i
irJ
'T HOEKJE
POPULAIR BIJVOEGSEL VAN DE HELDERSCHE COURANT
©ypE^
ZATERDAG 19 SEPTEMBER f936
AUTEURSRECHTEN VOORBHOUDEN
Helen Keilers leerares
is blind!
Volksliederen
uit verschillende landen.
VOOR DE
Nu kan ik mijn schuld terugbetalen 1
Het tragisch lot van Anne Macy.
Een leven van louter opoffe-
Jing. „Helen, ik verlaat Je
niet!" Ironie van het leven.
Naar uit Illinois wordt bericht, is
de aldaar wonende leerares van de
Amerikaansche schrijfster Helen
Keiler, Mrs. Anne Macy, thans zelf
blind geworden. De blinde schrijf
ster vindt het nu taak, de vrouw,
die het leven voor haar opofferde,
haar schuld terug te betalen.
Een moedig besluit.
In Juli 1880 werd te Alabama bij de fa
milie van den ambtenaar Frederick Keiler
een meisje geboren. Het was een mooi
kind, doch een maand na haar geboorte
werd het kind ziek. Enkele dagen later
stelde de geneesheer vast, dat de kleine
Helen niet alleen het licht uit de oogen
had verloren, doch ook, dat het gehoor
niet meer functionneerde. Helen Keiler
groeide op volkomen afgesloten van de
buitenwereld. Zij hoorde niets, zij zag
niéts, zij kon ook niet spreken leeren en
zou .nimmer een schoon boek te lezen krij
gen. De ouders waren verwijfeld en lieten
de bekwaamste specialisten komen, die
evenwel onverrichter zake naar huis te
rugkeerden.
Wat moest er van het kind worden?
Het zou nooit kunnen spreken, het zoö
nimmer kunnen zien. Heel toevallig hoorde
toen een 20-jarig meisje, Anne Macy, van
het ongelukkige" kind, dat in het donker
leefde. Zij sprak met de ouders en besloot
haar leven op te offeren om de ellende
in deze kleine ziel te verzachten en het
kind eenig licht in het armzalig leventje
te brengen.
De moeilijke tocht....-
Met oneindig geduld begon Miss Hacy
haar taak. Het ging er om, het kind door
middel van de handen, dus louter het ge
voel in de vingers, de dingen in het leven
te leeren kennen. Zij ging met de kleine
Helen wandelingen maken, liet haar het
gras voelen en de bloemen. Zij leerde haar
vanwaar de warmte komt en waar de
warme zon staat en des avonds onder
gaat. Steeds fijner en gevoeliger werd de
tastzin van deze kleine kinderhanden, die
tenslotte met een ongelooflijke zachtheid
de teere, brooze vleugels van een vlinder
konden aanraken.
Helen wordt een „wereldwonder".
Langzaam aan kreeg het kind het leven
lief. Het wilde alles om zich heen begrij
pen en toonde zich buitengemeen leer
gierig. Alle dingen, die men reeds leerde
kennen, worden nog eenmaal geleerd.
Doch dan legde de leerares de vingers van
het kind aan de lippen, terwijl zij lang
zaam een woord uitsprak. Zoo leerde
Helen Keiler de taal der menschen en
dieren verstaan.
Het doofstomblinde kind ontwikkelde
ongelooflijke vaardigheid in het op
nemen van op die wijze gesproken woor
den. Helen verstond niet alleen de namen
van de dingen om zich heen, doch ook
van die der personen, met wie zij omging.
interesseerde zich voor muziek, voor
litteratuur. Zij leerde zelfs op die wijze
het Brailleschrift lezen en leerde op eigen
verzoek Pransch en Duitsch. Zij ging op
school en deed enkele examens.
Doch naast haar zat altijd Mrs. Macy,
van wie zij het spreken had geleerd en die
haar tolk moest Zijn. Wel had Helen Kel-
ler voorzoover dit voor een doof mensch
m°gelijk is ook spreken geleerd, doch
doch dikwijls waren de geluiden, die zij
uitbracht, onverstaanbaar of verkeerd en
ui ieder geval voor een vreemde niet be
grijpelijk. Helen Keiler, het doofstom-
blinde meisje, dat lezen, schrijven en ver
staan kon, werd een genie, zooals de
menschheid tot dan toe niet had meege
maakt. Zij begon tenslotte haar eerste
oekwerk te schrijven. Zij bereisde met
aar leerares een groot stuk van de we
reld. Het licht was in haar donkere, kleur-
ooze leven gekomen. Zij gold als een
..wereldwonder" en dat alles had zij
aan iaat leerares te danken, die zij eeuwig
-dankbaar is gebleven.
„He kan niets meer zien!"
Mrs. Macy ging geheel op in het werk
voor haar leerlinge en beschermelinge.
Toen zij vooor enkele jaren voor de laat
ste maal in Europa kwam, zag men, dat
de trouwe Mrs. Macy oud, zeer oud ge
worden was. Haar handen beefden, haar
oogen konden niet goed meer zien. Doch
zij hield vast aan haar belofte, die zij
jaren geleden aan Helen Keiler had ge
daan: „Ik verlaat je nooit, Helen!"
Voor enkele weken nu constateerde de
artsen, dat het licht in Mrs. Macy's oogen
steeds zwakker werd en tenslotte geheel
was verdoofd. Op een dag tastte Helen
Keiler, de beroemde Amerikaansche schrijf
ster, naar den stoel van de oude Anne
Macy en sprak fluisterend: „Arme, ik be
taal mijn schuld aan jou. In de wereld
van de duisternis, waarin nu ook jij leeft,
blijf ik bij je. Niemand kan jou beter hel
pen dan ik! Ik zal je leidster zijn!"
In het park rond het stille huis van
Illinois gaan twee vrouwen langzaam door
de door het geboomte beschadigde paden.
Helen Keiler heeft besloten, niet meer te
reizen, daar Miss Macy daarvoor te oud is
geworden. %"wee vrouwen, die met de
ironie van het leven kennismaakten, doch
elkaar thans een groote troost zijn, gaan
tezamen hun levensweg. Helen Keiler vol
doet haar schuld aan de vrouw, haar thans
75-jarige leerares, die geheel haar leven
voor de schrijfster opofferde.
Student, die „opgebracht" wordt; „Maar,
agent, ik ben een student!"
Agent: „Onwetendheid is geen excuus."
Het „Wilhelmus" het oudste volkslied.
Amerika's Hymne ontstond uit een
drinkliedje.
„God erlialte Franz den Kaiser".
De Oostenrijkers bezitten de meeste
volksliederen aller landen in Europa. Voor
den oorlog zong met het „God erhalte
Franz den Kaiser", de tekst was van prof.
Leopold Haschka, die omstreeks 1800
leefde, terwijl de melodie van Haydn is. Na
den oorlog dichtte men het lied om en
schiep er een ander volkslied bij, daarbij
gevolgd door meerdere liederen, welke
echter niet officieel werden ingevoerd.
„God save our gracious King."
De componist van het Engelsche volks
lied „God save our gracious King" is niet
bekend, wel echter weet men, dat de me
lodie reeds in 1700 werd gezongen. Het
Engelsche volkslied is het meest populair.
De Britten beweren, dat Carey de maker
ervan is, en dat hij het lied in de gevange
nis, waar hij stierf, heeft gecomponeerd.
Men zou het lied hebben uitgegeven om
zijn vrouw en kind uit de geldzorgen te
helpen. Men vermoedt, dat de muziek, die
nogal Duitsch aandoet, een oude koraal
melodie is, welke in verschillende landen
werd uitgegeven, daar het Duitsche „Heil
dir in Siegerkranz" dezelfde muziek bevat.
„Nog is Polen niet verloren!"
Enkele jaren vóór het begin der 19e
eeuw ontstond de Poolsche nationale hym
ne. Bij de Napoleontische veldtocht in
Italië streed ook een legioen Poolsche sol
daten onder generaal Wybicki. Voor hen
schreef Generaal Dombrowski een lied
geen marsch, maar een mazurkamelodie,
welke zeer populair werd. Door haar rid
derlijk karakter greep de hymne in het
hart van den Pool en Polen bewaarde het
lied zorgvuldig.
„Heil Columbia gelukkig land".
Het volkslied der Vereenigde Staten is
„De Sterrevlag", welk lied omstreeks 1800
voor het eerst werd gehoord en werd ge
maakt naar een oud drinklied. De „Sterre
vlag" verdrong in 1798 het „Heil Columbia
gelukkig land", dat jarenlang in geheel
Noord-Amerika werd gehoord en geba
seerd is op een oude Russische melodie
uit den tijd van Frederik den Groote.
„La Branbangonne".
Het was de Fransche tooneelspeler en
-criticus, Janneval, die de mooie tekst
schreef van het Belgische „La Brabangon-
ne", terwijl de zanger Campenhut de mu
ziek er voor schreef. In den Belgischen
Onafhankelijkheidsstrijd speelde het volks
lied een even groote rol als het Fransche
volkslied van heden, hetwelk, zooals men
weet door Rouget de Lisle werd gemaakt,
in een Aprilnacht van 1792 en hetwelk
aanvankelijk alleen door het Rijnleger
werd gezongen. De vrijwilligers uit den
Revolutietijd brachten het lied naar Parijs
en de Fransche republiek maakte er een
volkslied van, omdat het al spoedig een
groote populariteit van het volk genoot.
„Giovinezza" een oud soldatenlied.
De Japansche hymne houdt het midden
tusschen oud en nieuw. De woorden zijn van
een oud-Japansch lied uit de 9e eeuw, vol
gens Christi. De melodie werd in 1880 door
den Japanner Hayashi geschreven, terwijl
de kapelmeester Eckert voor de moeilijke
harmoniseering zorgde. De nationale hymne
van China, overigens een land met een
eeuwenoude cultuur, is de jongste onder
alle volksliederen. Zij ontstond in 1911. De
Chineesche zoowel als de Japansche hymne
kunnen evenwel slechts op vijf toonladders
ten gehoore worden gebracht, reden waar
om zij in Westersche ooren zoo vreemd
klinken.
De „Marcia Reale" van Italië is hon
derd jaar oud. Het geliefde lied der Italia
nen is de „Giovinezza", een oud soldaten
lied met als refrein „Giovinezza, Giovi
nezza" (jeugd, jeugd).
Snugger.
Mevrouw: „Zijn de eieren gekookt,
Leentje?"
Leentje: „Neen mevrouw, ik heb geen
horloge om te zien hoe lang ze in het
water moeten blijven."
Mevrouw: „Er hangt toch een klok in de
keuken?"
Leentje: „Ja mevrouw, maar die gaat
een kwartier voor."
V'
HET ABNORMALE KIND.
IV.
Voor de schijnbaar achterlijken wordt in
ons land reeds heel wat gedaan. In ver
schillende plaatsen heeft men door het in
stellen van een meer individueel onderwijs,
de oplossing van dit probleem een eind na
der gebracht. Dergelijke kinderen behoo-
ren eigenlijk niet thuis op de gewone lagere
scholen en evenmin op die voor buitenge
woon onderwijs. Het kan niet genoeg onder
de aandacht van de ouders gebracht wor
den, dat „zittenblijven" op school niet da
delijk behoeft te beteekenen, dat hun kind
voor studie totaal ongeschikt is.
Ik herinner mij in dit opzicht treffende
staaltjes van jongens, die op de lagere
school moeilijk mee konden en later in het
leven zeer goed terecht kwamen! Zoo ken
ik een jongen man, die in zijn schooljaren,
naar het oordeel van zijn onderwijzers, ver
beneden de middelmatigen was, maar die
thans meer verdient dan twee onderwijzers
tesamen! Schooldomheid is niet gelijk aan
levensdomheid!
Frederik van Eeden werd in zijn jeugd
voor een zeer middelmatigen leerling ge
houden! Niettegenstaande dit werd hij toch
arts en schreef hij eht bijzonder diepzinnige
boek: „De Kleine Johannes".
Dergelijke gevallen zijn niet dié, waar
van men pleegt te zeggen, dat zij de uit
zonderingen op den regel vormen! Ik ge
loof, dat ieder in zijn omgeving wel kan
wijzen op hem bekende gelijksoortige voor
beelden.
Maar, zal men vragen, hoe zit dat dan?
Schijnbare domheid in het ergste ge
val: schijnbare achterlijkheid kan op
verschillende oorzaken berusten. Ik noem
de reeds neuswoekeringen en slechte op
voeding. Ik zou hieraan kunnen toevoegen:
1. Gebrek aan voldoende nachtrust.
2. Nicotinevergiftiging (het sigaretten-
rooken door kinderen!).
3. Remmende invloeden tengevolge van
voortdurende angst, nerveusiteit, enz.
4. Belangstellingsconflicten.
5. Overlading.
6. Verkeerde onderwijsmethoden.
Over het tekort aan voldoende nachtrust
heb ik in deze rubriek reeds verschillende
malen gesproken en ik verwijs dan ook
naar het vroeger opgemerkte. De nadeelige
gevolgen van het vroeg rooiien door kinde
ren kan eigenlijk ieder weldenkend ouder
zich bewust zijn. Toch bestaat dit gemis
aan verantwoordelijkheid to..v. hun kinde
ren bij vele ouders helaas al te vaak.
Verschillende ouders ik spreek uit er
varing blijken niet die macht over hun
jongen te hebben, om hem het rooken voor
goed, of althans tot lateren leeftijd af te
leeren.
Medici moeten er dikwijls aan te pais ko
men.
Men kan deze rookenden onder de school
jongens vlug herkennen aan hun bleeke
gezichtskleur, hun bruine vingertop en hun
vermoeid uiterlijk.
Ouders, ziet toch toe, dat uw jongen tij
dens zijn schoolleeftijd niet rookt. Ik kan
het u niet genoeg zeggen, hoe nadeelig dit
is voor zijn gezondheid en zijn geestelijke
ontwikkeling.
Voortdurende angst is verder een veel
vuldig voorkomende oorzaak van schijn
bare domheid. Het in voortdurende angst
verkeerende kind kan onmogelijk leeren op
school. De oorzaken dezer angst zijn ver
schillend: ik ken gevallen, waarin een kind
op jeugdigen leeftijd angst voor den dood
had.
Andere kinderen hebben weer angst voor
dieren bijv. paarden, koeien of honden,
welke zij op weg naar school moeten pas-
seeren.
Dan is er nog het angstgevoel en dit
is helaas het ergste en het meest voorko
mende voor huiselijke scènes!
Gevoelige kinderen maken zich dikwijls
doodbenauwd over huiselijke twisten der
ouders, vader en zoon .moeder en dochter,
enz.
Het leed, dat op deze wijze in de wereld
gebracht is en nog dagelijks wordt, valt
niet te beschrijven. Op volwassen leeftijd
leven dergelijke angstgevoelens nog in he
vige mate voort.
Ouders mogen in het bijzijn van kinderen
nimmer ruzie maken of elkaar verwijten
doen, hetzij ernstig of „niet zoo kwaad-
bedoeld".
Een kind ziet daarvan de ernst in sterke
mate, en het ondervindt dagelijks op school
de gevolgen van deze angstgevoelens.
vr*.
