Stadsnieuws
Aan onze adverteerders.
DE
STROOPER.
Tweede Blad
REIST PER WACO-
pïnsdag 6 October 1936
Groote voorstelling
ten bate van het
Dorus Rijkersfonds*
Museumnieuws*
Weet U
dat
wij ons gaarne
belasten met alle voor
komende behangerij
we rkzaamheden,
waarvoor wij U gratis
en zonder verplichting
inlichtingen geven?
De geschenken
van Hr* Ms* „De Ruyter
Diepzee-schatten voor....
f 3.75.
Met het oog op een technische
verandering in ons bedrijf,
kunnen 's morgens na half
negen geen adverten
ties meer worden aan
genomen.
Ons kantoor zal echter
dagelijks een half uur
vroeger voor het aannemen
van advertenties geopend
zijn en men zal dus om
half acht zijn advertentie
reeds kunnen bezorgen
Bezorg uw advertentie
vroegtijdig, er kan dan
meer aandacht aan besteed
worden
DIRECTIE HELDERSCHE COURANT
AUTOBUSDIENSTEN
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAN9
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
F E U 1 L L E T ON.
DOOR
PETER BARON.
-
M. V BEZOEK VAN PRINSES JULIANA
G EN PRINS BERNHARD.
verband met de in de laatste dagen
sterk loopende geruchten omtrent een
we€\]< van Prinses Juliana en Prins Bern-
teZ0. aan onze stad, kunnen wij meedeelen
1131 bii de autoriteiten hier ter stede omtrent
^en dergelijk bezoek niets bekend is.
HR MS. „DE RUYTER".
Hedenavond op de reede.
nieuwste aanwinst van onze Marine,
kruiser „De Ruyter" zal hedenavond
de reede komen. Morgen en Donderdag
°Paakt de oorlogsbodem nog eenige tochten,
w o een met de pers.
get weekend zal de „De Ruyter" op de
ede komen, waar het schip van Vrijdag tot
Maandag blijft liggen.
A.s. Zondagavond in Casino.
Eerste klas artisten.
Ten bate van het hier in Den Helder vooral
zoo populaire Dorus Rijkersfonds zal a.s.
Zondagavond in het Casino een bijzondere
opvoering door een uitstekend gezelschap ge
geven worden.
zoo één plaats in Nederland, dan heeft
zeker Den Helder een eereschuld te vervullen
jegens de oude ridders, die wij zoo dagelijks
door onze stad zien gaan.
Voor velen van hen is het Dorus Rijkers
fonds een licht in den duisteren nacht en wij
twijfelen er niet aan of vele Jutters zullen
van de gelegenheid, iets voor deze oude garde
te doen, gebruik maken.
Wat de voorstelling betreft kunnen wij het
volgende mededeelen. De avond wordt ver
zorgd door het ensemble van de populaire Ad.
en Mary Timm, een tweetal cabaret-artisten,
die hun sporen reeds in de groote revue's ver
dienden.
De muzikale leiding berust bij den heer E.
Kalff.
Ongetwijfeld wacht den bezoeker een
zeer prettigen avond: Ad. Timm zelf zal
optreden als conférencier, Crochet neemt
de goochel-act voor zijn rekening, Char-
geni is een vermaard mond-accordeon
virtuoos, Ad. en Mary zorgen verschei
dene malen voor vroolijke levensliedjes,
terwijl de heer Kalff cello-soli zal vertol
ken. De muzikale medewerking wordt
verzorgd door het Dorus Rijkers Orkest.
Na de pauze gaat de geestige één-acter
„De luitenant in de knel"., terwijl na afloop
een gezellig bal volgt, waarvan de dans
muziek door de Dorus Rijkersband verzorgd
wordt.
Wij willen hier de aandacht vestigen op
het feit, dat dit zelfde ensemble, eenigen tijd
geleden voor hetzelfde doel in Den Haag op
tredend, speelde voor een tjokvolle zaal. -
Ook om dezen reden heeft Den Helder
hier een eere taak. De taak, te zorgen dat het
Casino a.s. Zondagavond tot de laatste plaats
bezet zal zijn.
Wij kennen de Jutters evenwel en wij zijn
overtuigd dat zij het Dorus Rijkersfonds, en
dus de oude zeeridders zullen steunen.
Besluiten wij met den raad, zich zoo
spoedig mogelijk van deze plaatsbewijzen
te voorzien. De prijzen hiervoor zijn
uiterst laag, n.1. 1.10 en 0.60 (alles
inbegrepen).
Plaatsbewijzen kunt U verkrijgen bij de
boekhandelaren
Daan Schreuder, Koningstraat.
Fa. Duinker, Spoorstraat.
Boendermaker, Koningdwarsstraat.
P. Spruit, Kanaalweg.
Egner, Keizerstraat.
De Wit, Keizerstraat.
Bergman, Van Galenstraat.
Voorts aan het Bureau van de Heldersche
Courant en Casino. Eveneens zullen zij zoo
veel mogelijk, aan de huizen ten verkoop aan
geboden worden.
Zie zoo, de vacantie is voorbij. Ook voor
ons Natuurhistorisch museum. Maar indien
voor ieder de vacantie een tijd van rust is,
voor hen, die nauw betrokken zijn bjj den
arbeid in het Museum is het een tijd geweest
van hard werken. Ik zou bijna geneigd zijn
hier het woord „zwoegen" te gebruiken.
Onze lezers weten, dat, dank zij de groote
welwillendheid van ons gemeentebestuur het
Museum zijn tijdelijke huisvesting in de
openbare school Vischmarkt verlaten heeft
en een meer blijvende gevonden in de school
Oostslootstraat. Wat aan zulk een verhuizing
vastzit, kan eigenlijk niemand beseffen. Om
gewone, doodgewone schoollokalen van het
oude type om te bouwen tot mooie, feërieke
museumzaaltjes, dat vraagt niet alleen een
vaardigheid, die meer dan gewoon is, maar
ook een bekendheid met alle eischen aan
dergelijke musea te stellen. Gelukkig hebben
we fijne hulp gehad. Maar daarover zullen
we later nog wel het een en ander zeggen.
Laten wij beginnen met te verklappen, dat we
ruimschoots hebben kunnen profiteeren van
de grondige ervaring, die de directie van het
Haagsch Schoolmuseum heeft opgedaan en
dat er met de ideëen van den conservator van
dat museum, den heer de Lorm, terdege
rekening is gehouden. Natuurlijk het werk is
hier gedaan. Door velen; oud en jong, onder
de beproefde leiding van het driemanschap
Nijkamp, Held en Daalder. Maar we willen
niemand onrecht aandoen en daarom zwijgen
we voorloopig over al de hulp, die we kregen.
Inderdaad, hier is iets heel moois tot stand
gekomen, dat voor onze plaats en voor alle
natuurliefhebbers een welkome verzamelplek
zal vormen. Laten we het publiek er reeds op
mogen voorbereiden, dat de heropening van
het museum op 17 October a.s. zal plaats
vinden. Natuurlijk hebben we wel gelegenheid
om op deze zaak terug te komen, daar, het
spreekt vanzelf, deze heropening, die voor ons
Natuurhistorisch museum van groote beteeke-
nis is, met eenige plechtigheid zal geschieden.
Een andere voorloopige mededeeling is, dat
het museumbestuur ook weer haar winter-
bioscoopvoorstellingen hoopt te geven. Zooals
onze lezers zich zullen herinneren, hebben
deze voorstellingen een dubbel karakter. In
de eerste plaats dienen ze om de kas van het
museum te stijven (Er wordt zonder eenige
subsidie gewerkt). Maar in de tweede plaats
beoogen deze films een bepaald soort te geven,
die ten nauwste samenhangt met het doel,
dat ons Museum nastreeft. De films, die wij
hopen te vertoonen, kunnen door allen gezien
worden. Zij bewegen zich op het terrein van
het natuurleven, van de aardrijkskunde en de
folklore. De eerste film, die vertoond zal
worden is getiteld „In het rijk der rendieren".
Hierin wordt niet alleen het leven dezer
dieren behandeld; maar evenzeer de zeden en
gewoonten der Laplanders. Noord-Europa en
Azië bergen nog vele wonderen. Ons hyper-
beschaafd West-Europa kan nog wel iets
leeren van deze zoo heel dicht bij de natuur
levende volksstammen. Wjj willen dan ook
hopen, dat we met deze film een goede keuze
hebben gedaan. Vermoedelijk zal de vertooning
op 24 October plaats hebben. In ieder geval
deelen we thans reeds voorloopig dezen datum
mee en rekenen er op, dat we weer een
uitverkochte bioscoop zullen hebben. Tenslotte
nog deze opgave: Het adres van den heer
Nijkamp is niet meer Soembastraat 48, maar
Javastraat 134.
Omtrent de aanbieding van geschenken
aan boord van Hr. Ms. „De Ruyter" kan nog
het volgende gemeld worden:
Gisterochtend om elf uur stond de geheele
bemanning aangetreden op het dek van Hr.
Ms. „De Ruyter".
Eenige oogenblikken later verscheen de
commandant van den kruiser, kapitein-luite
nant ter zee A. C. van der Sande Lacoste,
vergezeld van de dames en heeren, die in de
gelegenheid waren gesteld, geschenken aan
te bieden.
De commandant constateerde in een korte
toespraak, tot officieren, onder-officieren en
manschappen gericht, dat heel Nederland,
zoowel vereenigingen als particulieren, zeer
groote belangstelling heeft getoond voor deze
nieuwe aanwinst van onze vloot.
De commandant had dan ook gemeend, aan
de aanbieding van geschenken een officieel
karakter te moeten geven.
Vervolgens heette hij allen genoodigden
dames en heeren welkom, waarna hij het
woord gaf aan de vertegenwoordigster van
het comité van „Vele vrouwen van oud
marine-officieren", mevrouw H. E. Gooszen-
Peereboom Valler, echtgenoote van den vice-
admiraal b.d. Gooszen.
Mevrouw Gooszen zeide, dat ook de vrou
wen van oud-marine-officieren den aanbouw
van dezen kruiser met vreugde hebben be
groet en dat spr. er trotsch op was, hier
het woord te mogen voeren. Zij uitte den
wensch, dat het schip een gezegende vaart
moge hebben en dat bij krachtdadig op
treden in den geest van Michiel Adriaanszoon
de Ruyter gehandeld moge worden.
Het aangeboden geschenk bestaat uit zil
veren candalabres, achttien zilveren vinger
kommen, een wit-perkamenten gastenboek
voor den commandant en een zilveren pièce de
milieu voor den longroom der officieren.
Hierna voerde de heer Angenent namens
het comité „Onze Marine" het woord.
Vervolgens sprak de heer Staal, oud-gou
verneur van Suriname, waarnemend voor
zitter van de Koninklijke Vereeniging „Onze
Vloot", welker bestuur ook vertegenwoordigd
was door den heer Poortman, jhr. van der
Wyck en baron van Lynden.
Spr. bood een bronzen plaquette aan, welke
reeds in het schip een plaats heeft gevonden.
Namens de besturen der studenten-corpo
raties uit Leiden, Amsterdam, Utrecht,
Groningen en Delft, voerde de heer H. An-
dré de la Porte, praeses collegii van het Leid-
sche Studentencorps het woord, die namens
genoemde besturen een mooie ets aanbood,
voorstellende „De Zeven Provinciën".
De algemeene voorzitter van het Nationaal
Jongeren Verbond, Mr. de Vries, bood namen3
dat Verbond een wandplaat aan.
De heer Greve voerde het woord namens de
Machinefabriek WiltonFeijenoord, die het
geschut voor dezen oorlogsbodem heeft ge
leverd.
Spr. bood een sierlijke zilveren corbeille
aan, twee zilveren cocktail-shakers met cock
tailglazen en twee bonbonnières.
Ook de directie van de bekende Duitsche
wapenfabriek Krupp had aan spreker ge
vraagd, den commandant namens haar een
geschenk aan te bieden, waaraan de heer
Greve volgaarne voldeed. Het was een uit
speciaal staal vervaardigde sigarendoos.
De commandant heeft hartelijk bedankt
voor de aangeboden geschenken.
Spr. meende, dat vaderlandsliefde de grond
gedachte is van de groote waardeering voor
dezen kruiser. In dit verband stelde hij het
op hoogen prijs, dat hier ook vertegenwoor
digers van Jong Nederland aanwezig waren.
Voorts deelde de commandant mede, dat de
directie van de werf van aanbouw hem had
toegezegd, voor een scheepsmuziektent te
zullen zorgen.
Allen voldeden tenslotte aan het verzoek
van den commandant, een driewerf hoezee
uit te brengen op Hare Majesteit de Ko
ningin.
Op uitnoodiging van den commandant ver
toefden de gasten nog geruimen tijd in diens
kajuit, waar ververschingen werden aange
boden en gelegenheid bestond, de geschenken
te bezichtigen.
Een merkwaardig nouveauté.
Men kan zich soms verbazen aan de me
thoden, die de handel van de 20ste eeuw te
baat neemt, ter stimulatie van den verkoop.
Het zijn methoden, sommigen vernuftig, en
enkele zelfs verbijsterend van originaliteit.
Wij hadden het genoegen gisteren een der
gelijke originaliteit te aanschouwen en vertel
len er hieronder eenige bijzonderheden van.
Onder de zoetvloeiende benaming van
„Deep sea Treasure" (een schat uit volle zee)
wordt ook in Nederland geïmporteerd een
busje, waarin zich een oester bevindt.
Het merkwaardige van deze oester nu is,
dat zich in h'et vleesch... een parel bevindt.
Een parel, groot of klein, dat is niet bekend,
maar in iedere oester bevindt zich gegaran
deerd zoo'n zachtglinsterend kleinood, dat
nog steeds een van de favoriete sieraden der
vrouw vormt.
Een en ander zit als volgt in elkaar:
Om voedsel tot zich te nemen, opent de
oester zijn schelp, waardoor het zeewater
naar binnen stroomt. Tegelijk dringen dan
wel eens ongewenschte gasten, zooals kleine
parasietjes of stukjes organische stof, mee
naar binnen en zetten zich vast in het weeke
oesterlichaam. Zooals het oog begint te tra
nen, wanneer er een vuiltje inkomt, begint
ook de oester vocht af te scheiden, het z.g.
Conchylin, dat direct de bescherming van het
oesterlichaam op zich neemt en het vreemds
indringsel begint te omhullen. Dit omhullen
gebeurt in regelmatig weerkeerende aanval
len; iedere aanval vormt een laagje om de in
gesloten kern en hiermee is de parel in wor
ding. Of de vorm en de kleur mooi zullen
worden, hangt af van omstandigheden.
Na jarenlange proefnemingen is het ein
delijk door een kleine operatie gelukt in de
oester een bolletje parelmoer te brengen,
waardoor met zekerheid gezegd kan worden,
dat hierdoor een parel zal ontstaan. Dit is
het groote verschil bij de toevallige ontstane
parel; berustte het vroeger op een toeval een
parel in een oester te vinden, 1 op de 1000,
door deze kweekmethode is het zeker, dat de
geopereerde oester een parel bij zich krijgt.
Hierin zit de verklaring, waarom men
garandeert, dat zich in iedere oester, die in
het blikken doosje zit, een parel moet be
vinden. Hoe groot, hoe mooi, welke vorm
weet men niet! Maar voor 3.75 kunt U zich
daaromtrent zekerheid verschaffen.
Men wende zich voor dit wel zeer bij
zondere nouveauté tot Juwelier Beemster-
boer in de Keizerstraat, die u gaarne in de
gelegenheid zal stellen een Deep Sea
Treasure op te duiken.
KWAJONGENSWERK.
Maandagmorgen bevond zich in de Artille
riestraat de melkwagen van den heer van
't Hert, waarvoor een paard gespannen was,
toen op een gegeven moment een jongeman,
volgens ooggetuigen een leerling van het
zevende leerjaar, het in zijn hoofd kreeg vlak
voor de pooten van den viervoeter een hoe
veelheid knalpoeder te gooien.
Het paard schrok hevig en vloog met
groote vaart, den wagen achter zich aan,
tegen het muurtje van een der omliggende wo
ningen op.
Inlichtingen WACO.
Kanaalweg 137, Den Helder - Tel. 773
12)
Weliswaar had het er eens toe moeten ko-
F-en, en het kon nu evengoed als latere dat
hij bepaalde mededeelingen deed. Toch voelde
Ralph zich heelemaal niet op zijn gemak. De
krant gaf allerlei details en een foto van
George. Het was de eerste keer, dat zijn wer-
üjk portret in de kranten verscheen. Ralph
vond het bepaald vervelend. Hij voorzag, dat
Barbara, nu zij wist in welke verhouding
George tot de justitie had gestaan, hemzelf
°°k wel eens kon gaan verdenken. En dat
v°nd hij nog vervelender.
R'j probeerde een vaderlijk toontje en ver-
Wenschte zichzelf.
>.Barbara", zei hij langzaam, „ik had je
aarover al eens willen spreken."
„Waarover?"
Ralph had nog liever het geknars van een
^aa,? gehoord dan haar koele, nogal uit
dagende stem.
„Dat geval d'Essinger", antwoordde hij en
Saf zich alle moeite om den zalvenden toon,
!e hij de gelegenheid paste, vol te houden,
"ie vraagt je waarschijnlijk af, hoe iemand
aa onze familie je oom in die zaak ge-
^hgcl kan zijn."
"Integendeel. Ik verwonder me alleen over
e Plotselinge bezorgdheid."
En dat deed ze. Gewoonlijk gingen hun
meest vertrouwelijke gesprekken niet verder
dan: „doe de deur eens dicht," of: „geef me
de krant eens aan".
Ralph kneep zijn oogen geërgerd dicht en
vestigde ze toen op de lieftallige lippen van
zijn dochter.
„Je oom George," vervolgde hij ernstig,
„heeft jaren lang een dubbel leven geleid. Ik
heb altijd getracht dat voor jou verborgen te
houden, maar door dezen droevigen samen
loop van omstandigheden is dat niet langer
mogelijk."
Hij kuchte en bedacht, dat hij inderdaad
een en ander voor haar verborgen had trach
ten te houden. Het was slechts de vraag, of
hq daarin geslaagd was. Barbara's glimlach
deed hem daaraan eenigszins twijfelen.
„George," ging Ralph haastig door, „is al
tijd een wilde, ongedurige jongen geweest,
maar de hemel alleen weet, hoe hij tot zóó-
iets gekomen is. Ik en ook je andere ooms
wisten wel, dat hij duistere dingen uitvoerde,
maar dit is toch de eerste, en op een onge
lukkige wijze ook de laatste keer geweest, dat
hij... eh... iets met de politie te maken had."
Hij betreurde de lichtzinnigheid van een
broer, die zijn familie zoo'n verdriet kon aan
doen. Dat was tenminste de indruk, dien h(j
trachtte te wekken. Dat lukte hem niet al te
best, zooals hij wel aan Barbara's gezicht zag.
„Z'n foto in alle kranten iemand naam
onteerd te zien en te weten, dat men in de
oogen der wereld voor altijd geschandvlekt
is dat is afgrijselijk," zei Ralph, en zijn
stem vloeide over van deugdzame verontwaar
diging. Maar een onkinderlijke dochter nam
de vrijheid, haar braven vader in de rede te
vallen:
„Oom George is gestorven, zooals hij ge
leefd heeft," zei ze kort en bondig, „als een
boef".
Haar wangen waren iets hooger van kleur
en haar oogen schitterden meer dan gewoon
lijk. Die verschijselen deden Ralph onprettig
aan, maar hij bracht toch een smartelijk
„Barbara!" uit, zooals 't in zijn rol te pas
kwam.
Ze keek hem verachtelijk aan.
„Als je er zoo'n pleizier in hebt, te liegen,
ga je gang maar; als je maar niet denkt, dat
je mij wat kunt wijsmaken. Ik weet het heel
goed, dat George Teyst een misdadiger was,
net zooals ik weet, dat jij er een bent. Dat
heb ik al jaren geweten. Het verrast me niet
het minste."
Ralph deed een krachtige poging om deze
verdachtmaking van de hand te wijzen.
„Mijn beste meisje, je denkt toch niet..."
„Dat denk ik zeker. Of meen je soms, dat
ik al dien tijd met je onder één dak kon
wonen, zonder door te krijgen, wat voor een
beroep George, Dennis, Jan en jezelf hebben?
Zet dat maar gerust uit je hoofd."
Ralph frontste zijn wenkbrauwen.
„Dus je veronderstelt, dat ik een misdadiger
ben?"
„Nee, dat veronderstel ik niet, ik wéét het.
Want dat is dan ook het eenige, wat je met
de andere drie gemeen heb. Dat zijn tenminste
mannen."
Ralph kreeg een kleur, en had zich daar
voor wel een schop willen geven. Hij was den
toestand niet langer meester.
„Je weet niet, wat je zegt," bracht hp uit.
„Maar al te goed. Als er lui van Scotland
Yard hier komen en allerlei vragen doen, of
me trachten uit te hooren, denk ik niet, dat
ze in je gezondheid belangstellen."
Die kwam aan. Het kostte Ralph eenigen
tijd om zich met den vollen omvang van het
nieuwe gevaar vertrouwd te maken.
„De Yard? Hier? Meen je dat?"
Barbara keek hem recht aan en hp werd er
verlegen onder.
„Doe nu maar niet zoo verbaasd, en ga naar
je kantoor. Ze zouden je eens kunnen missen.
Ik ga nog wat typen. Ik had nog geen goed
type voor een echten ploert voor mijn nieuw
verhaal, maar nu heb ik er een."
Ralph's oogen flikkerden. Haar nieuw ver
haal! Naar de hel met haar geschrijf! Toch
had hij dadelijk spijt van die gedachte. Als
ze er eens succes mee had, zou ze zelfstandig
willen worden, en ze kon, wat hem betrof,
niet gauw ophoepelen.
Hij stond op en sloop de kamer uit. Dien
geheelen dag hing hij rond op plaatsen, waar
hij kans had Jan te ontmoeten, maar hij vond
hem nergens. Ook op zijn flat was hij klaar
blijkelijk niet, en Ralph's herhaaldelijk op
bellen bleef onbeantwoord.
Het leven was erg moeilijk, vond Ralph, en
tegen den avond was hij zoo ver, dat hij met
pleizier een van zijn broers zou hebben ver
moord. Met dat onpleizierig thema was hij nog
bezig, toen hij bij zijn thuiskomst Barbara
aan haar schrijfmachine vond zitten, maar hij
zag er van af, eenig moorddadiger wapen te
gebruiken dan een woedenden blik
De verschijning van Keating, in de straat
beneden, kon hem ook niet bevallen, hoewel
hij inzag, dat Keating waarschijnlijk alleen
maar een onschuldig wandelingetje maakte.
Ralph keek hem na tot hij om den hoek ver
dween, en ging toen naar bed. H\j voelde zich
niets behaaglijk.
Hij zou zich nog minder behaaglijk hebben
gevoeld, als hij om twee uur den volgenden
morgen, zijn zitkamer eens binnen had kun
nen gaan. Op dat uur zag die zitkamer er
vreeswekkend uit. De muren schenen in de
duisternis opgelost te zijn, en de kamer was
drukkend stil en vol schaduwen vooral by
het raam.
Daar hield zich een schaduw op, die zich
bewoog.
Een zwak, krabbelend geluid verbrak even
de stilte, toen een indringer, die op het bal
kon ineengedoken zat, het slot van 't raam,
met een dun stalen instrumentje, behoedzaam
forceerde.
Geleidelijk gaf het slot mee en het raam
draaide open om den bezoeker door te laten.
Hoogst zelden gebruikte Dennis Teyst de
deur, als een andere ingang hem even goed
van dienst kon zijn.
Hij sloot het raam weer en ging langzaam
de kamer in, terwijl hij tastend den weg
zocht naar een stoel, waarop hij ging zitten
om zijn oogen aan het donker te laten wen
nen. Het gebruik van zijn lantaarntje zou te
riskant zijn.
Eigenaardig genoeg draaiden zijn gedachten
nu heelemaal niet om zijn wandeling voor
nemens, maar om een mogelijke ontmoeting
van zijn broers in de naaste toekomst, waarbij
het zou moeten uitkomen, dat Jan noch ge
weigerd had om zich met hen in verbinding
te stellen, noch er om had gevraagd. Dennis
had er zijn eigen redenen voor, dat hij Ralph
en Jan zooveel mogelijk uit eikaars buurt
hield.
Hij bleef vijf minuten zitten ging toen
onhoorbaar naar de versmade Turner. Daarbij
maakte hij zijn eerste fout. Hij trapte op den
vloer recht onder de schilderij.
(Wordt vervolgd.)
