Stadsnieuws
de
strooper.
feuilleton.
Waar gaan we heen
olikkehjz stuM&n
p^Aerdag 15 October 1936
jo Vincent en Anthon
van der Horst.
Huize Parkzicht*
Den Helder krijgt weder
om een Bloemententoon
stelling*
"Cf 'M vermaard
I^JI'(t Cm JL door z'n glans!
doos 10 cent. Extra groote doos 15 cent
Heldersche Courant
Burgerlijke Stand van Den Helder
Merijntje Gijzen in
JRialto"*
Tweede Blad
De filmvoorstelling der
„Nederlandsche Schoolbioscoop"
DOOR
peter baron.
r
Gedeelte van het programma wordt afge-
ete met liederen uit de Reimann-verzame-
Tournee kerkconcerten
programma van het Kerkconcert door
r ilnt en Anthon van der Horst, te geven
Jo ^ijdag 23 October, in de Nieuwe kerk
op de vveststraat opent met de wei-
gespeelde Praeludium en fuga in g kl.
"peters Band III no. I) van Joh. Seb.
terth Mevr. Vincent zingt daarna twee aria's
Bacil' Juit cantate 61 en 72), waarna het eer
gedeelte
^enenmeen oorspronkelijk lied van J. W.
^ran°heer Van der Horst leidt het volgende
^ramma-deel in met een Adagio (uit de
Pr0 ygel-symphonie) van Louis Vierne, den
36 °ten blinden Parijschen organist van de
^vrntre Dame
v or dit programma-deel schreef Hendrik
driessen een lied „Cantique spirituel", zoo-
>,;or een Nederlandsche noviteit gebracht
dat
^Verder nog liederen van G. Fauré en E.
Chausson.
Hierna volgt een werk uit de moderne Duit-
orgelliteratuur (voor ons land nog totaal
^bekend) namelijk Toccata en Panacaglia
(uit op. 15) van Sigfrid Walther Müller.
Het slot van het concert brengt ons een ver
rassing. Ten gehoore zullen worden gebracht
vjer deelen uit de zoo genoemde „Pathodia
gacra", gecomponeerd door den bekenden Ne-
jerlandschen dichter Constantijn Huygens.
yoor bizonderheden hieromtrent leze men het
in bet programma opgenomen artikel van den
heer jan Schipper aangaande dit zeer indruk
wekkende werk.
Betreffende toegangsregelingen leze men de
affiches en de in dit blad op Zaterdag 17 en
Woensdag (Advertentieblad) 21 October te
plaatsen advertenties.
Een advertentie in dit nummer maakt er
melding van, dat het aan het Timorpark zoo
fraai gelegen „Huize Parkzicht" nog kamers
beschikbaar heeft op het Zuiden, met uitzicht
op het park. Sinds de opening telt het moderne
gebouw, dat aan alle eischen voldoet, een
aantal pensiongasten, .die én over de inrich
ting én over de verzorging, allen lof hebben.
Nu de avond vroeger valt en we de gezellig
heid meer binnenshuis gaan zoeken, meenen
we de aandacht van onze meer bejaarde
lezers op deze annonce te moeten vestigen.
Men heeft hier een woning, die centraal ver
warmd wordt en waar dus op alle plaatsen
een aangename en zelfde temperatuur heerscht,
vooral voor hen, die vatbaar zijn voor tempe
ratuurswisseling, is dit van niet te onder
schatten beteekenis. Warm en koud water
heeft men in zijn kamer. Wie een kamer
hoven heeft kan gebruik maken van de
personenlift, Bedienend en eventueel verple
gend personeel is altijd ter beschikking, zoodat
ook voor hen, die hulp behoeven, dit huis een
ideale oplossing is.
Bovendien is er een conversatie-zaal en is
de aankleeding en inrichting van het gebouw
warm en gezellig gehouden, zoodat men er
zich met recht „thuis" voelt.
Voor bijzonderheden betreffende prijzen, etc.
verwijzen we naar de advertentie, terwijl de
directeur gaarne geneigd is alle mogelijke
inlichtingen te verstrekken.
Vermoedelijk in de derde week
van Februari in „Musis Sacrum".
Samenwerking van Breezander
kweekers en Heldersche bloemen
handelaren. Een lofwaardig be
sluit.
Ongetwijfeld zal het vele plaatsgenooten
nog helder voor den geest staan, dat de eenige
jaren geleden alhier gehouden bloembollen
tentoonstelling, de z.g. „Bolta", op een groot
succes mocht bogen.
Velen zullen er echter eveneens zijn, die
geen pogingen in het werk werden gesteld
zich wel eens afgevraagd hebben, waarom er
wederom een dergelijke expositie te houden,
zij het dan, gezien de wei zeer sterk gewij
zigde tijdsomstandigheden, in bescheidener
vorm.
Nietwaar, deze tentoonstellingen mogen nog
steeds rekenen op het enthousiasme van een
groot publiek en het beste bewijs, dat zjj ge
wild zijn, is wel het feit, dat bijna alle groote
plaatsen in den lande op gezette tijden met
iets dergelijks voor den dag komen.
Het is dan ook uitermate verheugend,
dat wij thans van deze plaats het bericht
kunnen lanceeren, dat Den Helder inder
daad, onvoorziene omstandigheden daar
gelaten, weer een bloemententoonstelling
tegemoet kan zien, en welke vermoedelijk
in de derde week van Februari gehouden
zal worden in „Musis Sacrum".
Wat de voorgeschiedenis van dit object be
treft kunen wjj het volgende mededeelen.
Reeds geruimen tijd was het idee in de pen
om in samenwerking met bloembollenkwee
kers uit Breezand en de Heldersche bloemen
handelaren een dergelijk plan uit te werken,
doch men begrijpt, dat hier zeer veel voor
kwam kijken en dat tal van voorbereidende
besprekingen noodzakelijk waren.
Een moeilijkheid, waarmede men direct re
kening te houden had, was wel die van de
plaats, waar de tentoonstelling, zou deze door
gang kunnen hebben, gehouden moest worden.
Uit den aard der zaak deed Breezand zijn
rechten in even sterke mate gelden als Den
Helder.
Met name van de zijde der plaatselijke
V.V.V. „Helders Belang" is toen zeer terecht
opgemerkt, dat Den Helder zich in dezen beter
eigent dan Breezand.
Het is juist de V.V.V., die in staat is op de
meest doeltreffende wijze interesse voor het
plan in breeden kring op te wekken, met name
dan in Noord-Holland. Voorts is het een niet
te onderschatten factor, dat Den Helder ge
makkelijker te bereiken is dan Breezand en
tenslotte, dat bij een eventueel succes Bree
zand vanzelfsprekend hiervan indirect even
veel zal profiteeren als onze stad.
Wat de voorloopige organisatie betreft
het volgende.
Er is een tentoonstellingscomité ge
vormd onder leiding van de V.V.V. „Hel
der Belang", in welk comité zitting heb
ben een 4-tal plaatselijke bloemisten en
een 4-tal Breezander bollenkweekers en
dat zich voor de voorbereidende werk
zaamheden gespannen heeft.
Voorzitter ervan is de praeses der
V.V.V., de heer J. Kamman, en secretaris
de heer Velthuys, secr. der Economische
Commissie.
Men stelt zich voor „Musis Sacrum" in het
4-tal dagen, dat de tentoonstelling vermoede
lijk zal duren, te herscheppen in een kleurig
lusthof van de schoonste vertegenwoordigers,
die de Breezander bollenvelden kunnen leve
ren.
Beide zalen zal men in gebruik nemen,
zoodat hier inderdaad iets bijzonders tot
stand gebracht kan worden.
Reeds nu zijn de kweekers bezig zich voor
te bereiden op deze campagne en besteden aan
het in te zenden materiaal speciale zorg.
Men hoopt in Februari dan ook met iets
voor den dag te kunnen komen, dat
wederom den roem verkondigt van een
product, dat zich in enkele jaren een
wereldnaam wist te verwerven.
Het geheel zal door de plaatselijke bloemen
handelaren gearrangeerd worden, zoodat men
met reden mag verwachten, dat het speciaal
getrokken product volkomen tot zijn recht zal
komen.
Het is de bedoeling van het comité, dat
ieder, die iets met „Flora's kinderen" op heeft,
deze tentoonstelling zal kunnen bezoeken, in
verband waarmee de entréeprijs zeer laag ge
steld zal worden.
Vermelden wij nog, dat er ook bij deze ex
positie een garantie-fonds gevormd zal wor
den, waarvoor men in belanghebbende kringen
een beroep zal doen. Het comité vertrouwt er
op, dat Den Helder en Breezand in zullen zien,
dat het hier iets betreft wat voor deze om
geving van primair belang is.
Voor dit alles zijn evenwel twee fac
toren dringend noodzakelijk: ten eerste..*
financieele steun en ten tweede.., moreele
steun.
Zij beiden zijn absoluut noodig om in
deze tot een goede einde te komen.
Wij twijfelen er echter niet aan, of men
zal dit inzien.
En mogen wij besluiten met ons verheugen
uit te spreken over de lofwaardige activiteit
zoowel getoond aan de zijde van de kweekers
en bloemisten als aan die van onze V.V.V.
Want juist in dezen tijd is stilzitten achter
uitgang en activiteit... de voorlooper van het
succes.
We vertrouwen er op, dat de verdere orga
nisatie een zeer vlot verloop moge hebben en
zullen op deze plaats zoo spoedig mogelijk
nadere bijzonderheden mededeelen.
DE VOETBALWEDSTRIJD TUSSCHEN
HET ELFTAL VAN KOVACS LAJOS
EN HELDERSCHE COURANT.
Wij deelen nog mede, dat voor den winnaar
van bovengenoemden voetbalwedstrijd, die
hedenmiddag, aanvang 2 uur, op het Heider-
terrein aan de Sporltaan gespeeld wordt, door
de Directie van de Heldersche Courant een
medaille beschikbaar is gesteld.
ALGEMEENE BEGRAFENHSVER.
„DEN HELDER".
Hedenavond ledenvergadering.
Wij vestigen de aandacht op een in dit
nummer opgenomen advertentie, waarin de
ledenvergadering der Algemeene Begrafenis-
vereeniging, hedenavond 8 uur te houden in
het Kegelhuis, wordt aangekondigd.
van 14 October 1936.
ONDERTROUWD: J. Ewalt en H. van Dok;
W. A. van 't Hoff en N. Brouwer; G. E. J.
Groenendaal en A. A. de Vries; C. Rensmaag
en M. G. Oudijk; J. I. Wisse en B. Petrus.
OVERLEDEN: H. Grasmeijer, 63 jaar; Wed.
P. van EsDol, 80 jaar.
Een door de pers zeer gunstig
ontvangen werk.
Van morgenavond af draait in het Rialto-
theater de laatste film, vervaardigd door de
vaderlandsche industrie en getiteld „Merijntje
Gijzen's Jeugd".
Donderdag 15 October
Casino, 8.15 u. Concert A.V.R.O. Kovacs
Lajos.
Vrijdag 16 October.
Show-boat ligplaats Binnenhaven8.30 u.
Concert K.R.O.
Zaterdag 17 October.
Casino, 8.15 u. Zanguitvoering „Morgen
rood".
Hoewel het niet onze gewoonte is op het
filmprogramma vooruit te loopen met in
leidende beschouwingen, meenden wij, gezien
de zeer gunstige ontvangst die dit werk bij
de Nederlandsche pers mocht hebben, ge
rechtigd te zijn hiervoor een uitzondering te
maken. Het is een film, zooals gezegd, ge
heel in de Nederlandsche studio's van Loet
Barnstein opgenomen en vervaardigd onder
regie van den uitstekenden cineast Kurt
Gerron, die reeds diverse malen bewees een
zeer goed filmisch inzicht te bezitten.
Eenstemmig zijn de critieken in hun lof
over Merijntje, welke rol vertolkt wordt door
Marcel Krols, een kereltje, dat nog nimmer
voor de film optrad, doch desondanks een
zeer zuivere weergave moet geven van het
volksbeeld, dat door honderdduizenden in
Nederland „Merijntje" genoemd wordt.
Behalve Marcel, ziet men alle bekenden uit
het veelgelezen werk van A. M. de Jong
terug. Daar is Janekee, Flierefluiter, „De
Kruik", Blozekriekske en niet in de laatste
plaats de figuur van den pastoor, uitgebeeld
door den auteur zelf, en die daarmede een
opmerkelijk debuut als filmspeler .gemaakt
moet hebben.
Naar wat wij zoowel over deze film ge
lezen als gehoord hebben gelooven wij wel dat
het hier een productie van eigen bodem be
treft, die inderdaad op groote belangstelling
van de zijde van het publiek aanspraak mag
maken.
Zoowel de namen der auteurs als die van
den regisseur zijn ons in deze een waarborg.
Een goede K.L.M.-film, waarvan
jong Den Helder genoten heeft.
Een groot aantal Heldersche school
jongens en -meisjes hebben gistermiddag
gebruik gemaakt van de hun door de
„Nederlandsche Schoolbioscoop" geboden
gelegenheid, om nu eens precies zwart-
op-wit te zien, hoe het bij onze veelge
roemde nationale luchtvaart, de K.L.M.,
toegaat.
Toen wij „Musis Sacrum", alwaar de voor
stelling plaats vond, binnentraden, was daar
dat bekende geroezemoes, hetwelk zich ver
makende schooljeugd kenmerkt
„Musis" was volen al dat jonge goed
zat als haringen in een ton bij elkaar, heel
gezellig, en passant kwatta's en toffé's con-
sumeerend en in ongeduldige afwachting op
de dingen die gingen komen.
Zooals wij bereids zeiden, betrof het hier
een film, welke het werk der K.L.M. in beeld
bracht en die wij zonder restrictie als ge
slaagd mogen qualificeeren.
De rolprent werd indertijd opgenomen door
de cineasten Henk Weener en Theo de Wit
en zij zijn er in geslaagd inderdaad een idee
te geven van onze K.L.M., een instelling,
waar kind en grijsaard in den lande met en
thousiasme van gewagen, doch over welk
zelfde bedrijf soms nog wonderlijke denkbeel
den bestaan.
Deze denkbeelden weg te werken Is ook
een der goede eigenschappen, welke de film
bezit.
En zoo werden de actes afgedraaid en ver
telde de explicateur bijzonderheden ter ver
duidelijking.
Wat de film betreft, deze geeft na een aan
tal zeer geslaagde close ups van onderdeelen
van dit prachtig bedrijf tal van interessante
details uit den dagelijkschen dienst, zoodat
men aan het slot inderdaad een idee heeft, op
welke waarlijk ingenieuze wijze het mecha
nisch en organisatorisch geheel in elkaar
past.
Daar is het leven op de luchthaven, Schip
hol, zelf en waar men opnamen te zien krijgt
van de passagiers. Het is hier een stukje in
ternationalisme, want de K.L.M. vervoert
naast Nederlanders vertegenwoordigers van
alle naties ter wereld.
Volgt het benzineladen, en de opstijging. Is
de passagier eenmaal in het luchtruim aange
komen, dan kan hij met recht zeggen, zich
te bevinden in een zwevend hotel.
Alle denkbare confort wordt hem geboden.
Hij kan hier slapen, lunchen, dineeren, brid
genkortom alles, wat men in een first
class hotel kan doen. In niets verschil een
K.L.M.-vogel hiermede.
Tal van beelden zijn opvallend goed geko
zen, vooral de opnamen van Moeder Aarde,
gezien van een afstand van eenige duizenden
meters; Weener en De Wit hebben eer van
hun werk.
Het behoeft ongetwijfeld geen betoog, dat
jong Den Helder van dit alles naar hartelust
genoten heeft. Temeer, omdat men hier iets
zag, waar ieder jongens- en meisjeshart heden
ten dage mee dweept.
Heel wat malen ging er dan zoo bij héél
mooie opnamen een eerbiedig gefluister op
over zóóveel technisch vernuft en zooveel ken
nis van zaken.
In dit opzicht was de voorstelling van de
„Nederlandsche Schoolbioscoop", die de jon
gelui voor een zeer civielen entreeprijs in de
«A teit iahH
20)
«Juist. Zoo eentje is Clem."
"Dat zou je niet aan hem zeggen. Maar
^ti werkelijk een broer van Larry?"
"Een halve. Ten tweede: Kate Alice Greer.
Jaren
geleden hield ze een speelhuis, tot we
j. U ---V.W4» *«V1U ZJC -
te heet voor haar maakten. Toen be
erde ze zich en leefde rustig hij haar man,
vam Greer, „de Fat". Nadat hij haar had
blaten, werd ze huishoudster bij twee oude
eeren, wat voor die heeren noodlottige ge-
°S®n had. Dat geeft je te denken, hè?"
„Het lijkt niet mogelijk," gaf ze toe. „En
ae derde?"
■•Derde wat?"
"Reden."
"^at ik het je vraag," antwoordde hij, en
weet wat ik zeg. Dat huis is voor jou net
°o gevaarlijk als voor, mij. Denk er maar
ens over na, meisje."
Maar Barbara's besluit bleef onveranderd
,Ze wandelden door de schemering naar den
0 terug. Ze keerde en reed den weg op,
nai-
door
verwege de stad werden zij aangehouden
een man die tusschen de boomen uit-
kwam. Het was Clem Wade.
schonk weinig aandacht aan Barbara,
maar reikte Keating een gele enveloppe over.
„Gekomen nadat je weg was," lichtte hij toe.
Keating scheurde de enveloppe open en een
glimlach speelde om zijn mond, toen hij het
telegram las.
„In orde, Barbara," zei hij, „laat de pro
cessie maar weer door gaan."
Ze schakelde in en reed den donker kijken
den Clem voorbij. Keating spreidde het tele
gram voor haar uit.
„Houd op met dit spelletje, Keating," las
ze verwonderd. „Het is slecht spelen als de
Strooper je maat is."
„Wat beteekent dat?" vroeg ze. „Denkt hij,
dat u ook een bandiet bent?"
„Nee, maar we zitten allbei achter de
vallend de fotopagina bestudeerd. Hij maakte
een paar onsamenhangende opmerkingen over
de prestaties van een bekenden cricketer, ter
wijl hij over teen zinsnede in het bewuste be
richt peinsde.' „De executie van dezen morgen
te Wandswoorth Jail is een vervolg op het
revolverduel tusschen den moordenaar en
inspecteur Keating van Scotland Yard, dat
eindigde met de arrestatie van Dennis Teyst
in de kamers van den heer Laurence Wade."
In de flat van Larry! Nu begreep Jan een en
ander, dat hem eerst duister was geweest.
Sinds de arrestatie van zijn broer had Jan
zich aanhoudend gekweld met de vraag, waar
het blauwe strookje van Dennis gebleven kon
zijn, maar nu was dat niet langer meer een
vraag voor hem. Hij had willen wedden, dat
„de heer Laurenee Wade" de tegenwoordige
bezitter was van het waardevolle stukje
papier.
Zoozeer werd Jan in beslag genomen door
die overpeinzingen, dat hij Barbara's vertrek
niet eens opmerkte. Barbara was blij, dat zij
ontsnappen kon. Het kostte haar te veel in
spanning, zich natuurlijk en onverschillig voor
te doen met de schaduw van Dennis' dood
zoo nabij. Zij liep den tuin in met een gevoel
van vrijheid, maar zij had nog niet lang ge-
loopen, of zij ontmoette Clem Wade.
„Fijne morgen, zus," merkte hij op.
„Dat is het," stemde Barbara toe en vroeg
zich af, wat er volgen zou. Zij wist heel goed,
dat Clem om zijn eigen ruwe wijze van
uitdrukken te gebruiken zin in haar had.
Geen enkele vrouw versmaadt licht een ver
overing, al staat het veroverde voorwerp nog
zoo diep beneden haar. Al was zij er dus niet
door gestreeld, zij vond het toch leuk. Onge
lukkig voor Clem was ze dien morgen niet in
de juiste steming, en hij daarentegen in een
verliefde bui.
,,'t Is nou net een morgen," zei hij, op zijn
vorige opmerking dieper ingaand, „dat je er
lol in hebt, te leven."
„Dat is zoo."
„Het maakt je zoo'n beetje sentimenteel,
om het zoo maar eens te zeggen."
„Zoo?" vroeg Barbara.
„Zeker," bevestigde Clem, maar hij vond
haar niet bepaald aanmoedigend. „Zeg, zou
den wij niet eens een beetje meer bij elkaar
kunnen zijn?"
„Ik ben bang van niet," lachte Barbara, en
zij ging een beetje opzij.
„Jij en ik zouden anders goed bij elkaar
passen," drong Clem aan. ,,'t Zou sluiten als
een bus, meid, samen in een leuk klein huisje
in West-End. Je hebt maar te kikken, wat
mij betreft is het voor mekaar. Dien idioot
van een Keating laat jij natuurlijk toch
loopen, een fijne dame zooals jij houdt zich
met zoo'n sukkel niet op."
Ondanks die verzekering was er iets be
zorgds in zijn stem, waarover zij glimlachte.
„Ik ben heel vereerd met je aanzoek. Zoo
is het immers bedoeld, niet, Clem? Het spijt
me, dat je er mee voor den dag gekomen bent,
want ik kan het niet aannemen. Ik geef mijn
vrijheid nog niet op. Maar als je dat gerust
kan stellen, inspecteur Keating is nauwelijks
een ernstige mededinger."
„Niet? Nou, dat weet ik anders nog zoo
net niet. Waarom loopt hij je dan achterna?"
Barbara begon een beetje wrevelig te wor
den. „Hoor eens," zei ze, „zet het nu maar
uit je hoofd, dat ik een moderne Helena van
Troje ben en dat jij de rol van Paris mag
spelen."
Wat Clem betreft had zij evengoed Duitsch
kunnen spreken, en waarschijnlijk zou hij
voor 't geval, dat zij hem niet begrepen
mocht hebben zijn voorstel hebben her-
d'Essinger smaragden heen, al is het dan ook
met een ander oogmerk. Het is niet de moeite
waard om 't uit te zoeken. Waarschijnlijk zou
ik ontdekken, dat dit telegram door een
smoezelig jongetje, dat er voor betaald was,
en dat zijn opdrachtgever niet kon beschrij
ven, was aangeboden."
Hij vouwde het telegram zorgvuldig op.
„Ik heb drie-en-zeventig van deze souve
nirs," zei hij. „Twee-en-dertig van de lui, die
ze geschreven hebben, zjjn óf dood óf in de
gevangenis."
„En de anderen?"
„Zes-en-dertig hebben hun vonnis ondergaan
en zijn weer op nieuwe ondernemingen uit.
Dan blijven er vijf over, voor wie ik nog tijd
heb om ze te pakken. Tot hen behooren Larry
Wade en Jan Teyst. We hebben nog den tjjd."
Hij sprak weinig meer en stapte bij de poort
van Marske House uit den wagen.
XIV.
Acht weken had Barbara in de rustige
atmosfeer van Jan's huis doorgebracht, toen
op zekeren morgen de kranten het bericht van
Dennis' terechtstelling bevatten. Barbara zat
tegenover haar oom aan het ontbijt en zag er
uit als de verpersoonlijking van de gezondheid.
De schaduwen onder haar oogen waren ver
dwenen en haar haren, de zekerste aanwijzing
van den staat, waarin iemands zenuwen ver-
keeren, glansden als metaal. Dat alles merkte
Jan wel op en hij kon niet nalaten, zijn
knappe nicht te bewonderen maar zijn
geest hield zich bezig met het bericht in het
ochtendblad. Die morgen sloot een tijdvak in
zijn leven af. Twee uren geleden had Dennis
Teyst de stralende zon tusschen de muren
van Wandswoorth Jail voor ht laatst gezien.
Barbara had de kranten even ingekeken en
ze toen terzijde gelegd, en Jan had in het oog
haald, maar op dat moment verscheen Jan op
het bordes en riep:
„Clem!"
De hardnekkige vrijer zette een ontevreden
gezicht.
„Die vent heeft geen opvoeding gehad,"
legde hij misnoegd uit. „Kunnen een heer en
een dame nou niet rustig bij elkaar zijn,
zonder dat half Engeland er zich mee be
moeit? Daar heb je nou bijvoorbeeld jjj en
ik
„Clem!"
Jan's toon klonk erg kortaf en Clem
zwichtte. Hij tikte bij wijze van groet even
aan zijn pet en slungelde weg. Jan liet hem
voorbt| en volgde in de ontbijtkamer.
„Zeg," zei Clem gegriefd, toen hjj zich in
een stoel liet neervallen, „als een andere
gooser me zooiets leverde, baas, dan zou hij
gauw het asphalt kussen."
„Hoor eens, Clem," antwoordde Jan koel,
„als je soms een dynastie van revolverhelden
wilt stichten, moet je naar een andere gade
uitzien. En nu geen woord meer daarover. Zie
je dit?"
Hij hield zijn ontstemden oppasser het
ochtendblad voor. Clem begon onwillig het
hem aangewezen bericht te lezen. Toen hij het
