Otvzc
Eva maakt een uit
stapje*
Het avondtoilet van een
Japansche schoone*
Seppy3aendn". hCel ^SS
srusss sjpssrs
2bsrkruW v? ss
door
WALTER JAGER.
Op den bewusten Zaterdagmorgen vond
Eva, toen zij op kantoor kwam, onder de
kap van haar schrijfmachine een berief. Het
was een gewone, witte enveloppe, zonder af
zender en zonder adres. Aarzelend hield zg
hem even in haar hand. Toen dacht zij:
„Eigenlijk kan hij alleen voor mij bestemd
zijn!" en maakte hem open.
Hg bevatte een deelnemerskaart voor een
uitstapje naar buiten voor den volgenden dag,
waarbij gevoegd was een met de schrijf
machine getypt kattebelletje van den volgen
den inhoud: „U zult iemand door gebruik te
maken van deze* kaart een groot genoegen
doen. U behoeft niet bang te zijn voor onaan
genaam gezelschap. De gever heeft slechts
den wensch, u met zijn kleine gave een ge
noegen te doen."
Eva schudde lachend het hoofd. Zij twijfel
de er geen oogenblik aan, van wien deze
brief kwam. Natuurlijk van Henk van den
Burg, den correspondent van de firma, die
op deze manier, weer vrede met haar wilde
sluiten. Zij waren een tijdlang goede vrien
den, ja, bijna reeds meer dan dat, geweest,
doch door een paar kleine voorvallen was er
een verwijdering tusschen hen ontstaan. Zij
had het reeds dikwijls betreurd en was gaarne
bereid een verzoeningspoging te aanvaarden,
maar de eerste stap moest natuurlijk van hem
komen.
Het was lief van hem, dat hij dit deed. Van
zelfsprekend zou zij op de scherts ingaan. Zij
had ook niet „neen", gezegd, als hij eenvou
dig naar haar toe was gekomen en gevraagd
had: „Zullen wij morgen weer met den motor
ergens heen gaan?" Maar daarvoor scheen hij
zich nog niet zeker genoeg te voelen. Om
hem echter te toonen, dat zij hem begrepen
had, legde zij de kaart op een in het oog val
lende plaats achter haar schrijfmachine. On
der het dicteeren moest hij hem dan absoluut
zien; doch toen hij er niets over zei, zweeg
zij ook.
De kaart lag er nog, toen mijnheer Hiebel,
de tweede boekhouder binnentrad. „Kijk, kijk,
juffrouw Eva gaat een uitstapje maken",
fleemde hij. „En met wien, als ik het vragen
mag?"
„Met niemand," antwoordde Eva kort, zij
mocht mijnheer Hiebel heelemaal niet, omdat
hij de oorzaak van de verwijdering tusschen
haar en Henk was. Maar mijnheer Hiebel
scheen zich aan haar afwijzend antwoord niet
te storen. „Werkelijk? Nu, een meisje als U
wordt vast wel ergens verwacht", merkte hij
met een eigenaardig lachje op, voor hij weer
wegging.
Toen Eva dien Zondagmorgen haar plaats
in de autobus innam, was zij eerst wel een
beetje teleurgesteld. In stilte had zij gehoopt,
dat Henk haar had komen begroeten. Maar
zooals hij wilde, zij vond het best.
De tocht ging door de stad, over den groo-
ten weg naar buiten langs verschillende
kleine plaatsen en door boschrijke streken tot
eindelijk tegen den middag het doel van den
tocht bereikt was. In een café werd de lunch
gebruikt, daarna waren de reizigers tot aan
het thee-uurtje vrij.
Eva liep langzaam over een stillen land
weg. Zij was een beetje bedroefd toen zij
er aan dacht, hoe heerlijk het geweest zou
zijn, als Henk bij haar was. Zij had dijze ge
dachte nauwelijks verwerkt toen zij opeens het
geronk van een naderbij komenden motor
hoorde. Haar hart begon luid te kloppen,
doch zij keek niet om, ook niet, toen de mo
tor vlak achter haar werd afgezet. Eerst
toen een stem achter haar zachtjes zeide:
„Juffrouw Eva!" keerde zij zich om. Zg wilde
iets zeggen, doch zoover kwam zij niet
Je kunt niet gelooven, hoe big ik
ben," zei Henk even later, toen zij naast
elkaar op het gras zaten. „Het liefst was ik
reeds veel eerder naar je toe gekomen, maar
ik had er den moed niet toe."
„Ik ben blij, dat je die dan nu eindelijk ge
vonden hebt", lachte Eva.
Henk streek haar zachtjes over het blonde
haar: „Toch schaam ik me, dat ik jouw
wenk noodig had, om tot handelen te komen".
„Mijn wenko, je bedoelt de kaart.
Maar ik moet je toch zeggen, dat ik je be
grepen heb. Overigens, had je ook zonder
brief naar me toe kunnen komen."
„Zonder brief?" Henk keek haar ver
schrikt aan. „Van welken brief spreek je
eigenlijk?"
Eva moest lachen. „Je kunt uitstekend ver
stoppertje spelen. Ik meen natuurlijk den
brief, dien ik gisteren onder mijn schrjjf-
machinekap vond."
„Dien brief heb ik je niet geschreven!"
Henk schudde afwijzend het hoofd.
„Schei nu maar uit met je grapjes!" riep
Eva, een beetje geprikkeld. „Ik heb hem in
mijn taschje bij me, ik bedoel den brief, dien
jij bg de kaart hebt gedaan. Hier! Of wil je
het misschien nu nog bestrijden Zij brak
af. Nu pas scheen zij het te begrijpen. Het
bloed steeg haar naar het gezicht. „Eere
woord, Henk, dat deze brief werkelijk niet
van jouw is?" vroeg zij met bevende stem.
„Neen," zei Henk, die nu den samenhang
begreep, „hij is niet van mij, zooals je dacht
Net zoo min, als de ln het oogloopend neer
gelegde kaart van jou kant den wensch uit
drukte, mij hier te zien. Maar wat doet het
er eigenlijk toe? De hoofdzaak blijft toch,
dat ik je achterna gereden ben en dat wij
elkaar op deze manier teruggevonden hebben!"
Hij drukte haar tegen zich aan en vervolgde:
„Ik zou echter wel willen weten, aan wien Je
deze uitnoodiging te danken hebt. Heb jij er
heelemaal geen idee van, wie de stille ver
eerder kan zijn?"
Eva schudde het hoofd. Doch opeens riep
ze uit:
„Natuurlijk! Dat ik daar niet dadelijk op
gekomen ben! Niemand anders dan Hiebel is
het! Daarom maakte hij gisteren een opmer
king, dat ik ergens verwacht werd. Door
hem zelf, meende hij daarmede!"
Henk floot even door de tanden. „Kijk, kijk,
die goede Hiebel!" zei Wj met een onheilspel
lende stem. „Daarom heeft hij ons dus van
elkander probeeren te vervreemden, om later
in troebel water te kunnen visschen
Daarna begon hij te lachen. „Als hij maar
had kunnen denken, dat alle moeite en geld-
uitgeven alleen ten doel heeft gehad, ons weer
bij elkaar te brengen! Wat doen wij nu met
hem? Want hij mag toch zijn straf niet ont-
loopen!"
„Laat dat maar aan mij over!" lachte Eva
vergenoegd en sprong op. Voor dit doel moe
ten wij echter naar de autobus terug. Kom!"
Mijnheer Hiebel, die met zegevierende
blikken des avonds aan de standplaats der
autobus stond, verwonderde er zich over, toen
de eene wagen na den anderen voorreed, dat
de langverwachte er niet uitsteeg. Hg was
nog meer verbaasd, toen opeens een der
chauffeurs op hem toetrad en vragend zijn
naam noemde. Maar zijn verbazing ging over
in ontzetting, toen hg de voor hem bestemde
boodschap ontving: „Juffrouw Eva Fending en
de heer Henk van den Burg laten u hartelijk
groeten en zijn u voor uwe bemiddeling zeer
dankbaar. Zonder uw vriendelijke hulp was de
verzoening niet zoo snel tot stand gekomen.
De kosten van de kaart krijgt u natuurlijk
terug. Overigens zult u de eerste zijn zijn, om
de prettige boodschap te vernemen van hun
verloving.
Den volgenden zin: en zij verzoeken u
vanzelfsprekend de uitnoodiging tot hun ver
lovingsfeest wel te willen aanvaarden" kan
mijnheer Hiebel helaas niet meer verstaan,
omdat hij zich omgedraaid had en op de
vlucht was geslagen. De chauffeur echter
wendde zich tot een bij hem staanden collega
en meende, terwijl hij een van Henk's siga
retten opstak: „Ja, ja, voor sommige men-
schen is een uitstapje naar buiten, een uit
stapje voor het heele leven!"
„Morgenstond heeft goud in den mond".
Dit spreekwoord is in het Avondland alge
meen bekend en ieder is van de waarheid
overtuigd Toch staan wij, Europeesche vrou
wen, voor het overgroote meerendeel althans,
in de practische uitvoering ten achter bij
onze Japansche sexegenooten. De dag begint
voor hédr reeds zeer vroeg, 's zomers zelfs
reeds nadat de zon is opgegaan en langzaam
begint het in alle huizen levendig te worden.
De vrouwen verheffen zich van haar leger
steden, en beginnen aan haar morgentoilet,
dat niet veel tijd vraagt. Velen harer leggen
zich ter ruste in hare kimono en degenen,
die dit niet doen zijn toch vlug gereed, aan
gezien het warme klimaat hen slechts weinig
onderkleeren doet dragen en de kimono in een
oogwenk aangeschoten is.
Arme vrouwen dragen meest bloote voeten,
doch de meer bemiddelde hebben kousen,
schoenen worden in huls niet gedragen.
De matten, die den vloer van een Japansch
huis bedekken, worden door de huisvrouw
evenzeer ontzien als bg ons de tapijten en
bekleede meubels der zitkamers.
Ieder, zelfs de' buitenlander, die een huis
binnenkomt, trekt zijn schoenen uit.
Is de kimono aangeschoten, dan volgt een
kleine waschbeurt en wordt begonnen met
het zetten van thee en koken van de rijst,
beide nationale gerechten, die zg niet gaarne
missen.
Thee wordt zonder toevoeging van suiker
of melk gedronken, rijst eet men veelal met
suiker, kaneel en melk.
Alhoewel het eerste morgentoilet spoedig
gemaakt is, zal een Japansche, die prijs stelt
op een goed uiterlijk, niet schromen, hieraan
in den loop van den dag meerdere uren te
besteden; er wordt vooral veel zorg aan het
kapsel besteed. De moderne vrouwen, die kort
geknipt en vaak gepermanent haar hebben,
vallen hier buiten; doch het kappen van het
lange haar vereischt groote kundigheid en
wordt dan ook in den regel aan deskundigen
overgelaten, die met speciale kammen, olie
en bloemen hare vaste klanten bedienen. Het
kappen wordt niet spoedig geleerd en ver
eischt een langen leertijd, aangezien men
ettelijke kapsels heeft, die weliswaar voor de
niet ingewijde niet onmiddellijk te onder
scheiden zijn, doch zeer zeker wel voor een
geschoold oog. Het kappen is een zeer om
vangrijk werk, dat veel tijd vereischt en het
haar wordt eerst rijkelijk met olie ingewre
ven, waardoor het zoo stevig blijft „plakken"
zouden, we bijna zeggen, dat het meerdere da
gen blijft zitten. Om dit laatste te bevorderen
bedient de Japansche vrouw zich bij het ter
ruste gaan van een houten blok, waarop haar
hoofd „rust" en alhoewel deze wijze van lig-
gdn geenszins gemakkelijk te noemen is,
slaapt zg veel vaster en rustiger dan menige
Europeeesche vrouw.
Vroeger waren de tanden van de gehuwde
vrouwen gekleurd, hetgeen natuurlijk geens
zins ter bevordering van een goed uiterlijk
kan bijdragen en als een teeken van huwe
lijkstrouw gold. Thans ziet men deze traditie
nog volgen door opdere vrouwen op het plat
teland. De jonge vrouwen behouden zelfs als
zij gehuwd zijn hare mooie witte tanden, het
geen een deel uitmaakt van de emancipatie,
die niet nagelaten heeft ook tot in Japan
door te dringen en vele aanhangsters te
vinden.
SOFIA DE STAD DER MANNEN.
De Bulgaarsche hoofdstad bezit een belang
rijk overschot aan jonge mannen, in vergelij
king tot de jonge vrouwen aldaar. In Sofia
vindt men 31.230 ongehuwde mannen, tot den
leeftijd van 30 jaar, doch slechts 19.048 on
gehuwde vrouwen. Ten gevolge van dit be
langrijk tekort aan huwbare vrouwen zijn
de jonge mannen genoodzaakt hun toekom
stige echtgenooten buiten de stad te zoeken.
Vele jonge mannen trouwen met Yougoslavi-
sche vrouwen, hoofdzakelijk met vrouwen uit
Belgrado, omdat deze stad bekend staat als
de stad... der vrouwen. Op deze wgze wordt
de band tusschen Bulgarije en Yougoslavië
onbewust nauwer aangetrokken.
SHANGHAI EN ZIJN SPEELBANKEN.
Een dezer dagen komt het Ritz-Casino
onder den hamer, dat vóór tien jaar het meest
elegante etablissement van Shanghai was en
eigendom was van den Mexicaan Carles Gar-
cia. Garcia had dit beruchte speelhol van
Azië doen bouwen voor duizenden Yen. Het
paleis was een en al luxe en weelde. De gas
ten van het Casino behoefden voor eten en
drinken niets te betalen en werden zelfs in
automobielen van Garcia huiswaarts ge
bracht. Voor millioenen en nogmaals millioe-
nen Yen werd in dit casino jaarlijks verteerd,
ondanks de overdreven royale houding van
den bankdirecteur.
Toen de Chineezen in 1926 het Ritz sloten,
opende Garcia spoedig een nieuw casino op
Fransche concessie. Doch in 1930 werden de
exterritoriale rechten van Mexico ten opzichte
van China niet meer erkend en Garcia stond
op straat. Zes jaar lang hebben zijn vrienden
gepoogd het Paleis Ritz terug te krijgen en
hun moeite is tenslotte beloond geworden.
Garcia kreeg een aanzienlijke schadevergoe
ding en is met dit geld naar het scheidings-
paradijs Reno (Zuid-Amerika) vertrokken,
alwaar hij weer een speelbank heeft geopend.
EEN LANDBOUWMINISTER GAAT
TER MARKT.
Sedert enkele dagen kan men lederen mor
gen den Franschen Minister van Landbouw,
Mr. Monet, op de markt te Vincennes zien.
Doch deze staatsman komt niet geregeld op
de markt, om een of andere inspectie te hou
den, doch, om, evenals ieder ander sterveling,
er inkoopen te doen. Monet moet n.1. 21 da
gen in reservistendienst verblijven en zijn
regiment staat te Vincennes. Daar hij boven
dien nog een staatsbetrekking bekleedt, heeft
de regimentscommandant beschikt, dat Reser
vist Monnet slechts op een vroegen morgen
de benoodigde levensmiddelen voor den gan-
schen dag voor zijn compagnie moet inslaan.
Nadat de Minister alles in de cantine heeft
afgeleverd, ontpopt hij zich weer in „Mon
sieur le Ministre" en rijdt met zijn wagen
naar het Ministerie van Landbouw!
OPERA'S IN NEW-YORK ZONDAGS
VERBODEN.
Een vreemdeling, die op Zondag te New-
York naar een opera wil gaan luisteren, be
leeft een verrassing. Wel kan men er van
allerlei bioscopen bezoeken, men kan naar de
beruchte „burleske" gaan, een tingeltangel
bezoeken, een cabaretprogramma genieten,
enz., enz. Hij kan des nachts in Harlem, de
negerwijk, amusement zoeken, doch de opera
beluisteren op Zondag is niet mogelijk! Want
het is op grond van een oude wetgeving in
den staat New York verboden, op Zondagen
„opera's op te voeren, waarbij de zangeres
sen costuums dragen".
En zelfs de Metropolitan-Opera, em gebouw
van wereldreputatie, moet zich ermee behel
pen Zondagmiddagvoorstellingen te geven,
waarin de zangers in smoking en de dames
in avondtoilet optreden. Wellicht was de oude,
thans nog geldende wetgeving eertijds wel
noodzakelijk (zij werd door de Puriteinen 'in
het leven geroepen), doch heden ten dage is
de toepassing ervan iets zeer overbodigs.
JAPAN KRIJGT EEN NIEUW
PARLEMENTSGEBOUW.
Het overtreft het Capitol in
Washington.
In November a.s. wordt het nieuwe Japan
sche Parlementsgebouw alhier feestelijk ge
opend. Het reuzencomplex is opgetrokken uit
massief graniet en zal het grootste parle
mentsgebouw ter wereld zijn, want het over
treft nog het beroemde Capitol te Washing
ton. Momenteel kunnen er 635 personen in de
groote vergaderzaal, waar de zittingen wor
den gehouden, een plaats vinden. Het aantal
afgevaardigden van het Japansche Parlement
bedraagt momenteel 615. Doch indien nood
zakelijk kan er nog een aantal zetels worden
bijgebouwd. Bij gelegenheid van de plechtige
opening van het gebouw, waarbij vele auto
riteiten tegenwoordig zullen zgn, vinden er
te Tokio gedurende de maand November
volksfeesten plaats, terwijl de regeering den
parlementsleden een banket aanbiedt.
ZOON VAN DEN NEGUS OP
ENGELSCH COLLEGE.
De 12-jarige „Hertog van Harrar".
De twaalfjarige zoon van den Negus van
Abessinië, de Hertog van Harrar, is dezer
dagen, bij den aanvang van het nieuwe leer
jaar, naar het Sint Christopher College te
Bath (Engeland) gebracht. De Negus en de
Keizerin hebben hun zoon zelf naar Bath ge
bracht, alwaar hij in het Internaat zal wonen.
De keizer heeft het Collegebestuur verzocht
zijn zoon evenzoo te behandelen als iedere
andere leerling van de school.
I
HOTEL ALS POLITIE-KAZERNE.
Vrouwelijke Brigade in Scotland
Yard.
Scotland Yard heeft het oude Bayswater
Hotel aangekocht, dat zal dienen als kazerne
voor de vrouwelijke brigade en daartoe geheel
zal worden omgebouwd. In de nieuwe politie
kazerne zullen 45 vrouwelijke beambten wor
den ondergebracht De dames mogen hun
kamers geheel volgens eigen smaak inrichten.
De opdracht tot de meubileering der kamers
is gegeven aan de firma, die eenmaal het
oude Bayswater Hotel inrichtte. Zooveel mo
gelijk zal de nieuwe kazerne het oude karak
ter van het hotel behouden. De conversatie
zaal zal de oude blijven en het restaurant zal
zoo min mogelijk het aanzien van een cantine
krijgen.
Verschenen bij N.V. Boekhandel en Han
delsdrukkerij G. Moorman, te Nijmegen, „De
Practische Partij, opgave van Dr. Max
Euwe". Zij, die aanhangers zijn van den taK
van geestelijke sport, genaamd schaken, we
ten, dat het oplossen van problemen door
de schaakmeesters nog al eens verschillend
wordt beoordeeld. Toch blijft het feit be
staan, dat het oplossen van vraagstukken,
die in de praktijk vaak niet voorkomen, in
ieder geval den goeden kijk op het spel ver
scherpt en als zoodanig zeker van waarde
is. Ook worden door dergelijke problemen,
die dikwijls een greep zijn uit het een of an
dere eindspel, de kennis van deze voor velen
van voetangels en klemmen voorziene phase
van het spel, vergroot. De eerste uitgave van
de „Practische Partij" ziet er uitstekend ver
zorgd uit. Op kunstdrukcarton gedrukt, geeft
de voorzijde van deze dubbele briefkaart-
model-uitgave een probleem. Voor de goede
oplossingen zijn prijzen beschikbaar gesteld
van 25.10.en 10 van 2.50. Tevens
geeft onze wereldkampioen Dr. Max Euwe
een behandeling van de vraagstukken. De
prijs bedraagt slechts 10 ct.
Verschenen bij Van Holkema en Waren-
dorfs Uitg. Mij., te Amsterdam:
De tweede druk van drie kinderboeken in
de „Tip-Top-serie", n.1.
1. „Onder de Duinkerkers" door G. C. Hoo-
gerwerf.
2. „Bob en Ina", door Nanda.
3. De gouden draad", door Helène Laman
de Vries.
Alle drie boeken, die waard zijn een nieu
wen druk te beleven. Bijzonder goed is het
laatstgenoemde, een boek voor grootere meis
jes over rijpere jeugd, haar tekortkomingen
en deugden.
Rie Reinderhof illustreerde de keurig ge
bonden boeken.
Prijs per deel ing. 0.60. Geb. 0.85.
Verschenen bij Bosch en Keuning, te Baarn
in de Libellenserie:
No. 113 en 114. „Hendrik Eume", „Hoe 't er
in den Achterhoek hen gong, toe Grotmoo-
der nog in de korte rökke was", door G. J.
Klokman. Een geestige bijdrage op foklorisch
gebied in Achterhoeksch dialect en geïllus
treerd met talrijke „teikeninks van Piet te
Lintum".
No. 131. „Handleiding voor verzamelaars
van postzegels", door G. J. Peelen. Een heel
handig en aanbevelenswaardig werkje.
Prijs per nummer 45 cent.
Verschenen bij Gebr. Kluitman te Alkmaar:
1. „Mamma Inez", door Minnie de Winter.
Een boek vöor oudere meisjes over een meisje,
dat haar artistieke illusies laat schieten, om
te zorgen voor een jonger zusje en een klein
moederloos nichtje. Met veel blijmoedigheid
vervult ze haar taak, het kleine meisje
noemt haar al gauw Mamma Inez. Het groote
conflict verschijnt in den vorm van nieuwe
buren, een jong paar met een zoontje. De
jonge moeder in veel opzichten wel sym
pathiek blijkt alleminst toegewijd echtge-
noote en moeder te zijn en Inez medelijden
met den vader gaat langzaam over in liefde
en heftig zelfverwijt. Het „happy end" komt
op heel logische wijze.
Hans Barrebach zorgde voor goede illustra
ties. Prijs ing. 2. Geb. 2.90.
2. „De Zwarte Zeeroover" door Tj. Jóhan
de Groot. Een boeiend verhaal uit den tijd der
V.O.C. over een Hollandsche knaap, die met
een Oost-Indië vaarder mee gaat, welke
echter buit gemaakt wordt door een zee-
rooversschip. De bemanning wordt als galei
slaaf verkocht, doch de knaap blijft in dienst
van den zeeroover en wordt zelfs langzamer
hand een bevoorrechte persoonlijkheid. Toch
staat het leven aan boord hem tegen» door
de onmenschelijkheden der bemanning en de
weinige loyaliteit. Hij maakt veel avonturen
mee, belandt tenslotte met een vriend op een
onbewoond eiland, waar niemand minder dan
J. Pz. Coen hen tenslotte van verlost. Een
boeiend verhaal voor grootere jongens Ina
1.60. Geb. 2.50.
3. „Puck zet door", door A. Was-Osinger.
Puck groeit zorgeloos op in een weelderige
omgeving. Toch is ze geen ongevoelig, on
hartelijk meisje. Ze is leuk voor de dienst
bode zoowel als voor haar vrienden en vrien
dinnen. Na de plotselinge dood van haar
middelen f6rS -Ze eChter geheel zonder
middelen te zgn en m huis te komen bij haar
oom en voogd Victor van wie ze veel houT
Doch met tante Mathilde kan ze heelemaal
met opschieten. Ze zocht allerlei baantjes
zonder teslagen, tot ze tenslotte als dienst
meisje in een druk slordig gezin komt On
danks alle moeilijkheden zet Puck door weet
zetfs orde te scheppen in het huis en vriend
schap te sluiten met de kinderen. Als ten
ge0rezeneetus^h7nrhStand W°rdt °P^helderd.
gerezen tusschen haar en een vriend uit haar
JSe™. ..Lentemorgen", twee deeltles-
„S^eber je" en „Boer Dikneus", beide door
J. H. Uit den Bogaard met teekeningen van
Hans Borrebach (leeft. 58 ir nwf
0.65). Jr" P1^8 gec.
Alleraardgiste, onopgesmukte kinderver-
dfn!' d?°°Wel de avontur®n van Swiebertie
landlooper, die burgemeester, en een w.'
gemeester, die landlooper werd als inf
Hans Borrebach Illustreerde ook dit boek
Verschenen bg Bosch en Keuning te Baarn
de volgende nieuwe LibeUen:
1 No 27 „De wereld der Sterren" door. Dr.
w J A Schouten. Een populair werkje met
Hér interessante fotografische afbeeldingen.
2 No 192. „De erfelijkheid by den
mensch"' door Dr. P. J. Waardenburg, prt.
taldocent in medische erfelijkheidsleer aan
^Rijksuniversiteit te Utrecht. Een heel inte
ressant werkje met eenige schematische
iUustraties^ De toovertuin der Alpen",
door M. Barendrecht Hoen. Een lezenswaar
dig boekje met zeer mooie foto's en andere
illustraties. Vooral aardig voor hen, die Zwit
serland zullen bezoeken of dat gedaan hebben.
Prijs per deeltje 45 cent.
Verschenen bij Van Holkema Warendorfs
Uitg. Mij. te A'dam: „Tarakaner tegen wil en
dank", door Dick Laan.
Een buitengewoon aardig jongensboek, ac
tueel en belangwekkend voor veel Heldersche
knapen. Schrijver geniet reeds een goede be
kendheid als auteur van boeken voor grootera
jongens. Ook hier weer heeft hij eenige pret
tige karakters te pakken en beschrijft hij
boeiend jongens lief en leed. Het lief bestaat
grootendeels uit een der beroemde reizen per
Tarakan. Tal van foto's van een der reizen ver.
luchten het boek. De frissche bandteekening is
van Van Looy.
Ing. 1.75, geb. 2.50.
6. In de serie „In de Vacantie" verscheen
„Sunny West" door Theo Frank, geïll, door
Pol Dom (voor oudere jongens, prijs ing. 1,
geb. 1.75).
Een verhaal van twee cadetten bij de
Amerikaansche marine, die van school weg-
loopen. Hun tocht naar huis is een aaneen
schakeling van avonturen met cowboys en
veedieven, maar tenslotte komen ze toch be
houden thuis. Vele jongens zullen dit boek
met graagte lezen, waarbij meer op de span
nende avonturen, dan op de waarschijnlijk
heid daarvan gelet zal worden.
Verschen bfl Van Holkema en Waren
dorfs Uitg. Mij. te Amsterdam:
1. In de Tip-top serie de herdrukken van
De Zoon van den berenleider" door G. Holle.
Een berenleider komt in een klein dorp om
met Bruno voorstellingen te geven. Door een
felle brand komen echter de berenleider en
zijn vrouw om het leven. Het zoontje Frits
wordt nu opgenomen in het gezin van Bert
Wielings en wordt een echte dorpsjongen,
tot zijn ware afkomst aan het licht komt.
2. „Kampeer-idyllen" door J. van Dorp.
Een clubje meisjes wint een zeilboot en gaat
daarmee onder leiding van een dame een
heerlijke vacantie op de Kagerplassen door
brengen. Sportief en gezond genieten allen
van zon, wind en water, terwijl de uitzonde
ring, de ij dele, coquette Grethe juist bijtijds
verdwijnt.
3. „Het drijvende vlot", door J. A. Slemp-
kes. Een spannend jongensverhaal uit den
wereldoorlog. Twee Belgische jongens, in
Duitschland opgegroeid laten zich op een zelf-
vervaardigd vlot de Rijn afdrijven, vinden
gelukkig in Holland een beschermer en vinden
na allerlei avonturen hun vader weer, die in
Holland geïnterneerd was. Rie Reinderhof
zorgde voor de illustraties. Prijs 85 cent in
linnen band.
EEN NIEUWE FACTOR IN HET
ENGELSCHE STADSBEELD.
Een Londensch correspondent schrijft:
In het stadsbeeld van de Londensche City
is ongeveer iy2 jaar geleden naast de vele
cafetaria's en lunchrooms, waaraan de En-
gelsche hoofdstad zoo rijk is men denke
aan de bekende zaken van de firma Lyons
een nieuwe vorm van snelbuffet versche
nen: de Milk-Bar. Nu kan men vooral op dit
gebied met reden vragen: „What is in a
name" Men kent in Hollands kleinere ste
den nog vele van die, ouderwets deftig ge
naamde „Koffiehuizen", waar men ook vele
andere dranken kan krijgen en wat in „thee
tuinen" wordt geschonken is vaak wat an
ders dan het gelijknamige vocht. Maar de
Melkbars doen hun naam ten volle eer aan;
wat inmiddels volstrekt niet inhoudt, dat men
er niets anders dan een glas melk kan krij
gen. De instelling, die den verkoop van de
melk in Engeland bevordert, geeft adviezen
voor oprichting en exploitatie (de eerste bar
in het ondergrondsche station van Charing
Cross is inmiddels door pl.m. 100 andere ge
volgd) en verstrekt aan de ,barhouders:'
ruim 30 recepten van „shakes", melkdranken
met vruchtensappen, cacao, vleesch-extract,
likeuren, honing, noten, gember in vele va
riaties.
Behalve melkdranken verkoopt men er een
vijftiental soorten soep, met melk bereid, van
eenvoudige groenten- en erwtensoep af tot
fijnere soorten als kippen, oxtail en schild
padsoepen toe.
Ia den korten tijd van hun bestaan hebben
de Milk-Bars een ontzaglijke bekendheid ver
kregen. Gemiddeld zetten ze ruim 1100 L
me per week om, terwijl de bar op Leices-
ter Square, die dag en nacht open is, het
4600 L' De Seheele exploitatie is
p-rnnf G vlu^£e bediening, waardoor een
fantal consumpties in korten tijd
wordt doorgegeven. De exploitatie blijkt dan
ook wel loonend te zijn.
A,üfL-aderland Van de MeIkbar ligt in
ie' maar ze zijn nu geheel aangepast
aeveno"8? ,waar er volgens recente ge-
badninn^ bestaan- Men vindt ze ook in
sinds Juiteraard alleen 's zomers) en
bar? h ?eft men kIeine rijdende melk-
wnrrio 6 aC een Per80nen-auto kunnen
ten nia»71rV°erd' Z00a's k!eine brandspuiten
In nm! ,Men zlet °ok vele melkbars
van het r*Ja|'azijnen en café's, als onderdeel
Nederland^ zooals in de groote steden in
Nederland wel „soda-fountains" in waren-
van hetl°u»d De installaties zijn alle
ten en f 4y*>e' maar Persoonlijke inzich-
liik wei8"1 Van den ®*Pl°ttant zijn natuur-
mk wel van invloed.
staan* 'S 6en Vee* bez°chte gelegenheid ont-
W,aar men voor wein'g geld (4 pence)
het elijken en gezonden drank krijgt en
e gebruik, dat er van wordt ge-
ewijst wel, dat hiermede in een ware
behoefte wordt voorzien.
