Engelsche
Koningskroningen
Engeland
verbaast zich
over een
a v o n d japon
Zaterdag 21 November 1936
Vierde blad
Het Sinterklaascadeau voor moeder
den getrokken Staatskoets. Voor en achter
hem de bereden wachtmeesters met hun
zilveren helmen en scharlaken uniformen.
De hoogwaardigheidsbekleeders volgen dan
het Koninklijke rijtuig. Ditmaal echter, voor
de derde maal achtereenvolgens, vond de
koninklijke tocht, ten gevolge van het
slechte weer niet plaats.
In 1934 werd hij verhinderd door een on
doordringbare mist, in '33 verviel hij door de
er kort aan voorafgegane dood van Prinses
v ïctoria. De voornaamste der hoogwaardig
heidsbekleeders ontvingen toen den heer-
scher aan de poort van het „House of Lords".
Eerst hier formeerde zich de groep in waar
lijk sprookjesachtige glans. Aan beide zij
den van den troon stond een baanderheer;
de eene hield het Zwaard van het Rijk, de
andere een symbolische hoofdbedekking, de
„Cap of Maintenance". Aan den hoogsten
der waardigheidsbekleeders van zijn hof,
Lord Chamberlain, deelde de koning mede,
dat hij de leden van de Tweede Kamer
wenschte te zien.
De Opper-Kamerheer gaf het bevel door
aan den zgn. „Zwarten Staf" zoo heet een
ambtenaar van de Eerste Kamer die dan
op zijn beurt met luide stem aankondigt:
„De Koning wenscht de directe verschijning
van het hooglofwaardige Huis!"
In purperroode fluweelen kragen met
duur hermelijn bezet, wachten nu de Peers
en hun dames de intocht van het „House of
Commons" af. Zoodra de afgevaardigden hun
plaats voor de troon hebben ingenomen, be
gon de in zijn volledig koningsornaat geklee-
den vorst zijn toespraak, die met een ge
lofte werd ingeleid. „In de aanwezigheid
van den Almachtigen God erken ik in volle
ernst en in alle plechtigheid dat ik een
geloovig Protestant ben; geheel volgens de
Protestantsche troonopvolging zal ik de
wetten hooghouden en ze tot welzijn van
mijn rijk toepassen."
Na deze korte rede, die als 't ware de
groet van Eduard voor zijn eerste parlement
was, volgde de eigenlijke Koninklijke speech,
die door de regeering volledig was voorbe
reid en opgesteld.
Ofschoon de constitutioneele verantwoor
ding voor de troonrede enkel en alleen door
de regeering gedragen werd, gaf de sterke
en actieve persoonlijkheid van Eduard VIII
ZAL DE KRONING VAN KONING
EDUARD ZONDER INCIDENTEN
VERLOOPEN? AMUSANTE EN
PIJNLIJKE GEBEURTENISSEN
UIT HET VERLEDEN.
LONDEN, November 1936.
De Engelschen zouden het bijna als
een wonder beschouwen, indien de plech
tige kroning van koning Eduard VIII, die
op 12 Mei 1937 plaats vindt, glad en zon
der eenig incident van stapel zou looperp
Want eerstens is het ceremonieel zoo in
gewikkeld, dat het ondanks zorgvuldige
voorbereidingen voor de deelnemers bijna
onmogelijk is, geen vergissing te maken
en tweedens is er eigenlijk geen Engelsche
koningskroning geweest, waarbij zich niet
min of meer pijnlijke incidenten hebben
voorgedaan.
Maken wij eens een snelle wandeling
door de geschiedenis:
Bij de kroning van koning Hendrik I zou
de aartsbisschop van Canterbury den ko
ning de kroon op het hoofd zetten; maar
de bisschop van Salisbury, de voorrechten
van zijn collega niet erkennend, drong
naar voren en zette de kroon, die hij aan
zijn ambtsbroeder ontrukt had, zeer ener
giek op het hoofd van den monarch. Woe
dend geworden sloeg de beleedigde aarts
bisschop met zijn staf de kroon van ko
ning Hendrik's hoofd waarbij de wang
van den heerscher een gevoeligen klap op
liep.
deze geschiedkundige verklaring ongetwij
feld een nieuw aspect.
Daarop volgde dadelijk een zitting van het
Lagerhuis die door een bijzonder eigenaar
dige overlevering gekenschetst werd. De
zgn. .speaker" had als 't ware een rol te
spelen: hij moest het voordoen alsof hij
alleen in het Hoogerhuis was geweest en
hij alleen de troonrede had gehoord. In het
kort gaf hij verslag omtrent zijn ontvangst
om dan, zooals dat reeds eeuwenlang ge
schiedde te zeggen: „Het is mij gelukt een
afsohrift van de woorden van Zijne Majes
teit te verkrijgen, waardoor ik den meest
letterlijke inhoud van het gesprokene kan
weergeven". Daarop las hij nogmaals de
geheele troonrede voor.
Thans was de beurt aan den redenaar, die
daartoe door de regeeringspartij was uit
verkoren, om de koninklijke openingsrede
aan een oordeel te onderwerpen. Het be
hoeft geen betoog dat een dergelijk optreden
den eersten stap beteekent op den weg naar
een carrière, die tot den ministerszetel leiden
kan, daar oorspronkelijk een op den voor
grond tredend jongeren afgevaardigde daar
toe werd verkozen. Het is daarom stellig des
te interessanter dat ditmaal deze eer aan
een dame te beurt viel en wel aan Miss
Florence Horsbrugh, die de stad Dundee in
het parlement vertegenwoordigt en die door
haar groote redenaarstalenten, haar orga
nisatorische arbeid en haar aangename stem
reeds meermalen was opgevallen.
Haar optreden maakte een kleine afwij
king van oeroude overleveringen noodzake
lijk. Eigenlijk moest de antwoord-rede op de
koninklijke verklaring, zoo al niet in uniform
dan toch in Hofdracht, die uit een fluweelen
kniebroek bestaat, gehouden worden. Men
kon echter van Miss Horsbrugh waarachtig
niet verlangen dat zij zich voor deze eene
gelegenheid op de bewuste wijze zou kleeden.
Zoo kon het dus gebeuren dat zij in weerwil
van alle politiek in de allereerste plaats
zorgen had voor haar toilet. Hoe dan ook,
besprekingen met het hof en met de regee
ring hebben ook dit vraagstuk tot oplossing
gebracht. Een zwart fluweelen avondjapon
werd als meest overeenstemmende vervan
ging van de mannelijke hofdracht aange
nomen, een feit, dat geheel Engeland in
.stomme verbazing bracht.
Bij de kroning van Stephen I werd aarts
bisschop William van Canterbury nerveus,
liet de hostie vallen en vergat den koning
de traditioneele kus te geven; en zij de kro
ning van Richard I bleek een ridder, die
het gewaad van den koning voor de zal
ving moest openen, zoo enthousiast te zijn,
dat er van het hemd van den koning geen
stuk heel bleef.
De ongelukkige Richard IL
Vele pijnlijke incidenten speelden zich af
bij de kroning van Richard II; de zeer on
beminde Piers Gavestone, die als ceremo
niemeester fungeerde, verscheen in een
mooier gewaad dan de koning en ontrukte
de kroon aan den aartsbisschop van Can
terbury, om deze zelf op het hoofd van den
koning te zetten. Als gevolg van zijn slechte
regie was de Westminster Abbey zoo vol
menschen. dat een gepantserde ridder dood
gedrukt werd en de élite van het rijk stierf
bijna van honger, daar de plechtigheid tot
laat in den avond duurde. Toen Richard
gelukkig thuiskwam, kreeg hij van ko
ningin Isabella een flink pak slaag, omdat
hij het geschenk van haar vader aan Ga-
veston had gegeven.
Toen de ongehuwde Elisabeth gekroond
werd, beklaagde zij zich er in den dwars-
gang van Westminster hoogst ongegeneerd
over, dat de heilige zalf „een stinkend
smeersel" was, en bij de kroning van Karei
I brak een vleugel van den doopscepter af
een noodlottig omen, waarvan velen
het tragisch lot van dezen monarch aflei
den.
Toen James I gekroond werd, vond er
zelfs een aardbeving plaets en vele dames
van de hooge aristocratie vielen in on
macht; en bij de kroning van James II
bleek de kroon veel te groot te zijn.
Bij Willem en Marie vingen de echtelijke
twisten reeds bij de kroningsplechtigheden
Hoe Koning Edward VIII zijn
eerste parlement opende Miss
Florence Horsbruch breekt een
oeroud gebruik.
Iedere zittingsperiode van het Engelsche
Parlement wordt door een koninklijke
troonrede ingeleid, een troonrede welks
eeuwenoud decor een onvergelijkelijke pracht
laat zien. Daar Koning Edward VIII eener-
zijds ongehuwd is en anderzijds nog niet
gekroond werd, week ditmaal de ceremonie
af van het traditioneel geworden beeld dat
zij vertoonde. Edward VIII verscheen niet
met de kroon op het hoofd in de „House
of Lords", maar het oeroude symbool werd
op een rood-fluweelen kussen voor hem
gelegd.
Sedert menschenheugenis stonden er al
tijd twee troonzetels achter den Lord-
kanselier, ditmaal betrad de monarch met
zijn gevolg de zittingszaal alleen .De over
levering van het Engelsche parlement be
waart onveranderd de herinnering aan de
constitutioneele oorlogen van vroegere tij
den. Daaruit ook zijn de vele eigenaar
dige regels en gebruiken te begrijpen die
elke phase van de plechtigheid begeleiden.
Nooit kan de koning de drempel van het
huis der afgevaardigden overschrijden,
(House of Commons), wel is hij gerechtigd
de afgevaardigden van de Eerste Kamer bij
zich te roepen.
De koningsprocessie, die de troonrede be
hoort vooraf te gaan, behoort tot de groot
ste bezienswaardigheid van de, aan prach
tige feestelijkheden zoo rijke, Engelsche
hoofdstad. Vanuit het Buckingham Palace
rijdt de Koning naar Whitehall in de gou
den, door acht sneeuwwitte volbloed-paar
aan. Toen de echtelieden naar het altaar
schreden, konden alle aanwezigen zien, dat
de een den ander het koningszwaard
trachtte te ontrukken; en een pijnlijk mo
ment ontstond, toen het hooge paar het
gouden bekken voor de koninklijke aalmoes
gereikt en de majesteiten geen geld
bij zich bleken te hebben. Onmiddellijk
trad lord Danby naar voren, telde met
luide stem twintig ponden af, wierp deze
in het bekken —en op den koning een
geringschattenden blik.
Koningin Anna was bij haar kroning zoo
dik en leed bovendien op een dergelijke
wijze aan jicht, dat men haar op den troon
moest dragen; koning George I, die voor
zijn kroning direct uit Hannover kwam,
verstond geen woord van de ceremonie en
nadat de aartsbisschop van Canterbury zijn
Duitsch tevergeefs had geprobeerd, moesten
de handelingen in een soort potjeslatijn
aan den koning worden uitgelegd.
Kroning en flirt.
Bij de kroning van George II verveelde
de koning zich dermate, dat hij tegen een
peeress knipoogde en een flirt met deze
dame wilde beginnen; toen zijn opvolger
George III gekroond werd, viel een groote
diamant uit de koningskroon en kletterde
op den vloer.
De kroning van koning George IV veroor
zaakte wegens haar groote onkosten een
waar schandaal, want er werden niet min
der dan 324.000 ponden uitgegeven. Daar
het dien dag zeer warm was, transpireerde
de dikke monarch verschrikkelijk en ge
bruikte dozijnen zakdoeken, die hij den
aartsbisschop van Canterbury in de hand
drukte; deze overhandigde de doeken met
veel ceremonieel aan den bisschop van Sa
lisbury. Gedurende de geheele ceremonie
rook de koning voortdurend aan een flesch
met reukzout en wierp, zoodra de plechtig
heid ten einde was, alle kleeren af.
Zeer pijnlijk was de kroningsceremonie
voor koningin Victoria, daar men vergeten
had, den kroningsring grooter te maken.
De artsbisschop van Canterbury bemerkte
tot zijn schrik, dat de ring te klein was en
vond geen anderen uitweg, dan het gebrui
ken van geweld. Hij schoof den ring met
zulk een kracht om den ronden vinger van
de koningin, dat deze van pijn ineenkromp
en na de plechtigheid een vol uur noodig
had, om den pijnlijken ring weer van haar
vinger te schuiven.
Eduard VII tenslotte viel bij de kroning
bijna de kroon op het hoofd. Dit teeken
van zijn waardigheid ontgleed aan de sid
derende handen van den zeer opgewonden
aartsbisschop en de koning ving het nog
juist op tijd op om zich een paar flinke
builen te besparen.
Geen wonder dat men er onder deze om
standigheden nieuwsgierig naar is wat er
bij de kroning van Eduard VIII zal ge
beuren.
Al zal het vermoedelijk niet schoon klin
ken, er komt toch geluid uit.
Links! ELEGANT COMPLET.
Het driedeelige pakje biedt vele variatiemogelijkheden aan de draag
ster en is het zoo langzamerhand een zeer gewild kleedingstuk gewor-
den. De swagger en het korte jasje zijn gemaakt van bruin gespikkel
de bananen kleurige stof, terwijl de revers en voering der swagger
evenals de blouse en de rok effen bruin gekleurd zijn. Het korte jasje
en de rok kunnen heel geschikt zonder swagger gedragen worden maar
vormen daarmede tevens een zeer chique geheel daar het lichte jasje
buitengewoon aardig afsteekt tegen de nonchalant opengedragen
swagger. Een kleine hoed, handschoenen en schoenen voltooien het
geheel.
Middenj PRACT1SCH SCHOOLPAKJE.
R echts: ELEGANT A VONDTOILET.
Het korte avondjasje verheugt zich momenteel In de bijzondere ge
negenheid der mode-ontwerpers. Hier is de zwarte moirêe japon,
'een lüa jasje gekozen dat het model bevallig omhult en de lijn der
japon, die in een kleine sleep eindigt, nauwkeurig volgt.
Op de afbeelding hierboven een buitengewoon aardig schoolpakje
dat heel gemakkelijk zelf te breien is.
De breede plooien der rok bestaan uit 12 steken rechts en 12 steken
averechts. Men begint onderaan de rok en vermindert met het naar
boven qaan langzamerhand het aantal der averechtsche steken, om
met 1 averechtsche steek te eindigen daar waar de pas begint.
Het truitje heeft als kleuren oranje, groen, wit en marine blauw.
