Stadsnieuws
Werkelijk g e n
De strijd om de
„Betty
Bonn"
VAN
HOUTENS
CACAO
Vrijdag 4 December 1936
Waar gaan we heen
Hcldcrsche Courant
Tweede Blad
De versiering tijdens de
Feestweek,
Centraal Genootschap voor
Kinderherstellings- en Vacantie-
kolonies*
Autobelasting-taxatie.
Licht op voor alle voertuigen
De Heldersche brandweer
gemotoriseerd
De Nationale Collecte
op 8 December a*s*
in onze stad*
Sint Nicolaas bij de
jeugd*
behoeit niet duur te zijn. Reeds voor
luttel bedrag geniet U van een heerlijke
F e ullleton
door Friedrich
Lindem a n
Aan het Instituut „Mercurius", Loods-
gracht 72, slaagde voor het diploma Machine-
schrijven: Piet Christiani, leerling van boven-
genoemd Instituut.
Naar wij vernemen zijn bij de Contact-
Commissie in totaal 647 dennen door de
buurtcomité's aangevraagd. Wij teekenen
hierbij aan, dat vele comité's op andere wijze
in hun dennen-behoefte voorzien hebben.
Afdeeling Den Helder.
De penningmeester van bovengenoemde
vereeniging heeft in grooten dank ontvangen
een afdracht na een feestavond van het
plaatselijk politiecorps, ten bedrage van
22.25.
Wat zal de Sint nog voor ons in petto heb
ben?
'k Noem u nog even het adres van de
penningmeesteresse: mej. E. S, Held, Singel
53. Postrekening 125.726.
In het begin van elk jaar dient men, ten
behoeve van den aanslag in de Personeele
Belasting, de waarde van zijn auto op te geven.
Bij de schatting dezer waarde doen zich
voor den ondeskundigen particulier vele moei
lijkheden voor; te hooge aangifte kost hem
onnoodig hooge belasting, te lage aangifte
wordt gestraft met boete en bovendien komt
er thans, als gevolg van de monetaire maat
regelen der Regeering, nog deze moeilijkheid
bij, dat de prijzen van de wagens onzeker zijn
geworden, hetgeen de taxatie voor een niet-
deskundige nog lastiger maakt.
Om aan deze bezwaren tegemoet te komen,
laat de A.N.W.B. voor zijn leden in vele
plaatsen van ons land zitting houden door
een expert, wiens waardeschatting, naar de
ervaring geleerd heeft, practisch door de be
lastingautoriteiten aanvaard wordt. A.N.W.B.-
leden kunnen, na voorafgaande aanmelding,
tegen betaling van een geringe taxatie-ver
goeding, daar hun wagen laten taxeeren.
Taxatiekosten ad 2.50 per wagen uitslui
tend op zitdagen te voldoen aan den expert.
Voorafgaande aanmelding is noodzakelijk.
Adres: Parkstraat 1820, Den Haag.
Bovenbedoelde zitdag zal o.m. gehouden
worden te Den Helder op Dinsdag 15 Dec.
1936, Café-Rest. „De Toelast", Spoorstraat.'
EEN WAARDEVOLLE TIP.
Denkt er aan, dat een cadeau van blijven
de waarde altijd het meest wordt gewaar
deerd. Zoekt U iets in onderstaande artikelen,
dan weet U bij voorbaat, bij Jac. de Boer,
Keizerstraat 113, volkomen naar genoegen te
zullen slagen.
Fotolijstjes eenige duizenden in alle
soorten.
Foto-albums zéér groote collectie
Camera's Keuze uit honderden.
Foto-artikelen alle bekende gebruiks
artikelen.
En wilt U een behoorlijke wandversiering,
bekijkt dan eens mijn collectie landschaps
foto's. Deze foto's zijn door hun voorname,
rustige tint, een sieraad van elk beschaafd
interieur. (Adv.)
Vrijdag
4 Dec.
16.17 uur
Een demonstratie met de nieuwe
spuiten.
Reeds geruimen tijd is ons gemeente
bestuur bezig om het gemeentelijke brand
weerwezen te verbeteren. Het was met
onze brandweer inderdaad droevig ge
steld en eigenlijk hebben we altijd ge
parasiteerd op de Marine, die met haar
prachtig materiaal dikwijls daadwerke
lijke hulp heeft verleend. We denken in
dit verband nog eens aan den gewel
digen brand, die het vorige jaar het mooie
pand van de firma van Willigen aan de
Weststraat vernielde.
Tot de plannen ter verbetering van de
brandweer behoorde o.m. de aanschaffing van
nieuw materiaal. Zoo wferd indertijd besloten
om een moderne brandspuit aan te schaffen,
waardoor een eind zou komen aan den achter
lijken toestand, waarin ons brandweermate
riaal zich bevond.
Dinsdag j.1. zijn twee nieuwe spuiten,
geleverd door de firma Bikkers te Rot
terdam, hier ter stede aangekomen en
hebben de daarvoor bestemde ruimte in
het Hoofdbureau van Politie ingenomen.
De Woensdag d.a.v. werd benut om deze
gereed te maken voor de eerste proef,
welke den volgendeij dag, dus gisteren,
gehouden werd.
Des morgens reden de spuiten, stralend in
hun nieuwheid, naar het einde van den Singel,
waar de groote opgesteld werd op de kruising
van Singel en Koningsweg en de kleine aan
den waterkant daartegenover. De nu vol
gende proeven slaagden uitstekend. Elke spuit
heeft een vermogen van 4 tot 8 stralen, die alle
beproefd werden. Bij deze gelegenheid werd
het water uit den Singel opgezogen. Ver
volgens werd een proef genomen met de
kleine spuit, die het water nu van de water
leiding betrok. Dit kan geschieden door een
omzetting van koppelingen, waardoor de
waterdruk van de ongeveer 3 V2 atmosfeer,
die er op de waterleiding staat, omgezet
wordt in een druk van ongeveer 10 atmosfeer.
Het water werd gespoten in de richting van
het Rusthuis, waarbij bleek, dat dit gebouw
gemakkelijk bestreken kon worden.
De demonstraties trokken veel belang
stelling. Tot de aanwezigen behoorden o.m.
burgemeester Ritmeester, de wethouders van
der Vaart en Smits, opperbrandmeester A.
Dokter, de directeur van de Gemeente
reiniging, de heer P. H. L. Maas, de directeur
van de Gasfabriek, de heer J. N. E. Teune,
de commissaris van politie, de heer A. J.
v. d. Hoeven, de heer J. Visser, hoofdopzichter
van gemeentewerken en de heer J. Schipper,
inspecteur van politie.
Over de belangrijke aanwinsten van onze
brandweer kan nog het volgende medegedeeld
worden. De groote spuit, een Oldsmobile, kan
zich verplaatsen met 80 tot 90 K.M. per uur,
hetgeen een respectabele snelheid voor zoo'n
zwaren wagen beteekent.
De motor is zoo geconstrueerd, dat deze door
een transmissie tevens kan dienen voor het
opzuigen en stuwen van het water. De kleine
spuit heeft een motor, die uitsluitend bestemd
is voor het opzuigen en stuwen van het water.
Daaruit volgt dus, dat deze spuit steeds ge
trokken moet worden. De groote is nu zoo
ingericht, dat de kleine er snel achter gekop
peld kan worden. De capaciteit van de spuiten
is vrijwel gelijk, zooals gezegd tusschen de 4
Zooals door de vriendelijke redactie in deze
courant reeds met een enkel woord is vermeld,
werd op 27 November j.1., op uitnoodiging van
onzen Burgemeester, ten Stadhuize een ver
gadering gehouden van een honderdtal stadge-
nooten ter voorbereiding der Nationale Col
lecte, ook hier ter stede te houden ter inzame
ling van de bijdrage der Heldersche burgerij in
het Nationale geschenk, ons hooge Prinselijk
Echtpaar bij Hun vorstelijk huwelijk aan te
bieden op 7 Januari a.s.
De vergaderden, gevoelende, dat onze stad
b(j deze heugelijke gebeurtenis niet mag achter
blijven bjj haar zusteren in de betuiging harer
aanhankelijkheid aan ons Vorstenhuis, in de
warme uiting harer blijde instemming met dit
hooge gebeuren, van zoo wijde beteekenis voor
Vorstenhuis en Volk beiden, besloten zelf de
handen aan den ploeg te slaan, zelf van huis tot
huis te collecteeren, voor deze beteekenisvolle
gelegenheid dezen arbeid niet af te schuiven
naar anderen, maar zelf van woning tot woning,
in buitenwijk en binnenstad, in hoofdstraat en
nederige buurt een gave te vragen voor dit
Nationale doel, waarbij heel ons Volk de ge
legenheid heeft zich één gezin te voelen.
En zoo zal dan op 8 Decemberdus op
Dinsdag a.s., de groote collecte in onze stad ge
houden worden, waarbij aller gaven zullen wor
den gevraagd en verzameld door Burgemeester
en Middenstander, door Militair en Burger,
door vrouwen en mannen, van elke gezindte,
om te symboliseeren onze Volkseenheid, om
op te wekken tot aller deelname.
Heldersche burgers, wij weten, dat het
zelfde enthousiasme, sprekende uit dezen op
zet, mede blijken zal uit de grootte Uwer
gave, voor elk naar zijn kunnen!
In het blad van morgen geven wij U de
namen van heel ons Comité, nu verder vol
staande met een hartelijke opwekking tot
aller enthousiaste medewerking, opdat ook
van ons Den Helder blijke, hoe juist het,
onder blijde instemming, begreep de diepe be
teekenis van deze Vorstelijke echtverbintenis,
hoe ook voor onze burgerij het Oranjehuis
symbool is onzer Volkseenheid..
Namens het Comité:
W. de Boer.
P. A. Smits.
H. C. M. Nijpels.
A M. Engelmann,
Plantsoenstraat 5, Penningm.
Voor hen, die den dag der collecte niet
thuis mochten zijn, is de penningmeester zoo
welwillend, de gelegenheid op zijn kantoor
uren open te stellen, hun bijdragen op zijn
bureau in ontvangst te nemen.
en 8 stralen. De bedoeling is, dat de kleine
hoofdzakelijk gebruikt zal worden voor bran
den in het landelijk gedeelte van de gemeente,
maar het spreekt vanzelf, dat zij ook dienst
kan doen, als dat in de stad gewenscht is. De
bediening per spuit is 6 7 man. Tot de uit
rusting behooren o.m. 2 uitschuifbare ladders,
terwijl deze in de toekomst uitgebreid zal
worden met gasmaskers, springzeilen, etc.
Naar wij vernemen, zijn de betrokken auto
riteiten zeer tevreden met deze aanwinsten,
die aan alle daaraan te stellen eischen vol
doen. Het komt er nu nog op aan, om de be
diening zoo spoedig mogelijk te instrueeren.
Daarmede is men intusschen druk bezig en
het zal dezer dagen nog wel eens voorkomen,
dat men de nieuwe brandspuiten uit ziet ruk
ken. Voor de bediening worden politieagenten
opgeleid.
Hopen wij slechts, dat de nieuwe spuiten niet
veel dienst hoeven te doen......
Bij de kinderen van de Fröbelschool
aan de Laan.
Juffrouw Gré had voor een klas van zestig
kleintjes te zorgen en voor drie W.C.'s, die
permanent bezet waren.
„Juffrouw, mag ik nou?"
„Nog even wachten, Jantje."
„Juuuufff, wat zegt u van me mooie jurk."
„Schattig, hoor, Cootje."
„In de bank, hoor, Jaapje."
„Ga nou zitten, jongens."
„Juf, ik heb een kikker in me schoen ge
kregen."
„Leuk, zeg."
„Juf, ik moet zóó noodig. Mag ik nou."
„Ja, hoor, nog even wachten."
„Jongens, nu komt Sint Nicolaas gauw,
nog even stil."
„Jufff, hij knijpt me."
„Pas op, Pietje, anders, nou je weet wel..."
En buiten het leslokaal stonden de moeders,
een heele gang vol, in bijna even groote span
ning als het grut van anderhalve el, in een
lokaal van de Fröbelschool aan de Laan.
De directrice had het druk met het beant
woorden van alle vragen en ze kon die moeders
maar niet in het speciaal voor hen gereser
veerde schoollokaal krijgen, om daar te wach
ten tot het feest begon. Ze waren bang, de
moeders, dat ze iets van het feest zouden
moeten missen of dat ze achteraan kwamen te
staan. Ja, de kleintjes zijn net als hun moeders,
ze staan graag in de voorste rij. Zoo zijn de
kleine menschen ende groote.
Toen kwam daar door die rij van moeders
de oudste klas aangemarcheerd, twee aan twee
en al zingend: „Zie ginds komt de stoomboot
uit Spanje weer aan", stapten ze het speel
lokaal binnen, dat voor het feest van Sint
Nicolaas, met vlaggen-slingers was versierd.
En toen ze eenmaal stonden, netjes op de
rij, met hun kakelende snoetjes vol verhalen,
toen ging „de juffrouw" voor de klas staan.
En nu opgelet, jongens en meisjes, ik hoor de
Sint al. 't Was muisstil. De moeders die nu ook
in het versierde lokaal een plaatsje hadden
gekregen waren jaloers op de juffrouw, die
honderd mondjes, met één woord, met één
blik, stil kon krijgen.
De spanning stond op al die gezichtjes.
„Hoordaar komt Sint Nicolaas."
Bons, bons, doet de staf op de houten gang-
grond, alle oogen kijken nieuwsgierig naar de
gangdeur.
„Oooooooo, dag Sint Nicolaas."
„Sint Niklaasje kom maar binnen met je
knecht,
„Want we zitten allemaal even recht."
De kinderen zingen het met mond en ge
baren en de heilige Sint schrijdt langzaam
langs de rijen, vriendelijk buigend en wuivend.
Piet, met z'n zwarte snoet, loopt er achter en
doet ondeugend tegen een paar kleintjes, die
niet bang voor hem zijn.
„Hij komt die goede beste Sint", zingen de
kinderen, en „M'n hartje klopt" en „Ik droom
van Sinterklaas."
Sinterklaas is er echt tevreden over.
„Ik wist niet dat de kindertjes zoo aardig
konden zing, mevrouw Krijnesa." Ja, ik had
wel gehoord dat ze zoet waren, hier, behalve...
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u.
en Zaterdag nam. van 36 u., alsmede op
den eersten Zondag van elke maand nam.
van 35 u.
Vrijdag k December.
Casino, 8 u. Feestavond Zeevaartschool-
vereeniging.
N. H. Kerk, Julianadorp, 8 u. Zendingsfilm
over Suriname.
Zaterdag 5 December.
Casino, 8 u. Soirée Dansinstituut „Modern"a
Zondag 6 December.
Casino, 8 u. The Melody makers.
ja, dat is niet prettig, maar er zijn een paar
stoute kinderen. Die moeten maar eens bij me
komen.
't Waren, Annie, Roeli, Piet en Jaapje. Ze
stonden daar met bevende hartjes en ontken
den stellig alle beschuldigingen, die de Sint uit
zijn boek voorlas.
„Plaag jij moeder wel eens?"
„En steek jij je tong wel eens tegen de juf
frouw uit."
De hoofdjes schudden heftig van neen, de
tongetjes waren als vastgevroren.
Nou, vooruit, als je beterschap belooft, mag
Piet je wat geven. De hoofdjes knikten opge
lucht van ja. En tweemaal vlugger dan ze ge
komen waren verdwenen ze weer naar hun
plaatsje.
Toen marcheerden de grooten af en kwamen
de heele kleintjes, hummels die zoo onder je
handen door liepen. Ze kwamen keurig aan
gestapt en de juffrouw liet ze maar direct
zingen.
Er waren er, die onder het zingen familiaar
hun hand naar Zwarte Piet opstaken, als naar
een goeie kennis en toen het versje uit was,
kwamen ongevraagd vertrouwelijke mededee-
lingen.
„Sinteklaas, ik heb me brood opgepeet."
„Ik heb wat in m'n schoen gehad."
Ik ook, ik ook."
Sint Nicolaas ging stil rond bij al de klein
tjes. Sprak hier een vriendelijk woord, gaf
daar een hand, legde dan weer zijn hand op
de krullebol van zoo'n dreumes met vraag-
oogen.
En toen gingen ze allemaal weer weg, net
jes, in de rij, om plaats te maken voor de kin
deren uit de hoogste klas, de peuters van vijf,
die een spelletje op zouden voeren.
Met witte mutsen van vloei, voorzien van
een groote oranjestrik en een bloem op hun
borst, stapten ze binnen, natuurlijk zingend.
Sint Nicolaas werd er stil van en de moeders,
die hadden oogen als theeschoteltjes.
„Ach wat snoezig. Wat schattig", zoo uitten
ze hun dankbare bewondering.
't Was een lief spelletje, het heette: „Ik ben
de koning van het land." Het werd met gratie
gespeeld en vooral de kleine koning maakte
zulke vorstelijke buigingen en stapte zoo par
mantig, dat hij ineens het hart van al die
moeders veroverd had.
En toen kwamen de kinderen uit de klas
van juffrouw Snoek en daar mochten de moe
ders ook nog bij blijven en toen ze daarna, na
nog eenige leuke spelletjes, naar huis gingen,
hebben de kinderen het feest met de juffrou
wen en met Sint Nicolaas voortgezet, tot ze
een arm vol lekkers en speelgoed hadden en
opgetogen naar huis gingen om te vertellen
en te droomen van het groote feest.
De middag, die maanden van voorbereiding
14)
Hij sprak erover als over een Kerstge
schenk en raakte werkelijk bijna begeesterd.
Dat had ik toch niet van hem kunnen
denken. Moet toch een buitengewoon knap
man zijn. Fijne neus hebben. Goed jurist. Zal
hier naam maken. Let op, die zit binnenkort
weer in Londen ergens als een buitengewoon
hooggeplaatste. Per slot kan hij er plezier
van beleven dat hij hier in Gibraltar ge
komen is. Wij zijn hier om zoo te zeggen,
studietereinen voor Londen. Uit Gibraltar
haalt Londen de knapste koppen.
En zoo ging het verder, de barometer
scheen voor Trevor ineens op schoon weer te
staan.
Wat ik zeggen wil, ik hoorde zooeven
den Amerikaanschen Consul
Wat was dat, daalde de naald weer?
Neen, ze stond vast. De vondst op de
i,Betty Bonn" de de fantasie der provincialen
te Gibraltar reeds te veel in beweging gezet.
Er waren ook zulke prettige griezelige din
gen om heen te fantaseeren, en dat liet men
zich zoomaar niet afnemen, zeker niet brj e
aanstaande vervelende feestdagen van plum
Pudding en punch. Het entermes bleef troef
£n Trevor de gevierde man.
Ik zelf vierde het Kerstfeest in Algeciras
bij een bekende koopmansfamilie, die ik door
Nancy had leeren kennen. Ik was zeer na
drukkelijk en hartelijk uitgenoodigd. Ze had
den mij een werkelijke Kerstboom beloofd,
die door een stoomschip uit het vaderland
zou worden aangevoerd. Maar dit alles was
toch geen reden voor mij geweest, als ook
niet Nancy van de partij was.
Zoo leefden wij een paar vredige dagen ge
zamenlijk in de stilte en de voornaamheid
van een Duitsch-Spaansche woning. Niet
tegenstaande de Zuidelijke omgeving, niette-
genstaand de ongewoon warme winter, kreeg
de feestavond toch nog iets van den glans en
de betoovering van dit specifiek noordelijk
feest.
W(j deden geheimzinnig, wij verrasten el
kaar met geïmproviseerde geschenken, wij
zongen bij de stille vlammen der kaarsen
onze oude kerstliederen, en zelfs Nancy leerde
voor mijn genoegen de woorden van het
„Stille Nacht
Nancy kon sinds dien gedenkwaardigen
avond in de Alameda tegenover mij aan
warmte gewonnen, aan stille vrouwelijkheid,
die mij gelukkig maakte.
Nog nooit was tusschen ons ook maar een
enkel woord gewisseld, dat onze verhouding
duidelijker had kunnen zeggen. Wij waren
vrienden, kameraden, echte goede kameraden.
En ik kon mij niet voorstellen, dat er ooit
een dag zou komen, waarop ik Nancy verlie
zen zou. Ik wil het eerlijk toegeven, ik had
tegenover mijn kranten al een beetje gezwen
deld en de beteekenis der „Betty Bonn"-
affaire meer opgeblazen, dan strikt nood
zakelijk was, allen om de noodzakelijkheid
van mgn verblijf te Gibraltar te kunnen aan-
toonen en om niet al te spoedig een nieuwe
opdracht te krjjgen.
Op dien kerstavond in Algeciras wilden wij
zeker geen enkele gedachte over afscheid bij
ons laten opkomen. Wij waren jong en elkaar
zeer genegen.
Wij zaten in schommelstoelen in de patio
van het in moorschen stijl gebouwde huis.
Voor spoot een springbron haar zilveren
straal uit een blauw steenen bekken en vulde
de voorplaats met een licht melancholisch .ge-
ruisch.
Tusschen de steenen vloerbedekking drong
de wortel van een slanke palm door, die zijn
bladerenkroon zacht en donker boven het dak
welfde en tegen den met zilveren sterren be
zaaide donkeren nachthemel afstak.
Onze stemmen klonken gedempt en wij
voelden beiden, dat achter onze woorden die
pere kracht zat, dan de letterlijke beteeke
nis ervan.
Ik had ontzettend veel uitnoodigingen
voor Kerstmis, begon Nancy.
Geen wonder, na de verrassing, die uw
vader de goede burgers van Gibraltar bereid
heeft.
Ja, men heeft zich zelfs plotseling om
hem bekommerd. Maar hij heeft alle uitnoo
digingen afgeslagen. Hij heeft mij ook weg
gestuurd. Hij wilde alleen blijven met zijn
„Betty Bonn".
...om ongestoord zijn feest der fantasie
te kunnen vieren...
Ik ben zoo dikwijls bang, dat zijn fan
tasie hem nu ook weer zal bedriegen,
Dat geloof ik niet. Integendeel: deze
messen-geschiedenis heeft mij toch ook iets
anders doen denken.
Dus heb ge nog hoop voor ons?
Ik ben ervan overtuigd, dat uw positie
in Gibraltar nu voor goed gevestigd is.
In Gibraltaren onze terugkeer naar
Londen
Londen
Ik zweeg. Ik wilde dit uur niet, door twij
fel te zaaien, bederven. Ik kan werkelijk niet
voorstellen, dat dit geval der „Betty Bonn"
Trevors terugroeping naar Londen zou kun
nen beteekenen.
Ik kon het alleen maar wenschen. Alleen
ter wille van Nancy al. De asch van mijn
cigaret viel als een kleine roode meteoor naar
beneden. Een vallende ster vervult onze wen
schen, zegt men, zou ook deze
Nu klonk Nancy's stem door de zachte kla
tering der fontein en door het donker:
Weet ge, Fred, waarom ik alleen al naar
Londen terug zou willen?
Ik kon haar gezicht niet zien, maar be
merkte, dat zij door haar tranen heen lachte.
Omdat gij ons dan zou kunnen opzoeken.
Ik nam haar hand. Wij spraken verder niet.
Wij wisten beiden, wat achter haar scherts
verborgen zat.
Nancy had volkomen gelijk. Ik, wereldreizi
ger van beroep, zou waarschijnlijk nooit meer
in Gibraltar terechtkomen. Zij, dochter van
den Rijksadvocaat J. J. Trevor, zou waar
schijnlijk Gibraltar nooit verlaten. Dus zou
den wij binnen enkele dagen, hoogstens en
kele weken, afscheid moeten nemen, voor al
tijd, als niet... ja, als niet...
Wij spraken verder geen woord. Misschien
zouden wij elkaar kussen, met drooge lippen
kussen. Onze harten zouden van pijn krim
pen.
Maar een woord? Neen, zonder woorden zou
den wij het dragen, wat gedragen moest wor
denals nietja, als niet
Men had ons verzocht, tot na Nieuwjaar
te blijven. Het lokte ons ook wel aan, deze
dag waarop het jaar afscheid neemt in de
stilte van dit huis te verdrommen.
Maar wjj verzetten er ons tegen. Nancy
verklaarde, dat zij haar vader niet langer
alleen wilde laten, en ik deed het voorkomen
dat ik mijn dagbladen uitvoerig berygiten
moest omtrent de ontwikkeling der „Betty
Bonn"-zaak.
Op 27 December des namiddags gingen wij
per boot terug naar Gibraltar.
In het hotel, reeds in de hall, kwam Jimmie
Bolston op mij afstormen. Hij zag er uit, als
of hij al dien tijd achter de deur gestaan had
om mij op te wachten.
Geheimzinnig lachend reikte hij mij een
brief. Een bode van het gerecht.
Hij legde sterk den nadruk op „gerecht".
Van Trevor dus. Er stond slechts één zin.
Hedenmiddag om 5 uur komt Sperling.
Hedenmiddag om 5 uur? Ik keek naar de
klok. Dat wou dus zeggen: direct, over een
half uur. Zonder van kleeding te verwisselen
ging ik naar het Grechtsgebouw.
Daar zat ik dan weer voor het breede
schrijfbureau in de schemerige ruimte.
Trevors oogen hadden een ondeelbaar
oogenblik geglansd van werkelijke vreugde,
toen hij mij zag. Hij deelde mij mede, dat hij
kapitein en stuurman van de „Frisco" ver
zocht had hier te komen voor een rugge
spraak. Ik vroeg, hij antwoordde, ik beweer
de, hij sprak weer tegen. Ik was opnieuw ge-
interesseerd.
Een bode meldde:
Kapitein Spurling.
En de stuurman? Nee? Merkwaardig.
Trevor verzocht hem te laten binnenkomen.
Er werd geklopt. De deur ging open en
Kapitein Spurling kwam schuchter en linksch
binnen. Hjj had zich aangekleed voor een be
zoek aan den vasten wal.
Een blauwe jas, die de duivel weet hoe
lang reeds in een zeemanskist gelegen had.
Zelfs had hij een boord aangedaan.
.(Wordt vervolgd^
