De lotgevallen van
mijn motorfiets
BINNENLAND
De hertog van Saint-Simon
voor de rechtbank
BUITENLAND
en water aan
vastzat
De parkeerheffingen in
de gemeenten
De pan-Amerikaansche
conferentie
Trotsky mag niet naar Mexico
ZONDAG 6 DECEMBER.
MAANDAG 7
TEHERAN. In November.
De toestand was hoogst zonderling: zoowel
mijn oude reiskameraad als mijn motorfiets
met zijspan waren onvindbaar en ik ge
voelde me als een generaal, die op het slag
veld gekomen, moet vaststellen, dat zijnhee-
le leger spoorloos is verdwenen. Van enkele
menschen hoorde ik, dat ze mijn machine
eenige malen hadden gezien, eenmaal be
stuurd door een Iranschen vlieger-officier en
een andere maal door een Iranschen politie
officier. En mijn machine is gemakkelijk te
herkennen: ze is de eenige vier-cylinder-
Ariël met zijspan in geheel Iran.
Ik ben, begeleid door een Iraniër als tolk,
weder naar de thans leege garage gegaan
en heb daar bij de buren nagevraagd.
Het was een echt Oriëntaalsche geschiede
nis, waarbij een Europeaan, ook al heeft hij
jaren Oriënt-ervaring, niet meer weet waar
de waarheid eindigt en waar de verdraaiing
der feiten aanvangt.
De man, aan wien ik het vorige jaar steeds
de huur voor de garage had betaald en dien
ik voor den bezitter had gehouden, was de
bezitter niet, zoo vertelde men mij. De eige
naar van de garage was een Iraniër met een
grooten naam en een prachtige villa, van
wien ik voor dien tijd nimmer had gehoord.
Tot hem ben ik gegaan Ik werd er te woord
gestaan door een soort vertrouwensman, die
me verklaarde, dat mijn machine was we. -
gehaald door 'n hoogere officier daar' de
garage moest worden ontruimd, ten einde de
militaire school te kunnen vergrooten. Hier
over verbaasde ik me zeer, daar de militaire
school zich op een grooten afstand van de
garage bevindt. De zaak werd me echter dui
delijker, toen ik vernam, dat de officier, die
de machine had weggehaald, de schoon
zoon was van den garage-bezitter.
Hadden al deze menschen ook het gerucht
gehoord, dat ik in Abessinië het leven had
gelaten en meenden ze, dat mijn machine
zonder bezitter was?
Ook tot de douane wendde ik me. Deze
immers had voor mijn vertrek naar Afrika
mijn machine in de garage zoodanig inge
pakt in ijzerdraad, dat men er geen meter
mede rijden kon, en daarna verzegeld met
loodjes. Bij mijn terugkeer en indien ik ver
der wilde reizen met mijn machine, zou de
douane deze loodjes weder afnemen en me
het recht geven tot uitvoer van de motor
fiets met zijspan.
De douane te Teheran is gevestigd in een
der groote moderne gebouwen, welke den
laatsten tijd in de Iransche hoofdstad zijn
verrezen bij dozijnen. En in dit gebouw be
gonnen weder nieuwe besprekingen met den
directeur, met een onder-directeur, met epn
inspecteur en nog andere menschen. Men had
daar vergeten, dat mijn machine verzegeld
was geworden en had gemeend, dat ze een
voudig was verdwenen, vermoedelijk onder
de hand verkocht en daarom had men den
Nederlandschen gezant de vastgestelde waar
borgsom laten betalen, zonder dat daarvoor
een grond was. Nu ontdekten de heeren der
douane, dat inderdaad de verzegeling had
plaats gehad, zonder dat ze de minste nei
ging toonden de zonder recht geïnd som te
rug te betalen aan den gezant.
Nu moest ik den officier vinden, die mijn
machine in bezit had genomen, na de
douane-zegels verbroken te hebben, wat in
alle landen der wereld een zeer ernstig ver
grijp is. De douane scheen zich daarom ech
ter niet te bekommeren, daar ze volkomen
tevreden was met het geld, dat de Nederland-
sche gezant ten onrechte had betaald.
De officier, die zich zoo gemoedelijk in het
bezit van mijn machine bad gesteld, was een
majoor van de luchtstrijdkrachten, die vele
jaren in Frankrijk had vertoefd en uitste
kend Fransch kende. Hij woont in een echt
Iransch huis, waarvan men van buiten al
leen een muur met een enkele poort ziet.
Gaat men die poort door, dan komt men in
een fraaien tuin met een vijvertje en om
dien tuin is de woning gebouwd met vele
gaanderijen.
Ik begaf me tot hem begeleid door den tolk
van het gezantschap, wat eigenlijk overbodig
was, gezien het feit, dat de officier het
Fransch uitstekend beheerscht. We werden
gelaten in een keurigen salon, yaar spoedig
de majoor verscheen, die in zijn donkere
uniform een volkomen EuroDeeschen indruk
maakte. Een bediende bracht kleine glazen
thee met een kristallen fleschje met citroen
sap; sigaretten werden aangeboden.
De majoor ontkende niet, dat hij mijn
machine uit de garage had gehaald, doch
dit was geweest (van de vergrooting der mi
litaire school was geen sprake meer) omdat
het dak was ingestort.'Hij had daarom dus,
om zoo te zeggen, mijn machine „gered".
Mi.in machine was geheel in ijzerdraad ge
wikkeld geweest, maar dat er loodjes der
douane als zegels waren aangebracht had
hij niet gezien.
Waar mijn machine was, wilde ik we
ten. De machine bevond zich op een veilige
plaats, vertelde de majoor, maar hij zou
haar weder naar de garage laten terug
brengen.
De majoor verklaarde, dat hij bezitter was
van de garage, maar dat hij tijdelijk zijn
bezitrechten had overgedragen aan een an
der, die dus de huursommen te vorderen
had. Die ander verscheen ook. Het was een
Iraniër uit de volksklasse. Dat was dus de
vierde bezitter. F.erst was er de man ge
weest, met wien ik vroeger te doen had en
aan wien ik vroeger huur had betaald. Dan
was er de schoonvader van den officier,
daarna kwam de officier zelf en tenslotte
verscheen de vierde „bezitter", dien de of
ficier ons presenteerde.
De eerste „bezitter", der garage, de man,
dien ik gekend had en aan wien ik steeds
had betaald, had den officier op de ge
meenste wijze met geld bedrogen, zoo moest
ik hooren. Te zien kreeg ik hem natuurlijk
niet
Op dat oogenhlik gevoelde ik zooiets als
heimwee naar Afrika, naar Abessinië, ndar
den oorlog. Daar hadden wel eens kogels
om mijn ooren gefloten, maar kogels zijn
eerlijk. Ze maken geen onderscheid tus-
schen den een en den andef.
Indien ik de geschiedenis hier uitvoerig
verhaal, is het,, om den lezer een blik te
doen werpen op de psychologie der Ooster
lingen, want deze geschiedenis is typisch
„Oriënt".
De officier had nog meer. De man, die mij
de garage verhuurd had, had het recht niet
gehad zoo goedkoop te verhuren, namelijk
voor vier tuman (dat is thans ongeveer
vier gulden) per maand. Dat had tien tu
man moeten zijn. Bovendien had ik, volgens
den officier, nog nimmer een cent betaald.
En daar dook een nieuw vraagstuk op,
dat der quitanties.
De man, die mij het eerst had verhuurd,
kon niet lezen, of schrijven, of tenminste
beweerde dat. Ter opstelling der quitanties
moesten we dus steeds een beroep doen op
een der buren en zoo heb ik quitanties, die
in het Iransch en andere, die in het Rus
sisch zijn gesteld. Enkele dezer quitanties
hebben een krabbeltje als onderteekening,
andere hebben alleen een duimafdruk. Toen
ik voor mijn vertrek naar Afrika voor het
laatst en nog acht maanden vooruit betaal
de. had ik evenwel een getuige, tevens tolk,
een Duitscher, bij me en dien heb ik reeds
teruggevonden.
Grappig is. dat de hoodofficier door liet
schemeren, dat hij wel bereid was „voor een
kameraad" mijn machine te koopen, natuur
lijk tegen een zeer schappelijk prijsje, waar
van dan eerst de garagehuur, zeer hoog be
rekend, zou worden afgetrokken.
Het is wel overbodig te zeggen, dat ik hier
niet op in ben gegaan. Ten eerste wilde ik
mijn machine op de oude plaats, in de ga
rage hebben en twee dagen later heb ik
haar daar weder gezien, deze oude reisge
zel van drie werelddeelen, die me zoo moe
dig heeft gedragen door gloeiende woestij
nen, onder eiken en palmen, over bergen
en vlakten.
Een weinig ontroerd was ik bij dit weder
zien, want het wekte in mij vele oude herin
neringen: aan den mislukten monarchisti-
schen staatsgreep in Spanje, vier jaar gele
den, aan sneeuw in Marokko; aan dorst en
ellende in de Libische woestijn; aan een
panne, 's nachts in de woestijn van Syrië,
aan onzen tocht over de machtige Iransche
bergen, waar men nog nimmer een motor
fiets had gezien; en ook aan mijn ouden
Tsjechischen kameraad van vele jaren.
Waar is hij nu? vroeg ik me met zorg af.
Intusschen gaf ik mijn oogen goed den
kost. Van een instorting van het dak was
in de garage niets te bemerken en bij na
vraag bleek ook geen der buren daarvan
ooit iets te hebben gehoord. Doch er was
nog iets; achter de rugleuning van het zij
wagentje in een kastje, dat afgesloten was
met een letterslot. Dat slot was verdwenen
en het kastje opengebroken.
Maar dit heb ik den braven officier der
Iransche luchtmacht nog niet verteld. Dat
hoop ik elders nog wel ter sprake te bren
gen.
Intusschen heb ik een nieuwen kameraad
gevonden, een Ilongaarschèn ingenieur, die
mijn belangen kan behartigen als ik verder
reis, want heel lang wachten op de afwik
keling van al deze ingewikkelde zaken, wil
ik niet. Ik wil verder over land naar Indië,
met of zonder mijn machine, met of zonder
mijn ouden makker, die misschien ook ge
loofd heeft aan mijn dood in Afrika en
zich waarschijnlijk niet meer in Iran be
vindt;
J. K. BREDERODE.
DE INDISCHE DEPUTATIES NAAR HET
PRINSELIJK HUWELIJK
Vanwege het departement van koloniën
is aan de verschillende Indische deputaties
die het prinselijk huwelijk komen bijwonen
toegevoegd de heer H. J. van Mook, hoofd
ambtenaar bij het departement van econo
mische zaken in Ned. Indië met verlof, ge
wezen assistent-resident in de Vorstenlan
den, ten einde deze deputaties gedurende
haar verblijf hier te lande met raad en
daad bij te staan.
DE COMMISSIE INZAKE DE LANDBOUW
CRISISMAATREGELEN ONTBONDEN.
Prof. Van Loon onderscheiden.
Naar wij van bevoegde zijde vernemen,
heeft de minister van landbouw en vissche
rij de commissie, welke tot taak had te on
derzoeken, of en zoo ja, welke wijzigingen
naar haar meening dienden te worden ge
bracht in de landbouwcrisismaatregelen, de
uitvoering en de controle, ontbonden onder
dankbetuiging voor het door haar uitge
brachte rapport, dat de vorige maand werd
gepubliceerd.
Het heeft Hare Majesteit de koningin be
haagd den voorzitter der commissie, Prof.
Mr. J. van Loon, te benoemen tot ridder in
de orde van den Nederlandschen leeuw.
In strijd met de strekking, den
geest en de bedoeling van de Mo
torrijtuigenbelastingwet, aldus
het oordeel van de K.N.A.C.
Aangezien bekend werd, dat een wijziging
der Motorrijtuigenbelastingwet in voorberei
ding is, heeft de K.N.A.C. de gelegenheid aan
gegrepen aan de Ministers van Financiën,
van Waterstaat en van Binnenlandsche Za
ken te verzoeken deze wet zoodanig te wil
len doen wijzigen, dat het voor de gemeen
tebesturen onmogelijk zal zijn gemaakt om
lasten op het stilstaan of parkeeren van
motorrijtuigen te heffen.
In dat adres teekent de K.N.A.C. o.m. aan,
dat krachtens Art. 1 eerste lid, der Motor
rijtuigenbelastingwet een belasting wordt
geheven, terzake van het rijden met motor
rijtuigen op den openbare weg.
Deze redactie wordt te eng geacht, terwijl
wordt vermeend, dat daarin de uit den con
siderans blijkende bedoeling van den wetge
ver (het motorverkeer door eene be
lasting te treffen) niet juist is weergegeven,
omdat „motorverkeer' immers méér omvat
dan het enkele „rijden met motorrijtuigen".
De te enge redactie van Art. 1 heeft dan
ook tengevolge, dat tal van gemeenten in
den lande van oordeel zijn, dat zij, nu de
Motorrijtuigenbelasting\yet slechts treft het
„rijden" met motorrijtuigen op den openba
ren weg, gerechtigd zijn om in een of ande
ren vorm (meestal door precario-verordehin-
gen) belastingen te heffen op het stilstaan,
laten staan of het zoogenaamde „parkeeren"
van automobieler^.
Door deze heffipgen wordt het toch reeds
overbelaste gebruik van automobielen (door
invoerrechten, personeele belasting, motor
rijtuigenbelasting, hijzonder invoerrecht op
benzine) nog met éen nieuwe last bezwaard
en bedreigd.
De man, die de vlam op het
graf van den onbekenden sol
daat ontstak.
Onze V.P.B.-correspondent schrijft ons
uit Parijs:
Henry Philippe Octave Jean Marie d' Au-
bussen graaf Dissandes de Lavillatte, Vi-
comte de la Feuillade de Roaqes en hertog
van Saint Simon grand van Spanje,
Fransch staatsburger, is door de 10de Pa-
rijsche strafkamer wegens het ongerechtigd
dragen van een buitenlandschen adellijken
titel tot 500 francs boete veroordeeld.
De eerste groteske van dit proces bestond
hierin, dat een republikeinsche rechtbank
gedwongen was, het ongerechtigd dragen
van een door den koning verleenden adelij-
ken titel volgens een keizerlijk decreet van
1859 te veroordeelen. De tweede vaststel
ling van de rechtbank versterkte deze vroo-
lijke noot nog, er bleek namelijk, dat de
Fransche titels en de Spaansche waardig
heid van grande eigenlijk van den koning
van Montenegro stamden.
De man met de vele titels heet
eenvoudig Philippe Dissandes. Zijn
vader was een welgesteld koopman
en hofleverancier van koning Niki-
ta van Montenegro, die hem echter
in plaats van met baar geld met
een aantal ridderorden en de bo
vengenoemde titels betaald De oude
Disandes was realist genoeg om
noch de decoraties nog de titels te
dragen, maar zijn zoon dacht er an
ders over. Hij ging na zijn vaders
dood naar Spanje en had geluk.
Koning Alfons erkende zijn titels
onkundig van hun burlesken oor
sprong, en verleende hem boven
dien de waardigheid van grande.
Met deze documenten uitgerust keer
de de eerzuchtige naar Frankrijk
terug, en vroeg het voorgeschreven
verlof tot het dragen van zijn titels
De regeering weigerde echter aan
zijn verzoek te voldoen. Daarop wil
de hij de autoriteiten dwingen hun
houding te bepalen en haalden een
dolle streek uit.
Op II Juli, den Franschen nationalen
feestdag verscheen onder de Are de Jri-
omphe, omgeven door een aantal buiten-
landsche militaire attache's een heer in
den uniform van een Italiaanschen over
ste, met talrijke ridderorden behangen en
ontstak de vlam op het graf van den onbe
kenden soldat. Generaal Mariaux, die de
cermonie leidde, was over deze verandering
van het program zeer verwonderd en liet
een van zijn stafofficieren op discrete wijze
naar den naam van den onbekenden „ka
meraad" vragen. Deze stelde zich bereidwil
lig voor: „Overste hertog van Saint-Simon,
a la suite van het regiment Prins van Pie-
mont doctor honoris causu van de Colum-
bia-universiteit, commandeur van de ko
ninklijke Montegrijnsche Danilo-orde".
Tijdens het daarna ingestelde onderzoek
kwam het bovenstaande aan het daglicht.
De „hertog" verdedigde zich met te zeggen,
dat hij door middel van zijn streek de aan
dacht op zijn nog nimmer onopgeloste ti-
telkwestie had willen vestigen
De rechter was echter van meening, dat
de grap te ver gegaan was en veroordeelde
hem, zonder eigenlijk verder op de titel-
kwestie in te gaan. Zoodat de hooge adellij
ke keer nog even ver is als voor 14 Juli.
De leider van de Mexicaansche Trotskyis-
tcn verklaarde President Cardenas te heb
ben verzocht Trotsky in Mexico het asiel
recht te verleenen. De president heeft dit
geweigerd omdat de aanwezigheid van
Trotsky onnoodige tweedracht onder de
Mexicaansche arbeiders zou verwekken.
Op het ministerie van buitenlandsche za
ken verklaarde men niets van deze kwestie
te weten.
Volgens Roosevelt een succes
Aan boord van de „Idianapolis" heeft Roo
sevelt een onderhoud toegestaan aan de
pers. Op een vraag omtrent zijn meening
inzake de resultaten van de pan-Amerikaan
sche conferentie, zeide hij, „het is een suc
ces". Hij voegde hieraan toe, dat de Ameri-
kaansche landen een politiek van goede na
buurschap volgden ten aanzien van de Ver-
eenigde Staten. Tijdens een receptie, welke
te zijner eer te Montevideo werd gehouden
verklaarde Roosevelt, dat de staten van
de nieuwe wereld gelukkig door sterke gid
sen worden geleid, die hun taak vervullen
overeenkomstig de theorie der democratie.
Het is noodzakelijk, dat de landen een
nauw contact bewaren, want zij hebben
gelijke moeilijkheden op te lossen.
behoort dit het geval te zijn
boven bedoelde gemeentelijke Preca"obei
fingen op het stilstaan of parkeeren van au
tomobielen.
Deze heffingen zouden naar bet oord eet
van adressante op de meest eenvoudige j
ze kunnen worden onmogelijk .gemaakt
door bij de op handen zijnde w'J^igingdei
Motorrijtuigenbelastingwet de Abelen 1,
lste lid en 41, lste lid daarvan in dier voege
te wijzigen, dat zij komen te luiden
volgt:
Art. 1, lste lid: „Onder den naam „Mot
rijtuigenbelasting zal eene belasting Word
geheven terzake van het gebruik van od»;
bare wegen met motorrijtuigen". Q'
Art 41, lste lid: „Behoudens de heffing Va„
tol wordt terzake van het gebruik van <W
openbare weg met motorrijtuigen en rijwiT
len geen andere belasting geheven dan wél
ke krachtens deze wet aan het Verkeek
fonds ten goede komt
Noot der Redactie; Na verzending van ^et
Adres is inmiddels in den Haagschen Ge
meenteraad medegedeeld, dat de Kroon d«
Verordening op de Parkeergeldheffing heeft
goedgekeurd.
HILVERSUM H.
•o
c
<D
X3
be
d
'd
T3
■0
a
o
O
i
Orkest Concerten
6.20
VARA-Orkest
Nieuwsberichten A.N.P.
8.00
11.00
Lichte Muze
Kovacs Lajos AVRO
12.35
1.30
Revue AVRO
11.00
Populair programma
VARA
7.00
Godsdienstige Uitz.
Ned. Herv. Kerkdienst
VPRO
10.30
Dansmuziek
AVRO-dansorkest
4.15
Lezingen
Tuinbouwhalfuur
VARA
9.05
Lezing van Staat en
9.45
Maatschappij VARA
Filmpraatje AVRO
12.10
Causerie AVRO
1.10
Boekenhalfuur AVRO
2.00
Lezing over poëzie
3.05
AVRO
Hoe leert men denken
VARA
5.30
Orgelbespelingen
VARA
9.30
AVRO
12.00
-t,
Solis ten-conccrt
Piano-recital AVRO
2.30
Mozart-concert.
9.25
De componisten van
den Zonnekoning
10.15
Sport
Sportberichten AVRO
4.55
Voetbaluitslagen
VARA
6.00
Sportuitslagen A.N.P.
6.15
Voor de jeugd
Zondagshalfuur voor
10.00
kinderen VPRO
Diversen
St. Nicolaas cantate
AVRO
3.40
Hij komt... hij komt
AVRO
8.15
Radio journaal AVRO
9.00
■O
HILVERSUM H
0)
cö
■a
O
ja
13
O
i
Orkest Concerten
VARA-Orkest
4.00
VARA-Orkest
5.00
Nieuwsberichten A.N.P.
8.03
10.00
Gramofoonmuziek
8.00
2.15
3.00
11.00
Lichte Muze
Melody Circle VARA
10.40
Godsdienstige Uitz.
11.30
Morgendienst VPRO
10.00
Dansmuziek
Flierefluiters VARA
12.3®
De Ramblers VARA
5.50
Lezingen
Voordracht VARA
10.20
Voordracht VARA
11.15
Causerie over de jeugd
VARA
2.00
Muzikaal Babbeltje
VARA
6.35
8.40
Voordracht VARA
Orgelbespelingen
Orgelspel VARA
12.00
Solisten-concert
Alt en piano VARA
2.30
Volksliederen, Ricital
VARA
8.10
Residentie orkest met
vioolsolist VARA
9.00
Residentieorkest
VARA
10.15
Voor de jeugd
Na schooltijd VARA
4 30
Diversen
VARA Kinderkoor
n o a
HILVERSUM L
Orkest Concerten
Sted. orkest v. Maas
tricht KRO
Nieuwsberichten A.N.P.
Gramotoonmuziek
Lichte Muze
KRO-melodisten
The Novelty Five
KRO
The Novelty Five
KRO
Godsdienstige Uitz.
Morgenwijding NCRV
Hoogmis uit de Paro
chiekerk van den H.
Christophorus te
Schagen KRO
Godsdienstoefening
voor ouderen KRO
Ziekenlof KRO
Ned. Herv. Kerk
NCRV
Epiloog KRO
Lezingen
Boeken en schrijvers
KRO
Schoolarts en geeste
lijke volksgezondh.
KRO
Solisten-concerten
Solistenconcert KRO
Sport
Voetbaluitslagen KRO
Diversen
't Nationale feest v.
Joego Slavië KRO
Advent-stemmen II
KRO
■o
O
V
9 30
11.30
8.30
10.00
be
ri
•O
■O
2.45
5.00
12.15
2.00
4.00
5.20
1.00
1.20
■o
Q
O
8.10
10.30
8.20
9.40
10.40
7.50
8.55
7.45
10.05
7.30
HILVERSUM I
Nieuwsberichten A.N.P.
Gramofoonmuziek
Godsdienstige Uitz.
Schriftlezing NCRV
Chr. Lectuur NCRV
Bijbellezing NCRV
Vragenuur NCRV
Vragenuur NCRV
Lezingen
Lezing over Kamer
planten NCRV
Orgelconcerten
Orgelconcert NCRV
Solisten-concerten
Viool, cello en piano
NCRV
Voor de jeugd
Uitzending voor
scholen NCRV
Diversen
Reportage NCRV
Samenkomst Leger
des Heils te Leeu
warden NCRV
Voorbereiding Huwe
lijks feesten NCRV
■o
a
v
2
O
o
8.15
11.30
8.00
ho
ca
•o
■o
12.15
2.35
5.00
11.00
4.00
•o
a
O
'8.00
10.00
10.30
6.30
7.15
3.00
12.30
5.30
2.00
7.45
8.15
9.35
