Stadsnieuws
iiegel Uaande
ervarinq
dan
lieqell
aoed!
De strijd om de
„Betty
Bonn"
Texel
Weet U
Waar gaan we heen
Dinsdag 8 December 1936
Tweede Blad
Hubert Cuijpers Kerstoratorium
door Helders R.K. Gemengd
Koor.
Het aanstaand Marine
concert
Möttlingeravond.
Ned. Chr. Vrouwenbond.
St. Nicolaas op de
R.K. Jongensschool
Burgerlijke Stand van Den Helder
Ernstig auto-ongeluk bij
Schoorldam
Mevrouw De Boer-Jongkees en de
heer P. C. de Boer verdronken
Feestelijkheden K. S. K. afgelast»
llit het politierapport
dat
wij ons gaarne
belasten met alle voor
komende behangerij
werkzaamheden,
waarvoor wij U gratis
en zonder verplichting
inlichtingen geven?
Licht op voor alle voertuigen
qeUdl
KINDERVOEDING
F e ullleton
door Friedrich
Ljndem a n
(Dir. A. J. Leewens.)
Naar wjj vernemen zal op Zondag 3 Ja
nuari '37 bovengenoemd oratorium in het
gebouw van den Volksbond aan de Molen
gracht door Held. R.K. Gemengd Koor wor
den uitgevoerd.
Dit Kerstoratorium, hetwelk is opgedra
gen aan de Kon. Chr. Oratorium Vereeniging
te Amsterdam, is samengesteld door Dr. W.
G. Harrenstein en door den bekenden en ge-
vierden componist Hubert Cuypers getoonzet
voor sopraan- en bariton-solo, gemengd- en
zelfstandig vrouwen- mannenkoor. De illustra
tieve muziek bij de declamatie benevens de be
geleiding van het geheel aan den vleugel zal
de componist persoonlijk komen verzorgen
Als solisten zijn geëngageerd: Mevrouw
Jlarie Struycken-van den Adel uit Voorburg
(sopraan) en de heer Lucien Louman uit
Haarlem (bariton), welke beiden èn de be
staande solopartijen èn de declamatie ten deele
(ook het koor declameert) zullen weergeven.
De samenstelling van dit bijzonder orato
rium, alsmede toegangsregelingen zullen na
der onder plaatselijk nieuws en per adverten
tie in dit blad worden bekend gemaakt.
Als solo-cellist: Eduard Biele.
Het Comité der Marine Concerten is
er in geslaagd te engageeren voor het
a.s. Marineconcert op 16 December de
Parijsche solo-cellist Eduard Biele.
De heer Biele is leerling van Isterdeal, solo
cellist van het Residentie-orkest, hij besloot
zijn studiën bij Gerard Hehting te Parijn, den
trouwen bezoekers der Concerten welbekend
(hij speelde met de kapel het concert van
Haydn).
De heer Biele was solo-cellist van het
Stectelijk-orekst te Parijs.
In Holland is hij reeds opgetreden als solo
cellist voor de Volks-universiteit radio-uit
zendingen AVRO en VPRO, waar hij speelde
drie solo suites van Bach, eveneens als solist
te Arnhem-Utrecht en in het Kurhaus te
Scheveningen, waarvan zeer gunstige cri-
tieken o.a. met het Concert van Haydn-Saint-
Saens en Leonardus Leo.
Op dezen concertavond twee pracht werken,
hetgeen de trouwe bezoekers zeker zal ver
heugen. Men houde dus dezen avond, Woens
dag 16 Dec., vrij!
In ons nr. van gisteren vermeldden wij
abusievelijk dat de Möttlinger-avond, waar Ds.
Sillevis Smit, van Haarlem, hoopt te spreken,
gehouden zou worden in het Evangelisatiege
bouw Palmstraat, dit moet zijn, zooals men
uit de advertentie begrepen heeft, Evangeli
satiegebouw Vijzelstraat.
De samenkomst begint om 8.15 u., de toe
gang is vrij.
Men verzoekt ons te herinneren aan de
openbare vergadering van den Ned. Chr.
Vrouwenbond op morgen, Woensdagavond
8.15 u., in het Chr. Militair Tehuis, aan den
Kanaalweg.
De heer A. L. v. Hulzer, van Utrecht, hoopt
daar te spreken over het onderwerp: „Fanta-
siën rondom het Kerstkind".
Laat het crisis zijn; laat in zijn vaderland
de revolutie woeden, St. Nicolaas laat zich
door dat alles niet uit zijn doen brengen. Hij
heeft nog wel voor heeter vuren gestaan.
Of ze hem allemaal wel verwacht hadden
dezen keer? Ach, kinderen begrijpen den Sint
op dat punt beter dan de groote menschen.
Zoomin ze er over denken dat vader en
moeder hen in den steek zouden laten, zoo
min verwachten ze, dat Sint hen zou over
slaan. En tegen dat kinderlijk vertrouwen is
de Sint juist niet bestand, ziet U.
Hij was er dus, de geheimzinnige persoon
lijkheid. Wie is hij Vanwaar komt hij Sint
is Sint; en op 5 December is hij present. Dat
is het eenig antwoord.
Hij deelt zijn speelgoed en spreekt zijn
vermaningen, en Piet zwaait de roe en
strooit zijn lekkers. Wat een eerbiedige inge
togenheid daalt er over de klasse, als het
belletje in de gang rinkelend zijn komst aan
kondigt! Hoe stijgt de spanning, als het
stooten van zijn staf op den vloer hoorbaar
wordt. Dèn een boem van Piet op de deur en
met hoffelijk gebaar laat „de Bovenmeester"
den heiligen man binnen en noodigt hem uit
uit den zetel in te nemen, die midden voor de
klas is klaargezet. Heel schuchtertjes klinken
de eerste toonen van het liedje, dat de Juf
frouw inzet. Sommigen vergeten alles, zoo
druk hebben ze het met kijken; anderen voe
len een brok in de keel. O, dan is elk gezichtje
een studie waard! Dan begrijpt men, dat de
Sint zal blijven, door alle tijden. Hij kan rus
tig de stormen over zijn mijter laten gaan,
want zulke liefde roest niet.
Natuurlijk had de goede Bisschop nog wel
wat anders meegebracht dan zijn reusachtig
boek „der kennis van goed en kwaad". Veel
moois en veel lekkers. Maar behalve dat nog
iets heel bijzonders voor de jongens van III
tot en met VII.
Een meneer!
Ja, en nog wel een professor!
Professor Melorini. Kent u dien niet
Nou, dat is jammer. In een andere gedaante
is deze heer bij vele Helderschen welbekend
en is de gedachte aan zijn persoon verbonden
met die aan de behagelijke sfeer van 'n gezel
lig zitje met al wat daar zoo bij te pas komt.
Maar in zijn professorale gedaante steekt hij
daar nog ver boven uit, hoor. Werkelijk, „dat
moet je meemaken", zou z'n kameraadje Gré,
dat hem trouw vergezelt, zeggen. Ja, die Gré
zou je op 't eerste gezicht voor een groote
pop aanzien; maar als ze begint te praten en
te lachen, als ze guitig haar oogen draait of
zeer nadrukkelijk knipoogjes aan 't publiek
geeft, dan zie je wel anders. Een handige, ge
vatte meid voor haar jaren, die zelfs Jan
Klaassen met z'n Katrijn glansrijk slaat. Ja,
die Prof. Melorini kon er wat mee! Hij
liet de jongens in een ommezientje zelf van
een ei twee heerlijke coeoskransen bakken,
alleen maar met behulp van den Chineeschen
tooverstok.
En... och als ik het ook allemaal wou ver
tellen, dan zou ik te veel ruimte noodig heb
ben. „Dat moet je meemaken".
Met dankbare hartjes, vervuld van nieuw
enthousiasme voor den goeden Sint, gingen de
jongens huistoe.
„Dank u, Sint Nicolaasje!"
7 December 1936.
BEVALLEN: A. PrinsVan Keulen, d.;
J. HolmesBoëseken, d.; M. E. A. Tukker
Cuijle, z.; M. KramerUrmann, d.
OVERLEDEN: A. Hubregtsen (m) 54 j.;
J. C. Valkhoff (m) 74 j.; J. van der Velde
(m) 65 j.
Gisterenavond, om ongeveer half zeven, heeft
een droevig auto-ongeluk plaats gehad bij
Schoorldam, waarbij mevr. M. De Boer
Jongkees en de heer P. C. de Boer het leven
lieten.
Mevrouw en de heer De Boer waren op weg
van een zakenreis van Amsterdam naar Den
Helder. De heer De Boer bestuurde de Lincoln.
Midden in de gemeente Schoorldam, stond
rechts van den weg een vrachtauto geparkeerd,
die door den heer De Boer gepasseerd moest
worden. Doordat de weg glad was, door de
ijzel, is de wagen waarschijnlijk een weinig
van het wegdek gegleden en heeft den vracht
auto licht geraakt, met gevolg, dat de Lincoln
over het wegdek weggleed en in het N. H.
Kanaal terecht kwam.
Een tweetal schuiten voeren op dat moment
juist voorbij de plaats van het ongeluk en
meerden oogenblikkelijk aan den kant. Door
een van hen werd een anker aan een lier, onder
den bumper van de auto gebracht en werd deze
hiermee boven water getrokken. Dit was het
werk van een oogenblik, zoodat de heer en
mevr. De Boer hoogstwaarschijnlijk toen nog
in leven zijn geweest. Het ongeluk wilde ech
ter, dat de lijn brak en de auto opnieuw te
water stortte.
Inmiddels was de 80 tons motorboot
van de firma Van Koningsbruggen uit
Den Helder ter plaatse verschenen. Deze
motorboot heeft een hefvermogen van
vier ton en slaagde er binnen het kwar
tier in de auto op het droge te brengen.
Hoewel dr. Van Heesteren uit Warmenhui-
zen het ongeval had onder deze gemeente
plaats onmiddellijk pogingen in het werk
stelde de levensgeesten weer op te wekken,
mocht hij hierin niet slagen; hij kon slechts
den dood van de beide slachtoffers consta-
teeren.
Per auto werden de lijken van de ongeluk-
kigen naar Den Helder vervoerd.
Mevr. de BoerJongkees was dezen zomer
69 jaar geworden. De heer De Boer had de
vorige maand den leeftijd van 45 jaar bereikt.
De K. S. K.-Commissie bericht, dat in ver
band met het doodelijk ongeval van Mevr. de
BoerJongkees en den heer P. C. de Boer de
plannen tot het organiseeren van een buiten
gewonen feestavond in het „Rialto-theater"
worden uitgesteld.
Gevaarlijke honden.
Door een bewoner van de Goversdwars-
straat werd aangifte gedaan, dat hij, in de
Basstraat loopende, door een hond in zijn
been is gebeten.
Door een bewoner van de Emmastraat
werd aangifte gedaan dat twee van zijn
kippen, loopende op een land aan den Midden
weg, door een hond zijn doodgebeten.
Autobotsing.
Zaterdag werd telefonisch kennisgegeven
dat een aanrijding had plaats gehad op het
kruispunt van wegen Zuidstraat-Binnen
haven-Nieuwe Brugsteeg en Ankerpark tus-
schen twee luxe auto's. Het bleek, dat de
bestuurder van de eene personenauto geen
voorrang had verleend aan de andere, waar
door de laatste auto in het midden werd aan
gereden, tengevolge waarvan treeplank en
portier werden beschadigd. Persoonlijke onge
lukken kwamen niet voor.
Nog een verkeersongeluk.
Door een bewoner van den Ruijghweg werd
kennisgegeven, dat op den hoek Ruijghweg-
Sluisdijkstraat een aanrijding had plaats ge
had tusschen een vrachtwagen en een voet
ganger met een rijwiel aan zijn hand, waarbij
laatstgenoemde werd verwond. Het bleek, dat
bedoelde voetganger, zonder om te kijken,
plotseling den rijweg overstak, waardoor hij
werd aangereden en een bloedende hoofd
wonde bekwam, welke door een ter plaatse
aanwezigen geneesheer werd verbonden,
waarna hij naar zijn woning werd gebracht.
Opnieuwde zwijntjesjagers.
Door een bewoner van de Stakman Bosse-
straat werd aangifte gedaan van vermissing
van zijn rijwiel, hetwelk hij onbeheerd op de
Molengracht had doen verblijven.
Door een bewoner van Oude Sluis werd
aangifte gedaan van vermissing van zijn
rijwiel, hetwelk hij onbeheerd op den Kanaal-
weg voor een café had doen verblijven.
BEKENDMAKING.
De Commissaris- van Politie te Apeldoorn
geeft belanghebbenden in overweging, al
vorens in relatie te treden met het „Alge
meen Publicitietis Kantoor" Polhoutweg 39
te Apeldoorn, zich tot hem om inlichtingen
te wenden.
GEEN WINDHOOS.
Het is thans vrijwel zeker, dat de varkens-
loods bij Akenbuurt Woensdag niet door een
windhoos, doch door den bliksem in vernield.
Door het onweder is dien nacht ook een
schoorsteen afgeslagen van de woning van
den heer T. Koorn te de Westen.
AAN DEN EENDRACHTSDIJK WORDT
HARD GEWERKT.
Aan den Eendrachtsdijk zijn thans voor re
kening van de eigenaars ongeveer 40 werk
lieden te werk gesteld
Bij de diakenverkiezingen, die Zondag door
de leden van de Doopsgezinde gemeente Burg-
Waal en Oosterend, des ^morgens te Waal en
Oosterend en des avonds te Den Burg zijn ge
houden, zijn de volgende heeren als zoodanig
gekozen: Voor Den Burg: Jac. Bakker Adrz.,
voor De Waal D. Bruin Az. en voor Oosterend
Joh. Roeper Johz.
EEN GESLAAGDE PROEF.
Naar wij vernemen is de proef met verbouw
van roode kool, op verschillende plaatsen op
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u.
en Zaterdag nam. van 36 u„ alsmede op
den eersten Zondag van elke maand nam,
van 35 u.
Dinsdag 8 December:
Evangelisatiegebouw, Vijzelstraat, 8.15 u,
Möttlinger-avond.
Woensdag 9 December:
Chr. Militair Tehuis, Kanaalweg, 8.15 U<
Ned. Chr. Vrouwenbond.
Casino, 8 u. Feestvergadering S.D.A.P.
Alg. Mïl. Tehuis, 8 u. Feestavond Joodschp
Sociëteit.
Dinsdag 8 Dec. 16-15 uur
Texel genomen, o.a. te De Waal en De Wes
ten uitstekend geslaagd; de opbrengst op
enkele perceelen was 50000 kg per ha. Deze
proef zou uitgaan van een bouwersvereeni-
ging uit de koolstreken, met oog op wissel
bouw.
EEN NOODLOTTIGE KLAP.
Na afloop van het bal op St. Nieolaasavond,
liep bij een grap, een kappersbediende te
Den Burg een klap op, die voor hem nood-
lotitge gevolgen dreigt te hebben. Zijn bril
werd daarbij stukgeslagen en zijn oog zoo
ernstig geblesseerd, dat operatief ingrijpen te
Den Helder Zondag noodzakelijk bleek te zijn.
Men vreest voor het behoud van het oog.
MARKTOVERZICHT.
De marktaanvoer was Maandag onbeteeke-
nend, er werd een negental kalveren verhan
deld, voor nuchtere kalveren betaalde men on
geveer 10.voor fokkalveren ongeveer
16.—.
Verder wat biggen, waarvoor gemiddeld
10.per stuk werd betaald, en 3 rammen.
De duurste ram werd verkocht voor 40.
Varkens op de boerderij worden iets duurder,
betaald wordt ongeveer 21 cent per pond.
Wolhandel was er op de markt niet.
Aan de eierenveiling waren de prijzen gelijk
aan die van vorige week.
TEXEL, 7 December 1936.
9 kalveren 1016; 16 biggen 912;
3 rammen 2540.
Aangevoerd: 31.000 eieren.
58/62 kg 4.85—5.20; 62/64 kg 5.10—5.30;
66/70 kg 5.30—5.70; 50/56 kg 3.30—4.60,
alles per 100 stuks.
17)
Wat mij betreft, ik heb nooit echt geloofd
aan dezen merkwaardigen meneer Trevor met
zijn broodmes, bromde Kapitein Conway en
klemde zijn oogglas vaster in het oog. Zoo n
kerel behoort tegen den muur gezet te worden
of op de Fidschi-eilanden.
Trouwens ik ben vanmorgen dezen kapi
tein tegengekomen, dezen kapitein Spurling
van de „Frisco". Buitengewoon beleefd mensch,
ik begrijp niet goed, hoe men op zoo'n ge
dachte kan komen. Zooveel menschenkennis
mag men toch wel bij een jurist, een Rijks
advocaat, verwachten.
Daarom hoort hij hier ook niet thuis.
Daarom is hij ook eigenlijk een beleediging,
een slag in 't gezicht. Boycotten moest men
dezen man. Een aanklacht tegen hem indienen
bij den Minister van Justitie. Gibraltar is een
eere-zaak, Gibraltar is de sleutel der Engel-
sche wereldmacht. Gibraltar mag zulke on-
Welvoegelijkheden niet dulden. Gibraltar is de
toets voor werkelijke kennis.
En wanneer Londen dat niet inziet, dan
moeten wij inwoners, onze stem verheffen...
En dus verhief Jimmie Bolston opnieuw
zijn stem in het „Bristol-parlement". De drie
anderen zaten erbij, knikten en bewonderden
hem: toch een duivelskerel, die Bolston, zoo
als die steeds zijn woorden bij elkaar wist te
zoeken.
Maar gelijk had hij. Zeker, hij had gelijk.
Toetssteen der beschaving. Wij. Het was een
ideaal parlement, en indien er te dien trjde
een partij was: de partij der anti-trevortisten.
En Jimmie Bolston was haar profeet.
Maar iets had zelfs Jimmie Bolston zich
in zijn stoutste droomen niet kunnen denken.
Het werd een der grootste momenten uit zijn
leven, toen hij het zijn vrienden kon toonen,
zelfs grooter, dan dat de Koningin persoonlijk
van haar ziekbed zou zijn opgestaan en brj
hem afgestapt.
Het gebeurde den lOen Januari, 's mid
dags 12 uur 35. Ik zat thans niet op mijn
gewone plaats. Het was me te heet. De zon
brandde door het groote raam. Het was net
alsof er onweer op komst was. Ik had mij op
een koele plek in de hal teruggetrokken en
schreef een paar kleine artikelen voor mijn
dagbladen.
Niets bijzonders, alleen maar zoo iets, dat
men schrijft om den tijd te dooden.
In het midden van de Hall onder de on
rechte palmen zaten de vier „Bristol-parle-
mentariërs" en zwegen. Men was het er over
eens, dat in de zaak Trevor geen enkel nieuw
gezichtspunt was naar voren gekomen. Dan
daarbij het loome van den dag, de ongewone
hitte voor den tijd van het jaar. Men soesde
maar zoo'n beetje voor zich heen.
Plotseling kwamen van de straat twee hee
ren binnen, twee vreemdelingen. Zij hadden
best uit hetzelfde warenhuis afgeleverd kun
nen zijn: dezelfde hoekige, gladgeschoren ge
zichten, dezelfde grijze overjassen, dezelfde
hoeden, dezelfde pijpen tusschen de tanden,
misschien stamden die van denzelfden tand
arts.
Geen bijzonder voorname lui. Beslist geen
Engelschen. Bolston stond niet eens op. Dat
kon zijn bureau wel af.
Links alstublieft.
Verder bemoeide hij er zich niet mee.
Amerikanen.
Hiermede richtte hij zich weer tot de zwijg
zame parlementszitting. Hij kon zich toch
ook niet met eiken tweedaagschen gast be
moeien.
De Amerikanen verdwenen een oogenblik
achter de glasdeur, waarop het woord „office"
geëtst was. Even later bracht de boy hen
naar boven, naar hun kamers. Dit was alle
maal heelemaal niet opwindend.
Maar nu vloog de deur van het bureau
open en een halfgrijze krullekop kwam om
den hoek kijken: Myria Picton, boekhoudster
van het Hotel, een dame tusschen oud en jong,
met twee papieren manchetten over de onder
armen en een bril met stalen randen op haar
neus. Myria Picton keek eerst zoekend door
de Hall, toen kakelde zij als een opgejaagde
hoen:
Mr. Bolston. Mr. Bolston!
Wat is er?
Mr. Bolston. Vlug! Vlug!
Bolston stond op en bromde:
Heaven Myrra...
Zij was altijd zoo opgewonden bij alles wat
er voorviel, maar zij was flink en goedkoop,
daarom zag hij veel door de vingers. t
Nu was zij niet alleen druk, zij was heele
maal uit haar gewone doen. Haar oogen puil
den bijna over haar bril heen. Zij vergat alle
vormen, pakte Mr. Bolston bij zijn arm en
sleepte hem in het bureau.
Het Bristol-parlement lachte, maakte op
merkingen en toespelingen, elk naar zijn
eigen temperament.
Gek mensch!
Hysterische..,
Dan ineens vlogen alle hoofden met een
ruk naar boven.
Mijne Heeren!
.Timmie Bolston stond in de deuropening.
Vuurrood gezicht. Buiten adem. Heesch van
ontroering. Sleepte het omvangrijke boek der
gasten met zich mee.
Mijne Heeren. Mijne Heeren! Ge hebt er
geen idee van. De bom gaat barsten! Mijne
Heeren! hier! hier!
Gelijkertijd had hij het boek op tafel gewor
pen. Twee whiskyglazen vielen aan scherven.
Mensch. Bolston!
Laat liggen, laat liggen! Hier!
Zijn handen beefden, toen hij de bladen om
sloeg. Zijn lorgnet viel tweemaal van zijn
neus. Dat wond hem nog meer op. Hij stot
terde steeds weer hetzelfde:
Mijne heeren... mijne heeren... de bom...
Eindelijk wees hij met bevenden vinger op
een bladzijde.
Waar is het nu...?
Hier:
Cornhill... Branker... Perreira... Mor-
lay... Halt, daar. Lees!
Drie hoofden bogen zich over Jimmy Bol-
stons arm. Hijzelf stond met zijn vinger op
de bladzijde, waardig, triomfantelijk. Hij wist,
wat zij nu te zien kregen.
William Thompson, reeder, New-York. Ber-
nard Winchester, scheepsmakelaar, New-
York.
Zijn ze dat? vroeg Cecil Palmer fluisterend
en wees met zijn duim over zijn schouder
naar boven.
Jimmie Bolston knikte geheimzining.
Ja, die heeren. Zag toch direct dat het
Amerikanen waren. De reeder en de make
laar van de „Betty Bonn".
Heaven and heil! Velt het geweer!
stormloop op Trevor, uitte Cenway zich op
militaire wijze,
Bolster, voor allemaal nog één whisky
voor den lunch, maar dit was toch werkelijk
een reden om een uitzondering te maken.
Daarbij is een nieuw glas nog steeds een
reden om te blijven zitten. En blijven wilden
zij alle drie, moesten toch hooren, wat er ge
beurde, voelden zich als toeschouwers bij een
wereldschadaal.
Uit New-York gekomen. Begrijp eens goed;
uit New York! Alleen omdat zoo'n koppige
Britsche Rechter met alle geweld zijn kop
tegen den muur te pletter wilde loopen.
Een oogenblik voelden zij zelfs een soort
sympathie voor Trevor, voor deze koppigheid.
Ja, vastbesloten en mannelijk. Bij God, Bri
tons never will be slaves! Maar schande
bleef het. En er moest iets gebeuren.
Vooreerst gebeurde er niets. Het duurae
zelfs nog een tweede buitensporige whisky,
die Bolston zelf nu offreerde.
De duivel mag weten, wat die twee daar
boven zoo lang uitvoeren, knorde Mac Can-
nister.
Zullen hun beste pakken aantrekken,
brj zoo'n voornaam lijk, spotte Conway.
Maar toen de beide Amerikanen eindelijk
de trap afkwamen, hadden zij dezelfde waren
huisuitrusting nog steeds aan, de jassen, de
hoeden, de pijpen en de tanden. In het par
lement speelde men „overleg-pauze", gingen
verveeld in hun stoelen liggen en deed onver
schillig. Daarbij liepen hun de rillingen van
verwachting en spanning over den rug.
Bolston was de gelukkige, die op de beide
Amerikanen toestormen kon, geheel de han
denwrijvende waard. Hij vreog naar dit en
dat en naar alles wat hem per slot van reke
ning geheel niet interesseerde.
De beide Amerikanen stoorden zich echter
in t geheel niet aan hem, liepen door de hall
en gingen op mijn lievelingsplaats zitten.
iWordt vervolgd,J
