GRIEP?
AKKERTJES
De groote dag*
De lichtstoet*
Hoe onze Stad de
Huwelijksdag vierde
Dc aanbieding van het
huldeblijk in het
Timorpark»
Glorine bleekt witter
Hagel en wind.
Licht op voor alle voertuigen
Griep, Influenza.
Toekenning prijzen
straatversiering»
Zoo'n zwaar gevoel in Uw hoofd
Voelt Ge U loom, als lamgeslagen?
Dat is dikwijls het begin van griep, maar
zoover behoeft het niet te komen. Neemt
dadelijk één of twee "AKKERTJES" en
in negen van de tien gevallen wordt
de griep-aanval in de kiem gesmoord 1
"AKKERTJES" zijn echte griep-bestrijders I
De geneeskrachtige stoffen, waaruit zij zijn
samengesteld maken de griepbacillen on
schadelijk en werken koorts-verdrijvend.
"AKKERTJES" zijn ook ongeëvenaard door
hun zeer snelle pijnstillende werking bijt
Hoofdpijn, Kiespijn, Spierpijn,Zenuwpijn,
Rheumatische pijnen, Lendenpijn, Vrou-
wenpijn, Migraine, Onbehaaglijkheid.
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumonf
AKKER.CACHETS
doortrok, gingen de deuren open of verschenen
de bewoners achter de verlichte vensters.
Het was aardig om te zien hoevelen gehoor
gegeven hadden aan het verzoek van het
Oranje-bestuur, om de gordijnen open te laten
en daardoor bij te dragen aan het feestelijk
aanzien van de stad bij avond. We zagen ook
binnenshuis heel wat versieringen. Wie geen
kans zag de onwillige lampionskaarsen buiten
aan te steken, had de ballonnen binnen ge
hangen en achter de ramen ontstoken. De
jnensch is vindingrijk als het hart meespreekt.
Eigenlijk was het een compléét wonder!
Een wonder, omdat alle voorgaande dagen
'de regen neergegutst had, omdat het ge
stormd had en omdat wij allen zeer,, zeer pes
simistisch den Donderdag, den grooten dag
van het Oranjefeest, hadden zien naderen.
En zieen ziedaar was zoo
waar, reeds vroeg op den morgen, niets
jmeer en niets minder dan een Oranje
zonnetje. Een zonnetje, dat oolijk en
speelsch door en tusschen de wolken knip
oogde en gloed en schittering bracht in
de straten, waar nijvere handen nog veel
van de versiering, die door het slechte
weer der voorafgaande dagen hier en daar
geleden had, opkalefaterden.
Muziek!
Reeds vroeg op dien Donderdag was er leven
en beweging in de stad.
Reeds te 8 uur 's morgen werden door ons
Stedelijk Muziekkorps, door Winnubst en door
de Oranje Harmonie-kapel marschen door de
geheele stad gemaakt. Vroolijk daverden de
marschen en vaderlandsche wijsjes door de
straten, waar het al druk werd. Vroolijk
scheen het Oranje-zonnetje in de instrumen
ten en het was een allerprettigst begin van
een belangrijken dag.
Den geheelen morgen bleef het druk in
de stad. Ieder zag er op zijn of haar Zon-
dagsch uit, alles, ja letterlijk alles, was
met Oranje getooid. De ouderen onder ons
met een bescheiden strikje of lintje, de
jongeren met breede sjerpen, met oranje-
mutsen, of met Oranje jurken en strikken
in het haar.
Er werd gezongen, er werd gelachen en de
strijkjes, waarvan er diverse op de straten
aan het spelen waren, hadden succes.
Schepen gepavoiseerd.
Op de Buitenhaven werd door de schepen
gepavoiseerd en van top gevlagd en ieder
rechtgeaard Jutter gaat altijd even hier naar
kijken. Het was een bijzonder aardig gezicht,
al die honderden vlaggetjes en vlaggen daar
te zien wapperen in den wind. Vlaggen van
Hr. Ms. De Ruyter, van Hr. Ms. Hertog Hen
drik, van de loodsboot, van de Dorus Rijkers
en van de onderzeebooten aan het einde van
de haven.
Toen het naar elven liep werd de drukte
gaandeweg minder. En geen wonder, alles
wat thuis een radio bezat zette zich hiervoor
en vertoonde zich de eerste uren niet meer
op de straat.
Door tal van radiozaken werd aan het ge
stelde verzoek, hun toestellen te laten spe
len en ook niet-toestelbezitters hiervan te
laten profiteeren, voldaan en bij sommigen
kon men ook aardig wat menschen ontdek
ken..
12 uur.
Dan is het 12 uur. Het moment, waarop
de Prinses en de Prins, voor den Staat
reeds in het Huwelijk verbonden, ter
kerke schrijden.
12 uur
En over het Marsdiep, over de Haven en
over Den Helder donderen 33 schoten, afge
vuurd aan boord van Hr. Ms. kruiser „De
Ruyyter".
SS schoten die zwaar en imponee
rend wegdreunen over Nieuwediep, die
brommend over geheel Den Helder gaan
en verkonden het groote feit, de gebeur
tenis van allerhoogste nationale impor
tantie: dat een jonge Prinses en een jonge
Prins, twee menschen, die het hart van
hun land reeds lang gevonden hebben, in
den echt verbonden zjjn.
Dat zij thans rrtan en vrouw zijn.
Ons Prinsesje, ons „Juliaantje" (nietwaar,
noemen wij haar héél in het geheim nog niet
gaarne zoo?) gehuwd
Daverend rollen de kanonschoten over het
roerige Marsdiep
33 schoten: die als 33 vreugde-uitingen Den
Helder vertellen van dat grootsche gebeuren,
dat zoo juist in de Residentie plaats gegrepen
heeft.
Kanongebulder... kan het óóit schooner,
machtiger en indrukwekkender beteekenis
hebben
Klokken beieren.
Maar behalve de schoten waren daar om
12 uur de klokken.
De kerkklokken, die aanvingen te beieren,
eerst langzaam aan, dan sneller.
Vroolijk galmen de metalen tonen over de
stad. Vertellen ook van hun vreugde, doen
kond de bevolking van een Oranje-gebeurte
nis, zóó groot, zóó overweldigend voor ons,
dat men het eigenlijk niet vatten kan.
En steeds weer opnieuw galmden en zon
gen de klokken hun vreugde. Ze werden mee
gedragen, die klanken, over de huizen en stra
ten, door heel de stad. Door heel Den Helder,
die oude Oranje-veste.
Den Helder, dat thans oplaait in deze
dagen van warme liefde voor zijn Vorsten
huis, dat geen lauwheid en geen passivi
teit meer kent, Den Helder, dat zjjn plaats
weet, en dat wéét wat het als Marine
centrum verplicht is.
Er werd op dit uur gelachen van blijd
schap en daar waren ook tranen van
blijdschap.
Ons Prinsesje in den echt verbonden...-
Is het niet ons aller, héél, héél innigste
Ideaal geweest
Om half drie in den namiddag had in
het Timorpark de plechtige overdracht
plaats van den Zonnewijzer, welke door de
Oranjeverenigingen ter herinnering aan
het Vorstelijk Huwelijk het Gemeentebe
stuur van Den Helder aangeboden zou
worden.
Reeds geruimen tijd voor de overdracht zou
plaats hebben, verzamelden zich nieuwsgieri
gen, die zich evenwei zoo goed en zoo kwaad
als dat gaat, verdekt opstelden, ter beschut
ting tegen den wind, die langzamerhand weer
storm-formaties ging aannemen. Ook het
Oranjezonnetje verdween.
Wy vermoedden evenwel dat Den Helder
door deze factoren niet terug zou schrikken
en, onze verwachtingen werden in dezen niet
beschaamd.
Van de autoriteiten, waarbij zich het nage
noeg voltallige Centrale Comité bevond, noe
men wij nog speciaal den garnizoensoverste J.
H. H. Bentz van den Berg, den commissaris van
Politie, den heer Verhoeven, wethouder W. de
Boer, 'en eenige hoofden van takken van
dienst. Burgemeester Ritmeester was verge
zeld van zijn vrouw en dochter.
Om half drie verzamelden zich de Oranje
Harmoniekapel en een aantal zangers en zan
geressen, welk gezelschap onder leiding van
den heer J. F. Asma eenige liederen met or
kestbegeleiding ten gehoore zou brengen, voor
het gedenkteeken, dat nog verscholen was
onder een driekleur.
De heer De Jong.
Het is de voorzitter van .het Centraal Co
mité, de heer J. de Jong, die dé aanwezigen
met een kort woord welkom heet en daarna
herinnert aan het groote moment, dat men
zoo juist door de radio heeft kunnen beleven.
Spr. memoreert de woorden, eenige maan
den geleden door onze Prinses gesproken en
zegt, dat ook het Nederlandsche volk het in
dagen, zéér, zéér eens geworden is
Het Centraal Bestuur der beide Oranjever-
eenigingen heeft gemeend op dezen dag het
Gemeentebestuur iets blijvends te moeten aan
bieden, iets, dat de herinnering aan al dit
heerly'ke levendig zal houden.
De keuze hiervoor is gevallen op een Zon
newijzer, welke spr. hierbij aanbiedt aan het
bestuur van Den Helder in de hoop dat deze
nog vele jaren terug mag doen denken aan de
gebeurtenis, welke heden geschied is.
Op hetzelfde moment wordt de vlag,
die den Zonnewijzer omhult, weggetrok
ken en aanschouwt men het gedenkteeken:
een eenvoudigen zonnewijzer, zij het met
sierlijke vormen en welke geplaatst is op
een steenen voetstuk. Het metselwerk is
voorzien van een gedenkplaat, waarop te
lozen staat:
„O, so erreg, Josepne.
Heel mijn schort is geel gewarde
,,Noa, maar dat komt fijn in ordei
Moet je bleeken met Glorine."
Dat Is zeker het beste. Gewoon
wasschen en dan bleeken met
Glorine. Schitterend wit wordt
het goed daarvan! Glorine is
zoo zuiver, dat het krachtig bleekt,
zonder het goed aan te tasten.
Voor 16 cent hebt U een flesch,
voldoende voor 5 wasschen!
HANDELSONDERNEMING EMKA - APELDOORN
„Ter herinnering aan het Huwelijk van
H.K.H. Prinses Juliana en Z.D.H. Prins
Bernhard op 7 Januari 1937, döor de
Oranje-vereenigingen te Den Helder het
Gemeentebestuur aangeboden."
Plechtig laat de heer Asma het orkest en
koor de nationale hymne spelen en zingen en
ondanks den bulderenden wind, die over het
park jaagt, wordt dit een moment, dat hun, die
het meemaakten, zeker lang in de herinnering
zal blijven
Burgemeester Ritmeester aan het
woord
Burgemeester Ritmeester, hierna het woord
nemend, begint met op de woorden van het
zoo juist gezongen „Huwelijksfeestlied" „Zon
nelach, zoo vol van glans en luister" te wijzen.
Daar was zon en daar was luister des mor
gens, toen het Huwelijk plaats vond, daar was
een Oranje-zon.
Thans is men weer bijeengekomen, doch de
zon is weg. Dat wil zeggen: in de natuur.
Maar zon en luister zijn gebleven in onze har
ten en zij zullen er blijven.
De burgemeester wijst op het groote en
thousiasme, waarmede het Nederlandsche
volk is opgegaan, wijst op de vreugde, die
overal in den lande heerscht en zegt hoezeer
men in deze dagen meeleeft met het Oranje-
Huis. En niet in de laatste plaats met Ko
ningin Wilhelmina, die er dien morgen blijde
en opgewekt uitzag en die zich zoo zeer ver
heugt over het huwelijk, dat thans geslo
ten is.
Na gewezen te hebben op het buitengewoon
belangrijke van dit feit, zoowel voor het land
als voor de toekomst van het Oranjehuis,
zegt spr., dat men de geste der Oranjever-
eenigingen op zeer hoogen prijs heeft gesteld.
De herinnering aan dit alles zou zeker ge
bleven zijn, doch thans heeft men iets van
blijvende waarde.
Een zonnewijzer... die alleen dén dienst
kan doen als de zon schijnt... En hierbij
spreekt de heer Ritmeester den wensch
uit, dat er zoowel voor het geheele land
als voor Den Helder inderdaad zeer veel
zon moge zijn.
Nogmaals betuigt spr. den dank na
mens het gemeentebestuur en aanvaardt
hierna namens dit College het Gedenk
teeken.
Het zijn tenslotte het orkest en koor, die
nog ten gehoore brengen het „Wilt heden nu
treden", waarna de plechtigheid besloten
wordt.
De ontvangst ten stadhuize. Een
zeer drukke receptie.
Het was een goede gedachte van burge
meester en mevr. Ritmeester om particulieren
en besturen van instellingen en vereenigingen
gisterenmiddag ten stadhuize te ontvangen.
Velen maakten daarvan gebruik, onder wie
wij hooge militaire autoriteiten opmerkten,
maar ook den eenvoudigen burger. Er waren
besturen van tal van plaatselijke vereenigin
gen, protestantsche zoowel als katholieke
geestelijken, directeuren van bedrijven en amb.
tenaren. Kortom, alle groepen, maatschappe
lijk en geestelijk, waren vertegenwoordigd.
Burgemeester en mevr. Ritmeesterv. d.
Feen, ontvingen in de burgemeesterskamer,
vanwaar men zich na aanbieding van zijn geluk-
wenschen, naar de raadszaal begaf, waar
een buffet was ingericht en kelners voor een
verfrissching zorgden, terwijl de boden de
heeren een sigaar of sigaret offreerden. In de
beste stemming was hier een groot gezel
schap bij elkaar en besprak natuurlijk het
heugelijke feit van den dag, terwijl men er
zjjn vreugde over uitdrukte, dat het weer zoo
prachtig was geweest.
Toen kwam de burgemeester binnen en de
eerste bode, de heer De Ruiter, verzocht door
handgeklap, een oogenblik stilte, onderwijl de
burgemeester een podium was beklommen.
Natuurlijk begon de burgemeester, die een
uitstekend gevoel voor humor heeft, met te
zeggen dat niet altijd de burgemeester in de
raadszaal een verhooging beklimt en de bode
door handgeklap stilte vraagt.
De burgemeester wees er op, dat alle Ne-
derlanders voor de radio naar de plechtigheid
hadden geluisterd, in het binnenland, maar
ook in het buitenland. Want, hoe afwijzend
men soms ook mag staan ten opzichte van de
nationale gedachte, merkwaardig is het dat
men in het buitenland toch altijd getroffen
wordt door ieder feit dat van Nederlandsche
beteekenis is. Maar als het zoo in het buiten
land is, dan moet het ook zoo in het binnen
land zijn.
Onze vlag bovenaan. Oranje in ons hart. De
zon in ons hart, ook als vandaag de „Oranje
zon" niet had geschenen.
Wanneer je, zoo zegt de burgemeester, hier
de paartjes ziet staan, die elkander trouw
voor het leven beloven, dan wensch je ze zoo van
harte geluk en wil hun leven zoo met je beste
wenschen doen vergezellen. Toen wij vandaag
door de radio het vorstelijk paar het „ja"
hoorden zeggen, zijn wij zeker in gedachten
naar Den Haag geweest en hebben hun het
allerbeste toegewenscht.
De burgemeester verzocht dan als hulde aan
het Huis van Oranje, aan het jonge vorstelijk
paar en aan H.M. de Koningin, een driewerf
hoera aan te heffen, waaraan allen spontaan
gevolg gaven.
Staande worden dan nog twee coupletten
van het Wilhelmus gezongen.
Een der aanwezigen roept dan spontaan:
„Leve de burgemeester" en daverend klinkt
het hoera van alle aanwezigen.
In gezelligen kout blijft men daarna nog
eenigen tijd bijeen en maar steeds komen bur
gers en bestuurders nog hun opwachting ma
ken.
Voor 8 uur 's avonds was de Lichtstoet voor
Vereenigingen en met aansluiting hierop van
particulieren vastgesteld.
Toen het 7 uur was stak de wind weer eens
voor de zooveelste maal dien dag met onge
kende hevigheid op, schudde en trok aan de
eerebogen en dennenboompjes en om de maat
vol te maken begon het te hagelen. Niet maar
zoo'n onschuldig hagelbuitje, maar echt op
J anuari-manier
Toch stroomde het volk om half acht naar
de Weststraat, waar het groote appèl gehou
den zou worden en reeds lang voor den tijd
zag het hier zwart van de menschen. Inmid
dels arriveerden ook de meeloopende vereeni
gingen met hun vaandels.
Er was een voorbeeldige orde, zoowel dank
zij de vele ordecommissarissen als de Politie,
die in grooten getal vertegenwoordigd was.
Het is een aardig gezicht al deze menschen
zich te zien verzamelen. Ontelbare lampions
zijn er en eveneens velen, die zich in het een
of ander wonderlijk habijt gestoken hebben.
Even voor 8 uur vliegen tal van zoek-
lichtstralen over de duistere stad, en tel
kens weer laten ze helwitte en licht
blauwe bundels over de in feestvreugde
zich uitlevende stad vallen.
Een enkele maal spat een vuurroode of
rose vuurpijl ergens in duizende vonken
uiteenen overal is het geluid van
trommels en trompetten
Zoo viert Den Helder feest.
De Stoet.
Om even over 8 uur vettrekt de stoet, die
dan een respectabele lengte verkregen heeft.
Van de Werfbrug tot aan den Kruisweg strekt
zich de optocht uit. We schatten het aantal
deelnemers zeker op een kleine 4000, waarvan
het overgroote deel lampions bezit. Lampions,
die het geheel een bijzonder feestelijk cachet
gaven.
Vooraan gaat het „Stedelijk Muziekcorps",
geflankeerd door fakkeldragers, om gevolgd
te worden door een onzer eerbiedwaardigste
plaatselijke vereenigingen: „Moed, Volharding,
Zelfopoffering". De mannen met de medailles.
Hierop volgdenja, we zouden beter kun
nen schrijven: wie volgde niet. Nagenoeg
alle plaatselijke vereenigingen waren present
en vele hiervan zoo goed als compleet. Wij
schatten hun aantal zeker op een 30-tal.
In het midden van dezen enormen stoet
marcheerde de „Oranje Harmonie Kapel" en
aan het einde „Winnubst". En op verschei
dene plaatsen flakkerden de flambouwen en
zetten het geheel den noodigen luister bij.
Daar waren tal van aardige momenten, als
men deze duizenden voorbij zag gaan.
Daar was b.v. de „H.W.N.", de Water
sportvereniging, die een complete vlet
meevoerde, op het zeil waarvan geschre
ven stond: „Een voorspoedige tocht"; daar
was een andere vereeniging, die letterlijk
liet zien hoe de geuzen den Briel inna
men. Daar was de intocht van Prins Wil
lem van Oranje, ook al allegorisch afge
beeld, en voorts tal van andere aardige
onderdeelen.
Het werd een triomftocht door de stad. Al
die vaandels, waarin het licht der fakkels
schitterde, al die kleurige lampions, al die zin
gende menschen, al dat Oranje.., Dèt was
feest vieren.
Duizenden en duizenden volgden den stoet,
marcheerden vroolijk fnee op de klanken der
korpsen, die zich gisteravond van hun beste
zijde deden kennen. Op verscheidene plaatsen
waar men passeerde werd Bengaalsch vuur
afgestoken, wat natuurlijk den feestelijken
indruk van het geheel nog eens extra accen
tueerde.
Vrijdag 8 Jan. 16,29 uur
Al wat U noodig
rheeft om spoedig
te herstellen, zijn 'n paar Mijnhardt's Poeders,
Per stuk 8 ct.; doos 45 ct. Bij Uw drogist.
De jury, die daarbij geen gemakkelijke taak
heeft gehad, heeft de volgende prijzen toege,
kend:
Klasse a.
Eereprijs: Reigerstraat.
Eerste prijs: Molengracht.
Klasse b.
Eereprijs: Vlamingstraat.
Eerste prijs: HoogstraatKoningdwarsstr,
Klasse c.
Eereprijs: Steengracht.
Eerste prijs: Wagenstraat.
De jury heeft gemeend aan het Oude Tuin
dorp een bizondere onderscheiding te moeten
toekennen voor zijn eenvoudige en smaakvolle
verlichting.
Voor het Stadhuis.
Zoo nadert men het Stadhuis, waar zich
reeds honderden en honderden verzameld
hebben en waar thans een vaandelgroet
aan den Burgemeester gebracht zal wor
den.
Onze eerste burger staat met zijn echt-
genoote op het bordes en vroolijk lachend,
en af en toe vriendelijk wuivend slaat hij
al die vereenigingen gade, die hier hun
opwachting komen maken.
Telkens treden de vaandeldragers uit en
scharen zich voor het Stadhuis. De vereeni
gingen zelf marcheeren door, en stellen zich
op den Kanaalweg op.
Op het Reddingmonument wordt Ben
gaalsch vuur ontstoken. Hel vlamt het op....*
Purperkleurig wordt de omtrek getint.
Er zijn zeker een 50-tal vaandels en als alle
verzameld zijn, klinkt het Wilhelmus op. Hoe
plechtig die klanken nu klinken, nu het Ben
gaalsch vuur opflakkert, nu de schelleboomen
in den wind tinkelen en de flambouwen hoog
oplaaien.
Het Wilhelmus...- de oude hymne.
klinkt op dat moment wel heel plechtig!
Dan de groet: zachtkens neigen al die
vaandels ter aarde... langzaam, zeer lang
zaam. En weer op, terwijl het lied van
Marnix van St. Aldegonde in wijden om
trek opklinkt. En weer néér.
Zoo groet het Heldersche verenigings
leven zijn burgemeester.
Het volk kan zich niet meer houden. Luid
juicht het op, en de jubel zet zich voort in de
rijen op het Westplein, in de rijen langs den
Kanaalweg. Het is een spontane demonstratie
van vaderlandsliefde, van Oranjegezindheid.
Zóó is Den Helder, het oude Nieuwediep, op
z'n best.
Dank van den Burgemeester,
Nog even treedt Burgemeester Ritmeester
naar voren. En tegen het loeien van den feilen
storm in dankt hy de vereenigingen voor de
hulde, hem hier gebracht. Hij zegt zeer erken
telijk hiervoor te zijn en eveneens voor de
overweldigende geestdrift, die men gedemon
streerd heeft voor he Vorstelijk Huis op
dezen blijden dag.
De Burgemeester stelt een driewerf hoera in
op het Huis van Oranje en wijd en zijd in de
omgeving wordt de ovatie overgenomen. Het
klinkt ver, ver over de stad heen, de roep van
al die duizenden en duizenden feestgangers
en het is een prachtig besluit van een wel
buitengewoon geslaagd gedeelte van den dag.
Verlichting aan de Buitenhaven.
De verlichting van de maritieme gebouwen en
van Hr. Ms. „De Ruyter" en „Hertog Hen
drik", gisterenavond, was een sprookje en
honderden genoten van het schouwspel.
Ook hedenavond van 8—11 uur zal de ver
lichting aan de Buitenhaven branden.
De verdere avond.
Het verloop van den verderen avond is
geweest, zooals wij het ons voorgesteld
hadden.
H»t is een volksfeest geworden in de
ware beteekenis van het woord, een feest,
dat de ouderen onder ons „ouderwetsch"
noemden, ouderwetsch van jolijt en ouder
wetsch van enthousiasme.
In het centrum der stad was er geen door
komen aan. Alles verzamelde zich in de hoofd
straten, waar gedanst werd op de muziek van
jazbandjes, en waar vroolijke Volendammera
zongen.
Het was een feest, zooals Den Helder in
geen jaren had meegemaakt en dat kostelijk
was.
Daar waren steeds weer groepen en
groepjes, die verkleed langs kwamen. Zingend
en joelend. Straat-in, straat-uit. Met trommels
en trompetten en zingend, dat men-nog-lang-
met-naar-huis-ging
De politie hield een wakend oogje in het
zeil, doch behoefde nagenoeg niet op te treden,
ot in den nacht bleef het druk op de stra-
en. Steeds weer kwam men zingend voorbij
en steeds weer waren het verkleede Jutters,
die in het een of ander potsierlijk habijt den
lachlust der toeschouwers opwekten.
Het wasja, het was „echt-ouderwetsch"!
Zoo vierde Den Helder zijn Oranje-feest!
