ieuws
T exel
Weer Griep?
Feuilleton
HET RAADSEL
Waar gaan we heen?
Sport
Voetbal
Na het
N ederlandsche
succes te Düsseldorf
Dinsdag 2 Februari 1937
Inschrijvingen handelsregister.
De muiters van
De Zeven Provinciën*
Jaarverslag van de stichting
Heldersche eierveiling
over 1936.
Klanken-parade*
Autobus geslipt*
Heldersche Courant
Het verkeersboekje 1937*
Weinig ijspret,
veel ongerief*
VAN HET
ONBEWOONBARE Huis
THEA BLOEMERS
LET OP DEN ORANJE-BAND!
Haven van Oudeschild
ijsvrij*
Uitvoering Klein Tooneel.
Op schaatsen.
Tweede Bèad
Licht op voor alle voertuigen
Burgerlijke Stand van Den Helder
Van 26 Jan.2 Febr. '37.
Nieuwe zaken:
Pen Helder:
Brands' Bar „De Kroon", Keizerstraat 43,
café.
Wijzigingen:
pen Helder:
Comm. Venn. Kapé Kleinprijswarenhuis, ge
vestigd te Heerlen, winkelbedrijf; omgezet
in een naamlooze vennootschap.
L. Grunwald, Breewaterstraat 69, handel
in kauscher soepblokjes en in manufactu
ren; zaak verplaatst naar Amsterdam.
Voorwaardelijk in vrijheid gesteld.
Zooals wij reeds hebben gemeld, is ter ge
legenheid van het Prinselijk huwelijk, aan de
muiters van „De Zeven Provinciën" gratie
verleend. Aan acht van hen, die in de bijzon
dere strafgevangenis te Leeuwarden hun straf
ondergingen, is zoodanigen afslag gegeven,
dat zij thans twee-derden van hun straf heb
ben uitgezeten. Tengevolge daarvan zijn zij
Zaterdag voorwaardelijk in vrijheid gesteld.
Zaterdag werd in het kantoor van de eier
veiling de jaarvergadering gehouden. Aan het
jaarverslag van den voorzitter ontleenen wij
het volgende:
Als ik u heden weer verslag mag uitbrengen
van de resultaten van onze veiling over het
afgeloopen jaar, dan meen ik dat wij daar
over tevreden kunnen zijn.
De crisis in het pluimveebedrijf neemt nog
niet af. Integendeel, deze neemt toe en komt
tot uitdrukking door vermindering van het
aantal hoenders.
Het weinig rendabel zijn van het pluimvee
bedrijf is oorzaak, dat het aantal hoenders
nog afneemt.
Voor een deel is dat ook de oorzaak, dat
het aantal geveilde eieren iets is terug ge-
loopen.
Was dat ta 1935 1.310.363, ln 1936 was het
1.092.191; een getal bijna gelijk aan het
aantal van 1934.
Wat de gemaakte prijzen betreft, daarmee
Staat het geheel anders.
Van het begin der crisis af zijn de prijzen
steeds terug geloopen met een angstwekkende
regelmaat.
In 1032 was de middelprijs per honderd
eieren 3.10, in 1933 2.90, in 1934 2.86 en
in 1-935 2.71 per honderd stuks.
In het afgeloopen boekjaar was de gemid
delde prijs per 100 stuks 3.132, dat is ruim
3 cent per honderd meer dan in 1932 en ruim
42 cent meer dan in 1935.
De toestand is dus zoo, dat hoewel het aan
tal eieren, dat ter veiling werd aangevoerd,
merkbaar minder was, de opbrengst vrijwel
gelijk bleef.
Het aantal geveilde eieren heeft opgebracht
'f 34.096.14; gespecificeerd als volgt: 17.055
eendeneieren 422.68 en 1.075.096 kippeneie
ren 33.673.46.
Hoewel dus vast staat, dat de pluimveehou
ders bijna een halven cent per ei meer heb
ben ontvangen dan in 1935, is de toestand in
het pluimveebedrijf niet verbeterd. De graan
rechten en daardoor de hooge voederprijzen,
zijn daarvan de oorzaak.
De slechte toestand in het bedrijf is dan
ook oorzaak van ontevredenheid bij de pluim
veehouders en dat is weer oorzaak geweest,
dat 5 van onze aanvoerders zijn weggebleven
om hun eieren elders te verkoopen.
Voor de 5, welke de veiling hebben verlaten,
zijn 16 nieuwe aanvoerders terug gekomen,
zoodat wij met vertrouwen, dit jaar weer in
gaan.
Onze prijzen zijn in 1936 goed geweest en
thans zijn ze heel goed en kunnen wij zelfs
nog heel wat eieren meer omzetten.
Onze prijzen zullen wel oorzaak worden, dat
we binnenkort weer ruim voldoende hebben.
Woensdagavond a.s.
Morgenavond wordt in Casino de opvoering
gegeven van het A.B.C.-cabaret, getiteld
„Klanken-Parade" en in dit verband halen wij
hieronder nog aan een tweetal persstemmen.
Zoo schrijft:
„Het Algemeen Handelsblad":
Vele bloemen, een stampvolle zaal en een
opgetogen applaus waren een welverdiende
dank van het publiek voor dezen avond van
eerste-klas kleine kunst, die de geheele ge-
voelsscale bespeelt, om steeds weer terug
te komen tot de kern van de zaak: den
almachtigen humor.
„Het Volk":
Ziedaar ook het geheim van het groote
succes van Louis Gimberg's A.B.C.-Cabaret,
waar men de zaken hoe onernstig ook van
bedoelen wel ernstig heeft opgenomen en
in nauwelijks twee maanden tijd de kleinkunst
tot adeldom verhief.
Inzittenden aan groot gevaar ontsnapt.
Zondagnacht, te circa één uur, is een auto
bus, komende uit IJmuiden, tengevolge van
de groote gladheid geslipt op den weg Alk
maarDen Helder ter hoogte van 't Zand.
De autobus, die met matige snelheid reed,
vervoerde evenals andere Zondagen, militairen
van het regiment kustartillerie naar hun gar
nizoensplaats terug. Even voorbij 't Zand is de
bus plosteling geslipt en gleed naar den lin
kerkant van den berm, waar een boom en een
hek het lootje moesten leggen. De inzittenden
mogen van geluk spreken, dat zulks zich niet
heeft afgespeeld aan de andere zijde van den
weg, want stellig waren er slachoffers te be
treuren geweest, aangezien daar het Noord-
hollandsch Kanaal loopt, dat door de vorst der
laatste dagen was toegevroren. Het was nu
slechts aan de tegenwoordigheid van geest
van den chauffeur toe te schrijven, dat alleen
de bus zwaar gehavend werd. Alle inzitten
den kwamen dan ook met den schrik vrij.
Daar stonden dan 10 militairen, nog trillend
van de doorgestane emoties langs den kant
van den weg, beladen met koffers en tasschen,
gevuld met lekkernijen van moeder thuis. Geen
levend wezen was te zien, geen auto te be
speuren. Een dikke laag ijs bedekte den weg
en meer glijdende dan loopende werd de lange
tocht naar Fort Erfprins aanvaard, waar zij
na een moeilijken, kouden tocht, van vier uur
gaans, om half vijf arriveerden.
Blij dat zij er zoo goed waren afgekomen,
werd daar de laatste schrik weggedronken met
chocolademelk met koek.
Rillerig, koortsig en onbehaaglijk? Stuit die
aanval direct. Ga naar bed en gebruik
"AKKERTJES". Ge zult verbaasd en ver
heugd zijn de bijzonder krachtige werking
van AKKER-CACHETS te ondervinden.
Voordal Ge '1 weet is alle narigheid ver
geten. Ze kosten slechts 52 cent per 12 stuks.
Van den secretaris van de plaatselijke ver-
eeniging voor „Veilig Verkeer", den heer F.
Grunwald (Molengracht No. 7) ontvingen wij
het Verkeersboekje voor het jaar 1937.
Wederom heeft men kans gezien in een 120
tal pagina's de alpha en omega van het ver
keer te behandelen, terwijl het werkje, dat in
een oplaag van 1500 exemplaren verspreid
wordt, in een buitengewoon handig formaat
werd gehouden (pasklaar voor Uw binnen
zak!).
Het boekje beoogt voor alles voorlich
ting. Het geeft een verzameling van gege
vens, die den lezer te pas kunnen komen en
die tevens een overzicht geven van het vele,
dat reeds op het gebied van Veilig Verkeer
werd nagestreeft. Het wil tevens een band
vormen tusschen hen, die het groote belang
inzien van een gezamenlijk streven om de
orde te handhaven. Daar, waar ordeloos
heid de grootste gevaren voor de samenleving
brengt: op verkeersgebied.
Men vindt in het Verkeersboekje 1937 ten
slotte een buitengewoon groot aantal mede-
deelingen en inlichtingen over verkeers- en
gevaarsborden, alle soorten andere borden,
algemeene verkeersvoorschriften, verkeers-
lessen en alle andere denkbare aangelegen
heden, die direct of zijdelings met het ver
keer, een der machthebbers van deze eeuw,
te maken hebben.
Texek
De winter heeft op Texel tot heden meer
ongerief dan genoegen gebracht. Het ijs op
de verschilende banen in onze gemeente was
door harden wind en sneeuwval slecht, terwijl
de stormachtige ijskoude Oostenwind het
verblijf op de open banen zoo goed als on
mogelijk maakte. Alleen op de Ulemert, die
aan alle zijden beschut wordt, heeft men
een paar dagen behoorlijk kunnen rijden. Des
avonds was deze baan verlicht, zoodat men
daar nog laat kon rijden, waarvan door hon
derden gebruik werd gemaakt. Zaterdag
werd de gezelligheid nog verhpogd door
Vonk's versterkte gramofoonmuziek.
Zondag waren nog wel eenige banen open,
en gingen nog wei vele liefhebbers er met de
schaatsen op uit, doch door den ingevallen
dooi, was het rijden evenmin een genot, ter
wijl men groote moeite had, om door het
drassige land bij de banen te komen.
Het ongerief, dat men in deze gemeente
van de gestremde, of gedeeltelijk gestremde
vaart heeft, is ditmaal wel bizonder groot ge
weest. Wij hebben wel strengere winters mee
gemaakt met niet zooveel ongerief als thans.
Nog maar nauwelijks stak de krachtige
(later stormachtige Oostenwind) op, of er
ontstond reeds stagnatie in den bootdienst,
omdat de haven alleen met hoog water was
te bereiken. Later werd slechts één dienst per
dag vervuld. De postdienst geraakte daardoor
geheel in de war en de dagbladen bereikten
ons slechts ten deele op denzelfden dag. De
Heldersche Courant van Zaterdag b.v. kon
eerst Zondagmorgen bezorgd worden, terwijl
de Zondagochtendbladen Zondag Texel in het
geheel niet konden bereiken.
Verschillende aangekondigde vergaderin
gen, waarin sprekers van elders zouden op
treden konden niet doorgaan. Op het moment,
dat we dit schrijven, staat het wel naar ver
andering, doch een lezing in Hotel Texel, die
de zeer eerwaarde Pater H. de Greve Zon
dagavond zou houden en waarvoor alle
entréekaarten waren verkocht, kon niet door
gaan. Men heeft nog plannen gemaakt om
dezen spreker met een kotter naar de Texel-
sche haven te brengen, doch omdat de ha-
ra—
Naar het Engelsch bewerkt door
7)
„Ja," lichtte hij droog toe, „ik heb negen
oudooms gehad, dus waarom zou ze géén
nicht van me zijn Ze kan best een dochter
zijn van den jongste van de verzameling. Die
heette Albert, als ik me niet vergis".
„Nu, zij heet Nita en 't is een slang met
rood haar," vulde Lady Susan aan.
Julian lachte.
„Ik ben dol op rood haar", verklaarde hij.
„Ga 't haar maar vertellen! Dat kun je ge
rust den eersten keer doen, dat je haar ziet.
Ze is van die kracht. Als je 't mij maar niet
verwijt, wanneer je haar verovert zonder dat
je zelf weet hoe."
„Waar woont die interessante dame in
formeerde Julian met een ondeugende tinte
ling in zijn oogen.
Lady Susan stond op en terwijl ze ant
woordde haalde ze de catalogussen weer uit
de lade.
„Bronson heeft haar 't paviljoen afgestaan;
hij schijnt zich verbeeld te hebben, dat hij
Edward daar een pleizier mee deed. Op het
oogenblik logeert ze op 't kasteel, voor zoover
ik weet."
„En de Bronson's? Hoe bevallen die je?"
M't Meisje is wel knap, maar erg verlegen.
Bronson is altijd hetzelfde, kalm en royaaL
De menschen mogen hem liever dan ze ooit
je broer George gedaan hebben. Jammer dat...
jij de oudste niet bent, Julian."
Julian bleef bij de Berkeley's dineeren en
kwam eerst laat weer in zijn tijdelijk verblijf.
Toen hij voor de deur even stilstond, hoorde
hij in de verte een vrouwenstem roepen.
Vreemde parten kan het geheugen een
mensch spelen! Jaren gaan er voorbij; wij be
graven gedachten en gevoelens en na al
die jaren leeft opeens het verleden op, door
een woord, een aanraking, een onbeduidend
voorval.
Julian hoorde een vrouw roepen, en haar
stem voerde hem twintig jaar terug. De
korte idylle uit zijn jeugd werd levend in zijn
herinnering en bracht het gevoelige van zijn
karakter in beroering, terwijl de andere Ju
lian, de man varr de wereld, wat moe en ge
blaseerd en teleurgesteld, er als het ware
spottend bijstond.
Weer riep de stem en Julian liep als werk
tuigelijk in de richting van het geluid. Hij
dacht aan een Mei-avond, een avond van
maanlicht en appelbloesem. Hij dacht aan
Amabel Ferguson en de herinnering was zoet.
Vreemd, hoe de tijd pijn kan stillen! Hij
kwam aan den boom, waar hij lang met haar
hand in de zijne had gestaan. Nu dropen de
kale takken.
Zijn gedachten bleven bij Amabel verwijlen,
terwijl hij daar stond. Ze was met den profes
sor getrouwd, verder wist hij vrijwel niets. De
tijd van maneschijn en appelbloesem was voor
hem voorbij. Hij had zelfs niet meer het ver
langen bij zich voelen opkomen Amabel terug
te zien...-
En juist op dat moment zag hij haar langs
het pad op zich toekomen. Julian bleef roer
loos staan, bijna zonder adem te halen. Een
oogenblik dacht hij, dat het verbeelding was;
toen drong het tot hem door, dat dit niet het
meisje was, dat hij gekust had onder den
bloeienden boom. Het was de vrouw Ama
bel, de vreemde; niet Amabel Ferguson, maar
die andere, wier naam hij niet eens kende.
Hij bewoog zich en daardoor bleef zij staan.
„Is daar iemand?" vroeg ze.
Hij kwam naar voren, nog steeds in de
schaduw van den boom.
„Ik heb u toch niet laten schrikken, hoop
ik?"
„Wie is u?" vroeg Amabel weer.
„Ik had hier misschien niet mogen komen.
Ik woon in het boschwachtershuis en ik
hoorde u roepen."
„Ik zoek mijn hond! hebt u hem misschien
gezien, een taks? Mijn naam is mevrouw
Grey", vervolgde ze. „Ik ben pas op de villa
komen wonen."
Mevrouw Grey de oude dame van George
Amabel!
Julian kwam met eenigen tegeenzin dich
terbij, omdat hij nu zijn incognito moest prijs
geven.
„Ik moet u excuus vragen", hernam hij. „Ik
herkende u, eerlijk gezegd, onmiddellijk, maar
ik was bang, dat u mij niet zult herkennen."
Hij keerde zijn gezicht naar het licht. Ju
lian zag, hoe haar gelaatsuitdrukking veran
derde. Hij voelde een vreemde aandoening,
waar toch nog een kwajongensachtige spot
ternij doorheen gemengd was. Amabel's ver
bazing had echter niet lang geduurd. Heel
eenvoudig zei ze:
„Kijk, 't is Julian Forsham!"
En ze stak haar hand uit, de mooie, slanke
hand, die hij kende,
Toen hij die hand aanraakte, week de spot
uit Julian. Hij voelde een echte vreugde, echte
ontroering, beide zoo krachtig, dat het hem
ven niet kon worden aangedaan, heeft men
hiervan moeten afzien.
En zoo brengt de winter ons tal van moei
lijkheden, zoodat het geen wonder is, dat door de
Texelsche bevolking over het algemeen reik
halzend naar verandering van weer werd uit
gezien.
Ondeschild.
Gistermorgen arriveerde in de haven van
Oudeschild de ijsbreker Nelly uit Amsterdam,
met een tweetal beurtschepen. Het waren
de beurtdiensten van schipper Plaatsman uit
Rotterdam en van schipper Wuis uit Am
sterdam.
Reeds gistermorgen was de haven van
Oudeschild vrijwel ijsvrij, waarvan door tal
van ingesloten schepen een vlug gebruik ge
maakt werd om zich naar buiten te begeven.
Onze corr. meldt ons later nog:
Nadat Maandagmorgen om half 8 de „Dok
ter Wagemaker" nog een vruchtelooze poging
had ondernomen om het ijs in den havenmond
door te breken, verschenen eenigen tijd later
een tweetal beurtschepen voor de haven, ver
gezeld van den ijsbreker „Nelly" uit Amster
dam.
Met de beide schepen op sleeptouw baande
de „Nelly" voor zich en z'n aanhang een weg
door de compacte ijsmassa, en dank zij de
240 pk was de mond vrij gemakkelijk doorge
broken en kon in de haven het ijs worden
stukgemaakt.
Van de gelegenheid om het ruime sop te
kiezen werd dan ook direct gebruik gemaakt.
Ook de kotters voeren in den loop van den
morgen allen weer ter vischvangst uit.
De „Dokter Wagemaker" kon Maandag drie
maal den dienst onderhouden en bij aanhou
dend dooiweer is de ellende van het korte
wintertje weer spoedig vergeten en kan alles
weer geregeld z'n gang gaan.
Den Hoorn.
Zaterdagavond heeft de Tooneelvereeniging
„Klein Tooneel" van Den Burg in „Loodsmans
Welvaren" te Den Hoorn een uitvoering ge
geven. Niettegenstaande het buitengewoon
ongunstige weder, was de zaal toch goed be
zet. Opgevoerd werd „De Nieuwe Typiste",
blijspel in drie bedrijven.
Er werd uitstekend spel gegeven, en het
stuk viel zeer in den smaak van de aanwezi
gen. Als gewoonlijk volgde een buitengewoon
gezellig bal.
Zondag had de ijsclub te Den Hoorn gezorgd
voor een uitstekende baan. Hoewel deze, die
op het Koolstuk lag, door den ingevallen dooi
niet zoo mooi was als men eerst verwachtte,
zelf verwonderde. Het spreken viel hem moei
lijk, toen hij antwoordde:
„Ja."
Zij was het, die haar hand het eerst terug
trok.
„Ik dacht dat je in het buitenland was."
„Alleen maar officieel!"
„Ze zeiden, dat je in Italië zat."
„Je bedoelt, dat je anders niet hier geko
men zou zijn? Groot gelijk. Een mensch moet
zijn oude illusies probeeren te behouden."
Amabel lachte even.
„Ik houd liever mijn oude vrienden." Het
antwoord trof Julian. Dat was Amabel van
vroeger!
Vlug vervolgde hij:
„Die zal je hier nog wel vinden. De Ber
keley's..."
-„Ja", viel ze hem in de rede, „ik zal 't erg
prettig vinden ze te ontmoeten. Maar Julian,"
ging ze voort, „ik maak me zoo ongerust over
Marmaduke, mijn hond; hjj is al den heelen
dag weg!"
„Komt wel terug", stelde hij haar gerust.
„Doen honden altijd."
Ze keerde zich om.
„Ellen zal bang zijn, dat ik óók zoek ben",
zei ze glimlachend. „Kom je eens kijken?"
„Als ik mag, graag. Morgen?"
„Goed, morgen. Kom dan theedrinken."
HOOFDSTUK V.
Het duurde lang eer Amabel insliep. De
open tusschendeur hinderde haar. Iedere bewe
ging van Ellen hoorde ze, en de gedachte, dat
Marmaduke zoek was, liet haar geen rust.
Juist toen ze in slaap zou vallen, hoorde
ze het geluid voor het eerst. Ze deed het licht
aan en luisterde. De hond was aan de voor
deur... Ze trok een kimono aan en verliet
Natuurhistorisch Museum.. Elke weel:.'
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, elke i
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 810 uu:
den eersten Zondag van elke maand va:i
3—5 u.
Dinsdag ft Februari.
Musis Bacrum, 8 u. Feestavond Heldersche
Burgerwacht.
Woensdag S Februari.
Casino, 8.15 u. A.B.C.-cabaret „Klanken
parade".
Donderdag b Februari.
Casino, 8.15 u. Concert „Winnubst".
Dinsdag 2 Febr17.18 uu
van 1 Februari 1937.
BEVALLEN: J. A. Wijnands—Wejjers, z.;
A. DobberBreen, d.; A. van den BergHed-
des, z.
OVERLEDEN: T. Visser (v.), 4 jaar.
was ze toch nog zeer goed te berijden. Door
talrijke liefhebbers(sters) van het ijsvermaak
is er dan ook volop van genoten. De heer
Nobel, die de ijstent heeft gepacht, maakte
dan ook goede zaken.
De Waal.
BENOEMING.
Met ingang van 1 Febr. 1937 is aangesteld
als doodgraver op de Ned. Herv. Begraaf
plaats te De Waal de heer P. Kuiper Lz.,
alhier, als opvolger van den heer N. Slot,
welke pl. m. 30 jaar deze betrekking vervulde.
Wat de Pers er van zegt.
De Nederlandsche zoowel als de Duit-
sche pers heeft natuurlijk veel aan
dacht aan de groote voetbalgebeurtenis,
DuitschlandHolland, welke het voor de
onzen zoo eervolle resultaat, 22, ople
verde, gewijd. Vrijwel alle bladen, de in-
heemsche zoowel als de Duitsche zijn het
er over eens, dat de vertegenwoordigende
ploeg van het Derde Rijk het beste voet
bal heeft gespeeld, d.w.z. voor het oog.
Doelmatig was het allerminst door het te
gesloten karakter, dat het spel droeg,
dus juist zooals wij in onze voorbeschou
wing verwachtten. Unaniem wordt ook
door alle toegegeven, dat de Duitschers
in vele periodes van den strijd een over
wicht hebben gehad, doch het is in het
moderne voetbal een bekend feit, dat het
hebben-van-een-overwicht heelemaal geen
invloed op het eindresultaat behoeft te
hebben, althans niet ten gunste van de
partij, die dit overwicht heeft. De Hol
landers hebben precies zoo gespeeld als
van hen verwacht werd: snel, overrom
pelend, met open aanvallen.
ss
haar kamer. Toen ze in de gang het licht aan
draaide, hoorde ze het weer, gekrabbel en
dof gebons.
Ze ging vlug de trap af en deed open. Als
een muur stond de duisternis voor haar.
„Duke! Marmaduke!" riep ze. Ze hoorde
alleen den regen van de bladeren druppelen.
„Maar hij was er toch zooeven!" zei ze in
zichzelf en ze ging het bordes af. Uit het
natte donker kwam een geluid, maar niet het
geluid, dat ze verwachtte. Het was een dunne,
bevende lach, zoo dichtbij, dat ze achteruit
trad en de deur dichtsloeg. Achter haar klonk
een zacht gemiauw.
,,'t Zal een kat geweest zijn", dacht ze
en nog even bleef ze staan luisteren. Het bleef
nu stil. Ze ging naar boven en sloot de gang
deur.
Toen ze weer in bed wilde stappen, zag ze,
dat de tusschendeur dicht was. Na een korte
aarzeling zette ze die weer open. Ze hoorde
Ellen's diepe, rustige ademhaling en nu ver
langde ze er niet meer naar alleen te zijn.
Tien minuten later sliep ze.
Om half acht kwam Ellen met een kop
thee en een brief.
„Had u 't maar gezegd, mevrouw", zei ze.
„Ik wil heelemaal niet lastig zijn, u had maar
een half woord hoeven te spreken."
Amabel ging overeind ziten en verlegda
haar kussen.
„Waar heb je het toch over, Ellen?"
„Ik dacht, dat ik duidelijk genoeg was ge
weest", antwoordde Ellen stijfjes. „Als u de
deur liever dicht hebt, is het mij best."
„Welke deur?" vroeg Amabel.
Ellen wees naar de verbindingsdeur tusschen
de beide kamers en Amabel keek haar ver
baasd aan.
(Wordt vervolgd.)
f
