Stadsnieuws
Abonneert II op dit blad
Hu
PAMIR,
„Na j aarsstormen"
Waar gaan we heen?
Feuilleton
Maandag 22 Februari 1937
Tweede Blad
De „Boltha 1937" „.Exit!
De tentoonstelling der
Comeniusschool
Boltha-Epiloog
11 \A/ Cl AAD is weer rusti& en
U W uLMAr Uw zenuwen worden
gekalmeerd en gesterkt door het gebruik van
M ijnhardt's Zenuwtabletten
De City lichtloos
„Het getrouwde schoolmeisje"
het laatste zeilschip
IS
HET RAADSEL
VAN HET
ONBEWOONBARE
THEA BLOEMERS
Mevrouw Thompson kwam huiverend tot
De tentoonstelling een succes:
3000 betalende bezoekers
En iederen dag weer aan vertikten de weer
goden het, dit feest van kleur-en geur den
zoo hoog noodigen bijstand te verleenen, met
als gevolg, dat wij wel even vreesden dat dit
van invloed zou zijn op het bezoek aan Musis
Sacrum.
Maar iederen avond weer bleek, dat het be
stuur opperbest tevreden was met het resul
taat van den dag en toen wij gisterenavond
om 10 uur voor het laatst een bezoek brach
ten, werd ons in het oor gefluisterd door een
der comitéleden, dat globaal genomen een
3000-tal betalende bezoekers deze .Boltha
1937" in oogenschouw genomen hadden.
3000..., een getal dat er wezen mag en dat
dit priori opgemerkt, dubbel en dwars be
wijst, dat een dergelijke expositie in Den Hel
der reden van bestaan heeft.
Iets, waar wij reeds geruimen tijd geleden
op mochten wijzen.
Het was merkwaardig, hoe zelfs op dit
laatste uur van de tentoonstelling alles er nog
even frisch en krachtig uitzag. De narcissen.
de crocussen, de blauwe druifjeszij allé
stonden er nog even flink voor als den eer
sten dag.
Een woord van waardeering voor het pu
bliek, dat er blijkbaar voor heeft willen zor
gen, dat ook de randen van de grasmat, in het
midden van de zaal, op geen enkele plaats
vertrapt werd.
Ook de beide laatste dagen was daar de
zeer gewaardeerde belangstelling van buiten
de stad; wederom was er bezoek van Haar-
lemsche en Sassenheimer kweekers, terwijl
eveneens uit Breezand een groot aantal be
zoekers geboekt konden worden. Vooral dit
laatste stemt dubbel tevreden.
Aan alles komt evenwel een einde, en zoo
ook aan de „Boltha 1937" en toen het klokje
11 uur aanwees, toen vonden de heeren be-
stuurderen het welletjes en gingen de Musis-
dëuren dicht.
De heer Klerk.
Tegelijk beklom de voorzitter van het Co
mité, de heer Klerk, het podium voor het hou
den van een kort sluitingswoord.
De heer Klerk begon met er op te wijzen,
dat er sprake is van een succes, een succes,
dat dubbel en dwars tot tevredenheid stemt.
Een bijzonder woord van dank is men hier
voor verschuldigd aan de heeren kweekers
uit de omgeving en de bloemisten uit Den
Helder. Beide instanties hebben zich beijverd
naar hun beste kunnen de zaak voor elkaar
te brengen en gelukkig werd hun streven ook
beloond. Men is dankbaar, dat de kweekers
in deze, voor hen zoo moeilijke tijden, zich de
kosten en moeiten hebben willen geven, even
als de bloemisten, die eveneens in hun opzet
volkomen geslaagd zijn.
Het is de bedoeling binnen een dag of 10
een vergadering te doen beleggen, waarop de
prijzen zullen worden uitgereikt en waarbij
een officieel sluitingswoord zal gesproken
worden.
De beide eere-leden, burgem. Ritmeester en
burgemeester Lovink zullen uitgenoodigd wor
den, en voorts alle kweekers en dames en hee
ren medewerkers aan deze „Boltha 1937". Te
vens zal daar gelegenheid zijn van gedachten
te wisselen. Op- en aanmerkingen, critiek of
waardeering zullen ter tafel komen, kortom,
het resultaat van de expositie zal aan een
nadere beschouwing onderworpen worden.
In het bijzonder brengt de heer Klerk dank
aan de dames Van Amesfoort en Kok, die ge
durende de ,,Boltha"-dagen de functie van
„controle" vervulden. Een koud baantje, dat
door hen op buitengewoon accurate wijze ver
vuld is. Dank ook aan de familie Polak, die
weer eens haar groote mate van gastvrijheid
demonstreerde. Spr. hoopt, dat hij niemand
vergeten heeft en spreekt den wepsch uit, dat
deze tentoonstelling niet de laatste in haar
soort zal zijn. Integendeel, dat er hierna wéér
een Boltha kome, waarbij wederom Anna Pau-
lowna en Den Helder samen zullen gaan en
dat Noord-Holland's noordkop een centrum
worde van bolbloemen-teelt.
Een sympathiek gebaar.
Wij kunnen nog mededeelen, dat het Comité
besloten heeft heden de navolgende personen
en instellingen van bloemen, welke alle nog in
uitstekenden staat zijn, te voorzien: Mevrouw
Ritmeester, Mevrouw Lovink, het Marine-
Hospitaal, de St. Lidwina Stichting, het Te
huis voor Ouden van Dagen in' de Oostsloot-
straat, de Diaconie der Gereformeerde Kerk
in de Gravenstraat, Huize Parkzicht en Lief
dadigheid naar Vermogen.
O. i. had men deze bloemen geen schoonere
bestemming kunnen geven!
Opmerkelyke prestaties der leerlin
gen. Belangstelling van autori
teiten en ouders.
Zaterdag en Zondag heeft in de Comenius
school de tentoonstelling plaatsgevonden van
het werk der leerlingen, waarover wij in vorige
nummers van ons blad reeds het een en ander
mochten schrijven.
Zaterdagmorgen had de officieele opening
plaats en het was bijzonder verheugend te
zien, welk een belangstelling hiervoor bestond,
zoowel van de zijde der ouders der jongelui
als van de autoriteiten.
Het bleek wel heel duidelijk, dat een derge
lijke expositie in den smaak valt, zoodat het
o. i. wel vaststaat, dat deze tentoonstelling
gevolgd zal worden door volgende. Iets, wat
men tenslotte slechts zal kunnen toejuichen.
Om half twaalf vereenigden de aanwezigen
zich in een der lokalen. Behalve een groot
aantal ouders, merkten wij o.a. op als ver
tegenwoordiger van het Gemeentebestuur den
heer P. C. van der Vaart, den garnizoens
commandant J. H. C. Bentz van den Berg, den
heer Maas, diverse vertegenwoordigers van
andere onderwijsinrichtingen, en voorts de
onderwijzers en onderwijzeressen der Come
niusschool.
Het was de voorzitter der Heldersche
Schoolvereeniging, Dr. G. C. Dibbetz, die een
openingsrede uitsprak en daarbij gewaagde
van zijn groote vreugde, dat zoovelen opge
komen waren om van hun interesse voor het
werk der leerlingen blijk te geven. Een
speciaal woord van welkom sprak Dr. Dibbetz
ten aanzien van overste Monté en den heer
Van der Vaart, wier aanwezigheid het school
bestuur ten zeerste apprecieerde.
Spr. schets dan den opzet van deze tentoon
stelling: de bedoeling is het zoo hoognoodige
contact tusschen de school eenerzijds en de
ouders anderzijds levendig te houden. Men
meent, dat zich hiervoor een expositie als
deze speciaal leent en het is daarbij wel
bijzonder verheugend, dat men zooveel mede
werking heeft mogen verkrijgen.
Wat de bloemententoonstelling betreft, hier
voor heeft het bestuur eenige prijzen beschik
baar gesteld. De jury, bestaande uit mej.
Dijkshoorn en de heeren Maas en .Nijkamp,
staat voor de niet lichte taak strakt de
beste resultaten te beloonen.
Door den heer Nijkamp is voorts, namens
het bestuur van het Naturhistorisch Museum,
een 10-tal kaarten beschikbaar gesteld welke
gedurende 1937 het recht van gratis toegang
tot genoemd museum geven, eveneens een be
wijs, dat ook uit die richting appreciatie voor
het werk der Comeniusschool bestaat.
Na woorden van waardeering gesproken te
hebben ten aanzien van de handwerk-afdee-
ling, welke resultaten er dank zij de dames
Everards, Schuiver en De Jong, gezien mogen
worden, het handenarbeid-gedeelte (waarvan
de geestelijke vader is de heer Van Voorst)
Het bloemen-feest is weer voorbij!
De Boltha hoort tot het verleden!
Geluwd is de bezoekers-stroom!
En ieder toonde zich tevreden!
Het is een schoone tijd geweest,
Dien men niet licht'lijk zal vergeten.
Als er nog eens een Boltha komt
Zal elk haar gaarne welkom heeten!
Thans is de „daad" aan het publiek!
Al is de Boltha afgeloopen,
U kunt voor kamer en voor tuin
Bij Uw bloemist nu bloemen koopen.
U heeft gezien hoe schoon ze zijn!
Moge de Boltha er toe leiden:
Dat nu „de baat komt na de kost"!
Voor kweekers en bloemisten, beiden.
Ph. B. Polak.
en het voortreffelijke teekenwerk, spreekt
Dr. Dibbetz de hoop uit, dat deze expositie in
den smaak van de aanwezigen zal vallen.
Tenslotte deelt hij nog mede, dat bericht van
verhindering is ingekomen van den vice-admi-
raal, den directeur der Zeevaartschool, de
directrice der Vakschool voor Meisjes, den
heer Daalder (Chef afd. Onderwijs) en den
commissaris van Politie.
Hierna wordt door eenige leerlingen een kop
koffie geserveerd, benevens een gebakje,
waarna onder leiding van den heer P. Oost
een der hoogste klassen enkele liedjes zingt
en dat op een dusdanige wijze, dat er een har
telijk applaus opging, hetgeen bestemd was
zoowel voor de jonge zangers en zangeressen
als voor den heer Oost, onder wiens leiding dit
vocaal intermezzo ingestudeerd was.
Bij een rondgang door de lokalen, waar de
diverse afdeelingen een plaatsje gevonden
hadden, arriveerden wij eerst bij de bloemen.
Gedurende verscheidene maanden hebben de
leerlingen van alle klassen hun best gedaan,
één of meerdere bollen zoo gunstig mogelijk
op glas te kweeken en het resultaat was schit
terend. Het lokaal, waarvoor men haast geen
andere benaming zou vinden als „Boltha-in-
't-klein", maakte met zijn alleraardigste en
tourage en geuren en kleuren een waarlijk
bijzonder prettigen indruk. Daar waren hyacin
then en crocussen, zóó mooi en zóó fijn tot
hun recht komend, dat het een plezier was er
naar te kijken. Dat de jury dan ook een moei
lijke taak wachtte, was wel duidelijk.
Bij een wandeling door de andere lokalen,
waarbij wij vergezeld werden door den heer
Prinsen, namen wij voorts een kijkje bij de
teekeningen.
Het werk van alle klassen heeft men hier
in één lokaal bijeengebracht, doch het onder
ling gescheiden. Hoewel het uit dén aard der
zaak geen Rembrandt-prestaties zijn, mogen
wij toch onze bewondering wel uitspreken voor
de resultaten die hier bereikt werden. Van het
eenvoudigste ruitjes-teekénen af, tot "het in de
puntjes verzorgde werk der 7deklas, bleek
wel zonneklaar, dat hier met een groote mate
van ambitie geteekend is. Daar waren van de
juniores Winnetou's en Adamsonnen, zóó
„naar-het-leven" vervaardigd, voorts aardige
inktverf-teekeningen, waarvan bij sommige
de kleuren-combinatie bijzonder goed getrof
fen was.
Voorts waren daar o.a. bij het 4e klas werk
aardige ëigèn bntwerpjfes. kalenders, .schilden;
boekenleggers en tal van andere teeken
producten die, onder leiding van' den heer
Pronk vervaardigd waren-
Vermeldenswaard is ongetwijfeld het karton-
werk. Hiervan zag men prullenmandjes, doos
jes, tafelmatjes, allemaal zeer eenvoudige
voorwerpjes, doch die, gezien den nog zoo pril-
len leeftijd van de vervaardigers, bewondering
opwekken.
Niet het minst aardig was de<*andwerk-
afdeeling. Hier werd ons oog geboeid door
propere breiwerkjes, origineele merklappen,
poppenkleedjes, kleedjes en kussens in
diverse maten en dessins. Ook hier bleek,
dat men een niet onbelangrijk deel overlaat
aan de fantasie der jonge handwerksters en
dat de resultaten daarvan met eere te noemen
waren.
Het lokaal, waarin zich de handenarbeid-
producten bevonden, hebben wij met extra
belangstelling bezichtigd. In dit domein van
den heer Van Voorst bevond zich een mach
tige selectie voorwerpen van verschillende
aard. Met weinig middelen soms, bereikte men
een opvallend resultaat en mét genoegen
hebben wij al deze aardige voortbrengselen
bezichtigd. Ook hiervoor zijn prijzen beschik
baar gesteld en in een hoek van het lokaal
bevonden zich reeds lokkend de gereedschappen
Op- en ondergang van Zon
en tijd van hoog- en laag water
Wintertijd.
Zon
Febr. op: ond.: Hoogwater Laagwater
M 22 7.03 17.25 4.50 17.15 10.40 23.30
D 23 7.01 17.27 6.05 18.15 11.50
W 24 6.59 17.29 7.00 18.55 0.40 12.40
D 25 6.57 17.31 7.40 19.30 1.30 13.25
V 26 6.55 17.33 8.15 20.00 2.15 14.00
Z 27 6.53 17.35 8.45 20.30 2.50 14.35
Licht op voor alle voertuigen
Maandag 22 Febr. 17.55 uur
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
als hamers, figuurzagen en andere, zeer be-
geerenswaardige voorwerpen.
Hier zagen wij eveneens de beide groote
prijzen: een juweed van een eigengemaakte
kano („om-te-stelen", zooals een voorbijschie
tend meisje zeer terecht opmerkte) en een
ameublement, dat prachtig in de verf zat en
een geweldig solieden indruk maakte.
Wij zijn er van overtuigd, dat deze expositie
in ieder opzicht geslaagd mag heeten.
Zaterdagavond is een groot gedeelte van de
Keizer-, Spoor- en Koningstraat de dupe ge
weest van een tweetal storingen in het elec-
triciteitsbedrijf. De eerste kondigde zich aan
te omstreeks 8 uur en duurde circa een kwar
tier; even later volgde de tweede, die belang
rijk langer 'duurde, zoodat diverse winkeliers
hun zaken maar sloten. Ook de bezitters van
radio-distributie waren gedurende geruimen
tijd van muziek verstoken.
Voor de betrokken winkeliers was deze
lichtlooze periode, gezien het feit, dat het
juist Zaterdagavond was, een vervelende his
torie.
Hedenavond van 79 uur plaats
bespreking.
Wij vestigen de aandacht op de reeds ver
schenen advertentie betreffende de abonne
mentsvoorstelling, welke morgenavond gege
ven zal worden.
De plaatsbespreking zal worden gehouden,
hedenavond van 7 tot 9 uur.
Voor bijzonderheden hieromtrent leze men
genoemde advertenties.
Vanmiddag 3 uur begint de plaats
bespreking.
Nog enkele dagen, en de Donderdagavond is
daar: de avond, waarop in Casino de volks
uitvoering gegèven zal worden van het succes
stuk van T.A.V.E.N.U.: „Najaarsstormen".
Wij meenen, dat het overbodig is, gezien
de recentie van de eerste opvoering in ons
blad en de aanhalingen in volgende nummers,
thans nog details van dit stuk naar voren te
brengen. Tenslotte garandeert de naam T.A.
V.E.N.U. in deze voldoende en als er dan nog
sprake is van een bijzonder stuk, dan kan
gevoegelijk aangenomen worden, dat men voor
den wel zéér civielen prijs van 35 cent geen
teleurstellend resultaat behoeft te verwachten.
Wij zijn er dan ook zeker van, dat Casino
Donderdagavond tot de laatste plaats bezet
zal zijn: we weten dat onze plaatsgenooten,
die zelf geen lid van de vereeniging zijn, deze
gelegenheid ongetwijfeld op prijs zullen weten
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 810 uur,
den eersten Zondag van elke maand van
35 u.
Maandag 22 Februari.
Musis Sacrum, 8 u. Jaarfeest Ned. Herv,
Kerkkoor.
Dinsdag 23 Februari.
R.K. Volksbond, Molengracht, 8 u. Openbare
Propaganda-filmavond van de Ned. Ver. tot
afschaffing van alcoholische dranken.
Casino, 8.30 u. Vierde abonnementsvoorstel
ling „Het getrouwde schoolmeisje".
Woensdag 24 Februari.
Casino, 8.30 u. Vijfde Marineconcert.
Donderdag 25 Februari.
Casino, 8.15 u. Tooneelver. „T.A.V.E.N.U."
brengt „Najaarsstormen" in openbare voor
stelling.
Vrijdag 26 Februari.
Musis Sacrum. Soirée A.G.A. Schoolkrant
van de Handelsschool.
te stellen, zoodat het een genoeglijke avond
van 900 T.A.V.E.N.U.-vrienden belooft te
worden.
Wij kunnen hieraan nog toevoegen, dat de
z.g. „verhoogde zaal" gebruikt wordt, even
als dit de gewoonte is bij de abonnements
voorstellingen.
Zooals wij schreven, vanmiddag 3 uur vangt
de plaatsbespreking aan, en wel van 3 tot 5
uur. Ook de volgende dagen, tot en met Don
derdag, op dezen tijd. De prijs hiervoor be
draagt de luttele som van 5 cent.
Mogen wij adviseeren: koop dan uw kaar
ten, maarspoedig! U wacht anders on
vermijdelijk een teleurstelling.
Interessante film-voordracht voor de
3111. Belangenver. v. Onderoff. bjj de
Zeemacht.
Zaterdagavond heeft de Mil. Belangenvere
niging van Onderofficieren bij de Zeemacht in
Casino een ontwikkelingsavond gegeven, waar
op door den welbekenden spreker-journalist, de
Josselin de Jongh, een filmvoordracht werd ge
houden over het onderwerp „Pamir, het laatste
zeilschip".
Casino was goed bezet, toen om kwart over
8 de voorzitter, de heer J. H. Mooser, een kort
woord van welkom sprak, en daarbij in het bij
zonder noemde den adviseur der vereeniging,
overste Cornelissen, de aanwezige leden van de
Amsterdamsche afdeeling en die van de zuster-
vereeniging der landmacht „Ons Belang".
Hierna verkreeg de heer Josselin de Jongh het
woord.
Pamir.
De spreker, die een begaafd redenaar is, gaf,
alvorens met de rouleering van de film aan
gevangen werd, een korte inleiding, waarbij hij
eerstens wees op de waarde van de zeilvaart,
gezien in historisch verband om daarna eenige
bijzonderheden te vertellen over „Pamir", een
der laatste zeilschepen die dezer dagen nog de
wereldzeeën bevaren.
Naar het Engelsch bewerkt door
24)
„Er dreigt haar een groot gevaarmaar
ik kan niet zeggen wat het is. Als ze zich in
een huis bevindt met een kamer zooals ik be
schreven heb, moet ze daar direct vandaan.
Het gevaar schuilt daar..."
„En u weet niet wat het is?"
Agaath's stem trilde van opwinding.
Mevrouw Tompsonslaakte een zucht.
„De beelden worden flauwer", legde ze uit.
Toen: „Wacht, er komen nieuwe beelden. Ik
zie haar een steile trap opgaan, het schijnt
een oud huis te zijn. De vrouw komt de trap
op. Het gevaar is achter haarO!
Mevrouw Thompson's woorden stierven
in een kreet van namelooze ontzetting. Haar
handen bewogen wild in den lichtcirkel, haar
hoofd viel voorover.
Agaath Moreland kreeg een gewaarwor
ding of ze stikken zou in die sinistere, be
nauwende donkerte. Ze stommelde naar het
raam, trok de gordijnen open en haalde de ja-
louzie op. Toen ging zij naar het medium te
rug en schudde haar bij den schouder. Ze be
trapte zich er op, dat het haar een gevoel van
veiligheid gaf de aspidistra en de kleinbur
gerlijke portretten te zien.
zjphzelf. Ze streek met de hand langs het
voorhoofd en vroeg afwezig:
„Wwat is er gebeurd?"
„U hebt iets gezien in het kristal en toen
bent u opeens flauw gevallen", lichtte Agaath
in. „Wat hebt u gezien?"
„Ik weet het niet", antwoordde mevrouw
Thompson met onvaste stem en nog steeds
rillend. „Ik weet later nooit wat ik gezien
heb."
Ze leunde met de ellebogen op tafel.
„Zoo is het met het kristal", hernam ze.
„Ik zeg wat ik zie en dan is alles weg en ik
ben het vergeten. Maar ik ben nog nooit eer
der flauw gevallen, ik moet wel iets heel ver
schrikkelijks gezien hebben."
Er viel een stilte. Toen vroeg mevrouw
Thompson met een stem, waaruit doodelijke
uitputting klonk:
„Wilt u nu gaan alstublieft? Ik ben óp...".
En in antwoord op een gestamelde vraag
van mevrouw Moreland:
„Hoeveel u schuldig bent? O, wat u wilt...
Het doet er niet toe."
Toen Agaath Moreland weg was en de slon
zige daghit de voordeur achter haar gesloten
had, stond de vrouw in 't zwart op, nam het
geld, dat haar bezoekster naast den glazen
bal had neergelegd, telde het, deed het licht
uit en ging terug naar de kamer achter de
deur met het gebroken ruitje. Daar stond een
telefoontoestel op den schoorsteenmantel. Zij
ging in een gemakkelrjken stoel bij den
schoorsteen zitten, leunde achterover en sloot
de oogen.
Geen vijf minuten later rinkelde de tele-
foonbel. Een mannenstem gaf antwoord op
haar „Hallo".
„Met wie?" vroeg ze op scherpen, zake-
lijken toon, en toen ze het antwoord gehoord
had:
„Het is in orde; ze is er geweest. Nogal
vlug, hè?"
Ze lachte; een prettigen lach had mevrouw
Thompson niet.
„Hoe is het gegaan?" informeerde de man
nenstem.
„Op rolletjes! Het kón eenvoudig niet
mooier. Toen ik over haar mooien Cyril be
gon hapte ze alsof het koek was." Weer die
naargeestige, gemeene lach. „Ja, wind je
maar niet op; -ik ga al verder. Ik gaf een
beschrijving van haar zuster en van het huis,
zooals je me gezegd had, en ik waarschuwde
haar op een manier, dat haar de schrik in de
beenen sloeg, dat haar lieve zus door een gru
welijk gevaar bedreigd werd. Wat het voor
gevaar was, kon ik in het kristal niet zien,
vertelde ik er bij, en dat maakte het natuur
lijk nog veel griezeliger. Toen wist ik niets
meer en ben ik keurig netjes flauw gevallen,
van het ontzettende, dat ik gezien had, snap
je Ze is in het diepst van haar ziel overtuigd,
dat haar zuster alleen maar aan het dreigen
de gevaar kan ontkomen door zoo snel moge
lijk haar biezen te pakken! Ik geloof niet,
dat ik ooit zoo'n schitterende comedie-voor-
stelling gegeven heb. Het geld verwacht ik
morgen met de eerste post in biljetten van
tien shilling denk je er om?"
Ze legde den hoorn op het toestel, stond op
en borg het geld van Agaath Moreland in een
oud ijzeren kistje.
HOOFDSTUK XXI
Julian Forsham ging 's morgens naar de
villa om juffrouw Brown een bezoek te bren
gen. Hij kon zich de gedachte niet uit het
hoofd zetten, dat Annie wel eens ergens in
de buurt kon zijn, en telkens als die gedachte
terugkwam, moest hij meteen denken aan de
vluchtige gelijkenis, die hij tijdens zijn bezoek
bij Brownie had opgemerkt Nita King en
Annie! Vreemd, gelijkenis, met een nicht van
Edward BerkeleyMaar Lady Susan had
gezegd: „Ze bewéért, dat ze een nicht van
Edward is." Enfin, hij zou nog eens met
Brownie praten.
Hij vond de oude vrouw een beetje opge
wonden en van streek.
„Jennie is nogal brutaal geweest tegen
mevrouw Grey gisteravond", vertelde ze
klaaglijk. „Jenny is een goed kind, maar
soms flapt ze er maar uit wat haar voor
den mond komt. Misschien kunt u een goed
woordje voor haar doen bij mevrouw Grey,
mijnheer Julian..."
„Dat komt wel in orde, hoor Brownie",
stelde Julian haar gerust. „Mevrouw Grey is
de kwaadste niet, maar als Jenny haar mondje
voorbij gepraat heeft, moet ze zelf ook maar
tegen mevrouw zeggen, dat ze er spijt van
heeft. Dat is wel het minste wat ze doen kan.
En verder zou ik er maar niet over tobben,
als ik jou was."
De bijbel lag op het dek van het bed.
„Mag ik dat kiekje nog even zien?" vroeg
Julian.
Toen hij de foto gevonden had, hield hij
haar naar het licht en keek er geruimen tijd
aandachtig naar.
„Hoe groot was Annie?" vroeg hij plotse
ling. „Als ik me goed herinner waren Jenny
en zij van één lengte."
„Later niet meer," meende de oude vrouw;
„zoolang ze op school waren groeiden ze ge
lijk op, maar naderhand is Jenny het een cen
timeter of acht van haar gaan winnen."
Nita King was klein, flitste het door zijn
geest.
„Wanneer heb ik Annie het laatste ge
zien?" vroeg h|j verder. „Ik kan me haar
niet anders herinneren dan zóó" hij wees
naar de foto „maar ik ben een paar jaar
daarna toch ook nog op Forsham geweest".
„Toen was Annie bij haar grootmoeder. U
hebt haar het laatst gezien toen ze twaalf
was, mijnheer Julian. Misschien weet u het
nog, toen miss Georgina de heele Zondags
school mee naai het bosch nam om te pic-
nicken. Mijnheer George wou niet mee, met
zoo'n troep lawaaimakers, zooals hij zei, maar
u ging wel mee, en de kinderen hebben kolos
saal veel pret gehad tenminste vóór het
begon te onweeren."
„Ja, ik weet het," stemde Julian toe. „Het
was een onweertje van je welste!"
„En die arme Annie was zoo bang voor on
weer! Jennie kon het niets schelen, maar
Annie... Ze was gewoon buiten zichzelf dien
dag, en ze was u altijd zoo dankbaar, omdat
u toen zoo aardig voor haar was."
Julian herinnerde zich nu alle détails weer
de picknick, het vuur van takken dat ze
gestookt hadden, om thee te zetten, na de
thee verstoppertje, en ten slotte het onweer,
dat een snel en onverwacht einde aan de
vreugde had gemaakt. Dus toen had hij An
nie het laatste gezien... Hij kon zich nog pre
cies voorstellen hoe ze hem had aangekeken
heel bleek, met groote, verschrikfe oogen...
Hij legde de foto weer in den bijbel en liet
de bladzijden langzaam terugvallen, tot het
titelblad. Mary Ann Brown las hij daar,
en hij riep uit:
„Dat ben jij toch niet, Brownie!"
„Het is de bijbel van Brown z'n moeder",
lichtte de oude vrouw hem in. „Later heeft
Annie hem gekregen, omdat ze naar haar ge
noemd was."
„O ja, ik was vergeten, dat ze Mary Ann
heette," zei Julian.
(Wordt vervolgd),
