Stadsnieuws
UNICUM
Hu
is
N. R. V.-Var iaties
Waar gaan heen?
Feuilleton
Donderdag 11 Maart 1937
Heldersche Courant
Tweede Blad
Geref. Kerk
Geruchten om Hellevoetsluis
Aanbesteding
2 °/o OBLIGATIES
Merken tentoonstelling
in Casino
Tentoonstelling School 5
Schoenhandcl Hoogenbosch
Koningstraat opent hedenmiddag
Licht op voor alle voertuigen
Karpetten-expositie bij V. D.
Kelderbrand in de Chr*
School a»d* Kanaalweg
HET RAADSEL
VAN HET
ONBEWOONBARE
THEA BLOEMERS
Heden behaalde te Utrecht onze vroegere
stadgenoot* Mej. C. A. Ravensteijn W
tisch en practisch het diploma voor kraam
verzorgster. naam
Ds. Joh Meunen, Geref. predikant, alhier
is geplaatst op een tweetal te Utrecht, in dè
vacature Ds. W. Veder.
NUTSSPAARBANK.
Op 15 en 16 Maart gesloten.
In verband met overplaatsing van het be
drijf naar het nieuwe gebouw, Polderweg 1
zal de Nutsspaarbank, blijkens in dit nummer
voorkomende advertentie, voor het publiek
op Maandag en Dinsdag a.s„ 15 en 16 Maart
gesloten zijn.
Komt er leven in de „stervende
stad"?
Gedurende de laatste dagen circuleeren in
Den Helder diverse geruchten, betreffende de
„zuster"-plaats Hellevoetsluis.
Hoewel wij bij navraag geen bevestiging
van genoemde geruchten konden verkrijgen,
zij ze toch te interessant om deze niet te pu-
bliceeren, zij het dan met de grootst moge
lijke reserve.
Er zou namelijk besloten zijn op Helle
voetsluis een tweede mijnenmagazijn te
bouwen, en eveneens aldaar een tweetal
mijnenvegers te stationneeren.
Ook de geruchten, dat de werf door een
particulier aangekocht zou worden, spreekt
men tegen.
De geruchten, dat de werf door een parti
culier aangekocht zou worden, spreekt men
tegen, in verband met het feit, dat de werf
voor Defensie beschikbaar zou moeten blijven.
Uitslag der openbare aanbesteding, betref
fende den bouw van een woning voor de Wed.
Gouwenberg, dato 10 Maart, door architect
L. Sok, gehouden in het café van den Heer
Veul te Julianadorp.
Massa:
R. van Halen, Den Helder 3540,
E. Zon, Julianadorp 3500,
P. de Graaf, Julianadorp 3338,
D. Koger, Den Helder 3230,
W. F. Labout, Den Helder 3120,
K. Venema, Den Helder 2985,
H. W. Freelce, Den Helder 2950,—
Massa zonder schilderwerk:
P. Schouten, Breezand 3375,
R. van Halen, Den Helder 3302,
D. de Graaf, Koegras 3250,
Fa. Minnebo Walboom,
Den Helder 2970,
S. van Scheyen, Koegras 2950,
R. Noppert G. Oort, Den Helder 2934,
Fa. Modder Cuperus, Den Helde,r 2850,—
G. H. Geus, Den Helder 2848,
N.V. Bouwbedrijf H. Doorn,
Den Helder 2660,
Glas en schilderwerk:
G. H. Kuit, Julianadorp 175,
C. H. Caspers, Den Helder 173,
A. Sok, Den Helder 150,
Dankbare bezoeksters.
to™«tfnen WaS h6t de eerste daS van de ten"
Fahnli ?g'uWelke door het Nederlandsche
Fabnkantenhuis te Utrecht hier ter stede in
^asino georganiseerd is. Was aanvankelijk
het bezoek met bijster groot, weldra kwam
ripn ^er ln' zootlat aan het eind van
oen dag de organisator zeer tevreden kon
jn over het totale bezoek van dien dag
Ook heden is de tentoonstelling nog geopend:
het is echter de laatste dag! P
Wij kunnen een bezoek aan deze Merken-
tentoonstellmg warm aanbevelen. Wat is deze
Merkententoonstelling Wel, zij beoogt de
Nederlandsche fabrikanten de gelegenheid te
geven hun merk-artikelen bekendheid te ver
schaffen. Met deze tentoonstelling wordt het
geheele land bezocht, van September tot eind
Juli! Vraag niet wat dat kost, maarde
revenuen staan daar eervol tegenover, zoo
dat het bestaansrecht van een dergelijke ten
toonstelling reeds overduidelijk bewezen is.
Ook het vorige jaar was hier een dergelijke
expositie, doch die van thans heeft in ver
gelijking veel aan ingetogenheid en aan
smaakvolle make-up gewonnen. Daar is een
zelf-ontworpen verlichting, welke het keurig
doet en uit opstelling en aankleeding spreekt
duidelijk het streven om de tentoonstelling
zooveel mogelijk één geheel te doen zijn.
Vele fabrikanten hebben op deze expositie
een stand en laten van hun artikelen proe
ven, opsteken, of op andere wijze daarmede
kennis maken, naarmate dat artikel zich be
ter voor het een dan voor het ander leent.
Toch vormen de stands samen niet meer
dan een greep uit het Nederlandsche indus-
trieele leven: lang niet alle groote nationale
industrieën zijn vertegenwoordigd. Zien die
het groote nut van deze tentoonstelling niet
in? Zij moesten eens weten, hoe druk deze
bezocht wordt en hoeveel attentie de huis
vrouwen aan de geëxposeerde artikelen be
steden!
Om het geheel wat attractiever te maken
is er een soort verloting, terwijl de heer
Polak den feestelijken aanblik van de zaal
nog vergroot heeft, door een: oud-Hollandsche
taveerne op te stellen, waar men, in afwach
ting van het moment, waarop de prijzen be
kend gemaakt worden, gezellig zitten kan.
Keurig werk der leerlingen van
alle klassen.
Gisteren heeft in school no. 5, aan den Pa
rallelweg een tentoonstelling plaats gevonden
van werk, geheel door leerlingen vervaardigd,
een tentoonstelling, die een druk bezoek ten
deel is gevallen en waarvan wij niet anders
kunnen zeggen, dan dat zij in ieder opzicht
geslaagd is. En dan met name ten aanzien
van de kv^Titeit der ingezonden voorwerpen.
Het was dan ook met een zekeren trots, dat
de heer A. Kramer, het hoofd der onderwijs
inrichting, ons de afdeeling in bloei getrokken
tulpen en hyacinthenbollen toonde.
Inderdaad... het was de moeite waard, al
die vazen met hun even geurigen als kleuri-
gen inhoud. Friseh stonden de bloemen er bij:
zoo frisch, dat men zich slechts met moeite
kon voorstellen, dat het daar buiten wit van
de sneeuw was... merkwaardige speling in de
natuur.
Het resultaat bewees, dat verreweg het
grootste deel der jongelui met een groote
mate van zorg zich aan dit, zij het dankbare,
werk gegeven hadden.
Dan komen wij in een der lokalen waar de
handwerken, een der voornaamste onderdeelen
der tentoonstelling, uitgestald liggen.
Allereerst de prestaties van de meisjes uit
de 2e, 3e en 5e klas, waar het de welbekende
juffrouw Valkenburg was, die haar discipelen
niet alleen leerde handwerken, maar hen ook
iets bijbracht van handwerk-kunst, wat nog
wat anders is.
En men staat daar als verslaggever aan de
tafels, waar in bonte afwisseling de producten
van maandenlangen arbeid liggen en je no
teert: poppengoed, aardige dasjes en schortjes
van de 2e klas, de juniores. En dat allemaal
smetteloos wit en lichtblauw. Met kennelijk
welbehagen wijst juffrouw Valkenburg dit
alles aan, hier en daar expliceerend of aan
duidend.
Schorten van de 5e kl. in moderne dessins,
manteltjes, vesten, enzoovoorts, en dat alles
vervaardigd met smaak. Waarlijk, dit hand
werk draagt wel het stempel dat men aan
school 5 méé-gaat met z'n tijd.
Dan de klassen 4 en 6, het domein van
Mevr. Timman, een ter plaatse al even be
kend handwerkfenomeen. Ook hier prachtige
stukjes werk: nachtgoed, schoorsteenvalletjes,
boekomslagen, enfin, van alles wat.
Het slot van den rondgang bracht het tee-
kenwerk, verdeeld in de lokalen. Ook hier
aardige specimen van waterverf en kleurkrijt-
werk. En wij kunnen met recht beweren, dat
het teekenwerk van de jongens niet onder doet
voor de handwerken der meisjes.
Een tentoonstelling, waarvan de ouders
zeker genoten zullen hebben.
Hier volgen de prijswinnaars der bollen-
af deeling:
le prijzen: Dora Burger; Bettie Bakker;
Beppie Veth; Trijntje Jongsma; Nellie Quant.
2e prijzen: Joh. Bonte; Chris v. Dongen;
Annie Treffers; Rie Parlevliet; Alie Dijks
hoorn.
Troostprijzen: Antje Cornelissen; Rie de
Beurs; Hennie Sonnenberg; Nelie Pieterse;
Rika Fonteyn; Mien v. d. Blom; Gerrit Lie-
vense; Kees v. d. Kommer; Jo v. d. Meulen;
Joh. Bomhoff; Gerrit Klein; Bertus Zuyder-
land; Gerard Franke; Jopie Bootsman; Tinie
Slort; Niek Hokke.
De troostprijzen bestonden uit gratis toe-
gangbewijzen gedurende een jaar voor het
Natuurhistorisch Museum.
Verandering van spijs.
In de variatie ligt onze kracht, is de slag
zin van de Heldersche afdeeling van de Ned.
Reisvereeniging geworden, althans zij kan die
gerust tot de hare maken.
Inderdaad, de N.R.V. heeft het gisteravond
in „Musis Sacrum" eens geprobeerd met een
menu varié en zij zal tot de conclusie geko
men zijn, dat de samenstelling van de spijs
kaart ditmaal wel een gelukkige geweest is.
Ook het serveeren liet niets te wenschen over
en als we zoo in gedachten de uitgebreide
spijslijst nog eens doornemen, dan moeten we
tot de erkenning komen, dat aan het geheel
maar heel weinig ontbrak.
Wat stond er dan allemaal op dat menu?
Laten we het in weinige woorden zeggen.
De hors d'oeuvre was van het duo Kroon,
dat in den kop van onze provincie een repu
tatie geniet, die die van een Maartje Biersma
naar den kroon steekt. De vergelijking gaat
volkomen op, want het duo zoowel als
Maartje brengen hun voordrachten in het
sappige West-Friesch. Op den N.R.V.-avond
kwam het met een primeur, n.1. met
Kees en Klaas naar de opera", een dol
komische parodie annex vroolijke conférence.
Deze inzet was dadelijk goed, zoodat het geen
verwondering mocht baren, dat de stemming
bij de aanwezigen er direct inzat. Tusschen
haakjes, over die aanwezigen gesproken: we
herinneren ons niet eerder een N.R.V.-avond
meegemaakt te hebben, waarbij „Musis Sa
crum" zoo tot in de hoeken bezet was. We
zouden haast ondeugende veronderstellingen
maken...
De Kroonen verzorgden het deel van 't pro
gramma voor de pauze.
Pauze? We gelooven niet, dat die er in
feite geweest is, al verkondigde een groot
bord op de tooneeldeur ook, dat zij ingegaan
was. Want de heer P. H. L. Maas verscheen
immers op de planken met een stok van de
zelfde samenstelling in z'n handen. Daar was
voorts een groot schoolbord, waarop, in krijt,
de nieuwe lijfsong van de afdeeling. En zoo
konden we het beleven, dat de pauze gevuld
werd met... massazang op de wjjs van Grace
Moore's beroemde creatie: Chiribiribin. Het
ging niet allemaal even glashelder, maar dat
was omgekeerd evenredig aan de jool, die er
mee bereikt werd.
Direct na de „pauze" deed de heer H. W.
Zegel van zich spreken: hij draaide eenige
aardige films, die weliswaar niet sprekend
waren, maar toch besproken werden. Natuur
lijk stonden die filmpjes in het kader van de
N.R.V. en zij gaven een geslaagd verslag van
de „Generale" naar Scandinavië, die vorig
jaar door de Vereeniging georganiseerd werd.
De heer Witsenburg was zoo vriendelijk som
mige gedeelten toe te lichten. Wat een film
niet spoedig overkomt, gebeurde hier: zij
moest op verzoek opnieuw gedraaid worden!
Maar dat kwam dan ook, omdat dit een pro
duct van den heer Zegel zelf was, die hij ge
maakt had op enkele trips van de plaatselijke
afdeeling en waarop men dus zichzelf steeds
terugvond.
Volgde de man, die in den betrekkelijk kor
ten tijd, dat hij de planken betreedt, al menige
gunstige beoordeeling in deze kolommen
mocht aantreffen: professor Mellorini. Hij
was er weer, met zijn goochelarij, waar nie
mand iets van snapt en met z'n Greetje, die
evenmin als haar tooneelpapa op haar mondje
gevallen is... Er werd braaf om „het kind"
gelachen, en dus ook met dit nummer legde
de N.R.V. veel eer in. Het dessert werd opge
diend door een leuk trio, dat de aanwezigen
vergastte op een West-Frieschen klompendans.
Zooals men ziet, het menu was met zorg
samengesteld, het begon en het eindigde in
het West-Friesch.
Zooals bij elk feestdiner werd er een
openings- en eeri slotwoord gesproken. Dit
was best toevertrouwd aan den voorzitter van
de afdeeling, die zich trouwens niet alleen tot
deze beide gelegenheden bepaalde om propa
ganda voor zijn afdeeling te maken. We kun
nen ons tenminste niet voorstellen, dat secre
taris Lorette er dezen avond afgekomen is
zonder tenminste een paar nieuwe leden te
hebben genoteerd.
Het gezellig samenzijn, zooals we ditmaal
het gebruikelijke bal zullen noemen, werd
natuurlijk opgeluisterd door het huisorkest
van de Polakken: The Allround Musicians,
die, naar wij hoorden, de N.R.V.-ers ettelijke
uurtjes hebben doen verwijlen op den dans
vloer.
Zooals men ziet, ditmaal geen lezing met
bal na, maar een menu varié, dat op z'n tijd
inderdaad niet te versmaden is.
Nadat de bouw van het pand Koningstraat
no. 89 gedurende geruimen tijd de belangstel
ling van tal van stadgenooten heeft opge
wekt, zal hedenmiddag 3 uur de deur geopend
worden en het Heldersche publiek in de ge
legenheid zijn, een kijkje te nemen in deze,
naar alle eischen des tijds ingerichte, zaak.
De heer J. Hoogenbosch, die sedert tal van
jaren met zijn broer op de Weststraat heeft
samengewerkt, gaat het aldus probeeren in
een der voornaamste city-straten en wij twij
felen er niet aan of ook hier. zal schoen-
aanschaffend Den Helder hem vinden.
Voorts vestigen wij er de aandacht op, dat
beide zaken voor eigen rekening voortgezet
worden.
De zaak ziet er, zoowel wat ex- als inte
rieur betreft, in de puntjes uit: In één woord:
een moderne zaak, ruim, comfortabel, prac
tisch.
Met smaak heeft men de duizenden schoenen
in den winkel gerangschikt, en met smaak
ook heeft de Robinson-etaleur, de heer Van
Cauveren, de etalage verzorgd.
Wat het verdere betreft kunnen wij kort
zijn: de heer Hoogenbosch zal de schoone
traditie van „solied goed" blijven voortzetten,
een verzekering, waaraan men niet behoeft
te twijfelen.
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 810 uur,
den eersten Zondag van elke maand van
3—5 u.
Donderdag 11 Maart.
Nieuwe Kerk, Weststraat, 8.15 u. Concert
Chr. Mannenkoor.
Tentoonstelling Ned. Fabrikanten-
Casino,
huis.
Zaterdag 13 Maart.
Musis Sacrum, 8 u. Bal-Masqué. Dansinsti
tuut „Polak".
Casino, 8 u. Revuevoorstelling „Zoek de zon
op".
Zondag l-'t Maart.
Casino, 8 u. Revuevoorstelling „Zoek de zon
op".
Maandag 15 Maart.
Casino. Tentoonstelling Wereldbibliotheek.
Donderdag 11 Mrt18.26 uur
Vermelden wij nog, dat de aannemers van
dit geslaagde pand de heer J. van Os was,
dat het schilderwerk verricht werd door den
heer E. Girman, de verlichting door de fa.
Van Os, Koningstraat, en de winkelinventaris
door Ritsema en Hankes werd geleverd.
Er is dezer dagen in de Spoorstraat een
zaak, waar men, bij het binnentreden, zich
waant in een stijlvolle Oostersche bazar
aan alle zijden rijen zich de karpetten,
keurig opgesteld in de parterre, evenals in
een der etalage's in de Keizerstraat.
Wij doelen hier op V. D., die thans een
karpetten-expositie houdt, en die, gezien den
tijd van het jaar (schoonmaaktijd!), naar alle
waarschijnlijkheid wel in het teeken der be
langstelling zal staan.
Al dit materiaal, deze inderdaad zéér geva
rieerde collectie, is goeddeels Nederlandsch
fabrikaat en wel behoorend tot het beste
hiervan.
Speciaal noemen wij de Axminsterkarpet-
ten, die onder den naam Vendex verkocht
worden en een speciaal V. D.-dessin zijn,
waarvan men den alleen-verkoop bezit. Voorts
tal van keuzen in de haarvelours-tapijten,
eveneens in een groot aantal patronen.
De toegang tot de zaak is vrij.
Door snel optreden van de brand
weer grooter onheil voorkomen.
Gistermorgen omstreeks half elf werd
brand geconstateerd in de Christelijke
schooi aan den .Kanaalweg, welke zeer
ernstige gevolgen had kunnen heb
ben. Dank zij leden van het onderwij
zend personeel, die spoedig de brandweer
wisten te alarmeeren, en het snelle, kor
date optreden van deze laatste, heeft de
brand zich beperkt tot de kelderruimte
van de school.
Zooals gezegd, het was ongeveer half elf,
toen de brand geconstateerd werd. De onder
wijzer en leerlingen van de vijfde klasse roken
een scherpe brandlucht en eenige oogenblik-
ken later zagen -ij een blauwe rook, door de
naden van den vloer opstijgen. Onmiddellijk
begaf de heer Bommel, de onderwijzer, zich
Naar het Engelsch bewerkt door
39)
„Haar man?" herhaalde ze met veranderde
stem. „Annie, ben je getrouwd?"
Annie hief het natte gezicht op en keek
haar moeder aan, knikte toen. „Ja, wat ik
ook gedaan heb en wat er ook met me ge
beuren mag, ik ben eerlijk en wettig ge
trouwd!"
„Daarvoor zij de hemel gedankt!" zuchtte
juffrouw Brown uit den grond van haar hart.
HOOFDSTUK XXXV.
Er was heel wat te vertellen en op te hel
deren, toen de eerste hevige opwinding voor
hij was. Julian wilde in de eerste plaats weten
hoe Miller juist op het critieke oogenblik met
zijn mannetjes was komn opdagen. De inspec
teur deelde mede dat hij, werkend op eigen
gelegenheid sedert eenigen tijd over bepaalde
gegevens beschikte, die hem op goede gronden
deden vermoeden, dat Bronson niet zoo n
waardig en rustig staatsburger was, als men
algemeen aannam, en hij had niet kunnen
nalaten de raadselachtige voorvallen op de
raadselachtige voorvallen op de villa met den
bewoner van het kasteel en de bankbiljetten-
affaire in verband te brengen. Ook de schit
terende etsen-collectie van den kasteelheer,
werk van een zeldzaam begaafd vakman, had
den, tóen zijn argwaan eenmaal gewekt was,
zijn vermoedens in deze richting verstrekt.
Ook de ontdekking van Scotland Yard, die
hem natuurlijk was medegedeeld, dat me
vrouw King Agaath Moreland had bewogen
naar het medium te gaan, had zijn aandacht
via het roode dametje weer op haar gast
heer gericht, te meer daar hij hem in Led-
lington had gezien omstreeks den tijd, dat
van deze plaats uit naar mevrouw Thomp
son was opgebeld!
Maar de aanwijzingen, die hij, met de
trouwe, hoewel niet altijd óver-intelligente
hulp van zijn zuster, had kunnen bijeenbren
gen, waren toch niet voldoende geweest voor
definitieve stappen. Die had hij pas kunnen
nemen, toen hém tegelijk met Julian's briefje
een dringend telegram van zijn chef, Sir
Charles le Mesurier, had bereikt, dat zijn ver
moedens bevestigd en hem de bevoegdheid gaf
tot arrestatie over te gaan van alle personen,
die hem in Verband met de bankbiljettenge-
schiedenis verdacht voorkwamen.
Met wat hij wist en veronderstelde, nam
hij als zeker aan, dat de biljettenverval-
schers de hand moesten hebben in de ver
dwijning van mevrouw Grey. Daarom had hij
direct assistentie gevraagd van de plaatse
lijke politie en was met man en macht naar
de villa getrokken, juist op tijd. Hij had niet
uit Jenny het verhaal over den geheimen
doorgang gekregen, toen Julian en „made-
moiselle Lemoine" op het tooneel waren ver
schenen
Maar belangrijker dan de mededeeling van
Miller waren de verklaringen van Annie
Brown, alias mademoiselle Lemoine, alias
„Rooie Annie". Ze was mededeelzaam genoeg;
de ontmoeting met haar oude moeder scheen
haar geheel gebroken te hebben en ook de
ontdekking, dat Bronson niet voor een moord
op Amabel zou zijn teruggedeinsd, had haar
hevig geschokt. Hoe diep ze ook gezonken
mocht zijn, een moord in koelen bloede op
een lieve, hoogstaande vrouw de vrouw
bovendien waarmee mijnheer Julian, de groote
onbereikbare droom van haar meisjesjaren,
zou gaan trouwen was iets, dat haar met
afgrijzen vervulde.
Dat Bronson op het kasteel was komen wo
nen, was geen toeval. In haar onderwereld-
bestaan was ze met de bekende biljetten-ver-
valschers in aanmerking gekomen, werd gou
vernante van z'n dochter, z'n handlangster en
ten slotte zijn vrouw. Toen haar echtvriend
naar een geschikte gelegenheid zocht voor de
vervaardiging van zijn „geldswaardige papie
ren" de grond was hem op verschillende
plaatsen te heet onder de voeten geworden
had zij zich de ondergrondsche kelders herin
nerd van de villa, waar ze haar kinderjaren
had doorgebracht en waarvan zij en haar zus-
toer toevallig den ingang ontdekt hadden. Nie
mand anders scheen het bestaan er van te
vermoeden; zooals Julian Forsham verklaar
de, bestond er wel een soort familielegende
over een schuilkamer uit den tijd der geloofs
vervolgingen, zooals die van zoovele oude En-
gelsche huizen in omloop is, maar niemand
had daar ooit eigenlijk bij stilgestaan. Zoo
hadden zij zich, toen het kasteel leeg kwam,
daar geïnstalleerd en de kelders van de villa
tot bankbiljettendrukkerij ingericht. Op het
kasteel hadden Bronson en zijn vrouw de vrije
hand ze moesten die ook op de villa heb
ben!
De opeenvolgende huurders werden er
prompt uitgespookt en ze zouden hun doel be
reikt en het huis een reputatie van onbewoon
baarheid bezorgd hebben, als Amabel Grey
het niet als een eerezaak had beschouwd zich
niet te laten verdrijven.
Hoe de spokerij in zijn werk ging, was gauw
genoeg verklaard. Amabel had direct dien
middag al, toen ze den doorgang ontdekt had,
de toedracht begrepen. Door de opening in de
kast kwam het roode spook Jenny, hadden
ze gedacht in de slaapkamers, opende en
sloot de deuren, blies lampjes uit, imiteerde
kattengemiauw; het aan- en uitgaan van het
electrische 1 licht kon van het kasteel uit ge
regeld woraen doordat immers de hoofd
schakelaar van den stroomtoevoer naar de
villa zich daar bevond!
Mevrouw Grey's hond? Was netjes per auto
naar de buurt van Midlebury getranspor
teerdde herder van Angela nu, dat
was nog eenvoudiger geweest.
De rook? Och, voor iemand, die genoeg
chemische kennis bezit om cliché's van goed
gelijkende bankbiljetten te vervaardigen, was
het verwekken van onschadelijke rook kinder
spel.
En de relatie met mevrouw Thompson, het
medium
Annie Brown haalde de schouders op: och,
dat was ook al niet erg gecompliceerd ge
weest. Nita King had die vrouw eens bezocht
en er van verteld dat had Bronson op een
schitterend idee gebracht en hij had voor de
rest gezorgd; voor geld en goede woorden
pleegt men iets gedaan te krijgen in de we
reld. De anonieme brief was eveneens zijn
werk geweest. Hoe hij aan de bijzonderheden
omtrent den heer Cyril kwam? Bronson had
véél relaties en Cyril Moreland was geen
heilige
Eén ding interesseerde Miller nog bijzonder.
Had Annie het niet een geweldig risico ge
vonden zóó dicht in de nabijheid van haar
moeder te leven?
Ja, er was natuurlijk wat risico geweest,
maar ze had vertrouwd op haar, inderdaad
schitterende vermomming. Als Julian For
sham zich niet in de zaak gemengd had, zou
haar incognito bewaard gebleven zijn, daar
van was ze vast overtuigd. Alleen Jenny was
in 't geheim geweest en die kon zwijgen. Maar
behalve riskant, was het ook iets prettigs,
iets dat een gevoel van warmte en veiligheid
gaf, zoo dicht bij moeder Brown te zijn!
Merkwaardige uiting, die laatste woorden
van Annie. Ze wierpen een wonderlijk licht op
dit zwakke, onevenwichtige karakter, dat ze
ker niet tot in' den grond bedorven was. Ook
haar redding van Amabel, was daar een be
wijs van. Door de betrekkelijk korte gevan
genisstraf, die hij haar oplegde, terwijl Gilbert
Bronson voor langer tijd uit de samenleving
verwijderd werd, toonde ook de rechter dit in
te zien.
Maar dit is naspel en valt geruimen tijd
later. Het eigenlijke slotbedrijf is veel opge
wekter....^
BESLUIT.
Julian had, na Anni's bekentenis, Amabel
naar de Berkeley's gebracht, die haar met
alle denkbare hartelijkheid ontvingen en in de
vroolijke logeerkamer rustig lieten bekomen.
Zij sliep lang en vast, en ontwaakte in een
nieuwe, blijde wereld. De zon scheen binnen,
en zij glimlachte toen Ellen met een blad
kwam.
„O, mevrouw," snikte Ellen, toen ze het
blad had neergezet, en met een snik vatte
ze de hand van Amabel in haar beide han
den. „O mevrouw, toen ik het gisteravond
hoorde, wou ik direct naar u toe, maar mijn
heer Forsham zei, dat ik u alleen moest laten
vannacht. En ik moest getuigen," voegde ze
erbij met een air van gewicht. i
„Laten we er maar niet over spreken," ver
zocht Amabel huiverend. „Ik heb je wat veel
beters te vertellen, Ellen Daphne gaat
trouwen."
„Miss Daphne! hijgde Ellen, en ze kuste
Amabels had. „Ik dacht eigenlijk dat u
iemand anders zou noemen. Gaat er niemand
anders trouwen? Ik wensch Miss Daphne het
beste, en een flinken knappen man, want ze
heeft een flinken noodig.Maar me
vrouwis er niemand dichterbij, die gaat
trquwen
Er vielen tranen.
Amabel kreeg een kleur en trok haar hand
terug.
„Niet zoo sentimenteel zijn, Ellen; anders
mag je niet op mijn bruiloft komen!"
,,'t Is een arm hart, dat nooit huilt," pro
testeerde Ellen. „Ik wensch u veel geluk, en
mijnheer Julian ook, en ik hoop maar, dat u
niet op miss Daphne wacht. En ik hoef u niet
te zeggen, dat ik ook hoop, dat u er geen
spijt van zult hebben; dat zal heusch niet met
een man als mijnheer Julian".
„Ik ben het tenminste niet van plan,"
lachte Amabel.
„Ellen heeft me al gefeliciteerd," vertelde
ze Julian later op den dag. „Ze huilde van
pleizier en ze hoopte dat ik er geen spijt van
zou hebben!"
Ze kwam dichter bij hem en hij sloeg zijn
arm om haar heen.
„Julian, weet je wel zeker
Hij kuste haar.
„Er is nog maar één ding, waaraan ik twij
fel, liefste."
„Wat dan?"
„Amy, ik weet niet zeker
„Houd je me voor den gek? Vooruit wé.t
weet je niet zeker?"
„Nu, 't is vandaag Vrijdag ik niet zeker
of we het beste Maandag of Dinsdag kun
nen trouwen!"
„Julian!"
Ze zag den schalkschen blik wijken voor
den ouden blik van vurige vereering.
„Amy ik heb al twintig jaar lang ge
wacht
EINDE.