S tadsnieuws
1937
VKTOffi HUGO
Visscherij
Het
YICT0R HUGO
PRIMA KWALITEIT
Hr. Ms. 013 en 015
naar de Spaansche wateren vertrokken
Esperanto-congres
Waar gaan we heen?
Woensdag 24 Maart- 1937
Heldcrsche Courant
Tweede Blad
Mailverzending
Hr. Ms. „Hertog Hendrik"
Aankomst Indische Mail
Verloting O.K.K.
Permanent Buurtcomité
De slagerijen op de Paaschdagen
gesloten
Uitslag Aanbesteding
Wat er gaat gebeuren
4
De laatste toebereidselen voor de trip naar het Zui~
den. Inspectie en afscheid door den commandant van
den onderzeedienst, kolonel Doorman, Waardee-
rende woorden voor de vlotte ingereedheid-brenging
Burgelijke Stand van Den Helder
Aft*
Licht op voor alle voertuigen
DP MDCIATP P€T€
HÓNIG'S BOUILLONBLOKJES 'thans 6 voor 8 ct. en 25/ zwaarder dan de meeste andere.
Feuilleton
Hedenavond laatste verzending.
De laatste mailverzending voor Hr
Hendrik", naar Gibraltar he^t
plaats hedenavond met den neen
Laatste buslichting hoofdpostkantoor 20.5^'u'
Een dag vertraagd.
De firma Ruys Co., hoofd-agente van de
N.V Rotterdamsche Lloyd, meldt, dat in de
aankomst van de Rotterdam Lloyd Ranide
rijdende in aansluiting op het d.d. heden te
Marseille verwacht wordende mailschip Si-
bajak een wijziging is gekomen. De boot
trein zal thans morgen om 13.02 u te Den
Haag H.S.M. arriveeren.
In een advertentie in het nummer van gis
teren is meegedeeld, dat hedenavond 7 30 u de
verloting aanvangt van „O.K.K.", in de boven!
zaal van café Sanderse, Koningsplein.
Opgericht is de „Buurtvereeniging Emma-
straat", mede omvattende de le, 2e en 3e
Emmadwarsstraat.
Aanvankelijk traden toe 51 leden.
Het Dagelijksch Bestuur bestaat uit de hee-
ren G. de Haan, voorzitter en J. Bastiaanse
secretaris.
Het bestuur der HeldersGhe Slagerspatroons-
vereeniging maakt in een advertentie in dit
nummer bekend, dat in verband met de Ar
beidsregeling de slagerijen beide Paaschdagen
gesloten zijn.
Nog eenige dagen scheiden ons van het
9e Nationale Esperanto-congres, dat dit
jaar gedurende de Paaschdagen in onze
stad zal plaatsvinden. Het zal de eerste
maal zijn, dat een dergelijk congres hier
wordt gehouden en wij hopen, dat Den
Helder zich van zijn beste zijde zal laten
kennen.
Wij kunnen nu reeds voorspellen, dat dit
congres een succes zal worden; het aantal
deelnemers is al gestegen tot boven de ra
ming, en het ziet er naar uit, dat de stroom
van aanmeldingen tot Zaterdag zal aan-
houden.
Schreven we onlangs, dat dit landelijk con
gres een internationaal tintje zou krijgen,
thans kunnen wij het bijna een internationaal
congres noemen; immers, onder de deel
nemers bevinden zich een 20-tal buitenlan
ders, en waarschijnlijk zullen er nog eenige
bijkomen. Wij laten hier enkele namen van
buitenlandsche deelnemers volgen:
Margarete Saxl, Tsjecho-Slowakaije; Dr.
Nordwall, Norderney, Duitschland; Mr. Pra-
gano, Roemenië; Miss Squire, Hartpool, En
geland, Dr. Julius Gluck, Tsjecho-Slowakije;
Joseph Scherer, Ver. Staten; Roland Dupuis,
Frankrijk.
Voorts een groep Denen, Belgen, Duitschers,
Zwitsers, enz.
Een nieuw woon- en winkelhuis
in de Spoorstraat.
Voor rekening van den heer M. de Groot
heeft de architect L. Sok, alhier gistermorgen
in café „Klein Kras" het sloopen van perceel
Spoorstraat 87 (schuin tegenover fa. Hilde-
ring) en het ter plaatse bouwen van een woon-
en winkelhuis met bovenwoning, aanbesteed.
Er waren inschrijvingen voor a. massa; b.
timmer-, metsel- en ijzerwerk, c. glas- schil
der- en behangwerk en d. loodgieterswerk.
De uitslag was als volgt:
a. Massa: W. F. Labout 7120,G. Groot
8360.—; C. Bot 9000.—.
Massa zonder glas-, schilder en behang
werk: H. Smit 7.336.Venema' 8097.
C. II. Geus j 8200.Bouwbedrijf Doorn,
f 8300.—.
b. Timmer-, metsel- en ijzerwerk: Kooger
5770.—; W. F. Labout 5880.A. Boerdijk
f 6225.—; J. Steeman 6314.—; P. v. 't Hoog,
Texel 6420.Roomeyer 6500.Ver
meulen Ran 6895.Zon, Julianadorp
6970.—; Plaatsman 6978.—; v. d. Wal
6980.Noppert van Oort 7100.v.
Scheyen, Koegras 7120.E. Freeke
7320.Minneboo en Walboom 7400.
c. Glas-, schilder- en behangwerk: Kaspers
470.Kriek 679.—; Sennhenn, Huisdui
nen 694.A. Sok 715.Gierman 769.-;
Koenen 850.
d. Loodgieterswerk: Fey 800.M. Koorn
816.—.
Indien niet spceiaal anders vermeld, zijn
bovenstaande inschrijvers allen woonachtig in
Den Helder.
Programma.
Wij laten hier in 't kort het programma
volgen:
Zaterdag 27 Maart:
1 uur opening van de akceptejo (plaats van
ontvangst) in Musis Sacrum.
4 uur: Opening van het Congres.
5 uur: Officieele ontvangst van de congres
sisten op het Raadhuis door het Gemeente
bestuur.
8.30 uur: Interkonatiga vespero (kennis
makingsavond) in Musis Sacrum.
Zondag, 28 Maart
's Morgens 10 uur: Jaarvergadering van de
Nederlandsche Esperantistenbond „La Eston-
to Estas Nia" in Musis Sacrum.
Na de lunch gezamenlijke foto in het
Julianapark.
5 uur: Bezoek aan het Natuurhistorisch
Museum.
8 uur: Bonte Feestavond in de groote zaal
van den R.-K. Volksbond.
De medewerkenden zijn:
De Gooische Troubadours (Esperanto-zan-
gers), De groene. nachÉegalen (fluit-hrtistêh.).
Professor Melorini en zijn Esperanto-spreken-
de pop. Een groep dames-gymnasten, die on
der leiding van den heer W. Nol, het ballet
uit Rosamunde zullen dansen (aan de piano
de heer Toon de Hoog). De heer Teesink,
violist, de heer M. Blom, tap-dance, de leden
van Nova Sento, terwijl de dialogen worden
verzorgd door de vrienden Teo Ruilo en Prak
Tikulo (Theoreticus en Prakticus). Regie de
heer J. Lucas.
Men ziet een gevarieerd programma, dat
het internationale auditorium ongetwijfeld tot
middernacht zal bezighouden. Het gèheele
programma zal in het Esperanto uitgevoerd
worden.
Uitbreiding van de varende vloot
te LJmuiden.
Het Dagblad te IJmuiden meldt, dat onder
invloed van de bevredigende uitkomsten der
stoomtrawlers in den laatsten tjjd, verschil
lende trawlers, die een jaar of langer hebben
stilgelegen, groote reparaties ondergaan om
ze weer bedrijfsklaar te maken.
Een bewijs dus wel, dat men in reeders-
kringen weer wat meer licht ziet in het visch-
bedrijf.
De prijB toonde een zeer laag beeld.
Voor andere vischsoorten waren de prijzen
Dinsdag beter. Vooral de scholprijzen waren
weer hoog; bij uitstek die van zet- en kleine
schol, die resp. ,2.en 26.ten hoogste
per "0 kilo deden.
Tarbot deed tot 1.10 en tong tot 1.45.
De kabeljauw liep sedert den vorigen dag
weer geweldig achteruit.
Het groot aantal trawlers, dat Dinsdag aan
de markt was, maakte over het geheel goede
besommingen; ook de loggers hadden niet te
klagen.
Uitkomsten van de Urker vloot.
De uitkomsten van de Urker vloot waren
verleden week bevredigend.
Zoowel de Noordzeekorders als de garna-
lenvisschers bij IJmuiden en de kuilers in de
Waddenzee hebben over het algemeen goede
resultaten geboekt, al zullen de besommingen
wel veel uiteen loopen.
De komvisscherij leverde nog niet het resul
taat op, hetwelk in vorige jaren om dezen
tijd wel het geval placht te zijn.
Het jvil dan ook nog niet recht met de
voorjaarsharingvisscherij.
De nogal vaak heerschende oostelijke wind
vormt de belemmering tot het binnentrekken
der haring.
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 810 uur,
den eersten Zondag van elke maand van
35 u.
Woensdag 2i Maart.
Casino, 8.30 u. Zesde Marine-concert.
Militair Tehuis, Kanaalweg, 8.30 u. Lezing
met lichtbeelden, door Ds. F. Tollenaar.
Donderdag 25 Maart.
Casino, 8 u. Openbare vergadering S.D.A.P.
Onderwerpen: Mijn ervaringen in Spanje;
De strijd tegen het Fascisme.
Zaterdag 27 Maart.
Musis Sacrum, 8 u. Esperanto-Congres.
Casino, 8 u. Feestavond. Voetbalvereeniging
„Heldersche Boys".
van 23 Maart 1937.
BEVALLEN: D. KalkemaAppelman, d. G.
BodenstaffBrinkman, d. K. S. Pollvan
Vollenhoven, z.
Woensdag 24 Mrt. 18.50 uur
PORTRET ATELIER
r~ JAC.DL BOER
Maandag 29 Maart:
Excursie naar Texel. Autotocht op het
eiland, wandeling door de dennen, bezoek aan
het Esperanto-monument in Den Burg, waar,
ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum,
bloemen gelegd zullen worden.
Na aankomst in Den Helder wordt het con
gres in de openlucht op het Havenplein ge
sloten.
Hopen wij, dat het weer zal medewer
ken (er resten ons toch nog 5 van de 9
zomersche dagen van Maart!), dan zal
ongetwijfeld dit Esperanto-feest slagen!
Den geheelen morgen is het druk aan de
haven geweest.
Achteraan bij de sluizen, liggen Hr. Ms.
O. 13 en O. 15 en over enkele uren zullen de
enorme Diesels gaan ronken en stampen en
is het moment daar, dat twee Nederland
sche onderzeeërs een wel heel ongewone trip
naar de Spaansche watern gaan .ondernemen.
Daar is veel te doen in die laatste uren.
Uit alle deelen van Den Helder komen nog
boodschappenjongens getogen, beladen met
manden, dozen en pakjes. Een deel der ba
gage blijkt nog steeds uit levenmiddelen te
bestaan van den - meest uiteenloopenden aard
en wij meenen, dat het den opvarenden tijdens
dezezware reis in ieder geval aan mond
voorraad niet zal ontbreken.
Op de dekken der beide schepen is alle
hens aan den slag getogen. Nu inderdaad voor
de laatste maal wordt ieder onderdeel van
het ingenieus mechanisme aan een onderzoek
onderworpen.
Weer wordt er door de mechaniciens aan de
mitrailleurs op de brug gedraaid. Dreigend
richten de loopen zich hemelwaarts. Fel prie
men de loopen zich in de grijze lucht, waar
door wat meeuwen cirkelen.
Grijs liggen de schepen nu in de haven. Ze
liggen diep. Dieper dan gewoonlijk, waaraan
de vele extra lading wel niet vreemd zal zijn.
Want daar is heel wat geladen in deze laatste
dagen.
Aan den kant verzamelen zich voortdurend
nieuwsgierigen. Wat vaders en moeders van
jongens, die meegaan en hier en daar een
verloofde of meisje. Zij allen slaan geïnteres
seerd de vertrektoébereidselen gade, al is op
eenige gezichten zorg niet te miskennen.
Uit de luiken komen de oolijke koppen der
matrozen gluren. Vet en zwart en met de
petten zoo bravourlijk mogelijk schuin over
de haren getrokken. Zij vinden de reis blijk
baar niet in het minst ernstig. Nemen het op
zeemansmanier luchthartig op en maken gek
heid met hen, die op de kaai staan.
Het is een zachte lentedag. Daar is bijna
geen wind en het havenwater ligt zacht-
klokkend onder de steigers. Het spoelt, over
de spitse neuzen der O. 13 en O. 15. Maar
buitengaats zal het over enkele uren anders
worden. Dan zullen de Noordzeebrekers da
verend en ketsend over de schepen spatten en
is alles weer noodig om zee-vast te blijven.
Maar zoover is het nog niet.
Inspectie.
Om 2 uur 's-middags vindt de inspectie
plaats. De leden van beide equipages staan
goeddeels te wachten op den steiger ,al trek
kend aai. „sjekkies-van-de-weduwe". Vanuit
zee komt een kille damp opzetten, die de
booten als het ware in een fijn tullen kleed
omhult.
Precies 2 uur ariveert de Commandant van
den Onderzeedienst, kolonel L. A. C. M. Door
man. Stram staan de kleine 70 opvarenden
aangetreden en enkele minuten later klinkt
het commando: „op de plaats rust!" al weer.
Met bekwamen spoed is het nu voor alle
hens aantreden voor den boeg van Hr. Ms.
0. 13 geblazen.
Het is op dezen bodem, dat Kolonel Door
man een kort woord spreekt.
Kolonel Doorman.
Groepscommandant, commandanten, officie
ren, onderofficieren en manschappen. In ver
band met het feit, dat de Commandant der
Marine door uitstedigheid persoonlijk verhin
derd was afscheid te komen nemen, heeft hij
dit mij opgedragen. Ik wensch U allen een
goede reis toe.
Tevens maak ik gaarne van de gelegenheid
gebruik jegens U mijn volle waardeering te
betuigen voor de vlote wijze, waarop gij in de
laatste dagen de booten gereed gemaakt hebt
voor de reis naar de Spaansche wateren, ten
einde aldaar aangekomen Hr. Ms. O. 16 af te
lossen. Ik ben er van overtuigd, dat U de
taak, welke U wacht, goed zult volbrengen.
Kolonel Doorman besluit zijn woorden met
het nogmaals toewenschen van een voor
spoedige reis en een behouden wederkomst in
het vaderland.
Vervolgens vindt de inspectie der onder
zeeërs plaats, eerst die van Hr. Ms. O. 13,
dan van Hr. Ms. 0. 15, en als dit achter den
rug is verdwijnen de opvarenden in het
benedenschip, om zich te verkleeden en de
laatste hand aan het klaarmaken der schepen
te leggen.
Nieuwediepsch weertje.
Het zijn een kleine 2 uur, die omvliegen,
zoowel voor hen die zich nu in honderden op
den wal bevinden, als voor de opvarenden.
Om kwart voor 4 is daar weer dat typische
afscheid van den marineman. De vrouwen ner
veus en zich flink-houdend, de kerels lachend
en met veel gebaren en omhaal van woorden
betoogend, dat het een reisje „van niks" is,
een pleziertrip.
Het wordt steeds dikker van den zeedamp.
Ze staan op de booteh te blauwbekken om
medelijden mee te krijgen en de officieren zet
ten de kragen van hun blauwe truien hoog op.
Vertrek.
5 minuten voor 4een bootsmans
fluitje gilt over de dekken en voor en ach-
doof
Annie de Hoog—Nooy
11)
En toen de zuster den volgenden morgen
vroeg, of ze er al een wist, knikte ze alleen
maar even met het hoofd en toen ze het
kindje aan haar borst lei om het te voeden,
kwam de naam die zij het geven wou als
vanzelf over haar lippen.
„Marjoleintje..."
„Wat een prachtige naam!" vond de
zuster.,. „Ik kan me voorstellen, dat u daar
heel lang over gedacht hebt. Maar een
vreemde naam is het ook. Is daar misschien
Ja, ik ben er haast wel zeker van, dat daar
een herinnering aan verbonden is. Nu, zeg eens
eerlijk!"
Een zachte glimlach plooide Diny s lippen.
Haar blik rustte met oneindige teederheid op
het kleine wezentje in haar arm.
„Ja zuster," zei ze zacht. „Een heele mooie
herinnering..."
V.
Het anders zoo somber uitziende huis van
bankier Beerens bood dien avond een
lijken aanblik. Alle vensters waren verlicht
en overal, in de hall, zoowel als in de kamers,
stond het vol bloemen..
Auto's reden af en aan en enkele
gierige voorbijgangers hadden ij i h_
van het groote huis postgevat om de pracn
tige toiletten der gasten te kunnen bewon
Rudolf Beerens had alles in het werk ge
steld, om het diner dat hij gaf ter eere van
zijn zoon, wiens promotie dien morgen in de
aula van de Universiteit plaats gevonden
had, grooten luister bij te zetten.
Stralend van trots stond hij, naast zijn
zoon, bij den ingang van de suite, zijn gasten
op te wachten.
Voor Paul was dit alles niet meer dan een
vertooning, waarvan hij met verlangen het
einde tegemoet zag. Zijn gedachten waren
bij Diny...
Als zij nu naast hem gestaan had, dan zou
er oprechte vreugde in zijn hart geweest
zijn. Nu was er alleen maar voldoening over
het behaalde succes, meer niet.
Het grootste deel der complimenten en
vriendelijke opmerkingen aan zijn adres, ging
dan ook aan hem voorbij, zonder dat hij er
veel notitie van nam. Men vond algemeen,
dat hij er moe en overwerkt uitzag en raadde
hem aan toch vooral den eersten tijd wat
rust te nemen of er eens fijn een maandje op
uit te trekken, naar het Zuiden van Frank
rijk bijvoorbeeld...
Dit laatste had zijn vader hem ook al
voorgesteld en hij had geglimlacht, even
als nu. Wat gaf het, anderen te zeggen dat
hij wat anders, héél wat anders te doen had
Hij zag, dat een paar jonge meisjes, uit
bekende families, waarmee zijn vader
geregeld omging, het druk over hem hadden.
Ze namen het hem natuurlijk kwalijk, dat
hij zoo weinig aandacht aan hen schonk. W at
hem opviel was, dat niemand zinspeelde op
zijn mislukt huwelijk ze wisten het toch
allemaal.
Doch over dat onderwerp werd drukker ge
sproken dan Paul vermoedde, alleen hóórde
hij het niet. Ieder had zijn eigen oordeel daar
over en dat liep niet zoover uiteen. Ze vonden
allemaal, dat hij een stomme zet had gedaan,
maar zijn vader had geld en dan kon je je
zooiets veroorloven, met geld maakte je veel
ongedaan...
Tot zoover het oordeel van de ouderen. Bij
de jongeren was hij er geweldig interessant
door geworden. Iemand, die d&t al achter den
rug had!
Het gezelschap ging intusschen aan tafel.
Paul's vader had het zoo weten te arran-
geeren, dat het meisje de Grave, een op
vallend knap type, dat voor het eerste jaar
uitging, naast zijn zoon kwam te zitten. Dat
pittige jonge ding zou hem wel bezig weten
te houden. Het moet hem opvallen, dat vele
jaloersche blikken, van de zijde der aan
wezige jongelui, zijn kant uitgingen. Maar
Paul merkte dat niet. Hij was niet meer dan
uiterst beleefd tegen het inderdaad zeer intel
ligente meisje, dat genoeg haar best deed
hem wat op te vroolijken. zich daarbij met
een allerliefst pruillipje beklagend, dat ze aan
zoo'n ernstigen tafelheer overgeleverd was.
En hij moest nu toch juist de vroolijkste van
allen zijn! Paul luisterde glimlachend toe en
was blij, dat er aan den anderen kant van
de tafel even stilte verzocht werd. Zijn
promotor had, naar het scheen, den wensch
te kennen gegeven, den jongen dokter een
kort oogenblik toe te spreken.
Paul slaakte een zucht van verlichting,
toen tegen het middernachtelijk uur de laatste
gasten vertrokken waren. Als het aan hem
gelegen had, had hij dezen dag liever rustig
alleen gebleven. Voor hem was immers alleen
datgene, wat er dien morgen in de aula ge
schied was, van beteekenis. Hij had zijn doel
dus bereikt. En hoezeer de gedachten eraan
hem ook schrijnde, moest hg toegeven, dat
Diny daar, door haar weggaan, den stoot toe
gegeven had.
Hij zou er alles voor over hebben, om nu
naar haar toe te kunnen gaan. om haar deel-
genootè te maken van zijn succes. Als hij
maar wist waar hij haar kon vinden... Hij
wilde niet gelooven wat zijn vader hem steeds
opnieuw voorhield, dat ze weggegaan was,
omdat ze genoeg van hem had, genoeg van
hém en van de narigheid waarin hij haar ge
bracht had.
Onwillekeurig was hg geschrokken, toen
hij vanmorgen, even voor het begin van de
plechtigheid een tengere meisjesgestalte aan
den ingang van de Universiteit had zien
staan. Even was zijn hart van vreugde op
gesprongen toen hij dacht, dat dit niemand
anders dan Diny kon zijn. Doch al spoedig had
hij zijn vergissing bemerkt en maar nauwe
lijks terug gegroet op den jovialen armzwaai
van Lottie Sanders, in zijn richting. Hoe
had hij in dit profane kind, het liefje van vele
studenten, een oogenblik het wezen van Diny
kunnen zien? Het was bijna een beleediging
Niettemin had hij toch onmiddellijk spijt
gehad van zijn hautaine houding, want op
het zelfde oogenblik dat Lottie zich, hevig
gepikeerd, omdraaide en wegliep, bedacht hij,
dat zij, die Diny goed gekend had, hem mis
schien wel eenige inlichtingen omtrent haar
had kunnen geven. Doch hij had geen tijd
meer gehad om haar achterna te gaan.
Misschien was het ook wel beter zoo. Nu
misère, stevig aangedikt, naar alle kanten
rondgebazuind werd.
Hij kon zich niet voorstellen, dat hij voor
eerst niet aan werk behoefde te denken. Nu,
een beetje rust had hij wel verdiend, maar
hij zou die op zijn eigen manier houden, want
zijn grootste rust zou bestaan in het zoeken
naar zijn vrouw. Hij kon daar nu al zijn tijd,
al zijn gedachten aan wijden. Niets zou hjj on
beproefd laten om haar te vinden. Ergens
op de wereld moest een plekje zijn waar zij
zich verborgen hield. Dit zou hij weten te
vinden en eerst dan afstand van haar doen,
als hij uit haar eigen mond vernomen had,
dat hfl niets meer voor haar beteekende. Dan
zou hij alleen zijn weg gaan en zich uit
sluitend aan de wetenschap wijden. Hij zou
bevrediging trachten te vinden in zijn werk
en later... Hier stokten zijn gedachten even,
zijn blik viel op Diny's portretje, dat op de
mahoniehouten latafel stond, en het op
nemend en bestarend, sprak hij onwillekeurig
zijn gedachten uit:
„Waarom zal ik nu al schikkingen treffen
voor later? Ik wil immers niet eerder aan
een verdere toekomst denken, alvorens ik jou
gevonden heb, Marjoleintje..."
Paul's thuiskomst op de meest onverwachte
tijden, maakte het zijn vader moeilijker dan
tevoren de brievenbus te bewaken.
Zorgvuldig had hij vele brieven en telegram
men, die er de eerste dagen kwamen, gecon
troleerd. Desondanks vreesde hij, dat er toch
nog iets aan zijn waakzaam oog ontsnapt
was. Er was een duidelijk merkbare activi
teit in Paul gekomen en toch scheen hij
rustiger dan hij den laatsten tijd geweest
was. Dat moest een oorzaak hebben. Het was
bgna uitgesloten, dat hij de verblijfplaats van
zijn vrouw ontdekt had. Hij was de stad niet
uit geweest en bovendien zou hij er nimmer
aan denken haar in een ziekenhuis te zoeken.
Als de jongen wist wat hij gedaan had, zou
hg het hem nooit vergeven. En toch had hij
er geen spijt van, ofschoon hij heel lang ge
aarzeld had om ook... dat telegram, waarin
ze zoo dringend om hem riep, achter te
houden. Als Paul wist, dat er een kind was,
zou hij hem immers nooit van haar weg-
krijgen.
Dat de jongen ook niet op reis wou. De
kans, dat hij nog zou gaan, was zoo goed als
verkeken, nu hij het aanbod in overweging
had genomen om eenigen tijd op de chirur
gische afdeeling van de kliniek van Professor
Warners te assisteeren.
Dit lokte hem déArom zoo, omdat deze ge
leerde, die zich ook bijzonder voor tropische
ziekte-gevallen interesseerde, hem toegezegd
had, dat hij dan tevens op zijn laboratorium
verschillende proeven mocht nemen.
Als hij dan toch niet weg wou, dan moest
hij maar zoo spoedig mogelijk aan het werk.
Zoolang hij thuis was, had hij, de vader, geen
oogenblik rust, want wie garandeerde hem
dat die vrouw, als ze weer zoover beter was,
niet onverwacht voor de deur zou staan?
Haar brieven waren voldoende bewijs, dat
ze er niet aan dacht zich van Paul verwijderd
te houden. (Wordt vervolgd.)
