iVOROL
V isscherij
Stadsnieuws
Een vrouw
in haar bloei
Het minste tandbederf
Waar gaan
Post voor Hr. Ms. „Java" en
Hr. Ms. „O 13" en „O 15"
Burgelijke Stand van Den Helder
Vakschool voor Meisjes
voor Den Helder en Omstreken
STERKOFFIE EN STERTHEE
JUBILEEREN!
Uit het politierapport
Feuilleton
Op 14 April zullen brievenmalen worden
gezonden naar Hr. Ms. kruiser „Java" en Hr.
Ms, „O 13" en „O 15".
Laatste buslighting 13 April, 8.55 uur, aan
.het Postkantoor alhier.
De stukken moeten gefrankeerd worden
volgens internationaal tarief en voorzien zijn
van twee elkaar snijdende lijnen over het ge-
heele adres.
Voortreffeiyk werk van de Amster-
damsche Tooneelvereeniging.
Als laatste abonnementsvoorstelling van
dit seizoen is gisteravond in Casino een op
voering gegeven van Denys Amiels' comédie
„Le Femme en Fleur", waaraan de Holland-
sche, en o.i. door vlakheid frappeerende, be-
naming gegeven wérd van „Een Vrouw in
haar Bloei".
De uitvoering was in handen van de N.V.
Amsterdamsche Tooneelvereeniging, waarbij
de artistieke leiding berust bij Van Dalsum.
Het is niet te verwonderen, dat het juist
Van Dalsum geweest is, die ons dit wonder
lijk spel gebraéht heeft: dit spel, zoo teer,
zoo uiterst fijn van nuance, en met een
dialoog, die enkele malen tot een waarlijk
verheven niveau gebracht wordt. Men weet
het: dit is de liefde van Van Dalsum. Dit
Fransche werk, waarin menschen optreden,
die alles wat zij te zeggen hebben, zeggen met
een glimlach, met een even aanduiden van het
diep-gevoelde. En die dan toch zóó doen, dat
het diep is, en echt en waar.
Het is een schoon verhaal: dat verhaal van
Valentine Salvat, die zoo gaarne droomde van
het goede leven en van haar dochter Huguette,
die dit droomen niet gekend heeft.
Valentine is de vrouw, die jong, misschien
t e jong haar bestaan bond aan dat van een
man, zonder poëzie, zonder eenig besef voor
de diepten van het innerlijk menschelijk leven.
Zij krijgt een dochter, doch zij blijft staan in
een wereld, die haar niet begrijpt en alleen
wat muziek en litteratuur houdt haar ontvan
kelijkheid in stand.
Twee vrouwen: de moeder, jong-gebleven.
Nog wachtend, zij het dan onderbewust, op
een climax in haar grijs' bestaan naast een
man, levend en denkend in een wereld van
cijfers. Haar leeftijd is 37, maar in wezen
bleef zij een meisje. Een jonge vrouw, wie het
leven nog niets gegeven heeft, en die het mo
ment beidt, waarop het resonneeren van haar
zuivere ziel op een ander begrijpend men-
schenkind overgebracht zal worden. Daarnaast
leeft haar dochter, een bijna volwassen meisje,
Een typisch kind van dezen tijd: wat blasé,
wat cinisch; een vrijwel ideaallooze.
Moeder en dochter: twee generaties, 'twee
werelden, gescheiden door een niet te over
bruggen kloof.
NA 35 JAAR RH E U MAIISCHE
PIJNEN.
Verbaasd over snelle beterschap.
„Ongeveer 25 jaar geleden voelde ik voor
het eerst lichte rheumatische pijn in arm en
schouder. Langzamerhand werd alles erger,
totdat ik stekende pijnen kreeg in armen en
lendenen. Ongeveer 12 maanden geleden kocht
ik voor het eerst een flacon Kruschen Salts
en tegen den tijd, dat deze op was, werd ik
aangenaam verrast door een lichte verbete
ring. Na de tweede flacon was alle pijn ver
dwenen en deze is sindsdien nimmer meer
teruggekeerd." T. R.
Kruschen Salts is een combinatie van 6
minerale zouten, die, door Uw afvoerorganen
tot krachtiger werking aan te sporen, alle
schadelijke afvalstoffen, als het gevaarlijk
urinezuur, dat maar al te vaak de oorzaak is
van rheumatische pijnen, geregeld uit Uw
lichaam verwijderen. Kruschen Salts is ver
krijgbaar bij alle apothekers en erkende dro
gisten 0.40, 0.75 en 1.60 per flacon. Let
op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als
op de buitenverpakking de naam Rowntree
Handels Mij., Amsterdam, voorkomt. (Adv.)
Dan komt het probleem. Een nog „onge man
man komt in hun leven. Pierre Vignal. Beiden
komen tegenover denzelfden man te staan en
dan is daar het moment, waarop het conflict
geboren wordt; voor de moeder beteekent
deze' Pierre- den man, die haar begrijpt.. Ein
delijk een bron van 'warmte voor haar ziel,
iemand die haar zal begrijpen en die door zijn
huwelijk met haar dochter ook bij haar zal
büjven.
De dochter ziet alleen een gevaar. Een ge
vaar, dat haar drijft tot het verbreken van
de verhouding en Pierre dwingt bij de breuk
het verschil te zien tusschen zichzelf en haar
moeder, die hij verafgood, als een vriendin,
een hem volkomen begrijpende vrouw. En de
jonge vrouw trouwt een ander. Iemand, die
haar levensconstellatie nimmer in disorde zal
brengen. Waarbij zij altijd de onafhankelijke
zal blijven. En de jonge man trekt zich te
rug uit het milieu van de Salvat's, waar hij
voelt, dat een groote liefde ontstaan is van
hem jegens Valentine. En zij is onbereikbaar
voor hem.
Dan komt, in dat laatste zoo merk
waardige en van problematiek overvloeiende
bedrijf het tweegesprek tusschen deze twee
menschen. Op een Zondagmiddag, als daar
een schoone muziek speelt in de bekende ka
mer. Men kent elkanders gevoelens, maar zij
bleven altijd ongezegd.
Het oogenblik komt, dat hun beider zielen,
boordevol liefde, boordevol verlangens, gaan
spreken. En alles wordt uitgesproken, alles
bij deze vrouw, die vreesde nimmer tot bloei
te zullen kunnen komen, alles bij den man,
die deze vrouw lief heeft met een groote .en
zuivere liefde.
Daar is verrukking voor elkander en ver
trouwen en alles wat te zeggen is wordt ge
zegd. Een verrukking, waarvan de gevolgen,
zoowel voor hen beiden als voor het publiek,
niet te overzien zijn.
De moederrol wordt gespeeld door Loudi
Nyhoff. Zij doet dat goeddeels op onverbeter
lijke wijze: wijs, gelaten en begrijpend, alles
wat in die anderen leeft. Maar soms ook te
heftig, soms is er ineens een sfeer van te
weinig begrijpen, te weinig naieviteit, die
toch een der hoofdtrekken van haar wezen
moet zijn.
De dochter, Tatia Wyma: charmant, bui
tengewoon vlot en als type volkomen op haar
plaats. Paul Stórm, de rol van Pierre spe
lend, is bijzonder goed. Zeer knap is de wijze
waarop hij zich steeds aan de juiste sfeer
weet aan te passen en opvallend zijn zijn
speelwijze en plastiek.
Paul Huf, de vader, voldoet eveneens, al is
zijn rol belangrijk minder zwaar dan die van
de drie eerstgenoemden.
In zijn geheel een uiterst merkwaardig
stuk dramatiek: een stuk tooneel, waarin in-
dividueele problemen aan de orde zijn, in
plaats van de wederwaardigheden van per
sonen, wier belevenissen ongetwijfeld, bijzon
der interessant zijn, doch die in het leven
zelf niet zullen voorkomen. Tenslotte toch is
de eerste eisch van het eenige en ware too
neel, dat men menschen te zien krijgt. En
dezen te brengen, d a t is de zwaarste, doch
tevens schoonste taak, die de dramaturgie
ooit brengen kan.
Daar zou meer over dit alles te schrijven
zijn, doch het komt ons voor, dat veel van
het verhevene, veel van het delicate dat dit
alles kenmerkt, bij dit verwoorden verloren
zou gaan.
Enzij die geluisterd hebben naar het
spreken van hun eigen hart, zij, wier ontvan
kelijkheid voor het schoonê en verhevene in
dit leven nog niet verdord is in een tijdperk
van vervlakking en cultuurloosheid, zij zullen
begrepen hebben, dat dit alles méér is dan
een caprieuze Fransche vondst, doch een brok
leven, dat zich niet in het keurslijf van een
gecomprimeerd tooneelverslag laat analy
seeren.
Van 8 April 1937.
GEHUWD: N. Jongepier en S. P. van der
Mussele; J. W. Sinke en H. Wanisch; P. Vee
man en H. J. V. Schutte; J. Zonneveld en C.
BEVALLEN: M. H. Glaser—dé Pijper, d.;
T. MelgerdKoningstein, z.; T. Jongbloed
van der Meij, z.
OVERLEDEN: Wed. D. Rijkers, 80 jaar;
J. F. Stuart (m.), 4 jaar.
HERMAN NYPELS'
KLEDINGMAGAZIJNEN DEN HELDER
Verenigingsbesturen! Vraagt bij ons prijsopgaaf
voor Uniformen enz. Wij geven U speciale
voorwaarden. Vlotte bediening, lage prijzen.
Op de Algemeenè vergadering van de Ver-
eeniging „Vakschool voor Meisjes voor Den
Helder en Omstreken", gehouden op 7 April
1.1., werd het aftredend Bestuurslid, de heer
S. Coltof, bij acclamatie herkozen, terwijl als
nieuwe bestuursleden met algemeene stemmen
de dames B. A. Ketnerde. Jongh en S. J.
Ritmeestervan der Feen werden gekozen.
Jaarverslag over 1936.
Aan het verslag over 1936 van de Vak
school voor Meisjes te Den Helder ontleenen
wij het volgende:
Bestuur. Mevrouw M. de BoerJongkees,
die sedert de oprichting van de school deel
van het Bestuur uitmaakte en vanaf 1921 de
functie van Voorzitster vervulde, kwam in
December 1936 door een noodlottig auto
ongeval om het leven. Op den dag der ter
aarde bestelling was de school ten teeken van
rouw gesloten.
Na het overlijden van mevrouw De Boer
nam de Vice-voorzitster, mevrouw M. P.
BokJuchter, tijdelijk de taak van voorzit
ster waar.
In de ontstane vacature werd nog niet
voorzien, zoodat het Bestuur thans bestaat
uit:
Mevr. M. P. BokJuchter, Vice-voorzitster.
Den heer J. Jager, Secretaris.
Den heer A. M. Kloos, Penningmeester.
Den heer W. Bierenbroodspot.
Den heer S. Coltof,
terwijl de heer W. de Boer, Wethouder van
Onderwijs, hierin als gedelegeerde van het
Gemeentebestuur zitting heeft.
Leerlingen. Het aantal leerlingen bedroeg
over 1936 (zie het staatje onder aan de
kolom)
Op 1 Januari en 1 September werd respec
tievelijk van 22 en 14 leerlingen geen school
geld geheven, van 16 en 49 het minimum be
drag van 3.per jaar. Het maximum
schoolgeld bedroeg 1 Januari 217.10, 1 Sep
tember 173.30.
Het getuigschrift van de 2-jarige primaire
opleiding werd aan 47 leerlingen uitgereikt.
Het diploma voor Huisnaaister, Costuum-
naaister en Hulp in de huishouding verkregen
resp. 12, 5 en 14 leerlingen.
Bevorderd werden van het le naar het 2e
leerjaar van de primaire opleiding, Opleiding
Huisnaaister en Opleiding Hulp in de huishou
ding, resp. 70, 15 en 12 leerlingen. In de pri
maire opleiding werden 7 leerlingen niet be
vorderd.
Hoewel September LI. bij de toelating tot
het primaire onderwijs de verhooging van den
leeftijdsgrens wel van invloed was, konden
toch, evenals in de laatste jaren, drie eerste
klassen worden gevormd.
Dat vooral van het volledige en grondige
onderwijs van de dagschool het leerlingen
aantal steeds grooter is geworden, is een ver
blijdend feit. Het dalen van het leerlingen
aantal van de cursussen met beperkt leer
plan is een verschijnsel, dat op vele nijver
heidsscholen valt waar te nemen en werd ook
in de statistiek van het Nijverheidsonderwijs
geconstateerd. Het verloop en het verzuim op
deze cursussen is over het algemeen groot.
Het komt veelvuldig voor, dat meer dan 20
der ingeschrevenen niet opkomt, terwijl na
eenige maanden van de deelneemsters nog
eens 20 de cursus heeft verlaten.
Tentoonstelling. De tentoonstelling van het
werk der leerlingen, op 2 en 3 September ge
houden, werd door 1650 personen bezocht.
De Inspectrice van het Nijverheidsonderwijs
voor Meisjes, mejuffrouw Beumer, en Burge
meester, Secretaris en Wethouder van On
derwijs der gemeente Den Helder, gaven door
een bezoek blijk van hun belangstelling in de
school.
Excursies. De tentoonstelling ..Het costuum
onzer voorouders" te Den Haag gehouden,
Haast II, indien U nog profiteeren wilt van
onze jubileum-aanbieding van o.a.
EEN PHILIPS RADIOTOESTEL
EEN SIMPLEX HEEREN- OF DAMESRIJWIEL of
EEN ZILVEREN HEEREN- OF DAMESHORLOGE
en zendt ons vóór 1 Mei a s. zooveel
mogelijk bestaande Nederlandsche woorden
(oude spelling), gevormd uit bovenstaand
opschrift: „Sterkoffie en Sterthee jubileeren
Voorwaarden voor deelname:
Voor ieder ingezonden woord moet een sluit-
etiket met klein Sterretje, geknipt van een zak
Sterkoffie of Sterthee, worden bijgesloten.
leder woord mag niet meer letters van één soort
bevatten, dan totaal in het opschrift voorkomen:
alle woorden moeten verschillend zijn.
Alle inzendingen moeten ons vóór 1 Mei 1937
franco worden toegestuurd.
Bovendien ontvangt ieder deelnemer, die min
stens 8 woorden en sluit-etiketten heeft inge
zonden, een jubileumgeschenk.
Dit geschenk heeft U direct, want het opschrift
geeft U zoo zonder meer reeds vier van de acht
woorden.
Fa. Sn. Levelt Prins Hendrikkade 26 Amsterdam
Koffie Thee
werd door de oudste leerlingen bezocht.
De tweede klasse van de opleiding voor
Hulp in de Huishouding bezichtigde de in
stallatie van de waterleiding te Huisduinen,
een melkinrichting hier ter stede en de fa
briek van Boldoot te Amsterdam.
Lokalen. Evenals in de voorafgaande jaren
werden lokalen afgestaan voor het geven van
lessen aan 130 vrouwen van werkloozen.
De Inspecteur van het Lager Onderwijs in
het district Den Helder hield vanaf Septem
ber het spreekuur in de school.
In het openbaar beleedigd.
Een bewoonster van de Middenstraat heeft
zich op het Hoofdbureau beklaagd, daar zij in
het openbaar beleedigd zou zijn door een
andere bewoonster van die straat.
Het lied zonder einde
Eén fiets, welke eénigen tijd onbeheerd op
de Javastraat stond, is gestolen. Welke volgt?
en de schoonste tanden,
indien U poetst met de
antiseptische tandpasta
Tube 60 en 40 ct. Doos 20 ct.
2-jarige cursus
Opleiding
huisnaaister
2e jaar
opleiding
huisnaaister -j-
opleiding
costuum-
naaister.
Opleiding
hulp in de
huishouding
Cursussen
1 Jan.
146
22
17
32
89
1 Sept.
140
28
19
31
1 Oct.
140
28
19
31
81
31 Dec
133
27
15
31
79
waarvan 15 van Texel, 3 van Wieringen, 8 van Anna Paulowna en 2 van Wieringermeer.
Natuurhistorisch Museum. Elke
eiken Woensdagmiddag van 3—6 UUr
Zaterdagavond van 7—10 uur, den 4^
Woensdag van elke maand van' 8—iotste|i
den eersten Zondag van elke maanrt "kt,
3—5 u.
Vrijdag 9 April.
Kegelhuis, 8 u. (benedenzaal)N^ti
Herstel. Feestelijke jaarvergadering,
Zaterdag 10 April.
Musis Sacrum, 8 u. Speeltuinvereenir,-
afd. „O. H.". Ouderavond. gUl?
Casino, 8 u. Feestavond Voetbalvereeni»,-
„Watervogels" voor donateurs en genoot?8
den. S-
Veel makreel, maar lagg
Er wordt dit voorjaar te IJmuiden tam.
lijk veel makreel aangevoerd, welke aan dt
Westkust van Engeland wordt gevangen.
Was er eerst nogal prijs op, thans gaat deze
visch voor zeer lagen prijs van de hand.
Eerst werd per kist ongeveer 9.—' -w,
steed en nu soms 2—, zoodat de besom',
ming, thans met deze visscherij verkregen'
niet veel zoden aan den dijk zet. Ir I
Ook de kustbooten blijven klagen over ge.
ringe uitkomsten. Er zijn er thans maar wei.
nige, die flink boven de duizend gülden'uit.
komen, zelfs waren er al, die de duizend gm',
den niet konden halen.
Waarschijnlijk, dat de voorjaarsharing van
de Waddenzee, die nu in flinke hoeveelheden
wordt gevangen, van invloed is op de prjjj.
stelling van enkele vischsoorten, vooral op die
van makreel.
De tongprijs bereikte Donderdag weer eens
1.per kilo, hetgeen in een poos niet was
•voorgekomen. Tarbot daarentegen kwam
sléchts op ten hoogste 0.78 per kg.'
De scholprijzen, vooral die van zet- en
kleine schol, houden zich steeds goed.
Het blijkt dus wel, dat deze vischsoort
steeds ruimen afzet kan vinden en een zeer
gewiide visch blijft.
Kabeljauw loopt den laatsten tijd ook weer
op in prijs en haalde Donderdag 54— pet
125 kilo.
De loggers maakten weer wat betere be
sommingen.
Jaarcijfers voor Den Helder,
In Den Helder werden 'in 1936 uit de Wad
denzee aangebracht: 60 kg ansjovis; 37.409
tal haring; 23.535 kg bot; voor aal mist men
een cijfer, omdat deze visch als regel niet
via den afslag verkocht wordt; geep 15.378
kg; consumptiegarnalen 330.399 kg.
Ook van alikruiken missen we de ge
gevens, omdat ook deze schelpdieren op an
dere wijze dan via den afslag worden ver
handeld.
De cijfers voor 1935 luiden, wat betreft den
aanvoer te Den Helder:
Ansjovis 9332 kg; haring 79.687 tal; hot
33.613 kg; geep 60. 818 kg; consumptiegar
nalen 246.034 kg.
De totale waarde dezer Waddenzeeproduc
ten was in 1935 voor Den Helder 113.553 en
•in 1936 84.537. Dat verschilt dus ongeveer
30.000 gulden, hegteen een belangrijk nadeel
beteekent.
De treilvisscherij uit de Noordzee daaren
tegen toont voor Den Helder een iets gun
stiger beeld in 1936. Het bedrag was verleden
jaar 111.135 tegen in 1935 71.726. Dat is
dus ongeveer 40.000 guldenbeter.
We komen zoodoende tot een generaal-
totaal aan opbrengst te Den Helder voor de
geheele visscherij van in 1935 185.279 en in
1936 totaal 195.672.
Mag het beeld van de opbrengst der Noord-
zeevisscherij iets beter zijn, we kunnen helaas
niet spreken van een bevredigend vischbedrijf
en we hopen, dat de cijfers over 1937 beter
zulen mogen luiden, hoewel de verschijnselen
er nog niet op wijzen, omdat de Waddenzee
nog niet de belangrijkheid heeft gekregen, die
ze voor Den Helder vroeger had.
Aalvisscherij in het IJselmeer,
Hoewel pas begonnen, worden de vangsten
in het IJselmeer al beter. Ook in het zuide
lijk gedeelte heeft men deze visscherij reeds
ter hand genomen.
De prijs laat zich niet slecht aanzien. Be
steed wordt zoo ongeveer van een kwartje
tot 30 cent per pond.
Annie de HoogNoof
24)
„Getsie," zei Chris, een vies gezicht trek
kend, „ook lekker, zoo net naast je brood."
„Hoor me zoo'n snotneus eens aan. Nee,
ik zal voor jou plezier met dat wurm in de
kouwe achterkamer gaan ziten, is het nou
goed? Nou zalle we het krijgen. Door, zit
niet zoo te kieskauwen, geef me liever eens
een schoone luier van het lijntje, maar een
goeie droge hoor." En toen tot het kind, dat
opgehouden had met huilen:
„Zoo is het beter, hè? Ja, 't is ook niks
gedaan met zoo'n broek, maar nou krijg je
geen schoone voor morgenochtend, al ga je
op je hoofd staan... Nee, meid, diè niet," viel
ze in een adem uit tegen Doortje, „je voelt
toch wel dat die aan de punten nog heelemaal
drijft, sufferd. Dié is beter, zóó..."
De luier die ze het kind afgedaan had,
smeet ze achteloos in een hoek, dan' weekte
ze, zonder haar handen af te vegen, een
korstje brood in de koffie, haalde het even
door de suiker en stak het het kind in den
mond...
„Fijn hè?" Hoor 'm smakken!" riep ze
tevreden uit. „Ja, jongen, je moeder weet wel
wat lekker is."
Opeens drong een geroep van de straat tot
hen door. Even keken ze alle drie luisterend op.
„Dóórtje!" klonk het weer.
,,'t Is Marry," zei Doortje. ,,ik meende het
nèt al te hooren. Mag ik even naar d'r toe?"
„Nou nog? Geen kwestie van."
„Hè, waarom nou niet Moe?" hield het
kind zeurend aan.
„Omdat ik het niet hebben wil. Je komt
de kamer vanavond niet meer af. Je eet je
brood op en dan naar bed."
Het kind ging, als uiting van verzet, met
haar beide ellebogen op de tafel leunen.
„Moe heb groot gelijk," plaagde Chris.
„Bemoei je er niet mee, naarheid."
„Lekkere zus..." Hij trachtte haar aan te
halen.
„Moe, laat-ie nou met z'n handen van me
afblijven..."
„Schreeuw niet zoo merakel! En jij, ver
velende kwajongen, je houdt je handen thuis,
begrepen anders zal ik de mijne es uit
steken en dan ben je nog lang niet gelukkig!"
Van buiten klonk opnieuw een geroep, nu
nog dringender dan zooeven.
„Dóórtje... oehoeI!"
Een gevoel van medelijden bekroop de
kleine Dora. Marry was natuurlijk weer
alleen. Ze wierp een smeekenden blik op
haar moeder.
„Ze roept wéér Moe. Laat me oan even
gaan zeggen, dat ik niet mag. Misschien is
d'r moeder weer niet thuis."
„Is die ooit wel-es thuis, 's avonds ten
minste? Waarom zoekt dat mensch geen
werk voor overdag? Ja, dat wil iedereen wel,
's avonds een ander voor je kinderen laten
opdraaien, maar mijn niet gezien."
„D'r komt iemand de trap op," zei Chris,
gespannen luisterend.
De moeder zweeg. Kan haar wat schelen
wie d'r naar boven ging. Bij de buren liep
men den heelen dag trap op trap af, als je
d&t moest bijhouden...
Alleen Doortje had er schijnbaar een voor
gevoel van wie daar naar boven kwam. Ze
hield haar blik strak op de deur gericht en
verwonderde zich niet toen ze heel voor
zichtig de knop zag omdraaien.
Nog vóór juffrouw Smit, die het kind in-
tusschen weglegde, iets bemerkt had, kwam
Marry, bleek van de kou, de kamer binnen.
Ze ging met haar rug tegen de deur geleund
staan, in afwachting hoe haar komst opge
nomen zou worden.
„DéAag," zei ze, met een blik op Chris en
Doortje.
Op datzelfde oogenblik kwam hun moeder
de kamer weer in.
Marry keek vol angst naar het gezicht van
de vrouw, dat niet veel goeds voorspelde.
„Wat kom jij doen?" vroeg ze bits. „En
hoe kom je derin?"
,,'k Heb boven gebeld," zei Marry zacht.
„Ik dacht dat Doortje me niet hoorde."
„Brutale bliksem die je bent, om zoo maar
bij iemand binnen te komen vallen. En wat
moet je eigenlijk?"
De moed zonk Marry in de schoenen. 'Toch
moest ze het maar wagen.
,,'k Wou vragen of Doortje nog even op
straat mocht..."
„Noü nog? Kind, hoe haal je het in je
hoofd? 't Is vèr over achten en dan hooren
kinderen van fatsoendelijke menschen niet
meer op straat, ga óók naar huis, zooals het
hoort." Marry'.s gezichtje betrok. Als een
grimmig spook dook de dondere trap voor
haar oogen op... Naar huis, ze wou dat maar
wét graag, als ze maar niet zoo bang was...
Ze durfde het niet te zeggen, wan.t ze wist
dat Chris haar daar dan altijd mee zou
sarren, vooral als er andere kinderen bij
waren en dan lachten ze haar misschien weer
uit... Toch moest ze iets zeggen, ze zag aan
juffrouw Smit's gezicht dat ze daarop stond
te wachten.
,,'k Ben zoo alleen, ziet u..." Chris begon
spottend te lachen, maar durfde toch schijn
baar niets te zeggen.
Ze zag hoe Doortje's moeder smalend
d'r bovenlip optrok. Ook hoorde ze haar op
vallend hard snuiven, maar veel aandacht
schonk zij daar niet aan, want haar oogen
waren sedert eenige oogenblikken gevestigd
op de boterhammen met worst, die juffrouw
Smit nu verder klaarmaakte.
Doortje volgde Marry's begeerige blikken.
„Heb je honger?" vroeg ze.
Marry knikte bevestigend.
„Moe, geeft u haar ook een boterham..."
Een woedende blik trof Doortje.
„Marry hep zelf een moeder om voor d'r te
zorgen. En als die dat niet doet, kan ik het
niet helpen. Ik kan moeilijk voor brood voor
de heele buurt zorgen."
„Eén sneetje, nogal erg..." sprak het kind
tegen.
,,'k Heb trouwens geen brood meer ook."
Marry kon, vanaf het plaatsje waar ze
stond, precies in de open broodtrommel kijken,
die op een stoel naast juffrouw Smit stond.
Ze zag daar nog een groot half brood in
liggen en ook nog een paar kapjes...
Waarom jokte Doortje's moeder nu zoo?
Dat ze het niet geven wou, was niet aardig
van d'r, maar dat ze nu nog jokte ook! Maar
misschien was ze het vergeten dat ze nog
zooveel had...
„D'r ligt nog bijna een heel in de trommel,"
zei ze, met haar vingertje dien kant uit
wijzend, kijkt u maar...'
Juffrouw Smit deed met een woedenden
smak de broodtrommel dicht.
„Leelijke pottenkijkster die je bent, moet ik
jou soms tekst en uitleg geven wat ik daar
mee doen moet?"
„Mag ze er dan een van mij, moe? Ik kan
ze toch niet op," vroeg Doortje, die zag dat
Marry door dien uitval het huilen nader stond
dan het lachen.
„Niks dervan. Je eet je eigen portie op en
daarmee uit. En jij Marry, ga nou maar met
een weg, want de kinderen hier moeten naar
bed."
„Zeker om koud acht uur..." sputterde
Chris tegen, terwijl zijn moeder de deur open
deed en Marry de gang opduwde.
Doortje keek naar Marry's zielige gezichtje
„Tot morgen, hoor!" riep ze haar na.
Toen de deur achter haar dichtgedaan was
bleef Marry een oogenblik besluiteloos op het
kleine, schaarsch verlichte portaaltje staan
Overal waar maar licht was, voelde zij zich
veilig. Ze zou hier wel op haar Mammie willen
wachten, desnoods den halven nacht. Hier was
het ook niet zoo koud als op straat. Hè,
daarbinnen was het lekker warm geweest en
wat prettig zoo allemaal bij elkaar. Ze vond
juffrouw Smit niet erg aardig, maar je kon
toch nog maar beter bij haar zijn, dan alleen.
En die lekkere boterhammen... Wat had ze
er graag eentje van gehad. Mammie had boven
natuurlijk ook wel wat voor haar klaar gezet,
maar bij een ander smaakte het altijd eens
zoo lekker. Dat zou Mammie nooit doen, zoo-
als juffrouw Smit, zoo de boter in een papier"
tje op tafel leggen en die worst ook. Nee,
haar Mammie deed dat altijd netjes op
schaaltjes. Net als bij de deftige menschen,
zei Doortje altijd, die dat wist, omdat haar
moeder vroeger altijd bij rijke lui gediend
had. Bij gewone burgermenschen kwam het er
zoo nauw niet opaan, zei Doortje altijd, maar
dat was toch niet heelemaal waar, want héar
Mammie hield erg van netjes. Nee, Doortje
was wel in veel dingen heel verstandig, maar
daar wist ze toch niets van af.
Nu moest ze toch maar naar beneden g'aan,
want als juffrouw Smit toevallig de deur
opendeed en haar nog zag, dan kreeg ze er
weer aardig van langs. Ze kon toch zoo tekeer
gaan.
Wat een geluk dat haar moeder niet zoo
was, dan zou ze wel altijd kunnen huilen.
Ze liep langzaam, met haar hand aan de
wiebelende leuning, de trap af. Gelukkig, de
regen was opgehouden. Hè, nu moest ze eigen
lijk zoo ineens door naar boven kunnen gaan
en dan gauw even eten en dan naar bed. Ze
zou vast direct slapen als ze in d'r warme
bed kwam. Maar wie weet hoelang het nog
zou duren alvorens ze iemand zag. Hadden zij
toch ook maar bovenburen, zooals bij Doortje,
dan had je niet zoo het gevoel dat je alleen
woonde. Eenige meters voor haar liep fen
vrouw, die was zeker ergens uit een woning
gekomen.
(Wordt vervolgd).
