„Napoleon der zeven
zeeën" gestorven
VERPOOZING
Liefde en worst
Lord Kylsant s sensationeele loopbaan
til
TUINHOEKJE
KORT VERHAAL
De ongeschreven wet
Dictator der Engelsche handelsvloot moest
in zijn levensavond nog het gevangenis
pakje aantrekken.
Lord Kylsant, ©enige jaren gele
den nog de rijkste en machtig
ste soheepsrecder van Enge
land, overleed ©enige dagen ge
leden in den ouderdom van 74
jaar in de grootste teruggetrok
kenheid na een zeer avontuur-
lijik leven, waardoor hij ten
slotte nog als zeventigjarige in
de gevangenis terecht kwam.
Op een warmen Augustus-tmorgen
van het jaar 1932 verscheen er een
elegante auto voor de poorten van
de Londensche gevangenis. Achter
in den auto wachtte een gesluierde,
zeer slarake en elegante dame;
naast den chauffeur zat een butler
in uniform. Een paar minuten later
gingen de zware deuren van de ge
vangenis open en een oude, lange
heer werd door twee gevangenis-
beambten naar den auto geleid,
die onmiddellijk daarop in snelle
vaart in onfiiekende richting ver
dween. Op dien dag schreven de
kranten voor de laatste maal over
den bekenden scheepsreeder Lord
Kylsant., totdat thans, door zijn
plotseling overlijden, opnieuw de
aandacht op het leven van een van
de merkwaardigste menschen van
Londen gevestigd werd.
Maatschappij met
boot.
één stoom-
Owen Cosby Philipps, de derde zoon van
een geestelijke in Pembrokeshire, kwam on
middellijk na het beëindigen van zijn stu
die in dienst bij een sctieepsimakelaars-
firma in Newoastle, waar hij 80 pond per
jaar verdiende, wat juist voldoende was,
om net niet te verhongeren. Van dit salaris
spaarde de jonge man nog een klein ka
pitaaltje bij elkaar, en voor hij 25 jaar
oud geworden was, had hij reeds de fun
damenten gelegd voor zijn lateren rijk
dom, toen hij namelijk een stoomvaart
maatschappij met zegge en schrijve écp
stoomboot gesticht had.
De jonge Philipps werkte in alle stilte,
zonder veel drukte te maken, en bracht in
het begin van deze eeuw zijn zaken naar
Londen over, waar men in het begin ook
niet veel andacht aan hem schonk. Toen
hij echter in 1903 tot mede-directeur van de
Boyal Mail Steam Packet Maatschappij
gekozen werd, begon men zich toch meer
voor zijn persoon te interesseeren. Drie
maanden later werd hij bevorderd tot voor
zitter van den Raad van Toezicht, en be
gon nu met een reeks groote veranderin
gen aan te brengen, welke hun hoogte
punt vonden in het overnemen van het
toezicht op de meeste onafhankelijke
stoomvaartlij nen.
Snelle maatschappelijke klimpartij.
Na den oorlog zette de intusschen
tot Sir Owen Philipps bevorderde
scheeps-industrieel in nog grooter
omvang zijn speculatieve bezighe
den voort en toen hij in het jaar
1926 ook nog de controle van de
White Star Lijn er bij kreeg, con
troleerde hij het grootste deel van
de Engelsche handelsvloot met een
gezamenlijke waarde van meer dan
70 millioen pond en werd hij door
zijn t.ijdgenooten afwisselend als de
„dictator van de Engelsche vloot"
of zelfs als de „Napoleon van de
zeven zeeën" aangesproken.
Philipps was intusschen ook lid van het
Hoogerhuis geworden en bevorderd tot Lord
Kylsant. Iedereen kende den grootcn, slan
ken man, die bijzonder veel waarde aan
zijn kleeding hechtte en er prijs op stelde,
er zoo goed mogelijk uit te ziicn.
Zijn lengte maakte indruk.
Lord Kylsant meende dan ook, dat hij
veel, van zijn successen aan zijn lengte
hi.1 was bijna twee meter lang te danken
had „U hebt gelijk," zeide hij eens. „ik heb
veel successen te danken aan het feit, dat
ik boven mijn niedemenschen „verheven"
ben want men schijnt in het algemeen voor
iemand die langer is, meer respect te heb
ben. Als kind had ik erg veel te lijden van
de. spotternijen van mijn kameraadjes, die
mij boonenstaak noemden en die mii om
mijn lengte uitlachten. Nauwelijks stond ik
echter in het volle leven, of ik merkte de
voordeelen van mijn lengte. Ik ontdekte, dat
veel menschen het niet prettig vonden, om
staande met mij te praten, en daarom juist
deed ik al mijn belangrijke zaken staande
vanneer ik mijn wil wilde doorzetten."
En Lord Kylsant kreeg steeds zijn wen-
schen gedaan. Toen hij in het jaar 1930 van
zijn betrekking als voorzitter van zijn
scheepvaartconcern ontslagen werd, omdat
het halfjaarlijksche dividend van zijn firma
niet betaald kon worden, was Lord Kyl
sant directeur van vier firma's, voorzitter
van 33 en directeur van 41 maatschappijen.
Hij was president van de Federatie van
Kamers van Koophandel in het Britsche
Rijk, van de Kamer van Scheepvaart en van
talrijke vereenigingen en clubs.
Schemering
Toen Lord Kylsant van zijn reis naar
Zuid-Afrika in Londen terugkeerde, werd
hij gevangen genomen en wegens bedrog
in staat van beschuldiging gesteld. In Juli
1931 werd hij wegens bedrog tot een jaar
gevangenisstraf veroordeeld. Zijn hooger be
roep werd verworpen en zijn jaar gevan
genisstraf moest hij uitzitten.
Nadat hij de gevangenis verlaten had,
trok hij zicii geheel in het particuliere leven
terug. Zijn persoonlijk vermogen was niet
aangetast. Hij was nog steeds een van de
rijkste mannen van het land. Spoedig daar
op organiseerde een club een groot feest en
noodigde ook zijn voormalig lid, Lord Kyl
sant uit. Deze demonstratieve uitnoodiging
miste niet zijn uitwerking, des te meer,
daar de advocaat, die Kylsant in de ge
vangenis gezet had, op dezen avond zijn ta
felgenoot was en hem met de grootste be
leefdheid behandelde. Verscheidene clubs
boden hem nu weer het lidmaatschap aan,
maar de gevallen goliath wees dit bitter
glimlachend af. Hij wenschte rust en vrede
en ging alleen nog maar af en toe naar het
Hoogerhuis, om daar in een stil hoekje de
debatten over de schecpvaartproblemcn aan
te hooren.
Zijn plotselingen dood heeft voor de
laatste maal de aandacht op zijn merkwaar
dige persoonlijkheid gevestigd, op den Lord,
die de gevangeniskleeren aantrok, om voor
iets te boeten, wat honderden anderen in
de wanhopige jaren 1929 en 1930 gedaan
hadden, maar die slimmer geweest waren
en zich niet hadden laten vangen.
„Wat in mijn jeugd een voordeel en ge
luk was, mijn lichaamslengte", vertelde hij
nog kort voor zijn overlijden, „werd in het
laatst van mijn leven mijn noodlot. Ik was
te groot, men kon mij niet overzien!"...
Door
WOUT JACOBS.
Het verhaal begint met een belofte en
eindigt met een verzoening van de beide
hoofdpersonen, Henk en Dora, genaamd
Dot. Daartusschen ligt waarvoor anders
die verzoening een uitgebreide ruzie
Maar we zullen alles in volgorde vertel
len.
Reken er maar op, als er geslacht
wordt, krijgen jullie een pak met versche
rookworst toegestuurd! liad oom Evert be
loofd. En Dot had geantwoord: Nou,
oom, het is misschien wel onbescheiden
om dat zoo maar aan te nemen, maar als
U eens wist hoeveel wij van versche worst
houden
Dit gesprek had plaats gevonden in het
begin van September, toen de pasgetrouw
de jongelui een weekend doorbrachten bij
oom Evert, die buiten woonde. En het ge
volg was geweest, dat ze, telkens .wanneer
ze in de volgende weken aan het eten za
ten, elkaar toegeknikt hadden:
't Smaakt, heel goed. maar als wc die
versche worst eens hebben En telkens
was natuurlijk de verwachting grooter ge
worden.
Maar de tijd ging voorbij en er kwaim
geen pak met worst in het nieuwhouw-
huisje van Henk en Dot binnen. Er begon
al een beetje twijfel op te komen. Zou oom
Evert zijn belofte ontrouw zijn?
Vooral Hienk begon steeds weer over die
versche worst en Dot brak haar hoofd er
over hoe ze aan zijn verlangen kon vol
doen. Maar het hielp ook al niets, of ze
iederen morgen op het balkon naar de
postauto uitkeek. Hij reed altijd haar huis
voorbij.
ITALIAANSCHE JEUGD TE BERLIJN. Links de meisjes tijdens een officieele plechtigheid; rechts de jongens direct
na hun aankomst in de Duitsche hoofdstad.
Zoo was de stand van zaken, toen op een
dag het ongeluk als een donderbui over hen
losbrak. Want nooit had Dot kunnen dien
ken, dat Herilk zoo liefdeloos en leelijk te
gen haar zon kunnen doen. En waarom?
Ja, alleen omdat zij op een keer zuurkool
gekookt had en daarbij voor elk een stuk
rookworst op het bord had gelegd. Toch
zeker heel aannemelijk eten maar of
Henk nu ergernissen gehad had in zijn
zaak of dat de zuurkoollucht hem hoop had
gegeven op de aankomst van een zeker
pak in elk geval, hij schoof zijn bord
opzij zonder eien hap gegeten te hebben en
merkte boos op, dat er misschien wel men
schen waren die zuurkool met rookworst
aten, maar dat hij daartoe niet behoorde.
Hij at zuurkool met versche worst óf hij
at het heelemaal niet!
't Is te hegrijpen, dat Dot de tranen in
de oogen kwamen: Maar Henik, het
was toch goed bedoeld, stamelde zij,
toe, eet er nou toch wat van. En, om hem
een goed voorbeeld te geven, begon ze dap
per met haar portie.
Maar Henk had de bokkepruik op,
Voor jouw pleizier zeker, denk je dat ik
voor jouw pleizier van plan ben mijn
maag te bederven?
Dat was groote onzin, maar Dot probeer
de het nogeens. Wacht, ik zal je rook
worst wel nemen, eet jij dan alleen de
zuurkool. Dan zal je later de worst van
oom Evert des te beker smaken, hé?
Maar daarmee had ze Henk voor goed in
het harnas gejaagd. Hij lachte hoonend:
Oom Evert ja zeker, dan kan je lang
wachten. Die heeft z'n vlecsch al lang in de
kuip en denkt er heelemaal niet meer aan
ons worst te sturen. Dot wou er iets tegen
in brengen, maar Honk was eenmaal op
gang en liet haar niet aan het woord ko
men: Dit staat vast, die oom Evert van
jou heeft ons voor het laatst gezien. Het
gaat niet om dat beetje worst, maar be
loofd is beloofd. Als hij dan te gierig is...
Maar nu vloog. Dot op. Haar lievelings
oom, zou ze die laten beleedigen? Oom
Evert is niet gierig! Maar weet je wat jij
bent? Jij bent een onbeschaamde vlegel!
En zoo ging het er op los, het eene
woord na het andere, het werd de eerste
groote ruzie in het jonge huwelijk.
Tenslotte greep Henk woedend zijn jas
en hoed en liep zonder groet de deur uit,
terwijl Dot huilend de borden met het koud-
geworden middageten naar de keuken
bracht. Ook den volgenden morgen zeiden
ze geen woord tegen elkaar en dat duurde
zoo tien dagen, omdat ieder wilde, dat de
ander ongelijk bekende.
Maar anderhalve week is erg lang. En
eigenlijk hadden Henk en Dot allebei een
Het is een heele kunst, voor elke gelegen
heid, waarbij wij ons in het openbaar ver-
toonen, ©en passend costuum te kiezen. Er
bestaat weliswaar een ongeschreven wet in
zake ons uiterlijk, een wet, waarmee onze
intuïtie ons bekend kan maken, doch even
min als alle menschen een goed function-
neerend geweten hebben, bezitten alle vrou
wen een correct werkende intuïtie. Dus
zondigen ze nog al eens tegen de kleeding-
eliquette. Sommigen begaan met moedwil
een overtreding. Ik ken vrouwien, die, hoe
wel ze een uitstekend gesorteerde garde
robe bezitten, zonder blikken of blozen da
gen in een akelig afdragertje kunnen rond
sjouwen, enkel en alleen omdat ze geen
rin hebbiju zich „druk te maken".
Het is het- soort vrouwen, dat in blouse:
en-rok in d.en schouwburg verschijnt en
zich kan permitteeren. in de meest pre-
tentie-looze jurk op een middagreceptie haar
opwachting te maken. De veilige weten
schap. dat zij deze nonchalance niet uit
machteloosheid, doch uit vrije verkiezing
demonstreert, geeft haar een aureool van
onschendbaarheid. Zij moet door hetzelfde
gevoel bezeten zijn van iemand, die zonder
portemonaie pndloopt, doch wiens deposito
op de een of andere bank dagelijks groeit.
Daarentegen bestaan er talloozen, die om
de twee uur een ware metamorphose onder
gaan, zoodat men de onrustige gewaarwor
ding krijgt, in het gezelschap te verkeeren
van iemand, die zich nog steeds aan ons
moet voorstellen
Ik kan de verkleedwoede dezer dame
tjes niet erg apprecieeren, Het is ook jn
slecht geweten en waren allang geneigd
tot een verzoening. Daarom kwamen beide
op het idee de verzoening in te leiden met
een verrassing, een soort zoenoffer. En bei
den kozen daarvoor Henk's verjaardag uit,
die in die week viel.
Terwijl Henk een afspraak maakte met
een zakenvriend, die zijn ouders buiten had
wonen, bracht Dot een heelen middag door
met zoeken naar een oud recept van haar
grootmoeder. Toen ze het gevonden had, las
ze met groote aandacht de voorschriften
voor het bereiden van versche worst. Nu
mocht de verjaardag komen!.
Den dag tevoren werkte ze met koorts
achtige haast. Ze haalde bij slager en groen
teboer alle ingrediënten en toen ze het bij
elkaar had, kon ze beginnen.
Toen Henk thuiskwam, was ze nog in de
keuken bezig en merkte daardoor niet, dat
hij een pak in zijn actetasch had.
Op den morgen van den verjaardag stond
Dot vroeg op om de cadeautjes klaar te
zetten. Maar ze hoorde, dat Henk vlak
daarop ook uit bed kwam. Ze riep hem. Hij
kwam binnen met de handen op den rug.
Wat heb je daar? vroeg ze verwonderd.
Hij lachte geheimzinnig. Een verrassing
voor jou! Voor mij? Maar dan moet je
eerst die voor jou zien. Doe je oogen dicht.
Een, twee, drie! Ze trok de doek van een
groote schotel afHenk uitte een kreet:
Maar dat is
Versche worst, zelf gemaakt! triomfeerde
Dot. Maar wat is er?
Hier! Henk haalde van achter zijn rug...
ook een schotel versche worst te voorschijn.
Vijf pond! Voor jou! steunde hij en
keek radeloos naar Dot, die hem evenzoo
aanstaarde.
Toen werd er gebeld. Dot deed open. Er
stond een postbode. Alstublieft, per expresse.
Ze hoefden het niet uit te pakken om te we
ten, wat er in zat. Er hing een briefje aan
met de volgende woorden:
„Hartelijk golukgewenscht. Heb expres
met slachten gewacht tot je verjaardag,
daarom nu een extra groote portie. Oom
Evert."
Henk kon het eerst weer spreken.
Goeie genade, wat moeten we met twintig
pond worst beginnen? Maar Dot wist al
ï'aad: Ik weet het! We noodigen onze
vrienden uit en geven een groot worstdiner!
En dan ze sloeg haar arm om zijn hals-
is het ook meteen ons verzoeningsfeest.
Maar daar zeggen we niets van!
En met dit voorstel was Henk het volko
men eens.
deze kwestie zaak, den gulden middenweg
te bewandelen, niet te excentriek te zijn en
niet tè nonchalant.
Op het punt vam onze verpoozingen echter
beteekent een geschikt uiterlijk de helft,
zoo niet driekwart van ons genoegen.
Nu behoef ik U wel niet te vertellen, dat
U niet moot gaan zwemmen in een avond
jurk of tennissen in een gekleed complet,
tóch kan een kleine show van wat op dit
gebied momenteel gebruikelijk is, haar
nut hebben.
„Mannequin" nir. 1 vertoont ons een,
misschien ecnigszins „stijf" aandoend, doch
in wezen zeer moderne teninisjurk van wit
piqué met pofmouwtjes en vierkant uitge
sneden hals. Bij een flinke wandeling vol
gen we het voorbeeld van mannequin 2, die
op een lichte blouse een vlotten overgooien
draagt.
Van nr. 3 kunnen wij leeren, hoe een
zwemuitrusting otn te tooveren in een zeer
aantrekkelijk strand, en wandelge
waad. We schieten over short of badpak
den aardigen gebloemd cretonnen mantel
aan, die van voren, als een huishoudjas
met knoopen sluit; we deponeeren zakdoek
en portemonnaie in de diepe, felkleurige
zakken, zetten den grooten zonne
hoed op het hoofd en niemand vermoedt,
hoe onvolledig het dessous wel is.
Voor een trip in de zon, welke geen ander
doel heeft dan een beetje te paradeeren,
te zonnen, een soort wandel-zonnebad dus',
is toilet nr. 4 ideaal. Deze jurk is een re-
presentanfe vari het „wikkelsysteem"' een
zeer laag rugdécolleté dus. Men kan desge-
wenscht een kort jakje op de jurk knoopen
(zie 4a links).
Het nut van een degelijke donkere, niet
vfarnaum 8 Wan,ic,l;ok en eenvoudige wasch-
roJ-ht blouse' ™°als, ten overvloede, geheel
re.chts nog eens staat afgebeeld, zal wel
niemand meer betwisten.
U Ke,et °p rte eigenaardige hoofd
deksels waarmede twee onzer exposanties
getooid zijn? Ik moet U zeggen dat de zoo
modieuze strikjes-onder-de-kin een eeni^s
mode'^eft161011 mdr,k op me maken. De
mode geeft ons echter ook voor déze hii
zondere allure een brevet, dus zwijgt
UONTINE.
VRETENDE EN ZUIGENDE VIJANDEN.
De bestrijding van rupsen en
bladluizen.
Met opzet plaats ik hierboven vretende en
zuigende vijanden. In deze beide groepen moe
ten we de vernielers van de bladeren onzer
planten steeds verdeelen, willen we het ge
schikte bestrijdingsmiddel uitzoeken. Die
welke vretende monddeelen hebben, rupsen
dus, kunnen we bestrijden door een of ander
maaggif op de bladeren te spuiten, maar bjj
die met zuigende monddeelen, zooals blad
luizen, geeft het bespuiten van de oppervlakte
van het blad met een bladgif niets, omdat
deze zuigende vijanden hun voedsel midden uit
de plant halen. Als men dit verschil goed dui-
delijk heeft begrepen, zal men zich later in
de toepasing van de diverse bestrijdingsmid-
delen niet zoo spoedig vergissen.
Laten we nu eerst even de bestrijding der
rupsen, de vijanden met bijtende monddeelen,
nagaan.
Een zeer goed voorbehoedmiddel is het in
den winter bespuiten der diverse door rupsen
aangetaste gewassen met een oplossing van
7 Vz pet. vruchtboomcabolineum. He<J veel
vlindereieren worden hierdoor vernietigd. De
bespuiting met zoo sterke carbolineum mag
echter alleen in Februari plaats vinden, in
geen geval als de knoppen reeds zwellen. Bij
kleine struiken en pas opgeplante vruchtboo-
men kan men door afzoeken ook heel wat
schade voorkomen. Dit afzoeken is vooral ge
makkelijk bij rupsen als de ringerups, die in
groote groepen bijeen in een soort spinsel
's avonds en 's nachts een schuilplaats vinden.
Doch ook bij jonge vruchtboomen is het afzoe
ken gemakkelijk.
Als ze kaal gevreten zijn, dan moet men ze
veel water geven. Groeizaam weer kan helpen,
maar toch zullen zulke boomen een zwaren
strijd hebben om er weer boven op te komen.
U zult wel eens hebben gemerkt, dat heel
veel rupsjes zich als het ware in een blad
oprollen. Daar zijn ze met bespuitingsmid-
delen moeilijk te treffen, dus ook hier is af
zoeken, als het tenminste niet al te groote
boomen betreft, het beste middel ter verde
diging, waarbij veel vogels, vooral de meezen,
u uitstekend kunnen helpen.
Verreweg de meest succesvolle besfrjjding
van alle rupsen is echter een bespuiting der
bladeren met een of ander maaggif. Doch dit
aangewende maaggif kan ook nadeelige gevol
gen hebben voor mensch en huisdier, wanneer
het in de maag komt. Dus moet men zeer
voorzichtig te werk gaan, nooit bij *t sproeien
de mond openhouden, niet sproeien op vruch
ten (bessen) of groenten, welke binnen onge
veer 6 weken na het sproeien worden genut
tigd er ook dan eerst ng eens extra afwas-
schen en na het sproeien zelf handen en
gezicht goed reinigen.
Loodarsenaat (0.5 pet.), Uraniagroen (01
pct.),Parijsch groen (0.1 pet.) en Bariumchlo-
ride (2 pet.) zijn alle goede maaggiften, die
met een fijne bestuiver over de bladeren wor
den gespoten. Tijdens de bespuiting link roe
ren. Spuiten bij windstil en droog weer, liefst
in de avonduren!
Er zijn nog heel veel goede bestrijdings
middelen te noemen, maar de hier genoemde
zijn gewoonlijk afdoende. A. v. d. L.
LORD BALDWIN, de onlangs afgetreden
Engelsche premier, ziet men hier in zijn
iunctie van kanselier der Universiteit van
Cambridge.
