TARZANl
WAN PI
APEN
Confectie in de
Ver. Staten
Het verboden
grondgebied
Verzekering».»,
tegen de liefde
Radioprogramma
GEÏLLUSTREERD
VERVOLGVERHAAL j
DOOR:
EDGAR RICE;
BURROUGHSj
door Dennis Wheatley
Voor 3.15 dollar van top
tot teen gekleed.
De Amerikaansche, dat weet een
leder, is lang niet de slechtst geklee-
de vrouw die men kent. Zij gaat
altijd met de mode mee en daarom
zijn haar sexegenooten van de Oude
Wereld niet weinig afgunstig op haar
Doch daarbij dient men niet uit het
oog te verliezen, dat het de Ameri
kaansche vrouw voor zoon modieus
leven ook heel wat gemakkelijker
wordt gemaakt dan de Europeesche.
Vooral in de Vereenigde Staten van Noord
Amerika heeft zich een kleedingindustrie
ontwikkeld, welke haars gelijke in de wereld
niet heeft. Hier wordt op zulk een ontzag
lijk groote schaal geproduceerd, dat men
daardoor veel goedkooper werken kan dan
een industrie wier eerste principe handha
ving van de kwaliteit is.
Daarmede wil echter nog geenszins gezegd
zijn, dat de confectieindustrie in de Ver.
Staten in het geheel niet op kwaliteit let.
Want dat is niet zoo. Massa en goedkoopte
gaan hier hand in hand met een zekere
kwaliteit, die de Amerikaansche vrouw vol
doende acht. De „goedkoope" vrouw van de
Ver. Staten is geen slecht gekleede vrouw,
omdat de confectieindustrie in overvloedige
mate over grondstoffen beschikt, op enorme
schaal kan produceeren en zelfs nog hier en
daar iets kan verspillen. -
Ondergoed zoo goed als te geef.
Volgens de nieuwste berekeningen kan de
Amerikaansche vrouw zich voor 3.15 dollar
al heel aardig kleeden, van top tot teen. Het
duurste onderdeel van zoo'n volledige uit
rusting zijn nog de schoenen, die haast niet
goedkooper dan 1.25 dollar te krijgen zijn.
Des te goedkooper zijn echter de japonnen.
Een keurige japon kan men velen van
onze dames zullen het niet willen gelooven,
maar het is de waarheid al voor 30 cents
(dollarcents wel t? verstaan) krijgen, dus
voor een veel lager prijs dan bijvoorneeld
kousen zijden natuurlijk, want andere
draagt de Amerikaansche vrouvwniet. Of het
moest een negerin of een vrouw van ander
gekleurd ras zijn. Een paar zijden kousen
kost 50 cents, dus ongeveer een gulden; heel
goedkoop daarentegen zijn weer de lingeries.
De Amerikaansche vrouw kan voor 40 cents,
dus voor minder dan een gulden, de noodige
onderkleeding koopen. De rest van het geld
3.15 dollar wordt dan dikwijls nog voor
een goedkoop, doch modern hoedje besteed.
De heeren zijn er niet minder aan toe
De mannen in de Vereenigde Staten zijn,
wat de confectie betreft, al weinig minder
goed bedeeld, al moeten zij evenals bij ons
wat meer voor hun kleeding uitgeven. Doch
ook voor de heeren is er een zeer uitgebrei
de confectieindustrie, bijna nog grooter dan
die voor de vrouwenkleeding. Ja, bij de hee
ren is het zelfs al zoover gekomen, dat ver
schillende confectiefirrroa's slechts bepaalde
maten en geen andere vervaardigen. Zoo
komt het, dat de niet bepaald gangbare ma
ten, voor bijzonder lange en magere heeren
of voor de korte, dikke figuren dikwijls zeer
moeilijk of in het geheel niet te krij
gen zijn, zoodat deze buitenmodelmen-
schen dan noodgedwongen en met den
schrik om het hart vanwege het vooruit
zicht op de hooge rekening, naar een kleer
maker moeten gaan.
Doch thans is er ook voor de ge
zette heeren in dit opzicht raad ge
schaft. In New York is namelijk
een heerenmodeniagazijn geopend,
dat den trotschen naam van „Mode
magazijn voor dikke heeren" draagt
Het magazijn mag misschien op het
eerste gezicht wat overbodig schij
nen, doch als men het bovenstaande
in aanmerking neemt, dan krijgt het
toch wel doel en beteekenis.
Heeren vanaf 120 kg. kunnen zich daar
een passend pak zoo van de hangers koo
pen. Men vindt er costuums en alles wat
een zwaarlijvig heer in zijn maat verder
nog voor zijn toilet noodig heeft, te kust
en te keur. Zelfs de dikste man kan hier
nog zijn confectiepakie koopen. En het blijkt
wel, dat deze zaak inderdaad zooals de
geijkte term daarvoor luidt in een be
hoefte voorziet." Het magazijn mag zich in
een druk bezoek verheugen en maakt uit
stekende zaken. Zelfs schijnt het zijn klan
ten al in alle uithoeken van de Vereenigde
Staten te hebben. Een flinke reclame-cam
pagne, waarom men hier nooit verlogen zit,
heeft daartoe zeker Wel het zijne bijgedra
gen.
Ook beeldhouwwerken worden ge
kleed.
Dit is nu iets, dat eigenlijk met de Ameri
kaansche confectie niets te maken heeft.
Doch het is te merkwaardig, om er in dit
verband niet even melding van te maken.
Wij moeten aanstonds onzen lezers verzeke
ren, dat het geen grapje is, doch diep-ern-
stige waarheid: de vrouwenorganisaties van
de groote wereldstad Philadelphia, dat is
een onnoemelijk aantal bonden en vereeni-
gingen, groepen en clubs, hebben besloten
zich allen tezamen als zedelijkheidsaposte
len op te werpen. Zij hebben in een uiterst
scherp gesteld protest het gemeentebestuur
van Philadelphia onder het oog gebracht,
hoe gevaarlijk voor de goede zeden en hoe
aanstootelijk voor de gevoelens van fatsoen
de tallooze naakten op schilder- en beeld
houwwerken in de verschillende musea en
galeries der Vereenigde Staten zijn en zij
eischen men lache niet! dat al de beel
den en schilderijen, die ook maar eenig
naakt vertoonen, dat niet door den beugel
kan, „bekleed" zullen worden. Als men be
denkt hoeveel van dergelijke aanstoot ge
vende kunstwerken er in heel de Ver. St. te
vinden zijn, dan kan ten behoeve van deze
nieuwe „verbruikers" wellicht een geheel
nieuwe confectie-industrie in het land der
onbegrensde mogelijkheden opbloeien
%'J?
j ims mm
f -
M.*
W' s'Zs V
r:
Chinecsche soldaten bij hun opinarsch over den Grooten Chineeschen Muur.
Feuilleton
- r
Vertaling Eva Raedt de Canter
42.
Simon lachte weer. „Ik zou het je nooit
vergeven hebben, als je mij er buiten gelaten
bad. Maar over Rex gesproken, ik heb zoo'n
idee, dat hij er wel kans toe ziet ons hieruit
te krijgen."
..Ik vrees, dat hij ons niet helpen kan," ant
woordde de hertog. Leshkin heeft zeker een
dozijn mannen bij zich. Rex weet bovendien
hoe wjj er voorstaan. Ik hoop maar dat hij
niet komt om eveneens in hun klauwen te
vallen."
Simon haalde zijn zaklantaarn voor den
dag, hij bedekte de lens met zijn vingers, zoo
dat het licht niet onder de deur kon door
schijnen. H(j drukte het knopje naar beneden
en zei:
„Ik moet toch eens zien waar wij zijn. We
moeten ons zelf trachten te helpen, als wij
geen hulp var anderen kunnen verwachten.
Het zwakke schijnsel dat lichtrood door zijn
vingers straalde, was onvoldoende om het ver
trek geheel te overzien. Simon kon alleen
zwakjes de gelaatstrekken van den hertog
onderscheiden. Hy draaide zijn rug naar de
deur en nam zijn vingers van de lens. Een
lichtglans toonde hen, dat de kamer leeg was.
Het was vermoedelijk een gedeelte van de
vroegere bediendenkwartieren. De vloer was
betegeld en een groote, ronde koperen plaat
was in een van de hoeken in den muur ge
metseld. Simon richtte het licht op het pla
fond. Het was gemaakt van bepleisterde lap
pen, hier en daar zag men nog stukken kalk.
In een van de hoeken was een scheur van
ongeveer zes duim. De scheur was breed ge
noeg om, wanneer men er recht onder stond,
vier sterren te zien die helder schitterden.
„Als wij dat gat wat grooter konden
maken," zei Simon.
„Ja, als wij dat konden," stemde de hertog
toe. „Maar het ligt buiten ons bereik, het is
te hoog, mijn vriend."
Terwijl hij nog sprak verbrak een enkel
schot de stilte van den nacht. Direct daarop
hoorde men een waar salvo.
„Rex!" riep Simon uit. „Ik hoop dat zij
hem niet geraakt hebben." Hij knipte zijn zak
lantaarn uit toen de deur van hun gevangenis
plotseling opengegooid werd. Op den drem
pel stond, met een lantaarn in zijn eene hand,
de groote Mongoolsche bewaker met de haze-
lip. In de andere hand hield hij een automa
tische pistool, dat hij op hen richtte.
De hertog en Simon waren minstens tien
voet van hem verwijderd, er was dus geen
enkele mogelijkheid, dat zij den man konden
overrompelen. Het was duidelijk, dat hij bij de
minste beweging die z(j zouden maken, zou
schieten. Zij staken dus dadelijk de handen
boven hun hoofd.
Men hoorde een tweede schot vallen, daarna
weer een geweersalvo. Het kwam van het
Waar filmsterren al niet toe ko
men.
Engeland is de bakermat van het
moderne verzekeringswezen en het
is bekend, dat in dit land al in de
17-de eeuw verzekeringen afgeslo
ten werden van den aard, zooals wij
die tegenwoordig kennen.
Maar ook nog heden tpn dage is het En
gelsche verzekeringswezen toonaangevend
en onuitputtelijk in het aanbieden van do
meest verscheiden gevallen, waartegen men
zich kan laten verzekeren. In Engeland kan
men zooals dat in vakkringen heet de
meest verschillende, voor' onze begrippen
zonderlinge risico's dekken. Vaoantie-reizi-
gers laten zioh verzekéren tegen slecht weer
zangere tegen een eventueel verlies van hun
stem, moderne vrouwen tegen vroegtijdige
oudersdomsverschijnselen en nog veel meer
mogelijkheden bestaan er, afgezien dan van
de overal elders ook gebruikelijke soorten
van verzekering tegen inbraak, brand, scha
de, enz.
andere gedeelte van het kasteel. De Mongool
keek vlug de gang in, maar niet langer dan
een seconde. Zijn donkere oogen richtten zich
onmiddellijk weer op hen en hij bleef naar
hen kijken.
Het geluid van de schoten kwam daarna
uit den tuin. Men hoorde vlugge voetstappen
in de groote hall, daarna eenige schoten, en
het geluid van kogels, die tegen de muren
sloegen. Een man gilde, nog drie of vier
schoten weerklonken, angstige stemmen, en
daarna volkomen stilte.
De Mongool wierp de deur dicht en schoof
den grendel ervoor. Zij stonden weer alleen in
het duister.
Beiden hadden hun adem ingehouden, ter
wijl zjj luisterden naar den strijd, die zich
buiten afspeelde. Nu eerst begonnen zij na
te denken over hetgeen er gebeurd kon zijn.
Was Rex dood of was hij ontkomen? Er
was iemand getroffen, dat was zeker. Maar
na den kreet die zijn gehoord hadden, was er-
nog doorgeschoten. Waarschijnlijk door een
der bolsjewieken, die Rex onder schot hadden
genomen, toen hij in het donker van den
nacht wegvluchtte. Of zij hadden hem.
terwijl hij gewond op den grond lag, met
revolschoten verder afgemaakt. Wat van dit
alles zou er waar blijken? Al deze gedachten
vlogen hen door het hoofd.
„Wees niet bang," zei de Reichlau, zich
zelf en Simon trachtend gerust te stellen.
„Hij zal er wel goed afgekomen zijn. Hij is
een pracht schutter en had het voordeel, dat
hij in het donker stond, de anderen stonden
in het licht van hun lantaarns."
„Laten wij het beste hopen. Maar laten wij
Zooals wij vernemen heeft nu de
Engelsche filmster Sally Gray een
poging gedaan om zich te doen ver
zekeren tegen de liefde.
Zij verklaarde, dat haar levensbelang-
stelling naar de kunst uitgaat en naar niets
anders en zij vreest, dat zij door een lief
des-affaire haar carrière zou kunnen ver
nietigen. Sally Gray bood Engeland's be
roemdste verzekering-maatschappij, de Lloyd
een jaarpremie van 1000 pond sterling, waar
tegenover Lloyd zich zou moeten verplich
ten de filmster zegge en schrijve 20.000 pnd.
sterling uit te betalen, zoo de verzekerde
voor de afloop-termijn van de verzekering
verliefd zou worden. Een enkele blik op hel
portret van deze bijzonder bekoorlijke 21-
jarige film-actrice is voldoende om te kun
nen begrijpen, dat dit risico zelfs Lloyd te
groot was en de aanvraag werd geweigerd.
Thans doet Sally Gray pogingen bij andere
maatschappijen, maar het zal waarschijn
lijk gemakkelijker zijn zich tegen regen en
vorst te verzekeren al zijn de risico's
daarbij ook vaak heel groot dan tegen
dé onberekenbare liefde. Sally Gray, die in
filmkringen vaak de Engelsche Ginger Ro-
gers wordt genoemd, heeft juist haar film
„Over she gocs" voltooid, waarin Max Bear,
tevens kijken wat wij kunnen doen met het
gat in het dak."
Simon richtte zijn lantaarn weer op de
scheur. „Ik denk, dat ik erbij zou kunnen,
als jij mijn gewicht kon dragen."
„Laten wij het dan probeeren," zei de her
tog en bukte.
Simon legde zijn beenen om den hals van
den hertog en ging op zijn schouders zitten.
Het was geen gemakkelijk karweitje in het
donker, maar toen Simon eenmaal zoo hoog
was dat hij zich aan den balk kon vasthou
den, ging het beter. Hij inspecteerde het gat
met zijn lantaarn.
„Er is niets boven ons", zei hij fluisterend.
„Dit zal een of andere uitbouw geweest zijn.
Het vuur heeft dit vertrek blijkbaar ge
spaard." Hij nam de zaklantaarn in de hand,
waarmee, hij.zich vasthield en begon vlug te,
werken. Hij vorderde slechts langzaam. Hij
mocht niet het minste geluid maken, want
anders zou de Mongool komen en zien wat er
gebeurde. Hij wierp de kleine stukje kalk,
die hjj uit het gat trok, op den grond. Toen
hij aan het dikke geteerde dak kwam, werd
het nog moeilijker. Zij moesten vele malen
rusten, want de Reichlau kon Simon's ge
wicht niet lang achter elkaar dragen. Toen
zij ongeveer een uur gewerkt hadden, was
het gat niet grooter dan een voet in diameter.
„Wij zullen het nooit klaar spelen," zei
Simon moedeloos. „Het gat moet minstens
driemaal zoo groot eer wij erdoor kunnen."
„Dat is niet waar," moedigde de hertog
hem vlug fluisterend aan. „Waar de schou
ders van een mensch door kunnen, kan ook
zijn lichaam door. Wij zullen misschien een
de kampioen-bokser, haar tegenspeler is.
Ook Anny Ondra sloot een verbond met
een kampioen-bokser, Max Schmeling en
nu Max Bearwe kunnen ons het stand
punt van de verzekeringsmaatschappijen
voorstellen.
ZATERDAG 23 OCTOBER 1937.
Hilversum I.
KRO-uitzending.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 De KRO-Melodisten en solist.
1.00 Gramofoonmuziek.
I.15 KRO-Orkest.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 KRO-Orkest.
3.00 Kinderuur.
4.05 Gramofoonmuziek.
4.30 KRO-orkest.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.30 Esperanto-nieuws.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Toespraak.
7.00 Berichten.
7.15 Katholieke RVU.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 KRO-Melodisten.
9.00 „Een gave uit dankbaarheid", causerie.
9.15 Vroolijk programma, m.m.v. solisten en
de KRO-Boys.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.55 KRO-Boys en solist.
II.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H.
VARA-uitzending 10.0010.20 v.m. en
7.308.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek en gevarieerd pro
gramma (gr.opn.).
12.001.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Filmpraatje.
2.14 „The Lucky Birds" en solist.
2.45 Optreden van amateurs.
3.15 Damles.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Residentie-orkesten solist.
4.30 Tooneelpraatje.
4.50 Vervolg concert.
5.40 Literaire causerie.
6.00 Orgelspel.
6.30 Friesche uitzending.
7.00 „Filmland".
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.15 VARA-Orkest.
8.50 Gramofoonmuziek.
9.00 C. Steijn's Accordeonorkest.
9.15 De Ramblers en solisten. (Om 10.00 Be
richten ANP).
10.30 „Fantasia".
11.00 Berichtten.
11.0512.00 Gramofoonmuziek.
schrammetje oploopen, maar dat doet niets
terzake. Maak het gat aan beide kanten nog
iets grooter, nog een duim of drie, en wij
kunnen er wel door."
Simon bromde. Het kwam hem voor, dat
er zelfs geen kat doorheen kon. Hij had zijn
nagels gescheurd en zijn vingertoppen deden
hem ondragelijke pijn. Maar hij zette zijn
werk onvermoeid voort. Toen zij weer een
poosje rustten, moedigde Reichleau hem weer
aan.
„Het is nog vroeg," zei hij, „het zal niet
later dan tien uur zijn. Wanneer wij nog uur
later dan tien uur zijn. Wanneer wy nog een
uur verder zijn, zullen wij er zeker uit zijn.
Luister wat was dat?"
Ingespannen luisterden zij. Het geluid
kwam niet uit de gang, maar van boven. Er
gewoog zich iets zwaars op het dak. Toen zij
met hun oogen de duisternis doorboorden,
zagen zij dat een zwarte mass de sterren
plotseling aan hun oog onttrok. Er was geen
twijfel aan, er moest iemand boven het gat
staan. Zij zagen iets bewegen in de opening
en plotseling bescheen hen een helder licht.
Een seconde later ging het weer uit en zjj
hoorden het welkome geluid van Rex' stem.
„Lieve hemel, ik ben big, dat jullie het
zyn."
„Dank God dat je, leeft!" fluisterde Simon.
„Er staat een bewaker buiten de deur. Maar
als je het gat nog wat grooter kunt maken
van buiten af, zullen we er spoedig uit zijn."
Hij klom weer op de schouders van den her
tog en in koortsachtige haast werkten zij aan
gat.
(Wordt vervolgd.)
No. 36.
In de hut vlak bij het strand zaten
twee angstige vrouwen bij elkaar.
De negerin huilde van angst en
ellende Het blanke meisje zat van
angst te beven. Zij hoorden allerlei
onheilspellende geluiden uit het oer
woud. Nu kwam een geluid tot hen
alsof er een groot dier langs de hut
snuffelde en tegen de wanden krabde.
leunde het met zijn volle gewicht
tegen de vermolmde ramen. Ze
zagen, dat enkele sponningen braken.
Esmeralda verloor het bewustzijn. De
verschrikte gevangenen binnen de
hut hadden een grote poot gezien...
daarna stak het dier zijn kop door
het raam. Langzaam verbrijzelden de
krachtige nek en schouders de laat
ste latten... het meisje stond op,
zocht naar een mogelijkheid om te
ontkomenOpeens hield zij haar
hand tegen haar hart gedrukt, waar
zij de revolver van Clayton voelde.
Vlug haalde zij het wapen te voor
schijn... en haalde de haan over.
Even een vlam, een kreet van pijn.
Dit was het schot, dat Tarzan en
Clayton gehoord hadden. Daarna
verloor Jane het bewustzijn. Maar
Sabor was niet dood. Hij zag, dat
zijn prooi geen weerstand bood.
Langzaam werkte hij zijn zware
lichaam door de opening en op dat
moment opende Jane haar ogen
weer.
(Nieuwe spelling)»
Stilte daarna hoorde zij, dat er
aan de deur werd gesnuffeld. De
vrouwen huiverden onwillekeurig.
Een zacht gekras, het dier probeerde
een toegang te vinden. En in het
maanlicht zag Jane de kop van een
reusachtige leeuw, wiens groene
ogen haar fonkelend aankeken! Meer
dan twintig minuten snuffelde en
krabde het dier aan de deur. Daarna
