TARZAN
¥A M©I
PEM
i i
Iedgar RICEÏ
IburroughsI
Ons veilingsysteem
in gevaar?
Het verboden
grondgebied
Vroedvrouw veroordeeld
Smokkelaar door het hoofd
geschoten
GEÏLLUSTREERD
VERVOLGVERHAAL 1
DOOR:
Twee vrouwen twisten
over geldleening
PROGRAMMA
Tegen wijziging der
Crisisinvoerwet
door Dennis Wheatley
No. 60.
Tarzan hield in zijn hand een radio
telegram uit Parijs. Hij scheurde het
open, benieuwd naar de inhoud. Het
bericht was van zijn vriend d'Arnot
en luidde: „Vingerafdrukken wijzen
uit, dat jij Lord Greystoke bent. Met
mijn gelukwensen, d'Arnot." Einde
lijk wist hij de waarheid. Het geheim
was opgelost. Zijn hart beefde van
ontroering. Tarzan keerde zich naar
het raam. Maar hij zag niets. Inplaats
daarvan verscheen voor zijn gedachte
een plek in de Afrikaanse jungle, be
groeid met tropische planten en bloe
men. Daar boven, in het wuivende
gebladerte der reusachtige bomen,
waar de blauwe hemel zich uit
strekte, daar was zijn thuis. Een
mooi meisje zat op de grond, naast
haar een jonge reus. Ze aten samen
vruchten, keken elkaar in de ogen en
lachten... ze waren heel gelukkig...
en ze waren alleen. Hij hoorde haar
stemIk hoop, dat je geen slecht
nieuws ontvangen hebt?" Jane vroeg
het zacht. Met een schok kwam Tar
zan weer tot de werkelijkheid terug.
Hij keek naar Clayton, die inmiddels
binnen was gekomen, de man, die de
titels en bezittingen van Tarzan had.
Hij ging trouwen met de vrouw die
Tarzan liefhad. Eén woord van Tar
zan zou alles van hem afnemen... En
Jane! Tarzan nam zijn besluit, hij
was nobel genoeg om zichzelf te ver-
lochenen.
Toen antwoordde hij Jane: „Ik
moet terug naar Afrika". Hij hoorde
haar half onderdrukte snikWij
hebben ons leven aan U te danken",
zei Clayton zacht... „Hoe ben je
toch in die vervloekte jungle terecht
gekomen?" „Ik werd er geboren", zei
Tarzan rustigMijn moeder was
een apin... ik zal nooit weten, wie
mijn vader was!"
EINDE.
Verlenging tot een verkoopsy
steem noodzakelijk geacht.
Ned. Tuindersbond bepleit ac
tieve handelspolitiek.
Verzoek om gegarandeerde kost
prijs voor aardappelen.
In de dezer dagen gehouden hoofdbestuurs
vergadering van de Ned. Tuindersbond be
sloot het hoofdbestuur, om te blijven samen-
werken met de contact-commissie ter behar
tiging van de bloembollen kweekersbelan-
gen, In de algemeene verwarring in de niet
deelnemende organisaties, zal gestreefd moe
ten worden naar een positieve gedragslijn,
om eensgezind tot blijvende verbetering voor
alle betrokkenen te geraken.
Ten aanzien van de ontwerpen van
invoer- en tariefwet stelt het hoofd
bestuur zich op het standpunt dat
onder de huidige omstandigheden,
méér dan ooit, de gewenschte goede-
renruil alleen bereikbaar is bij een
heheerscht systeem van. den interna
tionalen handel.
Ter werkelijke verdediging van onzen
export (ruil)- belangen heeft onze Regeering
de gevraagde machtiging absoluut noodig.
Biedt Duitschland nog perspec
tieven?
Wat den algemeen'en toestand in de tuin
bouwbedrijven aangaat deze is slechter dan
ooit. Al is het mogelijk dat bij de loopende
onderhandelingen met Duitschland veel
gunstiger perspectieven ontstaan, zekerheid
•bestaat daaromtrent niet, en waar de er
varing heeft geleerd dat onze richtprijzen
worden aangepast aan het beschikbare be
drag (uitgetrokken is 10 millioen gulden)
•wil het H.B. nogmaals aandringen op uit
betaling van behoorlijke kostprijzen, en
dus den begrootingspost slechts aanvaarden
onder den uitdrukkelijken titel van „ra
ming".
Het H.B. verklaart zich tegen de
verhoogde heffing voor aardappelen
en bepleit ook hiervoor een behoor
lijk gegarandeerden kostprijs, met
algeheeile opneming in de steunibe-
palingen van den tuinbouw.
Verhoogde veilingomzetten zou
den weinig-zeggend zijn.
De voor dit jaar op meerdere plaatsen
verhoogde veilingomzetten, zijn naar van
verschillende zijden wordt aangevoerd,
geen zuivere basis voor berekening van
den toestand. De ingestelde of verhoogde
minimumprijzen en het verplicht of vrij
willig veilen door vele markttuinders, als
mede de meerdere en betere fruitaanvoer,
spelen hierbij een belangrijke rol. Het be
kend maken van de bereikte gemiddelde
veilingsprijzen wordt van groot belang
geacht.
Enkele leden zijn van meening, dat, wan
neer met de loopende onderhandelingen
met Duitschland, geen bevredigende resul
taten worden verkregen, het noodzakelijk
zal zijn dat ons veilingssysteem wordt her
zien of verlengd tot een verkoopsysteem,
dat het mogelijk maakt rekening te houden
of aan te sluiten hij de in verschillende
landen opgerichte inkoopsystemen. De po
gingen van de Groenten- en Fruit-Centrale
in dezen reeds betracht, worden onvoldoen
de geacht.
Jonge verpleegster treedt als
recherche op.
„Hoe kwam u ertoe zelfstandig
als vroedvrouw op te treden? U wist
toch, dat u geen diploma had?"
vraagt de kantonrechter.
De verdachte, een forsche vrouw van in
de veertig, weduwe, antwoordt, dat zij be
voegd is als kraamverzorgster te assistee-
ren en dit jaren heeft gedaan. Voor het be
halen van het diploma vroedvrouw is zij te
oud. Zij is tot zelfstandig optreden geko
men, doordat de dokter, bij wien zij als
kraamverzorgster had gewerkt, haar bij de
patiënten aanbeval. Zij had zich opgegeven
bij e«n Vroedvrouwenfoond, welks secreta
resse haar zonder naar een diploma te vra
gen in de lijsten had geboekt. Ongeveer 200
vrouwen heeft zij, tot nu toe zonder klach
ten, verlost. Had zij geweten, zoo verklaarde
zij, dat de wet het verbood, zij zou er nooit
aan zijn begonnen.
Zij staat thans voor twee der 200 feiten
terecht. Twee huismoeder-getuigen komen
voor het hekje.
Zij hebben niets dan lof voor de wedu
we, die haar uitstekend had geholpen.
Dan komt er een derde getuige, een jon
ge verpleegster, gediplomeerd. Deze bevoeg
de vroedvrouw verklaarde bij een patiënte
te zijn geroepen, die te voren de weduwe als
verzorgster had gehad, wederom op aanbe
veling van den reeds genoemden dokter. De
weduwe had de patiënte geen vertrouwen
ingeboezemd, daar zij had nagelaten den
bloeddruk te meten en ook andere behan
delingen die de patiënte gewoon was te
ondergaan, had nagelaten.
De jonge gediplomeerde vroedvrouw
was toen als amateur-recherche op
getreden en was zelfs zoo ver ge
gaan, dat zij zich als zwanger bij
de weduwe had gemeld. Deze, niets
vermoedend, had bevestigend geant
woord op de vraag „of zij de vroed
vrouw was" en had het jonge vroed-
vrouwtje in haar kraamvrouwen
klantenlijst geboekt. Zij had bij die
gelegenheid het insigne van ver
pleegster gedragen.
De ambtenaar van het O.M. achtte bewe
zen, dat de weduwe onder bedriegelijkc
voorwendsels als vroedvrouw was opgetre
den en dat zij op dezelfde bedriegelijke wij
ze zich bij den vroedvrouwenbond had la
ten inschrijven. Hij vorderde het strafmaxi
mum, zijnde f 300 boete subs. 60 dagen.
De kantonrechter vond een verzachtende
omstandigheid in de aanbevelingen van den
huisdokter en veroordeelde de weduwe tot
f 50.boeten subs. 40 dagen voor elke der
twee hier bewezen bevallingen.
De politie moet er aan te pas
komen.
De politie van het bureau Raampoort te
Amsterdam heeft een min of meer ingewik
kelde zaak uit te pluizen, waarbij zoek ge
raakte dan wel niet aanwezige kwitanties,
die als bewijsstukken moeten dienen, een
groote rol spelen.
Een vrouw heeft aangifte gedaan,
dat zij van het aan een oudere
vrouw geleende bedrag van f 13.000
slechts een klein deel heeft terug
ontvangen terwijl de laatste beweert
dat zij, zoo niet het geheele bedrag
dan toch het grootste deel van
haar schuld heeft afbetaald.
Deze vrouw, de echtgenoote van een
grossier in groenten, gevestigd in de markt
hallen, heeft ongeveer twee jaar geleden
met haar schuldeischeres, die niet geheel
onvermogend is, kennis gemaakt.
Zij leende ten behoeve van de zaak van
haar man in den loop der jaren diverse
geldsommen, dan eens voor een auto, dan
voor een schuit groenten of de huur van
een pakhuis en dergelijke, welke tenslotte
het niet geringe bedrag van f 13.000.be
liepen.
Toen eindelijk van afbetaling sprake
werd, liepen de meeningen van eischeres
en schuldenares zoo ver uiteen over het
wel of niet afbetaalde, dat eerstgenoemde
teneinde raad aangifte bij de politie deel.
„Halt, rijksambtenaren.'"
In den vorigen nacht omstreeks vier uur
kwamen vier smokkelaars, flink bepakt met
suiker, van de grens terug.
Toen zij ter hoogte van de steenfabriek
„De Lange Schouw" waren gekomen, werd
hun door commiezen de gebruikelijke som
matie „Halt, rijksambtenaren" toegeroepen.
Hieraan werd geen gevolg gegeven en in
allerijl kozen de smokkelaars het hazenpad.
Een commies loste daarop twee waarschu
wingsschoten in de lucht, echter zonder re
sultaat.
Daarna schoot hij in de richting
der vluchtenden, waarbij de 27-
jarige steuntrekker C. H. uit Etten
in den hals onder de schedelbasis
werd getroffen, waarna de kogel
aan de gelaatszijde bij de kaak het
hoofd wederom verliet. Onmiddellijk
werd geneeskundige hulp ontboden.
Dokter van Boxtel vervoerde den ge
troffene naar diens woning. Gister
ochtend heeft dokter Mol het slacht
offer onderzocht. Hij achtte over
brenging naar het Ignatius-zieken-
huis te Breda noodzakelijk.
De overige vluchtelingen heeft men nog
niet achterhaald.
RADIO
Het „Comité van verweer u tiden handel
in zake de wijziging der Crisisinvoerwet"
heeft zich gewend tot de Tweede Kamer met
een adres, waarin verzocht wordt, goedkeu
ring aan de voorstellen tot wijziging van de
crisisinvoerwet en de tariefsmachtigingswet
te onthouden tenzij daarin zoodanige ver
anderingen worden aangebracht, dat met de
wenschen van de in het comité georganiseer
de bedrijfsgroepen zooveel mogelijk rekening
is gehouden.
Het comité acht het o.m. noodzake
lijk, dat bepalingen worden opgeno
men, die voorkomen, dat de wet
nog voor andere doeleinden dan tot
het verkrijgen van exportfaciliteiten
en bescherming van den afzet van Ne-
derlandsche artikelen op de bin-
nenlandsche markt zal moeten die
nen.
Voorts vreest adressant, dat toepassing der
wet automatisch represailles tegen onzen
uitvoer in het leven roept. In de derde plaats
zegt adressantzal het verbinden van
ordeningsvoorwaarden aan den invoer ten
gevolge hebben, dat de contingenteering als
handelspolitiek instrument aan waarde in
boet.
DONDERDAG 25 NOVEMBER 1937.
Hilversum I.
8.0b9.15 KRO. 10.00 NCRV. 1100 KRO,
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest en gramofoonplaten.
2.00 Handwerkuur.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Cursu handenarbeid voor de jeugd.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.30 Arnhems Strijkkwartet en gramofoonpL
6.15 Gramofoonmuziek.
6.45 C.N.V.-Kwartiertje.
7.00 Berichten.
7.15 Causerieën vanwege de Nationaal Christ,
Onderwijsvereeniging.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Berichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
9.00 „Activeering van gemeeneteleden", cau
serie.
9.30 Amsterdams Salonorkest. (10.0010.05
Berichten ANP).
10.45 Gymnastiekles.
11.0012.00 Gramofoonmuziek. Schriftlezing.
Hilversum H.
AVRO-uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Het Omroeporkest en solist. In de pauze:
Declamatie.
12.45 Kovacs Lajos' orkest en soliste.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Zang en piano.
3.00 Knipcursus.
3.45 Orgelspel.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Gramofoonmuziek.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Het Omroeporkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Reportage schaakmatch. Berichten ANP.
Mededeelingen.
8.15 De Twilight Serenaders.
9.00 Leids Dameskoor.
9.20 Reportage Schaakmatch.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 Het Concertgebouw-orkest.
10.45 Reportage Schaakmatch.
11.00 Berichten ANP. Hierna AVRO-Dans
orkest.
11.4012.00 Orgelspel.
Feuilleton
Vertaling Eva Raedt de Canter
70.
„Hoelang zal dat duren?"
„Als het op de gewone manier wordt aan
gevraagd ongeveer veertien dagen, maar als
ik de zaak met de Sovjet-ambtenaren van de
legatie hier bespreek, zal het ongeveer drie
of vier dagen duren."
„Je bent een beste kerel, Gerry. Ga er als
je kunt, vanmiddag nog op uit, wil je?
Richard gaf hem zijn paspoort. „Zou je de lui
op het gezantschap ook niet kunnen vragen
om vanavond nog een brief te verzenden
Met een klein beetje geluk kunnen zij dan
antwoord hebben, vóór wij het visum heb
ben."
„Zoo zal het geschieden, o, milde gever van
goede maaltjjden," zei Bruce plechtig terwijl
h(j Richard's paspoort in zijn zak stak.
„Als jy naar Rusland gaat, wil ik met je
meegaan," zei Marie Lou zachtjes.
Richard lachte. „M'n beste kind, dat gaat
toch niet! Ik zou niet weten wat ik daar met
je beginnen moest. Ik heb er eerst over ge
dacht je aan Gerry toe te vertrouwen, maar
bij nader inzien geloof ik dat hij daarvoor
niet de meest geschikte persoon is, voor zoo n
aardig meisje als jij."
„Neem mij toch mee," smeekte zij ernstig.
Hij schudde het hoofd, ,,'t Is heel lief van
je dat je mee wilt, maar het is absoluut on
mogelijk."
„Maar waarom dan?" vroeg zij. „Van mij
zullen ze in Kief evenmin weten dat ik in een
vriendschappelijke verhouding sta met jou
vrienden, zelfs al zou mijn signalement vanuit
Romanovsk doorgestuurd zijn. Bovendien zou
geen mensch mij in mijn nieuwe kleeren her
kennen."
„Dat is waar. Maar niettegenstaande dat
alles komt er niets van. De eenige lichte plek
in deze verschrikkelijke geschiedenis is, dat
jij nu buiten gevaar bent."
„Weet je wel, dat je er heel verkeerd aan
doet, met te weigeren mij mee te nemen?"
zei zij ernstig. „Wat wil jij nu heelemaal
alleen in Kief beginnen, zonder dat j(j een
woord Russisch spreekt of verstaat?"
„Voor den duivel, dat is waar ook!" erken
de Richard. „Ik kan op die manier absoluut
geen inlichtingen inwinnen. Ik zou dan geheel
op het consulaat zijn aangewezen. Maar met
dat al zou het vreeselijk gevaarlijk voor jou
zjjn om weer in Rusland terug te komen. Ten
zij je een behoorlijk, geldig paspoort zou
hebben. Nu je dit niet hebt, vindt ik het
nutteloos om er verder over te spreken."
Gerry Bruce keek intusschen met een ge-
amuseerden glimlach van den een naar den
ander, 't Is jammer dat jullie niet werkelijk
getrouwd zijn," zei hij met een flikkering in
zijn oogen. „Er is niemand, die er iets op
tegen kan hebben, wanneer een echtgenoot
zijn vrouw meeneemt, waarheen hij ook gaat.
Zij gaat dan op de familiepas mee."
Er heerschte een doodsche stilte aan het
tafeltje na deze woorden. De slimme Gerry
had machtig veel plezier in Richard's ver
legenheid.
„Laat morgen de huwelijksklokken op het
gezantschap luiden en je bent klaar," ging hij
vlug voort. „Er is altijd wel een weg om weer
te scheiden als je denkt eh dat het eh
niet uit te houden is."
„Is dat waar, monsieur?" vroeg Marie Lou.
„Houd toch op met dien onzin," riep Richard
uit. „Het gaat hier niet om een Fransche
grap bovendien zou een scheiding niet zoo
gemakkelijk z(jn als je wel denkt en het zou
voor Marie Lou geen prettig idéé zijn, zich
op zoo'n haastige wjjze aan mij verbonden te
zien."
„Mij is niets gevraagd," zei Marie Lou met
haar ondeugend glimlachje.
„Vooruit dan, Dicky, waarde heer," lachte
Bruce. „Dit is het moment waarop w\j man
nen op onze knieën gaan liggen en de hand
tegen het hart drukken."
„Houd toch op," reip Richard. H(j was
zeer ernstig geworden en wendde zich tot
Marie Lou. „Kijk," zei hij, „ik weet dat er
veel van hetgeen die idioot zegt waar is. De
Engelsche wet zegt dat een vrouw b(j haar
huwelijk de nationaliteit van haar echtge
noot aanneemt. Het gezantschap hier wordt
beschouwd als Engelsch grondgebied. Als wij
daar morgen zouden trouwen, zou je op mijn
paspoort worden geschreven.En dan zou er
verder geen moeilijkheid meer bestaan om
naar Rusland terug te keeren. En in Roma
novsk zou de politie er nooit toe komen om
mijn vrouw te identificeeren met het ge
vluchte meisje uit Romanovsk. Bovendien
wil ik wel bekennen dat ik in Kief al heel
weinig zou kunnen beginnen zonder iemand
aan wie ik mij zou kunnen toevertrouwen en
die Russisch spreekt. Natuurlijk zal ik dade
lijk de noodige stappen doen om je bij onze
terugkomst je vrijheid weer te geven."
Zij keek hem ernstig aan en zij knikte
langzaam. „Ja, ik ben er zeker van, dat je
dat doen zult. Ik weet ook, dat ik een goede
hulp voor je zal zijn in Kief. Laten wij dus
morgenochtend trouwen."
Zoo gebeurde het. Den volgenden morgen
werd het huwelijk op het Britsche gezant
schap voltrekken. Onmiddellijk daarna ging
Bruce met het paspoort van de jonggehuwden
naar de Sovjet-legatie en verzocht deze pas
spoedig geviseerd te krijgen. Reeds denzelf
den middag bracht Marie Lou, op aanraden
van Richard, een bezoek ana den geestelijke,
die hen op het geantschapsgebouw in den
echt verbonden had. Zij verklaarde hem op
een hartstochtelijke manier, dat zij nooit met
haar echtgenoot zou kunnen leven. Zij had
nu reeds vreeseljjke dingen, waarover zij ver
der niet kon uitwijden, in hem ontdekt, en zy
geloofde zeker dat het spoedig tot een schei
ding tusschen hen zou moeten komen
Richard besprak kamers in een ander hotel.
Volgens zijn inzicht zouden deze voorzorgs
maatregelen hem van dienst zijn, wanneer hij
hun huwelijk, direct na hun terugkeer uit
Rusland, ontbonden wenschte te zien. Niet
tegenstaande dit alles dineerde hij 's avonds
met Marie Lou in een van de kleinere restau
rants en hij zei tot zichzelf dat deze avond
een van de gezelligste avonden van zijn leven
was geweest.
Na het diner ging hij met haar naar een
theater. Zij zag er in haar nieuw avondtoilet
stralend uit. Zij was inderdaad een verschij
ning vol adel en charme. Vele mannen keken
naar haar en vroegen zich af, wie zij wel kon
zijn. Maar zij had slechts oog voor Richard,
die heelemaal niet de stille Engelschman
bleek te zijn, waarvoor zij hem gehouden had.
Hij was opgewekt en uitermate bezorgd voor
haar. Niemand die hen zag, zou eraan ge
twijfeld hebben dat dit het gelukkigste paar
van de wereld was.
Op den derden dag kwam er antwoord van
de autoriteiten te Kief. Men had Moskou ge
raadpleegd. Een Amerikaan, genaamd van
Ryn, was in die stad aangekomen op den
vierden December. Hij was op den elfden van
diezelfde maand vertrokken naar een onbe
kende bestemming. Mr. Simon Aron was er
den zesden Februari aangekomen en ook hij
was verdwenen. Over den hertog de Reichlau
was niets bekend. Het vermoeden, dat deze
drie personen in Kief gevangen gehouden
werden, was dus geheel ongegrond.
„Kijk eens, daar heb je het nu, oude jon
gen", zei Bruce, toen hij Richard den brief
liet zien. „Juist wat ik verwacht had. Zoodra
je kunt aantoonen, dat je vrienden in Kief
zijn, zullen wij alle mogelijke diplomatieke
stappen kunen doen. Maar meer kunnen wij
niet beloven".
(Wordt vervolgd.)
