Woensdagsche Mijmerij
Gevaarlijke
nachtvogels
Oorlog tussehen Amerika en Japan
welhaast onveimijilelijlr
Kindermiddag van onze Courant
„Repelsteeltje" en prof. Melorini
in Julianadorp
De bevaar- en beviotbaarheid van
Balgkanaal Kromme Tocht
en Zandvaart
Wie zal alieenheerscher zijn op den Groofen Oceaan?
Kees ig geen Dein os the nes.
Dat was altijd een mal geval, met Kees
van Dongen. In dezen schilder van het mon
daine Frankrijk was weinig Hollandsch
meer overgebleven. Als men hem in het
Nederlandsch aansprak, antwoordde hij
gemelijk met een gebrabbel van acht woor
den Fransch en twee Hollandsch, hetgeen
iemand den lust ontnam, onze schoone moe
dertaal nog langer te hooren vermoorden.
Maar het is merkwaardig, hoe iemand
zijn *ong kan terugvinden. Toen in Amster
dam de tentoonstelling van zijn werk werd
geopend, en hij een toespraakje moest hou
den, was er (om zoo te zeggen) geen woord
Fransch meer bij.
„Kijk eens hier", zei hij in het Hollandsch,
„ik kan niet spreken, werkelijk niet. Dat
komt misschien door de koffie. Daarom laat
ik mijn schilderijen spreken. Er staat .lier
de wethouder en er staan hooge oomes; ik
moet ze wel bedanken. Daar staat de burge
meester ook, die moet ik ook bedanken. Ja,
waarvoor eigenlijk... ik weet niet waar
voor... u ziet, dit is een speech van niks.
Spreken kan ik niet: ik tracht zoo goed
mogelijk te schilderen. Dat is mijn leven."
Een speech van niks? Ik zou zeggen: in
tegendeel. Men had pose van hem verwacht
en Wj gaf zich precies zooals hij was, met
een verbijsterende eerlijkheid.
Wat behoeft, na dit voorbeeld, dat ons
gegeven is door een van de beroemdste kun
stenaars van dezen tijd, nog verlegen te
zitten met een speech, die hem zwaar op de
maag ligt?
Geen angst meer voor een toast! Spreek
vrij voor de borst. Kees heeft het ook ge
daan en iedereen heeft het prachtig gevon
den! Gevoeligheid? Geestigheid? Spitsvon
digheid Bescheiden verkleining van eigen
verdiensten? Hulde aan anderen, die zich
even verdienstelijk hebben gemaakt? Rid
derlijke lof voor hen, die tot uw succes heb
ben bijgedragen? Nonsens. Kees heeft een
nieuwe mode geschapen. Kees weet het
beter.
U herinnert u hijvoorbeeld de sympa
thieke redevoeringen, die Euwe en Aljechin
voor de radio hebben afgestoken op dien
gedenkwaardigen avond, toen Aljechin den
beslissenden wedstrijd won. Heel mooi, heel'
ridderlijk, heel touchant.maar wat 'n
moeite moet het hun gekost hebben, k la
minute zooveel geestdrift, zooveel welge
vormde zinnen en zooveel hoffelijkheid aan
de microfoon toe te vertrouwen!
Nee, d&n de mode k la Kees!
Ja, wat zou Kees op zoo'n avond eigenlijk
hebben gezegd, als hij Kees Aljechin heette?
„Kijk eens hier", had hij misschien ge
zegd, „nou moet ik ineens voor de radio
spreken. Maar waarom? Daar ben ik niet
op aangenomen! Ik kan niet spreken. Ik
kan alleen maar schaken. Maar dat kan ik
dan ook reusachtig. Daar leef ik heelemaal
voor. Nou ben ik kampioen. Dat was ik twee
jaar geleden ook. En ik begrijp nóg niet,
dat ik het toen verspeeld heb. Maar dat zal
me ook niet weer gebeuren. Niks hoor.
Nou en daar staat nou Euwe. En die
heeft verloren. Dag Euwe. Niks aan te doen.
Geef me d<" vijf. De beste wint altijd. Ik heb
van het begin af geweten, dat ik winnen
zou. Heusch. Vraag maar aan m'n vrouw.
Die heeft er ook nooit aan getwijfeld. Wat,
vrouw? En moet ik nou nog meer zeggen?
Wat zegt u? Autoriteiten? O. Ja, ik dank
den wethouder en de andere hooge pieten.
Dank u wel. Ik weet wel niet waarvoor,
maar dankuwel, hoor. En 't comité, nou ja,
die kunnen net zoo goed m ij bedanken,
want ze hebben het toch zeker voor hun
eigen pleizier ook gedaan. En voor de na
men in de krant. Ja, 't is altijd aardig zoo'n
wedstrijd, vooral als je wint, maar nou zou
ik graag een kaartje leggen, ik word ziek
als ik 'n pion zie. Zoo vrind, heb ik nou
lang genoeg gesmoesd? Ja, 'k weet het, 't
is een speech van niks, maar 'k ben ook
geen kampioen speechen. Zoo, dat hebben
we gehad."
En als hij Kees Euwe heette? Dan had
hij waarschijnlijk gezegd:
,,'t Is was moois, nou moet ik nog spre
ken ook. Is het nog niet genoeg geweest?
Ik begrijp nog niet, dat het zoo geloopen
is. 't Is raar gegaan. Ik voel me heusch niet
verslagen. Dat niet hoor. En ik win het
kampioenschap over eefti paar jaar terug,
dat is wiedes. Ten slotte is het niks dan
toeval, wie een wedstrijd wint. En ik heb
hoofdpijn ook gehad, en niet zuinig. En 'n
volgende keer zal het me niet meer gebeu
ren, dat het publiek zoo'n keet maakt..."
't Is maar gelukkig, dat ze geen van
tweeën Kees heeten. En voor Kees is het te
hopen, dat hij nog eens een échte Fransch-
man wordt. Met de manieren van een
Franschman.
VLIEGTUIGEN WORDEN AAN
ALLE GRENZEN GESMOK
KELD! VERGIF AAN
BOORD!
Steeds moeilijker wordt het voor smok
kelaars. sterke dranken, bedwelmende gif
ten en andere ongeoorloofde artikelen over
de grenzen te brengen. Naarmate echter
land- en watervliegtuigen voor de smokke
laars onveiliger werden, nam de beteekenis
van het vliegtuig toe. want daarmede kan
men de hindernissen op den beganen grond
bijna zonder moeite overwinnen. Dit ge-
6chiedt niet alleen aan de Canadeesche
grenzen, maar ook aan de grenzen van
klexico, Cuba en Bahama-Eilanden en van
uit schepen, die als steunpunten dienen en
liggen in den Atlantischen Oceaan en de
Stille Zuidzee. Deze smokkeltrusts zijn voor
bet grootste gedeelte zeer modern georgani
seerd, hebben een praktisch onbegrensd be
drijfskapitaal, de beste politieke betrekkin
gen en invloeden. Hieronder eenige feiten
uit het gebied van de vliegtuigensmokke
larij.
Drie immigranten In den mist.
Een broeërig warme avond hangt
in het gebied van de Canadeesche
Noordgrens. Er zit onweer in de
lucht. Een Fokker-machine, komen
de uit het Noorden, vliegt in rechte
lijn Zuidwaarts, op een hoogte van
pi. vierduizend meter, met geregu-
leerden motor, in den donkeren
wolkigen nacht, zonder eenige ver
lichting. De piloot probeert een blik
in de diepte te werpen.
Daar heneden is een heel zwak lichtschijn
sel, een aantal nietige lichtpunten, zicht
baar: een der hoofdkwartieren van don
grensbewakingsdienst, met douanebeamb
ten voor accijnzen, en immigranten en met
patrouilles, die de Vereenigde Staten op
dezen weg naar Noord-Dakota moeten be
schermen tegen een illegaal overschrijden
Nan do grens. Voor den piloot is dat hoop
je lichtjes daar benedon waarlijk Reen
bedreiging, maar een welkom oriëntee-
ringsmiddel.
Nog twee uur en hij kan zijn toestel op
•en oude farm in Indiana aan den grond
Zetten, maar dan 200 km. over de grens der
Staten, in een streek, waar geen rondspeu
rend ambtenaar zich meer interesseert voor
den inhoud van zijn „kist"; waar slechts
zijn donkergekleurde lastgever is, die deze
farm als begin- en eindpunt van al derge
lijke ondernemingen gebruikt.
In de nauwe bagageruimte vóór
in den neus van het vliegtuig liggen,
op elkaar geperst, drie mcnsrhelijkc
pakketten, van dezelfde nationaliteit
als de „Boss", en deze drie collies
sidderen op het oogenblik van angst.
Als zij voorspoedig geland zijn, zal
hun landsman hun zaak ter hand
nemen, hen betrekkingen verschaf
fen om een jaar lang veertie procent
van hun salaris op te strijken! Het
is on die manie duister zaken doen,
doch in elk geval is een dergelijke
onderneming winstgevend!
Daar komt plotseling een ondoordringbare
mist opzetten; de piloot is niet langer meer
in staat zich te oriënteeren en is gedwongen
zno dicht hij de grens te vliegen, dat er groot
gevaar bestaat te worden gezien. F.r is geen
andere uitweg; er moet een poging tot lan
ding worden gedaan. Er is groote kans. dat
jde grenspatrouille de machine ontdekt en
nieuwsgierig wordt naar den inhoud. Daar
om laadt de piloot zijn smokkelwaren uit.
En den volgenden morgen treft een tolbe
ambte drie koude, hongerige hoopjes menseh
aan, die, na een lang kruisverhoor, voor de
waarheid uitkomen
Het Fokker-toestel is natuurlijk reeds lang
ontkomen. De immigranten worden tot
eenige weken strafgevangenis veroordeeld
cn dan gedeporteerd. Maar op een goeden
dag komen ze, met meer geluk, toch op
Amerikaanschen grond!
Vergif aan boord!
Een vliegende smokkelaar in bedwelmende
vergiften, die eveneens des nachts uit Ca
nada kwam, was, wegens een verstopte olie
leiding, eveneens gedwongen te dalen.
Hij wierp eerst een parachute-
lichtkogel uit, die als een reusach
tige schijnwerper, en vierkanten mijl
van het land verlichtte en een veilig
landingsterrein zichtbaar maakte,
maar ongelukkigerwijze geraakte
daardoor de mooiste hooischuur van
den staat Maine in brand.
Door de vlammen waren de buren komen
opdagen, die natuurlijk hun buurman in
zijn eischen tot schadevergoeding onder
steunden. De piloot, zeggende, dat hij lucht
post vervoerde, bood den boer een cheque,
aan, doch de wantrouwende landman wei
gerde het papiertje aan te nemen en zeide
baar geld te willen zien. Tenslotte nam de
piloot den farmer terzijde; „Je zegt, dat ik
je voor het hooi 200 doHars schuldig ben,
maar als je niet op mijn voorstel ingaat,
zul je niets krijgen. Ik heb geen post aan
boord, maar vergif, begrepen? Als die lui
hier weg zijn, zal ik je zooveel geven, dat
je verlies rijkelijk gedekt is. Maar als je
er één woord op rept, pikte de regeering
de stof in en het vliegtuig erbij; en ik ga
achter slot. Wat wil je?"
De boer, niet langzaam van begrip, ging
op het voorstel in en,den volgenden morgen
kon de „luchtpostma'n" zijn machine repa-
reeren en tenslotte doorvliegen.
Smokkelgiwen met bedwelmen
de stoffen.
Een piloot, dien men dicht hij de Noord
westgrens met twee groote pakketten mor-
phine en heroïne had gesnapt, zeide, om zich
te verantwoorden: „Een man, Smith ge
naamd, heeft mij aangenomen. Hij zond mij
het recu voor twee stukken bagage, die op
het station van Vancouver lagen. Ik zou ze
naar Spokane brengen; daar zou hij me op
wachten en verder meevliegen naar Denver.
Ik was van meening, dat de pakken klee-
dingstukken inhielden!"
Hiermee redde de piloot zich eruit, hoewel
er geen Mr. Smith zich kwam aanmelden,
om zijn bagage af te halen. Vele van deze
smokkelgieren gaan des winters naar Flo-
rida en leveren daar bedwelmende giften
van de Bahama-eilanden, Nassau en Bemini.
Wanneer de zaken goed gaan, durft men
veel riskeeren. Dan legt men zich ook toe
op immrigrantensmokkel uit Cuba.
De Heldersche kantonrechter
spreekt drie verbaliseerden uit
Anna Paulowna vrij. Voorloopig
succes voor Mr. Buiskool.
Gistermiddag is in derde instantie
de zaak tegen de drie Anna Paulow
naërs, die zich wegens het visschen
in resp. het BaIgkanaal, Krom
me Tocht en Zandvaart hadden laten
verbaliseeren, voor het Heldersche
kantongerecht voortgezet en voorloo
pig beëindigd. Het kwam tenminste
dit keer tot een uitspraak: Mr. Sic-
kenga, de kantonrechter, ontsloeg
de drie verdachten van rechtsver
volging en velde daarmede tevens
een oordeel over de al of niet be
vaar- en beviotbaarheid van Balg
kanaal, Kromme Tocht en Zand
vaart.
Daar de Anna Paulownaërs blijkens den
uitspraak daar wel mochten visschen, zijn
genoemde waters tot bevaarbare en bevlot-
bare wateren in de zin van de wet ver
klaard.
De kantonrechter deed deze uitspraak
niet dan nadat hij nog een tweetal getuigen
had gehoord. Daaronder bevond zich als
eerste burgemeester Lovink van Anna Pau
lowna, volgens wien genoemde wateren wel
bevaarbaar en bevlotbaar en dit trouwens
altijd geweest zijn.
Een geheel andere meening.
Een meening, welke volkomen afweek van
die des burgemeesters, hield de door het
O. M., waargenomen door Mr. de Brueys
Tack, gedagvaarde getuige-deskundige v. d.
Heide van de Visscherij-inspectie er op na.
Deze had des morgens nog een onderzoek
ter plaatse ingesteld en o.m. geconstateerd,
dat het Balgkanaal op sommige plaatsen
slechts 20 c.M. diep is en daardoor niet als
een verkeersweg te water kan worden aan
gemerkt.
In aansluiting hierop persisteerde het O.M.
bij zijn vorige eisch en vroeg dus tegen elk
der drie verdachten f 6 boete.
In een helder betoog bestreed Mr. Buiskool
het standpunt van het O.M., daarbij wijzende
op de practische ervaringen in en met de
betrokken wateren. Immers schipper Mun-
tjewerf had kort geleden nog een tocht met
zijn schuit door de drie wateren volbracht,
het polderbestuur houdt met het aanleggen
en vernieuwen van bruggen rekening met
die bevaarbaarheid. Pleiter interpreteerde
het Arrest van den Hoogen Raad van 12
Maart 1934 en wees er aan de hand daar
van op. dat de drie wateren „hun bestem
ming ten algemeene dienste" nog altijd be
zitten.
Niet onaardig was het moment,
toen de verdediger den kantonrech
ter verzocht om de zaak nog één
maal te schorsen en om gezamen
lijk, kantonrechter, O. M. en de des
kundige v. d. Heide incluis, op een
flinke schuit een vaartochtje door
Balgkanaal. Zandvaart en Kromme
Tocht te maken!
De uitnoodiging werd niet aanvaard, al-
BEIDEN WENSCHEN EXPAN-
S1EZUCHT BOT TE VIEREN.
Nauwelijks een periode der geschiedenis
kan op een dergelijke sensationeele ontwik
keling wijzen, als de opkomst van den Pa
cific tot een centrum van economisch en
politiek gebeuren. Nog steeds vindt men,
in het bijzonder in Europa, vele mcnschen,
die gelooven, dat de Stille Oceaan een
zee des vredes zou zijn, waarover een blau
wen Polvnesischen hemel, de romantiek
van de Zuidzee zweeft. Maar deze tijden
zijn reeds lang voorbij. Japan heeft zich in
weinige tientallen jaren van een middel-
eeuwschen feodalen staat tot een moderne
groote mogendheid van den eersten rang
opgewerkt en Amerika, de eenige blanke
groote mogendheid, die aan den Stillen
Oceaan grenst, volgt met gespannen aan
dacht de gebeurtenissen in het Verre Oos
ten. ^Terwijl nog omstreeks het jaar 1900
de Westkunst van Noord-Arnerika econo
misch zoo goed als geen beteekenis had,
concentreeren zich op het oogenblik mach
tige industriën in zijn staten. Seattle, San
Francisco en Los Angelos zijn in korten tijd
wereldsteden geworden: In 1850 telde Pue
blo Los Angelos slechts 1600 zielen, in het
jaar 1900 waren het er 102.400 en op het
oogenblik heeft GrootLos Angelos een be
volking van meer dan 2 millioen menschen.
Los Angelos heeft 26 vliegvelden en is het
uitgangspunt van vijf transcontinentale
luchtvaartroutes, drie transcontinentale
spoorwegsystemen en ziin havens worden
door de schepen van 185 lijnen aangeloo-
pen. De groote welvaart van Californië
blijkt reeds uit het feit, dat hier meer ge
registreerde automobielen zijn dan in den
rijken staat New York: een wagen op ie
dere twee personen. Zuid-Californic heeft
een van de rijkste petroleumvelden ter
wereld; in het afgeloopen jaar werd er
alleen reeds van den haven San Pedro-
Los Angelos uit voor 159 millioen dollar
olie verzonden. Hier is het centrum van de
filmproductie, Califomische vliegtuigty
pen zooals Douglas, Lockheed, Vultee,
Northrup, Consolidated, enz. zijn wereldbe
roemd ery.,Californië is dan ook inderdaad
het centrum van de Amerikaansche vlieg
tuigindustrie. En voor wat andere industrie
ën betreft, staat het slechts weinig bij het
Amerikaansche Oosten ten achter.
Politieke spanningen.
Op dezelfde wijze heeft Hawaii een gi
gantische economische ontwikkeling be
leefd. De opening van het Panamakanaal op
15 Augustus 1914 heeft er veel toe bijge
dragen, den Amerikaanschen handel in den
Stillen Oceaan te bevorderen en de economi
sche expansiedrang heeft zich natuurlijk
niet slechts tot de Amerikaansche zijde
van den Pacific beperkt, maar zich ook
tot Oosf-Azië uitgestrekt.
Maar in dezelfde mate, dat de economi
sche belangstelling voor den Pacific groeide,
ontstonden er ook politieke spanningen. Hoe
wel de Amerikanen door de bereidwillig
heid, de Philippijnen op te geven, de we
reld en in het bijzonder den Japanners
trachten te bewijzen, dat zij in Azië geen
imperialistisch doel naiagen, kan men wel
beweren, dat de wrijvingsvlakken tussehen
Japan en de U.S.A. eer grooter dan kleiner
worden. Niet voor niets is de geheele oor
logsvloot van Oom Sam in den Stillen
Oceaan gestationeerd on wanneer Amerika
op het oogenblik een enorme ketting van
militaire versterking van het Panamaka
naal tot de Aloëten aanlegt en Hawaii tot
een onoverwinnelijk Gribraltar van den
Stillen Oceaan maakt, dan bewijst dit al
les, dat hier stroomingen aanwezig zijn, die
vroeger of later tot een conflict zullen kun
nen leiden.
Jlawaii zorgenkind der Ame
rikaansche weermacht.
Het is interessant te weten, dat de beide
sterkste garnizoenen van Amerika zich hier
aan den Pacific bevinden: 30.000 man aan
het Pana.makanaal en 26.000 man op Hawaii
De eilanden Flamenco, Perico, Naos en
Culebra aan den westelijken ingang van
het Panamakanaal zijn pantservestingen,
die geen onbevoegde naderen mag en de
marinehaven Pearl-Iïarbor (Ilonoloeloe.)
geldt als de meest moderne ter wereld. Ha
waii is het belangrijkste bolwerk van het
Amerikaansche imperialisme en juist daar
om is het het zorgenkind van de Amerikaan
sche weermacht. Van de 400.000 menschen,
die op deze militair versterkte eilanden
groep leven, zijn twee-derden Aziatisch. De
op Hawaii geboren Japanners hebben naar
beweerd wordt dezelfde rechten als de blan
ken. maar het is een open geheim, dat in
geval van een oorlog in de interneering
van de geheele .Tapansche bevolking van
Hawaii is voorzien. Derhalve deze groote
troepenconcentratie op Hawaii reeds thans
in tijden van vrede.
thans niet tijdens de terechtzitting, want
de kantonrechter deed dadelijk na het plei
dooi van den heer Buiskool uitspraak en
ontsloeg de drie verdachten van rechtover-
volging.
Er ging een applaus op van de publieke
tribune, dat natuurlijk afkomstig was van
meegekomen „supporters" uit Anna Pau
lowna, die er zich over verheugden, dat zij
voortaan weer in hun eigen kanaal en
vaarten kunnen visschen zonder verplicht
te zijn lid te worden van de Heldersche
Visschersvereeniging. Aan hun lust om
dadelijk de dobber uit te gooien in een
der drie „vrijgegeven" wateren kunnen zij
echter voorloopig geen gevolg geven, want
het O. M. teekende appèl tegen de uit
spraak van den kantonrechter aan. En in
afwachting van een uitspraak van een
hooger college blijven Kromme Tocht, Zand
vaart zoowel als het Balgkanaal dus voor
visschers verboden water...
Hawaii is een territorium van de Ven-
eenigde Staten. Ondanks herhaalde verzoe
ken en requesten weigert Washington
steeds weer. Hawaii als 49sten staat tot de
Unie toe te laten, wijl men zich niet aan
het gevaar wil blootstellen, nog een Azia
tisch volksbestanddeel als stemgerechtigd
lid in het Amerikaansche volksgeheel op te
nemen.
Een slag voor Japan.
Deze feiten zijn aan Japan welbekend en
bij het hoogontwikkelde eergevoel der Ja
panners, wien het „prestige" boven alles
gaat, beteekent de degradeering van de
Japansche menschen tot een ras tweede
klasse een gevoelige klap in het gezicht
Nog smartelijker werd door de
Japanners natuurlijk de Califomi
sche „Exclusion Act 1924" ondervon
den, waarbij elke Japansche emi
gratie naar de Vereenigde Staten
verboden werd.
Terwijl de kleinste Zuideuropee-
sche staat een emigratiequota naar
de U.S.A. heeft, kan geen Japanner
zich in de Vereenigde Staten vesti
gen. In Californië wonende Ja
panners magen geen blanken hu
wen en grond mogen zij niet koo-
pen. Zij zijn maatschappelijk meer
of minder geïsoleerd.
Niet geheel ten onrechte verklaarde der
halve kort geleden de Japansche ambassa
deur Ilirosi Saito te Washington: Japan
wacht geduldig op den dag, waarop deze
onnoodige beleediging van de Japansche
eer uit de Amerikaansche wetten zal wor
den verwijderd." Deze betrekkelijk beschei
den woorden zullen den trotschen Japanner
zeker niet gemakkelijk gevallen zijn.
Bewapeningswedstrijd.
Amerika wil zonder twijfel met Japan in
vrede leven en misschien juist wel daarom
Iaat het geen gelegenheid voorbij gaan, zijn
gelen buurman de gepantserde vuist te
toonen. Zoo werden dezen herfst twee eska
ders zware bommenwerpers in Sitka-Alas-
ka gestationneerd, die voor de eerste maal
ook in den winter daar in het noorden
blijven en de zware kruiser „Portland"
werd naar de Aloëten gestuurd, om daar
een „meteorologisch onderzoek" in te stel
len. Eenige eskaders van de nieuwste bom
menwerpers (PRY-1 Consolidated) vlogen
non-sto"b naar Hawaii en Panama om daar
de weermacht te versterken en verdere es
kaders zullen volgen. Was het. toeval dat
Amerika juist tijdens de gevoeligste crisis
in het Japansch—Chineesche conflict zijn
nieuwe voorjaarsmanoeuvres aankondigde?
Aan deze vlootmanoeuvres, die wederom in
den reusachtigen driehoek CaliforniëAl as-
kaHawaii worden gehouden, zullen niet
minder dan 200 oorlogsschepen en 550 ge
vechtsvliegtuigen deelnemen: „De gewel
digste vlooteoneentratie in de geschiedenis
van den Pacific?" roept de Amerikaansche
pers.
Hoewel het Amerika was, dat in het mid
den van de vorige eeuw de Japanners met
geweld dwong, hun poorten te openen, heeft
het nu in de laatste jaren alles moeten
doen, om Japan's expansiemethoden te
remmen. Donken wij slechts aan den vrede
van Portsmouth 1905, aan Siberië 1919
1920, aan de vlootverhouding 5:5:3, Mants-
joekwo en de laatste gebeurtenissen in het
Verre Oosten. Japan spreekt daar niet
over, maar liet denkt, eraan. Nog zijn de
spanningen zeer zwak en de afstanden
enorm groot, maar reeds op het oogenblik
vliegt men in 16 uren van San Francisco
naar Hawaii en in nog eens 40 uren naar
het Aziatische vasteland. De wereld wordt
van dag tot dag kleiner. Het is een feit,
dat deze beide enorme randstaten van den
Pacific een bewapeningswedstrijd met el
kaar zijn aangegaan. lederen dag weer
melden de bladen, dat er nieuwe steunpunten
voor vloot en lucht wapen zijn gekomen of
millioenen voor militaire doeleinden ter
beschikking zijn gesteld.
Amerika heeft de Philippijnen zoo goed
als opgegeven en Japan weet. dat het le
gen het rijke machtige Amerika in een
aanvalsoorlog slechts verliezen kan. Deson
danks is er niet aan te twijfelen, dat de
Stille Oceaan langzamerhand tot een mid
delpunt van het politiek gebeuren wordt
Tiet is de zee van de toekomst. Eens zal
de strijd om de hegemonie in den Pacific
tot uitbarsting komen in een worsteling,
zooals de wereldgeschiedenis nog nooit ge
zien heeft.
Donderdagmiddag zal „Repelsteeltje", met Prof. Melo
rini de jeugd van Julianadorp veroveren. En natuurlijk
zullen ook de jongens en meisjes van onze abonné's in Ju
lianadorp en omgeving kans maken een rijwiel te winnen
op den feestmiddag, wanneer zij de puzzle oplossen, die
dien middag getoond zal worden en die heel eenvoudig is.
De toegangsprijs is op 20 cent gesteld. Het vervoer van
de kinderen uit de omgeving naar de zaal zal gratis ge
schieden.
Kaarten zullen verkocht worden aan de volgende
adressen:
Café A. Doorn, Julianadorp.
C. van Rossum, Julianadorp.
W. Slikker, de Kooij.
G. Kuit, Friesche buurt.
Het feest heeft plaats in de zaal van den heer A.
Doorn te Julianadorp en zal om 2 uur beginnen.
Om half twee zal een autobus vertrekken van de Friesche huurt,
om kwart voor twee van de Kooij. De kinderen, ook de ouderen, heb
ben op vertoon van hun kaarten gratis vervoer.
Jongens en meisjes, vergeet niet papier en potlood mee te nemen,
want als je de fiets wilt winnen, dan moet Ie den slagzin opschrij-
venl