Woensdagsche Mijmerij Gevaarlijke nachtvogels Oorlog tussehen Amerika en Japan welhaast onveimijilelijlr Kindermiddag van onze Courant „Repelsteeltje" en prof. Melorini in Julianadorp De bevaar- en beviotbaarheid van Balgkanaal Kromme Tocht en Zandvaart Wie zal alieenheerscher zijn op den Groofen Oceaan? Kees ig geen Dein os the nes. Dat was altijd een mal geval, met Kees van Dongen. In dezen schilder van het mon daine Frankrijk was weinig Hollandsch meer overgebleven. Als men hem in het Nederlandsch aansprak, antwoordde hij gemelijk met een gebrabbel van acht woor den Fransch en twee Hollandsch, hetgeen iemand den lust ontnam, onze schoone moe dertaal nog langer te hooren vermoorden. Maar het is merkwaardig, hoe iemand zijn *ong kan terugvinden. Toen in Amster dam de tentoonstelling van zijn werk werd geopend, en hij een toespraakje moest hou den, was er (om zoo te zeggen) geen woord Fransch meer bij. „Kijk eens hier", zei hij in het Hollandsch, „ik kan niet spreken, werkelijk niet. Dat komt misschien door de koffie. Daarom laat ik mijn schilderijen spreken. Er staat .lier de wethouder en er staan hooge oomes; ik moet ze wel bedanken. Daar staat de burge meester ook, die moet ik ook bedanken. Ja, waarvoor eigenlijk... ik weet niet waar voor... u ziet, dit is een speech van niks. Spreken kan ik niet: ik tracht zoo goed mogelijk te schilderen. Dat is mijn leven." Een speech van niks? Ik zou zeggen: in tegendeel. Men had pose van hem verwacht en Wj gaf zich precies zooals hij was, met een verbijsterende eerlijkheid. Wat behoeft, na dit voorbeeld, dat ons gegeven is door een van de beroemdste kun stenaars van dezen tijd, nog verlegen te zitten met een speech, die hem zwaar op de maag ligt? Geen angst meer voor een toast! Spreek vrij voor de borst. Kees heeft het ook ge daan en iedereen heeft het prachtig gevon den! Gevoeligheid? Geestigheid? Spitsvon digheid Bescheiden verkleining van eigen verdiensten? Hulde aan anderen, die zich even verdienstelijk hebben gemaakt? Rid derlijke lof voor hen, die tot uw succes heb ben bijgedragen? Nonsens. Kees heeft een nieuwe mode geschapen. Kees weet het beter. U herinnert u hijvoorbeeld de sympa thieke redevoeringen, die Euwe en Aljechin voor de radio hebben afgestoken op dien gedenkwaardigen avond, toen Aljechin den beslissenden wedstrijd won. Heel mooi, heel' ridderlijk, heel touchant.maar wat 'n moeite moet het hun gekost hebben, k la minute zooveel geestdrift, zooveel welge vormde zinnen en zooveel hoffelijkheid aan de microfoon toe te vertrouwen! Nee, d&n de mode k la Kees! Ja, wat zou Kees op zoo'n avond eigenlijk hebben gezegd, als hij Kees Aljechin heette? „Kijk eens hier", had hij misschien ge zegd, „nou moet ik ineens voor de radio spreken. Maar waarom? Daar ben ik niet op aangenomen! Ik kan niet spreken. Ik kan alleen maar schaken. Maar dat kan ik dan ook reusachtig. Daar leef ik heelemaal voor. Nou ben ik kampioen. Dat was ik twee jaar geleden ook. En ik begrijp nóg niet, dat ik het toen verspeeld heb. Maar dat zal me ook niet weer gebeuren. Niks hoor. Nou en daar staat nou Euwe. En die heeft verloren. Dag Euwe. Niks aan te doen. Geef me d<" vijf. De beste wint altijd. Ik heb van het begin af geweten, dat ik winnen zou. Heusch. Vraag maar aan m'n vrouw. Die heeft er ook nooit aan getwijfeld. Wat, vrouw? En moet ik nou nog meer zeggen? Wat zegt u? Autoriteiten? O. Ja, ik dank den wethouder en de andere hooge pieten. Dank u wel. Ik weet wel niet waarvoor, maar dankuwel, hoor. En 't comité, nou ja, die kunnen net zoo goed m ij bedanken, want ze hebben het toch zeker voor hun eigen pleizier ook gedaan. En voor de na men in de krant. Ja, 't is altijd aardig zoo'n wedstrijd, vooral als je wint, maar nou zou ik graag een kaartje leggen, ik word ziek als ik 'n pion zie. Zoo vrind, heb ik nou lang genoeg gesmoesd? Ja, 'k weet het, 't is een speech van niks, maar 'k ben ook geen kampioen speechen. Zoo, dat hebben we gehad." En als hij Kees Euwe heette? Dan had hij waarschijnlijk gezegd: ,,'t Is was moois, nou moet ik nog spre ken ook. Is het nog niet genoeg geweest? Ik begrijp nog niet, dat het zoo geloopen is. 't Is raar gegaan. Ik voel me heusch niet verslagen. Dat niet hoor. En ik win het kampioenschap over eefti paar jaar terug, dat is wiedes. Ten slotte is het niks dan toeval, wie een wedstrijd wint. En ik heb hoofdpijn ook gehad, en niet zuinig. En 'n volgende keer zal het me niet meer gebeu ren, dat het publiek zoo'n keet maakt..." 't Is maar gelukkig, dat ze geen van tweeën Kees heeten. En voor Kees is het te hopen, dat hij nog eens een échte Fransch- man wordt. Met de manieren van een Franschman. VLIEGTUIGEN WORDEN AAN ALLE GRENZEN GESMOK KELD! VERGIF AAN BOORD! Steeds moeilijker wordt het voor smok kelaars. sterke dranken, bedwelmende gif ten en andere ongeoorloofde artikelen over de grenzen te brengen. Naarmate echter land- en watervliegtuigen voor de smokke laars onveiliger werden, nam de beteekenis van het vliegtuig toe. want daarmede kan men de hindernissen op den beganen grond bijna zonder moeite overwinnen. Dit ge- 6chiedt niet alleen aan de Canadeesche grenzen, maar ook aan de grenzen van klexico, Cuba en Bahama-Eilanden en van uit schepen, die als steunpunten dienen en liggen in den Atlantischen Oceaan en de Stille Zuidzee. Deze smokkeltrusts zijn voor bet grootste gedeelte zeer modern georgani seerd, hebben een praktisch onbegrensd be drijfskapitaal, de beste politieke betrekkin gen en invloeden. Hieronder eenige feiten uit het gebied van de vliegtuigensmokke larij. Drie immigranten In den mist. Een broeërig warme avond hangt in het gebied van de Canadeesche Noordgrens. Er zit onweer in de lucht. Een Fokker-machine, komen de uit het Noorden, vliegt in rechte lijn Zuidwaarts, op een hoogte van pi. vierduizend meter, met geregu- leerden motor, in den donkeren wolkigen nacht, zonder eenige ver lichting. De piloot probeert een blik in de diepte te werpen. Daar heneden is een heel zwak lichtschijn sel, een aantal nietige lichtpunten, zicht baar: een der hoofdkwartieren van don grensbewakingsdienst, met douanebeamb ten voor accijnzen, en immigranten en met patrouilles, die de Vereenigde Staten op dezen weg naar Noord-Dakota moeten be schermen tegen een illegaal overschrijden Nan do grens. Voor den piloot is dat hoop je lichtjes daar benedon waarlijk Reen bedreiging, maar een welkom oriëntee- ringsmiddel. Nog twee uur en hij kan zijn toestel op •en oude farm in Indiana aan den grond Zetten, maar dan 200 km. over de grens der Staten, in een streek, waar geen rondspeu rend ambtenaar zich meer interesseert voor den inhoud van zijn „kist"; waar slechts zijn donkergekleurde lastgever is, die deze farm als begin- en eindpunt van al derge lijke ondernemingen gebruikt. In de nauwe bagageruimte vóór in den neus van het vliegtuig liggen, op elkaar geperst, drie mcnsrhelijkc pakketten, van dezelfde nationaliteit als de „Boss", en deze drie collies sidderen op het oogenblik van angst. Als zij voorspoedig geland zijn, zal hun landsman hun zaak ter hand nemen, hen betrekkingen verschaf fen om een jaar lang veertie procent van hun salaris op te strijken! Het is on die manie duister zaken doen, doch in elk geval is een dergelijke onderneming winstgevend! Daar komt plotseling een ondoordringbare mist opzetten; de piloot is niet langer meer in staat zich te oriënteeren en is gedwongen zno dicht hij de grens te vliegen, dat er groot gevaar bestaat te worden gezien. F.r is geen andere uitweg; er moet een poging tot lan ding worden gedaan. Er is groote kans. dat jde grenspatrouille de machine ontdekt en nieuwsgierig wordt naar den inhoud. Daar om laadt de piloot zijn smokkelwaren uit. En den volgenden morgen treft een tolbe ambte drie koude, hongerige hoopjes menseh aan, die, na een lang kruisverhoor, voor de waarheid uitkomen Het Fokker-toestel is natuurlijk reeds lang ontkomen. De immigranten worden tot eenige weken strafgevangenis veroordeeld cn dan gedeporteerd. Maar op een goeden dag komen ze, met meer geluk, toch op Amerikaanschen grond! Vergif aan boord! Een vliegende smokkelaar in bedwelmende vergiften, die eveneens des nachts uit Ca nada kwam, was, wegens een verstopte olie leiding, eveneens gedwongen te dalen. Hij wierp eerst een parachute- lichtkogel uit, die als een reusach tige schijnwerper, en vierkanten mijl van het land verlichtte en een veilig landingsterrein zichtbaar maakte, maar ongelukkigerwijze geraakte daardoor de mooiste hooischuur van den staat Maine in brand. Door de vlammen waren de buren komen opdagen, die natuurlijk hun buurman in zijn eischen tot schadevergoeding onder steunden. De piloot, zeggende, dat hij lucht post vervoerde, bood den boer een cheque, aan, doch de wantrouwende landman wei gerde het papiertje aan te nemen en zeide baar geld te willen zien. Tenslotte nam de piloot den farmer terzijde; „Je zegt, dat ik je voor het hooi 200 doHars schuldig ben, maar als je niet op mijn voorstel ingaat, zul je niets krijgen. Ik heb geen post aan boord, maar vergif, begrepen? Als die lui hier weg zijn, zal ik je zooveel geven, dat je verlies rijkelijk gedekt is. Maar als je er één woord op rept, pikte de regeering de stof in en het vliegtuig erbij; en ik ga achter slot. Wat wil je?" De boer, niet langzaam van begrip, ging op het voorstel in en,den volgenden morgen kon de „luchtpostma'n" zijn machine repa- reeren en tenslotte doorvliegen. Smokkelgiwen met bedwelmen de stoffen. Een piloot, dien men dicht hij de Noord westgrens met twee groote pakketten mor- phine en heroïne had gesnapt, zeide, om zich te verantwoorden: „Een man, Smith ge naamd, heeft mij aangenomen. Hij zond mij het recu voor twee stukken bagage, die op het station van Vancouver lagen. Ik zou ze naar Spokane brengen; daar zou hij me op wachten en verder meevliegen naar Denver. Ik was van meening, dat de pakken klee- dingstukken inhielden!" Hiermee redde de piloot zich eruit, hoewel er geen Mr. Smith zich kwam aanmelden, om zijn bagage af te halen. Vele van deze smokkelgieren gaan des winters naar Flo- rida en leveren daar bedwelmende giften van de Bahama-eilanden, Nassau en Bemini. Wanneer de zaken goed gaan, durft men veel riskeeren. Dan legt men zich ook toe op immrigrantensmokkel uit Cuba. De Heldersche kantonrechter spreekt drie verbaliseerden uit Anna Paulowna vrij. Voorloopig succes voor Mr. Buiskool. Gistermiddag is in derde instantie de zaak tegen de drie Anna Paulow naërs, die zich wegens het visschen in resp. het BaIgkanaal, Krom me Tocht en Zandvaart hadden laten verbaliseeren, voor het Heldersche kantongerecht voortgezet en voorloo pig beëindigd. Het kwam tenminste dit keer tot een uitspraak: Mr. Sic- kenga, de kantonrechter, ontsloeg de drie verdachten van rechtsver volging en velde daarmede tevens een oordeel over de al of niet be vaar- en beviotbaarheid van Balg kanaal, Kromme Tocht en Zand vaart. Daar de Anna Paulownaërs blijkens den uitspraak daar wel mochten visschen, zijn genoemde waters tot bevaarbare en bevlot- bare wateren in de zin van de wet ver klaard. De kantonrechter deed deze uitspraak niet dan nadat hij nog een tweetal getuigen had gehoord. Daaronder bevond zich als eerste burgemeester Lovink van Anna Pau lowna, volgens wien genoemde wateren wel bevaarbaar en bevlotbaar en dit trouwens altijd geweest zijn. Een geheel andere meening. Een meening, welke volkomen afweek van die des burgemeesters, hield de door het O. M., waargenomen door Mr. de Brueys Tack, gedagvaarde getuige-deskundige v. d. Heide van de Visscherij-inspectie er op na. Deze had des morgens nog een onderzoek ter plaatse ingesteld en o.m. geconstateerd, dat het Balgkanaal op sommige plaatsen slechts 20 c.M. diep is en daardoor niet als een verkeersweg te water kan worden aan gemerkt. In aansluiting hierop persisteerde het O.M. bij zijn vorige eisch en vroeg dus tegen elk der drie verdachten f 6 boete. In een helder betoog bestreed Mr. Buiskool het standpunt van het O.M., daarbij wijzende op de practische ervaringen in en met de betrokken wateren. Immers schipper Mun- tjewerf had kort geleden nog een tocht met zijn schuit door de drie wateren volbracht, het polderbestuur houdt met het aanleggen en vernieuwen van bruggen rekening met die bevaarbaarheid. Pleiter interpreteerde het Arrest van den Hoogen Raad van 12 Maart 1934 en wees er aan de hand daar van op. dat de drie wateren „hun bestem ming ten algemeene dienste" nog altijd be zitten. Niet onaardig was het moment, toen de verdediger den kantonrech ter verzocht om de zaak nog één maal te schorsen en om gezamen lijk, kantonrechter, O. M. en de des kundige v. d. Heide incluis, op een flinke schuit een vaartochtje door Balgkanaal. Zandvaart en Kromme Tocht te maken! De uitnoodiging werd niet aanvaard, al- BEIDEN WENSCHEN EXPAN- S1EZUCHT BOT TE VIEREN. Nauwelijks een periode der geschiedenis kan op een dergelijke sensationeele ontwik keling wijzen, als de opkomst van den Pa cific tot een centrum van economisch en politiek gebeuren. Nog steeds vindt men, in het bijzonder in Europa, vele mcnschen, die gelooven, dat de Stille Oceaan een zee des vredes zou zijn, waarover een blau wen Polvnesischen hemel, de romantiek van de Zuidzee zweeft. Maar deze tijden zijn reeds lang voorbij. Japan heeft zich in weinige tientallen jaren van een middel- eeuwschen feodalen staat tot een moderne groote mogendheid van den eersten rang opgewerkt en Amerika, de eenige blanke groote mogendheid, die aan den Stillen Oceaan grenst, volgt met gespannen aan dacht de gebeurtenissen in het Verre Oos ten. ^Terwijl nog omstreeks het jaar 1900 de Westkunst van Noord-Arnerika econo misch zoo goed als geen beteekenis had, concentreeren zich op het oogenblik mach tige industriën in zijn staten. Seattle, San Francisco en Los Angelos zijn in korten tijd wereldsteden geworden: In 1850 telde Pue blo Los Angelos slechts 1600 zielen, in het jaar 1900 waren het er 102.400 en op het oogenblik heeft GrootLos Angelos een be volking van meer dan 2 millioen menschen. Los Angelos heeft 26 vliegvelden en is het uitgangspunt van vijf transcontinentale luchtvaartroutes, drie transcontinentale spoorwegsystemen en ziin havens worden door de schepen van 185 lijnen aangeloo- pen. De groote welvaart van Californië blijkt reeds uit het feit, dat hier meer ge registreerde automobielen zijn dan in den rijken staat New York: een wagen op ie dere twee personen. Zuid-Californic heeft een van de rijkste petroleumvelden ter wereld; in het afgeloopen jaar werd er alleen reeds van den haven San Pedro- Los Angelos uit voor 159 millioen dollar olie verzonden. Hier is het centrum van de filmproductie, Califomische vliegtuigty pen zooals Douglas, Lockheed, Vultee, Northrup, Consolidated, enz. zijn wereldbe roemd ery.,Californië is dan ook inderdaad het centrum van de Amerikaansche vlieg tuigindustrie. En voor wat andere industrie ën betreft, staat het slechts weinig bij het Amerikaansche Oosten ten achter. Politieke spanningen. Op dezelfde wijze heeft Hawaii een gi gantische economische ontwikkeling be leefd. De opening van het Panamakanaal op 15 Augustus 1914 heeft er veel toe bijge dragen, den Amerikaanschen handel in den Stillen Oceaan te bevorderen en de economi sche expansiedrang heeft zich natuurlijk niet slechts tot de Amerikaansche zijde van den Pacific beperkt, maar zich ook tot Oosf-Azië uitgestrekt. Maar in dezelfde mate, dat de economi sche belangstelling voor den Pacific groeide, ontstonden er ook politieke spanningen. Hoe wel de Amerikanen door de bereidwillig heid, de Philippijnen op te geven, de we reld en in het bijzonder den Japanners trachten te bewijzen, dat zij in Azië geen imperialistisch doel naiagen, kan men wel beweren, dat de wrijvingsvlakken tussehen Japan en de U.S.A. eer grooter dan kleiner worden. Niet voor niets is de geheele oor logsvloot van Oom Sam in den Stillen Oceaan gestationeerd on wanneer Amerika op het oogenblik een enorme ketting van militaire versterking van het Panamaka naal tot de Aloëten aanlegt en Hawaii tot een onoverwinnelijk Gribraltar van den Stillen Oceaan maakt, dan bewijst dit al les, dat hier stroomingen aanwezig zijn, die vroeger of later tot een conflict zullen kun nen leiden. Jlawaii zorgenkind der Ame rikaansche weermacht. Het is interessant te weten, dat de beide sterkste garnizoenen van Amerika zich hier aan den Pacific bevinden: 30.000 man aan het Pana.makanaal en 26.000 man op Hawaii De eilanden Flamenco, Perico, Naos en Culebra aan den westelijken ingang van het Panamakanaal zijn pantservestingen, die geen onbevoegde naderen mag en de marinehaven Pearl-Iïarbor (Ilonoloeloe.) geldt als de meest moderne ter wereld. Ha waii is het belangrijkste bolwerk van het Amerikaansche imperialisme en juist daar om is het het zorgenkind van de Amerikaan sche weermacht. Van de 400.000 menschen, die op deze militair versterkte eilanden groep leven, zijn twee-derden Aziatisch. De op Hawaii geboren Japanners hebben naar beweerd wordt dezelfde rechten als de blan ken. maar het is een open geheim, dat in geval van een oorlog in de interneering van de geheele .Tapansche bevolking van Hawaii is voorzien. Derhalve deze groote troepenconcentratie op Hawaii reeds thans in tijden van vrede. thans niet tijdens de terechtzitting, want de kantonrechter deed dadelijk na het plei dooi van den heer Buiskool uitspraak en ontsloeg de drie verdachten van rechtover- volging. Er ging een applaus op van de publieke tribune, dat natuurlijk afkomstig was van meegekomen „supporters" uit Anna Pau lowna, die er zich over verheugden, dat zij voortaan weer in hun eigen kanaal en vaarten kunnen visschen zonder verplicht te zijn lid te worden van de Heldersche Visschersvereeniging. Aan hun lust om dadelijk de dobber uit te gooien in een der drie „vrijgegeven" wateren kunnen zij echter voorloopig geen gevolg geven, want het O. M. teekende appèl tegen de uit spraak van den kantonrechter aan. En in afwachting van een uitspraak van een hooger college blijven Kromme Tocht, Zand vaart zoowel als het Balgkanaal dus voor visschers verboden water... Hawaii is een territorium van de Ven- eenigde Staten. Ondanks herhaalde verzoe ken en requesten weigert Washington steeds weer. Hawaii als 49sten staat tot de Unie toe te laten, wijl men zich niet aan het gevaar wil blootstellen, nog een Azia tisch volksbestanddeel als stemgerechtigd lid in het Amerikaansche volksgeheel op te nemen. Een slag voor Japan. Deze feiten zijn aan Japan welbekend en bij het hoogontwikkelde eergevoel der Ja panners, wien het „prestige" boven alles gaat, beteekent de degradeering van de Japansche menschen tot een ras tweede klasse een gevoelige klap in het gezicht Nog smartelijker werd door de Japanners natuurlijk de Califomi sche „Exclusion Act 1924" ondervon den, waarbij elke Japansche emi gratie naar de Vereenigde Staten verboden werd. Terwijl de kleinste Zuideuropee- sche staat een emigratiequota naar de U.S.A. heeft, kan geen Japanner zich in de Vereenigde Staten vesti gen. In Californië wonende Ja panners magen geen blanken hu wen en grond mogen zij niet koo- pen. Zij zijn maatschappelijk meer of minder geïsoleerd. Niet geheel ten onrechte verklaarde der halve kort geleden de Japansche ambassa deur Ilirosi Saito te Washington: Japan wacht geduldig op den dag, waarop deze onnoodige beleediging van de Japansche eer uit de Amerikaansche wetten zal wor den verwijderd." Deze betrekkelijk beschei den woorden zullen den trotschen Japanner zeker niet gemakkelijk gevallen zijn. Bewapeningswedstrijd. Amerika wil zonder twijfel met Japan in vrede leven en misschien juist wel daarom Iaat het geen gelegenheid voorbij gaan, zijn gelen buurman de gepantserde vuist te toonen. Zoo werden dezen herfst twee eska ders zware bommenwerpers in Sitka-Alas- ka gestationneerd, die voor de eerste maal ook in den winter daar in het noorden blijven en de zware kruiser „Portland" werd naar de Aloëten gestuurd, om daar een „meteorologisch onderzoek" in te stel len. Eenige eskaders van de nieuwste bom menwerpers (PRY-1 Consolidated) vlogen non-sto"b naar Hawaii en Panama om daar de weermacht te versterken en verdere es kaders zullen volgen. Was het. toeval dat Amerika juist tijdens de gevoeligste crisis in het Japansch—Chineesche conflict zijn nieuwe voorjaarsmanoeuvres aankondigde? Aan deze vlootmanoeuvres, die wederom in den reusachtigen driehoek CaliforniëAl as- kaHawaii worden gehouden, zullen niet minder dan 200 oorlogsschepen en 550 ge vechtsvliegtuigen deelnemen: „De gewel digste vlooteoneentratie in de geschiedenis van den Pacific?" roept de Amerikaansche pers. Hoewel het Amerika was, dat in het mid den van de vorige eeuw de Japanners met geweld dwong, hun poorten te openen, heeft het nu in de laatste jaren alles moeten doen, om Japan's expansiemethoden te remmen. Donken wij slechts aan den vrede van Portsmouth 1905, aan Siberië 1919 1920, aan de vlootverhouding 5:5:3, Mants- joekwo en de laatste gebeurtenissen in het Verre Oosten. Japan spreekt daar niet over, maar liet denkt, eraan. Nog zijn de spanningen zeer zwak en de afstanden enorm groot, maar reeds op het oogenblik vliegt men in 16 uren van San Francisco naar Hawaii en in nog eens 40 uren naar het Aziatische vasteland. De wereld wordt van dag tot dag kleiner. Het is een feit, dat deze beide enorme randstaten van den Pacific een bewapeningswedstrijd met el kaar zijn aangegaan. lederen dag weer melden de bladen, dat er nieuwe steunpunten voor vloot en lucht wapen zijn gekomen of millioenen voor militaire doeleinden ter beschikking zijn gesteld. Amerika heeft de Philippijnen zoo goed als opgegeven en Japan weet. dat het le gen het rijke machtige Amerika in een aanvalsoorlog slechts verliezen kan. Deson danks is er niet aan te twijfelen, dat de Stille Oceaan langzamerhand tot een mid delpunt van het politiek gebeuren wordt Tiet is de zee van de toekomst. Eens zal de strijd om de hegemonie in den Pacific tot uitbarsting komen in een worsteling, zooals de wereldgeschiedenis nog nooit ge zien heeft. Donderdagmiddag zal „Repelsteeltje", met Prof. Melo rini de jeugd van Julianadorp veroveren. En natuurlijk zullen ook de jongens en meisjes van onze abonné's in Ju lianadorp en omgeving kans maken een rijwiel te winnen op den feestmiddag, wanneer zij de puzzle oplossen, die dien middag getoond zal worden en die heel eenvoudig is. De toegangsprijs is op 20 cent gesteld. Het vervoer van de kinderen uit de omgeving naar de zaal zal gratis ge schieden. Kaarten zullen verkocht worden aan de volgende adressen: Café A. Doorn, Julianadorp. C. van Rossum, Julianadorp. W. Slikker, de Kooij. G. Kuit, Friesche buurt. Het feest heeft plaats in de zaal van den heer A. Doorn te Julianadorp en zal om 2 uur beginnen. Om half twee zal een autobus vertrekken van de Friesche huurt, om kwart voor twee van de Kooij. De kinderen, ook de ouderen, heb ben op vertoon van hun kaarten gratis vervoer. Jongens en meisjes, vergeet niet papier en potlood mee te nemen, want als je de fiets wilt winnen, dan moet Ie den slagzin opschrij- venl

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 3