V oetbalmenu ^cAaaUen, Wolken, zee en wind mitiTfliRE coionncs N» Niedorp klopt Wieringerwaard met 1-0 Andijk I - D.T.S. I 3-2 Eerste nederlaag van H R.C, II op eigen veld voor a.s» Zondag Matig Districts elftal verliest van Helder comb DHC-Haarlem 3-7 Alkmaar - Proefelftal- NHVB 1-5 Ajax wint met moeite van V»U»C» Fclix Kaspar wederom wereld kampioen kunstrijden Nederland-België 8-28 Klaas Schenk viel uit. Bregman-goal! Weer een Nieuwe Niedorp is te klein om het ge juich over den triomphalen opmarsch van haar voetbalclub, vooral na deze zege op de a.s. kampioen, te herbergen. Deze krant is te klein om alle jammer klachten over Klaas Schenk's spoedig uit vallen, door Wieringerwaarders geslaakt, lucht te geven. Aan beide zijden felle en overtuigende meeningen over de match, waarin Wieringerwaard tenslotte ten slotte onderging. En daar tusschen in de neutrale toeschou wer, die dezen wedstrijd van den beginne af „meer spannend dan fraai" zat te vinden, zich nochtans geboeid voelde en erkent, dat zoo wel Wieringerwaard-supporters als Nieuwe Niedorp-volgelingen een kern van waarheid in hun woorden hebben vertolkt. Wat is er n.1. het geval geweest? Goed en wel is de wedstrijd begonnen en heeft Wie ringerwaard aanstalten gemaakt een licht veldoverwicht te gaan uitoefenen of Klaas Schenk krijgt bij aanraking met Faus pijn in de zijde. Nog even sukkelt hij mee op de linksbuitenplaats en verdwijnt dan van het veld om door Slikker te worden vervangen. Wieringerwaard speelt door, wordt sterker, doch de voorhoede is nu niet bij machte om door het massieve blok Van Herwerden FausSepers heen te breken of Floor van verre te passeeren. En zoo het al lukte dan ontbreekt de uitbuiter, de doorstormer, die samen met Hazeloop 70 goals op zijn geweten heeft in het 19e jaar van zijn voetballoopbaan: Klaas Schenk. Inderdaad, de N.N.-achterhoede heeft ge weldig gespeeld en Faus was de ster van het veld. Toch had naar onze overtuiging dit niet voldoende geweest om Hazeloop plus Schenk het scoren te belet ten. Daarvoor waren de opgelegde kansen, die onbenut bleven, te groot in aantal. En wie weet of Schenk hun aantal niet nog belangrijk had ver groot. Dit Wieringerwaard, de roodbroekenploeg zónder Klaas Schenk, heeft het tegen N. Niedorp moeten af leggen. Deze vaststel ling tast de eer van de overwinning niet aan, zij brengt haar echter wel tot ware afmetingen terug. Wanneer men zegt: mèt K. Schenk had W. gewonnen, dan moet men niet den- FAUS ken, dat Schenk's uit vallen de e e n i g e oorzaak van N. Niedorp's overwinning is geweest. Een tweede groote factor ts geweest het feit, dat N. Niedorp er ongelooflijk op ge zeten heeft en de derde reden is, dat Breg- man opnieuw met een meesterlijk hard en zuiver schot van den vleugel af doel trof, ruim 10 minuten na rust. v Tot aan dat oogenblik is N. Niedorp eigen lijk alleen bij vlagen in den aanval geweest. Wieringerwaard was meestal sterker en Van Ham en M. Schenk speelden sterk aanvallend. Hun taktiek was echter niet juist, wat ons van hen tegen viel. Door steeds naar het mid den te spelen hielpen ze dapper mee aan de machteloosheid van hun eigen voorhoede, die nu slechts in Hazeloop een speler van klasse had, die echter zoo zorgvuldig in den drie hoek Van HerwerdenFausSepers „zat opgeborgen", dat hij maar weinig kans kreeg. Dat hij niettemin nog veel handige dingen wist te doen en enkele venijnige schoten kon lossen pleit voor zijn capaciteiten. De variatie, de wisselwerking in het zich opstellen van Hazeloop en K. Schenk, ontbrak echter. En dat is juist de kracht van Wieringerwaard's voorhoede. Jansen, Blaauboer en Van der Veen zijn heel gewone spelers, nuttig en daar door goed als aanvulling van het schutters- duo. Maar op zichzelf beteekenen ze weinig, hebben geen initiatief en missen de gestalte en snelheid om er door te breken. Toen het 10 voor N. Niedorp stond, be gon de ruggegraat van Wieringerwaard, de halflinie, aanmerkelijk te verslappen. Nu werd het spelbeeld zoo, dat N. Niedorp, aange spoord als ze was, meerendeels het initiatief nam en Wieringerwaard bij vlagen aanviel. Deze aanvallen waren intusschen niet onge vaarlijk, juist door hun plotseling ontstaan. Slikker, de invaller voor Schenk, heeft daar bij twee opgelegde kansen gehad, zooals men ze zelden zal krijgen. En aan de overzijde kreeg Peereboom Sr. .,de kans van den dag" om er 20 van te maken. Wat er ook gebeurde, N. Niedorp hield stand en het bleef 1—0. Een juichende N. Niedorp- menigte verliet het veld- N. N. heeft best ge speeld. Van haar elftal vermelden we verder nog, dat Kistemaker een prachtige partij speelde, R. Wit wel tegen viel bij vorige ver geleken en allen uitblonken in strijdlust. Scheidsrechter Doyee had de zaak goed in handen doch floot vaak te laat. Hoor de onverwachte nederlaag tegen Andijk is D.T.S. in een zeer précairen toestand ge raakt. N. Niedorp won van Wieringerwaard met 10, waardoor de kans, dat de Oudkarspelie- ren de laatste plaats nog zullen ontloopen, heel klein is geworden. s Spraken wij van een onverwachte nederlaag, dit was gegrond op het feit, dat D. met de rust nog met 20 voor stond. Maar misschien was deze voorsprong net fnuikend, daar, vooral kort na de rust, D. veel te lauw speelde. En nog had dit tegen de zwak- spelende Andijkers geen funeste gevolgen ge- bad, als een onverwacht doelpunt hun op een gelukkige manier toebedeeld, het karakter van den strijd niet geheel veranderde. Toen rook de thuisclub minstens een gelijk sPel, maar dat zij nog meer dan dat behaalde, was geen gevolg van voetbalkwaliteiten, want er zal niet ontkend kunnen worden, dat zij over gebrek aan geluk niet hadden te klagen. Im mers twee van de drie doelpunten waren het gevolg van een zwak moment der beide backs. Bij een resoluter optreden had Andjjk geen schijn van kans gehad, wat velen trouwens ook zelf toegaven. Het veld was uiterst zwaar bespeelbaar en we zullen ook maar geen oordeel vellen over het spel zelf. Daarvoor waren de omstandig heden te slecht. Een mooie wedstrijd is het dan ook niet geweest en was het niet, dat een der clubs de punten zoo bitter noodig had, stellig was de spanning dan ook weggebleven. Voor de rust was het spel van D. minder slecht dan dat van Andijk en de 2 doelpunten, die op mooie wijze werden gescoord, waren dan ook volkomen verdiend. Dekker en Kuiper waren de makers, waarbij vooral bij het eerste doelpunt de fraaie manier van Carnas, om den bal voor Dekker vrij te spelen, vermelding ver dient. Zooals gezegd, speelde D. veel te lauw na de rust, maar langzamerhand werd het beter en Andijk had zich al verzoend met een neder laag, toen een doelpunt door een D.-back ge scoord, het vuur weer in hen aanwakkerde. Door den A.-rechtsbuiten werd het 2—2 en in den strijd om het winnende punt, trok de thuisclub aan het langste eind, doordat een wijfeling van Kroon door haar linksbuiten werd afgestraft. Wel hadden Carnas en Dekker van te voren nog een fraaie kans gehad, maar niet benut. Een onregelmatige wedstrijd tegen KFC II. In een forschen, vaak ruwen wedstrijd heeft H II haar eerste nederlaag op eigen terrein geleden, zij het onverdiend. Niet dat we willen beweren, dat H. een overwinning verdiend had, maar een gelijk spel toch zeker wèl. Deze nederlaag had verschillende oorzaken. Allereerst stond H. al spoedig met 20 ach ter, en dit juist door schuld van tigen spelers. De eerste goal was b.v. een groote blunder van den H-keeper. De tweede goal werd door H-midhalf in eigen doel getrapt, zoodat KFC op buitengewoon goedkoope wijze aan een 2Ovoorsprong kwam. Even later gebeurde het, dat Hartman, de H-rechtsbinnen een KFC-er aanviel. Deze K-speler viel en hield den bal met den arm tegen zijn lichaam ge klemd, dus zuiver hands. Hartman trapte nu naar dén bal, wat natuurlijk niet geoorloofd is. De scheidsrechter gaf daarop een vrijen schop tegen HRC. Uit uezen strafschop werd door K. gedoelpunt. Een blunder van den re- feree was 't bepaald, toen hij een keurig doel punt van Heyblok annuleerde wegens buiten spel van den HRC-middenvoor, die op dat moment heelemaal geen deel in het spel had. Door een en ander geraakten de gemoederen op en buiten het speelveld danig verhit. Er werd een ware kick and rush methode toegepast, wat den scheidsrechter nog veel meer van de kook bracht. Overigens valt er van dézen wedstrijd niet veel meer te vertellen, dan dat we HRC hard hebben zien zwoegen om de nederlaag te ont gaan. Invaller Darphorn gaf blijk het voetbal len nog niet verleerd te zijn! Na ongeveer een half uur spelen werd het 10 voor KFC en de rust ging in met 20 voor K. (fouten van de HRC-achterhoede). Na de rust maakte KFC er spoedig 40 van. Door van en Berg en De Vries (2X) werd de stand op 43 gebracht. Daarna maakte KFC er 53 van. Door HRC werd toen nog het bo vengenoemde, geannuleerde doelpunt gemaakt. Met 53 voor K. kwam toen het einde van een emotioneelen wedstrijd. INTERLANDWEDSTRIJD. Rotterdam: NederlandBelgië. Deze wedstrijd werd in de morgenuren ge speeld op het Helder-terrein en werd bijge woond door een groot aantal toeschouwers. Laten we dadelijk zeggen, dat in beide teams spelers aanwezig waren, die zeker geen slecht figuur zouden slaan in het officieele team, dat straks de N.H.V.B. zal vertegen woordigen. De wedstrijd is geëindigd in een 3—1-zege voor de Helder-combinatie, welke dit resultaat voornamelijk dankt aan het uitstekende werk van het achter-trio, Roelofsen, Van Til en v. d. Berg. Als elftal waren de N.H.V.B.-ers niet N.-H. V. B. Helder 3Zeemacht 1; HRC 4Hel- dersche Boys 1; HRC 5—Atlas 1. Sijbekarspel 1Schagen 2; Ouden dijk 1OKB 1; VCL 1Strandvogels 2. veel minder, het schieten was prima en keeper Roelofsen heeft dan ook veel meer te doen ge had dan zijn collega Oud. Maar zooals gezegd, Helder's hechte backstel was in prachtconditie en de doelman een openbaring! niet min der. Helder trof een minder sterke achterhoede tegenover zich, waardoor de voorhoede drie maal kon scoren. In het Helder-team pingelde de middenvoor te veel met het leder, waardoor nogal eens een kans onbenut bleef. De voor hoede was de minste linie, al deden de vleugel spelers wel eens aardig werk. Iets beter was de halfbacklinie, al ging er niet zooveel stuw kracht van uit als van de tegenpartij. Een klasse apart, we zeiden het reeds, vormde het achterstel met keeper. In het districtselftal ontwaarden we enkele opvallende krachten. Zoo speelde spil Henne- man constant goed, waarbij zijn prachtig uit houdingsvermogen hem uitstekende diensten bewijst. Aan de rechterzijde werd hij uitste kend geassisteerd voor Veen (Helder 3), wiens routine hem op vele jongeren voor doet zijn. Linkshalf Stompedissel (HRC 4) viel niet op. In de voorhoede deed Snijders van de Hel- dersche Boys dikwijls aardig werk, al is hij als linksbuiten beter op zijn plaats. Midvoor Heyneker viel wat tegen. Van de achterhoede noemen wij vooral Beeldman, die een sterke backpartij vervuld heeft. In het geheel ge nomen viel ons het Districtselftal niet mee. Helder nam de leiding door Van Til, die een penalty keurig inzette. Kort voor de rust maakte Heyneker onhoudbaar gelijk. In de tweede helft doelpuntte eerst rechts buiten Blok voor de Helder-combinatie en ver grootte Siersma even later den voorsprong. Daar bleef het bij. De te Delft gespeelde wedstrijd tusschen DHC en Haarlem is op een aanzienlijke nederlaag voor de Delftenaren uitgeloopen. Beide elftallen waren compleet, bij DHC speel de zelfs Van Nellen mee, die dus, waarschijn lijk gezien de slechte plaats van zijn club op de ranglijst, op zijn besluit, om niet meer te spelen is teruggkomen. De ploeg der gasten bleek echter weldra de sterkste te zijn, zoodat de Delftsche achterhoede het dan dan ook lang niet gemakkelijk had. Na vijf minuten spelen reeds joeg Ninaber den bal in het net 01. DHC ondernam daarop enkele uitvallen, doch bleek tegen Haarlem niet te zijn opgewassen. Nog geen kwartier was de wedstrijd aan den gang of de Haarlemmers verwierven door van der Hulst een tweede doelpunt 02. DHC scheen er toen wat beter in te komen, doch de prachtige kansen, welke van Nellen en Ditmars kregen, werden niet benut. Integen deel: weer was het Ninaber, die den voorsprong der gasten vergrootte 03. Kort daarop echter kreeg DHC een straf schop toe gewezen, welke door Buyink goed genomen werd 1—3. Van een fou in de Delft sche achterhoede maakte de Winter gebruik om den stand op 14 te brengen. Na de hervatting was DHC aanzienlijk ster ker dan in de eerste helft. Zjj kreeg een strafschop toegewezen, welke door Buyink werd naastgeschoten. Kort daar op was het echter van Nellen, die succes had, waardoor de stand op 24 werd gebracht. Even later schoot 't Hart keihard tegen de lat en in de volgende minuut faalde de DHC- achterhoede, waardoor Van der Hulst kon doel punten 25. Boot, die gevallen was, werd ver vangen door Dukker. Vijf minuten voor het einde maakte Effern hands en Ditmars benutte toen den toegewezen strafschop 35. Van der Hulst en Kammeyer wisten toen nog in den resteerenden tijd met goede doelpunten den eindstand op 73 te brengen. In een aardigen wedstrijd bleek het NHVB- elftal het sterkst. Jammer was, dat in de tweede helft Ooms van Alkmaar het veld ver liet. Over het algemeen leek de verstandhouding een zoo prettige, dat we niet goed begrijpen, waarvoor een dergelijke individueele demon stratie noodig was. Bovendien werd daardoor de Alkmaar weerstand geringer en in een wedstrijd als deze komt het voor alles op een krachtigen tegenstander voor het proefelftal aan. Uit den aard der zaak komt het in deze meer aan op de verrichtingen der N.H.V.B.- ers en we willen dus deze in het kort de revue laten passeeren. Doelman v. d. Wissel (MEVO) had een goe den wedstrijd. Het doepunt van Alkmaar was het gevolg van ontactisch uitloopen, hij deed echter zooveel goed werk, dat hij vermoede lijk wel een ernstig reflectant zal zijn voor de plaats in het definief elftal. Voor half-time zagen we hem een tweetal malen een ernstige fout maken, die echter geen gevolgen hadden. Van de backs was de rechter-verdediger, v. d. Werfhout (Alkmaar 2) de beste. Zoo goed was hij op dreef, dat we ons er over verwonderen, dat hij nog geen plaats heeft gevonden in het eerste elftal der groen-witten, in wier achterhoede het juist den laatsten tijd vaak erg rammelde. Zoo hij geen plaats vindt in het districts-elftal, waar hij echter zeker een behoorlijke kans maakt, zal hij in zijn club toch wel spoedig promoveeren. De links-back De Wit (Schagen 2) was goed, doch iets minder dan zijn rechter buur man. Dat de verdediging het in haar geheel vooral gedurende de eerste helft wist te bol werken tegen den toen goed op dreef zijnden Alkmaar-aanval, bewijst haar kracht. De links-half Hoogeboom (C.S.V.) was een zeldzaamheid, wanneer hij zijn vleugel van de voorhoede een bal wist toe te spelen, wat jammer was, omdat dit het productieve deel van den N.H.V.B.-aanval was. Spil Mollevanger (Oudorp bewees een goede techniek te bezitten. Hij beging echter de fout uitsluitend te spelen o. d. rechtervleugel, waar twee clubgenooten van 1 en. waren opgesteld. Op de rechtshalfplaats deed de van Alkmaar geleende invaller aardige dingen, doch we kun nen hem, als invaller, buiten beschouwing laten. De rechtsbuiten Bakker (Oudorp) was snel en deed enkele goede dingen. Hij kon echter door het overdreven individueele spel van zijn buurman Tuinier (Oudorp) niet tot zijn recht komen. Deze laatste, die druk aan het werk werd gezet en die veel techniek bleek te bezit ten, was in elftalverband vrijwel waardeloos. Hij verpingelde letterlijk alles en legde de ge- heéle rechtervleugel lam. Midvoor Selhorst (Schoorl) maakte op ons een goeden indruk. Hij scoorde een goed doel punt. Vrijwel in den steek gelaten door zijn middenlinie en volkomen verwaarloosd door zijn rechtsbinnen moest hij alles krijgen van links, waardoor hij zoozeer gehandicapt was, da hij zijn spel onmogelijk tot volle ontplooiing kon laten komen. Linksbinnen Eriks (Petten) bleek onzelf zuchtig en toch productief. Hjj nam twee goals voor zijn rekening en had een goed aandeel in de laatste. Hij kan vermoedelijk echter meer, dan hij in dezen wedstrijd liet zien, wanneer hij meer vasthoudt. Hij {"topte dikwijls te spoedig af, waarbij echter rekening mag worden gehou den met het feit, dat hjj, verwaarloosd door zijn halflinie, vrijwel alles zelf van achteren moest ophalen. Linsbuiten de Jong was weder om een van Alkmaar geleende invaller. Omtrent het verloop van den wedstrijd kun nen we in het kort memoreeren, dat de rust inging met 10. Het doelpunt was van de voet van Eriks, die een opgelegde kans kreeg en deze behoorlijk waarnam. Nadat Alkmaar een verkeerd uitloopen van doelman v. d. Wissel, onmiddellijk na de her vatting, had afgestraft, was het Eriks, die met een goed schot nummer twee wist te pro- duceeren voor de N.H.V.B-ers. Selhorst maakte op uitstekende wijze nummer drie en zette een go al goedkoop verkregen penalty om in een doelpunt. Een bal, keurig door Eriks aangegeven aan de Jong en goed" voorgezet, ist Tuinier ten slotte in het Alkmaar-net te werken. Even later kwam het einde. Uitstekend spel van L. de Harder en Anderiessen. Na een aantrekkelflken en vooral span- nenden wedstrijd is Ajax er voor een vrij talrijk publiek in geslaagd een 43 over winning op VUC te behalen. Dat deze overwinning verdiend is, zouden wij niet grif durven zeggen. De Amsterdammers mogen zich met dezen uitslag ruimschoots gelukkig prijzen. De verjongde VUC-ploeg heeft uitstekend spel vertoond. Technisch was dit elftal zeker niet de mindere van Ajax en ook tactisch viel er veel te loven. Het grootste gevaar dreigde van den linkervleugel, waar vooral L. de Har der als linksbuiten goed speelde. Ongetwijfeld zal deze jonge speler nog meer van zich doen hooren: zijn spel van dezen middag wekte hoopvolle verwachtingen. Een van de spelers met kans op een plaats in het Nederlandsch elftal! Zijn verkiezing in het jeugdelftal tegen België is alleszins begrijpelijk. Ook de vleugelspeler, Van Gelder, stichtte met zijn zuivere voorzetten groote verwar ring in het Ajax-doelgebied, menige pracht- tige kans werd door hem geschapen. In de middenlinie speelden Van Hensbergen en Ra maker zeer behoorlijk. In de verdediging ver zetten Vaalberg en Rolfes zeer veel werk maar verschillende malen moesten zij toch voor de overmacht zwichten. Doelman Magito deed zijn werk goed. Bij Ajax speelde Van Reenen weer midden voor,. maar hij was „nergens". Af en toe deed hij iets goeds, maar Bijl en Aukema bijvoor beeld waren beter. Blomvliet en Van Wijn gaarden vielen niet bijzonder op. In de Ajax-middenlinie speelde Anderiessen weer een voortref felijke partjj. was het werke lijke middelpunt, zijn kopwerk, zijn opstellen, alles was prachtig verzorgd en degelijk. Schu- bert was beter dan Looys, vooral aan vallend. In de ver dediging had Van Diepenbeek het moeilijker dan Beb aangezien hij de Gebrs. De Harder tegenover zich had Keizer verrichtte veel en goed werk. maar het eerste Haagsche doelpunt was toch indirect zijn schuld. De strijd was zeer aantrekkelijk door de snel wisselende kansen en het open spel. Na een kwartier kopte Blomvliet een prachtigen voorzet van Aukema in het VUC-doel, terwijl zeeven mi nuten later goed samenspel tusschen Van Reenen en Bijl leidde tot een onhoudbaren kogel van laatstgenoemde (20). Nog geen minuut later echter werkte Keizer een hoogen voorzet van Van Gelder onvoldoende weg, waardoor L. de Harder den achterstand kon verkleinen (21). Nae en half uur werd het mooiste doelpunt van den wedstrijd geboren uit zeldzaam fraai samenspel van de Gebrs. De Harder, die de verdediging plus de mid- denlinie van Ajax volkomen „namen". Bonder kreeg den bal van L. de Harder gepresenteerd (22). Een minuut later echter had Aukema zijn club weer de leiding bezorgd door een kopbal uit een fraaien voorzet van Blomvliet. Daarna werden aan beide zijden enkele kansen gemist. Direct na de rust zette Ajax een hevig of fensief in, waaruit ieder oogenblik gedoelpunt kon worden. Dit geschiedde echter eerst na een kwartier, toen van Reenen van de alge- meene verwarring gebruik maakte om met een zacht rollertje den Ajax-voorsprong te vergrooten. Tien minuten later echter bracht L. de Harder er de spanning weer in, toen hij op een voorzet van Mieras scherp naar bin- nenzwenkte en Keizer geen kans gaf (43). Ajax kreeg toen even een inzinking, VUC vatte meer moed en de uitslag was dan ook verre van zeker. De zenuwen gingen toen een groote rol spelen, maar toen de heer Van Welzenes, die behoudens enkele kleine foutjes uitstekend leidde, het einde floot, beteekende dat toch een heele opluchting voor Ajax. ANDERIESSEN Het Sportpaleis te Berlijn was Zaterdag avond weer tot de laatste plaats bezet, toen de heeren kunstrijders hun vrije figuren uit voerden. Zou men een vergelijking willen maken tus schen het rijden van de paren Vrijdagavond en het rijden van de heeren, dan zouden de paren aan het kortste eind trekken. Want wat ver schillende rijders te zien gaven, was bij het wonderbaarlijke af. Daar waren allereerst de Engelschen Graham Sharp en Freddy Tomlins, die een programma uitvoerden, zoo schoon en zoo vol technische moeilijkheden, dat het er lan gen tijd op leek, of Sharp zijn eerste plaats in het klassement, bij het rijden der verplichte fi guren veroverd, ditmaal inderdaad zou hand haven en daarmede den Oostenrijker Felix Kasper den wereldtitel zou afhandig maken. Tomlins was eveneens in prachtigen vorm en zoo goed was zijn rijden, dat hij van de zevende plaats naar de vijfde klom. De jury geraakte zoo onder den indruk van het fameuze werk van de twee Engelschen, dat zij later moeite had, om het rijden van Kaspar op de juiste wijze te waardeeren. Maar Kaspar overtrof zichzelf. Het was de wedstrijd van zijn leven, zijn figuren waren van een zeldzame gaafheid, de moeilijkste oefenin gen gelukten hem en reeds na eenige minuten was het duidelijk, dat Kaspar de uiteindelijke zege zou behalen. Toen zijn programma ten einde was, had hij een donderende ovatie van de duizenden toeschouwers in ontvangst te nemen. Inderdaad waardeerde de jury zijn rijden, en terecht, het hoogst, waardoor de Oostenrijksche kunstrijder zijn wereldtitel met succes verdedigd had. De uitslag luidde: 1. en wereldkampioen: Felix Kaspar (Oos tenrijk), 394,3 pnt. Een verdiende zege van de Belgen. Technisch was Nederland ver in do minderheid. Op Houtrust werd heden de zevende ont moeting tusschen de vijftientallen van België en Nederland gespeeld. In alle opzichten zooals plaatsen, snelheid, opstelling waren de Belgen superieur aan hun. Nederlandsche tegenstanders. Nederland won den toss waarna België aftrapte. Direct na den aanvang waren de Belgen reeds in de meerderheid. Na enkele aanvallen wist Lowie3 een try wist te plaatsen, welke door Bourgeois een goal werd omgezet (05). De bal bleef voortdurend op de Nederland sche speelhelft. Direct na de eerste Belgische goal, maakte Ketelers weer een try, waaruit wederom Bourgeois met een fraaie kick con verteerde (010). Radelet kreeg een penalty te nemen, doch door goed werk van onze full-back Beusekom, had deze geen succes. Toen slaagde Kelder er in om een try te drukken, welke Bltfden- stein omzette in een goal (5—10). De Nederlanders werkten zich nu meer en meer los, en eenige minuten voor de rust bracht Van Vught den bal fraai op, gaf over naar Soeting, die geen moeite had om een try te drukken (810). De goal mislukte. Hiermede ging de rust in. Ook in de tweede helft waren de Belgen sterk in de meerderheid. Wie nog een oogen blik gedacht had aan een gunstig resultaat van onze landgenooten, kwam bedrogen uit, want de Belgen vergrootten regelmatig hun voorsprong. Direct na de hervatting bracht Zinner den bal goed op, doch onze full-back, Beusekom, retourneerde, waarop de bal bij Radelet kwam, die overgaf aan Balencourt, die geen fout maakte, waarna D'Hooge den stand op 815 bracht. Wederom wist Balencourt na een schitteren den run langs de lijn, den bal fraai achter het doel te drukken, waarop Van Riel den stand op 820 bracht. Na 27 minuten drukte Van Ranst een try, welke door D'Hooge in een goal werd om gezet (8—25). Kort voor het einde bracht Ter Poorten den bal goed op, maar door een tackle van Radelet ging deze kans nog teloor. Tenslotte wist Schinkus met een try den eindstand op 8—28 te brengen. Ik geloof niet dat er één plaats In Neder land gevonden wordt, waar zee en wind en wolken soms tot een zoo volkomen schoone eenheid gevormd worden als in Den Helder. De zee, soms als een rimpellooze spiegel van diepblauw staal, met er over flitsend de stralen van een vlammende zonnebal. Of als een onherbergzame hoogvlakte van wild-bewogen heuvels en dalen, schuimbedekt, de stukken water er uit wegvliegend. De wind, die hier altijd om en bij ons is. Die in den zomer met ons meestoeit van weg tot weg en van straat tot straat. Die in het helm van de duinen zachtjes te zingen zit en als een ondeugend kind in de kristallen zand korrels blaast. Die ook sidderende streepen kartelt in de zee, en soms vlakten van wittig matglas. De wind die in den winter, waaraan hij zoo nauw verwand is, als een dol- beest langs deze lage landen davert. Als een ongezien fatoom van razernij en ontladen hartstocht. Als een losgebroken centaur Zoo is de zee en zoo is de wind. Maar boven de zee en onder den wind hangen de wolken, en zee en wind maken ze in alle maanden van het jaar bij Nieuwediep zeer schoon. De wolken: in duizenderlei vorm trekken ze langs den hemelkoepel. Soms diep blauw, als machtige ballons, die op springen staan. Blauw als de zee zelf, als de zon er in straalt. Soms grauw. Sombere banken, die haast roerloos aan den hemel hangen. Heel heel langzaam gaan ze voort, log en zwaar. Er zijn ook wolken, die doen denken aan kleine mollige dieren die elkander verdringen om een plaatsje te krijgen. Die zijn grijs-wit en drijven heel hoog. Zoo hoog, dat ze soms niets meer zijn dan een wazig geweven kleed, dat door een kinderhand is stukgetrokken. Wolken zijn hier altijd. Als het stormt en de centaur over Nieuwe diep dreunt, dan kunnen ze angstig-groot zijn. Deze imposante stapelingen van grijs en bruin en rose en wit. Hoe ze in compacte eenheden voortjagen langs den hemel, ver duisterend den korten dag. Drie-, soms vier dubbel hangen de banken over elkaar heen. Schuiven door- en in elkaar. Worden één en deelen zich in nieuwe banken. Soms wordt het een geschilderd sprookje van vele kleuren. Dat is in de lente en den zomer, op stille avonden, als de zeebries niet meer is dan een haast onmerkbare streeling. Dan is er een stuk van den hemel intens blauw, maar aan den einder strekken zich de lange veeren: door de haast ondergegane zon als vurige waaiers uitgespreid. Tusschen den hemel' en de zee hangt de zon. Een haast gebluschte vuurkool, een gloeiende vonk. De gloed zet den halven hemel in lichter laaie. Karmijn en rose. In het water bloedt de zon. Een oneindige streep, gekarteld en trillend, rood in blauw. Vuur en bloed en water. Een avondvogel scheert geluidloos langs de strandlijn. Een mensch ondergaat op een rulle duintop deze ontzaglijke overdaad van natuur-rijkdom. En voelt zich klein tegen het majestueuze van een Hollandsch zeegezicht. hotbon altijd voorrang, ook al kivtscn zij den voorrangs- wog, waarop a rijdt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 7