V oetbalmenu
^cAaaUen,
Wolken, zee en wind
mitiTfliRE coionncs
N» Niedorp klopt
Wieringerwaard met 1-0
Andijk I - D.T.S. I 3-2
Eerste nederlaag van
H R.C, II op eigen veld
voor a.s» Zondag
Matig Districts elftal
verliest van Helder comb
DHC-Haarlem 3-7
Alkmaar - Proefelftal-
NHVB 1-5
Ajax wint met moeite
van V»U»C»
Fclix Kaspar wederom wereld
kampioen kunstrijden
Nederland-België 8-28
Klaas Schenk viel uit.
Bregman-goal!
Weer een
Nieuwe Niedorp is te klein om het ge
juich over den triomphalen opmarsch van
haar voetbalclub, vooral na deze zege
op de a.s. kampioen, te herbergen.
Deze krant is te klein om alle jammer
klachten over Klaas Schenk's spoedig uit
vallen, door Wieringerwaarders geslaakt,
lucht te geven. Aan beide zijden felle en
overtuigende meeningen over de match,
waarin Wieringerwaard tenslotte ten
slotte onderging.
En daar tusschen in de neutrale toeschou
wer, die dezen wedstrijd van den beginne af
„meer spannend dan fraai" zat te vinden, zich
nochtans geboeid voelde en erkent, dat zoo
wel Wieringerwaard-supporters als Nieuwe
Niedorp-volgelingen een kern van waarheid
in hun woorden hebben vertolkt.
Wat is er n.1. het geval geweest? Goed en
wel is de wedstrijd begonnen en heeft Wie
ringerwaard aanstalten gemaakt een licht
veldoverwicht te gaan uitoefenen of Klaas
Schenk krijgt bij aanraking met Faus pijn in
de zijde. Nog even sukkelt hij mee op de
linksbuitenplaats en verdwijnt dan van het
veld om door Slikker te worden vervangen.
Wieringerwaard speelt door, wordt sterker,
doch de voorhoede is nu niet bij machte om
door het massieve blok Van Herwerden
FausSepers heen te breken of Floor van
verre te passeeren. En zoo het al lukte dan
ontbreekt de uitbuiter, de doorstormer, die
samen met Hazeloop 70 goals op zijn geweten
heeft in het 19e jaar van zijn voetballoopbaan:
Klaas Schenk.
Inderdaad, de N.N.-achterhoede heeft ge
weldig gespeeld en Faus was de ster van het
veld. Toch had naar onze overtuiging dit niet
voldoende geweest om Hazeloop plus Schenk
het scoren te belet
ten. Daarvoor waren
de opgelegde kansen,
die onbenut bleven, te
groot in aantal. En
wie weet of Schenk
hun aantal niet nog
belangrijk had ver
groot.
Dit Wieringerwaard,
de roodbroekenploeg
zónder Klaas Schenk,
heeft het tegen N.
Niedorp moeten af
leggen. Deze vaststel
ling tast de eer van
de overwinning niet
aan, zij brengt haar
echter wel tot ware
afmetingen terug.
Wanneer men zegt:
mèt K. Schenk had
W. gewonnen, dan
moet men niet den-
FAUS ken, dat Schenk's uit
vallen de e e n i g e oorzaak van N. Niedorp's
overwinning is geweest.
Een tweede groote factor ts geweest het
feit, dat N. Niedorp er ongelooflijk op ge
zeten heeft en de derde reden is, dat Breg-
man opnieuw met een meesterlijk hard en
zuiver schot van den vleugel af doel trof,
ruim 10 minuten na rust. v
Tot aan dat oogenblik is N. Niedorp eigen
lijk alleen bij vlagen in den aanval geweest.
Wieringerwaard was meestal sterker en Van
Ham en M. Schenk speelden sterk aanvallend.
Hun taktiek was echter niet juist, wat ons
van hen tegen viel. Door steeds naar het mid
den te spelen hielpen ze dapper mee aan de
machteloosheid van hun eigen voorhoede, die
nu slechts in Hazeloop een speler van klasse
had, die echter zoo zorgvuldig in den drie
hoek Van HerwerdenFausSepers „zat
opgeborgen", dat hij maar weinig kans kreeg.
Dat hij niettemin nog veel handige dingen
wist te doen en enkele venijnige schoten kon
lossen pleit voor zijn capaciteiten. De variatie,
de wisselwerking in het zich opstellen van
Hazeloop en K. Schenk, ontbrak echter. En
dat is juist de kracht van Wieringerwaard's
voorhoede. Jansen, Blaauboer en Van der
Veen zijn heel gewone spelers, nuttig en daar
door goed als aanvulling van het schutters-
duo. Maar op zichzelf beteekenen ze weinig,
hebben geen initiatief en missen de gestalte
en snelheid om er door te breken.
Toen het 10 voor N. Niedorp stond, be
gon de ruggegraat van Wieringerwaard, de
halflinie, aanmerkelijk te verslappen. Nu werd
het spelbeeld zoo, dat N. Niedorp, aange
spoord als ze was, meerendeels het initiatief
nam en Wieringerwaard bij vlagen aanviel.
Deze aanvallen waren intusschen niet onge
vaarlijk, juist door hun plotseling ontstaan.
Slikker, de invaller voor Schenk, heeft daar
bij twee opgelegde kansen gehad, zooals men
ze zelden zal krijgen.
En aan de overzijde kreeg Peereboom Sr.
.,de kans van den dag" om er 20 van te
maken.
Wat er ook gebeurde, N. Niedorp hield stand
en het bleef 1—0. Een juichende N. Niedorp-
menigte verliet het veld- N. N. heeft best ge
speeld. Van haar elftal vermelden we verder
nog, dat Kistemaker een prachtige partij
speelde, R. Wit wel tegen viel bij vorige ver
geleken en allen uitblonken in strijdlust.
Scheidsrechter Doyee had de zaak goed in
handen doch floot vaak te laat.
Hoor de onverwachte nederlaag tegen Andijk
is D.T.S. in een zeer précairen toestand ge
raakt.
N. Niedorp won van Wieringerwaard met
10, waardoor de kans, dat de Oudkarspelie-
ren de laatste plaats nog zullen ontloopen, heel
klein is geworden. s
Spraken wij van een onverwachte nederlaag,
dit was gegrond op het feit, dat D. met de
rust nog met 20 voor stond.
Maar misschien was deze voorsprong net
fnuikend, daar, vooral kort na de rust, D. veel
te lauw speelde. En nog had dit tegen de zwak-
spelende Andijkers geen funeste gevolgen ge-
bad, als een onverwacht doelpunt hun op een
gelukkige manier toebedeeld, het karakter van
den strijd niet geheel veranderde.
Toen rook de thuisclub minstens een gelijk
sPel, maar dat zij nog meer dan dat behaalde,
was geen gevolg van voetbalkwaliteiten, want
er zal niet ontkend kunnen worden, dat zij over
gebrek aan geluk niet hadden te klagen. Im
mers twee van de drie doelpunten waren het
gevolg van een zwak moment der beide backs.
Bij een resoluter optreden had Andjjk geen
schijn van kans gehad, wat velen trouwens ook
zelf toegaven.
Het veld was uiterst zwaar bespeelbaar en
we zullen ook maar geen oordeel vellen over
het spel zelf. Daarvoor waren de omstandig
heden te slecht. Een mooie wedstrijd is het dan
ook niet geweest en was het niet, dat een der
clubs de punten zoo bitter noodig had, stellig
was de spanning dan ook weggebleven.
Voor de rust was het spel van D. minder
slecht dan dat van Andijk en de 2 doelpunten,
die op mooie wijze werden gescoord, waren dan
ook volkomen verdiend. Dekker en Kuiper
waren de makers, waarbij vooral bij het eerste
doelpunt de fraaie manier van Carnas, om den
bal voor Dekker vrij te spelen, vermelding ver
dient.
Zooals gezegd, speelde D. veel te lauw na de
rust, maar langzamerhand werd het beter en
Andijk had zich al verzoend met een neder
laag, toen een doelpunt door een D.-back ge
scoord, het vuur weer in hen aanwakkerde.
Door den A.-rechtsbuiten werd het 2—2 en
in den strijd om het winnende punt, trok de
thuisclub aan het langste eind, doordat een
wijfeling van Kroon door haar linksbuiten werd
afgestraft.
Wel hadden Carnas en Dekker van te voren
nog een fraaie kans gehad, maar niet benut.
Een onregelmatige wedstrijd tegen
KFC II.
In een forschen, vaak ruwen wedstrijd heeft
H II haar eerste nederlaag op eigen terrein
geleden, zij het onverdiend. Niet dat we willen
beweren, dat H. een overwinning verdiend
had, maar een gelijk spel toch zeker wèl.
Deze nederlaag had verschillende oorzaken.
Allereerst stond H. al spoedig met 20 ach
ter, en dit juist door schuld van tigen spelers.
De eerste goal was b.v. een groote blunder
van den H-keeper. De tweede goal werd door
H-midhalf in eigen doel getrapt, zoodat KFC
op buitengewoon goedkoope wijze aan een
2Ovoorsprong kwam. Even later gebeurde
het, dat Hartman, de H-rechtsbinnen een
KFC-er aanviel. Deze K-speler viel en hield
den bal met den arm tegen zijn lichaam ge
klemd, dus zuiver hands. Hartman trapte nu
naar dén bal, wat natuurlijk niet geoorloofd
is. De scheidsrechter gaf daarop een vrijen
schop tegen HRC. Uit uezen strafschop werd
door K. gedoelpunt. Een blunder van den re-
feree was 't bepaald, toen hij een keurig doel
punt van Heyblok annuleerde wegens buiten
spel van den HRC-middenvoor, die op dat
moment heelemaal geen deel in het spel had.
Door een en ander geraakten de gemoederen
op en buiten het speelveld danig verhit.
Er werd een ware kick and rush methode
toegepast, wat den scheidsrechter nog veel
meer van de kook bracht.
Overigens valt er van dézen wedstrijd niet
veel meer te vertellen, dan dat we HRC hard
hebben zien zwoegen om de nederlaag te ont
gaan. Invaller Darphorn gaf blijk het voetbal
len nog niet verleerd te zijn!
Na ongeveer een half uur spelen werd het
10 voor KFC en de rust ging in met 20
voor K. (fouten van de HRC-achterhoede).
Na de rust maakte KFC er spoedig 40 van.
Door van en Berg en De Vries (2X) werd de
stand op 43 gebracht. Daarna maakte KFC
er 53 van. Door HRC werd toen nog het bo
vengenoemde, geannuleerde doelpunt gemaakt.
Met 53 voor K. kwam toen het einde van
een emotioneelen wedstrijd.
INTERLANDWEDSTRIJD.
Rotterdam: NederlandBelgië.
Deze wedstrijd werd in de morgenuren ge
speeld op het Helder-terrein en werd bijge
woond door een groot aantal toeschouwers.
Laten we dadelijk zeggen, dat in beide
teams spelers aanwezig waren, die zeker geen
slecht figuur zouden slaan in het officieele
team, dat straks de N.H.V.B. zal vertegen
woordigen.
De wedstrijd is geëindigd in een 3—1-zege
voor de Helder-combinatie, welke dit resultaat
voornamelijk dankt aan het uitstekende werk
van het achter-trio, Roelofsen, Van Til en v. d.
Berg. Als elftal waren de N.H.V.B.-ers niet
N.-H. V. B.
Helder 3Zeemacht 1; HRC 4Hel-
dersche Boys 1; HRC 5—Atlas 1.
Sijbekarspel 1Schagen 2; Ouden
dijk 1OKB 1; VCL 1Strandvogels 2.
veel minder, het schieten was prima en keeper
Roelofsen heeft dan ook veel meer te doen ge
had dan zijn collega Oud. Maar zooals gezegd,
Helder's hechte backstel was in prachtconditie
en de doelman een openbaring! niet min
der. Helder trof een minder sterke achterhoede
tegenover zich, waardoor de voorhoede drie
maal kon scoren. In het Helder-team pingelde
de middenvoor te veel met het leder, waardoor
nogal eens een kans onbenut bleef. De voor
hoede was de minste linie, al deden de vleugel
spelers wel eens aardig werk. Iets beter was
de halfbacklinie, al ging er niet zooveel stuw
kracht van uit als van de tegenpartij. Een
klasse apart, we zeiden het reeds, vormde het
achterstel met keeper.
In het districtselftal ontwaarden we enkele
opvallende krachten. Zoo speelde spil Henne-
man constant goed, waarbij zijn prachtig uit
houdingsvermogen hem uitstekende diensten
bewijst. Aan de rechterzijde werd hij uitste
kend geassisteerd voor Veen (Helder 3), wiens
routine hem op vele jongeren voor doet zijn.
Linkshalf Stompedissel (HRC 4) viel niet op.
In de voorhoede deed Snijders van de Hel-
dersche Boys dikwijls aardig werk, al is hij
als linksbuiten beter op zijn plaats. Midvoor
Heyneker viel wat tegen. Van de achterhoede
noemen wij vooral Beeldman, die een sterke
backpartij vervuld heeft. In het geheel ge
nomen viel ons het Districtselftal niet mee.
Helder nam de leiding door Van Til, die een
penalty keurig inzette. Kort voor de rust
maakte Heyneker onhoudbaar gelijk.
In de tweede helft doelpuntte eerst rechts
buiten Blok voor de Helder-combinatie en ver
grootte Siersma even later den voorsprong.
Daar bleef het bij.
De te Delft gespeelde wedstrijd tusschen DHC
en Haarlem is op een aanzienlijke nederlaag
voor de Delftenaren uitgeloopen.
Beide elftallen waren compleet, bij DHC speel
de zelfs Van Nellen mee, die dus, waarschijn
lijk gezien de slechte plaats van zijn club op
de ranglijst, op zijn besluit, om niet meer te
spelen is teruggkomen. De ploeg der gasten
bleek echter weldra de sterkste te zijn, zoodat
de Delftsche achterhoede het dan dan ook lang
niet gemakkelijk had.
Na vijf minuten spelen reeds joeg Ninaber
den bal in het net 01. DHC ondernam daarop
enkele uitvallen, doch bleek tegen Haarlem
niet te zijn opgewassen.
Nog geen kwartier was de wedstrijd aan den
gang of de Haarlemmers verwierven door van
der Hulst een tweede doelpunt 02.
DHC scheen er toen wat beter in te komen,
doch de prachtige kansen, welke van Nellen en
Ditmars kregen, werden niet benut. Integen
deel: weer was het Ninaber, die den voorsprong
der gasten vergrootte 03.
Kort daarop echter kreeg DHC een straf
schop toe gewezen, welke door Buyink goed
genomen werd 1—3. Van een fou in de Delft
sche achterhoede maakte de Winter gebruik
om den stand op 14 te brengen.
Na de hervatting was DHC aanzienlijk ster
ker dan in de eerste helft.
Zjj kreeg een strafschop toegewezen, welke
door Buyink werd naastgeschoten. Kort daar
op was het echter van Nellen, die succes had,
waardoor de stand op 24 werd gebracht.
Even later schoot 't Hart keihard tegen de lat
en in de volgende minuut faalde de DHC-
achterhoede, waardoor Van der Hulst kon doel
punten 25. Boot, die gevallen was, werd ver
vangen door Dukker. Vijf minuten voor het
einde maakte Effern hands en Ditmars benutte
toen den toegewezen strafschop 35. Van der
Hulst en Kammeyer wisten toen nog in den
resteerenden tijd met goede doelpunten den
eindstand op 73 te brengen.
In een aardigen wedstrijd bleek het NHVB-
elftal het sterkst. Jammer was, dat in de
tweede helft Ooms van Alkmaar het veld ver
liet.
Over het algemeen leek de verstandhouding
een zoo prettige, dat we niet goed begrijpen,
waarvoor een dergelijke individueele demon
stratie noodig was. Bovendien werd daardoor
de Alkmaar weerstand geringer en in een
wedstrijd als deze komt het voor alles op een
krachtigen tegenstander voor het proefelftal
aan.
Uit den aard der zaak komt het in deze
meer aan op de verrichtingen der N.H.V.B.-
ers en we willen dus deze in het kort de revue
laten passeeren.
Doelman v. d. Wissel (MEVO) had een goe
den wedstrijd. Het doepunt van Alkmaar was
het gevolg van ontactisch uitloopen, hij deed
echter zooveel goed werk, dat hij vermoede
lijk wel een ernstig reflectant zal zijn voor de
plaats in het definief elftal. Voor half-time
zagen we hem een tweetal malen een ernstige
fout maken, die echter geen gevolgen hadden.
Van de backs was de rechter-verdediger,
v. d. Werfhout (Alkmaar 2) de beste. Zoo
goed was hij op dreef, dat we ons er over
verwonderen, dat hij nog geen plaats heeft
gevonden in het eerste elftal der groen-witten,
in wier achterhoede het juist den laatsten tijd
vaak erg rammelde. Zoo hij geen plaats vindt
in het districts-elftal, waar hij echter zeker
een behoorlijke kans maakt, zal hij in zijn club
toch wel spoedig promoveeren.
De links-back De Wit (Schagen 2) was
goed, doch iets minder dan zijn rechter buur
man. Dat de verdediging het in haar geheel
vooral gedurende de eerste helft wist te bol
werken tegen den toen goed op dreef zijnden
Alkmaar-aanval, bewijst haar kracht.
De links-half Hoogeboom (C.S.V.) was
een zeldzaamheid, wanneer hij zijn vleugel van
de voorhoede een bal wist toe te spelen, wat
jammer was, omdat dit het productieve deel
van den N.H.V.B.-aanval was.
Spil Mollevanger (Oudorp bewees een goede
techniek te bezitten. Hij beging echter de fout
uitsluitend te spelen o. d. rechtervleugel, waar
twee clubgenooten van 1 en. waren opgesteld.
Op de rechtshalfplaats deed de van Alkmaar
geleende invaller aardige dingen, doch we kun
nen hem, als invaller, buiten beschouwing
laten.
De rechtsbuiten Bakker (Oudorp) was snel
en deed enkele goede dingen. Hij kon echter
door het overdreven individueele spel van zijn
buurman Tuinier (Oudorp) niet tot zijn recht
komen. Deze laatste, die druk aan het werk
werd gezet en die veel techniek bleek te bezit
ten, was in elftalverband vrijwel waardeloos.
Hij verpingelde letterlijk alles en legde de ge-
heéle rechtervleugel lam.
Midvoor Selhorst (Schoorl) maakte op ons
een goeden indruk. Hij scoorde een goed doel
punt. Vrijwel in den steek gelaten door zijn
middenlinie en volkomen verwaarloosd door
zijn rechtsbinnen moest hij alles krijgen van
links, waardoor hij zoozeer gehandicapt was,
da hij zijn spel onmogelijk tot volle ontplooiing
kon laten komen.
Linksbinnen Eriks (Petten) bleek onzelf
zuchtig en toch productief. Hjj nam twee goals
voor zijn rekening en had een goed aandeel in
de laatste. Hij kan vermoedelijk echter meer,
dan hij in dezen wedstrijd liet zien, wanneer hij
meer vasthoudt. Hij {"topte dikwijls te spoedig
af, waarbij echter rekening mag worden gehou
den met het feit, dat hjj, verwaarloosd door
zijn halflinie, vrijwel alles zelf van achteren
moest ophalen. Linsbuiten de Jong was weder
om een van Alkmaar geleende invaller.
Omtrent het verloop van den wedstrijd kun
nen we in het kort memoreeren, dat de rust
inging met 10. Het doelpunt was van de voet
van Eriks, die een opgelegde kans kreeg en
deze behoorlijk waarnam.
Nadat Alkmaar een verkeerd uitloopen van
doelman v. d. Wissel, onmiddellijk na de her
vatting, had afgestraft, was het Eriks, die
met een goed schot nummer twee wist te pro-
duceeren voor de N.H.V.B-ers. Selhorst maakte
op uitstekende wijze nummer drie en zette
een go al goedkoop verkregen penalty om in
een doelpunt.
Een bal, keurig door Eriks aangegeven aan
de Jong en goed" voorgezet, ist Tuinier ten
slotte in het Alkmaar-net te werken.
Even later kwam het einde.
Uitstekend spel van L. de Harder
en Anderiessen.
Na een aantrekkelflken en vooral span-
nenden wedstrijd is Ajax er voor een vrij
talrijk publiek in geslaagd een 43 over
winning op VUC te behalen. Dat deze
overwinning verdiend is, zouden wij niet
grif durven zeggen. De Amsterdammers
mogen zich met dezen uitslag ruimschoots
gelukkig prijzen.
De verjongde VUC-ploeg heeft uitstekend
spel vertoond. Technisch was dit elftal zeker
niet de mindere van Ajax en ook tactisch viel
er veel te loven. Het grootste gevaar dreigde
van den linkervleugel, waar vooral L. de Har
der als linksbuiten goed speelde. Ongetwijfeld
zal deze jonge speler nog meer van zich doen
hooren: zijn spel van dezen middag wekte
hoopvolle verwachtingen. Een van de spelers
met kans op een plaats in het Nederlandsch
elftal! Zijn verkiezing in het jeugdelftal tegen
België is alleszins begrijpelijk.
Ook de vleugelspeler, Van Gelder, stichtte
met zijn zuivere voorzetten groote verwar
ring in het Ajax-doelgebied, menige pracht-
tige kans werd door hem geschapen. In de
middenlinie speelden Van Hensbergen en Ra
maker zeer behoorlijk. In de verdediging ver
zetten Vaalberg en Rolfes zeer veel werk
maar verschillende malen moesten zij toch
voor de overmacht zwichten. Doelman Magito
deed zijn werk goed.
Bij Ajax speelde Van Reenen weer midden
voor,. maar hij was „nergens". Af en toe deed
hij iets goeds, maar Bijl en Aukema bijvoor
beeld waren beter. Blomvliet en Van Wijn
gaarden vielen niet bijzonder op.
In de Ajax-middenlinie speelde Anderiessen
weer een voortref
felijke partjj.
was het werke
lijke middelpunt,
zijn kopwerk, zijn
opstellen, alles was
prachtig verzorgd
en degelijk. Schu-
bert was beter dan
Looys, vooral aan
vallend. In de ver
dediging had Van
Diepenbeek het
moeilijker dan Beb
aangezien hij de
Gebrs. De Harder
tegenover zich had
Keizer verrichtte
veel en goed werk.
maar het eerste
Haagsche doelpunt
was toch indirect
zijn schuld.
De strijd was
zeer aantrekkelijk door de snel wisselende
kansen en het open spel. Na een kwartier
kopte Blomvliet een prachtigen voorzet van
Aukema in het VUC-doel, terwijl zeeven mi
nuten later goed samenspel tusschen Van
Reenen en Bijl leidde tot een onhoudbaren
kogel van laatstgenoemde (20). Nog geen
minuut later echter werkte Keizer een hoogen
voorzet van Van Gelder onvoldoende weg,
waardoor L. de Harder den achterstand kon
verkleinen (21). Nae en half uur werd het
mooiste doelpunt van den wedstrijd geboren
uit zeldzaam fraai samenspel van de Gebrs.
De Harder, die de verdediging plus de mid-
denlinie van Ajax volkomen „namen". Bonder
kreeg den bal van L. de Harder gepresenteerd
(22). Een minuut later echter had Aukema
zijn club weer de leiding bezorgd door een
kopbal uit een fraaien voorzet van Blomvliet.
Daarna werden aan beide zijden enkele kansen
gemist.
Direct na de rust zette Ajax een hevig of
fensief in, waaruit ieder oogenblik gedoelpunt
kon worden. Dit geschiedde echter eerst na
een kwartier, toen van Reenen van de alge-
meene verwarring gebruik maakte om met
een zacht rollertje den Ajax-voorsprong te
vergrooten. Tien minuten later echter bracht
L. de Harder er de spanning weer in, toen hij
op een voorzet van Mieras scherp naar bin-
nenzwenkte en Keizer geen kans gaf (43).
Ajax kreeg toen even een inzinking, VUC
vatte meer moed en de uitslag was dan ook
verre van zeker. De zenuwen gingen toen een
groote rol spelen, maar toen de heer Van
Welzenes, die behoudens enkele kleine foutjes
uitstekend leidde, het einde floot, beteekende
dat toch een heele opluchting voor Ajax.
ANDERIESSEN
Het Sportpaleis te Berlijn was Zaterdag
avond weer tot de laatste plaats bezet, toen
de heeren kunstrijders hun vrije figuren uit
voerden.
Zou men een vergelijking willen maken tus
schen het rijden van de paren Vrijdagavond en
het rijden van de heeren, dan zouden de paren
aan het kortste eind trekken. Want wat ver
schillende rijders te zien gaven, was bij het
wonderbaarlijke af. Daar waren allereerst de
Engelschen Graham Sharp en Freddy Tomlins,
die een programma uitvoerden, zoo schoon en
zoo vol technische moeilijkheden, dat het er lan
gen tijd op leek, of Sharp zijn eerste plaats in
het klassement, bij het rijden der verplichte fi
guren veroverd, ditmaal inderdaad zou hand
haven en daarmede den Oostenrijker Felix
Kasper den wereldtitel zou afhandig maken.
Tomlins was eveneens in prachtigen vorm en
zoo goed was zijn rijden, dat hij van de zevende
plaats naar de vijfde klom. De jury geraakte
zoo onder den indruk van het fameuze werk
van de twee Engelschen, dat zij later moeite
had, om het rijden van Kaspar op de juiste
wijze te waardeeren.
Maar Kaspar overtrof zichzelf. Het was de
wedstrijd van zijn leven, zijn figuren waren van
een zeldzame gaafheid, de moeilijkste oefenin
gen gelukten hem en reeds na eenige minuten
was het duidelijk, dat Kaspar de uiteindelijke
zege zou behalen. Toen zijn programma ten
einde was, had hij een donderende ovatie van
de duizenden toeschouwers in ontvangst te
nemen. Inderdaad waardeerde de jury zijn
rijden, en terecht, het hoogst, waardoor de
Oostenrijksche kunstrijder zijn wereldtitel met
succes verdedigd had.
De uitslag luidde:
1. en wereldkampioen: Felix Kaspar (Oos
tenrijk), 394,3 pnt.
Een verdiende zege van de Belgen.
Technisch was Nederland ver in do
minderheid.
Op Houtrust werd heden de zevende ont
moeting tusschen de vijftientallen van België
en Nederland gespeeld.
In alle opzichten zooals plaatsen, snelheid,
opstelling waren de Belgen superieur aan hun.
Nederlandsche tegenstanders. Nederland won
den toss waarna België aftrapte. Direct na
den aanvang waren de Belgen reeds in de
meerderheid. Na enkele aanvallen wist Lowie3
een try wist te plaatsen, welke door Bourgeois
een goal werd omgezet (05).
De bal bleef voortdurend op de Nederland
sche speelhelft. Direct na de eerste Belgische
goal, maakte Ketelers weer een try, waaruit
wederom Bourgeois met een fraaie kick con
verteerde (010).
Radelet kreeg een penalty te nemen, doch
door goed werk van onze full-back Beusekom,
had deze geen succes. Toen slaagde Kelder
er in om een try te drukken, welke Bltfden-
stein omzette in een goal (5—10).
De Nederlanders werkten zich nu meer en
meer los, en eenige minuten voor de rust
bracht Van Vught den bal fraai op, gaf over
naar Soeting, die geen moeite had om een
try te drukken (810). De goal mislukte.
Hiermede ging de rust in.
Ook in de tweede helft waren de Belgen
sterk in de meerderheid. Wie nog een oogen
blik gedacht had aan een gunstig resultaat
van onze landgenooten, kwam bedrogen uit,
want de Belgen vergrootten regelmatig hun
voorsprong.
Direct na de hervatting bracht Zinner den
bal goed op, doch onze full-back, Beusekom,
retourneerde, waarop de bal bij Radelet kwam,
die overgaf aan Balencourt, die geen fout
maakte, waarna D'Hooge den stand op 815
bracht.
Wederom wist Balencourt na een schitteren
den run langs de lijn, den bal fraai achter het
doel te drukken, waarop Van Riel den stand
op 820 bracht.
Na 27 minuten drukte Van Ranst een try,
welke door D'Hooge in een goal werd om
gezet (8—25).
Kort voor het einde bracht Ter Poorten
den bal goed op, maar door een tackle van
Radelet ging deze kans nog teloor.
Tenslotte wist Schinkus met een try den
eindstand op 8—28 te brengen.
Ik geloof niet dat er één plaats In Neder
land gevonden wordt, waar zee en wind en
wolken soms tot een zoo volkomen schoone
eenheid gevormd worden als in Den Helder.
De zee, soms als een rimpellooze spiegel
van diepblauw staal, met er over flitsend de
stralen van een vlammende zonnebal.
Of als een onherbergzame hoogvlakte van
wild-bewogen heuvels en dalen, schuimbedekt,
de stukken water er uit wegvliegend.
De wind, die hier altijd om en bij ons is.
Die in den zomer met ons meestoeit van weg
tot weg en van straat tot straat. Die in het
helm van de duinen zachtjes te zingen zit en
als een ondeugend kind in de kristallen zand
korrels blaast.
Die ook sidderende streepen kartelt in de
zee, en soms vlakten van wittig matglas.
De wind die in den winter, waaraan hij zoo
nauw verwand is, als een dol- beest langs deze
lage landen davert. Als een ongezien fatoom
van razernij en ontladen hartstocht. Als een
losgebroken centaur Zoo is de zee en zoo is
de wind.
Maar boven de zee en onder den wind
hangen de wolken, en zee en wind maken ze
in alle maanden van het jaar bij Nieuwediep
zeer schoon. De wolken: in duizenderlei vorm
trekken ze langs den hemelkoepel. Soms diep
blauw, als machtige ballons, die op springen
staan. Blauw als de zee zelf, als de zon er in
straalt. Soms grauw. Sombere banken, die
haast roerloos aan den hemel hangen. Heel
heel langzaam gaan ze voort, log en zwaar.
Er zijn ook wolken, die doen denken aan
kleine mollige dieren die elkander verdringen
om een plaatsje te krijgen. Die zijn grijs-wit
en drijven heel hoog. Zoo hoog, dat ze soms
niets meer zijn dan een wazig geweven kleed,
dat door een kinderhand is stukgetrokken.
Wolken zijn hier altijd.
Als het stormt en de centaur over Nieuwe
diep dreunt, dan kunnen ze angstig-groot zijn.
Deze imposante stapelingen van grijs en
bruin en rose en wit. Hoe ze in compacte
eenheden voortjagen langs den hemel, ver
duisterend den korten dag. Drie-, soms vier
dubbel hangen de banken over elkaar heen.
Schuiven door- en in elkaar. Worden één en
deelen zich in nieuwe banken. Soms wordt
het een geschilderd sprookje van vele kleuren.
Dat is in de lente en den zomer, op stille
avonden, als de zeebries niet meer is dan een
haast onmerkbare streeling.
Dan is er een stuk van den hemel intens
blauw, maar aan den einder strekken zich de
lange veeren: door de haast ondergegane zon
als vurige waaiers uitgespreid. Tusschen den
hemel' en de zee hangt de zon. Een haast
gebluschte vuurkool, een gloeiende vonk.
De gloed zet den halven hemel in lichter
laaie. Karmijn en rose. In het water bloedt
de zon. Een oneindige streep, gekarteld en
trillend, rood in blauw.
Vuur en bloed en water.
Een avondvogel scheert geluidloos langs de
strandlijn.
Een mensch ondergaat op een rulle duintop
deze ontzaglijke overdaad van natuur-rijkdom.
En voelt zich klein tegen het majestueuze van
een Hollandsch zeegezicht.
hotbon altijd voorrang, ook
al kivtscn zij den voorrangs-
wog, waarop a rijdt.