een wittere was
voor zo weinig geld
RADIO
Prins
achter het stuur
ONVERANDERDE,
VOLMAAKTE KWALITEIT
EN... ONVERANDERD GEWICHT
De verraderlijke mist
Drie autos rijden op
elkaar in
Per 1 April rijden de nieuwe
electrische treinen
PROGRAMMA
1j 'i-,"vt^wK"-
&A '*i 4$ Y'">
..•A,.,-.-..,.~t-..,,:..^..:-,;-»4v.-..:>^.--^.\. -- - - - .--■■ ■-■•-.-> -•■■.v-w..^-•••«-——
RAD 43-0181
Eenige uren na zijn aankomst te Soestdijk
heeft Prins Aschwin, vergezeld van Z.K.H.
Prins Bernhard, een bezoek gebracht aan de
Militaire Rijschool te Amersfoort.
Te ruim tien uur kwamen de beide vor
stelijke personen, in de bekende gele twosea-
ter, voor de cantine. Prins Bernhard, ge
kleed in de uniform van ritmeester der hu
zaren, zat zelf achter het stuur.
De hooge bezoekers werden begroet door
den directeur van de Rijschool, overste D.
A. Camerling Helmont, die hun later uitge
leide deed, nadat zij zich tot ongeveer elf
uur met de officieren aan de Rijschool ver
bonden, hadden onderhouden.
Truck kantelde na botsing insloot
Gistermorgen omstreeks zeven uur is op
den Rijksweg te Veldhuizen een personen
auto, komende uit de richting Woerden, bij
het passeeren van een wielrijdster, in bot
sing gekomen met een tegenligger, welke
opeens uit den mist opdoemde.
Op het moment, dat de bestuurder van de
personenauto de tegemoet komende groote
truck met oplegger van de firma van der
Meer uit Leiden, geladen met stukgoederen,
bemerkte, remde hij sterk tengevolge waar
van zijn wagen slipte en tegen een langs
den weg staanden boom vloog. De truck
werd aan het linkervoorwiel geraakt, waar
door de bestuurder van dit voertuig, de heer
Visscher uit Leiden, de macht over het stuur
verloor. De truck kantelde en kwam in een
naast den weg loopende sloot terecht, waar
zij op den zijkant bjeef liggen.
Alleen de bestuurder van de truck kreeg
inwendige kneuzingen. Hij is naar het zie
kenhuis te Leiden overgebracht. De bestuur
der van de personenauto kreeg geen letsel.
De personenauto werd ernstig, de vracht
auto licht beschadigd.
Vijf gewonden.
Gisterochtend om zeven uur zijn
op den hoofdweg te Capelle a. d.
IJssel, den nieuwen rijksweg Rotter
damBodegraven, drie auto's met
elkaar in botsing geweest.
Uit de richting Goeda reed de heer J. Os
kam uit Nieuwerkerk a.d. IJssel. Hij werd
gesneden door de hem volgende personen
auto, bestuurd door den heer A. M. van
Gorcum, uit Hilversum. Juist naderde uit
de richting Rotterdam de auto van den heer
G. Kleinendorts uit IJsselmonde. Een aan
rijding tusschen de drie auto's volgde.
De heer Kleinendorts kreeg een kniebles
sure en een hoofdwonde. Zijn inzittende zoon
werd aan de knie gewond en liep een lichte
hersenschudding en een heupbeenfractuui»
op. De bestuurder van de auto, die de aan
rijding veroorzaakte, werd aan den rug ge
wond. De inzittende passagiers J. v. d. Veen
en A. T. Kalle kregen schaafwonden aan
hoofd en handen. De heer Oskam bleef on
gedeerd.
Nadat de gewonden ter plaatse door dok
ter K. Zandbergen waren verbonden, zijn
zij naar hun woonplaats vervoerd. De auto's
werden zwaar beschadigd.
Op een enkel onderdeel na is de nieuwe
spoorweg-electrificatie thans gereed geko
men. Het grootste gedeelte van het nieuwe
net is reeds onder stroom gezet. De rei
zigers hebben hiervan evenwel niets be
merkt. De omgeving van Utrecht zal voor-
loopig nog stroomloos blijven. Daar zal men
DONDERDAG 10 MAART 1988.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
AVRO-Uitwnding.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Omroeporkest en soliste.
11.00 Knipcursus.
11.30 Vervolg concert.
12.30 AVRO-Dansorkest.
I.00 Solistenconcert.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Kniples.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Pianovoordracht.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Het AVRO-Aeolian-orkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Het Kolisch Strijkkwartet.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen, even
tueel gramofoonmuziek.
8.15 Het Concertgebouw-orkest, Toonkunst,
koor en solist.
In de pauze: Kolisch Strijkkwartet.
10.30 Disco-nieuws.
II.00 Berichten ANP. Gramofoonmuziek.
11.3012.00 AVRO-Dansorkest.
Hilversum H. 301,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO,
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest, en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkles.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.40 Vioolvoordracht.
6.00 Missiepraatje.
6.30 Vervolg vioolvoordracht.
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Berichten,
8.15 Gramofoonmuziek.
8.45 Overveensch Dameskoor.
9.00 Lijdensmeditatie.
9.30 Vervolg koorconcert a
10.00 Berichten ANP.
10.05 Stichtsch Salonorkest.
10,45 Gymnastiekles.
11.00 Vervolg orkestconcert.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Na afloop: Schriftlezing.
uiterlijk 28 Maart over kunnen gaan tot
invoering van stroom. Deze maand zal men
zich nog bepalen tot. eenige proefritten met
het nieuwe materieel.
1 April a.s'. echter zullen eenige
nieuwe electrische treinen in de ge
wone dienstregeling worden opgeno
men waarbij de reizigers voor het
eerst kennis kunnen maken met
de nieuwe treinstellen. Successieve
lijk zal het aantal electrische trei
nen daarna worden opgevoerd om
op 15 Mei a.s. op volle kracht te
kunnen rijden.
Op deze wijze zal het mogelijk zijn het
personeel goed vertrouwd te maken met het
nieuwe materieel, zoodat, bij de latere ver
hooging der snelheid, het personeel volko
men berekend zal zijn voor zijn taak eni
goed thuis op de verschillende geëlectri-
ficeerde baanvakken.
Z.K.H. bezoekt met zijn broer
de Rijschool te Amersfoort.
RADION
Om Uw wasgoed zo helder wit te
krijgen, als helder wit maar zijn kan,
behoeft U het alleen maar in Radion
te laten koken. Niet boenen en geen
extra bleekmiddelen gebruiken maar
Uw goed uitsluitend aan het volmaakt
reinigende, zelfwerkende Radion-sop toe
vertrouwen, dan krijgt U een blinkende
helderheid, zoals U, zonder Radion te
gebruiken, nog nooit hebt gezien. Dat komt,
doordat het zuurstofhoudende Radion-sop
alle vuil volkomen verwijdert: het goed wordt
witter, doordat het schoner wordt. Door de
nieuwe, lage prijs en bon voor fraaie geschenken
is R$dion thans voordeliger dan ooit te voren I
RADION
FEUILLETON.
DOOR
ETHEL M. DELL
4.
„Naar alle waarschijnlijkheid zal ik niets
doen," klaagde Chris.
Maar toen hij iets later met Pax naar de
club wandelde, wierp hij zich met zooveel
energie op het onderwerp, dat er over niets
anders gesproken werd:
Pax luisterde naar hem zonder veel te ant
woorden; hij was gewend aan de methode,
waarop Chris Markham een o-aangenaam
onderwerp wist te vermijden.
De nacht was donker en zwaar van een
hitte, die in golven van de geblakerde aarde
scheen omhoog te stijgen. Uit de verte klonk
het dof gerommel van een onweersbui in de
heuvels. De lucht boven hen was inktzwart,
maar toch zou er in weken nog geen regen
vallen.
Zij liepen over den stoffigen weg bij het
licht van een zaklantaarn. Meerdere officie
ren waren op weg naar de club en een paar
auto's passeerden hen.
Chris hield plotseling op met zijn tijger
bespiegelingen en verhaastte zijn stap. „Daar
gaan de Chisledons,," zei hij.
Pax sprak rustig, zonder bijzonderen na
druk, maar als iemand die verwacht aange
hoord te worden. „Er is tijd genoeg," zei hij.
„En hoor eens. Chris, je brengt je zelf in op
spraak... en niet alleen jezelf. Het moet uit
*fc'n."
Chris scheen over iets te struikelen en ge
bruikte een veelzeggende krachtterm. Toen
zich beheerschend, keek hij Pax vlak in het
gezicht en vroeg „Wie zegt dat?"
„Ik zeg het... onder anderen," zei Pax.
„O, werkelijk," zei Chris verdacht kalm.
„Soms iemand anders ook?"
„Ja," antwoordde Pax rustig. „Ook nog
iemand anders. Maar dat is op het oogenblik
de kwestie niet. De kwestie is, dat wij geen
praatje willen. Ik weet even goed als jij, dat
er niets in steekt, maar toch moet je voor
zichtig zijn."
„En hoe weet je dat?" vroeg Chris op
denzelfden dreigenden toon. „Heeft iemand je
dat verteld?"
Hij wilde blijven stilstaan, maar Pax liep
in denzelfden pas door. „Dat behoeft niemand
mij te vertellen," zei. „Ik ken je, en dat is
voldoende."
„Of je denkt, dat je mrj kent."
Pax nam de terechtwijzing aan. „Ja, ik
denk, dat ik je ken. In elk geval zijn der
gelijke schandaaltjes uit den booze, en leiden
tot allerlei onaangenaamheden."
„Wie praat er over schandaaltjes?" vroeg
Chris.
„Ik veronderstel dat het heele garnizoen
begint,' zei Pax. „En het is aan jou om er
onmiddellijk een eind aan te maken."
„Vind je?" zei Chris. „Heb je het zelf ooit
geprobeerd?"
„Ik geloof niet dat ik er ooit een veroor
zaakt heb," zei Pax.
Chris lachte schel. „Neen, dat zou niet
mogelijk zijn. Ik geloof niet, dat je ooit in je
leven van het rechte spoor bent afgeweken...
en dat je het ook nooit zal doen. Je bent een
gelukkige kerel."
„Ik beschuldig je niet," zei Pax. „Alles
wat ik zeg, is dat je te ver bent gegaan en
dat het uit moet zijn."
Chris haalde geprikkeld de schouders op.
„Ja, je hebt het driemaal gezegd, en je hebt
mij ook verteld, dat ik de lasteraars tot
zwijgen moet brengen. Maar, veronderstel dat
ik het niet kan."
„Wat niet kan?" vroeg Pax.
„Geen van beide." Chris lachte weer, maar
het was geen prettig geluid.
Met een kalme maar zekere beweging legde
Pax zijn hand op den arm van den jongeren
man. Ze naderden de club en klanken van
muziek en vroolijke stemmen zweefden naar
buiten in de zwoele avondlucht. Zij liepen
eenige oogenblikken in een diep zwijgen en
Markham bleef den greep van een ander
dulden, ofschoon zijn arm in tegenstand ver
stijfde.
Eindelijk sprak Pax en in zijn kalme stem
klonk iets, dat zich niet terzijde liet stellen.
„In dat geval, mijn jongen, moest je liever op
de tijger jacht gaan... en hoe eerder hoe
beter."
HOOFDSTUK III.
Het Verzoek.
Er waren dien avond veel bezoekers in de
danszaal van de club. Het feit, dat het seizoen
ten einde liep was verantwoordelijk voor dit
enthousiasme, dat anders niet zou bestaan.
De algemeene atmosfeer van vroolijkheid had
iets koortsachtigs. Het Indische spookbeeld
van vergankelijkheid en komende scheiding
hing over de gedachten van alle aanwezigen,
zooals de donderwolken, die maar niet breken
wilden, de wereld buiten overschaduwden. Er
was een onrustig element in het vroolijk ge
praat en gelach, dat oppervlakkig niet opge
merkt werd. maar dat zich voelen deed op
een wijze, die zich niet wegcijferen liet. Het
groote polo-bal dat over tien dagen zou plaats
hebben, was het eind der feestelijkheden, tot
dat de grootste hitte voorbij zou zijn.
Pax bleef bij de deur staan en keek de
zaal rond, hij voelde dadelijk de onnatuurlijke
vroolijkheids-atmosfeer. Toen kwam Chris en
samen gingen zij de zaal binnen.
Hij bevond zich dicht bij een vroolijk
groepje, waarvan een donker, opvallend mooi
meisje het middelpunt was. Chris liep recht
op haar toe, maar Pax bleef op eenigen af
stand toekijken. Yvonne Chisledon was buiten
gewoon aantrekkelijk. Zij bewoog zich als een
jeugdige vorstin en haar parelende lach en
natuurlijke vroolijkheid gaven haar een on
weerstaanbare bekoring. Haar overbruisende
levenslust scheen zich mede te deelen aan
allen die met haar in aanraking kwamen. Zij
scheen een soort levens-electriciteit uit te
stralen.
Drie jaar geleden was zij met Guy Chisledon
getrouwd, juist twee maanden voordat het
bataljon naar Indië vertrok; maar dit was
haar eerste seizoen. Door een ongeluk was
zij gedwongen haar man alleen te laten ver
trekken, en na haar herstel werd haar komst
herhaaldelijk uitgesteld om redenen, die nie
mand zelfs Chisledon zelf niet erg duide
lijk waren. Maar de tijd ging voorbij, en zij
bleef in Engeland, totdat Chisledon zijn ge
duld verloor en haar voor de keus had ge
steld om met zijn zuster de reis te maken, of
door hem zelf gehaald te worden. Zij had het
eerste verkozen, en de twee meisjes waren
tegen Kerstmis van het vorige jaar in Indië
aangekomen.
Zij en Claire Chisledon waren schoolvrien
dinnen geweest zy scheelden nauwelijks
twee jaar in leeftijd en zij waren vrienden
gebleven, ook toen de schooldagen voorbij
waren, iets wat de meesten grootelijks ver
wonderde. Want grooter contrast dan tus
schen de twee meisjes, bestond er niet.
Claire was de jongste zes en twintig was
zij, tenger, bleek, bijna onbeduidend in het
oog van de meerderheid. En toch was het
Claire die de leiding nam, en Claire op wie
het oudere meisje steunde met een vreemde
afhankelijkheid.
Claire had een stille, terughoudende natuur.
Daarom was het des te opvallender, dat zij
geen geheim maakte van haar toegewijde
liefde tot haar schoonzuster. Bijna alle
vrouwen in het garnizoen hadden slechts af
keuring voor Yvonne's optreden, maar Claire
bleef haar verknochte aanhangster. Zij stond
zelfs tusschen haar broer en Yvonne, als de
vei-houding tusschen man en vrouw gespannen
was. Want Claire had niet den minsten angst
voor haar broer. Het leeftijdsverschil van der
tien jaar had hem geen groot overwicht op
haar doen krijgen, want zij waren zeer weinig
tezamen geweest, evenmin als volwassenen,
als in hun kinderjaren. Het was waarschijnlijk
aan dit feit te danken, dat zij een sympathie
voor elkaar voelden, die anders onbestaanbaar
zou geweest zijn. Claire begreep haar broer,
en haar kameraadschap was de beste invloed
in zijn leven geworden.
Zij nam haar plaats in den kring in, waar
Yvonne regeerde, maar meer als een deel van
Yvonne's omgeving, dan om haar eigen hoe
danigheden. Waar zij ook tezamen heen
gingen, zij werd meestal volkomen overscha
duwd door Yvonne's schitterende persoonlijk
heid en zij scheen zeer tevreden met dien
stand van zaken. Er waren maar weinig man
nen die haar ten dans vroegen vóór Yvonne's
balkaart vol was, en van die weinigen was er
slechts één die haar steeds bleef vragen. Die
ééne was John Packersley, en hij wachtte nu
zijn beurt af met een geduld, dat hem zeker
tot zijn doel zou brengen.
Zij merkte al spoedig, dat hij op haar
wachtte. Hij had het bij vorige gelegenheden
ook gedaan tot haar groote verbazing. Maar
hij kwam niet in haar nabijheid, voor Chris
Yvonne voor den eersten dans had gevraagd;
toen meerdere paren begonnen te dansen,
stond hij eensklaps naast haar.
„Dit is mijn dans, geloof ik," zei hjj °P
een toon, die geen twijfel inhield.
Zij keek hem vragend aan met haar grjjz®
oogen. „Hebben wij dat afgesproken?" vroeg
zfl.
Hjj glimlachte. „Niet om te dans neen,
laten wij rustig gaan zitten."
Zij glimlachte flauw. „O, denkt U er ook
zoo over?"
„Ik denk er altjjd zoo over," zei Pax.
„Laat ons naar de waranda gaan."
Wordt vervolgd.)
