RUITEN
Lekker
eten
ardig niet waar
Correct
Komende films
^Onredelijke man, =&s
U tot de orde'm
V
RADOX
van hoofd tot voeten
de groote
mode
Zaterdag 12 Maart 1938
Vierde blad
draagt op deze
foto een ele
gant avondtoi
let van goud-
lamé.
De taille wordt
op aardige wij
ze aangegeven
door ineenrim
peling van de
stof, van voren
bijeengehou
den door een
clips van Rijn
steen en top
aas. Een kor
te cape van
blauwvos
maakt van het
geheel 'n groot
toilet.
GEEN VETPUISTJES MEER
Coquetterie
Ook de lilmster Jenny
Jugo kent de toover-
kracht van een wolkje
tuleI
De sluier heeft ln
den loop der jaren
zijn oorspronkelij
ke beteekenls ver
loren.
Dit kleedingstuk
dat vroeger diende
tot symbool van de
vrouwelijke ingeto
genheid, wordt nu
door de vrouw ge
bruikt om haar be
haagzucht bot te
vieren!
De sluier leerde ons
het geheim der co
quetterie
't Kan verkeeren!
(door onxe Kook- en
Huishoudspecialiste.)
STOKVISCHSCHOTEL.
'Als er één gerecht is dat op ver
schillende manieren klaargemaakt
wordt, dan is dat wel stokvisch en
daar het als goedkoope en toch zeer
voedzame spijs nogal eens op het
menu zal verschijnen, is het zeker
goed, in de bereiding eenige afwisse
ling te brengen*
Voor diegenen, die de echte stokvisch-
smaak niet bijzonder kunnen waardeeren,
zou ik aan willen raden, om er een echte
stamppot, ook wel „panvisch" genaamd, van
te maken. Voor elke bereidingswijze moet
de stokvisch eerst 24 uur van te voren ge
weekt worden.
Men doet goed ze eerst even af te was-
schen, daar in het weekwater ook weer voe
dende bestanddeelen uit de visch trekken,
zoodat men om deze bestanddeelen niet ver
loren te doen gaan, het weekwater later ook
gebruikt bij het koken van de visch.
Voor twee personen rekent men 1 ons on-
geweekte stokvisch. Nadat men deze ge
weekt heeft en van de vellen, vinnen en
graten heeft ontdaan, zet men ze op met
zooveel weekwater, dat ze juist onder staat.
De verdere ingrediënten voor den stamppot
zijn: pl.m. 1 p. aardappelen, d.L. rijst,
p. uien, iets peper, zout, mosterd en pl.m.
1 lepel boter of vet.
Nadat de stokvisch pl.m. uur gekookt
heeft, voegt men de gewasschen rijst en de
geschilde en in stukken gesneden aardap
pelen toe, zoodat de rijst in het water komt.
Tegelijk kan men dan ook de gesneden uien
er bij doen, indien men deze mee wil ko
ken, maar heel smakelijk is het ook, om
de fijngesnipperde uien in de boter goud
bruin te fruiten en op het eind toe te voe
gen of er apart bij te geven. Men laat nu
alles samen goed gaar worden en stampt
daarna alles, ook de stokvisch, door elkaar.
De stamppot wordt nu nog naar smaak af
gemaakt met peper, zout en mosterd.
Ook kan men den stamppot, waarvoor men
de uien, hetzij gekookt, hetzij gebakken ge
mengd heeft, in een vuurvast schoteltje, be
strooid met wat paneermeel en met hier en
daar een klontje boter in den oven een
bruin korstje geven, waarbij men het ge
recht pas in den oven zet als het reeds ge
heel gaar is.
Inplaats van alles tot een stamppot te
verwerken, kan men ook de verschillende
bestanddeelen apart opdienen, waarbij men
dan de rijst in water kookt, de uien altijd
fruit en de geweekte stokvisch vóór het ko
ken tot rolletjes vormt. Men verwijdert in
dit geval het vel niet, omdat dit aan den
buitenkant de stevigheid moet geven. De
rolletjes worden dan met een draadje sa
mengehouden, opdat ze gedurende het koken
niet, uit elkaar vallen. De draadjes worden
vóór het opdienen verwijderd.
Nagerecht.
Als nagerecht bij stokvisch heeft men wel
behoefte aan iets frisch'. Verkiest men geen
rauw fruit, dan serveere men een gebraden
appel. Deze is eenvoudig klaar te maken
en met het oog op het nog koude jaargetijde
heel smakelijk.
Men boort en schilt daartoe de zure ap
pels en zet deze in een vuurvast schaaltje.
Nadat men de opening in den appel opge
vuld heeft met een mengsel van suiker en
kaneel, en daarop een klontje boter, laat
men hem in den oven zoo gaar worden, dat
hij nog juist niet zijn stevigheid verliest en
suiker, kaneel en boter samen een taai
stroopje gevormd hebben.
Men zal er dus bij voorkeur ook weer
géén goudreinetten voor moeten nemen.
Eiken appel versiert men vóór het opdie
nen met een geconserveerde vrucht.
Een heerlijk en tegelijk aardig uitziend
nagerecht!
Francis Dee
Wij keuren onzen „voorkant" dagelijks in
den spiegel, doch laten het gewoonlijk aan
onze medemenschen over, de achterzijde te
critiseeren!
Een reden tot critiek geeft helaas de
keerzijde der medaille maar al te dikwijls!
Onderstaand plaatje toont aan hoe het
niet moet!
We beginnen bovenaan: 1. In den nek over
treden een paar haarsprieten de wetten der
coiffure.
2. Een eindje verder bewijzen verdwaalde
haren en stofjes, dat de blouse niet goed is
afgeborsteld.
3. In de taille toonen rok en blouse
iedereen die het zien wil, dat zij niet bij
elkaar behoor en!
I. De rok vraagt duidelijk om een behan
deling met het heete strijkijzer.
5. Als de dame in kwestie de armen heft,
Kleine en groote ruiten,
bonte en teer-getinte, wollen,
zijden en katoenen ruiten, als
't maar ruifcar lijn!
In dit moderne dessin hier
een geestig manteltje met een
sprekende garneering. Stroohoed en wild
leeren handschoenen maken het toilet éf
J
PARAMOUNT;
De Boekanier,
met Frederik March, Francisca Gaal,
Jan Keith, Akim Tamiroff.
WARNER BROS:
When yon are born,
met Anna May Wong.
20e CENTURY FOX:
Ali Baba in filmstad,
met Eddy Cantor.
UFA: La Habanera,
met Zarah Leander.
UNITED ARTISTS:
Orkaan,
met Jon Hall en May Astor.
komt de onderjurk nieuwsgierig de wereld
inkijken en bewijst daarmee dat ze te lang
is.
6. De naad van de kous wijkt van het
rechte pad.
7. Zijn de schoenzolen onberispelijk?
Het zijn kleinigheden, maar waar het
voor een dame op aan komt!
DE RECHTER SNELT DE FRANSCHE
VROUWEN TE HULP!
Hoffelijkheid en poëzie.
Maar al te graag beweert de man,
dat vrouwen onlogisch zijn. Het
gaf ons, vrouwen, dan ook een
zoete voldoening, waaraan een
wraakgedachte niet geheel vreemd
was, dat ook den mannen het bre
vet „onredelijkheid" eens werd uit
gereikt en nog weldoor een
mén!
Het was zelfs een officieel brevet! Het ge
beurde in Frankrijken het sloeg niet
op één man, maar op alle Fransche man
nen. Want ziet, in het land van charme en
bravour werd dezer dagen de huwelijkswet
geving een weinigje veranderd! O, een héél
klein beetje maar, doch juist genoeg om de
Fransche vrouwen van een reeds lang be
geerden triomf op den man te doen genie
ten.
Zij was, tot nu toe, evenals haar Holland-
sche zuster, verplicht haar echtgenoot te
volgen, waér hij ook henentrok. Zij had
daarbij officieel niets in te brengen. Als
haar man de stad, waar zij zoo dol op was
en waarin zij zoo gezellig winkelen kon,
verlaten wou om ergens op een dorp te
gaan tuinieren, moest zij haar genoeglijke
flat ontruimen en HEM volgen. En wan
neer de man zijn zinnen gezet had op een
étagewoning met een zolder om zijn nutte-
looze knutselarijen te plegen en zij juist zoo
dol was op een benedenhuisje, wèl, dan
was ze verplicht HEM de traptreden naar
de hoogste Parijsche sferen na te ioopen.
Doch nü!
De Fransche vrouw behoeft sinds
de totstandkoming van het nieuwe
huwelijkswetje zich niet langer in
's mans beslissingen te schikken;
„haar staat voortaan 'n beroep open
op de rechtbank tegen besluiten van
den man, die in strijd zijn met de
redelijkheid!" Zoo luidt de tekst van
het nieuwe ontwerp. De rechtbank
beslist in raadkamer en volgens een
versnelde procedure van 10—12 da
gen.
Onze wapens
water en zeep,
emmer en verf
kwast, verdrij
ven den vijand
m
Ziedaar de erkenning door den Franschcn
wetgever van de mogelijkheid dat een man
in staat is onredelijke eischen te stellen!
Wij, vrouwen, hebben deze erkenning
heusch niet noodig om van het bestaan de
zer mogelijkheid op de hoogte te komen,
maar het doet ons vrouwenhart toch goed,
wanneer door een wetsbepaling de vinger
wordt gelegd op de eigenaardige manke
menten, waaraan de rcdenecringcn van
mannen vaak lijden.
Hebt U wel eens een verhuis-scène meege
maakt? Heeft U niet allen, getrouwde vrou
wen die dit leest, een keer Uw echtvriend
moeten weerhouden van het huren van een
huis, waarin geen kasten waren, maar dat
wel een mooi uitzicht bad? Heeft hij U niet
eens bijna naar een woning gevoerd, die een
belachelijk klein keukentje had?
Och, maar om de onlogische eischen van
den man te dnmnnstreeren, kunnen we wel
wat dichter bij honk blijven! Aanstonds
komt de groote schoonmaak. Dan zal, huis
vrouwen, Uw heer en meester verlangen,
dat het buis schoon wordt, zónder dat gij
het met bezemen keert! Dat het er frisch
en helder gaat uitzien, zónder dat ge U met
een mouwenschort, rood gelaat en een geur
van zeep en wrijf was om u heen, naarstig
door kamers en gangen beweegt! Want dat
irriteert hem
Wat dit punt van overlast door den man
betreft, daarin bracht de Fransche minister
nog geen verbetering. Maar dat is niet erg.
Want gedurende de schoonmaakperiode kan
niets onze stemming bederven. Onze wa
pens: water en zeep, emmer en verfkwast,
drijven eiken vijand uit
Doch terzake van de verhuizing, de rech
ter zal hem tot rede brengen, hem, den ty-
ran, die van verhuizen geen verstand heeft
en het mooiste plekje op aarde toch dat
vindt, waar hij ongehinderd asch kan mor
sen en de chaotische overblijfselen van een
door hem gelezen krant nonchalant kan
deponeeren. Wanneer zal de Hollandsche
minister van Justitie óns ridderlijk te hulp
snellen?
V
S .4
Er is méér, dat ons met jaloezie t.o.v. de
Fran<;aise vervult. Want, mocht vroeger de
man zijn wederhelft verbieden een beroep
uit te oefenen, als hij nü, na Februari 1938,
in dezen een onredelijk besluit neemt, wordt
hij door zijn vrouw aangeklaagd! Zélfs
krijgt de gehuwde vrouw de plicht, bij te
dragen aan de kosten van de huishouding.
Op het stuk van arbeid voor de gehuwde,
heeft minister Romme wel alle hoop van de
Nederlandsche vrouwen in rook doen ver
vliegen
Het woord „gehoorzaamheid" is uit de
termen der oude wet vervallen. Een hoffe
lijke geste der Fransche regeering! Die de
Francaise ongetwijfeld op prijs zal weten te
stellen. En ons, Nederlandschen, watertan
den doet! Want wat bespot en beschaamt
de waardigheid van een zelfbewuste vrouw
meer dan de term gehoorzaamheid? Dat
woord, dat de verhouding tusschen de sexen
een tyranniek doopsel geeft, dat belachelij
ke woord, die Napoleontische dwangtervn,
waar van de senaat uit een naburig land
zich nu pas de onbeleefdheid (om niet er
ger te zeggen) bewust werd! Wetgevers
streefden in Frankrijk met ontróerenden
ijver naar een clausule, die de betrekking
tusschen de sexen op juiste wijze ken
schetst. Zij zullen er nooit in slagen. Of zij
zullen les moeten nemen bij de makers van
het Fransche chanson, die de kunst ver
stonden do verhouding man-vrouw in een
paar rake, onnavolgbaar-fijne versregels
vast te leggen. Eén van de treffendste regels
zijn wel de volgende, uit het beroemde „Si
Petite", waaraan de naam Lucienne Boyer
onafscheidelijk verbonden is:
Ce que tu veux, je le fais, sans contrainte,
sans murmurer,
Car je ne puis toujours, sous tes étreintes,
que t'adorer..."
„Wat jij wilt, doe ik zonder dwang,
zonder tegenstribbelen,
Want ik kan niet anders dan je
aanbidden
Een mén kon het gezegd hebben!
EEN VROUW.
doch een frissche gave huid door geregeld
gebruik van Radox in Uw waschwater
Bij apothekers en erkende drogisten f0.90
per pak en I 0.15 per klein pakje
