li
E GEVANGENE VAN ZENDA
Dit
II
[lobby
reen
BONT ALLERLEI
'n Losse krabbel
Zaterdag 23 April 1938
Vierde blad
;en Bobby Breen is elf jaar en Is een
zangwonder. Bobby was al een zang-
wonder toen hij vier jaar was en aange
zien in de Yereenigde Staten de wonderen
niet de wereld uitgaan, maar in de studio ko
men, kwüm Bobby in de studio, de radio en de
filmstudio. En daar zingt en speelt hij thans in zijn
nieuwe film „Make a Wish" (de wensch die waarheid
werd), een R.K.O. radioproductie. Hoe Nederland Bobby
zal ontvangen, is af te wachten, maar een leuk jog de
filmpersdienst zegt van hem: donkerbruine oogen, lichtbruin
haar, expressief gezicht, houdt van paardrijden, zwemmen,
honkbal en muziek dat is het!
met
als:
fi
,The Prisoner of Zenda" naar de roman van Anthony Hope
Douglas Fairbanks Jr.
Raymond Massy
Ronald Colman
Madeleine Carroll
k..
Rupert
von Hentzari
„Zwarte
Michael
Rudolf Rassendyll
en
Koning Rudolf V
Prinses
Flavia
De gevangene van ZendaWelke her
inneringen voor allen, althans voor heel ve
len, die de eer en niet altijd het genoegen
hadden ook als de jongenskiel den schou
ders ontgleden was, nog eenige jaren op
de middelbare schoolbanken te mogen
plaats nemen
De gevangene van Zenda, the Prisoner of
Zenda, het bij uitstek geschikte Engelsche
boekje orn „vertaald" te worden, om in
„eigen woorden" den inhoud weer te ge
ven, Anthony Hope de schrijver ervan,
wiens kernachtige taal zegt hij niet van
Fritz von Tarlenheim, een der dramatis
personae, na een fuifnacht, dat hij weer
verscheen met „evcs black as a craw" -
oogen zwart als een kraai, de studeeren-
de jeugd in extase bracht
En dan het verhaal, o, het spannende
verhaal van de noodlottige gelijkenis van
den Kngelschen landedelman Rudolf Ras
sendyll met Rudolf den vorst van Rure-
tania, een verren neef. Een gelijkenis die
hem op den troon brengt als koning-plaats-
vervanger en hem de aantrekkelijke positie
als minnaar-plaatsvervanger van de schoo-
ne prinses Flavia in den schoot werpt. In
welke beide kwaliteiten hij beter voldoet
dan zijn echt-koninklijken ietwat losbolli-
gen neef
Wat al avonturen beleeft die roodharige
Rudolf Rassendyll, als hij zich geplaatst
ziet tegen 's konings grootsten vijand, prins
Michael, „zwarten Michael" die den echten
koning gevangen nam, „hem" den volgen
den weer doodleuk in het paleis ziet, maar
niets zeggen kan. Met welke doodsverach
ting bestrijden Rupert van Hentzau, Mi-
chacls' helper, en Fritz von Tarlenheim en
den onverstoorbaren kolonel Sapt Old
Sapt, with his tohaccopipe elkaar! Welke
intriges weeft de schoone Antoinette de
Mauban, Michaels vriendin om het hoofd
van de onschuldige Flavia. En met welk
een écht gcidealiseerd-Engelsche gentle-
manachtigheid ruimt Rassendyll, als de
strijd tenslotte heslist is en Michael verloren
heeft, den troon weer voor zijn inmiddels
bevrijden neef en voert de schoone Flavia
terug in diens armen. Flavia, die niet den
échten koning, maar Rassendyll bemint,
offert zich op voor de glorie van den troon
van Rurctania, en Rassendyll gaat naar
Engeland terug, met als herinnering een
ring en een foto van haar, die hij niet
mocht beminnen
M V
Deze stof nu Is verwerkt tot een film, die
dezelfden naam draagt als het roemruchte
boek: De gevangene van Zenda, eigenlijk
al voor den tweeden keer, want vele jaren
geleden is een zwijgende film met dit gege
ven met veel succes vertoond. David von
Selznick heeft er nu een geluidsfilm van
gemaakt, en naar de internationale pers
berichten te oordeelen laat ook thans
het publiek zich weer meesleepen door de
krachtige romantiek, de intrigeerende com
plotten en de opwindende schcrmpartijen.
Te meer, wanneer zoo'n film met de
zorgvuldige vakmanschap van een Selznick
werd gemaakt. Hoewel de moderne bios
coop-bezoeker veel gewend is en zich niet
snel laat epateeren, zal hij toch verbaasd
zijn over de décors van de film, bestaande
uit een zestigtal „sets", waaronder het in
terieur van een kathedraal, een reusachtige
balzaal en de kerkers en hallen van een
middeleeuwsch kasteel, welke ontworpen
werden door Lyle Wlieeler.
Een van de indrukwekkendste en plech-
tigste scènes van de films is wel de kroning
van den koning in den kathedraal, een se
rie opnamen van groote en indrukwekkende
plechtigheid.
De schilderachtige costuums van Ernst
Dryden komen door de fotografie van den
exeellentcn Chineesch-Amerikaanschen ca
meraman James Wong Howe ten volle tot
hun recht.
Deze United Artists film wordt door Loet
C. Barnsteijn's Filmdistributie N.V. in Ne
derland uitgebracht.
Een dubbele rol.
Ronald Colman die wij nog niet zoo
lang geleden in een in onze buurt gedraai
de film „Onder de schaduw van de Guillo
tine" naar Dickens' roman: „Tusschen Lon
den en Parijs" een gave creatie zagen ge
ven van Sidney Carton, den zich opofferen-
den losbol, stond in „De gevangene .van
Zenda" voor een zware taak.
Immers hij moest hier niet alleen koning
Rudolf V, maar tevens den Engelschman,
die Rudolfs koninkrijk bezoekt, uitbeelden.
Om het verschil tusschen deze beide rol
len goed te kunnen volhouden gebruikte
Colman groote spiegels, waarin hij zichzelf
al spelende kon bestudeeren, op deze wijze
beter de twee verschillende karakters tot
uiting brengend. De koning is een luchthar
tige type, die niet veel om zijn koninklijke
verplichtingen geeft, maar meer van een
goed wijntje houdt. Hij neemt de dingen
des levens niet te zwaar, hoogstens mis
schien met een tikje bitterheid om de een
zaamheid, die zijn hooge positie hem brengt.
De Engelschman Rassendyll daarentegen
is serieuzer van aard, al heeft hij een vlug
gen geest en al is hij zeer ad rem. Hij
deinst voor geen moeilijkheden terug en is
eenigszins avontuurlijk aangelegd, al paart
hij daarbij een gezond en nuchter verstand.
De verschijning van deze twee figuren op
hetzelfde beeld, waarvan men zeer verbluf
fende staaltjes ziet, is een zorgvuldig be
waard technisch geheim.
Vele malen per dag moest Colman nu
eens den één, dan weer den ander voorstel
len en donder spiegels had hij dit niet zon
der verwarring klaargespeeld.
Cijfers...
Harold Fenton, directeur der Salznick
International Studio's houdt er een moder
ne, overzichtelijke boekhouding op na en
daaruit is gebleken, dat vcor de film „De
gevangene van Zenda" alleen bij het bou
wen der décors 41.900 uren werkloon werd
uitbetaald, verdeeld als volgt: timmerlie
den 19.300 uur, losse arbeiders 0000 uur,
schilders 6700 uur, stucadoors 5500 uur en
„manusjes van alles" 4400 uur.
Aan materiaal werd gebruikt 22000 vier
kante meter hout; 6000 kg. spijkers, draad
nagels, etc. en 2000 zakken cement.
GINGER ROGERS NIEUWE
HAARDRACHT.
Ginger Rogers heeft, nu ze
niet meer met haar onafscheidelijken dans
partner Fred Astaire optreedt, blijkbaar
haar troost gezocht bij de gedachte, dat ze
ook zonder Fred nog wel een vooraanstaan
de plaats in den Ilollywoodschen sterrenhe
mel kan innemen, al was het alleen maar
alsmodeontwerpster.
In haar nieuwe film „Stage Door" (Artis-
teningang) met Katharine Hepburn en
Adolphe Menj'ou draagt ze een zeer origi
neel kapsel. Onze lezeressen oordeelen en
vcroordeekm.j Dat het vonnis mild zij
MARY PICKFORD,
eens de onschuldige pijpgekrulde
maagd in tallooze zwijgende films, is op
zakengebied allesbehalve onnoozeL.
Ook na de scheiding van haar onafschei-
delijk-lievigen echtgenoot Douglas Fair
banks Sr. Is zij op het zakenoorlogspad ge
bleven. Zij verstout zich zelfs tegen de
plannen van machtige mannen als Sam
Goldwyn en Alexander Korda In te gaan,
door een bod op haar aandeelen van de
United Artstfilm niet te aanvaarden.
Ook Fairbanks Sr. en Chaplin willen niet
zooals Goldwyn wil. Zou Marv, in deze voor
haar emotievolle dagen weer niet eens te
rugdenken aan de schoone dagen van
Aranjuez en de te vroeg afgesneden pijpen
krullen voornoemd?
GARY COOPER,
die met Claudette Colbert de hoofdrol
vervult in de nieuwe Paramountproductic:
„Blauwbaards achtste vrouw" schijnt harde
knieën te hebben. Het verhaal wil, dat op
een van de sets, waar Paramount „Blauw
baards achtste vrouw" verfilmde, Claudette
Colbert iets deed, dat duizenden en nog
eens duizenden bakvisschen op de heelc
wereld jaloersch zou maken
Claudette zat op Gary Coopers schoot, de
schoot van den schooncn jongeling
En tóch trok Claudette een ontevreden
gezicht.
Regisseur Ernst Lubitsch stond erbij en
legde Gary uit, hoe hij zijn knieën moest
houden om Claudette een prettig zitje te
geven, maar hoe enthousiast Gary dat ook
probeerde het lukte niet en Claudette
trok leelijke gezichten.
Eindelijk liet LubitscH Cooper opslaan.
„Ik zal het je eens voordoen, Gary", zei de
man met de groote sigaar. „Kom eens hier
Claudette kijk, Gary, zóó/'
Lubitsch legde zijn sigaar weg en Clau
dette maakte het zich gemakkelijk*
Toen grijnsde zij tegen Gary. „We hoeven
het niet eens meer te probeeren," zei ze.
„Tegen meneer Lubitsch kun je tóch niet
concurreeren, Gary, zijn knieën zijn beter
gestoffeerd dan de
jouwe
FRED ASTAIRE
zien we op onze
foto in een scène uit
de RKO-film: „Het
meisje in de taxi",
met hemzelf Joan
I'ontaine en Burns
en Allen in de
hoofdrollen, en ook
in deze rolprent
wordt de traditie
voortgezet dat een
der vooraansfaand-
ste song-componisten
der wereld de mu
ziek voor Astaire
heeft geschreven.
Acht prachtige me
lodieën zijn door
deze vroolijke histo
rie gevlochten.
Ook in ons land
zullen wel spoedig
populair worden:
„1 Can't Be Bothe-
red Now" en, „Nice
Work If You Can
Get lt", welke afwis
selend gezongen of
gespeeld worden
door Astaire, Bruns
en Allen, of Ray
Noble piet een or
kest. En twee ouder-
wetsehe koorzangen,
gezongen door een geparodieerd koor, wor
den tijdens de scènes op een kasteel ten
gehoore gebracht. Het zijn „Sign of Spring"
en „The Jolly Tar and the Milkmaid", mu
zikaal geniale vondsten,
èfgé.
1
