Henk spreekt recht
ianqent en m&tij&i!
Oplossing raadsel vorige week
Nieuwe Raadsels
n.
Het leven van een jonge
oeran-oetan
Poppetjes om op te
plakken
De rode sprinkhaan
edgar rice
burroughs
Wat hebben jullie je te pakken laten
nemen met die raadsels van de vorige week.
En ze waren toch zo gemakkelijk. Je hebt
er natuurlijk veel meer achter gezocht dan
er inzat. Nu geef ik toe, dat zulke strik
vragen je er leelijk in kunnen laten vliegen
en in zoverre verwonderd het me dus niet,
dat er zo weinig goede oplossingen waren.
Ik denk, dat ongeveer de helft van de op
lossers fouten gemaakt hebebn. En dèt na
een week vacantie, waarbij dus alle spin-
ragen en stofnesten uit je bovenkamertje
gewaaid zijn. Hoe is het mogelijk!
ANNIE VISSER, TORENSTRAAT 12
was deze week de gelukkige winnares van
het boek. Je kan het op kantoor komen
halen, Annie. Volgende week is de taart
weer aan de beurt. Wie zal die winnen?
Gonme Aarts. Het eerste briefje is dus
voor een nieuw vriendinnetje, Gonnie. Dat
is voor mij vandaag een goed begin, maar
het begin voor jou was ook goed, want jij
behoorde tot de weinige goede oplossers van
de raadsels. Een prima entree dus als nieuw
raadselvriendinnetje.
Mary Jurg. Ik heb de tijd nog, Mary,
met m'n felicitatie. Zeven Juni pas, maar je
hebt gelijk, een maand is gauw om, als
een droom soms, vooral wanneer de dagen
prettig zijn. Als de zon schijnt en je bent
in een goede stemming, dan gaat het in
sneltreinvaart.
Repelsteeltje. Dat was beter dan
kousen stoppen, Repelsteeltje, naar de
Donkere Duinen met je vriendinnetjes. Je
hebt gelijk, daar doe je meer gezondheid op,
dan boven een knot sajet. Je vriendinnetjes
ken ik van naam, dus niet zo goed als jou.
Toen ik 12 was heb ik geloof ik het zwem
men geleerd en toen deden we het zo graag,
dat, wanneer het regende we een parapluie
meenamen naar de dijk en daar legden we
onze kleren onder en dan doken we te water.
Want toen had je nog niet zulke fijne zwem-
hokken als nu.
Tini v. Brederode. Jij hebt het moeder
zeker een beetje lastig gemaakt, Tini, dat
ze blij was, dat de vacantie weer om is?
Nu moet je er voor zorgen, als de grote
vacantie (hé, was het maar zo ver, hoor ik
je zuchten) voorbij is, dat ze zegt: „Kind,
wat vind ik het jammer, dat je weer naar
school moet. We heben het zo gezellig ge
had." Zal je het doen?
Rika Koningstem. Ja, dat lijkt me leuk,
Rika, om met de gymnastiekvereniging
naar Alkmaar te gaan en ik kan me be
grijpen, dat je de nachtjes telt, die je daar
van nog scheiden. Hoeveel nog?
Marietje VVeeda. Je raadsels waren
goed, Marietje, en toch geen boek, wat een
strop, maar wie weet hoe gauw het zal zijn.
Sjaantje Reynhout. Ik denk, dat je
tijdens de vacantie tweemaal zoveel gegeten
hebt als anders. Voor moeders portemon-
naie was het dus niet goed, maar voor je
wangen en voor je ogen, voor je haar en
voor je tanden en noem maar verder op,
was het opperbest.
Nellie Reynhout. Dat begrijp ik, dat
toen je die eerste morgen na de vacantie
wakker werd, je helemaal geen zin had om
uit je bed te komen, Nellie. Bij mij thuis
was het precies zo, maar toen ze om twaalf
uur uit school kwamen en we vroegen, hoe
ze het gevonden hadedn, zeiden ze alle twee:
,Fijn". En zo zal het jou ook, wel gegaan,
zijn. We denken, dat altijd vrij, fijn is, maar
we vergeten dat werken, ook op school,
gezonder is, gezond vooral voor je geest.
Gerard Jellema. Je hebt je tijd goed
besteed in het Nat. Hist. Museum, Gerard,
daar valt veel te leren en voor wie er oog
voor heeft, veel te genieten. Dat is een
prachtig boek „Dwars door Afrika's wilder
nis. Dat is nog wat anders dan dwars door
de Donkere Duinen, hé Hier pikt een pauw
je hoogstens eens in je vinger, of zet een
eend een grote mond tegen je op. Maar
daar, in Afrika, brrr, ik hoor de leeuwen
brullen en zie de tijgers sluipen en de berg-
apen met gluiperige blik uit een boom kijken.
Je moet er niet aan denken, maar het is
avontuurlijk en dat trekt ons toch, is het
niet waar
Klaas Jellema. Ja, dat leven van die
stekelbaarsjes in deze tijd is reuze interes
sant, Klaas, je moet zelf een pot (een ruime,
hoor) met stekeltjes in huis nemen, dan kan
je zien, als je het en beetje treft hoe de
stekels hun nest bouwen en als je helemaal
gelukkig bent, dat de jonge stekeltjes,
kleiner nog dan speldenpuntjes, geboren
worden. Wij heben het vorige jaar er ook in
huis gehad.
Leine v. Amesfoort. 't Is waar, Lenie,
het weer wordt met de dag mooier en jullie
hebt het niet zo fijn getroffen in de Raas-
vacantie als de laatste dagen, nu je af en
toe uit het schoolraam naar buiten kan
koekeloeren. Maar gelukkig, na vieren
schijnt de zon nog vroujk en aan je je hart
nog ophalen. Ik vind het leuk, dat je me
raadsels zend, maar als het je mogelijk is,
zend dan eens een klein kruiswooraraad-
seltje, want m'n ervaring van deze week is
weer, dat de kinderen moeilijk het soort
raadsels, dat je nu zond, oplossen.
Thea en Jacques Engel. Wat een ge
zellig postpapier gebruix je voor je briefje,
Thea. Roodkapje bij grootmoeder Wolf. Ik
zal het mee naar huis nemen, dat vinden
m'n kinderen vast leuk. Veel plezier met je
in- en verkoopsommen, hoor. Ik geloof, dat
jij liever met „Repelsteeltje" op stap gaat.
Simon Visser. Jij voelde je in je ge
boortestad, Amsterdam, natuurlijk best op je
gemak, Simon, en je vond het ook vast wat
gezellig om in die grote lichtstad rond te
stappen en te genieten van de drukte. Ik
vind Amsterdam als stad fijner dan Den
Haag en zeker fijner dan Rotterdam, met z'n
rommelige drukte.
Corrie v. d. Vis, Oosterend (T.) Het
laatste van de drie was fout, Corrie. Jam
mer, hé? Alle kinderen die fouten gemaakt
hebben, hebben ze niet in hetzelfde raadsel
gemaakt. De een had het eerste, de ander
het tweede, weer een ander het derde niet
goed. Jij behoorde tot de laatste groep.
Gerard Molenaar. Jij zal je niet ver
velen, Gerard, met je vrije tijd. In de eerste
plaats is daar die fijne speeltuin, met al die
kostelijke speeldingen en dan heb je ook
je schooltuin, waar je moet zorgen, dat het
onkruid niet al te welig tiert en je andijvie-
planten overwoekeren. Nee, veel tijd om met
je armen over elkaar te zitten heb je niet.
En dat is goed ook.
Jan Klunder. Dat is een leuk knutsel
werkje, Jan, zo'n schelp van een koptelefoon
uit elkaar halen en dan van de magneetjes
wat anders fabriceren. Als je het maar niet
doet als die vriend van me, die m'n wekker
uit elkaar nam en hem niet meer in elkaar
kan zetten, want het eerste is gemakkelijker
dan het laatste, vergeet dat niet.
Hennie Korbee. Ja, dat lijkt me leuk,
Hennie, om eens met een vlet naar de over
kant te varen. Ik heb het als jongen eens
gedaan met een vlet van v. Wouw, zo'n klein
wit platbomertje. Ik geloof eigenlijk, dat het
wel een beetje gevaarlijk was, maar daaraan
denk je niet. Met je grootvader is het
natuurlijk veilig en een heerlijk tochtje, als
de zon lekker warm schijnt.
Sientje Korbee. Nog gefeliciteerd met
de verjaardag van je opoe, Sientje. Is het
een opoe met grijze haren en vriendelijke
ogen? Van die opoe's houd ik.
Loeki en Leon v. d. Wal. Natuurlijk,
Loeki, je vacantie moet je niet in, maar
buitenshuis doorbrengen, anders is het geen
vacantie en kan je wel op de schoolbanken
blijven zitten. Ik kan me begrijpen, dat je
moeder niet van voetballen houdt. Dat is
ook geen sport voor dames, hè? Tennissen
wel, als je het spel kent. Met schoolvoet-
ballen heb je natuurlijk reuze plezier gehad,
is het niet? 't Is te hopen, dat het voetbal
veld voor jullie deur maar lang onbebouwd
blijft.
Kuna Visser. Jij hebt verjaardagcadeaux
gehad, waar je nu nog wat aan hebt, Kuna
en vooral als er eens een regendag tussen al
die zonnedagen doorloopt, zal je naar je
schetsboek grijpen en je verfdoos te voor
schijn halen.
Teuntje Kloosterman. Gefeliciteerd,
Teuntje, met je nieuwe kleine broertje. Dat
was het mooiste cadeau, dat je ontvangen
kon. Zo'n levend broertje is toch nog wat
anders dan een pop, die „Mamma" roepen
kan. Je zal er iedere dag wel van genieten
van die kleine hummel en als Cornelis Jan,
straks groter wordt, dan mag je met hem
wandelen in de wagen en straks aan je hand
en als hij zo groot is als jij schrijft hij me
briefles.
Nelly Rotgans. Als Je veertien bent,
mag je onder schuilnaam schriiven. Nelly,
Schrijf me dat dus volgende week nog even.
Jongens en meisjes, ik ben door de briefjes
heen. Tot wederschrijvens.
KINDERVRIEND.
I. Galm, Halm, Palm, Zalm.
II. De Echo.
III. Een mug kan wel vliegen, maar een
vlieg kan niet muggen.
Goede oplossingen ontvangen van:
Annie Visser, Co Visser, Simon Visser,
Corrie v. Zoest, Thea en Jacq. Engel, Rietje
Eskes, Lenie v. Amesfoort, Klaas en Gerard
Jellema, Loeki en Annie Janssen, Tillie Bis
schop, Ellie Bisschop, Sjaantje en Nellie
Reynhout, Marietje Weeda, Rika Koning
stem, Gerda Berkhof, Erna Meier, Tiny v.
Brederorde, Repelsteeltje, Joop en Willie v.
Dijk, Cor v. Bijnen, Mary Jurg, Bali en
Annie v. Bu'nen, Gonnie Aarts.
Mijn geheel bestaat uit 13 letter en is een
fabriek van voedings-middelen.
vogel.
rivier in Nederland.
verpakking.
klein dorp
klein soort vogel.
speelgoed.
afval van koren.
2, 3, 4, 5, 10
6, 12, 13
1, 8, 13
4, 6, 5, 13
13, 10, 11, 12, 6
9, 8, 6
13, 8, 7
Maak van de volgende letters een vogel
verblijfplaats:
a, a, e, i, i, k, k, n, o, o, n, r.
In de dierentuin te München is het vo
rig jaar een jonge oeran-oetan geboren,
die natuurlijk met zorg wordt opgevoed en
waargenomen, want het gebeurt niet vaak
dat zo'n mensaap in gevangenschap wordt
geboren.
De eerste weken was de oran-oetan-moe-
der vol zorg voor haar baby. Toen leerde
ze hem, dat hij ook kan slapen zonder in
de lange harige armen van zijn moeder te
liggen. En nu? Nu heeft de kleine „Hein"
met zijn krans van lange donkere haren
om zijn kopje al lang begrepen hoe inte
ressant het is, om alleen op ontdekkingen
uit te gaan in de grote kooi. Voordat hij
leerde lopen, toen hij nog tegen de buik
van zijn moeder aan gedragen werd, kon
hij wel een tot twee meter hoog klimmen
langs het traliehek. Daarna leerde hij op
de verder uiteen gelegen sporten van een
laddertje klauteren. Nu kan Heintje al op
zijn vier benen door de kooi wandelen. Jo-
liette, de moeder, is nu ook niet meer zo
bezorgd voor haar zoon als eerst. Ze haalt
hem niet meer. als ze denkt dat er gevaar
dreigt, maar hij moet zelf maar naar zijn
moeder zoeken als hij bescherming nodig
heeft.
Ze hadden afgesproken om na schooltijd
nog een fijn partijtje te voetballen, op het
grote onbebouwde stuk land, dat even bui
ten het dorp lag. Sommigen moesten eerst
nog even naar huis, schoenen halen, maar
om kwart over vier zouden ze present zijn.
En nu stonden de jongens te wachten op
Gert en Cor. Waar die toch bleven? Ze
hadden er al lang kunnen zijn. Nog even
wachten, 't was prettiger om direct met z'n
allen te beginnen. Eindelijk, ja hoor, daar
kwamen ze aan. Maar ze liepen nog niet
eens vlug. Heel langzaam kwamen ze aan
lopen. Nu stonden ze nog stil ook en je
kon uit de verte zien, dat ze een druk ge
sprek hadden. Toen ze dichter bij kwamen
dat was eigenlijk wel waar. En de andere
jongens, die in spanning hadden geluisterd
wat Henk hiervan zou zeggen, gaven hem
ook gelijk. Ja, dat was het beste. Op school
hadden ze pas nog horen vertellen, hoe
veel mensen arm zijn geworden en geld
en kleren nodig hebben. Daaraan moesten
ze nu maar denken, bij de woorden van
Henk. Ook Cor en Gert dachten eraan.
„Goed, dat doen we", zei Cor. „All right''
zei Gert, die graag een woord gebruikte,
dat hjj van zijn ouderen broer hoorde.
De rechtspraak van Henk was goedge
keurd.
Hier heb je weer van die aardige grap
pige poppetjes, die je kunt plakken van
een paar rechthoekjes en rondjes. Je knipt
de figuurtjes uit gekleurd papier, zoals je
ze hier ziet, een paar rechthoekjes, vier
kantjes, driehoekjes en wat ronde figuur-
In Springfield, in de Amerikaansche
staat Colorado werd een sprikhaan gevan
gen en met rode verf gekleurd, om hem
later weer te kunnen herkennen. Dezelfde
sprinkhaan werd inderdaad gevonden,
maar nu in Kansas bij de plaats Dadge
City, die 1000 mijlen van Springfield ver
wijderd ligt. Hoe het diertje zo'n reusach
tige afstand heeft kunnen afleggen, is een
raadsel.
hoorden de jongens al dat ze aan het rede
neren waren en het niet eens konden wor
den. Hun stemmen klonken steeds bozer en
driftiger. Cor hield zijn hand tot een vuist
gebald.
„Het is van mij!" „Nietes, ik zag het 't
eerst!" „Je krijgt het toch niet."
In een oogwenk stonden de andere jon
gens om Gert en Cor heen en hoorden, wat
er aan de hand was. Toen ze samen hier
naar toe liepen, hadden ze op de markt een
kwartje zien liggen. Gert zei, dat hij het
't eerst had gezien, maar Cor had zich da
delijk gebukt om het op te rapen en die
had het nu in zijn hand. Van wie was dat
kwartje nu? Wie het verloren had was toch
niet meer na te gaan, want er was juist die
morgen markt geweest.
„Van mij!" riep Gert weer. „Van mij na
tuurlijk", zei Cor. Bijna waren ze elkaar te
lijf gegaan, maar Henk riep: „Kom jon
gens, we zouden voetballen. En als Henk
iets zei, dan gebeurde het meestal. Hij
maakte niet vee) drukte, hij was altijd rus
tig, maar juist om die kalme manier van
hem had hij altijd de leiding. Ze gingen
voetballen, maar nauwelijks was het tijd
om naar huis te gaan of Cor en Gert waren
al weer aan de gang. En nu kwam Henk er
aan te pas. Hij vroeg precies, wat er was
gebeurd en toen zei hij beslist: „Nou, we
kunnen natuurlijk niet uitmaken, van wie
dat kwartje is, want jullie beweren allebei
dat je er evenveel recht op hebt en wij
hebben niet gezien, hoe het is gebeurd. Dus
jullie krijgen het geen van tweeën, maar
we doen het in het busje van het crisisco
mité, dan kunnen jullie er nooit ruzie over
maken."
Verbluft keken Cor en Gert elkaar aan
en toen naar Henk. Ze hadden al plannen
gemaakt om van alles te kopen voor het
kwartje. Maar zoals Henk het nu zei. ja,
tjes, een trapvormig figuurtje en dan plak
je ze op papier. Als je donkere figuurtjes
hebt, staan ze het aardigst op wit papier,
heb je licht gekleurde figuurtjes geknipt,
dan moet je ze op donker papier plakken,
daar komen ze leuk uit. Hier zie je een
hengelaar, een lachend jongmens, dat vro
lijk aan komt lopen en een luie meneer,
die z'n krant ligt te lezen in een makke
lijke stoel. Of wij die stoel ook zo maxke-
lyk vinden, weet ik nog niet! Maar hem
bevalt het nogal, geloof ik. Ga maar eens
aan de gang, de gezichten en de haren kun
je er zelf bij tekenen en ook het water,
waar de hengelaar juist een dikke vis uit
ophaalt.
54.
Tarzan kroop eens rond tn het onderaardse
gewelf Hij zag, dat hij gevangen was in een
f 'mte onder de grond, groot genoeg om een
i --ijn van deze vreselijke dieren te kunnen
t vatten Hij begreep, dat hij in het verborgen
nest onder de zandbank van de rivier was en
ongetwijfeld was de enige kans op ontsnapping
door de opening onder water. Kon hij de op
pervlakte van het water bereiken? Er waren
verschillende bochten en kronkelingen in de
doorgang. Of wat meer te vrezen was, zou hij
een der andere vreselijke bewoners op zijn
tocht tegenkomen? Maar er was geen andere
keus en terwijl hij zijn longen vol zoog, dook
Tarzan van de Apen in het donkere water
van het.hol. Het been, dat de krokodil beet
had gehad, was lelijk opengescheurd, maar 't
been was niet gebroken, ook de spieren waren
niet doorgebeten, doch het gebruik van hel
been deed hem veel pijn. Spoedig kon hjj
zwemmen en ging de doorgang uit. Deze liep
naar boven en kwam tenslotte op de bodem
van de rivier uit. Toen de aapman de opper
vlakte van de rivier bereikte, zag hjj de kop
pen van twee grote krokodillen op korte af
stand van zich verwijderd. Ze kwamen snel
naar hem toe en met bovenmenscheljjke in
spanning greep Tarzan een van de overhan
gende takken van een boom vlak aan de kant
van de rivier. Hij was geen moment te vroeg,
want nauwelijks had hjj zichzelf in veiligheid
gebracht of hjj zag de twee geopende muilen
vlak onder zich.