Henk spreekt recht ianqent en m&tij&i! Oplossing raadsel vorige week Nieuwe Raadsels n. Het leven van een jonge oeran-oetan Poppetjes om op te plakken De rode sprinkhaan edgar rice burroughs Wat hebben jullie je te pakken laten nemen met die raadsels van de vorige week. En ze waren toch zo gemakkelijk. Je hebt er natuurlijk veel meer achter gezocht dan er inzat. Nu geef ik toe, dat zulke strik vragen je er leelijk in kunnen laten vliegen en in zoverre verwonderd het me dus niet, dat er zo weinig goede oplossingen waren. Ik denk, dat ongeveer de helft van de op lossers fouten gemaakt hebebn. En dèt na een week vacantie, waarbij dus alle spin- ragen en stofnesten uit je bovenkamertje gewaaid zijn. Hoe is het mogelijk! ANNIE VISSER, TORENSTRAAT 12 was deze week de gelukkige winnares van het boek. Je kan het op kantoor komen halen, Annie. Volgende week is de taart weer aan de beurt. Wie zal die winnen? Gonme Aarts. Het eerste briefje is dus voor een nieuw vriendinnetje, Gonnie. Dat is voor mij vandaag een goed begin, maar het begin voor jou was ook goed, want jij behoorde tot de weinige goede oplossers van de raadsels. Een prima entree dus als nieuw raadselvriendinnetje. Mary Jurg. Ik heb de tijd nog, Mary, met m'n felicitatie. Zeven Juni pas, maar je hebt gelijk, een maand is gauw om, als een droom soms, vooral wanneer de dagen prettig zijn. Als de zon schijnt en je bent in een goede stemming, dan gaat het in sneltreinvaart. Repelsteeltje. Dat was beter dan kousen stoppen, Repelsteeltje, naar de Donkere Duinen met je vriendinnetjes. Je hebt gelijk, daar doe je meer gezondheid op, dan boven een knot sajet. Je vriendinnetjes ken ik van naam, dus niet zo goed als jou. Toen ik 12 was heb ik geloof ik het zwem men geleerd en toen deden we het zo graag, dat, wanneer het regende we een parapluie meenamen naar de dijk en daar legden we onze kleren onder en dan doken we te water. Want toen had je nog niet zulke fijne zwem- hokken als nu. Tini v. Brederode. Jij hebt het moeder zeker een beetje lastig gemaakt, Tini, dat ze blij was, dat de vacantie weer om is? Nu moet je er voor zorgen, als de grote vacantie (hé, was het maar zo ver, hoor ik je zuchten) voorbij is, dat ze zegt: „Kind, wat vind ik het jammer, dat je weer naar school moet. We heben het zo gezellig ge had." Zal je het doen? Rika Koningstem. Ja, dat lijkt me leuk, Rika, om met de gymnastiekvereniging naar Alkmaar te gaan en ik kan me be grijpen, dat je de nachtjes telt, die je daar van nog scheiden. Hoeveel nog? Marietje VVeeda. Je raadsels waren goed, Marietje, en toch geen boek, wat een strop, maar wie weet hoe gauw het zal zijn. Sjaantje Reynhout. Ik denk, dat je tijdens de vacantie tweemaal zoveel gegeten hebt als anders. Voor moeders portemon- naie was het dus niet goed, maar voor je wangen en voor je ogen, voor je haar en voor je tanden en noem maar verder op, was het opperbest. Nellie Reynhout. Dat begrijp ik, dat toen je die eerste morgen na de vacantie wakker werd, je helemaal geen zin had om uit je bed te komen, Nellie. Bij mij thuis was het precies zo, maar toen ze om twaalf uur uit school kwamen en we vroegen, hoe ze het gevonden hadedn, zeiden ze alle twee: ,Fijn". En zo zal het jou ook, wel gegaan, zijn. We denken, dat altijd vrij, fijn is, maar we vergeten dat werken, ook op school, gezonder is, gezond vooral voor je geest. Gerard Jellema. Je hebt je tijd goed besteed in het Nat. Hist. Museum, Gerard, daar valt veel te leren en voor wie er oog voor heeft, veel te genieten. Dat is een prachtig boek „Dwars door Afrika's wilder nis. Dat is nog wat anders dan dwars door de Donkere Duinen, hé Hier pikt een pauw je hoogstens eens in je vinger, of zet een eend een grote mond tegen je op. Maar daar, in Afrika, brrr, ik hoor de leeuwen brullen en zie de tijgers sluipen en de berg- apen met gluiperige blik uit een boom kijken. Je moet er niet aan denken, maar het is avontuurlijk en dat trekt ons toch, is het niet waar Klaas Jellema. Ja, dat leven van die stekelbaarsjes in deze tijd is reuze interes sant, Klaas, je moet zelf een pot (een ruime, hoor) met stekeltjes in huis nemen, dan kan je zien, als je het en beetje treft hoe de stekels hun nest bouwen en als je helemaal gelukkig bent, dat de jonge stekeltjes, kleiner nog dan speldenpuntjes, geboren worden. Wij heben het vorige jaar er ook in huis gehad. Leine v. Amesfoort. 't Is waar, Lenie, het weer wordt met de dag mooier en jullie hebt het niet zo fijn getroffen in de Raas- vacantie als de laatste dagen, nu je af en toe uit het schoolraam naar buiten kan koekeloeren. Maar gelukkig, na vieren schijnt de zon nog vroujk en aan je je hart nog ophalen. Ik vind het leuk, dat je me raadsels zend, maar als het je mogelijk is, zend dan eens een klein kruiswooraraad- seltje, want m'n ervaring van deze week is weer, dat de kinderen moeilijk het soort raadsels, dat je nu zond, oplossen. Thea en Jacques Engel. Wat een ge zellig postpapier gebruix je voor je briefje, Thea. Roodkapje bij grootmoeder Wolf. Ik zal het mee naar huis nemen, dat vinden m'n kinderen vast leuk. Veel plezier met je in- en verkoopsommen, hoor. Ik geloof, dat jij liever met „Repelsteeltje" op stap gaat. Simon Visser. Jij voelde je in je ge boortestad, Amsterdam, natuurlijk best op je gemak, Simon, en je vond het ook vast wat gezellig om in die grote lichtstad rond te stappen en te genieten van de drukte. Ik vind Amsterdam als stad fijner dan Den Haag en zeker fijner dan Rotterdam, met z'n rommelige drukte. Corrie v. d. Vis, Oosterend (T.) Het laatste van de drie was fout, Corrie. Jam mer, hé? Alle kinderen die fouten gemaakt hebben, hebben ze niet in hetzelfde raadsel gemaakt. De een had het eerste, de ander het tweede, weer een ander het derde niet goed. Jij behoorde tot de laatste groep. Gerard Molenaar. Jij zal je niet ver velen, Gerard, met je vrije tijd. In de eerste plaats is daar die fijne speeltuin, met al die kostelijke speeldingen en dan heb je ook je schooltuin, waar je moet zorgen, dat het onkruid niet al te welig tiert en je andijvie- planten overwoekeren. Nee, veel tijd om met je armen over elkaar te zitten heb je niet. En dat is goed ook. Jan Klunder. Dat is een leuk knutsel werkje, Jan, zo'n schelp van een koptelefoon uit elkaar halen en dan van de magneetjes wat anders fabriceren. Als je het maar niet doet als die vriend van me, die m'n wekker uit elkaar nam en hem niet meer in elkaar kan zetten, want het eerste is gemakkelijker dan het laatste, vergeet dat niet. Hennie Korbee. Ja, dat lijkt me leuk, Hennie, om eens met een vlet naar de over kant te varen. Ik heb het als jongen eens gedaan met een vlet van v. Wouw, zo'n klein wit platbomertje. Ik geloof eigenlijk, dat het wel een beetje gevaarlijk was, maar daaraan denk je niet. Met je grootvader is het natuurlijk veilig en een heerlijk tochtje, als de zon lekker warm schijnt. Sientje Korbee. Nog gefeliciteerd met de verjaardag van je opoe, Sientje. Is het een opoe met grijze haren en vriendelijke ogen? Van die opoe's houd ik. Loeki en Leon v. d. Wal. Natuurlijk, Loeki, je vacantie moet je niet in, maar buitenshuis doorbrengen, anders is het geen vacantie en kan je wel op de schoolbanken blijven zitten. Ik kan me begrijpen, dat je moeder niet van voetballen houdt. Dat is ook geen sport voor dames, hè? Tennissen wel, als je het spel kent. Met schoolvoet- ballen heb je natuurlijk reuze plezier gehad, is het niet? 't Is te hopen, dat het voetbal veld voor jullie deur maar lang onbebouwd blijft. Kuna Visser. Jij hebt verjaardagcadeaux gehad, waar je nu nog wat aan hebt, Kuna en vooral als er eens een regendag tussen al die zonnedagen doorloopt, zal je naar je schetsboek grijpen en je verfdoos te voor schijn halen. Teuntje Kloosterman. Gefeliciteerd, Teuntje, met je nieuwe kleine broertje. Dat was het mooiste cadeau, dat je ontvangen kon. Zo'n levend broertje is toch nog wat anders dan een pop, die „Mamma" roepen kan. Je zal er iedere dag wel van genieten van die kleine hummel en als Cornelis Jan, straks groter wordt, dan mag je met hem wandelen in de wagen en straks aan je hand en als hij zo groot is als jij schrijft hij me briefles. Nelly Rotgans. Als Je veertien bent, mag je onder schuilnaam schriiven. Nelly, Schrijf me dat dus volgende week nog even. Jongens en meisjes, ik ben door de briefjes heen. Tot wederschrijvens. KINDERVRIEND. I. Galm, Halm, Palm, Zalm. II. De Echo. III. Een mug kan wel vliegen, maar een vlieg kan niet muggen. Goede oplossingen ontvangen van: Annie Visser, Co Visser, Simon Visser, Corrie v. Zoest, Thea en Jacq. Engel, Rietje Eskes, Lenie v. Amesfoort, Klaas en Gerard Jellema, Loeki en Annie Janssen, Tillie Bis schop, Ellie Bisschop, Sjaantje en Nellie Reynhout, Marietje Weeda, Rika Koning stem, Gerda Berkhof, Erna Meier, Tiny v. Brederorde, Repelsteeltje, Joop en Willie v. Dijk, Cor v. Bijnen, Mary Jurg, Bali en Annie v. Bu'nen, Gonnie Aarts. Mijn geheel bestaat uit 13 letter en is een fabriek van voedings-middelen. vogel. rivier in Nederland. verpakking. klein dorp klein soort vogel. speelgoed. afval van koren. 2, 3, 4, 5, 10 6, 12, 13 1, 8, 13 4, 6, 5, 13 13, 10, 11, 12, 6 9, 8, 6 13, 8, 7 Maak van de volgende letters een vogel verblijfplaats: a, a, e, i, i, k, k, n, o, o, n, r. In de dierentuin te München is het vo rig jaar een jonge oeran-oetan geboren, die natuurlijk met zorg wordt opgevoed en waargenomen, want het gebeurt niet vaak dat zo'n mensaap in gevangenschap wordt geboren. De eerste weken was de oran-oetan-moe- der vol zorg voor haar baby. Toen leerde ze hem, dat hij ook kan slapen zonder in de lange harige armen van zijn moeder te liggen. En nu? Nu heeft de kleine „Hein" met zijn krans van lange donkere haren om zijn kopje al lang begrepen hoe inte ressant het is, om alleen op ontdekkingen uit te gaan in de grote kooi. Voordat hij leerde lopen, toen hij nog tegen de buik van zijn moeder aan gedragen werd, kon hij wel een tot twee meter hoog klimmen langs het traliehek. Daarna leerde hij op de verder uiteen gelegen sporten van een laddertje klauteren. Nu kan Heintje al op zijn vier benen door de kooi wandelen. Jo- liette, de moeder, is nu ook niet meer zo bezorgd voor haar zoon als eerst. Ze haalt hem niet meer. als ze denkt dat er gevaar dreigt, maar hij moet zelf maar naar zijn moeder zoeken als hij bescherming nodig heeft. Ze hadden afgesproken om na schooltijd nog een fijn partijtje te voetballen, op het grote onbebouwde stuk land, dat even bui ten het dorp lag. Sommigen moesten eerst nog even naar huis, schoenen halen, maar om kwart over vier zouden ze present zijn. En nu stonden de jongens te wachten op Gert en Cor. Waar die toch bleven? Ze hadden er al lang kunnen zijn. Nog even wachten, 't was prettiger om direct met z'n allen te beginnen. Eindelijk, ja hoor, daar kwamen ze aan. Maar ze liepen nog niet eens vlug. Heel langzaam kwamen ze aan lopen. Nu stonden ze nog stil ook en je kon uit de verte zien, dat ze een druk ge sprek hadden. Toen ze dichter bij kwamen dat was eigenlijk wel waar. En de andere jongens, die in spanning hadden geluisterd wat Henk hiervan zou zeggen, gaven hem ook gelijk. Ja, dat was het beste. Op school hadden ze pas nog horen vertellen, hoe veel mensen arm zijn geworden en geld en kleren nodig hebben. Daaraan moesten ze nu maar denken, bij de woorden van Henk. Ook Cor en Gert dachten eraan. „Goed, dat doen we", zei Cor. „All right'' zei Gert, die graag een woord gebruikte, dat hjj van zijn ouderen broer hoorde. De rechtspraak van Henk was goedge keurd. Hier heb je weer van die aardige grap pige poppetjes, die je kunt plakken van een paar rechthoekjes en rondjes. Je knipt de figuurtjes uit gekleurd papier, zoals je ze hier ziet, een paar rechthoekjes, vier kantjes, driehoekjes en wat ronde figuur- In Springfield, in de Amerikaansche staat Colorado werd een sprikhaan gevan gen en met rode verf gekleurd, om hem later weer te kunnen herkennen. Dezelfde sprinkhaan werd inderdaad gevonden, maar nu in Kansas bij de plaats Dadge City, die 1000 mijlen van Springfield ver wijderd ligt. Hoe het diertje zo'n reusach tige afstand heeft kunnen afleggen, is een raadsel. hoorden de jongens al dat ze aan het rede neren waren en het niet eens konden wor den. Hun stemmen klonken steeds bozer en driftiger. Cor hield zijn hand tot een vuist gebald. „Het is van mij!" „Nietes, ik zag het 't eerst!" „Je krijgt het toch niet." In een oogwenk stonden de andere jon gens om Gert en Cor heen en hoorden, wat er aan de hand was. Toen ze samen hier naar toe liepen, hadden ze op de markt een kwartje zien liggen. Gert zei, dat hij het 't eerst had gezien, maar Cor had zich da delijk gebukt om het op te rapen en die had het nu in zijn hand. Van wie was dat kwartje nu? Wie het verloren had was toch niet meer na te gaan, want er was juist die morgen markt geweest. „Van mij!" riep Gert weer. „Van mij na tuurlijk", zei Cor. Bijna waren ze elkaar te lijf gegaan, maar Henk riep: „Kom jon gens, we zouden voetballen. En als Henk iets zei, dan gebeurde het meestal. Hij maakte niet vee) drukte, hij was altijd rus tig, maar juist om die kalme manier van hem had hij altijd de leiding. Ze gingen voetballen, maar nauwelijks was het tijd om naar huis te gaan of Cor en Gert waren al weer aan de gang. En nu kwam Henk er aan te pas. Hij vroeg precies, wat er was gebeurd en toen zei hij beslist: „Nou, we kunnen natuurlijk niet uitmaken, van wie dat kwartje is, want jullie beweren allebei dat je er evenveel recht op hebt en wij hebben niet gezien, hoe het is gebeurd. Dus jullie krijgen het geen van tweeën, maar we doen het in het busje van het crisisco mité, dan kunnen jullie er nooit ruzie over maken." Verbluft keken Cor en Gert elkaar aan en toen naar Henk. Ze hadden al plannen gemaakt om van alles te kopen voor het kwartje. Maar zoals Henk het nu zei. ja, tjes, een trapvormig figuurtje en dan plak je ze op papier. Als je donkere figuurtjes hebt, staan ze het aardigst op wit papier, heb je licht gekleurde figuurtjes geknipt, dan moet je ze op donker papier plakken, daar komen ze leuk uit. Hier zie je een hengelaar, een lachend jongmens, dat vro lijk aan komt lopen en een luie meneer, die z'n krant ligt te lezen in een makke lijke stoel. Of wij die stoel ook zo maxke- lyk vinden, weet ik nog niet! Maar hem bevalt het nogal, geloof ik. Ga maar eens aan de gang, de gezichten en de haren kun je er zelf bij tekenen en ook het water, waar de hengelaar juist een dikke vis uit ophaalt. 54. Tarzan kroop eens rond tn het onderaardse gewelf Hij zag, dat hij gevangen was in een f 'mte onder de grond, groot genoeg om een i --ijn van deze vreselijke dieren te kunnen t vatten Hij begreep, dat hij in het verborgen nest onder de zandbank van de rivier was en ongetwijfeld was de enige kans op ontsnapping door de opening onder water. Kon hij de op pervlakte van het water bereiken? Er waren verschillende bochten en kronkelingen in de doorgang. Of wat meer te vrezen was, zou hij een der andere vreselijke bewoners op zijn tocht tegenkomen? Maar er was geen andere keus en terwijl hij zijn longen vol zoog, dook Tarzan van de Apen in het donkere water van het.hol. Het been, dat de krokodil beet had gehad, was lelijk opengescheurd, maar 't been was niet gebroken, ook de spieren waren niet doorgebeten, doch het gebruik van hel been deed hem veel pijn. Spoedig kon hjj zwemmen en ging de doorgang uit. Deze liep naar boven en kwam tenslotte op de bodem van de rivier uit. Toen de aapman de opper vlakte van de rivier bereikte, zag hjj de kop pen van twee grote krokodillen op korte af stand van zich verwijderd. Ze kwamen snel naar hem toe en met bovenmenscheljjke in spanning greep Tarzan een van de overhan gende takken van een boom vlak aan de kant van de rivier. Hij was geen moment te vroeg, want nauwelijks had hjj zichzelf in veiligheid gebracht of hjj zag de twee geopende muilen vlak onder zich.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 15