De Brabantsche Briet
van
De Tsjechische kwestie in
nieuw stadium?
Ook do Zuidelijke
Zuiderzeepolder dioei!
Volkenbondspersoneel
bijeengeroepen
Eindexamens
FLB*S+ en Lycea
Predikbeurten
Ongelukkige huwelijksreis
Financiering door een
bijzondere leening
KTBEKICHTEN Ê5*
Ulvenhout, 5 Mei 1938.
Amico,
In den winterjas,
mee den kraag op,
hebben we Zondag,
den eersten dag van
Mei, langs de lijnen
gestaan bij ons Con-
cours-Hippique. Sode-
petat, wa 'n zuur
weer. Den Noordoos
ter snéé deur oewen
dikken duffel! Den
Fielp, nogal vatbaai
80 graden is veui
hum, in z'n bakkerij,
zoo de normale tem
peratuur! den Fielp had 'nen wollen das
om zijnen nek gedraaid tot boven z'n ooren.
Déérover zijnen jaskraag hoog opgezet en daar
boven uit traanden twee rooie oogskes en 'n
drupneus.
„Fielp, als ik jou aankijk, krijg ik winter
teenen," zee ik.
„Kekt dan de haanderen kaant huit," raaide-
n-ie me aan: „dan krijgde misschien t wel zo
mersproeten!"
„Ge zit er goed warm in."
„Wa g'aan hoew heigeri doet, doede haan
ginnen rotten happel, Dré!" En toén trok ie
z'n schouwers nog wat hóoger op en schurkte
z'n eigen 'ns lekkèr binnen z'nen jas. „Maar t
zal toch blij zijn has da peefdenspul ier gedaan
is waant eh, we gaan toch z-z-z-zekers nog
p-p-p-pr-propke leggen," bibberde-n-ie: „a-ha-
has ik de prijzen eb huitgerekt."
„Zal nie gaan, Fielp! Tenminste wa mij-n-
aangaat. Onzen Dré en z'n Wieske zijn over,
zie, daar gunder staan ze, bij Trui en nou
Wil 'k m'nen huis nie in den steek laten.
D'n Blaauwe was er natuurlijk ook bij. Da's
te zeggen: bij de kijkers! Nouja da's heele-
gaar gin schande: 99 van de Sport bestaat
nou eenmaal uit er-naar-kijken! Maar den
Tiest was op z'n zomersch. Ze motten 't Hier
boven trouwens toch nog al heet-aan-de-teenen
leggen, eer den Tiest 't gewaar wordt. Als t
heel erg koud is trekt ie hoogstens z'n klak 'n
bietje dieper over den kop en als 't 90 graden
hoofd. Neeë, den Blaauwe maakt nie veul werk
in den schaduw is, hangt ie ze aan z'n achter
van z'n eigen en de jaargetijen loopen langs
z'n jaske effen af.
„Gade gij na hafloop nog 'n bietje proppen,
Tiest?" bedelde den bakker.
„Och, man," foeterde den Blaauwe: „ik snap
nie waar g'over saauwelt! Kek naar de peer
den!"
„Daar is 't veuls te koud veur!"
„Koud???" vroeg den Tiest. „Koud??
In Mei?" En hij beende weg in de richting van
den bouw waar de peerden zoolang stonden
gestald.
Den Jaan was er ook! Vaneigens! Die heeft
verstand van peerden, sinds... den lesten Sin
terklaas! Hij was natuurlijk „streng, incog
nito', want thejretisch zat ie op wa,cht, in dqn
Vic 'z'n boschhuis, mee Herman en 'n leeg hand
kanon (waarvin ie nog nif weet!). Streng in
cognito, ik bedoel daarmee hij bleef bij mij uit
de buurt!
Daar was nogal veul volk! Maar dat witte,
amico! Als er op Ulvenhout iets gaande is,
weet ge nie waar de menschen allemaal van
daan komen!
En toen ik zoo 'ns rond was geweest, ging
ik nog efkens naar de stalling.
Hah! Daar stond mijnen ruiter! Letterlijk
gespoord-en-gelèèrsd! Hij had z'n jockey-
costuumke al aan, stond parmantig in de
leerzen, maar toch had ie zoolang z'nen jas
maar los over z'n schouwers gegooid.
„Ha opa!"" zee-t-ie heesch. Ochèrm,
wat was 't jonk zenuwachtig! Geren had ie
'ns efkens om m'nen nek gaan hangen, dét
zag ik wel, maare... wij waren hier nie alleen
't Was lekker werm in den stal. 't Rook er
straf naar de peerden, uie allemaal in
prima conditie, afgetraind tot den lesten spier
vezel, te stampen stonden van ongeduld. De
beesten schenen te voelen, dat 't 'nen bijzon
deren dag was.
Dré III stond teugen Bles aan. Klopte 'm
nou en dan 'ns op den neus, op den nek, ver
telde 'm iets...!
„Wat denkt ge 'r van, Dréke?" fluisterde-
n-ik.
Hij gaf gin antwoord. Kneep alleen z'n oogen
'n bietje toe en z'n lippen wierden efkens dun
ner. Zóó keek ie me lang en straf aan.
Ik wist 't nou! Winnen!" zat in z'n ziele-
ment, dat éénen zenuwknoedel gelijk was!
„Hebt g'oew nommer al?"
Toen dee ie zijnen overjas open en op borst
en rug hing 'n kolossale...
1 3
„Opa?"
„Dréke?"
„Vermoeden ze al iets, vader en... Wieske?"
„Niks!"
Weer keken we malkaar 'ns aan en 'nen boek
vol woorden vlogen heen en weer, terwijl we...
zwegen. Dan nam ie Bles bij d^n kop, fluisterde
iets in d'ooren van den goeden beest en Dré
z'nen zenuwachtigen asem scheen erg heet te
zijn, want Bles z'n oor snukte op en neer. Dan
neeg Bles z'n groote hoofd opzij, naar m'n
baaske en de dikke spierenbussels in den peer-
dennek trilden, als Dré ze streelde.
Man en peerd waren één, nog veur Dré III
in 't zadel zat! Van de training was ik zeker,
dus efkens sloeg er 'nen golf van groot geluk
deur m'n bloed! Efkens maar! Want ochèrme,
ik kénde die rennen. Daar hoefde zoo weinig
te gebeuren, 'nen ongelukkigen start, 'nen
schrik van 't peerd, 'n kuiltje of boebeltje in
de baan, hinder van 'nen anderen ruiter en
't spel was verloren!
De muziek op 't veld klonk van verweg in
den stal. 't Geroezemoes van 't publiek, 'nen
roep, 'nen lach, waarachter allemaal 'n bietje
spanning, kost ge gewaar worden, hier in de
betrek' elijke stilte van den stal, die 't razend-
kloppend hart was van de spanning, die over
't wye veld hong.
Toen kwam den Blaauwe binnen. Mee z'n
goeie raadgevings. „Dréke, denk er om," zee-t-
ie seerjeus: „ge pakt den kortsten weg, horre!"
„Kortit 'm nou niet afleien, Tiest," zee ik.
„Als ie om zo'nen gekken zet van jou toevallig
denkt, midden in race, dan is 't verloren spul!"
„Maar da's de bedoeling nie," schrok den
braven Blaauwe! „Ik kom 'm alleen maar 'n
bietje op z'n gemak stellen! Want denk er om,
Dré III. ik ben eigens al jaren Keizer op den
boog, ik weet wa wedstrijden zijn: gin zenuwen
manneke!"
„Maar schieten is gin peerdrijen, Tiest,"
zee ik.
„Maar 'nen wedstrijd is 'nen wedstrijd," zee
den Blaauwe: „of 't nou gaat om 't langste
over 'n sigaar te doen, dan wel om 't eerste
aan den anderen kant van de wereld te zijn
mee 'n vliegmachien 't is allemaal kwestie
van kalmte."
„Veur jou, ja! Maar alle menschen zijn ver
schillend, Tiest. Hier, onzen Dré, mot rijen op
de zenuwen van 't peerd en van z'n eigen! Ik
ken dat kunstje."
Den Tiest prakizeerde efkens, keek Dré III
'ns scherp aan, gaf 'm toen 'n hand en zee:
„geluk, Dré III." Steuvig en lang kneep ie 'm
In den knuist en dan sprak ie: „kek 'ns, Dré,
als 't startschot gevallen is, dan dan bestaat
er veur jou niks anders meer dan de eind
streep! Da's den kortsten weg," dien 'k be
doelde. Ge spaart oew eigen nie, oew peerd nie,
oew concurrenten nie, ge bijt oew tanden in
oew lippen en ge hou-d-één dink in oewen kop!
Winnen! Winnen!! Dat motte onder den cours
'n paar keer hardop teugen oew eigen zeggen:
winnen! Dé's den kortsten weg, jonk! Win
nen!" En telkens als den Blaauwe zee: „win
nen", dan keek ie den Dré fel aan en kneep
nog 'ns in zijnen knuist. „Dus...?" vroeg ie.
„Winnen," zee den kleine verbeten!
„Zoo is 't goed, Dré!" Toen verdween ie,
dieën goeien kearel, die 't hart altij op de goeie
plek heeft zitten.
„Dréke, ik ga rou naar de familie, zoo gaauw
als ge aan den start komt, dan zeg ik pas teu-
!gen oew Vader en Moeder: „let goed op nom
mer 13." Ge ziet dus nie onzen kant uit, ge
ziet alleen maar naar de eindstreep, ee! En
als ge nommer één aankomt..." toen pakte-
n-ik z'n kopke tusschen m'n handen: „dan...
dan is Bles jouw eigen peerd! Maar ge mot 'm
in 't bedrijf houwen tot we samen 'n goei werk-
beest gekocht hebben."
't Manneke stond stijf! Tranen sprongen in
z'n oogen. Toen toen vioog ie om m'nen nek,
net als vroeger als ik 'm onverwachts op kost
school bezocht, schroefde m'nen kop tusschen
z'n steuvige armen en heesch fluisterde-n-ie:
„Opa, opa, goeien lieven opa van me!" Ik voel
de z'n leerzen in m'n middel knellen. En ik
docht: „nou, Bles zal dalijk weten, dat ie be-
rejen wordt!
„Nou mot ik gaan, Dré III, denk er om,
winnen! Sjuust zooals den Blaauwe zee! Win
nen! Den race en... 't peerd!"
„Winnen," zee-t-ie terug: „winnen" en ik
zag 'm bleek worden.
Ziezoo, docht ik. Die boontjes staan in de
week. En nou naar Trui en de kinders.
„Zeg, Vader," zee Wieske zenuwachtig
't leek wel of vandaag alle menschen over d'r
zenuwen waren „weet u ook waar Dréke
is. Ik heb 'm van heel den middag nog nie
gezien......!" En heur blaauwe moederoogskes
verdoften, efkens van 'n bietje teleurstelling.
„Sjuust heb ik 'm nog gesproken, Wieske,
in den stal. Ge zult 'm dadelijk wel zien ver
schijnen, horre!" Toen stootte Trui me 'ns
stiekum aan.
Sodemaerel, wat genoot, die ouwe-van-me
stillekens in 't vooruitzicht van de groote
dingen, die te gebeuren stonden
Onderwijl liepen de andere nommers af. Den
spring- en racecours was 't leste geplaatst,
vanweuge dat dieën cours 't hoofdnommer op
i't programma was!
Enidelijk was 't zoo •.Tijd:
De muziek blaasde 'nen pittigen marsch:
„intocht der gladiatoren"!
En statig, langzaam, kwamen 20 renners te
peerd aan den start.
Den asem brokte in m'n keel.
M'n Truike pakte me onder den arm. En
ik voelde, hoe ze me knelde in den bocht van
heuren arm. „Welk nommer hee-t-ie?" fluis
terde ze heesch.
„Dertien."
„Ik zie 'm Ik zie 'm. God, Dré, wat zit ie
daar kranig en fier tusschen al da peerde-
volk."
„Waar hebben jullie 't toch zoo druk over?"
vroeg Wieske.
„Dré, Wies," zee ik, m'n stem was 'n bietfje
van streek, amico: „kinder, nou zal ik oe
zeggen, waarom ik jullie uitgenoodigd heb.
Let op nommer dertien van deuzen troep rui
ters......!" Toen gaf ik Wieske m'nen kijkert.
Of ze al iets begreep...? Ik weet 't nie. Ze
draaide, funnikte aan 't ding, stampvoette om
dat ze 't nie baas kon. Toen, ja! Ze tuurde
en dan riep mijnen zoon ineens: „Vader, da
da da-d-isi-i-i- is onzen jongen!"
„Sjuust," zee ik!
Wit als 'nen doek wierd Wieske. Toen
nam ik ze tusschen Trui en mij in. Ze kost
niks zeggen. Eindelijk: „isdat... mijn...
jongsk... vader?"
De ruiters stonden op 'n rij. Dré zat in den
midden, gunstige plekWij zwegen. Alles
zweeg. Dit was 't hoofdnommer. Hiervoor was
bekans iedereen gekomen! De race mee hin
dernissen!
't Schot!
Twintig peerden sturmden vooruit! Pracht
start!
ijk 'nen aankomenden rukwind, zoo ruisch-
te 't lichte hoevengeweld over 't veld. Wieske
pakte m'nen arm. Drukte heur kopje teugen
m'nen jas. Ze dorst nie te kijken.
Maar zachtjes maakte ik m'n eigen van
heur los. Fluisterde: „kijken, kijken."
„Oow... 't zuchte ze: „als er toch maar
niks gebeurt." Ocherm, ze trilde als 'n jong
blaaike in den wind.
„Wies, let op!" zee ik onverwachts en
hard. Dat hielp. Ze begost den cours te volgen.
Dré lag in de tweede groep. Derdens. Hij
stond in de beugels. Lag mee z'n hoofd op Bles.
Ik begreep...! Hij sprék mee z'n peerd! En...
Bles verstond 'm. Eén, twee, drie... mee enkele
passen vloog ie uit die tweede groep. Dré lag
alleen tusschen hoofd- en tweede groep. Ik
barstte van de zenuwen. „Vooruit!!!" riep ik:
„Dréke! naar veuren!"
Trui begost mee te roepen. Toen kwamen
ze veur den eersten hindernis, 'n Hoog hek
werk. Dat kóst-ie! Dat eigenste hek hadden
wij in ons eigen wei ook staan en daar zwééfde-
n-ie altij óverhenen! De eerste groep raakte
bij den hindernis uit malkaar. Nommer één
bleef efkens dralen. Nommer twee nam den
sprong direct. Sodemearel, dat wierd den Dré
z'nen zwaarsten concurrent, dét voelde-n-ik
op denzelfden oogenblik.
Hah! Dré nam den sprong. Wieske gilde
zachtjes. Ik klopte op d'ren schouwer. „Da's
koek-eten veur 'm, Wies," stelde-n.ik haar ge
rust.
En ,-ls dieën hindernis genomen was, dan
lag den troep verspreid, mee Dré III als nom
mer vier. Nou moesten ze over 'n muurke.
Wéér bleef een van de peerden staan. Bles
pikte 't namaakmuurke of 't lucht was. Den
Dré was nommer twee!
Zenuwachtiger wierd 't geschreeuw en ge
blèr. Veul hadden Dré III, wijd en jongsten
renner, in de gaten en over de wei deinde 't:
„Dré III, Dré III, Dré III," allegaar op de
maat van Bles en zijn draf.
„Heurt ge 't, Wieske?"
En trotsch keken heur blaauwe. ongeruste
oogskes omhoog, 'n zenuwtrekske spuide langs
haren mond onder 't blanke vel en 'k kost nie
nalaten deus blonde schoondochterke, dat mjj
m'nen Dré III gegeven heeft, 'ns efkens in de
kin te knijpen.
„Heurt ge 't? Da's veur jouwen jongen,
Wies!"
„Dré drie, Dré drie, Dré drie!" tot er weer
'n hindernis kwam. 'Nen breejen sloot. Alles
zweeg. In spaning. Nommer één zeilde er
over! Twee kwam nie goed op de beenen te
recht, verloor z'n tweede plaats. Aan... Dré III.
Vijf waren al uit de cours. Gevallen, kansloos
of gestaakt. Aan den kop gingen Dré III mee
zijnen felsten concurrent, dan effen niks, dan
drie, die gelijk laggen, dan 'n stuk of vijf
schuins achter malkaar, die allemaal om de
derde plaats vochten.
't Was 'nen prachtrace!
Toen begost nommer één mee de rijzweep te
werken. Daar kwam 'n heel stuk zonder hin
dernissen. Dré III keek om! Sodepin, daar
schrok ik van...! Maar wat deed ie? Hij smeet
z'n zwipke weg, ging weer staan in de beugels
en lag z'nen kop tusschen Bles z'n ooren. Hij
was gatsammen weer aan 't prevelen mee
zijnen beest! Gin spoorke van zenuwen meer.
Ik wist wat ie teugen Bles zee... „Win
nen!" „Winnen,' Bleske!" En ondertusschen
van die zachte klaskes mee z'n tong. „Win
nen", „Winnen".
't Wierd 'nen nek-aan-nek race tusschen
hem en den felsten teugenstander, die bekans
van start af nommer éen aan kop lag.
„Oooooo— kreunde Wieske.
„Wat is er meid?"
„Dat ie toch dien een niet kan inhalen!"
kreet ze zachtjes, bijtende op heur kneu-
seke. Onzen Dré, m'nen zeun, had nog gin
woord gezeed. Alleen veegde-n-ie, hier in die
kou, 't zweet van z'n veurhoofd. En ik hoor.
de 'm mompelen: „God, wat 'n jongen!"
Trui bleerde, schreeuwde: „Dré III, Dré
III!" Zij maakte telkens 't roepspulleke aan
den gang, zonder dat ze 't wist.
Toen den lesten hindernis. Struikgewas
mee 'nen sloot erachter! Nommer éen vloog
er over, Dré vloog er over!
Nou den eindspurt.
Allemachtig, amico, nou begost mij ook
't zweet uit te breken! Nog 'n telleke en 't
was beslecht. En nog hingen die twee aan
malkaar vast, mee den andere 'n neus vóór
Dré III.
„Bles!" riep ik. „Bleske, Bleske!"
Men nam den roep over. Bles moest het
hooren.
Hoorde-n-ie 't?
Ik zag 'm d' ooren splitsen. Zég 'm luiste
ren. Maar... ocherme... dat kostte 'm tijd!
'n Duuzendste seconde, maar 't kóstte tijd.
Den tijd van 'n halve lengte! 'k Had de haren
wel uit m'nen kop kunnen trekken! Mijn
Dré drie, Dré drie, Dré drie!" wierd er
weer gebruld. Hè?? Nóg won den Dré
op nommer een. Nóg. Nóg! Nóg!!
En toen... amico... toen zweepte den eer
ste z'n peerd in de flanken, spoorde 't en be
gost, op leven en dood aan de leste vij
meter!
Wat zou Dré nou doen? vrog ik m n eigen
radeloos af. Vijftig meters. En oew peerd nie
sparen!
Maar toen schoten Dré de leste woorden
van den Blaauwe te binnen, vertelde-n-ie me
later!
„Winnen! Niks sparen! Eén ding! De eind
streep!"
En wat Bles nog nóóit gebeurd was, ge.
beurde 'm nou, hij wierd... fel gespoord! Dan
wipte Dré omhoog, gaf de teugels totaal
vrij, blies Bles woordekens in, won, won, won
op nommer éen mee centimeters, centime
ters...
Goeie genade, 't hart zat in m'n keel...,
de spanning was zóó groot, dat ge den wind
in 't jong geblaart kost hooren, nog enkele
enkele meters... Wét gebeurde er? Wat
voerde Dré daar uit? 't Was of ie op gin
peerd meer zat, zoo loch gooide-n-ie z'n eigen
van 't zadel. Efkens, 'n tiende seconde was
Bles zonder ruiter.
En in dét oogenblik sprong Bles 'nen me
ter vóór den concurrent. Aan de eindstreep!
Amico, ik heb nog nooit zo'n spanning mee
gemaakt! 'n Uur later bonsde m'n hart nog!
Wat 'n ingeving, om bij de drie leste passen
zoo uit 't zaal te veeren, dat 't peerd efkens
zonder gewicht is en dus! dus altij 'n hon
derd vijftig pond vóór is, op den teugenstander!
Wat was 't goed gewist, dat den Blaauwe,
ouwen wedstrijdwinner, den Dré efkens was
komen trainen in de allerleste minuut!
Ik ben m'n peerd kwijt!
Zekers!
Maar veur gin duuzend guldens had ik 't wil
len houwen!
Die twee, Dré en Bles, die hóóren bij mal
kaar!
Wieske heeft staan simmen van plazier!
M'nen zeun keek naar z'n jongske of ie 'm
nog nooit goed gezien had. En Ulvenhout?
Ulvenhout nam Dré III op de schouwers en
huldigde den besten ruiter, dien 't ooit bezeten
heeft!
Den spiets van den Fielp was er eenen mee
ermen-en-beenen. En gefuifd amico, plazier
g'adü Van den Fielp z'n propke is niks meer
gekomen, dat verstade!
Maar nou schei 'k er af.
Veul groeten van Trui, van m'nen piqueur en
als altij gin horke minder van oewen t.a.v.
DRE.
Engeland en Frankrijk zouden
adviseeren Henlein gedeeltelijk
zijn zin te geven.
Welingelichte kringen te Parijs zijn van
meening dat naar aanleiding van de
Fransch-Britsche besprekingen de gezanten
van beide landen opdracht zullen krijgen
den leiders van Tsjecho-Slowakije den raad
te geven ten gunste van de Du.tsche min
derheid tot de uiterste concessies te gaan.
Concessies, voorzoover vereenigbaar met de
onafhankelijkheid van den staat. Een be
vestiging van dit bericht is echter noch te
Londen, noch te Parijs te krijgen.
Wel wordt vernomen, dat de Britsche ge
zant te Praag opdracht heeft om met zijn
Franschen collega te overleggen, wanneer
het juiste moment is in verbinding te tre
den met de regeering van Tsjecho-Slowa
kije, doch men weet niet, of reeds een
oogenblik is uitgezocht.
Een definitieve oplossing en verzoening
tusschen de centrale regeering van Tsjecho-
Slowakije en deze minderheid zal pas tot
stand komen, indien de regeering te Ber
lijn, welker verbinding met de partij der
Sudetenduitschers buiten twijfel is, zelve
een vriendschappelijke regeling binnen het
kader van den staat Tsjecho-Slowakije
aanneemt.
De Fransche cxyministcrprcsidcnt Tardieu
schrijft in het weekblad Gringorie o.a. dat
Frankrijk met Tsjecho-Slowakije ver-bonden
is door twee verdragen, welke nog steeds
van kracht zijn.
Gaan wij nu, omdat Duitschland twin
tig keer het verdrag van Versailles heeft
geschonden, uitroepen, dat dat verdrag
dood is? In ieder geval, aldus Tardieu, om
terug te komen tot Midden-Europa, het is
niet aan het Frankrijk van 1938, den erf
genaam van het Frankrijk van 1914 op de
overeenkomsten, welke het teekende, de
theorieën van het vodje papier van Beth-
mann Hollweg taoe te pasen. Men kan on
derhandelen over wijzigingen, maar men
heeft niet het rescht ze nietig te verkla
ren.
Ministerraad te Praag.
Officieel wordt medegedeeld, dat de be
perkte ministerraad gisteren is voortgegaan
met de bespreking van zekere bijzonderhe
den van het nationaliteitonstatuut. Men
hield zich in het bijzonder bezig met ecni-
ge vraagstukken, die steeds actueeler wor
den in verband met het feit, dat de Fran
sche en Britsche regeeringen hün gezan
ten hebben opgedragen de Tsjechoslowaak-
schc rcgcering de raadgevingen over te
brengen, waarover beide regeeringen het bij
de besprekingen te Londen eens zijn ge
worden. Dit zou dus wijzen in de richting
dat Engeland en Frankrijk inderdaad de
bovenomschreven stappen zouden hebben
gcdaanl
Avenol handelt raadselachtig.
Zal hij aftreden? Gaat het om
salarisvermindering? Heeft
de Pers het gedaan?
De Volkenbondssecretaris Avenol heeft
een raadselachtig besluit genomen. Het ge-
heele personeel, aldus de N.R.Ct., alleen de
portier, liftjongens, werkvrouwen enz. uit
gezonderd, is opgeroepen tot een gemeen
schappelijke bijeenkomst hedenmiddag. Dit
is voor het eerst sinds het bestaan van den
Volkenbond, dat een dergelijke oproep tot
het geheele personeel is gericht. Over de
reden hiertoe, wordt de grootste geheimhou
ding in acht genomen.
Zal Avenol aftreden?
Men vraagt zich af of Avenol, ondanks de
verleden week gegeven tegenspraak, toch
van plan zou zijn als secretaris-generaal af
te treden, zooals volgens de verleden week
in Londen loopende geruchten, de wensch
van Neville Chamberlain zou zijn, die het
voor de toekomst van den Volkenbond raad
zaam zou achten, dat dé Geneefsche inter
nationale instelling onder geheel nieuwe
leiding wordt gesteld. Op het ontslag van
Butler verleden week als directeur van het
internationaal Arbeidsbureau zou dan thans
dat van Avenol als secretaris-generaal van
den Volkenbond volgen.
De eindexamens aan de R.H.B.S. te Den
Helder, allen dit jaar afgenomen worden
op 24. 25, 27, 28, 29 en 30 Juni en 1 Juli, die
aan de R.H.B.S. te Alkmaar op 1, 2, 4, 5 en
6 Juli voor wat de A afdeeling en 8, 9, 11, 12,
13, 14 en 15 Juli voor wat de B-afdeeling be
treft.
Deskundigen zijn voor Den Helder: Mevr.
G. Faber—Gouwen tak te Amsterdam, dr. W.
P. Jorissen te.Leiden en G. Bolkcstein te Am
sterdam.
Voor Alkmaar, afd. A: Mevr. W. do Vrecse-
van de Poll te Voorschoten; dr. C. Visser te
Delft en mevr. A. C. Engelhart—Knappert te
Utrecht.
Voor Alkmaar afd. B: ir. F. J. Heyligers te
Utrecht, dr. R. Brinkman te Groningen en
mej. dr. A. Duinker te Haarlem.
De eindexamens der afdeeling hoogere
burgerschool A. van het Gemeentelijk Ly
ceum te Den Helder zijn vastgesteld op 29
en 30 Juni en 1 Juli: deskundigen mej. dr.
G. H. J. van der Molen te Aerdenhout; J.
van Dijk te Amersfoort en mr. F. H. Poser te
's-Gravenhage.
Voor het R.IC. Lyceum te Alkmaar wor
den de eindexamens gehouden on 27 en 28
Juni; deskundigen zijn dr. N. H. Kolkmeyer
in de Bilt (U.), dr. L. Seckles te Utrecht en
mevr. H. Ph. OvereynderMesenig te Lei
den.
Gisterochtend heeft de rechtbank te Zut-
fen uitspraak gedaan in de zaak tegen H.
J. H., arbeider te Gorsel, die terecht had
gestaan wegens oplichting van de woonin
richting Vergeer te Zutfen, voor een bedrag
van 4300 gulden. De verdachte had met deze
goederen, een huis te Warnsveld ingericht,
dat hij met zijn aanstaande vrouw zou gaan
bewonen. Op de huwelijksreis was hij er van
door gegaan, zijn bruid aan haar lot overla
tende.
De eisch was zes maanden gevangenis
straf, door te brengen in een bijzondere
strafgevangenis.
De rechtbank sprak den verdachte, die
zich uitgegeven had voor reclasseerings-
ambtenaar, vrij.
ZONDAG 8 MEI.
Ned. Herv. Gemeente.
Anna Paulowna, vm. 10 uur, Ds. Vorstman.
Ilippoiytushoef, voorm. 10.30 uur, Ds. Van
Beek. Doop.
Den Oever, nam. 2 uur, Ds. Van Beek.
Doopsgezinde Gemeente.
Hippolytushoef, vm. 10 uur, Ds. de Wilde.
Evangelisatie.
Rreezand, voorm. 10 uur, de heer Boon.
Nam. 3.30 uur, de heer Boon.
Hippolytushoef, voorm. 10 uur, de heer
O. Deen.
Den Oever, nam. 4.30 uur, de heer O. Deen
Gedeputeerden van Noordhollanj
dringen op spoedige uitvoering
Ged. Staten van Noordholland hebb«n
zich met een schrijven tot den Raad van
Ministers gewend, waarin zij een pleit voe.
ren voor versnelde uitvoering van de inpol.
dering van de ZuidsJijkc polders in de a[
gesloten Zuiderzee. Zij wijzen er in jjt
adres op, dat het aantal werkloozen in de
hoofdstad des lands nog zeer groot is
einde Maart bedroeg dit aantal nog 53575
betgeen 933 meer is dan in Maart 1937
en dat de uitvoering van genoemde wer.
ken een goede gelegenheid zoude bieden een
niet onaanzienlijk deel van die werkloozen
daarbij aan arbeid te helpen, terwijl aan dit
werk ook het groote voordeel verbonden ls
dat daardoor nieuwe bestaansbronnen wor
den aangeboord.
Gedeputeerde Staten spreken voorts de
meening uit, dat de verschillende bezwaren
welke tegen eene vervroegde uitvoering van
die inpoldering naar voren zijn gebracht
niet van zoo ernstigen aard zijn, dat zij
niet zouden kunnen worden overwonnen en
dat de dringende noodzaak om een grooter
aantal werkloozen aan werk te helpen, het
voor die vervroegde uitvoering noodige tref
fen van afzonderlijke maatregelen zoowel ten
aanzien van de aanschaffing van het benoo-
digde materieel als ten aanzien van de per
soneelsvoorziening wettigt.
Wat den financieelen kant van de zaak
betreft, wijst het college op de mogelijkheid
om voor de vervroegde uitvoering van dit
groote werk, waarbij tal van werkloozen ar
beid zullen kunnen vinden, een beroep te
doen op het Nederlandsche volk, bijv. door
het uitschrijven van eene bijzondere leening
tegen een rentetype lager dan het normale.
Gedeputeerde Staten verwachten, dat een
dergelijk beroep in ruimen kring weerklank
zal vinden.
ANNA PAULOWM
Bouwvergunning*
B. en W. verleenden vergunning tot deiï
bouw van een dubbel woonhuis in 't Bosch*
je aan nievr. de wed. Van der HorstStam*
mes en den beer C. Keijzer.
De lieer Chr. Dekker te Schagen is met
de architectuur van het te bouwen perceel
belast.
WlERlNdEN
Burgerlijke stand van 25 April
t.m. 6 Mei 1938.
Geboren: Hilda Marianne, d. v. S. Koord
en M. Koster; Petronella Anje, d. v. T. Ho*
ving en J. Leijenaar; Jan, z. v. M. Tijscn
en G. M. Kingma; Klaaske, d. v. P. Vogel
zang en T. Schipper; Meintje, d. v. J. E
Kaptein en A. Asjes.
Ondertrouwd: G. W. Waiboer en T. Kooriï
M. C. Hollander en G. W. Koorn; J. Ansinki
en G. v. d. Velde.
Gehuwd: Gcene.
Overleden: Jacob Tijscn, 74 jaar, cchtg. v.
M. Kool; Dirk Klein, 63 jaar, echtg. G. Mul*
der.
Dienstplicht.
Het jaarlijksch onderzoek van militaire
klecding zal in deze gemeente plaats vin*
den in het Raadhuis te Hippolytushoef, op
30 Mei a.s., voor de lichting 1926, des nam.
2 uur, en voor de lichting 1929 des nam.
2.45 uur.
POLITIE. Verloren: een pak hakbijlen.
A v/AJl A A 1'Y LI iOI LU
Inl. bij den Kem.bode.
ALKMAAR, 6 Mei.
Aardappelen 4—4.90, aardbeien 9—31, an*
dijvie 22—23, asperges 1241, bloemkool 1
12—18, idem II 810, gele kool 5.908.F
kropsla 15.20, komkommers 712, Plf,
5.50—7, peterselie 5.—, postelein 0.09—1D- J
rabarber 4—7, raapstelen 0.70—1-40, raaU'
1.20—2.80, selderie 0.703, spinazie 0.12—"
snijboonen 0.43, tomaten 32—35, wortelen
-17, witlof I 8—11.50, idem II 5—7-
ALKMAAR, 6 Mei.
Kaasbeurs. KI. Edammer 10 plus, a(1.n'
bod 4580 stuks, verkocht 3900 stuks, !'nJs
f 1920.50: Commissie 40 plus. aanbod
'l\) pillb. clcti»'"
verkocht 140 stuks, prijs f 19.5025.50 F
50 Kg. Totaal: annbod 4720 stuks, verkoe
4010 stuks. Aanwezig 1 fabriek.
ALKMAAR, 6 Mei.
Op de lieden gehouden Graanmarkt
ren aanvoer en prijzen als volgt: 15
voertarwc 7.50—7.75, 1 HL. rogge 6.—
IIL. gerst chev. 7.257.75', 149 Hl-- ^a\.
f46.50, 22 IT.L. hoonen, w.o.: bruine 11-;
citroen 11—14, duiven fi.50—9.50 en
booncn 21—22: 2 IIL diversen; 21 H.L. em
ten, w.o. kleine groene 10—10.25. ora"\*.
1625 en vale erwten 712. Tota"' n0nxp
245 ILL.'s Alles ner 100 Kg. Handel m-'
ALKMAAR, 0 Mei.
Kaasmarkt. Aangevoerd 36
zijnde 108.000 Kg.: Fabrieksbaas k K„#
f21.50, boerenkaas kleine f21.50 per ->0
Handel matig.
RROEK OT> T.ANOENUT.TK. 7 Me'. fl
Aanvoer: 650 Kg. ra ba-hor f 5.30, F'
Kg. D. witte konl f 8.509?0.
NOORDSE1'PWOl'DE. 7 Mei.
Aanvoer: 500 Kg. peen 3 90. kleine P
2.19, ronde kool 8.60—10.00. 2900 K"
kool 8.108.S0, D. witte okol 8.60 lO-"0-
