imz
VAM
Met Kerstmis mag de
Postbode aangeschoten zijn!
PROGRAMMA
SLECHTS SCT.PER PAK
E D G A R R I C
BURROUGH
Brieven uit Zuid-Afrika
Blanken en kaffers vieren Christmas
vin.
lp O
DOOR
No. 28.
Op het geluid van zijn stem draaiden de
kinderen zich om. Met wijd open ogen keken
ze hem een ogenblik aan, daarna vluchtten zij
gillend naar het dorp. Op dit alarm kwamen
verschillende krijgers met haastig meege
nomen speren te voorschijn. De jongen hield
stil, de glimlach verstijfde op zijn gezicht, toen
de mannen met wilde kreten op hem toe
renden. Akoet riep hem terug te komen. In-
plaats daarvan strekte hij zijn hand uit als
een teken van zgn vredelievende bedoelingen,
maa- dit werd beantwoord met het opsteken
van de speren. Zij kwamen naar de jongen
toe, doch niemand raakte hem aan. En weer
voelde hij het korte nekhaar overeind komen.
Hij kneep zijn ogen dicht. Een plotselinge
haat kwam in de plaats voor de blijde ver
vriendschap, die een ogenblik te voren in zijn
blik had gelegen. Met een laag gebrom, dat
veel leek op he gebrul van een beest, keerde
hij zich om en verdween in de jungle. Akoet
wachtte hem in een boom op. De wijze oude
aap drong aan op een vlucht, omdat hij wist,
dat de wilde, zwarte krijgers hem zouden
zoeken. Maar de zoon van Tarzan bleef.
Woede en haat hadden hem in hun greep. Hij
wilde vechten, hoewel hij wist, dat hij deze
gewapende mannen niet tegemoet kon treden
met zijn ongewapende handen. Terwijl hij
langzaam door de bomen liep, hoorde hij be
neden zich de wilden schreeuwen. Meer dan
een mijl vervolgde hij hen vanuit de bomen,
tenslotte keerden zij terug. Een jonge krijger
liep achter zijn makkers aan, terwijl ze langs
het nauwe pad terugkeerden. Een grimmige
trek gieed over het gezicnl van ue jongen.
Zachtjes spoedde hij zich voorwaarts, totdat
hij vlak boven de niets vermoedende zwarte
was, en besloop hem als Sheeta, de panter,
zijn slachtoffers besluipt. Plotseling en ge
ruisloos sprong hij naar voren op de brede
schouders van de krijger. Terwijl hij op hem
neerkwam, sloeg de zwarte tegen de grond,
de vingers van de zoon van Tarzan zochten
en vonden de keel van de man. De wilde vocht
dapper om uit de greep los te komen, doch
tevergeefs.
In mijn vorige brief werden de voorberei
dingen voor het Kerstfeest beschreven.
Nu, op den eersten Kerstdag, ontving ieder
zijn Christmasbox (Kerstgeschenk) en was
het een over en weer geven van cadeaux.
Sommige besteden daar zeer veel geld aan; de
dames krijgen meestal een pracht van een
kapdoos, want poederen en verven of nagel-
politoeren is hier zeer in de mode; anderen
ontvangen weer een ijskast van hun echt
genoot enz.
Onze eetkamer was geheel versierd als een
feestzaal en de tafel zag er keurig verzorgd
uit. Ieder ontving naast zijn bordd een soort
surprisepakket wat men aan de einden moest
vastnemen en uit elkaar trekken, het was n.1.
een kleurige papieren rol en deze viel dan met
een harden klap uit elkaar. Nader bleek dat
ieder pakketje een opgerolde papieren muts
bevatte en een mooi bewerkt papieren servet.
Wij waren dus spoedig gekleed voor den
feestdisch en lieten ons de groote verscheiden
heid van spijzen goed smaken; de kal
koen kreeg een flinke aftakeling en de wijn,
die hier over het algemeen niet duur is, werd
flink aangesproken.
's Avonds kwamen nog vele andere dranken
op tafel en de postbode kwam met een papie
ren muts op, (eenigszins aangeschoten) zijn
welkome post bezorgen en happy Christmas
wenschen. Hij dronk zooals bij bijna ieder, zijn
glaasje mee en daar kan nu eenmaal niet
nuchter bij blijven. Zooiets zou in Holland wel
met ontslag volgen, doch hier is op zulke
dagen veel geoorloofd.
Na het avondeten besluiten wij de stad eens
ln te gaan. Het is een feestelijk gezicht,
overal en iedereen loopt met een papieren
muts op. Velen zijn met een spreuk gedecoreerd
als: „kiss me to night" of „I like you", enz.
De dames hebben nog een soort van papieren
kwast in de hand, welke in lange reepen
eindigt en waarmede zij ieder die hun sym
pathie heeft mee in het gelaat slaan om de
aandacht te trekken. De kaffers hebben ook
hun feestelijkheden en verschijnen in lange
optochten met mandolines en gitaar in
kleurige pakjes. Ze verven hun gezichten en
voeren allerlei grappige dansen uit.
Het is een drukte van belang op straat en
soms is er bijna geen doorkomen aan. Het is
Zaterdag en dus zijn de bars alle stampvol.
Er wordt meer gedronken dan gebruikelijk is
en dat i s dikwijls al veel, want men ziet hier
veel meer dronkenschap dan in Holland. In de
bars wordt ook veel gehandeld met en gewed
op paarden en honden; voorts gedobbeld en
gekaart. Er zjjn veel menschen die een goed
loon verdienen en de weelde niet kunnen
dragen, doch vergeet niet, dat er ook veel
armoede onder zeker soort blanken wordt ge
leden.
De bars hebben hier ook alle schoteltjes
met lekkernijen voor hun klanten gereserveerd,
waarvan iedere bezoeker gratis gebruik kan
maken.
Plakjes worst, zoute haring, hompjes kaas
enz. enz., ook schoteltjes met kleine aard
appeltjes jnet schil er om en een bakje met
zout daarbij worden meestal warm gepresen
teerd.
Wij gaan een hotel binnen en moeten den
kellner aan zijn jas vasthouden om aan de
beurt te komen en het is een toer om een be
hoorlijke plaats te veroveren. Overal is het
een en al vroolijkheid en enorm druk. Men
heeft van af het balcon een mooi overzicht
over de feestgangers.
Er passeert nu ook weer een kafferoptocht
en het is een koddig gezicht hoe zij zich
draaien en wenden op de tonen der muziek;
het lijkt wel een troep kronkelende slangen.
Sommigen hebben hun gezicht zwart geverfd
en hun lippen wit.
Den tweeden dag verloopt iets rustiger daar
nu de meeste winkel, en vooral de bars, ge
sloten zijn, doch het volk loopt nog met de
muts op en de kaffers gaan ongeveer door tot
Nieuwjaar met hun feestgebruiken en voeren
kafferdansen uit op de pier om prijzen. Als de
prijs is behaald, gaan zij weer in optocht onder
groot lawaai huiswaarts.
Met Nieuwjaar zijn de feestelijkheden onge
veer in denzelfden geest en velen halen dan
hun kerstmuts weer voor den dag. Er worden
boerendansen georganiseerd. Er is ook veel
drukte van touristen in deze dagen in Kaap
stad, want velen brengen hun vacantie aan
zee door.
Wij gaan 's middags naar het strand aan
Sea Point en daar is het een enorme drukte,
doch het strand is zeer smal en de zee gevaar
lijk door zijn trek, net als dikwijls in Holland
het geval is. Van zwemmen kan dan ook
weinig komen. Men springt maar zoo'n beetje
op en neer in het water.
Wij gaan ook een bad nemen, doch het
water is erg koud, door de stroomingen vanaf
de Zuidpool, maar nu het uit het water zeer
warm is, voelt men het des te erger.
Onder een groot afdak, waar zich ver-
verschingstenent bevinden, is ook een band;
die speelt afwisselend vroolijke deuntjes en
bekende Engelsche liederen. Spoedig ver
zamelt zich een groote groep kinderen, welke
alle in badcostuum bij elkaar zijn geroepen op
de aanwezige tribune en nu formeert zich een
geheel zangkoor onder leiding van den diri
gent van de band. Het zijn niet alle kinderen
uit Kaapstad, doch ook uit alle oorden van het
land en het is aardig te hooren, hoe mooi zij
de bekende liederen onvoorbereid samen
zingen.
Er zijn er ook eenigen, die op de maat van
de muziek op verzoek eenige dansen uitvoeren
en daar speciale schoentjes voor aantrekken
met metalen teenen en hakken gemonteerd.
Het lijkt op een kleppermarsch, doch wij
staan verbaasd hoe mooi zij dit kunnen en zoo
juist op de maat van de muziek. Het mankeert
dan ook niet aan het noodige applaus voor het
„tappen".
Het water is hier veel zouter dan in Holland
en er is een douche aanwezig met zoet water
om af te spoelen.
Er zijn kleedkamers voor heeren en dames,
alsook douches en doek. Het bad is gemengd
en toegankelijk voor slechts één six pence.
Het overige strand wordt vrijgelaten, maar is
niet zoo aangenaam, en er is niet zooveel ver
maak en het is bezaaid met groote klippen
en nog smaller dan het verhuurde gedeelte.
Strandtenten ziet men hier weinig, want daar
is haast geen ruimte voor en men behoeft dus
geen gymnastische toeren over de touwen te
maken.
Na een genotvollen dag keeren wij huis
waarts, om den volgenden dag naar den
dierentuin te gaan, welke gratis toeganke
lijk is.
De dierentuin in Kaapstad is niet groot,
doch toch interessant om te zien, daar de
dieren bijna in hun natuurstaat leven.
Achter een afrastering zagen wij de leeuwen
in een kloof een schaap verorberen. Ze leken
voor ons mooier en levenslustiger dan in
Holland. Prachtige zwarte beeren en mooie
soorten apen en slangen, doch de ijsberen
waren minder in hun schik met al die warmte
en liepen loom heen en weer, met de tong uit
den bek. De dierentuin ligt in een prachtige
omgeving van bosschen, lanen en bergen en
het is een genot daar te vertoeven.
Hierna gaan wij naar het nabijgelegen
Rhodes memorial; dit is een prachtig monu
ment, gewijd aan de nagedachtenis van Cecil
John Rhodes, die in 1881 Parlementslid was
en veel heeft bijgedragen om Zuid-Afrika
onder Britsche vlag te brengen.
Rhodes stierf in 1902 en wordt in de ge
schiedenis herdacht als een held, doch over
het algemeen spreken de echte Afrikaners niet
met lof over hem. Wij genieten hier van de
heerlijke natuur en de bouwkunst, die hier is
te aanschouwen. Een groote, hooge poort, uit
mooie granietblokken opgebouwd, geplaatst
op een hoog platform met een monumentale
trap, waar opzij aan iedere trede aan weers
zijden gebeeldhouwde leeuwen rusten, die bijna
echt lijken. Groote gedenkplaten met opschrift
zijn in de wanden geplaatst, want er zijn ook
nog eenige generaals daar bijgezet.
Als we het monument verlaten, gaan wij
nog wat hooger op en ontwaren daar een
theehuis, hetwelk geheel van takken en boom
stammen is opgebouwd en gebruiken daar een
kopje thee in een gemakkelijke stoel, ook al
van takken vervaardigd, evenals de tafels.
Wij genieten hier dus wel van al het moois,
dat Afrika biedt, doch verlangen toch weer
spoedig aan het werk te gaan, daar wij hier
niet zijn gekomen als vacantiegangers, doch
om geld te verdienen. Wij zijn nog te kort in
het land om ons veel uitgaven te kunnen ge
troosten. Wij zijn nog geen twee maanden
hier en hebben onze vacantie, om dat dit hier
zoo de gewoonte is van Kerstmis tot Nieuw
jaar en we hopen er het volgend jaar meer
van te maken.
Wij kiezen op den terugweg een anderen
weg en gaan nu meer door de bosschen. Vele
lanen zijn hier met eikenboomen beplant, maar
over het algemeen zijn het wat men noemt
gomboomen. De Engelschen noemen het blue
gom trees. Of zij gom afscheiden weet ik nu
nog niet, doch de naam zou het bijna zeggen.
Zij geven aan het bosch een heerlijke geur.
Wij komen doodmoe thuis en na het avond
eten zoeken wij gauw onze slaapkamer op.
Volgende maal hoe het gaat met ons werk
en ons vertrek naar Johannesburg.
J. v. W.
WAT EEN AAP VAN EEN AAPI
Een jacht van vier en twintig uren werd
gemaakt op een groote, niet getemde aap, die
zijn eigenaar mr. Stanley Dale van Bellevue-
terrace. Hendon (Middlesex) was ontvlucht.
Het dier, dat uit Afrika was opgezonden en
zeer gevaarlijk was, drong eenige huizen
binnen, viel daar vrouwen aan; rukte in
de tuinen de planten uit den grond en deed
alles wat een net opgevoede aap niet zou
doen. Ten slotte slaagde men erin den aap
te vangen en aan zijn meester terug te
geven.
PRO 25-0419*
WOENSDAG 13 JULI.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. VPRO.
6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek (Om ca. 8.16 Ber.).
9.30 Kookpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om ca. 12.15 Ber.)
12.451.45 VARA-orkest. In de pauze: Gra
mofoonmuziek.
2.00 Esmeralda-septet, soliste en gramofoon
muziek.
3.00 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 De Ramblers.
6.30 Causerie „Goethe en Wij".
7.00 Gramofoonmuziek.
7.06 Vocaal concert met orgelbegeleiding.
7.308.00 Causerie over Bach.
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.20 VARA-orkest.
9.00 Radiotooneel.
9.30 „Sylvia"-Amusementsorkest en solist.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Trioconcert.
10.30 Gramofoonmuziek.
11.00 Orgelspel.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 m.
NCRV-uitzending. 6.307.00 Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (Om 9.30
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.20 Zang met pianobegeleiding en gramOr
foonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
1.00 Reportage.
I.30 De Gooilanders en gramofoonmuziek.
2.45 Gramofoonmuziek.
3.00 Pianokwartet „Die Hoghe" en gramo
foonmuziek.
4.10 Gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Voor de kinderen.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.30 Taalles en causerie over het Binnea.-
aanvaringsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Land- en tuinbouwpraatje.
7.458.00 Reportage.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 Orgelspel.
9.00 Exegetische causerie.
9.30 NCRV-orkest en soliste.
10.45 Gymnastiekles.
II.00 Vervolg concert.
11.30 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
FEUILLETON.
15.
door Jan W. Jacobs
17.
En de „Volks" dééd het!
De kleine groep idealisten die zich rond
haar verzamelde, had groote plannen en, in
dien de zakelijke leiding de touwtjes niet
strak had gehouden, was de kas gauw leeg
geweest. Dat begreep Lettie Fieberman ook
en al was ze nog zoo enthousiast over het
plan van Al Leslie om nog voor het volgend
jaar zijn scenario „De machten der wereld"
uit te werken, ze had voldoende bij de Neer
landa geleerd om te begrijpen, dat de prac-
tische kant der reclameopbrengst niet ver
geten mocht worden. Zij was het, die de
„Vereeniging der vrienden van de Volksfilm"
stichtte, die propagandisten aanstelde om
voor het cultuurfonds te werken. En ook
onder haar leiding werd het programma op
gesteld. waarin de namen genoemd werden
van vooraanstaande kunstenaars, schilders,
architecten, beeldhouwers, schrijvers, musici,
ja zelfs van zakenlieden, die zich bereid \'er-
klaard hadden het streven van de „Volks" te
steunen. Doch het waren niet alleen de be
sturen der arbeidersorganisaties, het waren
niet alleen de leiders der ontwikkelingsinsti
tuten, die belang stelden in het werk van de
Volksfilm! Ook de directie van de Sterfilm
mij., die der Neerlanda en van de overige
filmondernemingen zagen met belangstelling
uit naar de eerste schreden der jonge onder
neming die beloofde de vernieuwing der
filmkunst na te streven en die niet op finan
ciële winst uit was.
En onder degenen, die het meest nieuws
gierig waren naar dit nieuwe ondernemen,
behoorden natuurlijk de vrienden van Ribour-
din, die steeds warm belang stelden in alle
ervaringen en plannen van het hoofd der
oude porcelein-firma, en die, nadat deze zich
zoo plotseling had teruggetrokken, reeds wed
denschappen hadden aangegaan met de
ondertoon van „wacht maar es af, lach maar
niet te vroeg! Die is niet van gisteren! Je
zult zien, dat die Ribourdin kapitale plannen
heeft! Die laat zich maar niet zoo uit het
veld slaan; wat dié man aanpakt, moet een
succes worden!" En in de Club herinnerde de
één den ander er aan, hoe ze gelachen had
den om dat plan van de Neerlanda, hoe de
meest conservatieve had geraden, dat je je
bij je vak bij je branche moest houden
en als je gewend was op soliden grond te
bouwen en solide was het huis Robour-
din! je niet beginnen moet met lucht-
kasteelen. En was dat iets anders dan een
luchtkasteel geweest, zoo'n onderneming als
de „Neerlanda'? Ja. zeker: de „Neerlanda"
bestond immers nóg! Dat Ribourdin er uit
was, dét zei niets! Die luchtkasteelen die
Ribourdin bouwden waren nu eens wél solide!
Het wachten was op de projecten waarmee
hij straks voor den dag zou komen. Want
waar was, wat elk als vaststaand aannam:
een man als Ribourdin kón niet stilzitten, die
kon zich niet verstoppen in een dorpje, die
moest midden in het groote leven staan, de
polsslag van zijn tijd voelen!
Toen dus de eerste reclame-werkjes van de
„Volks" verschenen en onder de namen der
donateurs, onder die dergenen die de nieuwe
plannen tot hervorming der film gesteund
hadden, die van Clara Ribourdin voorkwam,
ging er een golf van verontwaardiging door
de rijen der belangstellenden.
Mevrouw Ribourdin onderde begun
stigers van de Volksfilm!
Ribourdin zelf president-af van de Neer
landa... Het contact van Lettie Fieberman
met Ribourdin verbroken.
Al Leslie, de zoon van den haarspelden-
millionnair MacLeslie, den aartsvijand van
Ribourdin, productie leider van de „Volks"...
En... na de ontslagneming van Ribourdin
draaide zelfs de Neerlanda Amerikaansche
films...
Zou de Neerlanda verkocht zijn aan Mac
Leslie
Zou Ribourdin vrede gesloten hebben?...
Zouden de financiëele middelen niet toereikend
geweest zijn?...
De gekste veronderstellingen en verhalen
deden de ronde en het hardnekkigst die welke
veronderstelden, dat mevrouw Ribourdin haar
man bekeerd had tot de opvattingen van „de
vrienden van de Volksfilm"...
Het regende telefoontjes bij Groeneveld
want de Ribourdins hadden zich onbereikbaar
verstopt maar deze wist van niets en be
sloot, als dat zoo voortging, den baas om
instructies te vragen. Dht was geen werken
als je telkens onder je prijsberekeningen voor
zooveel serviezen Delfs of zooveel stuks sani
tair, als je onder alle mogelijke conferenties
over steun aan de aardewerk-industrie, werd
opgebeld over een filmgeschiedenis waar je
letterlijk buiten stond en het dan nog zoo
ongelukkig trof als Groeneveld. wiens eenige
liefhebberij in een schaakavondje per week
in de Leeuw bestond! Wat drommel, 't ging
zelfs zoo ver, dat krantenreporters hem in
zijn kwaliteit van procuratiehouder kwamen
polsen! En er was er zelfs één geweest, die
hem in ruil voor nieuws over de „rol" die
mevrouw Ribourdin in de Volks speelde, een
bestelling voor zijn krant beloofde van porce-
leinen reclameklokjes en asbakjes. Groeneveld
moest daar nu toch om lachen! De bestelling
nu ja. die wilde hij wel hebben, al was het
voor een firma, die alle Poolsche officiers-
cantines tot cliënt had, niet de moeite
maar... zich bemoeien met de privé-zaken
van meneer laat staan met die van me
vrouw! brrr! daar dacht hij niet aan.
Hij had alleen verstand van porcelein en
aardewerk en niet van kranten!
Maar toch, die opbellerjj kon niet zoo
blijven. In elk geval hij nam zich voor, meneer
er over te schrijven hij moest weten, hoe
of wat!
18.
De Middachter Allee is stralend-mooi en
een wandeling door de bosschen in de omtrek
van De Steeg een heerlijke verpoozing. Dat
buitenleven in deze zonnige dagen deed Ri
bourdin wondergoed. Eigenlijk had hij er schik
in nu hij hier in stilte zoo tot rust kwam
die Clara wist wel wat ze uitzocht, het huis
lag als een vogelnestje tusschen de dennen
en als je dan zoo in die groote wijde bosschen
dwaalde, dan moest hij er eigenlijk om
lachen, dat hij nog kort geleden zooveel belang
gesteld had in den prijs van honderd pruiken
voor honderd figuranten, in de berekeningen
van zooveel timmerwerk aan een imitatie
tempel en de stoffeering van een buitenver
blijf in Palm-Eeach nou die MacLeslie had
in elk geval niet veel pleizier beleefd van het
optreden van zoonlief! Zoo'n film als hij,
Ribourdin, hem geleverd had, was hem nog
nooit geleverd! En wat de weerwraak betreft
hèm een zorg! Laat ze maar filmen! Een
behoorlijke film maken van Ribourdin, het
hoofd van het beroemde porceleinhuis. zonder
tevens reclame te maken voor het wereld
bekende Ribourdin-aardewerk, dat ging niet!
Zoo maakte MacLeslie dus gratis reclame
reclame voor zijn artikelen! En wat den hate-
lijken inhoud van de films betreft Ribourdin
had gezworen tot zijn vroegere standpunt
terug te keeren: hij ging nooit meer naar een
film!
Nooit meer!!
Nooit!!!!
Trouwens, dat had hij Clara beloofd! En...
gelijk had ze: wat je niet zag, daar ergerde
je je ook niet aan! En als die MacLeslie in
de gaten had. dat het hem, Ribourdin, niets
meer deed. dat hij zich allang had terugge
trokken uit- de Neerlanda nou, dan moest
die MacLeslie al een heel groote gek zjjn, als
hij er ook niet mee ophield en zich weer aan
zijn Jacobi-kannetjes, pijpen en miniaturen
ging wijden! Trouwens, die kerel zou toch wel
een behoorlijken dokter hebben om hem in
verband met zijn leeftijd lala, hoe öud zou
die MacLeslie zijn? In de laatste catalogussen
van de haarspelden-fabriek-die-niet-meer-be-
stond had hij al grijzend haar! op zijn
leeftijd zou de dokter hem raden zich niet te
veel op te winden
Natuurlijk, je moet je niet kwaad maken.
Daar had Clara gelijk in! Hij maakte zich
dikwijls veel te gauw kwaad.
En fluitend ging hij den tuin in, om als ver
rassing bij het ontbijt voor Clara een paar
mooie rozen te plukken.
Je kon aan alles merken, dat Edmond de
oude weer was, dacht Clara, die zich boven
voor het ontbijt kleedde. Gelukkig, dat het zoo
goed afliep. Wat haar betrof, had die Lettie
Fieberman het grootste succes van de wereld
eigenlijk moest 't loeder haar nog dankbaar
zijn, want als zij Edmond niet bewerkt had
om de zaak te laten rusten, was die zeker
een proces om schadevergoeding begonnen en
zou die mooie juffrouw kunnen gaan bedelen!
Ziezoo, ze was klaar.
Neuriënd ging ze naar beneden. Ze hoorde
Edmond net de tuinkamer binnenkomen.
Gunst, al bij negenen op de gangklok! Ze was
schandelijk laat vanmorgen en straks zou
mevrouw Waldorp nog wel komen om een
wandeling te maken.
Wat een heerlijke verrassing! Ze kreeg er
tranen van in haar oogen net als toen ze
nog verloofd waren Edmond had rozen bjj
haar bord gezet. Even later aanschouwde
Griz-nez, kwispelstaartend van instemming,
hoe de familie Ribourdin elkaar omhelsde....".
Vrede en zon buiten geluk en liefde
binnen, was er mooier tafereeltje denkbaar
voor menschen, die zooveel samen beleefd
hebben en nog zoo graag lang samen jone
blijven
(Wordt vervolgd.)
