De geschiedenis dichter-soldaat EVA Rijkdommen en zielsgeheimen van d'Annunzio Een gesprek in de Perzische woestijn van een Het meisje dat een jongen werd Veel drukte voor niets Het eeuwige Chacoconflict Een waterkamp van V-DJ-O- de Als dieven teleurgesteld worden Minister van Defensie met verlof Het nationaal Hulde betoon Een vierling in onze Oost Mexicaansche benzine in beslag genomen d'ANNUNZIO. Wat de particuliere secretaris van den beroemden Italiaan vertelt. Eerst thans worden allengs meer bijzonderheden bekend omtrent het leven van den onlangs overleden dichter d'Annunzio en de heer An- tongini, zijn particuliere secretaris, weet daarvan heel wat merkwaar digs te vertellen. Klokkend slaan de golven van het Garda- meer tegen de rotsen van de „Vittorial". Sedert zijn beroemde heer tusschen de ge pantserde wanden van het oude oorlogs schip slaapt, is het daarboven in de sche merige hallen nog rustiger geworden dan het was tijdens de levensdagen van den dichter d'Annunzio. De stilte die zich over het paradijsachtige landschap spreidt, wordt niet meer verscheurd door het donderen der kanonschoten, die de dichter-soldaat placht te laten afvuren wanneer hij een goede vriend als gast begroette. Vreemdelingen uit alle deelen der wereld komen den berg af, in de hoop een blik te kunnen werpen achter de muren van het oude Palazzo, waarvan men zooveel en zooveel wonder baarlijks heeft hooren vertellen. Maar al leen wie in het bezit is van een speciale toegangskaart zal er in slagen een voet over de drempel van dezen dichtertempel te zetten. En zij wien dat gelukt, hebben niet alleen de gelegenheid de ruime ver trekken van het huis te bezichtigen, maar zij kunnen ook spreken met Signor Anton- gini, de man die zoo tal van jaren de parti culiere secretaris van d'Annunzio was. Zielsgeheimen nam hij mee in het graf. Antongini is een sympathiek verteller en hij weet zijn overleden heer te schilderen, precies zooals die in het dagelij ksche leven was. liet is waarlijk geen gemakkelijk werk ohi het karakter van een man als d'Annun zio te analyseeren. Wat wij van .hem weten, zijn in hoofdzaak eigenlijk maar bijkomstig heden; de grooto geheimenissen van zijn ziel nam hij met zich mee in het graf. D'An nunzio was gewoon ieder mensch met een uitzonderlijke vriendelijkheid en tegemoet komendheid te ontvangen. Wat hij echter in werkelijkheid van de menschen dacht, daarover wil zijn vriend en secretaris liever niet spreken. Een blik in zijn uit zevenhon derd brieven bestaande verzameling vertelt daarvan meer. D'Annunzio bestempelde zichzelf bij voorkeur als „arme Francisca nerbroeder" en opdat men hem geloovcn zou, liet hij alles dat „overbodig" was uit zijn omgeving weghalen. Nochtans, wat er overbleef, mag nog altijd de naam weelde rig dragen. Immers in werkelijkheid heeft de dichter-soldaat tijdens zijn leven nooit de werkelijke armoede gekend. Hij had bij tijden wel eens met financieele moeilijkhe den te kampen, maar dat was in de meeste gevallen eigen schuld. Bezat hij namelijk wat geld, dan smeet hij het in den regel met volle maat weer weg. Men staat verbaasd wanneer men verneemt, dat deze groote dichter aanvalvan angina. Op zijn nacht kastje stond altijd een complete apo theek-inventaris. Om zijn gezondheid te beschermen moest de tempera tuur in het geheele „Vittoriale" con stant dertig graden zijn. In die warmte bevond hij zichVwel en hij had die noodig om te kunnen wer ken. d'Annunzio werkte alleen des nachts. Van tien uur 's avonds tot 8 uur in den morgen zat hij aan zijn schrijftafel. Gedu rende dien tijd moest het geheele huis ver licht zijn en wee den bediende die uit zui nigheidsoverwegingen hier of daar een lamp uitdraaide. Na de preek, die hij dan te hooren kreeg, zou hij het niet voor de twee de keer doen. d'Annunzio haatte het ge bruik van de schrijfmachine, hij schreef met een veeren pen. Voorts schreef hij nooit in opdracht, maar alleen wanneer hij zin en bezieling had. Omtrent den omgang van den dichter met het zwakke geslacht hebben de zonder lingste geruchten de wereld beziggehouden. De moesten berusten hoe kan het an ders op fantasie. Antongini's bijzondere belangstelling gaat uit naar het geval Eleo- nore Duse. De legende dat de dichter de groote kunstenares geestelijk ten gronde zou hebben gericht, is niet meer dan een sprookje. Tusschen deze beide menschen bestonden betrekkingen van de' meest zui veren aard. Eleonore Duse was niet de eeni- /ge vrouw die den levensweg van den dichter kruiste. Er waren nog enkele anderen, zij bleven langer of korter en velen van hen leven voort in zijn onsterfelijke verzen, als ook in zijn romans. Wat de heer Antongini aan de zijde van den grooten Italiaanschen dichter be leefde, zal hij bonnenkort in boek vorm bekend maken. In letterkundi ge kringen wordt dat werk met spanning en belangstelling tegemoet gezien, omdat het den lezer heel wat zal openbaren wat voor dien onbekend was. Maar desondanks zal de groote „verzen-maker" een zielkundig raadsel blijven Uit de provincie Noord Ilolland zullen 1200 personen komen, waarvan door Am sterdam een contingent van 350 deelnemers zal worden geleverd. Vooraanstaande figuren tegen woordig. Te Grouw is onder groote belangstelling het eerste waterkamp der Vrijzinnig Demo cratische Jongeren Organisatie door den lei der van het kamp. Mr. A. M. Joekcs, lid van de Tweede Kamer, en Statcn-Gencraal ge opend. Deze openingsplechtigheid is bijgewoond door verschillende vooraanstaande figuren uit den Vrijzinnig Democratischen Bond. Jongeren uit alle deelen van ons land ne men deel aan het kamp. Dan gooien ze den brandkast in het water! Twee personen in arrest. In den nacht van Zaterdag op Zondag is ingebroken in een Haagsch perceel, waar gevestigd is de Haagsche Ziekenkas. De in brekers verschaften zich toegang door ver breking van een ruit aan de achterzijde van 't perceel en wisten er weer uit te komen door een deurslot te forceeren. Zij slaag den er in een brandkast mee te nemen, waarin zich evenwel slechts administratieve bescheiden bevonden. Hierover blijkbaar teleurgesteld hebben de inbrekers de brand kast Zondagavond op de Caland-kade in het water gegooid, waar deze reeds door de politie is opgevischt. Twee arrestaties zijn reeds verricht. De politie heeft het vermoeden, dat meer per sonen bij deze inbraak betrokken zijn ge weest. Voor 4 weken naar het buiten land. De Minister van Defensie, de heer J. J. C. van Dijk, is gisteren voor vier weken met verlof naar het buitenland vertrokken. Zonderling zwerfstertje op pad. Door de Haagsche politie is zwervende aan getroffen een 16-jarig meisje, afkomstig uit Eelderwolde (gemeente Haren), die het ouderlijk huis met medeneming van f 20. had veriaten. Volgens haar eigen verklaring was zij allereerst met de autobus naar Groningen gegaan en had vandaar uit den trein naai den Haag genomen. In Groningen had zij zich een jongenskop laten knippen en in een kleedingmagazijn jongenskleeren ge kocht, welke zij op weg naar den Haag aan getrokken heeft cn aldus als jongen ver momd heeft zij Zaterdagavond door de re sidentie rondgezworven. Toen haar geld op was, heeft zij bij een vriendin weer haar meisjeskleeren aange trokken en is do straat opgegaan, waar zij door de politie werd aangehouden. Zij is naar haar woonplaats teruggebracht zulk een bijzondere voorliefde koes terde voor pai-fums. Hij verbruikte dagelijks niet minder dan een halve liter geurige essence. Met een groot formaat parfumflesch kwam hij maar een paar dagen uit. En zijn voorliefde voor het reukwater nam eens zulk een omvang aan, dat hij zich interesseerde in een parfumfa- briek Tweehonderd paar schoenen. Met de garderobe van een „armen Fran ciscaner" had de garderobe van d'Annunzio nu ook niet direct veel gemeen. Daar hin gen immers keurig naast elkander aan de stokjes niet minder dan honderd costuums, vijftig jassen en enkele pelsjassen. Onge veer vijftig hoeden en twee honderd paar schoenen completeerden met drie honderd zijden overhemden het geheel. Maar we zijn er nog niet met de uitrusting vap wijlen den heer d'Annunzio. Want wij mogen niet de paar honderd rok-overhemden, de vijftig pyama's en de vijf honderd dassen vergeten. De garderobe van d'Annunzio verslond bedragen die zelfs voor Amerikaan- sclie multi-millionairs ongelooflijk klinken. Maar ook op andere manieren gaf de dichter het geld met handen vol uit. Zijn vrienden ch goede bekenden konden daarvan mee spreken. Zij ontvingen bij voortduring de meest koninklijke geschenken en zoo is be kend. dat de waarde van de juweelen die hij heeft weggegeven een bedrag van een half niillioen Lire beloopt. Ook met fooien was hij niet karig Voor den geringsten dienst drukte hij den kellner ol hotelportier een bankbiljet van vijftig lire in de handen. Schreef hij een brief, dan ging die altijd als „expresse" weg. ook in de minst beteeke- nende gevallen. Het gebeurde wel eens dat zoo n brief duizend lire aan porto kostte. Hoe de dichter werkte. d'Annunzio zag de geringste ver koudheid als een verschrikkelijke 0/ii ko-hl u-eziAaaE: Oorspronkelijke vertelling door Jac. Roelofs Met een gebaar van ongeduld legde kapi tein Lagerveld den brief, dien hij daareven had ontvangen, op zijn schrijftafel. Dat belooft wat, bromde hij... nadenkend achter over geleund, den rook van zijn sigaar in de lucht blazend. Wat moest hij op zijn „Don nar", een vrachtschip, met een passagier be ginnen. Een vrouw nog wel. Hoe heette ze ook weer... hg nam den brief weer op... Mejuffrouw Eva ten Hope, Nee, zoo'n vrouw alleen bracht maar oneenigheid aan boord, daar wist hij alles van. Ze wilde het echte zeemansleven leeren kennen, schreef de agent, eh had dagrom passage op zijn schip genomen. Ja, het stond officieel voor zes passagiers geboekt, hij kon dus niet weigeren. Morgen zou ze aan boord komen. Ging heelemaal mee tot Amsterdam nog wel. Daar stond het: Buenos AiresAmsterdam. Nog zweefde hem het afschrikwekkend beeld voor oogen van die reis, nu drie jaar geleden, toen hij >ok zoo'n brief het was in Montevideo ontvangen had met de za kelijke mededeeling: Mejuffrou-.. Elly Eden- hoff van Montevideo naar Antwerpen. Zakelijke mededeeling jawel. Het was een reis geworden met den duivel in eigen persoon aan boord. O, aan het meisje zelf had het niet gelegen. Ze was alleraardigst geweest. Vroolijk en flink. Ze had het verstaan om vlot en kameraadschap pelijk met de mannen aan bood om te gaan Maar ja, dat was het hem nu juist geweest. Ze hadden haar op de handen gedragen. Doe" elk van die veertig paar handen had dat dragen zooveel mogelijk alleen willen doen. Zoo was er van de heele dragerjj niets Noord Holland levert 1200 deel nemers. Omtrent het nationaal huldebetoon aan II.M. de Koningin op 6 September, vernemen wij nader dat er 10.000 deelnemers zullen terecht gekomen. Erger, het was een formeele burgeroorlog geworden op dat sta len brokje Nederlandschen bodem, midden in den Atlantischen Oceaan. En hij, kapitein l agerveld, had zich geen baas meer op zijn eigen schip gevoeld. Met dat meisje was er, zonder dat zij het zelf gewild had, een gevreesde macht in hun leven van mannen onder mannen gekomen. Een macht, die op hun ijzeren eiland alle harmonisch gegroeide samenwerking omver geworpen had. Daar hielp geen sportiviteit van haar kant. Daar baatte geen vrouwelijke flink heid. Zij hadden haar vereerd omdat zij een vrouw was een juist afgodisch vereerd bijna, omdat zij bovendien een jonge, flinke vrouw geweest was, die blijk gegeven had iets te willen presteeren. Doch hun samenleving was daarop niet ingesteld geweest en er was een hopelooze toestand ontstaan. Waar voordien zelden of nooit oneenigheid onder de mannen geheerscht had, daar waren tijdens die reis, de spanningen niet van de lucht geweest. Van de vele incidenten kon hij zich nog herinneren, hoe op zekeren dag de eerste officier bij hem kwam met een klacht over den tweeden. Hij had de kwestie grondig onderzocht en het bleek hem spoedig, dat de eigenlijke oor zaak van de hoogloopende twist, hopeloos kinderachtig was. De tweede had namelijk aan het meisje beloofd haar de werking van het sextant te verklaren. Maar de eerste be weerde, dat hij er reeds eerder met haar over gesproken had om op zijn wacht, wanneer hij sterobservaties deed, op de brug te komen dan zou hij haar het instrument laten zien. Van het eene woord was het andere geko men. Er was met ijselijk zware begrippen als dienstweigering en insubordinatie geschermd, met alle gevolgen van dien. Een anderen keer kwam de bootsman hem o. gewonden vragen of hij een andere hut kon krijgen. Als het niet anders kon, wilde hij desnoods aan het dek slapen want met dien baas-timmerman, die de hut met hem deelde, wilde hij buiten dienst liefst niets meer te maken hebben. Wat bleek nu. Op zekeren morgen stond het meisje op de onderbrug, bjj haar hut eenige Strooptocht van inbrekers slecht beloond. Tijdens afwezigheid van de bewoonster van een perceel aan het Haai'lemnierplein beeft men zich op ecnigszins omslachtige wijze toegang verschaft tot haar winkel en daarachter gelegen woning. Ken man had in de daarboven gelegen verdieping een leegstaande kamer gehuurd en gisteravond achtte hij de gelegenheid gekomen om met een collega van liet be ruchte gilde een bezoek aan het beneden huis te brengen. Daartoe werd niet de gebruikelijke weg gevolgd, doch mgn maakte een gat in den houten vloer en zaagde vervolgens door het houten plafond heen een keurige toegang naar beneden. Beiden lieten zich zakken cn ondernamen na veilige landing een stroop tocht door winkel cn woning. Voor al deze moeite was de buit gering: zestig gulden en eenige sieraden en oude munten. Nog gisteravond heeft de politic liet tweetal kunnen aanhouden. Onze Oost Alles gaat goed! Zaterdag is een Javaanschc vrouw uit Nglegok bevallen van een vierling, n.1. drie jongens cn een meisje. Moeder en kinderen zijn welvarend, zegt de N.B.C. DOOR KOELIE NEERGESTOKEN. Om een ontslag Gistermorgen te vijf uur is de opzichter van den gemeentelijken reinigingsdienst v. Soerabaja, de heer Schotsman, toen hij op zijn fiets naar zijn werk ging, door een ont slagen Madoereeschen koelie van dien dienst, met een Piso Blati, neergestoken. De zwaargewonde is anderhalf uur later over leden. aldus de N.R.Crt. Hoe lang zullen Bolivië en Pa raguay het nu eens zyn? De tekst van het verdrag inzake het Cha- co-conflict, dat 9 Juli j.1. is geparafeerd, en waaromtrent wij gisteren reeds een en an der mededeelden, omvat elf artikelen, waar in wordt gezegd, dat de grens in den Chaco zal worden vastgesteld door arbitrage van de presidenten van de Vereenigde Staten, Argentinië, Brazilië, Chili, Peiru en Uru-t guav. De arbitrage zal geschieden over de verdeeling van het noorden van den Chaco overeenkomstig de lijn, welke is voorgesteld op de conferentie van 27 Mei. Uitgaande van den meridiaan 61,5' westerlengte 1ot de oostelijke grens van de zóne ten zuiden van de monding van de Rio Negro, met uitzon dering van den oever van de Paraguay. De arbitrage zal geschieden twee maanden na het onderteekenen van het verdrag, waarna Bolivië cn Paraguay vertegenwoordigers zullen benoemen te Lapaz en Assuncion. Paraguay zal verder vrijen doorgang vcr- lcenen aan koopwaren door het gebied Pu- erto Casado, waarbij Bolivië het recht heeft douaneposten op te richten. Beide landen verbinden zich af te zien van alle aanspraken, welke voortvloeien uit het vraagstuk der verantwoordelijkheid voor den oorlog. Nederlandsch vennootschap neemt maatregelen. Naar wij vernemen heeft een Nederland- sche vennootschap, na bekomen toestem ming van den president van de Arrondis sementsrechtbank te Middelburg, beslag ge- kleinigheden uit te wasschen. De lange duur der reis maakte dat noodzakelijk. De bootsman had dit nauwelijks bemerkt, of hij vloog als een haas naar het kabelgat om een drooglijn te halen, die hij daarna aan stuurboord op het voorschip spande. Doch ook de baastimmerman had de wasscherij gezien en rende naar zijn werkplaats om eveneens een drooglijn te halen, die hij aan bakboord op het voorschip spande. Een hevige strijd was er toen tusschen de beide mannen ontbrand over de vraag, wiens drooglijn het gunstigst hing in verband met wind en zon en andere deskundigheden meer. Het einde 'van de zaak was, dat zij terecht kwamen bij de vakkennis van den bootsman, waarover de timmerman zich toen eenige smalende opmerkingen veroorloofd had. Tot zij tenslotte als twee kemphanen tegenover elkaar stonuen, terwijl intusschen de zalm kleurige en lichtblauwzijden luchtigheden van het meisje aan een lijn op het sloependek kwamen te wapperen, die de stuurmansleer ling gespannen had. Zoo was het doorgegaan, de heele reis. Steeds moesten er geschillen beslecht wor den, die dikwijls schijnbaar niets met de aan wezigheid van het meisje aan boord te maken hadden. Doch het waren geschillen, die anders nooit voorkwamen en dus hun diepste oorzaak wel in die aanwezigheid moesten hebben. Kapitein Lagerveld had toen gevoeld, dat er twee machten aan boord tégen elkaar ge streden hadden. De macht van de, op autoriteit gebouwde samenleving en de, haarzelf wellicht niet bewuste macht van een vrouw, die geen man naast zich had. Neen, dat zou. geen tweeden keer meer gebeuren. Doch hoe daartegen te waken? Eindelijk besloot hij de mannen er toe te spre ken en een beroep op hun gezond verstand te doen. Eerst liet hij de officieren bijeen komen op de brug en bracht hen onder het oog, dat het hinderlijk voor een passagier is wanneer hem teveel attenties bewezen worden en sprak de hoop uit, dat men zich ertoe zou weten te beperken, voorkomend en beleefd te zijn doch verder geen aandacht aan de dame zou schenken. Men deed beter de rol van gastheer niet met hem te willen deelen. Een jeugdige werkloos iietstq naar Indië. Een Nederlandsche jongeman ped delde zijn land uit, binnen welks grenzen bij geen mogelijkheden zag aan 't werk te komen. Hij had er, aldus liet „Bat. Nbl.", twee jaar loopen lanterfanten en nam toen liet besluit zijn geluk in Indië te probeeren» Hij trapte zich Europa uit, door Azië heen, over de eindclooze warme stoffige wegen in Perzië, waar de eenzaamheid zoo nu en dan verbroken werd door een auto of oen klein en onaanzienlijk in de don beid liggende armoedige woning, waar eed reiziger den nacht zou kunnen doorbreu* gen. Was het wonder, dat de moeilijk tegen) de helling optornende fietser omkeek toenl hij het gehakkepof van twee lichte motor-, fietsen hoorde en zoo blij was na dagenk lang geen micnschcn te hebben ontmoet, weer eens twee Europeanen te zien? Een krachtterm verried hem..- Onder de heete lucht van het Perzischel landschap begonnen de drie een gesprek, dat niet erg vlotte, omdat de fietser het Engelsch wat krom sprak en het dus moei* te kostte te vertellen wat een man op eenl fiets zocht in de eindeloosheid van de Per* zische onvruchtbaarheid. Tot op een zeker; moment een van de motorrijders zich ecp krachtterm liet ontvallen, die geenszins tot de taal van Shakespeare behoorde, docli wel te vinden is in de litteratuur van; Ileyermans en Querido en het was dus onvervalscht Amsterdamsch. Toen volgde er een oogenblik stilte on* der do Hollanders, die elkaar zoo wonder* lijk toevallig in het heete hart van Iran) hadden gevonden, want men was eveni sprakeloos van verbazing. Met de fiets op sleeptouw zetten drie) Hollanders den tocht voort naar hun ge* mccnschappelijk doel: Indië. Maar omdat de fietser zich bij het begin van den tocht een anderen weg had uit* gestippeld dan de motorrijders, moest af* scheid worden genomen, want niemand! wilde van zijn vastgestelde route afwijken. Groot was dus de verbazing, toen het drie* tal voor den Nederlandschen consul irl Singapore een week later zich hereenig zag. De fietser moest daar echter hoonen, dat; hij naar alle waarschijnlijkheid wel niet in Indië zou worden toegelaten, omdat hij niet genoeg geld bij zich had en er geen baan op hem lag te wachten. Dc twee op de motor kwamen daaromj eerder aan. De fietser bleef wachten in| Singapore, omdat de anderen hadden be- loofd in Batavia te zullen zien, of er nielg aan te doen was.' Er bleek wel het een en ander aan tel doen te zijn. Er werd''iemand gevonden, die zich garant wilde stellen en zelfs nog vóór de fietser te Batavia aankwam had de arbeidsbeurs een betrekking voor hem, omdat hij het speciale vak van bouwkun dig teekenaar beoefende, waaraan in In* dië nog behoefte bestaat. Zoo werd de ondernemende Nederlanden voor zijn moeite beloond. legd op een lading van circa 10.000 toiï Mexicaansche benzine, die zich aan boord bevindt van den tanker W. R. Lundgren, varende onder Zweedsche vlag en thans lig gende in de Schelde bij Hansweert. De benzine is in Mexico geladen en is af komstig van één van de raffinaderijen vaij dc Mexican Eagle Oil Company, welke maat schappij zóoals bekend is getroffen! door het onteigeningsbesluit van den presi dent van Mexico van 18 April 1938. Deze benzine is in Mexico geladen in opdracht van het korten tijd geleden opgerichte ver koopkantoor van de Mexicaansche regee ring. De verdere bemanning drukte lij op het; hart, netheid in kleeding te betrachten en steeds corect in woord en houding te zijn, wan neer de passagier het woord tot hen zou rich ten. Zoo dacht hij met een vrij gerust gemoed de komst van Eva ten Hope te kunnen af wachten. Om vier uur zou de „Donnar" vertrekken, doch reeds om twee uur stond het heele schip tersluiks op den uitkijk. Geen wilde het voor de anderen weten maar zoo kwasi toevallig liep ieder op zijn beurt eens naar de reeling, om een blik op de kade te werpen. En daar eindelijk, tegen drie uur, ging het als een loopend vuurtje door het schip ze komt eraan. Een rij dragers, zwaar gebukt onder groote en kleine koffers, bewoog zich in de richting van het schip. Kapitein Lagerveld stond op de burg zag den stoet aan komen. Als een waar transport deed het geheel aan. En er naast liep, gebarend met een parasol, de zwoegende mannen tot *poed aan zettend, een vrouwengestalte, gehuld in een teerrosa japon. „Allemachtig", ontviel het den kapitein. Waarop hij haastig de trap afliep, om zich naar den valreep te begeven. Hij was nog onderweg, toen reeds het geluid van een hoogo vrouwenstem tot hem doordrong. Het transport bleek bij het schip te zijn aangekomen. En .Eva ten Hope, die als een generaal voor den hevig transpireerenden troep stond, deelde met gebiedende wijzende para sol, haar bevelen uit. Maar toen zij den kapitein in het oog kreeg bleef zij midden in een bevel steken plooide het gezicht tot een allerliefst glimlachje, duwde eenige van haar koffervazallen opzij en beklom wiegend den valreep. Het was den kapitein of hem een steen van het hart viel. En op dat oogenblik, onder invloed van die plotselinge opluchting, was het hem zelfs mogelijk een van harte ge- meenden welkomstgroet uit te spreken. Deze Eva mocht zijn heele schip met appels afladen de harten van zijn mannen zouden er niet onrustig door Kloppen,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 8