De geschiedenis
dichter-soldaat
EVA
Rijkdommen en
zielsgeheimen
van d'Annunzio
Een gesprek in de
Perzische woestijn
van een
Het meisje dat een
jongen werd
Veel drukte voor niets
Het eeuwige
Chacoconflict
Een waterkamp van
V-DJ-O-
de
Als dieven teleurgesteld worden
Minister van Defensie met verlof
Het nationaal Hulde
betoon
Een vierling in onze Oost
Mexicaansche benzine
in beslag genomen
d'ANNUNZIO.
Wat de particuliere secretaris
van den beroemden Italiaan
vertelt.
Eerst thans worden allengs meer
bijzonderheden bekend omtrent het
leven van den onlangs overleden
dichter d'Annunzio en de heer An-
tongini, zijn particuliere secretaris,
weet daarvan heel wat merkwaar
digs te vertellen.
Klokkend slaan de golven van het Garda-
meer tegen de rotsen van de „Vittorial".
Sedert zijn beroemde heer tusschen de ge
pantserde wanden van het oude oorlogs
schip slaapt, is het daarboven in de sche
merige hallen nog rustiger geworden dan
het was tijdens de levensdagen van den
dichter d'Annunzio. De stilte die zich over
het paradijsachtige landschap spreidt, wordt
niet meer verscheurd door het donderen der
kanonschoten, die de dichter-soldaat placht
te laten afvuren wanneer hij een goede
vriend als gast begroette. Vreemdelingen
uit alle deelen der wereld komen den berg
af, in de hoop een blik te kunnen werpen
achter de muren van het oude Palazzo,
waarvan men zooveel en zooveel wonder
baarlijks heeft hooren vertellen. Maar al
leen wie in het bezit is van een speciale
toegangskaart zal er in slagen een voet
over de drempel van dezen dichtertempel
te zetten. En zij wien dat gelukt, hebben
niet alleen de gelegenheid de ruime ver
trekken van het huis te bezichtigen, maar
zij kunnen ook spreken met Signor Anton-
gini, de man die zoo tal van jaren de parti
culiere secretaris van d'Annunzio was.
Zielsgeheimen nam hij mee in
het graf.
Antongini is een sympathiek verteller en
hij weet zijn overleden heer te schilderen,
precies zooals die in het dagelij ksche leven
was. liet is waarlijk geen gemakkelijk werk
ohi het karakter van een man als d'Annun
zio te analyseeren. Wat wij van .hem weten,
zijn in hoofdzaak eigenlijk maar bijkomstig
heden; de grooto geheimenissen van zijn
ziel nam hij met zich mee in het graf. D'An
nunzio was gewoon ieder mensch met een
uitzonderlijke vriendelijkheid en tegemoet
komendheid te ontvangen. Wat hij echter
in werkelijkheid van de menschen dacht,
daarover wil zijn vriend en secretaris liever
niet spreken. Een blik in zijn uit zevenhon
derd brieven bestaande verzameling vertelt
daarvan meer. D'Annunzio bestempelde
zichzelf bij voorkeur als „arme Francisca
nerbroeder" en opdat men hem geloovcn
zou, liet hij alles dat „overbodig" was uit
zijn omgeving weghalen. Nochtans, wat er
overbleef, mag nog altijd de naam weelde
rig dragen. Immers in werkelijkheid heeft
de dichter-soldaat tijdens zijn leven nooit
de werkelijke armoede gekend. Hij had bij
tijden wel eens met financieele moeilijkhe
den te kampen, maar dat was in de meeste
gevallen eigen schuld. Bezat hij namelijk
wat geld, dan smeet hij het in den regel
met volle maat weer weg.
Men staat verbaasd wanneer men
verneemt, dat deze groote dichter
aanvalvan angina. Op zijn nacht
kastje stond altijd een complete apo
theek-inventaris. Om zijn gezondheid
te beschermen moest de tempera
tuur in het geheele „Vittoriale" con
stant dertig graden zijn. In die
warmte bevond hij zichVwel en hij
had die noodig om te kunnen wer
ken. d'Annunzio werkte alleen des
nachts.
Van tien uur 's avonds tot 8 uur in den
morgen zat hij aan zijn schrijftafel. Gedu
rende dien tijd moest het geheele huis ver
licht zijn en wee den bediende die uit zui
nigheidsoverwegingen hier of daar een
lamp uitdraaide. Na de preek, die hij dan te
hooren kreeg, zou hij het niet voor de twee
de keer doen. d'Annunzio haatte het ge
bruik van de schrijfmachine, hij schreef
met een veeren pen. Voorts schreef hij nooit
in opdracht, maar alleen wanneer hij zin en
bezieling had.
Omtrent den omgang van den dichter
met het zwakke geslacht hebben de zonder
lingste geruchten de wereld beziggehouden.
De moesten berusten hoe kan het an
ders op fantasie. Antongini's bijzondere
belangstelling gaat uit naar het geval Eleo-
nore Duse. De legende dat de dichter de
groote kunstenares geestelijk ten gronde
zou hebben gericht, is niet meer dan een
sprookje. Tusschen deze beide menschen
bestonden betrekkingen van de' meest zui
veren aard. Eleonore Duse was niet de eeni-
/ge vrouw die den levensweg van den dichter
kruiste. Er waren nog enkele anderen, zij
bleven langer of korter en velen van hen
leven voort in zijn onsterfelijke verzen, als
ook in zijn romans.
Wat de heer Antongini aan de zijde van
den grooten Italiaanschen dichter be
leefde, zal hij bonnenkort in boek
vorm bekend maken. In letterkundi
ge kringen wordt dat werk met spanning
en belangstelling tegemoet gezien, omdat het
den lezer heel wat zal openbaren wat voor
dien onbekend was. Maar desondanks zal
de groote „verzen-maker" een zielkundig
raadsel blijven
Uit de provincie Noord Ilolland zullen
1200 personen komen, waarvan door Am
sterdam een contingent van 350 deelnemers
zal worden geleverd.
Vooraanstaande figuren tegen
woordig.
Te Grouw is onder groote belangstelling
het eerste waterkamp der Vrijzinnig Demo
cratische Jongeren Organisatie door den lei
der van het kamp. Mr. A. M. Joekcs, lid van
de Tweede Kamer, en Statcn-Gencraal ge
opend.
Deze openingsplechtigheid is bijgewoond
door verschillende vooraanstaande figuren
uit den Vrijzinnig Democratischen Bond.
Jongeren uit alle deelen van ons land ne
men deel aan het kamp.
Dan gooien ze den brandkast in
het water! Twee personen in
arrest.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is
ingebroken in een Haagsch perceel, waar
gevestigd is de Haagsche Ziekenkas. De in
brekers verschaften zich toegang door ver
breking van een ruit aan de achterzijde van
't perceel en wisten er weer uit te komen
door een deurslot te forceeren. Zij slaag
den er in een brandkast mee te nemen,
waarin zich evenwel slechts administratieve
bescheiden bevonden. Hierover blijkbaar
teleurgesteld hebben de inbrekers de brand
kast Zondagavond op de Caland-kade in het
water gegooid, waar deze reeds door de
politie is opgevischt.
Twee arrestaties zijn reeds verricht. De
politie heeft het vermoeden, dat meer per
sonen bij deze inbraak betrokken zijn ge
weest.
Voor 4 weken naar het buiten
land.
De Minister van Defensie, de heer J. J. C.
van Dijk, is gisteren voor vier weken met
verlof naar het buitenland vertrokken.
Zonderling zwerfstertje op pad.
Door de Haagsche politie is zwervende aan
getroffen een 16-jarig meisje, afkomstig uit
Eelderwolde (gemeente Haren), die het
ouderlijk huis met medeneming van f 20.
had veriaten.
Volgens haar eigen verklaring was zij
allereerst met de autobus naar Groningen
gegaan en had vandaar uit den trein naai
den Haag genomen. In Groningen had zij
zich een jongenskop laten knippen en in
een kleedingmagazijn jongenskleeren ge
kocht, welke zij op weg naar den Haag aan
getrokken heeft cn aldus als jongen ver
momd heeft zij Zaterdagavond door de re
sidentie rondgezworven.
Toen haar geld op was, heeft zij bij een
vriendin weer haar meisjeskleeren aange
trokken en is do straat opgegaan, waar zij
door de politie werd aangehouden.
Zij is naar haar woonplaats teruggebracht
zulk een bijzondere voorliefde koes
terde voor pai-fums. Hij verbruikte
dagelijks niet minder dan een halve
liter geurige essence. Met een groot
formaat parfumflesch kwam hij
maar een paar dagen uit. En zijn
voorliefde voor het reukwater nam
eens zulk een omvang aan, dat hij
zich interesseerde in een parfumfa-
briek
Tweehonderd paar schoenen.
Met de garderobe van een „armen Fran
ciscaner" had de garderobe van d'Annunzio
nu ook niet direct veel gemeen. Daar hin
gen immers keurig naast elkander aan de
stokjes niet minder dan honderd costuums,
vijftig jassen en enkele pelsjassen. Onge
veer vijftig hoeden en twee honderd paar
schoenen completeerden met drie honderd
zijden overhemden het geheel. Maar we zijn
er nog niet met de uitrusting vap wijlen
den heer d'Annunzio. Want wij mogen niet
de paar honderd rok-overhemden, de vijftig
pyama's en de vijf honderd dassen
vergeten. De garderobe van d'Annunzio
verslond bedragen die zelfs voor Amerikaan-
sclie multi-millionairs ongelooflijk klinken.
Maar ook op andere manieren gaf de dichter
het geld met handen vol uit. Zijn vrienden
ch goede bekenden konden daarvan mee
spreken. Zij ontvingen bij voortduring de
meest koninklijke geschenken en zoo is be
kend. dat de waarde van de juweelen die
hij heeft weggegeven een bedrag van een
half niillioen Lire beloopt. Ook met fooien
was hij niet karig Voor den geringsten dienst
drukte hij den kellner ol hotelportier een
bankbiljet van vijftig lire in de handen.
Schreef hij een brief, dan ging die altijd als
„expresse" weg. ook in de minst beteeke-
nende gevallen. Het gebeurde wel eens dat
zoo n brief duizend lire aan porto kostte.
Hoe de dichter werkte.
d'Annunzio zag de geringste ver
koudheid als een verschrikkelijke
0/ii ko-hl u-eziAaaE:
Oorspronkelijke vertelling
door Jac. Roelofs
Met een gebaar van ongeduld legde kapi
tein Lagerveld den brief, dien hij daareven
had ontvangen, op zijn schrijftafel. Dat
belooft wat, bromde hij... nadenkend achter
over geleund, den rook van zijn sigaar in de
lucht blazend. Wat moest hij op zijn „Don
nar", een vrachtschip, met een passagier be
ginnen. Een vrouw nog wel. Hoe heette
ze ook weer... hg nam den brief weer op...
Mejuffrouw Eva ten Hope, Nee, zoo'n
vrouw alleen bracht maar oneenigheid aan
boord, daar wist hij alles van.
Ze wilde het echte zeemansleven leeren
kennen, schreef de agent, eh had dagrom
passage op zijn schip genomen. Ja, het
stond officieel voor zes passagiers geboekt,
hij kon dus niet weigeren. Morgen zou ze
aan boord komen. Ging heelemaal mee tot
Amsterdam nog wel. Daar stond het:
Buenos AiresAmsterdam.
Nog zweefde hem het afschrikwekkend
beeld voor oogen van die reis, nu drie jaar
geleden, toen hij >ok zoo'n brief het was
in Montevideo ontvangen had met de za
kelijke mededeeling: Mejuffrou-.. Elly Eden-
hoff van Montevideo naar Antwerpen.
Zakelijke mededeeling jawel. Het
was een reis geworden met den duivel in
eigen persoon aan boord. O, aan het
meisje zelf had het niet gelegen. Ze was
alleraardigst geweest. Vroolijk en flink. Ze
had het verstaan om vlot en kameraadschap
pelijk met de mannen aan bood om te gaan
Maar ja, dat was het hem nu juist geweest.
Ze hadden haar op de handen gedragen.
Doe" elk van die veertig paar handen had
dat dragen zooveel mogelijk alleen willen
doen. Zoo was er van de heele dragerjj niets
Noord Holland levert 1200 deel
nemers.
Omtrent het nationaal huldebetoon aan
II.M. de Koningin op 6 September, vernemen
wij nader dat er 10.000 deelnemers zullen
terecht gekomen. Erger, het was een
formeele burgeroorlog geworden op dat sta
len brokje Nederlandschen bodem, midden in
den Atlantischen Oceaan.
En hij, kapitein l agerveld, had zich geen
baas meer op zijn eigen schip gevoeld.
Met dat meisje was er, zonder dat zij het
zelf gewild had, een gevreesde macht in hun
leven van mannen onder mannen gekomen.
Een macht, die op hun ijzeren eiland alle
harmonisch gegroeide samenwerking omver
geworpen had. Daar hielp geen sportiviteit van
haar kant. Daar baatte geen vrouwelijke flink
heid. Zij hadden haar vereerd omdat zij een
vrouw was een juist afgodisch vereerd bijna,
omdat zij bovendien een jonge, flinke vrouw
geweest was, die blijk gegeven had iets te
willen presteeren. Doch hun samenleving was
daarop niet ingesteld geweest en er was een
hopelooze toestand ontstaan.
Waar voordien zelden of nooit oneenigheid
onder de mannen geheerscht had, daar waren
tijdens die reis, de spanningen niet van de
lucht geweest.
Van de vele incidenten kon hij zich nog
herinneren, hoe op zekeren dag de eerste
officier bij hem kwam met een klacht over den
tweeden.
Hij had de kwestie grondig onderzocht en
het bleek hem spoedig, dat de eigenlijke oor
zaak van de hoogloopende twist, hopeloos
kinderachtig was. De tweede had namelijk
aan het meisje beloofd haar de werking van
het sextant te verklaren. Maar de eerste be
weerde, dat hij er reeds eerder met haar over
gesproken had om op zijn wacht, wanneer hij
sterobservaties deed, op de brug te komen
dan zou hij haar het instrument laten zien.
Van het eene woord was het andere geko
men. Er was met ijselijk zware begrippen als
dienstweigering en insubordinatie geschermd,
met alle gevolgen van dien.
Een anderen keer kwam de bootsman hem
o. gewonden vragen of hij een andere hut kon
krijgen. Als het niet anders kon, wilde hij
desnoods aan het dek slapen want met dien
baas-timmerman, die de hut met hem deelde,
wilde hij buiten dienst liefst niets meer te
maken hebben.
Wat bleek nu. Op zekeren morgen stond het
meisje op de onderbrug, bjj haar hut eenige
Strooptocht van inbrekers slecht
beloond.
Tijdens afwezigheid van de bewoonster
van een perceel aan het Haai'lemnierplein
beeft men zich op ecnigszins omslachtige
wijze toegang verschaft tot haar winkel en
daarachter gelegen woning.
Ken man had in de daarboven gelegen
verdieping een leegstaande kamer gehuurd
en gisteravond achtte hij de gelegenheid
gekomen om met een collega van liet be
ruchte gilde een bezoek aan het beneden
huis te brengen.
Daartoe werd niet de gebruikelijke weg
gevolgd, doch mgn maakte een gat in den
houten vloer en zaagde vervolgens door het
houten plafond heen een keurige toegang
naar beneden. Beiden lieten zich zakken cn
ondernamen na veilige landing een stroop
tocht door winkel cn woning.
Voor al deze moeite was de buit gering:
zestig gulden en eenige sieraden en oude
munten. Nog gisteravond heeft de politic
liet tweetal kunnen aanhouden.
Onze Oost
Alles gaat goed!
Zaterdag is een Javaanschc vrouw uit
Nglegok bevallen van een vierling, n.1. drie
jongens cn een meisje. Moeder en kinderen
zijn welvarend, zegt de N.B.C.
DOOR KOELIE NEERGESTOKEN.
Om een ontslag
Gistermorgen te vijf uur is de opzichter
van den gemeentelijken reinigingsdienst v.
Soerabaja, de heer Schotsman, toen hij op
zijn fiets naar zijn werk ging, door een ont
slagen Madoereeschen koelie van dien
dienst, met een Piso Blati, neergestoken. De
zwaargewonde is anderhalf uur later over
leden. aldus de N.R.Crt.
Hoe lang zullen Bolivië en Pa
raguay het nu eens zyn?
De tekst van het verdrag inzake het Cha-
co-conflict, dat 9 Juli j.1. is geparafeerd, en
waaromtrent wij gisteren reeds een en an
der mededeelden, omvat elf artikelen, waar
in wordt gezegd, dat de grens in den Chaco
zal worden vastgesteld door arbitrage van
de presidenten van de Vereenigde Staten,
Argentinië, Brazilië, Chili, Peiru en Uru-t
guav. De arbitrage zal geschieden over de
verdeeling van het noorden van den Chaco
overeenkomstig de lijn, welke is voorgesteld
op de conferentie van 27 Mei. Uitgaande van
den meridiaan 61,5' westerlengte 1ot de
oostelijke grens van de zóne ten zuiden van
de monding van de Rio Negro, met uitzon
dering van den oever van de Paraguay. De
arbitrage zal geschieden twee maanden na
het onderteekenen van het verdrag, waarna
Bolivië cn Paraguay vertegenwoordigers
zullen benoemen te Lapaz en Assuncion.
Paraguay zal verder vrijen doorgang vcr-
lcenen aan koopwaren door het gebied Pu-
erto Casado, waarbij Bolivië het recht heeft
douaneposten op te richten.
Beide landen verbinden zich af te zien
van alle aanspraken, welke voortvloeien uit
het vraagstuk der verantwoordelijkheid
voor den oorlog.
Nederlandsch vennootschap neemt
maatregelen.
Naar wij vernemen heeft een Nederland-
sche vennootschap, na bekomen toestem
ming van den president van de Arrondis
sementsrechtbank te Middelburg, beslag ge-
kleinigheden uit te wasschen. De lange duur
der reis maakte dat noodzakelijk.
De bootsman had dit nauwelijks bemerkt,
of hij vloog als een haas naar het kabelgat
om een drooglijn te halen, die hij daarna aan
stuurboord op het voorschip spande. Doch ook
de baastimmerman had de wasscherij gezien
en rende naar zijn werkplaats om eveneens
een drooglijn te halen, die hij aan bakboord
op het voorschip spande.
Een hevige strijd was er toen tusschen de
beide mannen ontbrand over de vraag, wiens
drooglijn het gunstigst hing in verband met
wind en zon en andere deskundigheden meer.
Het einde 'van de zaak was, dat zij terecht
kwamen bij de vakkennis van den bootsman,
waarover de timmerman zich toen eenige
smalende opmerkingen veroorloofd had. Tot
zij tenslotte als twee kemphanen tegenover
elkaar stonuen, terwijl intusschen de zalm
kleurige en lichtblauwzijden luchtigheden van
het meisje aan een lijn op het sloependek
kwamen te wapperen, die de stuurmansleer
ling gespannen had.
Zoo was het doorgegaan, de heele reis.
Steeds moesten er geschillen beslecht wor
den, die dikwijls schijnbaar niets met de aan
wezigheid van het meisje aan boord te maken
hadden. Doch het waren geschillen, die anders
nooit voorkwamen en dus hun diepste oorzaak
wel in die aanwezigheid moesten hebben.
Kapitein Lagerveld had toen gevoeld, dat
er twee machten aan boord tégen elkaar ge
streden hadden. De macht van de, op autoriteit
gebouwde samenleving en de, haarzelf wellicht
niet bewuste macht van een vrouw, die geen
man naast zich had.
Neen, dat zou. geen tweeden keer meer
gebeuren. Doch hoe daartegen te waken?
Eindelijk besloot hij de mannen er toe te spre
ken en een beroep op hun gezond verstand te
doen.
Eerst liet hij de officieren bijeen komen op
de brug en bracht hen onder het oog, dat het
hinderlijk voor een passagier is wanneer hem
teveel attenties bewezen worden en sprak de
hoop uit, dat men zich ertoe zou weten te
beperken, voorkomend en beleefd te zijn
doch verder geen aandacht aan de dame zou
schenken. Men deed beter de rol van gastheer
niet met hem te willen deelen.
Een jeugdige werkloos iietstq
naar Indië.
Een Nederlandsche jongeman ped
delde zijn land uit, binnen welks
grenzen bij geen mogelijkheden
zag aan 't werk te komen. Hij had
er, aldus liet „Bat. Nbl.", twee jaar
loopen lanterfanten en nam toen
liet besluit zijn geluk in Indië te
probeeren»
Hij trapte zich Europa uit, door Azië
heen, over de eindclooze warme stoffige
wegen in Perzië, waar de eenzaamheid zoo
nu en dan verbroken werd door een auto
of oen klein en onaanzienlijk in de don
beid liggende armoedige woning, waar eed
reiziger den nacht zou kunnen doorbreu*
gen.
Was het wonder, dat de moeilijk tegen)
de helling optornende fietser omkeek toenl
hij het gehakkepof van twee lichte motor-,
fietsen hoorde en zoo blij was na dagenk
lang geen micnschcn te hebben ontmoet,
weer eens twee Europeanen te zien?
Een krachtterm verried hem..-
Onder de heete lucht van het Perzischel
landschap begonnen de drie een gesprek,
dat niet erg vlotte, omdat de fietser het
Engelsch wat krom sprak en het dus moei*
te kostte te vertellen wat een man op eenl
fiets zocht in de eindeloosheid van de Per*
zische onvruchtbaarheid. Tot op een zeker;
moment een van de motorrijders zich ecp
krachtterm liet ontvallen, die geenszins tot
de taal van Shakespeare behoorde, docli
wel te vinden is in de litteratuur van;
Ileyermans en Querido en het was dus
onvervalscht Amsterdamsch.
Toen volgde er een oogenblik stilte on*
der do Hollanders, die elkaar zoo wonder*
lijk toevallig in het heete hart van Iran)
hadden gevonden, want men was eveni
sprakeloos van verbazing.
Met de fiets op sleeptouw zetten drie)
Hollanders den tocht voort naar hun ge*
mccnschappelijk doel: Indië.
Maar omdat de fietser zich bij het begin
van den tocht een anderen weg had uit*
gestippeld dan de motorrijders, moest af*
scheid worden genomen, want niemand!
wilde van zijn vastgestelde route afwijken.
Groot was dus de verbazing, toen het drie*
tal voor den Nederlandschen consul irl
Singapore een week later zich hereenig
zag.
De fietser moest daar echter hoonen, dat;
hij naar alle waarschijnlijkheid wel niet
in Indië zou worden toegelaten, omdat hij
niet genoeg geld bij zich had en er geen
baan op hem lag te wachten.
Dc twee op de motor kwamen daaromj
eerder aan. De fietser bleef wachten in|
Singapore, omdat de anderen hadden be-
loofd in Batavia te zullen zien, of er nielg
aan te doen was.'
Er bleek wel het een en ander aan tel
doen te zijn. Er werd''iemand gevonden,
die zich garant wilde stellen en zelfs nog
vóór de fietser te Batavia aankwam had
de arbeidsbeurs een betrekking voor hem,
omdat hij het speciale vak van bouwkun
dig teekenaar beoefende, waaraan in In*
dië nog behoefte bestaat.
Zoo werd de ondernemende Nederlanden
voor zijn moeite beloond.
legd op een lading van circa 10.000 toiï
Mexicaansche benzine, die zich aan boord
bevindt van den tanker W. R. Lundgren,
varende onder Zweedsche vlag en thans lig
gende in de Schelde bij Hansweert.
De benzine is in Mexico geladen en is af
komstig van één van de raffinaderijen vaij
dc Mexican Eagle Oil Company, welke maat
schappij zóoals bekend is getroffen!
door het onteigeningsbesluit van den presi
dent van Mexico van 18 April 1938. Deze
benzine is in Mexico geladen in opdracht
van het korten tijd geleden opgerichte ver
koopkantoor van de Mexicaansche regee
ring.
De verdere bemanning drukte lij op het;
hart, netheid in kleeding te betrachten en
steeds corect in woord en houding te zijn, wan
neer de passagier het woord tot hen zou rich
ten.
Zoo dacht hij met een vrij gerust gemoed
de komst van Eva ten Hope te kunnen af
wachten.
Om vier uur zou de „Donnar" vertrekken,
doch reeds om twee uur stond het heele schip
tersluiks op den uitkijk. Geen wilde het voor
de anderen weten maar zoo kwasi toevallig
liep ieder op zijn beurt eens naar de reeling,
om een blik op de kade te werpen.
En daar eindelijk, tegen drie uur, ging het
als een loopend vuurtje door het schip ze
komt eraan.
Een rij dragers, zwaar gebukt onder groote
en kleine koffers, bewoog zich in de richting
van het schip.
Kapitein Lagerveld stond op de burg zag
den stoet aan komen.
Als een waar transport deed het geheel aan.
En er naast liep, gebarend met een parasol,
de zwoegende mannen tot *poed aan zettend,
een vrouwengestalte, gehuld in een teerrosa
japon.
„Allemachtig", ontviel het den kapitein.
Waarop hij haastig de trap afliep, om zich
naar den valreep te begeven. Hij was nog
onderweg, toen reeds het geluid van een hoogo
vrouwenstem tot hem doordrong.
Het transport bleek bij het schip te zijn
aangekomen. En .Eva ten Hope, die als een
generaal voor den hevig transpireerenden troep
stond, deelde met gebiedende wijzende para
sol, haar bevelen uit.
Maar toen zij den kapitein in het oog kreeg
bleef zij midden in een bevel steken plooide
het gezicht tot een allerliefst glimlachje,
duwde eenige van haar koffervazallen opzij
en beklom wiegend den valreep.
Het was den kapitein of hem een steen van
het hart viel. En op dat oogenblik, onder
invloed van die plotselinge opluchting, was
het hem zelfs mogelijk een van harte ge-
meenden welkomstgroet uit te spreken.
Deze Eva mocht zijn heele schip met
appels afladen de harten van zijn mannen
zouden er niet onrustig door Kloppen,