Regen_
op St» Margriet
x>°
Radioprogramma
EDGAR RICE
BURROUGHS
M Zes weken
boerenverdriet
Zwerver vervalschte
postwissels
Twee vrouwen gearresteerd
Een tragische tocht
Een bankdirecteur
veroordeeld
cv*
D-5
door
No. 34.
Er was een jaar verlopen
sinds de twee Zweden uit het dorp der wilden
waren weggejaagd, waar de Sheik regeerde.
Dez wrede tiran was nu gerüime tijd op reis
geweest om een karavaan met ivoor en rubber
te overvallen ver in het Noorden. Dit was een
rustige, gelukkige tijd geweest voor de kleine
Meriem. Ook thans zat ze onder een grote
boom en speelde als gewoonlijk met Geeka,
de groteske pop, waartegen zij allerlei lieve
woordjes fluisterde. Zelfs de vreselijke oude
heks Maboe sloeg haar niet meer. Alleen in
dit gedeelte van het dorp, gpeelde het kind met
Geeka en was zo verdiept in haar spel. dat
zij niet bemerkte, dat de takken van de boom
boven haar uit elkaar werden gebogen en dat
het lichaam van een jungle-schepsel naar haar
toe kroop. Twee harde ogen keken op haar
neer onwrikbaar zonder te knipperen.
Door de jungle, één uur verder, was de Sheik
op de terugweg. Het was een jaar geleden,
dat de jongen en Akoet, de aap, de beide
blanken hadden ontmoet, die op hen gevuurd
hadden. Maanden achtereen trokken ze dieper
en dieper het oerwoud in. Het jaar had voor
de jongen veel betekend. Zijn sterke spieren
waren ontwikekld en hij was een jongmens
geworden met geweldige lichaamskracht en
scherp verstand. Zo sterk was hij, dat de
machtige mensaap, met wie hij dikwijls schijn
gevechten leverde, hem niet langer de baas
was. Akoet leerde hem vechten zooals mens
apen dat doen en hij had nooit een beter leer
ling kunnen hebben. Terwijl de twee zochten
naar de nagenoeg uitgestorven exemplaren
van het apenras, waartoe Akoet behoorde,
leefden zij van het beste, dat de jungle hen
kon verschaffen. Hun zoeken naar de mens
apen, die hen met open armen zouden ont
vangen, werd tenslotte beloond. Diep in de
jungle, goed verborgen voor menselijke blikken,
hoorden zij op een avond op grote afstand
het geluid van de drum der grote apen.
EEN HEILIGE
HOEDDE DE
ZWIJNEN.
Menig vacantie-plannetje 1938 in de war
gestuurd...
Er zijn een aantal dagen, die in de
volksweerkunde van beteekenis zijn
en een van de bekendste is zeker
de dag van vandaag, 20 Juli, St.
Margriet. Deze dag is genoemd
naar de heilige Margaretha, die
volgens de legende, de dochter was
van een heidensch priester uit An-
tiochië in Pisidië. Toen het jonge
meisje tot het Christendom was
overgegaan, werd zij door haar va
der verstooten. Als Christin vlucht
te zij toen met haar pleegmoeder.
Zij was toen arm cn moest de zwij
nen hoeden, om in 't leven te blij
ven.
Maar haar schoonheid was zoo verblin
dend, dat, zij zelfs in haar vuile en ver
sleten kleeren opviel en zoo kwam het,
dat Otibrius, een veldheer van keizer Au-
relianus, haar tot vrouw begeerde. Hij stel
de haar daarbij echter do voorwaarde, dat
zij het Christendom zou afzweren. Daar zij
dit echter weigerde, werd ze gevangen ge
zet. In den kerker zag zij den duivel in de
vorm van een draak tot zich komen, die
haar wilde verslinden. Zij joeg hem echter
op de vlucht door een kruis te slaan. Daar
zij echter in haar weigering bleef volhar
den, stierf zij den marteldood: op 20 Juli
275 werd het meisje onthoofd.
Uit de boerenweerkunde
Meestal ziet men haar afgebeeld in een
groen gewaad, met eien kruis of een palm
of wel een kroon als symbool van haar
martelaarschap, terwijl ze parelen in het
haar draagt. Dit laatste, omdat haar naam
Margaretha paarl beteekent. Wijl nu
de ondervinding geleerd heeft, dat, als het
in de tweede helft van Juli regenachtig
is, deze weersgesteldheid niet zelden lang
aanhoudt, zegt het volk, dat, zoo het 20
Juli regent, men op zes weken kan reke
nen. Een bekend gezegde in den volks
mond op dezen dag vooral eertijds
was:
Als het regent met Sinte Margriet
Dan regent het zes weken lang,
Weinig of veel of in het geheel niet.
Een ander dergelijk rijmpje uit de boe
renweerkunde is:
Mooi weer op Sinte Margriet
Dan regent het zes weken niet.
Niet overal wordt de regenperiode even
lang aangegeven. In Duitschland duurt de
regen op Sint Margriet veelal 14 dagen
volgens de oude volksweerkunde. Maar, zoo
zegt men in Oldenburg, wanneer er zoo
veel regen valt, dat een varkenspoor vol
loopt cn overloopt, dan zal de regen nog 30
dagen aanhouden.
Margaretha krijgt de schuld.
In elk geval is regen op dien beruchten
dag een slecht voorteeken. De oogst belooft
niet veel en dreigt zelfs te mislukken. De
noten blijven slecht door de veie regens
en Margaretha krijgt daarvan, tenminste
in de Rijnstreken de schuld.
Het spreekt vanzelf dat om het leven van
dezen heilige, die, doordat ze varkens moest
hoeden, de beschermheilige van den boe
renstand geworden is, tal van legenden ge
weven zijn. Een daarvan verhaalt, hoe zij
in den kerker geworpen door den
duivel in de gedaante van een draak ver
slonden werd. De draak barstte echter uit
elkaar en Margaretha kwam weer heel
huids en ongeschonden te voorschijn. De
ze wonderbaarlijke gebeurtenis is aanlei
ding geweest, dat zij in verschillende stre
ken door barende v rouwen aangeroepen
wordt als beschermheilige en als bescher
mende hulp in den nood.
Een hemd als fetisch.
In dit verband is het wel merkwaardig
te vermelden, dat in Lund, in Zuid-Zwe
den, langen tijd een hemd bewaard is, dat
afkomstig heette te zijn van een Marga
retha die in 1170 door baar man Hartog,
een woesten heiden, vermoord zon zijn.
Aan dat hemd werd bijzondefe kracht toe
geschreven bij moeilijke bevallingen. Op
merkelijk is liet verder, dat in Salzburg
dochters van ongehuwde moeders meestal
de naam Margaretha krijgen en dat in Est
land een kind, op Maandag geboren, vóór
Sint Margarethe, nooit het vee mag hoe
den, omdat de wolven anders groote scha
de aan de kudde kunnen aanrichten.
Sint Margriet wordt ook in verband ge
bracht met de vliegen, wellicht door de
aanwezigheid van deze plaaggeesten in
groote getale, nadat het weer warm cn
drukkend geweest is. De Hongaarsche boe
ren houden dan dien dag deuren en ven
sters angstvallig dicht, omdat de heilige
Margaretha dan rondtrekt en overal vliegen
loslaat. Ook zullen ze bij voorkom» geen
hooi binnenhalen; want dat zou slechts be
vorderlijk zijn aan het inslaan van den
bliksem in do schuur. In het algemeen ach
ten zij eiken arbeid dien dag uit den booze,
want de wilde dieren zouden het vee en de
bijen dan vroeg of laat zeker kwaad doen.
M. V.
Tien maanden gevangenisstraf
tegen grijsaard geëischt.
Een oude man had zich gisteren
voor de Amsterdamsche rechtbank
te verantwoorden wegens valsch-
heid in geschrifte. Hij had zichzelf
een postwissel van één gulden ge
stuurd, veranderde na ontvangst
het bedrag in f 10 en poogde het
vervalschte stuk te innen.
De knoeierij was zeer onhandig gedaan
en de postambtenaar merkte direct, dat de
wissel vervalscht was, zoodat de oude man
onmiddellijk werd gearresteerd.
Hij was al verschillende malen met de
Justitie in aanraking gekomen; „een paar
keer," zooals hij het uitdrukte.
„Elf maal", verbeterde de president, het
strafblad raadplegende. „En U bent al
jarenlang zwervende:"
Ook dat vond de oude baas .overdreven."
„Alleen de laatste jaren" rectificeerde
hij.
Weer raadpleegde de president het straf
blad, waar alles nauwkeuriger geboek
staafd staat dan den verdachte lief is.
Met het oog op het strafblad vorderde de
Officier van Justitie een gevangenisstraf
van tien maanden.
Mr. Koster bepleitte de uiterste clemezi-
tie. Vonnis 2G Juli.
Zij beroofden buitenman.
De hoofdstad is voor den buitenman, wan
neer hij goede zaken heeft gedaan en zijn
portefeuille welzoorzien is, des avonds vaak
gevaarlijk terrein.
Maandagavond miste een man uit de
provincie', na een bezoek aan een perceel
in do Kerkstraat, vierhonderd gulden. Al
spoedig nadat de man hiervan aangifte had
gedaan, heeft de politie terzake van be-
rooving twee vrouwen aangehouden. Er
bleken voldoende termen aanwezig om het
tweetal op het bureau in arrest te houden.
FRANSCH GELEERDE UIT RIJDENDE
TRAM GEVALLEN.
Eén der Fransche deelnemers van het
Internationaal Aardrijkskundig Congres,
dat te Amsterdam gehouden wordt, de heer
Gernez, viel gistermiddag voo-r het Koloni
aal Museum uit een rijdenden tramwagen
van lijn 9. Vermoedelijk met een hersen
schudding is 1 lij ter observatie in het Bin
nengasthuis opgenomen.
AUTO IN DEN VROEGEN OCHTEND
VERONGELUKT.
Eén zwaargewonde
■Maandagavond kreeg de dochter van den
direc. van een Amsterdamsche verzeke
ring maatschappij van de Duitsche beamb
ten te Bentheim geen toestemming om met
den Amsterdamschcn D-treiri naar Amster
dam te vertrekken in verband met de de
viezen-controle.
Nadat zij haar vader telegrafisch van een
cn ander op de hoogte had gesteld, gaf de
ze zijn vertegenwoordiger, den Lloyds ex
pert 'N.S. Binnendijk, opdracht, onmiddel
lijk per auto naar Bentheim te vertrekken,
tot het inwinnen van informaties.
Omstreeks half vijf gisterochtend bevond
de heer Binnendijk, die in gezelschap was
van den lieer Lutke, beiden uit Amsterdam
zich ter hoogte van de Dinkclbruggcn te Dc
Lutte bij Oldcnzaal op dc Bentheimcrstraat
Vermoedelijk door laag hangende
mistbankien misleid, of door slaap
overmand, reed de wagen naar den
rechterkant van den weg en na on
geveer twaalf meter over den berm
te zijn gereden sloeg het voertuig
dat een snelheid van ongeveer vijf
tig kilometer had, met een harden
klap tégen een boom. De heer Bin
nendijk kwam er goed af, doch de
heer Lulke was er ernstig aan toe.
Onmiddellijk werd geneeskundige hulp
ingeroepen. Dokter Visser uit. Oldcnzaal
constateerde een ernstige schedelbasisfrac-
tuur. liet slachtoffer is naar. het ziekenhuis
te Oldcnzaal vervoerd en kon nog niet wor
den gehoord.
Hij verduisterde 13 mille.
Als directeur der Incassobank te Delft
maakte W. Fr. van K. zich, zooals wij de
zer dagen meldden schuldig aan valschheid
in geschrifte. Door het zetten van valsche
handteckeningien onder quitanties eigende
de man zich f13.000.toe, en dupeerde
daarmee de erfgenamen van een weduwe,
die haar geld aan de Incassobank had toe
vertrouwd.
Tegen van K. heeft de officier van justi
tie bij do Haagsche rechtbank twee jaar ge
vangenisstraf geeischt.
De rechtbank veroordeelde hem gisteren
conform dezen eisch met aftrek van de
preventieve hechtenis.
DONDERDAG 21 JULI 1938.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.30 Berichten},
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (Gr, pl.).
10.30 Gramofoonmuziek.
11.00 Declamatie.
11.20 Orgel en altviool.
12.00 Carel Alberts' ensemble.
In de pauze: Gramofoonmuziek. (Om ca»
12.15 Berichten).
I.45 Omroeporkest.
2.30 Solistenconcert en radiotooneel,
4.00 Ziekenhalfuur.
4.30 Pianovoordracht.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 „The Romancers".
6.30 Sportpraatje.
7.00 Vioolvoordracht met pianobegeleiding.
7.30 Causerie „Neerlands Industrie en Handel
demonstreeren bij het Regeeringsjubileum".
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Omroeporkest en solisten.
9.05 Reportage.
9.30 Vervolg concert.
10.15 Het Renova-kwintet.
II.00 Berichten ANP, hierna tot 12.00 Bert V.
Dinteren's ensemble en „The Joly Britanne-
ders".
Hilversum II. 301,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15
Berichten).
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkest.
1.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 1.15 Berichten.
I.20 Vervolg concert.
2.00 Handwerkuur.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Cursus handenarbeid.
5.30 Orgelconcert.
6.30 Gramofoonmuziek.
6.45 Causerie „De nationale zanghulde".
7.00 Berichten.
7,15 Boekbespreking.
7-458.00 Reportage, eventueel gramofoon
muziek.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Berichten.
8.15 Arnhemsche Orkestvereeniging.
9.00 Causerie „Zaken doen met brieven".
9.30 Vervolg concert, #i.m.v. solist.
(10.0010.05 Berichten ANP).
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
II.00 Gramofoonmuziek.
C". 11.5012.00 Schriftlezing.
F E U I L L E T O N.
door Jan W. Jacobs
22.
Mijnheer Ribourdin geloofde in staat te zijn
een menschenhater te worden. Noch de
Bchoone dochters van den handelaar in tel-
loorkes waar hij in Laeken kennis mee ge
maakt had noch de archivaris, die Zeeland
gelijk den hemel vond, zou hem verleiden
nieuwe vriendschappen te sluiten. De eenige
op wien hij had leeren vertrouwen, dat was
Groeneveld, zijn onkreukbare procuratie
houder! Daarom zou Groeneveld ook voortaan
de eenige zijn die wat van hem zou hooren!
Zoo filosofeerend liet hij zich mede rond
leiden langs paadjes en over smalle brugge
tjes die over de onderaardsche wateren van de
Lesse aangebracht waren voor de veiligheid
der toeristen en bewonderde in stilte de druip
steengewelven en de hoogte van de groote
onderaardsche zaal waar de gids een ballon
netje opliet. De uitroepen der dames en heeren
gingen langs hem heen, alleen de verzuchtin
gen van twee vriendinnen die elkaar toever
trouwden dat de groote eenzame dichter Perk
hier ook eenmaal moest geweest zijn en waar
schijnlijk tot verschillende van zijn schoonste
gedichten was geïnspireerd, trokken zijn aan
dacht, al had hij zich nooit bijzonder voor
gedichten geïnteresseerd. Ei- stonden er wel in
de porcelein-kunst-tijdschriften, maar Perk...
Perk... hjj herinnert e zich dieh naam niet...
Ook in het hotel hadden ze nooit van 'n
meneer Perk gehoord, wel van een Gczelle.
maar dan moest hij in Brugge wezen, daar
had Gezelle gewoond en was nu t musre. Of
Brugge de moeite waard was. vroeg Ribour
din. Jawel, zeer de peine waard, zei de doch
ter van zijn hotelier maar haar vader, die
graag zijn gasten hield, bracht toch in het
midden, dat Rochefort natuurlijk mooier was.
Brugge moet ge denken, is een stad...
Nadat Ribourdin de omstreken van Roche
fort bezocht en met bijzondere belangstelling
eenige uurtjes in een klooster had doorge
bracht, reisde hij naar Brugge. Dat stadje
beviel hem dadelijk. Hij kwam er 's avonds
aan, terwijl er juist concert op het Belfort
was. De wonderlijke bekoring der klokken-
tonen vormde een zuivere harmonie met de
hooge schemeringen die van den toren af de
groote markt overhuifden en stilaan door de
lange nauwe straten met hun lichte estami-
netten schenen weg te kruipen. Het publiek
stond verstild in massa te luisteren en als
een lied uit was, klaterde het applaus enthou
siast naar omhoog, waar men op den tweeden
trans wat licht zag schemeren vanwaar de
dirigent met zijn koristen stond. Het was een
stadje als voor een paar honderd jaar. met
wel veel vreemdelingen die er het kantklossen
en de kerken kwamen zien. maar toch zonder
het luidruchtige van Brussel of Antwerpen.
In een hotelleke nam Ribourdin een kamer en
meldde dadelijk zijn adres aan Groeneveld. om
de post doorgezonden te krijgen. Voor hij dien
avond slapen ging, maakte hij een praatje met
een stokoud kantklostertje, dat overgelukkig
was met een paar francken die hij haar gaf...
Of hij nog een stuk kant moest koopen?...
Neen, Ribourdin moest geen kant, dat was
heel iets anders geweest als Clara... Ba. daar
wilde hij niet meer aan denken... Alsjeblieft:
geen sentimentaliteiten over het verleden...
het was of hij al jaren op reis was... Hij zou
toch, uit de aardigheid, den volgenden dag
eens naar het museum van die Gezelle gaan
Op zijn hotelkamer hing toevallig een portret
van den ouden dichter... een echt sympatieke
kop, een droomer... een verlatene, net als
hij...
Den volgenden dag bracht Ribourdin op
aanbeveling van ziin hotelhouder eerst een
bezoek aan Saint Souveur. Typisch, hij had
zich vroeger nooit zoo aangetrokken gevoeld
tot het mystieke dat er van die kerken uit
ging als thans, 't was net of het hem goed
deed of het hem milder stemde, er was dat
zelfde vereenzaamde in, datzelfde kracht-in-
zichzelf-zoeken juist dat was het! wat hij
thans deed. Onwillekeurig luisterde hij naar
den sympathieken gids, een oudachtig heertje,
die de heele geschiedenis van de kerk uit het
hoofd scheen te kennen en toen hij een
praatje met hem maakte na afloop der excur
sie, liet hij zich overhalen om nu vooral ook
op den middag de schoone Menlincs te gaan
zien in Höpital Saint Jean, zonder daar ge
weest te zijn kan men Brugge niet verlaten.
En zoo stond hij des middags voor twee
franken voor de schoone Menclins.
De fijnproevers zuchtten of knepen
de oogen dicht om goed in zich op te nemen
't wonder dat uit de toewijding, de stilten en
de sfeer vss de vijftiende eeuw hier voor hen
in de bloeiende kleuren der verf was vast
gelegd .En onder elkaar wezen ze naar de
details in het costuum van de Moor bij de
Geboorte en het licht dat door de kapelruiten
over het purper van' Maria's kleed vloeide.
Maar ineens, juist nadat hij den gids zijn ver
grootglas terug gegeven had, zag Ribourdin
in het gezicht van een oudachtig heer, die
licht voorovergebogen in aanschouwing stond
voor het schilderij van de heilige Ursala en
toen deze heer opkeek ...toen kruisten hun
blikken elkander en vol verbazing zagen ze
elkaar aan, tot langzaam de herkenning hun
gelaat in een breeden glimlach verhelderde...
inderdaad, ze vergisten zich niet: Edmond
Ribourdin stond tegenover zijn vroegeren
aartsvijand: MacLeslie uit Palm Beach en de
heer MacLeslie herkende zijn Hollandsche
tegenstander, die zich met zoo groote woede
beijverd had de opkomst en de ondergang van
zijn haarspeldenindustrie te vereeuwigen en...
natuurlijk... hèhè, ze waren toch concurren
tenhem die minder mooie rol had laten
spelen plotseling, met echt Amerikaansche
jovialiteit stapte hij op den heer Ribourdin
toe. Zeker, zeker, ze vergisten zich niet
Wel. wel. mr. Ribourdin... aangenaam kennis
te maken;... hè-hè, tot nu toe hadden ze niet
anders dan eikaars portretten gezien... al
waren ze dan volkomen op de hoogte van el
kanders wel en wee! En dat was niet gering!
In ieder geval vonden beide heeren, dat het
nu welletjes was... je kon elkaar toch niet
eeuwig dwars zitten... En wie weet... Zoo
ontstond de eerste kennismaking tusschen
Edmond Ribourdin en MacLeslie, in het stille
nuseum van St. Jan, ver van hei groote
umoer der wereld, van het drukke bedrijf der
film, waar ze eenmaal beiden zoo tegen hun
wil in gesleurd waren... Beiden? Ribourdin
verbaasde zich zeer over die verklaring, hij
ïad nooit beter geweten, dan dat de heer Mac
Leslie altijd in het bedrijf was geweest, want
hoe ter werled was het anders mogelijk, dat
die mystificatie had plaats gehad, die ver
filming van hem, Ribourdin, in de rol van
kapitein van Deursen in Het Canaille?
Doch MacLeslie lachte hartelijk bij dit alles
en verklaarde uitbundig, dat hij op zijn minst
zoo verbaasd was geweest als Ribourdin
Want hij had zich nooit ..iet iets anders dan de
haarspeld bezig gehouden en juist toen hij
zich had teruggetrokken om zich aan zijn
miniaturen-verzameling te wijden... maakte
een vriend hem opmerkzaam op de malle rage
die een blijkbaar Hollandschen concurrent of
.vijand bevangen had om hem als de hoofd
persoon in de Roman van een Industrie te
doen optreden... In# elk geval vonden beiden
deze hun kennismaking allergelukkigst en
besloten die in het hotel voort te zetten, dan
hadden ze ook rustig de gelegenheid elkaar
de geheele geschiedenis te vertellen.
En geheel verzoend met de menschheid gaf
Ribourdin den gids een uitermate groote fooi
?n besloot den heer MacLeslie met een extra-
Gesch wijn te zullen ontvangen en Groeneveld
order te geven hem een verzameling van
Ribourdin-unica te doen zenden voor zijn
lardewerk-collectie.
27
Clara Ribourdin was binnenkort de ongeluk
kigste vrouw der wereld
Door iedereen en alles bedrogen.
Bedrogen door Edmond Edmond, die ze
altijd voor den braafsten man ter wereld had
gehouden en die... jawel een filmmaatschappij
had willen oprichten, niettegenstaande ze
hem geraden had zij in haar naïviteit!
bij zijn vak te blijven! Maar zij kon natuurlijk
niet weten, dat het er hem alleen om te doen
was geweest om zijn liefje, die Lettie Fieber-
man, te doen schitteren! Daarvoor had dus die
heele comedie gediend en zij... uilskuiken, was
er in gevlogen... zooals hij er nu zelf in ge
vlogen was; hij had op zijn vingers uit kunnen
rekenen, dat het een opgezet valletje was, dat
een jonge vrouw als Lettie een man op leef
tijd een corpulente, kaalhoofdige man als
Edmond niet door dik en dun trouw zou
blijven, en het alleen om de centen te doen
was voor de Volksfilm! Dat had ze natuurlijk
lang van tevoren met die Al Leslie opgezet!
Nu, ze hadden het geslepen gedaan en zij zoo
wel als Edmond, waren er leelijk in gevlogen
met haar contract en al! En er hielp geen
lieve vadertje en moedertje aan! Ze was naar
een advocaat geweest, doch die kon niet
anders zeggen, dat ze beter had moeten lezen
wat ze geteekend had, maar natuurlijk zou
de directie van de Volksfilm wel voor een
schikking te vinden zijn! En daar was de
directie ook bereid toe... alleszins inschikke
lijk. En geld kostte het haar niet eens! Maar
de opnamen, haar aandeel in „De Machten
der V ersld", kon ze niet ongedaan maken!
Nee-nee, dat ging volstrekt niet... Als Clara
niet zoo kwaaddenkend geweest was als
Clara zich ook nog had kunnen indenken,
dat de film nog een andere tendenz dan die
van het vermaak kon hebben als Clara,
evenals Lettie Fieberman bij de Neerlanda'
tot een overtuiging, een sociale overtuiging
was gekomen en daarom zich niet langer
wenschte te binden, maar integendeel haar
Klachten aan die film wilde geven, die zich
in dienst van de verheffing der menschheid
stelde, die een rol in de beschaving en niet...
in het dooden van de t(jd door menschen, die
zich vervelen wilde spelen, ja. als Clara Zich
in de plaats van Lettie Fieberman had kun
nen stellen... Maar dat kon Clara niet
(Wordt vervolgd.)
