TARZAN
Vliegende Cowboys
In de tuin en in huis
VAN
ZOEKPRENTJE
Sportwagens
en sportieve wagens
i e
b
dgar r i c e
urroughs
Het „paard" van vele cowboys is tegen
woordig de vliegmachine. Harry Minor uit
Hyannis in de staat Nebraska, is daar on
geveer tien jaar geleden mee begonnen,
toen hij van de universiteit kwam. Hij
wilde zijn vader eens laten zien, hoe je
een moderne farm moest beheren. De oude
Minor was al heel lang bij de farm en hij
voelde er niets voor om de raad van zijn
zoon op te volgen. Maar deze zette zijn zin
door en kocht een eigen vliegmachine.
Enige tijd later werd de rust van de farm
verstoord, door het geronk van de motor.
En hiermee brak een nieuwe tijd aan.
Langzamerhand gingen veel meer far
mers ertoe over om met een vliegmachine
langs hun gebied te reizen. De afstanden
in de prairie zijn erg groot en men begon
het gemak ervan in te zien, dat je nu in
korte tijd alles bereiken kon.
Ook voor andere doeleinden, dan alleen
om de „koeien te hoeden" werd de machi
ne gebruikt. Een paar jaar geleden viel
Frances, de dochter van den ouden farmer
Tom Arnold van haar paard en kreeg toen
een schedelbreuk. Ze was mijlen ver van
de farm van haar vader af. Het bericht van
het ongeluk werd zo gauw mogelijk naar
hem overgebracht en hij ging haar direct
met zijn vliegtuig halen en bracht haar
verstrooid is, om een eigen vliegtuig te
hebben. Meestal ligt het grootste gedeelte
van hun bezittingen een heel eind van hun
huis af en toch moet de eigenaar steeds
met elk deel van zijn terrein in aanraking
blijven.
Ook in de herfst, als het vee verkocht
moet worden, is de vliegmachine van groot
nut. De grote veefokkers verkopen bijna
al hun vee aan de kleine fokkers, die de
dieren dan voor de markt vetmesten. Vroe
ger werd het vee eerst naar een centrale
markt gevoerd en dan daar verkocht. De
dieren werden daardoor veel duurder,
want de tussenhandelaren, die hen naar
de markt brachten moesten ook betaald
worden. Nu gaat de farmer met zijn pi
loot in het vliegtuig, vliegt acht- of negen
honderd mijl weg en keert dezelfde dag
nog met drie of vier kopers terug. Hij laat
de dieren dan aan de kopers zien en ver
koopt ze meteen. De verkoop gaat op die
manier veel vlugger en er is bovendien he
lemaal geen risico voor de kopers aan ver
bonden.
Ook in de winter is het bezit van een
vliegmachine een groot voordeel. Wanneer
het erg gesneeuwd heeft, komt het vee
wel eens op bepaalde plaatsen vast te zit
ten en dikwijls duurde het dan dagen,
naar Omaha. Deze tocht zou met een trein
zeker dertien uur geduurd hebben en nu
waren ze er in drie uur. Frances werd di
rect behandeld en dat redde haar het le
ven.
Veel farmers vliegen zelf, maar andere
nemen piloten in dienst. Heel wat jonge
mannen verlangen ernaar om „koeien-vlie
ger" te worden. Maar dit is evenmin ge
schikt voor slappe jongens, als vroeger het
rijden op de wilde paarden, want het Wil
de Westen is erg onvriendelijk tegenover
jonge, nieuwe piloten. De winden komen
met zo'n geweldige kracht aanwaaien, dat
je wel een heel goede piloot moet zijn om
daar kalm doorheen te kunnen vliegen.
Een voorbeeld van de kracht en de gro
te snelheid van deze winden blijkt uit het
avontuur van den comboy Bill Manning,
die eens met een machine, die ongeveer
100 k.m. in een uur kon vliegen het was
al een oude machine, een recordvlucht
maakte in het gebied van de zandheuvels.
Hij merkte, dat de steden erg vlug onder
hem langs gleden, maar hij had geen tijd
om uit te rekenen hoe snel hij vloog, om
dat zijn vliegtuig als een vlindertje door
de storm heen en weer werd geslingerd.
Later ontdekte hij, dat hij.... vierhonderd
kilometer in één uur en twintig minuten
had afgelegd. Zijn machine had dus drie
honderd kilometer in een uur gelopen.
Het is erg veel waard voor een man,
wiens vee over honderd bergen en dalen
voor de farmer op zijn paard deze plaatsen
gevonden had. Nu vliegt hij over het hele
gebied, ziet onmiddellijk waar het vee zich
bevindt en kan snel hulpmaatregelen ne
men. Wanneer het onmogelijk is om de
dieren over de besneeuwde paden te be
reiken, kan de vliegmachine voedsel voor
de dieren en hun bewakers laten vallen.
Ook voor de schaapherders is er een
grote verandering gekomen. Deze worden
namelijk met hun schapen uitgestuurd en
moeten zelf maar de plaatsen Vinden, waar
het beste voedsel te krijgen is. Het ge
beurde dikwijls, dat de farmer na een week
al niet meer wist in welk deelvan het
land hij den schaapherder en zijn schapen
kon vinden. Het duurde dikwijls dagen
voor ze hem gevonden hadden. Ook hier is
natuurlijk veel veranderd.
Op de Eiffeltoren in Parijs is een vrouw,
die elke dag vol spanning naar de vlag
kijkt, die hoog bovenaan de toren hangt. Ze
heet Madame Henri Gassion en is de vrouw
van den leider van het radiostation op de
Eiffeltoren. Ze heeft officieel de opdracht
gekregen om voor de vlaggen van de toren
te zorgen. Als er iets aan kapot is, moet ze
het maken en als het nodig is, moet ze een
nieuwe vlag maken. Dat doet ze nu al 35
jaar. Gemiddeld gaan in een jaar vijf of
zes vlaggen kapot door de wind, dat hangt
helemaal van de windsterkte af.
Het is te begrijpen, dat mevrouw Gas
sion altijd erg hoopt, dat het mooi weer is!
1
In Candij (Ceylon) wilde een man van
50 jaar een ritje op een olifant maken. Het
dier scheen daar niet erg op gesteld te zijn,
want hij haalde den man met zijn slurf
van zijn rug en gooide hem op de grond.
De arme man kwam niet al te zacht neer
en heeft zich vrij ernstig gewond.
zij steeds precies, weten wat zij moeten
doen. Iets anders is het natuurlijk met het
besturen van een sportieve wagen. Sportie
ve autobestuurders kunnen, als zij in het
bezit zijn van een sportieve wagen, natuur
lijk bij verschillende race's meedoen. Deze
rennen zijn wel is waar niet zo snel als de
grote rennen, maar de bestuurder van een
sportieve wagen moet toch een knap chauf
feur zijn, wil hij iets bereiken.
Hoe ziet een sportwagen er uit? Wij ge
ven ter vergelijking een afbeelding van
een sportwagen en een sportieve wagen.
Het klinkt bijna, alsof het hetzelfde is, doch
als je de tekeningen nauwkeurig bekijkt,
zie je al heel gauw, dat er grote verschil
punten te vinden zijn.
Men kan een gewone motor bekleden
met een carosserie, die er sportief uitziet
en waardoor de auto ook zekere sportieve
eigenschappen krijgt. Een dergelijke spor
tieve auto is afgebeeld op de eerste teke
ning, een sportieve roadstar. Dat is een uit
het Amerikaans overgenomen naam, omdat
uit Amerika het eerst dit model naar Euro
pa is gekomen. Deze wagen heeft dus een
gewone motor, maar men heeft hem uiter
lijk een sportief aanzien gegeven.
Op de tweede tekening zien jullie een
sportauto. Deze heeft ook het Roadstar-mo-
del, doch de carosserie is dieper, de por
tieren zijn kleiner en de windschermen aan
de zijkanten zijn ook veel kleiner, terwijl
nog meerdere uiterlijkheden zijn ware be
stemming als renwagen aantonen. Als men
nu nog weet, dat de motor op een bijzon
dere manier voor deze krachtpréstaties is
afgesteld, dan begrijpen jullie wel, dat wij
hier met een echte renwagen te doen heb
ben.
Als wjj horen van de grote overwinnin-
gen van de ren-auto's, dan weten wij na
tuurlijk, dat dit niet alleen het gevolg is
van de steeds meer volmaakte techniek
van de automobielfabricatie, maar dat men
hiervoor evengoed bestuurders nodig heeft,
de zogenaamde autorenners, die uit een
motor weten te halen, wat er uit te halen
is.
De meeste jongens willen natuurlijk, als
zij een dergelijk bericht lezen of horen, ook
autorenner worden, maar dat gaat zo ge
makkelijk niet, omdat er maar weinig men
sen zijn, die zulke sterke zenuwen hebben
en zoveel tegenwoordigheid van geest, dat
Schipper Vlieger is juist van de visvang.t
terug gekomen. Hij had zijn hele boot vol
vis en die moest zo gauw mogelijk inge
pakt worden. Zijn vrouw, Neeltje, heeft
hem daarbij geholpen. Nu zijn ze klaar en
rusten uit van het harde werken. Schipper
Vlieger heeft zijn pijpje er eens bij opge
stoken,
Een voorbijganger vond, dat ze er zo ge
moedelijk uitzagen, dat hij een kiekje van
hen genomen heeft. Maar hij heeft zich
vergist en twee foto's over elkaar genomen.
Toen hij de foto's liet afdrukken, kon hij
vrouw Neeltje niet meer vinden.
Zien jullie haar? Ze staat toch heus ook
op het plaatje, kijk maar eens goed.
'tjz aeeq ut uapueq
meq }aui 'jseui op uagot jbejs oCtjaoN
mooja 'uojeerpuio sfjBBid joq jooui op
:DNISS01clO
Mogen jullie vader wel eens helpen, als
hij in de tuin werkt? Hebben jullie ook
wel eens mogen zaaien? Dat is een erg leuk
werkje en het is zo fijn, als je dan later de
plantjes en bloemen uit het zaad ziet op
komen.
Maar weten jullie wel, dat de vogels zul
ke lastige gasten zijn in een tuin waar ge
zaaid is? Ze pikken al het zaad op, want
daar houden ze erg veel van. Je kunt wel
touwtjes over de zaadvelden spannen, als
de vogels daar met hun poten in komen,
schrikken ze meestal zo, dat ze direct weer
weg vliegen, maar dan moet je de touw
tjes wel heel dicht op elkaar spannen, an
ders helpt het niet. Bovendien, gaan die
touwtjes meestal erg gauw kapot en dan
ziet het er erg slordig in je tuin uit.
De meeste mensen, vinden dat dan ook
niet voldoende. Nu is hier een rekje, dat
je gemakkelijk zelf kunt maken en dat je
dan over de plekken waar gezaaid is heen
kunt zetten.
Je maakt van hout, twee driehoekige
plankjes. Dan zaag je allemaal kleine lat
jes, misschien heb je die trouwens al en
dan is het helemaal erg gemakkelijk. Deze
latjes spijker je tegen de driehoekjes en
je rekje is al klaar. Je kunt het nu nog
groen verven, dan valt het niet zo erg op
in de tuin.
Het is een werkje, waar je in een half
uurtje mee klaar bent en je zult eens zien,
hoe goed het helpt en hoe mooi het zaad
op zal komen.
En dan heb ik hier nog iets aardigs voor
jullie. Als je uit de stad gaat of met de he
le familie uit logeren gaat, is het dikwijls
erg moeilijk om je planten allemaal onder
dak te brengen. Hebben jullie zelf planten
op je kamer staan? Anders heeft moeder
er vast wel een paar. Misschien kan je
tante of iemand anders elke dag even ko
men om de planten water te geven, maar
als dat niet mogelyk is, moet je er wel iets
anders op vinden.
Letten jullie maar eens goed op, hoe je
dat kunt doen.
Je vraagt een inmaakglas aan moeder en
vult dat helemaal met water. Daarna zet
je het op een omgekeerde bloempot. Nu
heb je een flinke reep stof nodig. Het mag
niet al te dik zijn, maar het water moet
er goed in" op kunnen trekken. Deze doek
hang je nu zó op, dat hij tot op de bodem
van het inmaakglas komt. Het andere uit
einde wikkel je om de onderkant van de
plant, zo dicht mogelijk bij de wortels. De
reep stof doet nu dienst als waterleiding
en brengt het water van het inmaakglas
naar de plant.
Dit helpt werkelijk heel goed. De plant
wordt op deze manier de hele tijd vochtig
gehouden en je hoeft niet bang te zijn, als
je op reis gaat, dat je planten allemaal zul
len verdrogen en dood gaan.
DOOR
No. 43.
Gedurende deze maanden leerde Meriem
langzaam de beginselen der apentaal, zij paste
zich geheel aan het jungle-leven aan en hielp
Akoet of Korak dikwijls als zij op jacht gin
gen. De grote aap had het meisje geaccepteerd
en behandelde haar op voet van gelijkheid,
ofschoon hg haar meestal ontweek. De jon
gen was altijd vriendelijk tegen haar. Hij had
een lichte, kleine tent gemaakt in de schom
melende takken. Hier sliep ze. De doder en de
aap waren daar steeds in de buurt. Hoog in
haar bladerenhuis was Meriem niet langer be
vreesd voor de luipaard, hoewel Hista er altijd
was om iemand de schrik om het hart te jagen
en de grote bavianen, die in de buurt woon
den, bulkten tegen ieder van de drie als ze
hen passeerden. Nadat de tent in elkaar gezet
was, begonnen de werkzaamheden van het trio
meer plaatselijk te worden. Ze gingen minde;-
weg en kwamen steeds in dezelfde boom terue
als de nacht begon te vallen. Vlakbij stroomde
een rivier. Er was veel vis en zij konden naar
hartelust spelen. Hun hele bestaan was niets
anders dan routine opdoen "Th het voedsel zoe
ken en slapen. Ze keken niet verder in de toe
komst dan de dag van heden. Korak had alle
hoop op terugkeer naar de beschaving op
gegeven. Hij was zo diep in het binnenste van
het oerwoud doorgedrongen, dat hij wist, dat
hij volkomen in de netten van de jungle ver
strikt was. Sinds de komst van Meriem had
bij het enige wat hij gemist had, eveneens
pevonden, namelijk menselijk gezelschap. Ze
waren vrienden, kameraden, gelukkige en
onwetende kinderen, die samen een idylisch
leven leidden. Het kleine meisje hield van
Korak als van een oudere broer. Liefde was
een onbekend iets voor hen beiden, maar het
was niet uitgesloten, dat als de jongen een
man zou zijn geworden, ook de liefde tot hem
zou komen, zooals deze tot iedere wilde komt.
Meriem kon zich nu door de bomen slingeren
met het gemak als de doder zelf, volkomen
zeker van zichzelf, licht en zonder vrees.
Korak was trots op haar en zelfs de oude
Akoet bromde goedkeurend over deze kleine
„zij-mens".