Avontuur van Heldersche jongen in de Alpen ii? GIWIINI PI 1D©SC©PIIN1? Zaterdag 30 Juli 1938 Derde Blad Voor liefhebbers van wild-west Kinderzanguitvoering Huisduinen 500 gulden voor Centraal Oranje Comité Nogmaals de Engelsche politiek „Vorstelijke Emigranten" JuwtL-JAealeJï: Madame X Burgerlijke Stand van Den Helder Gevaren van een gletschertocht „DROGE" CATAPULT-TRAINING VAN ENGELSCHE LEERLINGEN-VLIEGER. Op het vliegveld van een Engelsche vliegschool kunnen de piloten nu voor hun verdere ontwikkeling gebruik maken van deze land-catapult-inrichting Hiermede leeren de vliegerswelke stuurbewegingen zij bij een catapultstart moeten uitvoeren, om zooveel mogelijk te projiieeren van de kracht, waarmede het vliegtuig wordt weggeschoten U/itte BioAxw&p Wederom brengt de „Witte" een program ma, dat voor een deel gewijd is aan het vol- schoone wild-west genre. Een genre, dat het, gezien de productiviteit der Amerikaansche studio's, nog steeds opperbest blijkt te doen. Het betreft hier de film „Cassidy's Razende Rit," uitgebracht door Paramount en waarin men weer zoo'n gepeperd verhaal te zien krijgt van vechtende cowboys, laaghartige overval len, veediefstallen en alles wat daar verder aan annex is. Het is een lieve lust deze film te zien. Te zien hoe Cassidy, dien men in Amerika den naam „Napoleon der Prairie" gegeven heeft, de avonturen aan elkaar rijgt, hoe hij vecht tegen farmers en cowboys en natuurlijk de uit eindelijke overwinning iut het vuur weer te halen. In de Casisdy-serie is dit onderdeel lang niet het slechtste en er is geen twijfel aan, of tal van bezoekers zullen ook aan deze wild-west terdege hun hart ophalen. In het overige programma draait voorts de film „Het Kind van de Rekening". De heer Krijgsman,,, die met zijn zanguit voering Donderdagavond ha-de muziektent in het Julianapark een groot succes heeft ge- Oogst, zal Donderdagavond 8.15 üur op het terras van het Zeebad Huisduinen een uitvoe ring geven, waarbij eveneens medewerking- van de zangclub der Speeltuinver. „Centrum" en van Mevr. MoreeDol, piano, verleend zal worden. Zeer zeker zal de zang- en operettevereeni- ging van den heer Krijgsman ook Donderdag avond veler belangstelling trekken. In langen tijd was er in het Julianapark niet een zoo groote belangstelling voor een concert geweest en was er een zoo onverdeelde aandacht voor den zang van de kinderen. Het was voor onzen dirigent een groote vol doening. Mooi resultaat van den filmavond. Deelden wij in ons nummer van giste ren mede, dat het bezoek aan Tivoli en Rialto uitstekend was te noemen, thans vernamen wij de opbrengst. Er waren 1673 plaatsbewijzen verkocht, waarvoor ontvangen werd 528.05. Hiervan gaat af aan gemeentelijke vermakelijkheids belasting de somma van 92.88, doch er bij komt weer 48.60 van de besproken plaatsen. Voor het Centraal Oranje Co mité bleef dus in totaal over een bedrag van 483.77. Men zal het met ons eens zijn, dat dit een prachtig eindresultaat is. Een resultaat waarover iedereen, die er zijn krachten aan gegeven heeft, zich verblijden kan. Zooals men zich zal herinneren had de heer Van Twisk beloofd, dat diegenen, die het grootste aantal kaarten verkochten voor een prijs in aanmerking zouden komen. Het blijkt thans, dat de meeste kaar ten verkocht werden door Piet Spruit van den Kanaalweg, een jongeman, van wiens diensten men nog wel eens meer gebruik hoopt te maken. Hij mag dus 3 maanden gratis naar de bioscoop. De heer Slager, van de Speeltuinvereeniging volgde. Ook door hem werd een zeer groot aantal plaatsbewijzen aan den man gebracht en zijn prestatie werd beloond met 2 maan den gratis bioscoop. Nummero drie werd de jongeman Franken, die 1 maand zonder be taling films kan gaan zien. r PORT PET VrtLlfP r J\cm. r f,r n" Ongetwijfeld zullen onze lezers zich nog herinneren, hoe enkele jaren geleden in Ca sino als abonnementstooneelvoorstelling ge geven werd de comedie „Vorstelijke Emigran ten", en welke comedie een buitengewoon suc ces werd. Jacques Deval, de auteur van het tooneel- steuk, heeft hierin het leven geteekend van een tweetal Russische aristocraten, levende en werkende in Parijs, doch die, evenals zoo velen van hun landgenooten, ternauwernood ana de kost kunnen komen. In de Russische kolonie in Parijs schuilt ontzaglijk veel tragiek. Hier toch is samen gekomen de bloem der vooroorlogsche intel ligentsia, de vertegenwoordigers der eerste Russische families, doch die, teneinde in hun levensonderhoud te voorzien, verplicht zijn zich te verhuren als taxi-chauffeur, als bor- denwasschers, als straatvegers. In dit milieu van gevalen grootheden speelt, zich de film „Tovaritsj" af. Het vervaardi gen van een dergelijke dramatische comédie is even moeilijk als het produceeren van een groot geschiedkundig filmwerk, zoaols bijv. „Het leven van Emile Zola". Het verschil be staat hierin, dat men geen geschiedkundige feiten behoeft na te vorschen, terwijl de zorg voor een uitgelezen „cast" scenario en re- quisiten eender blijft. En, al klinkt het wel licht ongeloofwaardig, men moet bij een der gelijke verfilmde comedie mesetal nog meer zorg aan iedere scène besteden, dan dit bij een drama het geval is. Iedere scène van een comedie staat immers geheel op zichzelf. Deze film werd op bijzonder knappe wijze door een keur van eerste artisten vervaar digd. Casey Robinson, waarschijnlijk War- ner's voornaasmte scenarioschrijver (hij componeerde o.a. dat van „Captain Blood" en „Als vrouwen verilefd zijn") werd uitge- noodigd om dat van Tovaritsj te schrijven. Hij combineerde voor deez vervaardiging de origineele Fransche versie van Deval. Dat wil dus zeggen, dat men de origineele geschie denis te zien krijgt van twee arme Russen, aristocraten, die door armoede gedwongen, een betrekikng als butler en keukenmeid aanvaarden, als een geestige comedie, dit in tegenstelling tot Sherwood, die het gegeven dramatiseerde. Zooals gezegd: dit is een voorname film. Met taly van fijne trekjes. De humor heeft geen gering aandeel in dit alles, doch werd er nergens dik opgelegd. En hierdoor ademt deze film zulk een geest van voornaamheid en goeden smaak. De rollen zijn in de hand van Warner's beste stars. In de eerste linie ziet men een waarlijk voortreffelijk samenspel tpsschen de zeer charmante Claudette Colbert en Charles Boyer. Men heeft zich op deze plaatsen waar lijk geen betere vertolkers kunnen wenschen. Een film, waarvan men genieten kan en die in geen enkel opzicht consessies deed aan publieken smaak, sentiment en grove effect- jagerjj. In dit programma draait voorts de film „Misdadigers der Lucht", een boeiend verhaal haal van moderne smokkelaars, die zich be dienen van gevechtsvliegtuigen. Een film van actie en spannig, waarin misdadigers zich bedienen van de modernste middelen en met' eigen wapens bestreden worden. In de hoofd- rolen spelen Charles Quigley en Rosalind Keith. Een aangrijpende tragedie. Het is Metro Goldwayn Mayer, die verleden jaar het plan opvatte een film terug te bren gen, een melodrama, dat een historischen achtergrond in het leven der Fransche „crimes passionals" heeft en bekend staat als „de tragedie van Madame X, de onbekende vrouw". Het betreft hier het leven van een hoogge plaatste vrouw, die om één misstap de wreede wereld van Noord- en Zuid-Amerika werd in gedreven en tenslotte, beschuldigd van moord, die zij volvoerde om diegenen, die haar ver- stooten hadden, van den ondergang te redden, den ondergang vindt. De titel „Madame X" is bekend gebleven als de simpele tragedie van een onbekende vrouw. Zij werd gedramatiseerd in 1910 en vond haar hoogtepunt in een tweetal groote films van 15 jaar geleden, waarin deze groote rol ver tolkt werd door de bekende tragédiennes Pau- line Frederick en Ruth Chatterton. We hebben deze week eenige malen de aan dacht gevestigd op de Britsche politiek, ten eerste naar aanleiding van de zending van Runciman naar Tsjecho-slowakije, ten tweede door de groote redevoering van Chamberlain in het Engelsche Lagerhuis, waarbij hq de Brit sche buitenlandsche politiek heeft uiteengezet en tenslotte vragen we vandaag nog eens be langstelling voor de Britsche politiek, naar aan leiding van een redevoering van den minister van buitenlandsche zaken, lord Halifax. De politiek van Engeland van de laatste jaren is er steeds op gericht geweest, ten koste van alles, den vrede in Europa te be waren. Meermalen heeft Engeland dingen door de vingers moeten zien, die in andere tijden zeker aanleiding tot een oorlog geweest zou den zijn. We denken aan de vele bomaanvallen op Britsche schepen in de Spaansche wateren. We denken, om verder in de geschiedenis terug te gaan aan de daad van Duitschland tegenover Oostenrijk, aan die van Italië tegenover Abes- sinië gn zooveel andere, die oorzaak hadden kunnen zijn, dat Engeland naar de wapens ge grepen zou hebben. Dat Brittannië het niet ge daan heeft, was niet alleen het feit omdat het militair niet klaar was en er aan zijn bewape ning nog veel ontbrak, maar ook de oorzaak, dat de toestand in het Verre Oosten Engeland groote zorg baarde, was daar voor een reden. Engeland kon zich in Europa niet binden en daardoor de handen van Japan geheel vrij maken. Japan toch vormt een dreigend gevaar in het Oosten en als de toestand in Europa minder verontrustend was geweest, was het optreden van Engeland tegenover het gele ge vaar waarschijnlijk wel heel anders geweest. Nu het in Europa begint te luwen, blijkt dat Engeland ook een andere houding gaat aannemen tegenover Japan. Beide Britsche ministers, zoowel Chamberlain als Halifax hebben duidelijk te kennen gegeven, dat als Japan in China zijn gang bleef gaan en zou trachten Noord-China op gelijke wijze te monopoliseeren als het Mants- joekwo gedaan heeft, Engeland dat niet voor kennisgeving zou aannemen. Zoowel in Moskou als in Tokio is deze ver anderde houding opgemerkt en Tokio is begon nen met het uiten van beschuldigingen aan het Fransche adres. En daarbij is het niet geble ven, want Tokio heeft zelfs Engeland aange pakt en beschuldigd van schending van het negenmogendhedenverdrag, omdat het in on derhandeling zou zijn met China over aankoop van bepaalde Chineesche spoorweggedeelten. Dit alles is een bewijs van onrust en laat ons hopen, dat het niet bij deze onaangename uitingen blijft, maar dat Tokio zichzelf zal remmen om geen grootere ongelukken te ver oorzaken. Nu Europa kalmeert, wordt de volle aandacht weer gericht op het Verre Oosten. van 29 Juli 1938. OVERLEDEN: A. M. Verburgt—Kinder mans, 73 jaar; wed. H. Rison, geb. C. W, Glasenap, 70 jaar. Een geluk bjj een ongeluk. Zooals reeds bleek, was de jongen neer gekomen op een rotsblok, dat op een diep te van twaalf meter in de spleet bekneld hing. Als de vader hem was nagesprongen, zou de steen het wellicht niet gehouden hebben en waren beiden verder de diepte ingegleden. Met een bergkoord daalt onze leider door een minder diepe plaats in de spleet af, met zijn piolet (ijshouweel) treden in den ijswand hak kend. Een oogenblik staan jongen en redder beiden aan groot gevaar bloot, want ieder oogenblik rollen groote steenen van den glet- scherrand naar beneden. Als dit gebeurt, ter wijl zij in de spleet vertoeven, worden ze ver pletterd. We nemen waar hoe de jongen, ofschoon wezenloos rondziend, zich nochtans verroert. Hij weet niet meer, wat er om hem gebeurt. Na iedere trede, die onze leider in het ijs heeft gehakt, geeft hij aan het touw een korte ruk, ten teeken, dat wij het moeten laten vieren. De vader is over den eersten schrik heen en helpt ook mee om het koord te houden. Gered,.Tr? Eerst wordt nu de jongen omhoog getrokken en daarna de redder. Dit alles speelt zich in enkele minuten af. Bij een oppervlakkig onder zoek blijkt, dat de jongen armen noch beenen gebroken heeft. Zjjn neus en ooren zqn open gescheurd, zijn polsaders zijn beschadigd en wat het ergste is, hij heeft een behoorlijke hersenschudding opgeloopen. De vader is buiten zichzelf van vreugde, dat zijn jongen er het leven heeft afgebracht en bedankt onzen leider honderd maal. De jongen wordt naar het hotel terugge bracht om op een dokter en dragers te wachten. Waarschuwing. Zoo zien wé weer, dat onoplettendheid de ergste gevolgen kan hebben. En voor ons past hier heel goed het spreekwoord: Een schip op strand, een baken in zee. Het nieuwe bergkoord, dat we daags te voren kochten, heeft reeds heden zijn groote waarde bewezen. Ieder jaar eischen de glet- schers in het Mont Blancgebied, een dertigtal, gemiddeld een tiental slachtoffers. Langs honderden meters hooge bergwanden en onder enkele watervallen door, bereiken we om half acht het dal, waar de avond al begint te vallen. Het bergvee wordt door koejongens naar stal gebracht en ook wij zoeken onze kamers op, om een welverdiende rust te genie ten. CLAUDETTE COLBERT en CHARLES BOYER in de Warner Bros-film „Towaritsj" (Vorstelijke Emigranten") welke deze week in het Rialto- theater draait. Chamonix: Mer de Glacé, Gevaren van een gletschertocht. Een jeugdig stadgenoot, Wim Kok, schrijft ons vanuit Chamonix een reisbrief, waarvoor wij gaarne een plaatsje afstaan: Was verleden jaar het Mont-Blancgebied slechts het einddoel van onze vacantiereis, dit jaar zijn we hier onze heele vacantie, om dit gedeelte van Frankrijk (Haute Savoië) goed te leeren kennen. Meer sneeuw dan vorig jaar. Er ligt belangrijk meer sneeuw op de top pen dan verleden jaar, door het aanhoudende slechte weer in dit voorjaar. Als de zon fel schijnt, komen er op 2500 meter hoogte nog veel groote sneeuwlawines met steenval voor. Door een onweer, gepaard gaand met een hevige wolkbreuk, zijn enkele dagen voor onze komst duizenden tonnen granietblokken naar beneden gekomen, enkele bruggen over bosch beken en stukken boschweg wegslaand. De eerste tocht. Mijn eerste tocht is weer vol avonturen. Eerst laat in den morgen gaan we op pad naar een der grootste gletschers van het Mont- BlancmassiefMer de Glacé. Dwars door het bosch gaan we steil omhoog, soms onder een hoek van 6070 graden. We willen onze schade inhalen en daarom volgen we kleine koepaadjes, die soms plotseling ophouden en ons voor allerlei moeilijkheden plaatsen. We passeeren ook het tandradbaantje, dat naar hotel Montanvers, gelegen op een hoogte van ongeveer 2000 meter, gaat. Langs steile wanden naar boven. Het mooie voor ons ligt juist in den voet tocht langs steile overhangende rotswanden en dwars door de bergwouden met hun overwel digend rijke, varieërende plantengroei en groote insectenwereld. Langs de zijmorene komen we op den glet- ditmaal het toeristenpaadje, dat de diepe sple ten en gevaarlijke steilten vermijdt. Drie Fran- schen, een heer en twee dames, verzochten, ons te mogen volgen. Er dreigt gevaar... Toerist stort in gietscherspleet. Honderd meter verder achter ons volgt nóg een klein groepje; ze wijken van dit paadje af en komen op heel gevaarlijk terrein, vlak bij een diepe kloof, die voor hen echter niet zicht baar is. We schreeuwen hen toe terug te kee- ren, maar ze schijnen ons niet te hooren. Een Parijsche jongen, op eenigen afstand gevolgd door een dame, loopt voorop en komt op den top van een ijsheuvel, aan den rand van de spleet. We schreeuwen zoo hard als we kunnen dat er gevaar dreigt, maar vergeefs. Plotseling hooren we een doordringenden kreet, we zien enkele steenen onder de voeten van den jongen wegglijden, hij probeert zich nog naar alle kanten vast te grijpen, maar tevergeefs. Hij glijdt de bijna loodrechte helling af, de spleet in; als een doodskreet klinkt het angstgeroep van den knaap. We hooren een plof, daarna niets meer. De dame, die den jongen volgde, laat zich uit vrees op het ijs vallen en bevindt zich even eens in een gevaarlijke positie. De vader en de moeder, die zich nog achter de ijsheuvel be vinden, roepen verschrikt om hun jongen. Deze wanhopige uitingen en het zien van den val grijpen ons diep aan. de Metro geen lichte taak een actrice te vinden, die zjj dit weliswaar uiter mate boeiende, doch daartegenover eveneens moeilijk speelbare drame zou toe vertrouwen. Na lang zoeken en speuren kwam men tot de overtuiging, dat Gladys George de eenige was, die deze rol in dezen tijd kon spelen. De toeschouwer van deze film lette eens op, wat hier van de vrouwelijke hoofdrol gevergd wordt. Hoezeer zij zich moet inleven in den geest van de historische „Madame X", om deze film niet te doen worden tot een sentimen teel en onwaarachtig verzinsel. Hier wordt door een in Holland vrijwel onbekende artiste buitengewoon werk verricht, werk, dat in iedere meter demonstreert welk een ras- artiste bezig is. Zij geeft hier weer, en dit is geen frase, de .vrijwel geheele scala der men- schelijke ontroeringen en doet dit onverbeter lijk. Daarbij werd ze in deze film ondersteund door geroutineerde acteurs, die hun bescheiden rollen tegenover haar voortreffelijk hebben be grepen. Warren William als de echtgenoote, John Beal, de newcomer onder de Metro jeune premiers als de zoon en de fameuze karakter spelers Reginald Owen en Henry Daniell. Ongetwijfeld zal er belangstelling voor deze vernieuwde „Madame X" bestaan en afgezien van het feit, dat men een oud verhaal in mo derne omlijsting zal kunnen bewonderen, is het leerzaam te ontdekken hoe volkomen gewijzigd de normen zijn voor het uitbeelden van een groote tragedie. Dat alles, wat men nog geen twee decennia geleden als artistiek verant woord en technisch knap beschouwde, is thans verdwenen. Zoo gezien is dit een nieuwe film, die echter belangrijk levender, eerlijker en aannemelijker geworden is. Voornamelijk dank zij het feit, dat Metro Goldwayn Mayer hier men^chen zette óp de plaatsen waar menschen moeten staan en geen marionetten, van wie wij de schoonge- sproken zinnen niet aanvaarden en om wier pogingen om het wereldpubliek te ontroeren, wij moeten lachen. Een goede film, niet opwekkend, maar die ons een blik doet slaan in een tragedie, die eens in vele landen het onderwerp van gesprek uit maakte. Als tweede hoofdnummer wordt gegeven de film „Op Vrije Voeten", scher. Ter plaatse waar wij hem zullen over steken, is hij technisch niet moeilijk, maar uit kijken is altijd de boodschap. Eerst zooveel mogelijk je rekenschap geven, wat te doen en geen gevaar gering te schatten. De eerste helft is al heel gemakkelijk en spoedig hebben we die dan ook achter den rug. De tweede helft is heel wat moeilijker. Het ijs is bijna onzicht baar door groote graniet- en kalkblokken, waartusschen veel steengruis ligt. We volgen Onze leider schiet te hulp. Terwjjl onze leider zoo vlug als maar eenigs- zins mogelijk is over de steenblokken naar de plaats rent, waar de jongen verdween, binden wij ons koord los en volg ik hem met het touw. Slechts wij konden van onze standplaats zien, hoe de val van den jongen gebroken werd door een slag tegen den overkant van de spleet, waarna hij verder terugviel, om juist op een groot blok graniet, dat in de kloof bekneld zat, te blijven liggen. We stellen, het beste hopend, de anderen, die niets zien konden gerust. De moeder, door onze verzekeringen eenigszins gekalmeerd, wordt weggeleid. Terwijl de vader echter tot radeloosheid gedreven, op het punt zijn zoon na te springen, door onzen leider op gebiedende toon wordt gezegd te blijven staan. De man weifelt en vraagt onzen leider of hij een gids is. Om den vader gerust te stellen, antwoordt deze hierop bevestigend. Was hij zijn zoon nagesprongen, dan waren beiden wellicht onherroepelijk verloren gegaan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 9