De Brabantsche Briet
Wat was er toch
Als een kikker op een koe...
van
met Wiedemann?
Indische militairen mogen
practisch geen lid der N.S.B, zijn
Het vliegveld te Palembang
niet gevaarlijk
Een nieuw »Katfegat"-record
Minister Beek twijfelt aan
den Volkenbond
Indië trekt meer geld uit voor
luchtbescherming
Weer een militair toestel
gevallen
Schipper hou je roer rechf
Jachtgeweer ging te vroeg af
Dreigend benzinegebrek
in linksch-Spanje?
Ulvenhout, 4 Augustus 1938.
Amico,
Twee jaren om
trent was Koos in
s'n betrekking bij
die Mevrouw de
kinderdokter, als
Ik 'm 's mergens
niet aantrof in de
keuken of in den
tuin. 't Was op
Pen schoonen Sep
temberdag. Den
Herfst waasde-n-in
sulveren nevels
over 't land. Den
Herfstdraad hong
als zware peerlsnoeren tusschen 't bedaauwde
gewas, daaraan opgehangen deur de pracht-
lievende kabouterkes van den nacht. De zon
stak heur stralenbussels schuin deur den damp,
van de hooge dreven. En wel zoo straf, dat 't
me niks verwonderd zou hebben, als 'nen flu-
weeligen mearel was gaan zitten op zo'nen
zonnebussel. om er 'n lieke te fluiten. In 't
kort: 'nen Septembermergen waarover 'nen
dauw hong, lijk den matten waas over 'nen
druiventrossel. 'Nen mergen, zóó schoon, dat
ge 'r zonde van maken zou, om er mee oew
klompen deurhenen te klosbeeren.
Maar straffer drong de zon den blaauwen
mergen deur. Den daauw droogde weg en 'nen
amberen gloei van de rosse Herfstzon begost
lijk barnsteen te tintelen deur den wonderen
buiten. Hier en daar vlamde 't nuuwe tij in
gelen gloei 't geboomte uit. Vuurrood eiken
blad brandde zijn kleuren in den koepel van de
ouwe dreven. Den buiten was op z'n schoonst.
De dahlia's in Koos zijnen tuin ik bedoel den
tuin van z'n meesteres, maar Koos onderhoudt
•m de dahlia's in Koos zijnen tuin stonden te
bloeien in de vorstelijke fluweelen van safraan-
geel naar bloedrood tot in 't diepste peers.
Blommen als feeën zoo schoon, als vorstinnen
zoo fier, als godinnen zoo volmaakt van schep
ping. De roos mag de vorstin zyn van den
zomer, de dahlia is de koningin van den Herfst,
Heur stervormige, rosetten prijken lijk groot
kruizen op 't kleed van deus jaartij.
Lijk is zee: Koos was niet in den tuin. En
als ik toen docht 'm aan te treffen aan de
strijkplank in de keuken, of eerpeljassend,
koperpoetsend, of vatenwasschend, dan was
ook deus gedacht er neffen, de blinkende
keuken was leeg.
Hij zal dadelijk wel komen, docht ik; konin
gen, ja zelfs groote huisknechten als Koos,
hebben wel 'ns iets te doen wat iederen mensch
als ie gezond is, allen dag mot doen 'k gong
zitten wachten op 'n bankske teugen den ach
tergevel, teugen de keuken, in den bloeienden
najaarstuin.
Koos bleef lang weg. Kan ook wel 'ns veur-
komen, docht ik en 'k stopte 'n pijp. 'k Had 'n
mergen, zoo dugdzaam, da'k zoo wel tot den
avond had willen wachten. M'nen blaauwen
pijpesmoor flierde sierlijk omhoog deur den am
beren dag. Nou en dan ritselde 't droge Herfst
blad deur den stillen tuin en plekte 't koele
windeke aan m'n veurhoofd. En efkens krulde
m'nen lever, als ik docht: „als den Koos nou
maar komt, anders zit ik hier om twaalf uur
nog. Want van eigens weggaan uit deuzen stil
len blommenhof, versch besproeid van daauw,
waaruit ik 't Hersttij proeven en ruuken kost,
goei zitje, 'n schoon uitzicht en 't was 'nen
gaan uit deus bloeiende paradijske, waarover
't goud van de bon wemelde allee, dat kist ik
nie uit m'n eigen en stillekes verlangde-n ik
dat Koos rap zou komen en lang zou wegblij
ven. Ja, amico, zo'n gevecht teugen meer dan
zestig jaren opgekweekt plichtsgevoel, waarin
oe geleerd wierd, dat 't verkoopen van 'nen bos
peeën van veul meer weerde'n-is, dan peinzen
naar Gods schoone schepping, ik zeg: zo'n ge
vecht in 't huiske van oew zielement valt nie
mee! Die twee rakkers, oew verstand en
oew hart, zouwen gatsammen de glazen
kapot slaan...!
D'n bos peeën won 't en ik douwde op 't elec-
trische belknobbeke van de keuken.
Daar kwém den Koos. Maar hij was nie al
leen. 'n Stuk of tien kinders waren bij 'm, snoe
pende, lachende, in feeststemming. Koos eigen
trouwens ook, hoewel ie eigenlijk 'n bietje
bleek zag, docht me.
„Lang motten wachten, Dré?"
„Net lang genogt, Koos. Eén pepke".
„Ja, 'k had oewen wagel wel zien staan, man,
'k was in den salon bij meneer en mevrouw,
maar ik kost nie' weg, veur ge belde".
Ondertusschen riep 'nen kleinen brak, mee
de snoepkruimels aan z'n bolle wangeskes:
„Dré, Dré, den Koos verjaart vandaag!"
Toen zag ik, dat den Koos bepakt en belajen
was. Onder zijnen erm 'n kist sigaren, 'n groot
pak tabak, in de handen, 'n taart zoo groot als
'n kruiwagelwiel.
„Gefeliciteerd, Kobus!" zee ik. „En nog
veul jaren, man, hier in oew eigenste keukentje
en oewen schoonen tuin".
„Veul bedankt, Dré en dat ge er nog lang
getuige van meugt zijn". En we schudden steu-
vig 'nen poot.
„Kinders", zee Koos toen: ,,nou gaan juilie
rap naar school, 't is bij negenen en ge komt
om vier uren verom, hier in de keuken. Dan
fréten we die taart op, tot den lesten kruimel!"
„Lang zal ie leven", riep dieën brak mee de
kruimels aan z'n wangen! 'n Fuifnommer in
den dop! Dat was zoo te zien, den aanstaanden
„Fielp" van Ulvenhout over 'n kwarteeuw. Z'n
buikske bolde al deur z'nen bonten schort!
.Hieppieppiep..." riep ie en de rest volgde van
eigens! Hjj had de leiding.
Als ze weg waren naar school, dan zee den
Koos: „allegaar patiëntjes van Mevrouw".
„Dieën dikke... is toch nie ziek", lachte-n-ik.
„Neeë", lachte Koos: „maar die is hier on
derhanden gewist veur 'n groot gat in z'nen
kop. Hebt ge dat lidteeken nie gezien op z'n
veurhoofd?"
„Ja nou ge 't zegt!"
„Dieën tiep had in z'n eentje gevochten
teugen 'n heele school, die van 't Ginneken.
klappen uitgedeeld hebben, dat 'n halve klas
naar huis moest. Eigens kreeg ie op 't end
'nen baksteen teugen z'nen kop. En toen...
dat mot ik oe vertellen, Dré! Hebt ge nog
efkens tijd?"
„Allee dan maar! Ge verjaart nie alle
dagen, Koos!"
„Toen 't bloed uit z'nen kop gutste is ie
aan den slootkant gaan zitten wasschen. Hij
mokte de wond „proper" mee kikkerdril er.
slootwater. Toen zette-n-ie z'n mutske op om
naar school te gaan en verzon onderweugen
'n prachtsmoes veur z'n te-laat-komen. Maar
als ie in de klas kwam mee 'nen kop lijk 'nen
8talbessem. want z'n haren waren hard van
't geronnen bloed en toen mee 'n „onschuldig"
gezicht 'n vertelssel dee van z'n tante die
plotseling veul ziek was geworden en van 'n
telegram en weet ik wat ie er allegaar bjj te
pas hee gebrocht, dan zee den meester: „en
hebt gij heelegaar niet gevochten, Nelis?"
„Efkens maar, meester," zee Nelis.
„Tegen wie?'
„Weet ik nie percies, meester, ze waren
mee z'n vijfentwintigen."
„Zoo. Zoozoo? En hoe liep 't af?"
„Goed, meester!
„Goed? Wat goed?"
Nou goed! Ik heb er twaalf op den grond
gekregen. Drie liepen krom en vijf liggen er
nóg, meester.'
„En gij
„Dat was 'n vuile streek, meester. Ze heb
ben mee 'nen steen gegooid en toen' hè'k 'n
beetje gebloeid."
,,'n Bietje?"
Nie veul, meester. Ik heb 't uitgewasschen
in den sloot."
Toen hee den meester 'm hier laten brengen,
Dré, deur 'nen kweekeling. De wond moest
genaaid worden. Maar gin kik, man. Me
vrouw zee: zo'n manneke had ze nog nooit op
de kamer g'ad."
Ziedewel, docht ik, 'nen Fielp! Nog in den
schort naar school, maar vechten veur z'n
durpke! En als er gefuifd mot worden, han
gen bij hum de kruimels aan de wangen!
En dan hee den Nelis de leiding. Ik zal 'm
in 't oog houwen!
„Hij is hier nie meer weg te slaan," gong
den Koos wijer. Veur mevrouw trekt ie de
schoonste lelies uit heuren eigen tuin en biedt
ze haar dan aan. Dat heb ik 'm afgeleerd. En
freten, Dré, fretenü Sinds Nelis hier huis
vriend is, is er nooit meer 'n koekske in den
huis. 'n Jong om in te bijten," zee Koos. ,,'k
Heb lest 'n konijnenhoske veur 'm gemokt. Hij
kon niks terugdoen. Vond ie beroerd. Witte
wat ie gezeed hee, Dré Als ik groot ben,
Koos èn daar is iemand die den pik op jou
hee, dan mot ge 't mijn maar zeggen, dan
slaai 'k 'm rot!"
M'n pijp viel uit m'nen mond van 't lachen,
amico.
„En die andere kinders, Koos?"
„Da's de club van den Nelis. Enkelen zijn
patiënt gewist, de anderen doen alle moeite
om 't te worden. Want Nelis strooit rond: als
ge ziek bent, meugde naar de Mevrouw van
Koos. Mevrouw doet 'nen doek om oewen kop
en gift vacantie van school en den Koos
mokt konijnenhokken en gift koekskes weg,
zooveul als ge lust! En nou Dré, zal 'k oe
m'n cadeau 'ns laten zien, man!"
Heimelijk pakte-n-ie me bij den erm en
brocht me in de bijkeuken. Daar stond 'n
nuuwe schaafbank. Den Koos had heel de
bijkeuken meugen inrichten veur z'nen knut-
selarbeid en zoo is er in 't deftige huis van
Mevrouw de dokter 'n volledig timmermans
winkeltje ingericht.
Den Koos timmert er 't spulgoed veur
Mevrouws' patiëntekes, hy maakt er de re
paraties klaar veur 't huis, zaagt er wy'ze
spreuken uit, zet ze in lyst en deelt die wand-
versierings uit en ...als er 'ns iets héél, héél
mooi uitvalt, dan hangt ie 't bij Mevrouw in
de kamer.
Stond er 'n prachtige blom te bloeien in
den tuin, waar Mevrouw 'n paar keeren naar
stond te kijken, dan fotografeerde Koos die
blom, vergrootte ze levensgroot, dichtte-n-er
'n paar regels onder, zette 't heele geval in
'nen eigengemokten lijst en hong 't in de
spreek- of wachtkamer van Mevrouw.
Meneer mot veul op reis. Koos schrijft elk
halfjaar uit den spoorboek de uren van de
treinen, die vertrekken in de verschillende
richting van de statie. En dat pampier gaat
weer in lyst. Vaneigens.
Hij mokt hondenhokken, vogelkooien, strijk
planken, droogrekken. Hij tuiniert, bakt
koek en zoutebollen; hij wascht, hy schuurt,
hij klopt, hij veegt, hij stoft, hij zuigt. Hij
staat meneer en mevrouw bij, in 't werk,
sjouwt meneers koffers van en naar de statie
mokt 't de patiëntekes en de moederkes ge
makkelijk, den Koos is onmisbaar geworden
in dat huis.
Lest heb 'm 'ns gevraagd: „denkte gij
nooit over trouwen, Koos?"
„Trouwen!" zee Koos ongeloovig: „Trou
wen! Kek 'ns Dré, daarmee wacht ik nog 'n
bietje, 't Is veur mij dubbel gewaagd, Dré!"
„Ik snap oe niet, Koos?"
„Kek, ziede, ik kan koken, breien, stoppen,
wasschen, schuren, schrobben, alles wat de
vrouw mot doen. De jonge vrouwen van teu-
genwoordig kunnen zoo best rooken, biljarten,
zwemmen, fietsen af fijn ge wit. Als ik
trouw, Dré, honderd teugen één, da'k 'n soor
tement dame-van-gezelschap aanschaf, die 't
mee de sport veuls te druk hee, om my gezel
schap te houwen."
„Maar daar zijn nog wel eenvoudige, ouder
wets-opgegroeide meskes, Koos..."
Ik probeerde 'm alweer dalijk in het geluk
te slèèpen. Zoo zijn getrouwde mannen, amico.
,,'k Weet 't, Dré, 'k weet 't. Daar mótten
goeie zyn, zekers! Maar 't blijft 'nen grooten
waag, man," zee-t-ie /eurzichtig. „Trouwen
is houwen. Ge doet 't nie veur 'nen blaauwen
Maandag, Dré."
Ik lachte maar 'ns. En zee: „Koos, daar zijn
duuzend keer veul meer dinges téugen den
trouw, dan véur den trouw op te noemen. Maar
ik heur 't wel: ge hebt oew Truike nog nie
ontmoet. Want luister goed, kearel: daar zijn
'n miUioen argumenten téugen 't huwelijk.
En daar is maar één argument veur. En dat
éene argument is... 'n Truike! En die wint
't van alle geredeneer, van alle gezond ver
stand."
„Neeë. Dré", zee Koos: „ik heb hier m'n
keuken, m'n timmerwinkeltje, m'nen tuin..."
en over m'nen schouwer staarde-n-ie naar
den ender en schudde nadenkend zijnen vlas
kop.
Hy hee nou ook 'n volière gebouwd in den
tuin. En als ge 't mij vraagt: meer veur 't
plezier van de club van den kleinen „Fielp",
dan veur z'n eigen. De brakken zitten er uren
omhenen. Voeieren de veugels, slaan ze gade
en... leeren speulenderwijs veul bij, wat op
school nie zoo bijgebrocht kan worden.
Deuzen kearel, die niks bezit, nog gineens
'nen mannelijken werkkring, deuzen tiep is
één van de rijken! Want hy gift heele dagen
weg. Wat ie doet, doet ie veur anderen; den
ermen Koos is als weggever 'nen millioennair!
Hij is dus... kolossaal ryk!
Daar is maar één ding, dat ie gèren heele
gaar veur z'n eigen alleen zou bezitten. Z'n
vrouw!
En zoolang ie daar gin zekerheid van hee,
gift ie alles aan... vreemden. Da's Koos!
Nou schei ik er af.
Veul groeten van Trui, Dré III en als altij
gin horke minder van oewen t.è.v.
DRfi.
Legerleiding acht het ongewenscht
voor militairen om N.S.B.-bijeen
komsten bij te wonen.
Wij hebben onlangs gemeld aldus het
Bat. Nieuwsblad van 29 Juli dat een ge
heim-eigenhandige circulaire van het leger
bestuur aan de militaire gezaghebbenden is
uitgegaan, waarin het lidmaatschap der
N.S.B. voor militairen verboden zou worden.
Dit bericht is door de „Javabode" tegen
gesproken. Er zou geen enkele verandering
zijn gekomen in hot standpunt der legerlei
ding tegenover de N.S.B., die in Ned.-Indië
niet als gezagsvijandig wordt aangemerkt.
Intusschen vernamen wij zoo vervolgt
het Bat. Nwsbl. nadere bijzonderheden
over de circulaire. Daaruit blijkt, dat formeel
van een verbod inderdaad geen sprake is.
De legerleiding acht het ongewenscht, dat
militairen N.S.B-bijecnkomstcn bijwonen.
Indien men, gelijk wij, aldus het blad, er
van overtuigd is, dat in het Indische leger
een gezonde discipline hecrscht en dat dus
aan dergelijke wenschen van het legerbe
stuur gehoor gegeven wordt, beteekent de
nieuwe circulaire practisch echter wel een
verbod oirn lid te zijn van de N.S.B. Zonder
haar bijeenkomsten bij te wonen, kan men
het lidmaatschap practisch niet uil oefenen.
Ging hij toch naar Frankrijk en
stootte hij zijn neus? Een te
doorzichtige geheimdoenerij
Wat was er toch met Wiedeinann,
Hitiers adjudant? Een vraag waar
mede de Engelsche pers zich thans
bezig houdt, omdat de Duitsche bla
den over het vermeende bezoek van
Wiedemann aan Frankrijk zulke te
genstrijdige berichten gaven.
Dc geruchten, aldus de Londensche corres
pondent van de Msb., volgens welke kapt.
Wiedemann een nieuw bezoek aan Londen
zou brengen, zijn niet bewaarheid geworden,
voor zoover men thans kan nagaan. Lord
Halifax bevindt zich op het oogenhlik op
zijn landgoed in Yorkshire, en het. is na
tuurlijk mogelijk, dat .Hitiers agent hem
daar opgezocht heeft, niet omdat er eenig
werkelijk belang gebaat is bij geheimzinnig
doenerij van dezen aard, maar, omdat Hit-
Ier voortdurend pogingen aanwendt om
overleg met Engeland te voeren op" zooda
nige wijze, dat men den indruk krijgt, dat
d? Engelschon in politiek even onmondig
zijn als de Duitschers.
De Daily Herald was actief...
Dat Wiedemann opnieuw hierheen
zou komen, in dc hoop van Hali-fax
een definitiever antwoord te krijgen
dan hepi ter gelegenheid van zijn
eerste bezoek kon worden meege-
gegevcn, was een week geleden be
kend gemaakt door de „Daily He
rald". die de verdienste gehad heeft
ook Wicdemann's aankomst te Lon
den twee dagen voor het koninklijk
bezoek aan Parijs, te doen „uitlek
ken" en het geheime onderhoud tus
schen Ilitlers agent en Halifax we
reldkundig te maken.
Vrijdag berichtte de „Daily Herald", dat
Wiedemann zich naar Parijs begeven had.
Ook prinses Hohenlolie, die een vooraan
staande plaats inneemt onder de nazi-agen
ten te Londen, zou naar Parijs gegaan zijn,
met hot. doel Wiedemann in contact te bren
gen met de Fransche ministers. Van Berlijn
uit werd dit officieel tegengesproken een
tegenspraak, die natuurlijk niet de minste
waarde heeft, aangezien van dezelfde zijde
ook het bericht betreffende Wiedemanns be
zoek aan Londen twee weken geleden, tegen
gesproken was, in flagranten strijd met de
waarheid.
Duitsche bladen spreken zichzelf
tegen.
Gelijk vaak gebeurt in Duitsche tegenspra
ken, wilde ook thans weer het ministerie
van buitenlandsche zaken te Berlijn te veel
ontkennen. Er werd namelijk aan toegevoegd
dat Wiedemann Berlijn in het geheel niet
verlaten had. Niet alleen wist een ieder hier,
dat dit in ieder geval onwaar was, maar
bovendien was Donderdag nog aan den Ber-
lijnschen correspondent van dc „Herald"
megedeeld, dat Wiedemann zich „op vacan
tie" bevond.
Thans houdt het blad vol, dat Wiedemann
de vorige week wel te Parijs geweest is,
maar dat hij door niet één Fransoh staats
man ontvangen is. Dit zou verklaren, waar
om Berlijn meent het bericht veilig te kun
nen logenstraffen, en waarom het bovendien
meent het te moeten logenstraffen.
Indien Wiedemann zich op het oogenblik
niet „heimelijk" in Yorkshire bevindt, en in
bet geheel niet naar Engeland gegaan is,
dan kan dit verband houden met het feit,
dat hij
te Parijs zijn neus gestooten
heeft.
Het tweede onderhoud met Halifax had
vermoedelijk plaats moeten hebben in ver
band met te Parijs te behalen resultaten,
en het kan zijn, dat Daladiqr en Bonnet
minder geneigd zijn dan Halifax, zich de
ontzenuwende Hitleriaansche methodes
van geheimzinnig-doen en gewichtig-doen te
laten opdringen. Zooals de „Herald" Zater
dag terecht opmerkte: d i t is geen diploma
tie. En indien het waar is, dat Wiedemanns
komst naar Londen voorbereid werd door
lord Londonderry, dan heeft Frankrijk dub
bel reden tot voorzichtigheid, want ook te
Parijs zal men weten, dat Londonderry, of
schoon een vriend van Chamberlain, niet
bepaald een vriend van Frankrijk is.
Onderzoek na de ramp van
den „Specht" heeft uitgewezen,
dat motorstoring op het meest
critieke moment van den start
de oorzaak van het ongeval
was.
In antwoord op vragen, gesteld door den
heer Verboom ,lid van den Volksraad van
Ned.-Indië, naar aanleiding van het onge
luk van den „Specht" op het vliegveld te
Palembang, heeft, naar de N. R. Ct. meldt,
de regeering medegedeeld, dat het vlieg
veld te Palembang niet aan te merken is
als onvoldoende voor de D.C.2's en D.C.-3's
en evenmin als een gevaarlijk terrein. Er
mag een verband worden gelegd tusschen de
afmetingen en de gesteldheid van het ter
rein en de gevolgen van de motorstoring,
welke bij het Specht-ongeval had plaats
gevonden. De objectiviteit van de com
missie van onderzoek, welke dit geval be
handelde, staat boven allen twijfel.
De door den Nederlandschen raad voor de
luchtvaart ingestelde commissie vond geen
aanleiding om, na kennisneming van de
resultaten van het voorloopig onderzoek
door de Indische autoriteiten, een nader
onderzoek door den raad te doen instel
len.
De oorzaak van het ongeval, motorsto
ring op het meest critieke moment na den
start, kwam voldoende vast te staan.
In verband hiermede ziet de regeering
geen aanleiding om de mogelijkheid van
overlegging van het rapport aan den
Volksraad nader te onderzoeken.
Ook bij eventueele andere vliegrampen zal
voor het doen van mededeelingen over bij
het ambtelijk onderzoek verkregen resul-
taen beslist worden door de vraag, of daar
mede eenig openbaar belang is gediend.
Zoo leken de nagemaakte gul
dens van een ketelmaker op
echte.
„We hebben hier te doen met een
zeldzaam dommen man, een ezel,
om het kort te zeggen," zeide mr.
van Haastcrt in zijn pleidooi voor
een man, die gisteren wegens val-
schemunterij voor het Amsterdam-
sche Hof terecht stond.
Deze veertigjarige ketemaker, va
der van een groot gezin, ontving
naar zijn oordeel te weinig steun.
Op zekeren dag werd hij geheel van
steun uitgesloten, omdat. Maat
schappelijk Hulpbetoon vermoedde
dat hij inkomsten had.
De nood in het gezin steeg hoog en ten
slotte besloot de man zelf geld te maken.
Hij vervaardigde dertig guldens, drie' gaf
hij er uit en toen liep hij tegen den
lamp.
„Geen wonder" meende dc verdediger,
„die valsche guldens leken even veel op
een echte als een kikker op een koe".
Pres.: Maar twee menschen namen het
geld toch maar aan.
Verdediger: Ja, op een drukken marktdag
heeft niemand tijd om naar het geld te
kijken. Het toppunt van domheid - aldus
mr. van Haastert was wel, dat hij één
van zijn guldens van eigen fabricaat in
den muntmeter wierp. Hij had even goed
direct naar het politiebureau kunnen loo-
pen."
Verdachte, die door de rechtbank tot an
derhalf jaar gevangenisstraf was veroor
deeld, verklaarde nd veel spijt van het ge
beurde te hebben.
„Ik besef nu wel, dat het heel erg is,
wat ik gedaan heb, maar dien dag had ik
geen geld of eten in huis, mijn zeven kinde
ren hadden honger..."
De procureur generaal was van
meening, dat een strenge straf
diende te worden opgelegd. Spr.'
vorderde anderhalf jaar gevange
nisstraf met aftrek van voorarrest.
De verdediger drong op clementie aan
temeer daar verd. nooit eerder met de
Justitie in aanraking is gekomen.
Arrest 10 Augustus.
Een Zweedsche zwemster verbe
tert het record van Jenny Kam-
mersgaard met bijna elf uur.
De Zweedsche zwemster Sally Bauer is er
in geslaagd het Kattegat over te steken in
den tijd van 17 uur en 20 minuten, dit is bij
na elf uur minder dan het Deensche zwem-
stertje Jenny Kammcrsgaard, die het vori
ge jaar 28 uur over den afstand had gedaan.
Sally Bauer was Donderdagochtend om
vijf uur van de zuidwestelijke punt van het
eiland Seeland naar Jutland vertrokken,
waar zij om 22.20 uur bij Ramskov ten zui
den van Grenaa voet aan wal zette.
Ook de wijzigingen zullen nicls
uitwerken.
De Poolsche minister van buitenlandsche
zaken. Beek, heeft na een officieel bezoek
van drie dagen, Noorwegen verlaten. Hij
verklaarde aan de pers, dat hij tot zijn vol
doening had vastgesteld, dat de houding
van Noorwegen tegenover den volkenbond
dezelfde is als de houding van Polen. Hij
bracht hulde aan den zin voor werkelijk
heid van de noordelijke landen en aan
hun verlangen overeenkomstig deze werke
lijkheid te handelen. Vervolgens sprak hij
zijn twijfel uit over de toekomst van den
volkenbond.
Zelfs verwacht hij van do diepgaande
wijzigingen, welke naar men meende nood
zakelijker wiize moeten worden toegepast,
niet veel, Beek blijft pessimistisch ten
aanzien van den bond.
Voorstel om het bedrag te ver-
grooten met f 466.800, waarvan 3
ton in 1939 besteed zal worden.
Bij den Indischen Volksraad is ingediend
een nota van wijziging voor de begrooting
van het departement van binnenlandsch be
stuur voor 1939. Hierbij is o.m een post tot
verhooging van de post luchtbescherming op
deze bcgrooting met f 466.800.
In de memorie van toelichting wordt op
gemerkt, dat de volledige uitrusting der
luchtbescherming voor Soerabaja, Batavia,
Bandoeng, Scmarang, Malang, Madioen, Tji-
latjap, Djokja, Cheribon, Makassar, Menado
en Amboina een bedrag van f 623.800.vor
dert. In verband met den financieele toe
stand zullen de maatregelen tegen gasge-
vaar in langzamer tempo worden uitgevoerd,
door van het beschikbare bedrag f 158.000.—
eerst in 1940 te besteden.
Bestuurder gewond. Machine
verpletterd.
Gisterochtend omstreeks elf uur is
een militair vliegtuig van het type
F-K. 51, van een hoogte van 50 M.
afgegleden en in de nabijheid van de
schietbanen op het vliegveld Soes-
terberg tegen den grond te plertter
geslagen.
Bewusteloos lag de vlieger tusschen de
brokstukken van het vernielde toestel. Hij
bleek er nog vrij goed afgekomen te zijn,
alleen heeft hij een ernstige hoofdwonde
en een kaakfractuur opgeloopen.
Vrijwel onmiddellijk na het ongeval wa
ren de dokter van het vliegveld en de hulp
dienst der luchtvaartafdeeling bij het wrak
van het vliegtuig aanwezig.
Uit het onderzoek is gebleken dat de vlie
ger bezig was met het uitvoeren van zoo
genaamde laplandingen. Bij een daarvan
verloor het toestel teveel van zijn snelheid
waardoor het afgegleden is.
Dronken schipper viert zijn ver
jaardag met bier, haring en
aanvaringen.
Op 20 Juni j.1. was de schipper van den
motorlogger K. W. 159 jarig. Hij noodig-
den schipper van de K. W. 59 uit dit heu
gelijk feit met bier en haring te vieren.
Beide schepen lagen in de haven van IJmui-
den. Des middags om 3 uur togen de
vrienden naar een café. De schipper van
de K.W. 159 zou om half zeven dien avond
uitvaren. Het feit dat hij zich, toen hij om
6 uur het café verliet, niet geheel „fit"
voelde, was geen bezwaar dit voornemen
ten uitvoer te brengen. Aanvankelijk ging
de reis goed, doch ter hoogte van loods C,
kwam de K.W. 159 die in snelle vaart langs
den verkeerden wal voer, in botsing met
enkele, langs den wal gemeerde schepen.
De schipper die zich gisteren voor den
Raad' voor de Scheepvaart had te verant
woorden, verklaarde, dat hij vlak voor de
aanvaring de telefoon op langzaam had
willen zetten, doch bij „vergissing" bevel
tot volle kracht vooruit gaf.
De raad zal later uitspraak doen.
Arbeider doodelijk gewond,
Te Klazinaveen is een ernstig ongeluk
gebeurd, waarbij de arbeider A. Koopman,
is gedood.
Terwijl K. met een tweeden arbeider op
weg was naar zijn werk, ontmoetten zij den
heer M. B., eveneens uit Klazinaveen. die
met zijn geweer gewapend, ter eendenjacht
toog. De arbeiders maakten een praatje met
den jager. Plotseling kwam uit een der wij
ken een vlucht eenden op. De heer B. keer
de zich haastig om, om zijn geweer op da
vogels te richten. Door onverklaarbare oor
zaak is het schot te vroeg afgegaan. De
volle lading hagel trof K. in de borst en
zwaar gewond is hij naar het Diaconessen-
huis te Emmcn vervoerd, waarhij inmiddels
is overleden. Het slachtoffer was gehuwd
en vader van vijf jeugdige kinderen.
Dit zou een overwinning voor
Franco verhaasten.
In officieele rechtsche kringen in Span
je gelooft men, dat de regeeringstroepen
steeds grooter gebrek krijgen aan benzine,
welke voor den modernen gemechaniseer
d-en oorlog onmisbaar is.
Toen de oorlog uitbrak, waren de voor
naamste depots, namelijk te Almeria, Bil-
bao, San Sebastian, Albacete en Malaga,
die tezamen 400.000 ton bevatten, in han
den der regcering. Deze beschikte boven
dien over 12 tankschepen met bijna 100.000
ton en over het mecrendccl der 640 spoor
weg-tankwagens van de Campsa maat
schappij. Thans is dc toestand echter geheel
anders. Door de verovering van Noord-
Span je werd aan den aanvoer van petro
leum voor dc regeering dc eerste slag toe
gebracht. In verband met het gevaar, dat
van de zijde der rcchtsche oorlogsschepen
en vliegtuigen dreigt, moet de regeering
sedert eenigen tijd gebruik maken van bui
tenlandsche schepen, die in vele gevallen
een bedrag aan vracht rekenen, dat nog
grooter is dan de waarde van de benzine.
Gezien het enorme dagelijksch verbruik,
dat in een modernen oorlog onvermijdelijk
is en de moeite en kosten waarmede nieu
we voorraden worden verkregen, gelooft
men dat een tekort aan benzine in het vij
andelijke kamp een der voornaamste fac
toren zou kunnen blijken te zijn. waardoor
Franco de overwinning zou behalen.
