tarzan
Wij lazen voor
SN ©I
j VERBODEN I
ST^© I
De doodslag te
Eindhoven
Radioprogramma
j EDGAR RICL.
BURROUGHS
Uit de Pers van heden
Onze Oost
Bloedig drama op kanfoor
Noodweer op Java
Gevaarlijk spel
Sneeuwwitje
eischt schadevergoeding
Jammerlijk verdronken
feuilleton
maurice walsh
DOOR
I
No. 12.
De kaart van Athair was de prijs voor
Helen en de kaart was verdwenen. Wanhopig
schreef Helen's vader dit feit op een stuk
papier en gooide de boodschap aan de steen
gebonden het raam uit. Tarzan wilde de
boodschap volgen, maar Lavac hield hem
tegen uit angst voor de veiligheid van het
meisje... Atan Thome was woedend. „Zij lie
gen!" schreewde hij, „ze zullen het meisje
nooit terug zien. Ik zal de weg wel vinden
zonder kaart." Langzaam werd de deur ge
opend en Magra kwam binnen. „Als dit de
kaart is, die je zoekt," lachte zij geheimzin
nig, „dan heb ik hem, maar je zult mij er
voor moeten betalen.". „Hoeveel?" vroeg
Thome. „Een aandeel in de „vader der dia
manten van Athair", antwoordde Magra, „en
ex belofte?" Het meisje knikte. „Een be
lofte, dat je, op zoek naar Athair Brian niet
zult doden." Nog steeds dacht zij, dat Tarzan
Brian Gregory was. „Goed", zei Atan Thome
grimmig, „in orde. Ik beloof Je, je knappe
vriend niet te zullen doden." Doch terwijl
zjjn lippen niet meer bewogen, voegde hi) er in
zichzelf bij: „Ik zal hem niet doden, tenzij
hjj mij in de weg komt. Als hij dat doet, sta
ik voor zijn leven niet in."
„VOOZE IDEALEN".
Over de voorgestelde wijziging van de
Tariefmachtigingswet, waarover de Tweede
Kamer thans beraadslaagt (zie elders in dit
blad) schrijft de N.R.Crt. (lib.) o.m.:
Laten wij ons geen illusies maken over
wat deze beoogde tariefwijziging de on
bekende wijziging, waarover wij ons nu in
principe gaan uitspreken beteekent. Ze
ker, zij is partieel, aldus verklaart de re
geering. Maar de protectionisten zijn be
scheiden, in hun wijze van voorstelling ten
minste.
Zoozeer weten zij, dat ons volk in
breede lagen tegen dergelijke maat
regelen gekant is, dat zij het niet
wagen den waren omvang en de
werkelijke gevolgen voor het voet
licht der publieke opinie te dragen.
Het moet verkleind worden, ge-
teekend met een onschuldig karak
ter, opdat de wolf in schaapsvel
toch maar zal worden binnenge
haald. Laten wij het goed beseffen.
Een tariefwijziging, waarbij een
verhooging van het tarief wordt
gebracht, waarvan de voornaamste
posten alleen reed® meer dan een
hondertal bedragen, verdient den
naam partieel niet, tenzij men met
partieel alles zou willen aanduiden,
wat niet 100 pet. is.
Het blad zegt, dat de regeering „vooze
ledalen" najaagt door te streven naar een
bevordering van den uitvoer onder gelijk
tijdige sluiting van de hinnenlandsche
markt. Hoe stelt men zich dan voor, aldus
het blad, den uitvoer naar die landen,
waarmede wij een clearing hebben, te ver-
grooten, zonder dat daar een gelijke ver
meerdering van den invoer hier te lande
tegenover staat?
Mag men, zoo vraagt de N.R.Crt.
tenslotte, e enwetsuitvoerder, die
onwezenlijke idealen najaagt, gele
genheid geven op ruime wijze te
experimenteeren met ons volksbe
staan?
Naar onze meening is geen twijfel
mogelijk. Een dergelijke machtiging
behoort niet te worden verleend.
DE BENOEMING VAN MR. OUD EN DE
KATHOLIEKEN.
Naar de „Maasbode" (r.k.) schrijft, acht
de chr. historische „Nederlander" de cri-
tiek van den Rotterdamschen raad op de
benoeming van mr. Oud tot burgemeester,
welke critiek was uitgeoefend omdat er
in 't geheel geen vrijzinnig-democraten in
den Rotterdamschen raad zetelen, een
„uitwas der democratie."
Deze theorie zou volgens de „Nederlan
der", b.v. al direct tot deze zonderlinge con
sequentie voeren, dat iemand, die niet bij
een politieke partij is aangesloten, geen
kans heeft ooit tot burgemeester te worden
benoemd.
De Maasbode teekent hierbij aan:
We moeten toch even glimlachen om deze
redeneering.
Er is allereerst eenig verschil tusschen
een „partijlooze", die met wat goeden wil
nog wel bij de vrijzinnigheid of de christe-
lijk-historischen valt in te deelen, een een
prominent vertegenwoordiger van een in
den raad niet-vertegenwoordigde partij.
Maar wat ons bij deze argumentatie het
meest opvalt is de angstige bezorgdheid om
den „partijlooze"... terwijl het als een paal
boven water staat, dat ten aanzien van
een katholieken candidaat „bekwaamheid"
en „geschiktheid" wel nimmer aldus geïnter
preteerd zullen kunnen worden, dat hij
voor het ambt van burgemeester in een ge
meente als Rotterdam eenige kans maakt.
Nochtans vormen de katholieken veruit
de grootste politieke formatie hier te lande.
Is hier niet veeleer van een uitwas der
democratie sprake?
Ontslagen bediende
verwondt drie personen.
Een Chineesch employé, die door
een Chineesche firma was ontslagen,
drong gisterm. het kantoor van de
firma binnen en loste daar zes
schoten. De zoon van den chef werd
in de voet geraakt een employé in
den arm en een verkooper in de
rechterzijde.
Tijdens de groote consternatie welke ont
stond, wist de dader te ontvluchten. De drie
gewonden zijn naar de centrale burgerlijke
ziekeninrichting vervoerd. De ontslagen em
ployé loste ook nog een schot op den pro
curatiehouder, doch dit schot miste. l)e
vloer van het kantoor was met bloedplassen
bedekt. De daad geschiedde geheel onver
wachts, daar deze employé reeds einde
September was ontslagen en zich sindsdien
niet op het kantoor had vertoond. Alle we
gen naar de omliggende plaatsen zijn af
gezet, en een foto van dei. dader is op
ruime schaal verspreid. Bij de vlucht wist
de dader, aldus de N.R.Crt., nog een bedrag
van f 300.te grijpen en mede te nemen.
Dinsdagmiddag is naar de N.R.Crt. meldt,
de plaats Goenoengkidoel (Djokja) door
een windhoos geteisterd. Hierbij zijn 67 hui
zen ingestort een meisje van twee jaar
werd gedood.
Een man en twee vrouwen zijn zwaarge
wond.
Mislukte poging van een jongen
om op een vrachtauto te sprin-
gen.
Gistermorgen omstreeks tien uur wilde
het 7-jarig zoontje van den heer Th. van
de Klundert bij 't verkeerspunt „Vogelen
zang" op een vrachtauto geladen met sui
kerbieten springen.
Hij kwam met zijn hoofd tegen de kop
lamp van een uit de tegenovergestelde rich
ting komende vrachtauto van Van der
Male uit Oud-Vossemeer, die op het ver
keerspunt, dat een viersprong is, den bocht
om wilde rijden.
De jongen liep een groote wonde aan het
oog op en is, nadat eerst geneeskundige
hulp was verleend, in bewusteioozen toe
stand naar het ziekenhuis te Bergen op
Zoom vervoerd.
Men vreest voor zijn leven.
Ook haar Prins klaagt Walt
Disney aan.
Bij liet hooggerechtshof te New York heb
ben Adriana Caselotti en Harry Stockwell
tegen Walt Disney, den schepper van
„Sneeuwwitje en de zeven dwergen" een
eisch ingesteld tot schadevergoedingen van
200.000 en 100,000 dollar. De beide eischers
wier stemgeluid is opgenomen voor de
rollen van Sneeuwwitje en den Prins, stel
len zich op het standpunt, dat zij slechts
hebben gecontracteerd voor de film, ter
wijl zonder hun toestemming gramafoon-
platen zijn vervaardigd.
Er is ook een rechtsvervolging ingesteld
tegen de uitgevers van Disney's muziek, met
het argument, dat een der filmliedjes de
vrucht van plagiaat is. Een Zwitsersche io-
dclaar heeft een schadevergoeding van
50.000 dollar geêischt, omdat zijn melodieën
zouden zijn gestolen.
De duo-rijdster meldt zich, maar
haar verklaringen brengen de
politie niet verder.
Woensdagavond is zich bij de Eindhoven-
sche politie komen melden de 38-jarige Fran
cisca de Bie, die met den verdachte Jacobus
van der Velde in de moordzaak-Sanders na
afloop van de steekpartij per motor is
weggereden en wier opsporing door de poli
tie verzocht werd. Men hoopte n.1. van
deze vrouw belangrijke aanwijzingen over
de toedracht der vechtpartij te ontvangen.
Zij legde evenwel dezelfde verkla
ringen als van der Velde af, hier
op neerkomende dat deze man in
het geheel niet bij de steekpartij be
trokken is geweest.
Francisca de Bie, die de echtgenoote is
van het bekende Ossche type. Peer de Bie,
wordt in arrest gehouden, aangezien zij
ook uit anderen hoofde nog door de politie
bleek gezocht te worden.
Ook van der Velde blijft /op het Eindho-
vensche politiebureau in hechtenis in af
wachting van zijn overbrenging naar het
huis van Bewaring te 's-Hertogenbosch.
Het mes waarmede de daad gepleegd moet
zijn en dat een groot open steekwapen in
het heft van een beitel blijkt, is door de
politie in een grastuintje langs den Hemelrij
ken gevonden.
Ten gevolge van den sterken regenval
waren er echter geen bloedsporen meer op
aan te treffen.
Zoon vindt zijn vader in het wa
ter liggen.
Toen gisteren de landbouwer W. Griffi
oen te Leerbroek (Z.H.) die in het veld
zijn koeien was gaan melken, wat lang weg
bleef, ging zijn zoon op onderzoek uit. Hij
vond tot zijn ontsteltenis zijn vader in de
sloot voor het weiland liggen. Nadat de
drenkeling op het droge was gebracht stelde
dr. Booy, die onmiddellijk ter plaatse was,
een onderzoek in. De dokter kon slechts
den dood constateeren.
ZATERDAG 22 OCTOBER 1988.
Hilversum 1, 1875 en 301,5 m.
KRO-uit zending.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Ber.)
10.00 Gramofoorimuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest (1.001.20 Gramofoonmuz.)
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuutje.
4.00 Berichten.
4.05 Gramofoonmuziek.
4.35 De KOR-Boys en solist. (4.555.10 Gra
mofoonmuziek)
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 De KRO.-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Chemische strijdmiddelen".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Het KRO-orkest.
9.00 Voordracht.
9.10 De KRO-Melodisten.
9.30 José de Sousa Pinto en zijn Portugeesch
orkest.
9.45 Liedjes aan den vleugel.
9.55 Vervolg de KRO-Melodisten.
10.15 Vervolg José de Sousa Pinto.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 415,5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.80
—8.00 VPRO.
8.00 VARA-Kalender.
8.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om ca. 12.15 Ber.)
1.00 Fantasia.
I.30 De Ramblers.
2.00 Filmkwartiertje.
2.15 VAR A-orkest.
3.15 Causerie „De pluimveetentoonstellingen in
het a.s. Winterseizoen".
3.30 Residentie-orkest en soliste.
4.30 Reportage.
4.50 Vervolg concert.
5.30 Filmland.
6.00 Orgelspel.
6.30 Uit de Roode Jeugdbeweging.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.15 De Flierefluiters (opn.)>
8.45 Toespraak.
8.55 Esmaralda en soilst.
9.16 „En nu... Oké (opn.).
10.30 Damnieuws.
10.32 Berichten ANP.
10.35 VARA-orkest.
II.3012.00 Gramofoonmuziek.
18.
Aan den anderen kant ging het portier
open en er stapte een slanke, in het zwart
gekleede dame uit, die het postkantoor bin
nen ging.
„Het vrouwtje God helpe haar!" zei
Paddy Joe.
„Zou ze ons gezien hebben" peinsde Ali-
stair.
„Dat kun je nooit weten, Vrouwen zien
gewoonlijk meer dan we denken en soms
niet in hun voordeel, wacht maar eens!"
Rogan Stuart wachtte twee minuten, toen
kwam hij langzaam overeind.
„Ik moet haar eens even in de oogen zien,"
zei hij in volkomen nabootsing van de ma
nier, waarop Paddy Joe zijn woorden kon
lijzen en hij stapte de waranda af.
„Laat hem gaan," mompelde Joe. „Hij
heeft een hart van steen. Ik zou het niet kun
nen!"
Het moment der ontmoeting was precies
afgemikt. Juist bij de deur van het postkan
toor kwamen zij tegenover elkaar en ze keken
elkaar recht in de oogen. Onder de zachte
zongebruinde huid der wangen was elk aasje
kleur verdwenen, er lagen diepe schaduwen
onder haar oogen, maar haar blik ontweek
den zijnen niet. Toch was een haast onmerk
bare schok door haar leden gevaren en zjj kon
niet verhinderen dat haar stem trilde.
„Hoe kunt u hier nog zijn?" Er klonk emo
tie uit haar toon. „U moet hier niet blijven.
Hij boog het hoofd voorover en zijn stem
was even zacht en even rotsvast als de hare,
„Maakt u ook dat u weg komt, zoolang u nog
vrij bent!"
Meer niet. Zij stapte weer in de auto, die
bijna geluidloos wegreed en Rogan verdween
in het postkantoor. Na een poosje was hij
weer terug op de waranda. „Ik heb wat post
zegels gekocht," zei hij, „maar ik heb er
eigenlijk geen noodig." Hij ging op zijn oude
plaats zitten en de beide vrienden wachtten
tot hij weer spreken zou.
„Wij hebben er niet veel woorden mee vuil
gemaakt," deelde hij hun mee. „Ze heeft me
alleen maar gezegd, dat ik hier weg moest.
Paddy Joe zat hier een geheelen tijd over
na te denken. Eindelijk zei hij: „Dat was een
goede raad. Ik had al gevreesd, dat ons niet
veel tijd gelaten zou worden, om op wat voor
manier dan ook onze maatregelen te nemen.
Voor jou zoowel als voor ons zou het het
beste zijn, dat je verdween als een speld
in een hooiberg."
„Hoe kan iemand verdwijnen op dit eiland,
dat niet grooter dan een tafellaken is?" vroeg
Alistair sceptisch.
„Dat is de groote moeilijkheid."
Rogan lachte grimmig. „Er ztjn heel wat
manieren, waarop een mensch verdwijnen
kan."
„Geen van de manieren, die jij in je hoofd
hebt zijn geschikt, Hooglander!" zei Paddyy
Joe rustig. „Wat je noemt de eindelooze slaap
is een begrip, dat niet in onze vocabulaire
voorkomt."
„Slaap is een begrip, dat ik heelemaal niet
ken." zei Rogan Stuart somber.
„De hemel sta ons bij!" riep Paddy Joe uit,
terwijl hjj zijn beide voeten weer op den bega-
nen grond bracht. „Kom, jongens, laten we
ons kamp weer opzoeken, dan kunnen we dit
probleem op ons gemak uitwerken."
In gedachten verzonken liepen ze naast el
kaar midden op den weg voort, tot ze door
het geluid van krakende assen achter hen
genoodzaakt werden om naar het voetnad uit
te wijken. Paddy Joe keek over zijn schouder
achterom en bleef staan.
„Daar komt één van mijn vrienden, die het
levensvraagstuk heel aardig opgelost heeft."
zei hjj. „James Coffev, de Koning van den
Weg. Laten we even wachten om te zien, wie
hij in zijn gevolg heeft."
Er kwam een oud wit paard langs hen
sjokken, dat een woonwagen trok, schel be
schilderd in groen, wit en oranje, met rooda
gordijntjes voor de hooge raampjes en een
eind zwarte pijp als schoorsteen boven het ge
welfde dak uit. Een donkere knaap met ver
warde haren en een bijdehand gezicht, van
ongeveer twaalf jaar zat op het voorbankje
en hield de teugels in de hand, van tijd tot
tijd tikte hij licht op het oude paardelijf met
een hazeltwijg. Naast hem zat een vrouw, die
de beste jaren van den middelbaren leeftijd
al achter zich had een heel bijzondere
vrouw; als ze overeind kwam, zou ze zeker
bijna zes voet lang zijn en ze was zonder een
spoor van overtollige dikte; ze zat daar
kalmpjes haar korte steenen pijp te rooken,
zwart van haar en oogen, met een zuiver ge
bogen neus, bruin van vel, met zware gitten
oorbellen, die bijna tot op haar schouders
reikten. Haar groote donkere oogen staarden
verloren voor zich uit naar een spinsel van
haar eigen geest.
Toen, plotseling, keerde zij zich om en
keek Rogan Stuart met een doordringenden
blik aan en ook alleen maar Rogan Stuart;
't was maar één enkele doordringende blik,
meteen keek ze weer weg, verloren in haar
eigen gedachten.
„Dat was Maag Carty en Daheen Cof-
fey. haar jpefzoon," deeld° Paddy Joe mee.
„Zij is het kind uit het huwelijk van een
zigeuner en een Mac Carthy More, en ze is
helderziende. En Iqjk eens wie we hier heb
ben!"
Dicht achter de woonwagen stapte een
klein, dapper, glanzend Spaansch paardje
fijntjes op smalle hoeven; het trok een oude
huifkar met gelapte zeilen. Op een kist vlak
voor de huif zat een jonge voruw, die de
teugels losjes in de hand hield.
„De hemel zij geprezen!" zei Paddy Joe
„Elke keer, dat ik haar zie, treft haar
vreemde schoonheid me weer opnieuw. Dat
daar is Julie Brien, Maag Carty's dochter
van een vroegeren man. Is haar haar niet
nog rooder dan dat van jouw Margeret,
Alistair?"
„Dat soort rood is eerder «door de zon ver
kleurd zwart," merkte Alistair op. „Maar ze
is werkelijk een frappante schoonheid."
Ze was jong en frisch. Haar glad aanslui
tend wollen manteltje teekende de lijnen van
haar fijne, maagdelijke borst zuiver af en
hoewel zij haar heele leven in de buitenlucht
moest doorbrengen, was er geen spoor van
sproetigheid te zien, zelfs op haar neus niet.
Haar teint was van dat bijzondere soort, dat
glad maar /olstrekt niet glimmend is, iets
donkerder dan roomkleur, zonder daarom ook
maar in het minst geel te zijn; haar mond
was warmrood, met lippen, waaruit een som
bere hartstocht sprak. Zij keek hen met
haar groote donkere oogen aan en glimlachte
tegen Paddy Joe, die haar eerst toewuifde en
daarna zijn hand op zijn hart legde,, waarbij
hij het hoofd schudde. Eerst toen kwamen
haar spie-witte tanden te zien.
„Ze is een schat van een meid," zei Paddy
Joe. „Maar ik vraag me af, waar Shamus
Og kan zijn. Shamus Og is Jamesy Coffey's
volwassen zoon, de ergste duivel die er los
loept. Als ik mijn ooren gelooven mag, kan
hij niet ver van die roode krullen af zijn."
Onder de huifkar draafde een getijgerde
jachthond met een verstandigen kor», z(jn
neus geen drie centimeter van de paarden
hoeven af.
En achter in de huifkar zat James Coffey
zelf, zijn beenen, waaraan zwarte beenstuk
ken en bruine schoenen, bengelden buiten
boord. Hij was een zware, gedrongen ge
bouwde man met breede schouders, niet zoo
jong meer, met een zwart kaasbolletje ach
ter op zijn hoofd en blauwzwai^e stoppels op
zijn ronde .in. Met een neerslachtig gezicht
zat hij een onmogelijk kort stompje pijp te
rooken, terwijl hjj met sombere blikken neer
keek op de pooten van een jong paard, rood
achtig kastanjebruin met zwarte beenen, dat
haast onmerkbaar hinkte met het linker
voorbeen.
Paddy Joe zette zijn stem uit zij boveh
het wielgeratei uitblonk; „Halla, Jamesy
Coffey, ouwe bandiet!"
Jamesy keek op en staarde Paddy Joe
venijnig aan met een paar booze blauwe
oogen, t#en knikte hij kort en stroef.
„Waar is Shamus Og?"
De oude knaap maakte een wijd gebaar,
dat het geheele wijde Iersche land besloeg,
en hervatte zijn studie van het hinkende
paard.
„Waar heb je die gestolen?" riep Paddy
Joe. „Eer schulfelbeen, spatten en ais ik goed
zie ook nog een ringbeen!"
„Je kunt naar den duivel loopen, Padly
Joe Long!" Hij sprak met een hooge, klank
rijke tenor.
„Daar heb je nou echt Jamesy Coffey" zei
Paddy Joe grinnikend, „en ik reken hem ,/n-
der het half dozijntje beste menschen, die ik
ken. Een mensch met een grootmoedig tn
beminnelijk hart
„Het klinkt er niet erg naar," zei Alistair.
„Och, dat is zoo zijn manier van doen. De
allerbeste kerel, die er bij den weg is, en als
de ketellappers in Ierland een koning had
den, dan zou dat zonder eenigen twijfel Ja
mesy zijn. Maar ik maak me ongerust over
Shamus Og. Ik zal dat zaakje eens moeten
onderzoeken."
„Ben jij bijwijlen de grootvizier der ketel
lappers?"
„Dat is nog heelemaal zoo'n misse titel
niet," zei Paddy Joe. „Kom mee, vooruit!"
Toen ze bij de pier aankwamen, zagen zij,
de konin8 der wegen zijn woonwagen en
zijn huifkar had laten stilhouden op een
kleine groene meent, die voorbij de rotsbul-
ten bezijden den weg lag.
„Mooi zoo," riep Paddy Joe uit. „Ik was
al bang, dat hij regelrecht naar Corrullish
doorgezet had." Hij liep nog een paar passen
door, «aarzelde en bleef toen staan. Een halve
minuut lang bleef hij voor zich uit staan
staren met oogen die niets schenen te zien.
Toen zei hij: „De goden zijn met ons!" en nij
hij wendde den blik naar Alistair. „Ga jij met
Rogan in de cano naar ons kamp terug, dan
kom ik later over land. Maak. dat je over
een uurtje een potje thee voor me hebt en
vergeet niet, dat je in Het Wapen van Harty
het bier, dat we hebben besteld, moet od-
halen." V
„Ja Pa," stemde Alistair onderworpen toe.
(Wordt vervolgd.)
