mm
;tad
Wij lazen voor
M Pi
^rvE#
Radioprogramma
j EDGAR RIC~
j BURROUGHS
Uit de Pers van heden
Andermans geld verdobbeld
Gouden luchtvaart-medaille voor
den heer Schmidt Crans
Makelaar veroordeeld
Zijn paard mishandeld
ct PER PAK
feuilleton
maurice walsh
DOOR
No. 24.
Een nijdig gegrom deed Magra plotseling
omzien en tot haar dodelgke ontsteltenis keek
zij recht in de wrede, groene ogen van den
leeuw. Verstijfd van schrik bleef het meisje
stana. Haar onbeweeglijkheid intrigeerde r.et
beest, dat, haar verwonderd aanstaarde.
Oesha, de wind. droeg de versche geur van
Numa, de leeuw, naar de gevoelige reuk-
•zenuwen van den aapman, een geur, ver
mengd met de fjjne parfum, die Magra ge
bruikte. Voor Tarzan, de alles van de jungle
kende, voorspelde de vermenging van deze
twee geuren niet veel goeds. Hij had alle
reden om Magra te haten. Ze verdiende de
dood. Maar in Tarzan was een instinct ster
ker dan zijn afkeer voor Magra een instinct
om de zwakken te beschermen tegen de ster
ken. In dolle vaart sprong hij van boom tot
boom. Weldra was de koning van de jungle
aangekomen boven de plaats van het onheil.
Hij sprong naar beneden met het plan op de
rug van den leeuw terecht te komen, maar
op hetzelfde ogenblik, dat hij zich neerliet,
sprong de leeuw op Magra af. Tarzan be
reikte de grond, terwijl het grote dier op net
hulpeloze meisje toeschoot!
ALS DE KERK ZOET IS
De Nederlander (chr.-hist.) schrijft:
In een dezer dagen gehouden rede heeft
de leider der N.S.B. gezegd, dat deze par
tij het terrein der Kerk ten volle zal res
pecteeren.
Accoord, maar... zou de heer Mussert nu
ook nog eens willen zeggen wie in den nat.
soc. slaat zal uitmaken hoever dat terrein
der Kerk zich uitstrekt?
Het antwoord is niet twijfelachtig. De
„Leider" zal dit bepalen. En zoolang de
Kerk zich nu maar zoet binnen die gren
zen houdt, zal zij „gerespecteerd" worden.
Precies als in Puitsehland en Oostenrijk.
Daar mag de Kerk over het hiernamaals
spreken. Dan wordt zij gerespecteerd.
Spreekt zij echter b.v. over de opvoeding
•der jeugd, dan verlaat zij haar terrein en
wordt vervolgd-
De mededeeling van den heer Mussert is
dan ook, zoo lang geen toelichting volgt,
een phrase zonder inhoud.
„EVANGELIE VAN DE WANHOOP".
De Maasbode (r.k.) wijst het adres van
de negen financiers over den toestand van
Nederlands kas, gericht aan het adres van
dr. Colijn, af. Het blad spreekt over „roe-
kelooze dcflatie-politiek, welke de adres
santen ons willen verkondigen als het wa
re evangelie" en besluit:
Het is het evangelie van de wan
hoop, geschikt om de massa te re-
volutionneercn. Wij wijzen het af
met diepe overtuiging, omdat wij
gelooven in een evangelie, dat de
blijde boodschap is, óók op econo
misch terrein.
DE JUISTE MAN?
In verband met de plannen der regeering,
de li-jarige jongens en de 15-jarige meisjes
uit het bedrijfsleven te weren en deze jonge
werkloozen te scholen, merkt het Volk (s.d.
a.p.) op:
Niet de minst-gewichtige vraag is, of de
minister voor de leiding van deze jeugd
zorg den geschiktcn man heeft aange" «-"n.
De heer Van Hoeven, immers, die als lei
der zal optreden, heeft zich in het open
baar doen kennen als een groot bewon
deraar van het Duitsche stelsel van ver
plichten arbeidsdienst. Zeker, wii weten,
dat uit de mededeelingen van minister
Romime een andere geest sprak, doch
waarom dan op déze plaats den man ge
zet, die nog in Mei van dit jaar schreef,
„dat een verplichte arbeidsdienst ook voor
onze jeugd zegenrijk zou zijn"?
DE STRIJD TUSSCHEN SPOOR EN BUS.
Uit „De Gelderlander" (r.k.);
De zeer zware concurrentie, waartegen
het spoorwegbedrijf heeft te vechten wordt
voor een aanzienlijk deel veroorzaakt dooi
de groote ongelijkheid in sociale lasten.
Dezer dagen nog hoorden we van betrouw
bare zijde, dat particuliere busondernemin
gen aan chauffeurs loonen betalen van f 15.-
a f 16.per week.
Nu zullen alle sociaal voelenden het wel
met ons eens zijn, dat een loon, als hier
boven genoemd, in allesbehave gezonde ver
houding staat tegenover een zenuwafmat-
tend bedrijf als dat van een buschauffeur,
met daarenboven, nog een zeer hooge mate
van verantwoordelijkheid.
Zoolang in sociaal opzicht zoo ernstige
wanverhoudingen bestaan, staat het spoor
wegbedrijf, dat behoorlijke arbeidsvoor
waarden wil handhaven, voor een onhoud
bare concurrentie.
De diepere oorzaak zit ook hier weer in
een wilden concurrentie-strijd. die ontwrich
tend werkt en werken moet niet enkel op
normale sociale verhoudingen, maar ook op
economische toestanden.
Zonder doelbewuste ordening loopen we
ook hier vast.
GEEN EKSTEROOGEN ALSTUBLIEFT
Naar aanleiding van de in de Memorie
van Antwoord op de Millioenennota aange
kondigde belasting verlagingen schrijft het
Handelsblad lib.)
Zoo stalt de Memorie van Antwoord haar
gulle gaven verlokkelijk uit, als pleister op
vele wonden. Maar de regeering is voorzich
tig, en daar heeft zij gelijk in. Zij „heeft
zich er rekenschap van te geven dat men
geen oude schoenen moet wegwerpen voor
men nieuwe heeft, waarmede uiteraard be
doeld zijn goed passende," schrijft zij oolijk.
Het beeld is juist. Mits zij ook bedenken
wil dat de nieuwe schoenen welke zij niet
zoozeer voor zichzelf, maar voor ons in
petto houdt, niet al te zeer knellen, opdat
haar wakend oog voor de schatkist ons
geen eksteroogen bezorge.
GEEN MALLIGHEDEN!
Het Volk (s.d.a.p.) is niet bijster te spre
ken over het ontwerp van wet tot wijzi
ging van de bepalingen inzake het recht
van vereeniging en vergadering. Zooals
bekend wil de regeering op dit punt de
touwtjes wat strakker aanhalen. Het blad
merkt o.m. op:
Het spreekt vanzelf, dat het verbod voor
vreemdelingen om het woord te voeren in
vergaderingen, waarin uitsluitend of mede
de Nederlandsche staatkunde wordt behan
deld, ons evenmin mondt als de aan de
politie te verleenen uitbreiding van be
voegdheid, die haar het recht van toegang
zal verschaffen tot niet openbare vergade
ringen van tien of meer personen, wan
neer die uitsluitend of mede door vreemde
lingen worden bijgewoond. Voor een be
stuursvergadering van een politieke veree
niging moet dus de politie worden genood,
zoodra een buitenlandsch geestverwant eens
als gast in dien kring zou willen toeven.
Erkend moet worden, dat, bij een soepele
toepassing der wet. zulke mailigheden niet
zullen plaats vinden, doch ook hier lijkt
voorkomen beter dan genezen.
Melkbezorqer te Den Haan ge
arresteerd..
■T. D., een 33-jarige melkbezorger te Den
Haag zou in zijn betrekking in dienst
van „De Sierkan" 200 gulden verduisterd
hebben. De man heeft gedurende twéé jaar
geregeld een café in Duinoord bezocht,
waar hij in grijpautomaten en met dobbe
len zijn geld verloor. Als hij zich bij zijn
patroon over tekorten moest verantwoorden
vond hij er altijd wat op. Hij zeide dan b.v.,
dat de een of andere mevrouw op maand
rekening bestelde en dat daardoor een te
kort was ontstaan.
Toen D. erg op zwart zaad zat heeft hij
van egn dame in de van Acrsscnstraat 50
gulden gekregen, waarmede hij, volgens
zijn zeggen, zijn broer zou kunnen hel
pen. Die broer zou een meubelzaak in
Rotterdam openen en zou 50 gulden te kort
komen.
Van 1 November af is D. uit zijn dienst
weggebleven. Hij was ook niet thuis (de
man is getrouwd) maar was er op de fiets
van door. Woensdagavond kwam hij thuis
en toen heeft de politie hem gearresteerd
wegens verduistering van f 20G en oplich
ting van f 50.
De man, die een blanco strafregister
heeft, zou op vrije voeten worden gesteld.
Ter gelegenheid van het 20-jarig jubile
um van den heer H. M. Schmidt Crans, dat
Woensdag op Ypenburg is gevierd, heeft
de Kon. Ncd. Vereeniging voor Luchtvaart
hem de gouden medaille der vereeniging
toegekend op grond van zijn uitstekende
verrichtingen voor de Nederlandsche lucht
vaart in het algemeen en het luchttoerisme
in het bijzonder gedurende dat tijdvak.
De jubilaris ontving tallooze telegrafische
gelukwcnschen, o.a. van Prins Bernhard.
Voorschotten niet terugbetaald.
Het Amsterdamsche Gerechtshof veroor
deelde gisteren een makelaar wegens op
lichting tot twee jaar gevangenisstraf met
aftrek van acht maanden voorloopige hech
tenis.
De man verleende z.g.n. zijn bemiddeling
bij het bezorgen van hypotheken. Hij ont
ving van menschen, die een hypotheek
wilden nemen op hun huis of landerijen,
kosten vooruit. Van het afsluiten van een
hypotheek kwam echter niets en de kosten
en voorschotten betaalde verdachte niet te
rug.
De rechtbank had hem tot twee jaar met
aftrek van drie maanden voorarrest ver
oordeeld. De procureur-generaal had een
zelfde straf gevorderd.
Landbouwer veroordeeld.
De Haarlemsche rechtbank veroordeelde
gistermorgen den 42-jarige landbouwer J.
C. van den B. uit Haarlemmermeer, we
gens ernstige dierenmishandeling tot twee
maanden gevangenisstraf.
Het O.M. had zes maanden gecischt.
Verdachte had op 2 Juli van dit jaar een
paard in de weide zoodanig met een stuk
hout op den kop geslagen, dat het dier
aan de gevolgen bezweek.
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1938.
Hilversum I. 1873 en 415,5 m.
KRO-uitzending. 4.005.00 HIRO.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.)
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist.
1.20 KRO-orkest.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.302.40 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Berichten, gramofoonmuziek.
4.05 Causerie vanwege de Nederlandsche
Vakcentrale.
4.20 Gramofoonmuziek.
4.25 Causerie: „Bescherming".,
4.40 Gramofoonmuziek.
4.45 Causerie: „Kan vivisectie gemist wor
den?"
5.00 KRO-orkest.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Meditatie met muzikale omlijsting.
8.35 KRO-orkest.
9.25 Intermezzo.
9.35 KRO-Melodisten en solist.
10.00 Zang met pianobegeleiding.
10.15 Vervolg concert.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301,5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.308.00 VPRO.
8.00 VARA-Kalender.
8.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven),
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Ber.).
I.15 VARA-orkest.
2.00 Causerie over de maansverduistering op
7 November a.s.
2.15 Pianovoordracht.
2.45—3.00 Gramofoonmuziek.
3.05 Reportage.
3.30 Residentie-orkest en solist.
4.30 Causerie „Ouders en Ondervijs"
4.50 Vervolg concert.
5.30 Filmland.
6.00 Orgelspel.
6.30 Uit de Roode Jeugdbewing.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 VARA-orkest.
9.00 „De Krekeltjes".
9.15 „En nu... Okè (opn.).
10.30 Berichten ANP.
10.35 Community-Singing (opn.).
II.00 De Ramblers.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
30.
Tusschen al die menschen nu kwam een
kleine, bruine warhoofdige jóngen geloopen,
die een knapgebouwd, jong paard bij de halster
leidde; het paard stapte keurig en voorzichtig
mee op een stel fijne beenen en zjjn huid was
klaarblijkelijk door geen roskam aangeraakt
Achter het paard liep een p.an van middelbare
grootte, eveneens goed gebouwd; uit een mager
gezicht met sprekende trekken keken een paar
kalme, diepliggende grijze oogen. Het paard
Stak zijn kop vooruit en blied zachtjes tegen
den wang van den jongen, waarop de jongen
eventjes zijn gezicht tegen den donkeren
paardekop vleide.
„Ho, ouwe jongen!" Daar stond de bruin
Stil voor het hotel. De kleine jongep klopte
het eens op den hals en begon tegen hem te
praten, als tegen een kameraad. „Mijn arme
lieve Copaleen Rua mijn lief bruintje
ik vrees, dat ze je vandaag gaan verkoopen.
Ze gaan je onder mijn handen weg verkoopen.
er is niets aan te doen." Het paard stond
stilletjes op zijn 'vingers te sabbelen.
De man met het magere gezicht sprak een
geruststellend wooroje en streelde de fijne,
gladde, afhangende schoft. „We zullen hem
verkoopen, als het niet andere kan Daheen,
mijn jongen."
„Als je hem kunt verkoopen, dan doe Je
het zeker. Rogue McCoy!"
Een korte, dikke, al wat oudere man met
blauwzwarte wangen kwam haastig aange-
loopen. hij droeg bruine schoenen onder zwar
te beenstukken en een zwart kaasbolletje
achter op zijn hoofd. Dat was niemand anders
dan Jamesy Coffey. Hij kreeg den bruin in de
gaten en bleef staan in een houding, die ver
bazing, vermengd met klaarblijkelijke bewon
dering uitdrukte. Toen begon hij aan alle
kanten om het paarc. heen te draaien, waar
bij hij de beenen een voor een aan een onder
zoek onderwierp, zonder ook maar ln het
minst notitie te nemen van Rogue McCoy en
Daheen Coffey.
„Is hij te koop?" vroeg hij eindelijk met 'n
ver doordringenden tenor, die hij onnoodig
luid uitzette, zonder van de beenen van het
paard op te kijken.
„Bent u in de markt?"
„Misschien wel als hg niet gestolen is."
„Niet in Kerry. ten minste".
De oude baas draaide nog eens om het
paard heen en haalde luid zijn neus op.
„Wat moet hij kosten?" Nog hooger klonk
zijn stem.
„Zestig pond!"
„Loop naar de maan!"
„Niet met een paard!"
De oude baas hervatte zjjn onderzoek, nu
met nog grootere nauwkeurigheid. H(j boog
diep voorover en tuurde scherp naar een der
voorpooten. „Is dat brand?"
„Voel zelf maar."
Dat deed hij. N-nee! Een schaafplek dat
kon wel erger! Hij kwam overeind en verhief
zijn stem. „Ik geef je er veertig voor."
„Man. verknoei je tvjd niet!"
De oude baas stapte verontwaardigd een
pas of tien weg, draaide zich op de hakken
om en kwam langzaam terug, zjjn oogen al
dien t(jd op het paard gevestigd.
„Hé vriendje!" hij sprak tegen den man
met het magere gezicht, alsof hij honderd
meter van hem af stond. „Heb je dan geen
greintje verstand, wat drommel? Ik mag
hem wel. al is hij ook wat aan den lichten
kant. Maar ik heb een klant, een dame. waar
hij wel geschikt voor zou zijn. Ik zal je een
voorstel doen. Ik wil dit gevaarlijke risico
op me nemen en zal je een bod doen, zooals
op deze heele markt nog niet gedaan is. Geef
me de vijf! Vijf en veertig pond!"
„Zestig pond!" zei Rogue McCoy doodbe
daard; daarop liet hij volgen „Loop zelf naar
de maan en gauw ook, want daar komt een
jonge dame met kijk op paarden!"
Van de waranda-trap kwamen drie men
schen naar beneden: Elspeth Trant, Jerome
Trant met zijn grijzen kop en Kapitein Eud-
mon Butler, rtjzig en elegant, een schitte
rend figuur, met de airs van een eigenaar
naast de jonge vrouw voortschrijdend, met
fonkelende zwarte oogen.
Elspeth Trant knikte en glimlachte vrij
tegen Rogue McCoy.
„Is die te koop?"
„Zeker dame!"
Zij bekeek het paard van alle kanten, bij
de punten waarop het aankwam, bleven haar
oogen iets langer verwijlen; klaarblijkelijk
had zij verstand van paarden.
„Kalm. kalm!" zei ze tegen het dier, met
een sussend geluid, voor z keurend bij de
schoft langs streek; het kastanjebruin vel
rimpelde bij haar aanraking. Zij deed een pas
achteruit en liet haar blik op en neer langs
de fjjne beenen glijden.
„Mag ik hem eens zien loopen?"
„Zeker dame!"
Rogue nam het leitouw van Daheen over,
noodzaakte het paard, zijn kop op te tillen,
klakte met de tong en daar ging het heen.
De bewegingen van den man waren even mooi
als die van het paard hij had naar verhouding
lange beenen en liep licht en gemakkelijk op
de teenen. Het paard stapt kwam in draf.
ging in galop, draaide vijftig meter ver op
de plaats om en kwam glad en vlug als een
vogel in de lucht terug, steigerde, hield stil
en wierp den fleren kop op.
Kapitein Butler had, de beenen wijd uiteen
op den grond geplant en de handen in de zjjde
de vertooning aandachtig .aan gadeslaan.
„Ik zal hem nog eens goed bekijken," zei hij
kortaf en bazig en boog zich voor over naar
de beenen van het dier. „Weet jg daar een
anderen naam voor dan brand?" vroeg hij
ironisch. „Ja, ik zie wel, dat het bot weer in
orde is." Hij kwam overeii d, greep het dier
bij den bek en wrong dien open. „Al vijf jaar
en nog niet verkocht. Waar zit hem b(j
jou de kneep, vriendlief?" Hg prikte met zijn
vinger hier en daar in de schoft, waarmee het
niet geheel zuiver was. „Verbeeld ik het me,
of ging hij aan dezen kant wat erg voorzich
tig? Wel? Laat hem nog eens een keertje
voordraven, zigeuner! Vooruit!"
„Wil de c".ame dat ook vroeg Rogue Mc
Coy bedaard.
„Hoor je niet, wat ik zeg? Vooruit, zeg ik
je!"
„Koopt u of koopt de dame?" Informeerde
ue gelijkmoedig.
Butler deed een stap naa* waar hg bg den
van het paard stond,
oe. wat ik je zeg, brutale honu! Vooruit
je!"
McCoy neen, Rogan Stuart keek
■ht in de oogen. Op dit iritieke mo-
reep hij, dat de n an daar voor hem
1 toerekenbaar was. Dat zijn woede
ens tusschen verstand ei. razernij
overschrijden. Achter de zwarte
oogen Ig&Nie een helsch vuur.
„Als de dame het wenscht!" zei Rogue rus
tig
De Zwarte Hoofdman liet de dame geen
tijd, om eenigerlei wensch te formuleeren. Als
hij zichzelf tgd gegund had, om op te letten,
dan had hij kunnen zien, dat de man, die hij
voor zich had. levensgeva rljjk was, op dit
moment even razend dol als hij zelf; maar
bezeten door een ijskoude razernij, die hem
wel het vel strak als perkament over de juk
beenderen spande en van zijn oogen harde,
grauwe bikkels maakte.
„Ik zal je mores leuren, jou vlegel!" zei
Butler, terwgl hij Rogan zijn vuist in het ge
zicht duwde; het wat geen harde slag. meer
een vermanende duw dan een slag. Op Rogan's
stgf op een geklemde lippen vertoonden zich
een paar roode druppels.
hemt
ment^
niet »n
hem.
had
„Nu ga je er aan, Eudmon Butler," zei
Rogan Stuart, ijskoud als een snerpende oos
tenwind. „Jij moet maar liever dood!"
Er was iets in zijn oogen en zijn stem, dat den
officier een licht deed opgaan,
„O, ben jg het Stuart de bedrogen echt
genoot?"
„Daar pak aan, voor je zonden!" zei Rogan
Stuart.
Sedert dien jaarmarkt an Castleinch zijn
er al verscheiden jaren voorbij gegaan, maar
de menschen die de vechtpartij tusschen Eud
mon Butler den Zwarten Hoofdman en
Rogue McCoy den ketellapper, hebben bijge
woond geven hun vrienden niet de gelegenheid
dat ooit te ergeten. Velen onder hen bezoeken
nog geregeld de markt van Castleinch; ze
klimmen dan het trapje van het hotel op en
wijzen van daaruit hun minder fortuinlijke
vrienden de juist» plek aan; dan stappen ze
naar beneden, meten de afstanden uit en
maken zwaaiende gebaren ter verduidelij
king. Want het heele evenement had iets
elementairs en wilds, dat zeldzaam was zelfs
voor het land, waar hevige vechtpartijen niets
bizonders zijn.
Van alle kanten kwamen menschen aange
schoten, daar viel niet aan te twijfelen. En nog
voor zich de kring om de beide partijen had
kunnen sluiten, dook ineens Shamus Og ergens
vandaan op, sloeg een langen arm om Elspeth
Trant heen en zette haar met één zwaai over
het hek op de waranda neer. „Vandaar kunt
ge alles zien. dame!" riep hg en verdween weer
in de menigte.
Jamesy. al wat ouder en kort en dik als hij
was. stond op de eerste rfl en daar bleef hij
den geheelen tjjd. Met zijn breede schouders
en zgn lange armen hield hij de menschen
achter zich in bedwang. „Geef ze de ruimte,
jullie knullen!" brulde h(j. „hjj is licht, maar
hij is taai, geef hem een armslag!"
Wordt vervolgd.)
