Vraag- en antwoordspel in
het Engelsche Parlement
Utrecht s Dom
van Los Angelos
Verdwijnt de w
nkatmet de negen staarten?"
in nieuwen luister
Dc „Wonderprofetes"
Restauratie nadert
haar voltooiing
STILLE ARMEN
Brief uit Amerika
aimee semple mcpherson trekt
van den tempel naar de dancing.
ien „heilige" en haar dubbelleven.
amerika op zijn dwaast.
Kantoorjuffrouw gearresteerd
OPPOSITIE BELAAGT DE BEGEERING
WELHAAST DAGELIJKS.
KAAR CHAMBERLAIN BEGEEFT ZICH
NIET OP GLAD US.
(Van onzen Londenschen correspondent).
LONDEN. Dec. 1938.
Het vraag- en antwoordspel neemt
volgens een oude traditie in het
parlementaire leven van Engeland
een belangrijke plaats in. In bijna
iedere zitting stelt de oppositie
aan de regeering vragen van den
meest verschillenden aard. Daar
mede heeft men steeds hetzelfde
doel: de regeering op glad ijs te
brengen om zwakke punten te kun
nen ontdekken. Volgens parlemen
tair gebruik worden de vragen
mondeling gesteld en onmiddellijk
beantwoord. Vooral in dezen tijd
voltrekt dit eigenaardige spel zich
in het Lagerhuis bijna dagelijks!
een merkwaardig schouwspel voor
den continentalen Europeeschen
waarnemer. Q
Voeten op tafel!
Het Engelsche parlement is zooals be
kend in tegenstelling met de parlementen
van het Europeesche vasteland niet in een
hoefijzervorm opgebouwd, maar komt in zijn
vorm overeen met het twee-partijen-systeem
dat ook op het oogenblik nog het parle
mentaire leven van Groot-Brittannië be-
heerscht. In een lange, sombere zaal zit
aan de eene zijde de regeeringspartij, aan
de andere zijde, slechts door de met mid
del eeuwsche folianten en den gouden scep
ter van het parlement beladen tafel ge
scheiden, de oppositie. Slechts de op de
beide eerste banken zittende leden van de
regeering en de leiders van de oppositie
hebben het recht en ook de practische
mogelijkheid, hun voeten volgens een
eeuwenoude Britsche traditie op deze tafel
te leggen en beide partijen maken van dit
recht nog steeds een ruimschootsch ge
bruik.
Man tegen man.
De leden van het kabinet zitten gewoon
tusschen die van de regeeringspartij en
zijn \an dezen op geen enkele wijze ge
scheiden. Gedurende den dagelijkschen
strijd tusschen de regeering en de oppositie
staan de leiders van de beide elkaar be
strijdende groepen van man tot man
onmiddellijk tegenover elkaar. De bezoeker
krijgt derhalve den indruk van een dage-
lijksch duel, dat hier uitgevochten wordt.
Chamberlain neemt een zwaren
plicht op zich.
Minister-president Chamberlain heeft met
de benoeming van een lord tot minister
van buitenlandsche zaken, die zooals be
kend het Lagerhuis niet betreden mag, den
zwaren plicht op zich genomen, de buiten
landsche politiek van de regeering tegen
over de oppositie te verdedigen. Chamber
lain doet dit meestal persoonlijk en slechts
zelden, bij zuiver technische vragen, beant
woordt de parlementaire staatssecretaris
van het Foreign Office, Bulier, de vragen
der oppositie.
In den loop van de lange parlementaire
gesctftedenis van Engeland heeft zich een
eigenaardige regeeringstechniek in de be
antwoording der vragen van de appositie
ontwikkeld. Het is dikwijls bijna bewon
derenswaardig, met welke gelatenheid mi
nister-president Chamberlain zelfs vrij dwa
ze vragen der oppositie beantwoordt, zon
der ook maar een spier van het gezicht
te vertrokken.
Het behoort tot dc eigenaardigheden van
het Britsche parlement, dat in het openbaar
eigenlijk slechts de regeering en de opposi
tie, op geen enkele wijze daarentegen de re
geeringspartij een rol spelen, hoewel deze,
juist in het tegenwoordige parlement, over
een enorme meerderheid beschikt. De af
gevaardigden van dn regeeringspartij zijn
tot de strengste discipline en gehoorzaam
heid verplicht. Het zijn ministers en niet
de afgevaardigden van dn regeeringsipartij,
die de politiek van de regen ring in het
parlement te vertegenwoardieen hebben.
Hierdoor wordt in openbaarheid en pers
aan de oppositie een aandacht besteed, die
zij gezien haar beteekenis dikwijls niet
verdient.
Chamberlain niet te overbluffen.
De minister-president beheerscht de tech
niek van dit vraag- en antwoordspel vol
komen. Zijn antwoorden zijn meestal buiten
gewoon hoffelijk, maar tegelijk ook zoo on
doorzichtig, dat de oppositie er niets mede
kan aanvangen. Wanneer de oppositie het
wat al te bont maakt, zwijgt de minister
president en kijkt lachend van zijn plaats
naar de eerste rijen van de oppositie.
Zoo voltrekt zich dit vraag- en antwoord
spel in bijna iedere zitting van heit Lager
huis volgens streng in acht genomen tradi-
tioneele regels. De regeering moet haar
antwoorden zorgvuldig overwegen; het komt
hier op de kleinste nuance aan. Een onover-
legd antwoord kan maar al te gemakkelijk
aan de oppositie d'e mogelijkheid bieden,
de regeering groote moeilijkheden heb
ben te bereiden. De afgevaardigden
der oppositie volgen iedere beweging
van de regeering met de grootste aandacht
en spanning. Waar zich de gelegenheid voor
doet, springt onmiddellijk een afgevaar
digde van de oppositie open tracht door
een handige vraag de regeering tot een on-
overlegd en gevaarlijk antwoord te verlei
den.
Herziening van het Engelsche
strafrecht.
Baanbrekend werk van Sir Sa-
muel Hoare.
Engeland is een conservatief land
waar nog tal van zeden en gewoon
ten bewaard worden die op 't vas
teland al lang vergeten zijn. Ook in
de uitoefening van het strafrecht
komt dit tot uiting en sedert langen
tijd is het dan ook het streven van
Sir Samuel Hoare, den minister van
Binnenlandsche Zaken, in het kabi
net van Chamberlain, een ingrijpen
de reorganisatie van het Britsche
strafgevangeniswezen tot stand te
brengen.
Men kan dan ook niet anders zeggen dan
dat de strafvoltrekking in Engeland zeer
verouderd is en dit verband zal men zich
stellig herinneren, welk een opschudding er
in Europa verwekt werd na het bericht, dat
een juweelendief nog niet zoo lang ge
leden met behulp van de beruchte en hui-
veringwekende „cat o'nine tails" (kat met
negen staartenl zijn straf moest ondergaan.
Deze afschuwelijke strafmaatregelen stamt
uit den tijd der Middeleeuwen en het voor
werp. de kat. waarmee de straf toegediend
wordt, bestaat uit een knoet of karwats
met 9 van knoopen voorziene dunnen lede
ren riemen.
Dokter bij de tuchtiging aanwezig.
De slagen met dit vreeselijke voorwerp
worden op de ontbloote rug toegebracht,
maar het gevangenisvoorschrift zegt, dat bij
het toedienen van de straf een arts aanwe
zig zijn moet om, zoo noodig, in te grijpen,
wanneer blijkt, dat de gevangene tegen de
lichamelijke marteling niet opgewassen is.
De toediening van de straf lijkt nog het
meest op een operatie zonder verdooving,
want de rug van het slachtoffer wordt vol
komen kapot en tot bloedens toe geslagen.
Aan de straf moet dan ook wel degelijk ge
neeskundig onderzoek voorafgaan. t« de pa
tiënt in orde bevonden, d.w.z. dat de dokter
van meening is. dat hij de straf wel onder
gaan kan. dan wordt de candidaai de gee-
selzaal binnengeleid, waar zich reeds de
directeur, eenige verplegers (om den gevan
gene bij te staan) en twee cipiers bevinden.
Tegen een der wanden staat een groote,
driehoek, van hout en metaal, ongeveer 2
meter hoog en met de basis op den grond,
waar de gevangene, met de handen om
hoog, aan vast gebonden wordt. Een van de
cipiers neemt het martelwerktuig in de hand
en toont het den aanwezigen.
De „cat" heeft een handvat van 5 c.m.,
waaraan negen riemen ieder van 90 c,m.
lengte. Op een wenk van den directeur kan
de marteling, meestal bestaande naar ge
lang van den gepleegden misdaad uit 10
a 20 slagen, beginnen. De misdadiger wordt
in zooverre beschermd, dat hij een schild op
de nieren en op de bovenste halswervels
krijgt; immers, deze deelen van het lichaam
zouden de slagen niet kunnen doorstaan.
Reeds na eenige slagen is de patiënt nage
noeg bewusteloos, want geen man, hoe sterk
ook, kan deze marteling verdragen. Wan
neer de straf voltrokken is, wordt de bewus-
telooze naar zijn cel gedragen, waar de dok
ter de wonden even verbindt en ze vervol
gens met het hemd bedekt. Men moet niet
denken, dat de gevangene van de bekomen
verwondingen mag herstellen en weer op
krachten komen. Integendeel, den volgen
den dag wordt hij in de werkplaatsen der
gevangenis verwacht, waar hij, evenals
ieder ander, zijn werkzaamheden verrich
ten moet. Na een paar dagen zijn de wonden
weer eenigszins geheeld, maar de sporen
van de geeseling*raakt het slachtoffer nooit
kwijt. Hij blijft zijn leven lang een geteeken
de.
Zelfs kinderen slachtoffers.
Geen wonder dan ook, dat minister Sa
muel Hoare met recht van mccning is, dat
aan deze ouderwetsche, men zou kunnen
zeggen middeleeuwsche wijze van straf toe
dienen, een einde komen moet. In deze mo
derne tijden zijn er werkelijk wel andere
manieren van straffen te bedenken, die zoo
mogelijk een veel beteren invloed ook
op den gevangene hebben, daar ze hem er
zedelijk van overtuigen zijn leven voortaan
te beteren. Maar Sir Samuel Hoare schijnt
zijn reorganisaties nog verder te willen
voortzetten. Hij 1 ad namelijk een groot aan
tal oude wetten te voorschijn gehaald om
eens na te gaan en te onderzoeken, welke
daarvan verouderd en menschonteerend ge
worden waren. Deze dienden dan te worden
opgeruimd en door moderne wetten te wor
den vervangen. Zoo ontdekte hij behalve de
uit den tijd van de Noormannen stammen
de „cat o'nine tails" ook, dat er een lijf
straf bestond, die met behulp van in pekel
gedoopte berkentwijgen toegediend werd. De
ze straf, waaraan zelfs kinderen niet ontko
men konden, verwekte reeds altijd groot
verzet en geen wonder, dat hieraan onmid
dellijk een einde komen moet.
Slechts één uitzondering
Slechts voor een groép van misdrijven
wenscht Samuel Hoare een uitzondering te
maken, wat betreft de „kat". En wel voor
muiterij of aanzetting tot muiterij in ge
vangenissen en voor aanvallen op gevange
nisbewaarders. Degenen, die zich hieraan
ook in de toekomst nog schuldig zullen ma
ken, weten, dat zij met de „kat'' gestraft
zullen worden, ook al is daarvoor een spe
ciale toestemming- van den minister van
Binnenlandsche Zaken noodig.
Ook op het terrein van de dood
straf komen Hoare's reorganisaties
tot uiting. Velen hadden gehoopt,
dat deze vreeselijkste van alle straf
fen definitief afgeschaft zou worden
zooals bekend, wordt in Engeland
nog vrij vaak de doodstraf door mid
del van ophanging toegepast
maar zoo ver is de minister in zijn
maatregelen toch niet gegaan.
Wel is er een wetsontwerp aangenomen,
waarbij de doodstraf voor een proeftijd van
vijf jaar afgeschaft wordt, maar deze maat
regel zal eerst van kracht worden, wanneer
t geheele reformatiewerk van Sir Samuel
Hoare bekrachtigd en aangenomen is.
Hoare ook tegen jeugdgevange
nissen.
Tenslotte heeft de minister dan nog zijn
aandacht besteed aan de jeugdgevangenis
sen, die hij feitelijk geheel zou willen op
heffen, om de kinderen er zoo lang moge
lijk buiten te houden. Zoo zullen er bijvoor
beeld gebouwen komen, waar jonge perso
nen en kinderen ondergebracht worden, zoo
lang hun zaak nog niet behandeld wordt.
De belangrijkste hervorming is echter die,
welke er naar streeft, kinderen en jongelui,
die anders wegens een klein vergrijp toch
zeker een week of eenige dagen in de ge
vangenis hadden moeten doorbrengen, er
geheel buiten te houden. De bedoeling van
Samuel Hoare is, deze misdadigers iederen
vrijen middag, die zij hebben, naar werk-,
plaatsen te laten komen om daar hun tijd
door te brengen. Hij is van meening, dat de
ze straf heel wat beter en opvoedender is,
dan veertien dagen in de gevangenis door
te brengen.
Aldus zullen dan langzamerhand op het
gebied van de justitie ingrijpende verande
ringen in Engeland plaats vinden.
M. V.
Het onrecht, dat de historie in
den loop der eeuwen is aange
daan, volledig goedgemaakt.
De stellingen en schuttingen rondom
het prachtige Domgebouw beginnen
langzamerhand te verdwijnen. Het
sclioone bouwwerk, waaraan Utrecht
haar bijnaam Domstad dankt, prijkt
in nieuwen luister in een modern ge-
worden gemeenet, op dezelfde plaats
waar het eeuwen geleden getuigenis
aflegde van een hoog ontwikkelde
bouwkunst.
Weinig Nederlanders zullen er zijn, die
de vermaarde Domtoren nog nimmer gezien
hebben en zij zulien zich van hun bezoek
aan de Dom herinneren, hoe een gids met
ijzige stem mededeelde, dat toren en kerk
gebouw in 1674 door een catastrophalen
brand van elkaar gescheiden werden. Thans
verheft de toren zich hoog boven het zich
moderniseerende Utrécht, waarover hij als
trouwe wachter lijkt te waken. Onder de
poortopening liggen tramrails, die ook reeds
onder de hamerslagen van Vadertje Tijd
gevallen zijn en thans verlaten en onge
bruikt liggen.
Altijd te midden van stellages en
schuttingen
De Domkerk wordt gerestaureerd. Jaren
lang heeft men hieraan gearbeid en men
kan zich eigenlijk deze Domkerk moeilijk
anders voorstellen dan temidden van stella
ges en schuttingen. Jarenlang wordt er reeds
op de statige oude muren van dit indruk
wekkende gebouw geklopt en geslagen. Nog
ruim een jaar zal deze toestand voortduren.
Dan zal het moment aanbreken, dat de re
stauratie gereed is en dat veeljarige cultu-
reele arbeid beloond zal worden.
Het onrecht, de historie in den loop der
jaren aangedaan, wordt hiermede volledig
goedgemaakt. Zoo zal het voorportaal, dat
in 1830 in een gebrekkigen Gothischen stijl
is aangebouwd naar een ontwerp van den
bouwmeester Suys, onder sloopershanden
gevallen zijn, waardoor het gebouw weer
het aanzien krijgt, dat het oorspronkelijk
had. Een groote moeilijkheid bij het oprui
men van dezen aanbouw is, dat deze tevens
dienst deed als steunpunt voor het Dom-
orgel. De oplossing is gevonden door achter
dit orgel een gewapend betonnen steun te
bouwen tegen een eveneens nieuwen bak-
steenen muur. Men heeft in dezen muur de
plaatsen aangegeven, waar vroeger kerk en
toren met elkaar verbonden waren. Boven
dien heeft men de gelegenheid te haat ge
nomen om ook het orgel zelve te restauree-
ren, hetgeen des te moeilijker is, omdat de
kerkdienst normaal doorgaat.
Een nieuwe topgevel.
Een belangrijke vernieuwing is
voorts vooral den bouw van een top
gevel. Hiertoe is men overgegaan,
omdat teekeningen van Saftleven uit
1674 hebben aangetoond, dat een
dergelijke topgevel ook vroeger heeft
bestaan.
1 n moeilijkheid was nu, dat men niet
met den bouw van den topgevel kon vol
staan, omdat de aansluiting van dit nieu
we gedeelte op het bestaande gebouw hier-
Verzorg de stille armen stil,
Ze willen het niet weten.
Dat ze zoo vaak in wintertijd,
Alleen zijn en vergeten,
Dat niet altijd hun kachel brandt,
Hun kelder slecht gevuld is.
En al hun wachten op iets goeds
ontroerend van geduld is!
Breng eens een weldaad aan hun deur,
In stille avonduren,
Of ga ze, zonder Uw adres,
Wat smaak'lijk voedsel sturen,
Wat dek, wat kleeding warm en goed,
Die bij hen blijft ontbreken,
Want, vóór het eind'lijk lente wordt,
Dat duurt nog zóóveel weken!
De stille arme heeft zijn eer,
Waaraan niet valt te raken.
Waarvoor hij. ook in wintertijd,
Angstvallig steeds blijft waken.
Waarvoor hij desnoods missen wil,
Wat anderen ontvangen,
Al leeft er telkens in zijn hart
Een hunkerend verlangen!
En wij begrijpen dit vol tact,
Wie hoeft er ooit te weten.
Dat wij, bij eigen overvloed,
Zijn nooddruft niet vergeten.
Waarom w' een kleine liefdedaad
Als liefdevol beschouwen,
Omdat haar afkomst en haar doel
Verborgen is gehouden!
Gedenk de stille armen stil,
Kom even in hun leven,
En geef hun, mild en ongezien,
Al wat ge hun wilt geven!
Te rijker is dan ook uw loon,
Na dit spontaan erbarmen,
Want, wat ge zóó in stilte doet,
Zal ook Uw hart verwarmen!!
December 1938.
KROES.
(Nadruk verboden.)
door niet zeer gelukkig zou worden. Hoe déze
moeilijkheid zal worden opgelost, staat nog
niet vast. Vermoedelijk zullen voor dit doel
drie zuilen worden opgericht op de plaats,
waar het voorportaal van Suys stond, waar
door de ietwat eentonige muur eenigszins
gebroken wordt, terwijl deze zuilen boven
dien kunnen aangeven, hoe de galerij er
vroeger uitzag.
Men heeft er bij deze restauratie kennelijk
zooveel als eenigszins mogelijk was naar
gestreefd de oude luister van vele eeuwen ge
leden te herstellen. Daar waar dit onmogelijk
was hebben bekwame restaurateurs bijpas
sende vernieuwingen aangebracht, die er
door hun stijl mede toe bijdragen het beeld
van het oorspronkelijke gebouw te bewaren
en verlevendigen.
Sacristie in volle glorie hersteld.
Reeds vaker is de Domkerk gerestaureerd.
Met de vroeger uitgevoerde restauratie-wer
ken heeft men volledig rekening gehouden.
Thans is vooral aandacht besteed aan de
schitterende sacristie, die thans in volle glo
rie is hersteld. Voorts zijn de gevels rondom
vernieuwd. De cementbepleisteringen heb
ben moeten plaats maken voor natuursteen,
waardoor het geheel een fleuriger aanzien
heeft gekregen. Levendig teekenen de sier
lijke nuances zich op de machtige muren af
en menig Utrechtenaar staat in bewondering
te kijken naar deze herboren Domkerk.
Men heeft bij deze restauratiewerken tal
van interessante vondsten gedaan. Zoo vond
men bij de vernieuwing van de Noordelijke
travee deelen van een altaarbekleeding, wel
ke vermoedelijk afkomstig zijn van de ka
pellen die bij den brand in 1674 vernield zijn.
In zijn gerestaureerde gedaante in Utrechts
dom meer dan ooit één van Neerland'
schoonste bouwwerken en slechts blijft 'n
gevoel van teleurstelling, dat de beruchte
brand zooveel verliezen heeft aangericht,
die nimmer hersteld zullen kunnen worden
(Van een specialen correspondent.)'
LOS ANGELOS, December 1938.
Wie als vreemde bezoeker van de
stad Los Angelos Amerika van zijn
naar onze begrippen dwaze zijde
wil leeren kennen, bezoeke den An-
gelus-Tempel, plaats van bijeenkomst
en centrale van een sekte, die in het
land honderdduizenden aanhangers
telt. Om zeven uur 's avonds begint
in de schitterende meestal stampvolle
zaal, die half kerk en half-circus is,
een „show", die zelfs de aan sensaties
gewende Amerikanen steeds weer
verrast.
Door een waas van mystiek en een ze
kere vroomheid omgeven, wordt hier den
bezoekers een schouwspel geboden, dat
„godsdienst" genaamd, door een bepaald re
ligieus karakter op naieve gemoederen onge
twijfeld een sterken indruk kan maken. On
der de verbluffend bekwame regie van „zus
ter" Aimee Semple McPherson, die deze sek
te in het leven riep, toen. zij gedurende een
ziekte een „bovenaardsche verschijning"
had, die haar de opdracht gaf, een „heilige"
en „Gods beste profete" te worden, titels,
waarop zij zeer gesteld is, worden in den An-
gelus-Tempel een aantal tooneclen, die eenig
in hun soort zijn, opgevoerd. Het^ grootste
deel van dezen tempel —„cultus" bestaat
namelijk uit religieus-wereldlijk gemengde
„shows" met meer dan honderd uiterst
spaarzaam gekleede engelen, koren pel
grims, kruisridders, Genoveva's op paarden,
duivels en wilde dieren, waarbij hemel, aar
de, vagevuur en hel den achtergrond van
verschrikkelijke gebeurtenissen vormen.
Hemel en hel op het tooneeL
Donder en bliksem, aardbevingen en zand-
vloedachtige regens spelen op dit technisch
volmaakte tooneel geen onaanzienlijke rol,
wanneer de hemel de hel bestrijdt om het
verheffende schouwspel te toonen, hoe het
goede het booze overwint.
De aandachtige gemeente vergaat bijna het
hooren en zien en door de realistische ge
beurtenissen, door de licht- en geluidseffec
ten worden de gemoederen bijna in extase
gebracht, tot het hoogtepunt van den avond
gekomen is, de genezing van (naar beweerd
wordt) zieke mcnschcn, die door bandopleg
ging van hun lijden verlost worden. Deze
„wonderdaden" volbrengt de in een wit, op
vallend gewaad gekleede „profete" Aimee
Semple McPherson. De menigte heft te harcr
eere tenslotte een loflied aan. Dc stemming
is nu zoo goed bewerkt, dat de harten over
vloeien van dankbaarheid; geen wonder, dat
de tempeldienaren thans een rijke dollar-
oogst binnenhalen, want een ieder geeft zoo
veel hij geven kan.
„Heilige zuster" en „mondaine
vrouw".
De zaak van deze zonderlinge „heilige"
is ook voor den staat een goede bron van
inkomsten. Jaarlijks wordt van ongeveer 3
millioen dollar ingezamelde gelden belas
ting geheven en ook voor het onderhouden
van een eigen zender, die zich in den Ange-
lus-Tempel bevindt, moet dc „profete" een
flink bedrag aan rechten betalen. Aimee
Semple Mc Pherson is meermalen millionair
en ontving alleen reeds van de drie mannen,
waarvan zij gescheiden is, uitkeeringen ter
hoogte van een half millioen dollar.
En wat geschiedt met al dit geld? Een
deel moet, uit reclame-overwegingen, voor
liefdadige doeleinden besteed worden, maai
de rest is belegd in winstgevende onderne
mingen, waartoe ook schitterende amuse
mentsgelegenheden behooren, waar men de
eigenares reeds weinige uren na den „gods
dienst" in de elegantste toiletten uifgedoscht,
door jeugdige cavaliers omgeven, kan aan
treffen. „Heilige zuster" en „mondaine
vrouw", twee rollen van een dubbelleven,
dat aan een film ontleend zou kunnen zijn!
Zij lichtte haar patroon op,
Aangehouden is als verdacht van verduis
tering van geld de 20-jarige kantoorjuffrouw
J. A. W. te Groningen ,<lie de recherche
heel wat last heeft bezorgd, doordat zij aan
gifte deed beroofd te zijn van haar porte-
monnaie, inhoudende ruim f 400.— Toen zij
uit een zaak kwam, waar zij juist geld
had ontvangen voor haar patroon, zou een!
man haar een duw hebben gegeven, waar
door de portemonnaie op straat viel. De on
bekende man zou zich hiermede haastig
hebben verwijderd.
i- '1,e' onderzoek kwam echter aan het
vorv!,, do juffrouw zelf het geld had
j haar Patroon en reeds ge-
660 baar jaar voortdurend geld
pa.froon achter heeft gehouden en
valsche kwitanties geschreven.
Wijding in MaUand van 80 missiezusters
van het Heilig Hart van Jezus.
Wie dit bord
voor zich ziet
moet éxtra
voorzichtig
zijn, want hij
nadert 'n voor-
rangsweg (óók
bet verkeer
van links laten
vóórgaan.')