Vraag- en antwoordspel in het Engelsche Parlement Utrecht s Dom van Los Angelos Verdwijnt de w nkatmet de negen staarten?" in nieuwen luister Dc „Wonderprofetes" Restauratie nadert haar voltooiing STILLE ARMEN Brief uit Amerika aimee semple mcpherson trekt van den tempel naar de dancing. ien „heilige" en haar dubbelleven. amerika op zijn dwaast. Kantoorjuffrouw gearresteerd OPPOSITIE BELAAGT DE BEGEERING WELHAAST DAGELIJKS. KAAR CHAMBERLAIN BEGEEFT ZICH NIET OP GLAD US. (Van onzen Londenschen correspondent). LONDEN. Dec. 1938. Het vraag- en antwoordspel neemt volgens een oude traditie in het parlementaire leven van Engeland een belangrijke plaats in. In bijna iedere zitting stelt de oppositie aan de regeering vragen van den meest verschillenden aard. Daar mede heeft men steeds hetzelfde doel: de regeering op glad ijs te brengen om zwakke punten te kun nen ontdekken. Volgens parlemen tair gebruik worden de vragen mondeling gesteld en onmiddellijk beantwoord. Vooral in dezen tijd voltrekt dit eigenaardige spel zich in het Lagerhuis bijna dagelijks! een merkwaardig schouwspel voor den continentalen Europeeschen waarnemer. Q Voeten op tafel! Het Engelsche parlement is zooals be kend in tegenstelling met de parlementen van het Europeesche vasteland niet in een hoefijzervorm opgebouwd, maar komt in zijn vorm overeen met het twee-partijen-systeem dat ook op het oogenblik nog het parle mentaire leven van Groot-Brittannië be- heerscht. In een lange, sombere zaal zit aan de eene zijde de regeeringspartij, aan de andere zijde, slechts door de met mid del eeuwsche folianten en den gouden scep ter van het parlement beladen tafel ge scheiden, de oppositie. Slechts de op de beide eerste banken zittende leden van de regeering en de leiders van de oppositie hebben het recht en ook de practische mogelijkheid, hun voeten volgens een eeuwenoude Britsche traditie op deze tafel te leggen en beide partijen maken van dit recht nog steeds een ruimschootsch ge bruik. Man tegen man. De leden van het kabinet zitten gewoon tusschen die van de regeeringspartij en zijn \an dezen op geen enkele wijze ge scheiden. Gedurende den dagelijkschen strijd tusschen de regeering en de oppositie staan de leiders van de beide elkaar be strijdende groepen van man tot man onmiddellijk tegenover elkaar. De bezoeker krijgt derhalve den indruk van een dage- lijksch duel, dat hier uitgevochten wordt. Chamberlain neemt een zwaren plicht op zich. Minister-president Chamberlain heeft met de benoeming van een lord tot minister van buitenlandsche zaken, die zooals be kend het Lagerhuis niet betreden mag, den zwaren plicht op zich genomen, de buiten landsche politiek van de regeering tegen over de oppositie te verdedigen. Chamber lain doet dit meestal persoonlijk en slechts zelden, bij zuiver technische vragen, beant woordt de parlementaire staatssecretaris van het Foreign Office, Bulier, de vragen der oppositie. In den loop van de lange parlementaire gesctftedenis van Engeland heeft zich een eigenaardige regeeringstechniek in de be antwoording der vragen van de appositie ontwikkeld. Het is dikwijls bijna bewon derenswaardig, met welke gelatenheid mi nister-president Chamberlain zelfs vrij dwa ze vragen der oppositie beantwoordt, zon der ook maar een spier van het gezicht te vertrokken. Het behoort tot dc eigenaardigheden van het Britsche parlement, dat in het openbaar eigenlijk slechts de regeering en de opposi tie, op geen enkele wijze daarentegen de re geeringspartij een rol spelen, hoewel deze, juist in het tegenwoordige parlement, over een enorme meerderheid beschikt. De af gevaardigden van dn regeeringspartij zijn tot de strengste discipline en gehoorzaam heid verplicht. Het zijn ministers en niet de afgevaardigden van dn regeeringsipartij, die de politiek van de regen ring in het parlement te vertegenwoardieen hebben. Hierdoor wordt in openbaarheid en pers aan de oppositie een aandacht besteed, die zij gezien haar beteekenis dikwijls niet verdient. Chamberlain niet te overbluffen. De minister-president beheerscht de tech niek van dit vraag- en antwoordspel vol komen. Zijn antwoorden zijn meestal buiten gewoon hoffelijk, maar tegelijk ook zoo on doorzichtig, dat de oppositie er niets mede kan aanvangen. Wanneer de oppositie het wat al te bont maakt, zwijgt de minister president en kijkt lachend van zijn plaats naar de eerste rijen van de oppositie. Zoo voltrekt zich dit vraag- en antwoord spel in bijna iedere zitting van heit Lager huis volgens streng in acht genomen tradi- tioneele regels. De regeering moet haar antwoorden zorgvuldig overwegen; het komt hier op de kleinste nuance aan. Een onover- legd antwoord kan maar al te gemakkelijk aan de oppositie d'e mogelijkheid bieden, de regeering groote moeilijkheden heb ben te bereiden. De afgevaardigden der oppositie volgen iedere beweging van de regeering met de grootste aandacht en spanning. Waar zich de gelegenheid voor doet, springt onmiddellijk een afgevaar digde van de oppositie open tracht door een handige vraag de regeering tot een on- overlegd en gevaarlijk antwoord te verlei den. Herziening van het Engelsche strafrecht. Baanbrekend werk van Sir Sa- muel Hoare. Engeland is een conservatief land waar nog tal van zeden en gewoon ten bewaard worden die op 't vas teland al lang vergeten zijn. Ook in de uitoefening van het strafrecht komt dit tot uiting en sedert langen tijd is het dan ook het streven van Sir Samuel Hoare, den minister van Binnenlandsche Zaken, in het kabi net van Chamberlain, een ingrijpen de reorganisatie van het Britsche strafgevangeniswezen tot stand te brengen. Men kan dan ook niet anders zeggen dan dat de strafvoltrekking in Engeland zeer verouderd is en dit verband zal men zich stellig herinneren, welk een opschudding er in Europa verwekt werd na het bericht, dat een juweelendief nog niet zoo lang ge leden met behulp van de beruchte en hui- veringwekende „cat o'nine tails" (kat met negen staartenl zijn straf moest ondergaan. Deze afschuwelijke strafmaatregelen stamt uit den tijd der Middeleeuwen en het voor werp. de kat. waarmee de straf toegediend wordt, bestaat uit een knoet of karwats met 9 van knoopen voorziene dunnen lede ren riemen. Dokter bij de tuchtiging aanwezig. De slagen met dit vreeselijke voorwerp worden op de ontbloote rug toegebracht, maar het gevangenisvoorschrift zegt, dat bij het toedienen van de straf een arts aanwe zig zijn moet om, zoo noodig, in te grijpen, wanneer blijkt, dat de gevangene tegen de lichamelijke marteling niet opgewassen is. De toediening van de straf lijkt nog het meest op een operatie zonder verdooving, want de rug van het slachtoffer wordt vol komen kapot en tot bloedens toe geslagen. Aan de straf moet dan ook wel degelijk ge neeskundig onderzoek voorafgaan. t« de pa tiënt in orde bevonden, d.w.z. dat de dokter van meening is. dat hij de straf wel onder gaan kan. dan wordt de candidaai de gee- selzaal binnengeleid, waar zich reeds de directeur, eenige verplegers (om den gevan gene bij te staan) en twee cipiers bevinden. Tegen een der wanden staat een groote, driehoek, van hout en metaal, ongeveer 2 meter hoog en met de basis op den grond, waar de gevangene, met de handen om hoog, aan vast gebonden wordt. Een van de cipiers neemt het martelwerktuig in de hand en toont het den aanwezigen. De „cat" heeft een handvat van 5 c.m., waaraan negen riemen ieder van 90 c,m. lengte. Op een wenk van den directeur kan de marteling, meestal bestaande naar ge lang van den gepleegden misdaad uit 10 a 20 slagen, beginnen. De misdadiger wordt in zooverre beschermd, dat hij een schild op de nieren en op de bovenste halswervels krijgt; immers, deze deelen van het lichaam zouden de slagen niet kunnen doorstaan. Reeds na eenige slagen is de patiënt nage noeg bewusteloos, want geen man, hoe sterk ook, kan deze marteling verdragen. Wan neer de straf voltrokken is, wordt de bewus- telooze naar zijn cel gedragen, waar de dok ter de wonden even verbindt en ze vervol gens met het hemd bedekt. Men moet niet denken, dat de gevangene van de bekomen verwondingen mag herstellen en weer op krachten komen. Integendeel, den volgen den dag wordt hij in de werkplaatsen der gevangenis verwacht, waar hij, evenals ieder ander, zijn werkzaamheden verrich ten moet. Na een paar dagen zijn de wonden weer eenigszins geheeld, maar de sporen van de geeseling*raakt het slachtoffer nooit kwijt. Hij blijft zijn leven lang een geteeken de. Zelfs kinderen slachtoffers. Geen wonder dan ook, dat minister Sa muel Hoare met recht van mccning is, dat aan deze ouderwetsche, men zou kunnen zeggen middeleeuwsche wijze van straf toe dienen, een einde komen moet. In deze mo derne tijden zijn er werkelijk wel andere manieren van straffen te bedenken, die zoo mogelijk een veel beteren invloed ook op den gevangene hebben, daar ze hem er zedelijk van overtuigen zijn leven voortaan te beteren. Maar Sir Samuel Hoare schijnt zijn reorganisaties nog verder te willen voortzetten. Hij 1 ad namelijk een groot aan tal oude wetten te voorschijn gehaald om eens na te gaan en te onderzoeken, welke daarvan verouderd en menschonteerend ge worden waren. Deze dienden dan te worden opgeruimd en door moderne wetten te wor den vervangen. Zoo ontdekte hij behalve de uit den tijd van de Noormannen stammen de „cat o'nine tails" ook, dat er een lijf straf bestond, die met behulp van in pekel gedoopte berkentwijgen toegediend werd. De ze straf, waaraan zelfs kinderen niet ontko men konden, verwekte reeds altijd groot verzet en geen wonder, dat hieraan onmid dellijk een einde komen moet. Slechts één uitzondering Slechts voor een groép van misdrijven wenscht Samuel Hoare een uitzondering te maken, wat betreft de „kat". En wel voor muiterij of aanzetting tot muiterij in ge vangenissen en voor aanvallen op gevange nisbewaarders. Degenen, die zich hieraan ook in de toekomst nog schuldig zullen ma ken, weten, dat zij met de „kat'' gestraft zullen worden, ook al is daarvoor een spe ciale toestemming- van den minister van Binnenlandsche Zaken noodig. Ook op het terrein van de dood straf komen Hoare's reorganisaties tot uiting. Velen hadden gehoopt, dat deze vreeselijkste van alle straf fen definitief afgeschaft zou worden zooals bekend, wordt in Engeland nog vrij vaak de doodstraf door mid del van ophanging toegepast maar zoo ver is de minister in zijn maatregelen toch niet gegaan. Wel is er een wetsontwerp aangenomen, waarbij de doodstraf voor een proeftijd van vijf jaar afgeschaft wordt, maar deze maat regel zal eerst van kracht worden, wanneer t geheele reformatiewerk van Sir Samuel Hoare bekrachtigd en aangenomen is. Hoare ook tegen jeugdgevange nissen. Tenslotte heeft de minister dan nog zijn aandacht besteed aan de jeugdgevangenis sen, die hij feitelijk geheel zou willen op heffen, om de kinderen er zoo lang moge lijk buiten te houden. Zoo zullen er bijvoor beeld gebouwen komen, waar jonge perso nen en kinderen ondergebracht worden, zoo lang hun zaak nog niet behandeld wordt. De belangrijkste hervorming is echter die, welke er naar streeft, kinderen en jongelui, die anders wegens een klein vergrijp toch zeker een week of eenige dagen in de ge vangenis hadden moeten doorbrengen, er geheel buiten te houden. De bedoeling van Samuel Hoare is, deze misdadigers iederen vrijen middag, die zij hebben, naar werk-, plaatsen te laten komen om daar hun tijd door te brengen. Hij is van meening, dat de ze straf heel wat beter en opvoedender is, dan veertien dagen in de gevangenis door te brengen. Aldus zullen dan langzamerhand op het gebied van de justitie ingrijpende verande ringen in Engeland plaats vinden. M. V. Het onrecht, dat de historie in den loop der eeuwen is aange daan, volledig goedgemaakt. De stellingen en schuttingen rondom het prachtige Domgebouw beginnen langzamerhand te verdwijnen. Het sclioone bouwwerk, waaraan Utrecht haar bijnaam Domstad dankt, prijkt in nieuwen luister in een modern ge- worden gemeenet, op dezelfde plaats waar het eeuwen geleden getuigenis aflegde van een hoog ontwikkelde bouwkunst. Weinig Nederlanders zullen er zijn, die de vermaarde Domtoren nog nimmer gezien hebben en zij zulien zich van hun bezoek aan de Dom herinneren, hoe een gids met ijzige stem mededeelde, dat toren en kerk gebouw in 1674 door een catastrophalen brand van elkaar gescheiden werden. Thans verheft de toren zich hoog boven het zich moderniseerende Utrécht, waarover hij als trouwe wachter lijkt te waken. Onder de poortopening liggen tramrails, die ook reeds onder de hamerslagen van Vadertje Tijd gevallen zijn en thans verlaten en onge bruikt liggen. Altijd te midden van stellages en schuttingen De Domkerk wordt gerestaureerd. Jaren lang heeft men hieraan gearbeid en men kan zich eigenlijk deze Domkerk moeilijk anders voorstellen dan temidden van stella ges en schuttingen. Jarenlang wordt er reeds op de statige oude muren van dit indruk wekkende gebouw geklopt en geslagen. Nog ruim een jaar zal deze toestand voortduren. Dan zal het moment aanbreken, dat de re stauratie gereed is en dat veeljarige cultu- reele arbeid beloond zal worden. Het onrecht, de historie in den loop der jaren aangedaan, wordt hiermede volledig goedgemaakt. Zoo zal het voorportaal, dat in 1830 in een gebrekkigen Gothischen stijl is aangebouwd naar een ontwerp van den bouwmeester Suys, onder sloopershanden gevallen zijn, waardoor het gebouw weer het aanzien krijgt, dat het oorspronkelijk had. Een groote moeilijkheid bij het oprui men van dezen aanbouw is, dat deze tevens dienst deed als steunpunt voor het Dom- orgel. De oplossing is gevonden door achter dit orgel een gewapend betonnen steun te bouwen tegen een eveneens nieuwen bak- steenen muur. Men heeft in dezen muur de plaatsen aangegeven, waar vroeger kerk en toren met elkaar verbonden waren. Boven dien heeft men de gelegenheid te haat ge nomen om ook het orgel zelve te restauree- ren, hetgeen des te moeilijker is, omdat de kerkdienst normaal doorgaat. Een nieuwe topgevel. Een belangrijke vernieuwing is voorts vooral den bouw van een top gevel. Hiertoe is men overgegaan, omdat teekeningen van Saftleven uit 1674 hebben aangetoond, dat een dergelijke topgevel ook vroeger heeft bestaan. 1 n moeilijkheid was nu, dat men niet met den bouw van den topgevel kon vol staan, omdat de aansluiting van dit nieu we gedeelte op het bestaande gebouw hier- Verzorg de stille armen stil, Ze willen het niet weten. Dat ze zoo vaak in wintertijd, Alleen zijn en vergeten, Dat niet altijd hun kachel brandt, Hun kelder slecht gevuld is. En al hun wachten op iets goeds ontroerend van geduld is! Breng eens een weldaad aan hun deur, In stille avonduren, Of ga ze, zonder Uw adres, Wat smaak'lijk voedsel sturen, Wat dek, wat kleeding warm en goed, Die bij hen blijft ontbreken, Want, vóór het eind'lijk lente wordt, Dat duurt nog zóóveel weken! De stille arme heeft zijn eer, Waaraan niet valt te raken. Waarvoor hij. ook in wintertijd, Angstvallig steeds blijft waken. Waarvoor hij desnoods missen wil, Wat anderen ontvangen, Al leeft er telkens in zijn hart Een hunkerend verlangen! En wij begrijpen dit vol tact, Wie hoeft er ooit te weten. Dat wij, bij eigen overvloed, Zijn nooddruft niet vergeten. Waarom w' een kleine liefdedaad Als liefdevol beschouwen, Omdat haar afkomst en haar doel Verborgen is gehouden! Gedenk de stille armen stil, Kom even in hun leven, En geef hun, mild en ongezien, Al wat ge hun wilt geven! Te rijker is dan ook uw loon, Na dit spontaan erbarmen, Want, wat ge zóó in stilte doet, Zal ook Uw hart verwarmen!! December 1938. KROES. (Nadruk verboden.) door niet zeer gelukkig zou worden. Hoe déze moeilijkheid zal worden opgelost, staat nog niet vast. Vermoedelijk zullen voor dit doel drie zuilen worden opgericht op de plaats, waar het voorportaal van Suys stond, waar door de ietwat eentonige muur eenigszins gebroken wordt, terwijl deze zuilen boven dien kunnen aangeven, hoe de galerij er vroeger uitzag. Men heeft er bij deze restauratie kennelijk zooveel als eenigszins mogelijk was naar gestreefd de oude luister van vele eeuwen ge leden te herstellen. Daar waar dit onmogelijk was hebben bekwame restaurateurs bijpas sende vernieuwingen aangebracht, die er door hun stijl mede toe bijdragen het beeld van het oorspronkelijke gebouw te bewaren en verlevendigen. Sacristie in volle glorie hersteld. Reeds vaker is de Domkerk gerestaureerd. Met de vroeger uitgevoerde restauratie-wer ken heeft men volledig rekening gehouden. Thans is vooral aandacht besteed aan de schitterende sacristie, die thans in volle glo rie is hersteld. Voorts zijn de gevels rondom vernieuwd. De cementbepleisteringen heb ben moeten plaats maken voor natuursteen, waardoor het geheel een fleuriger aanzien heeft gekregen. Levendig teekenen de sier lijke nuances zich op de machtige muren af en menig Utrechtenaar staat in bewondering te kijken naar deze herboren Domkerk. Men heeft bij deze restauratiewerken tal van interessante vondsten gedaan. Zoo vond men bij de vernieuwing van de Noordelijke travee deelen van een altaarbekleeding, wel ke vermoedelijk afkomstig zijn van de ka pellen die bij den brand in 1674 vernield zijn. In zijn gerestaureerde gedaante in Utrechts dom meer dan ooit één van Neerland' schoonste bouwwerken en slechts blijft 'n gevoel van teleurstelling, dat de beruchte brand zooveel verliezen heeft aangericht, die nimmer hersteld zullen kunnen worden (Van een specialen correspondent.)' LOS ANGELOS, December 1938. Wie als vreemde bezoeker van de stad Los Angelos Amerika van zijn naar onze begrippen dwaze zijde wil leeren kennen, bezoeke den An- gelus-Tempel, plaats van bijeenkomst en centrale van een sekte, die in het land honderdduizenden aanhangers telt. Om zeven uur 's avonds begint in de schitterende meestal stampvolle zaal, die half kerk en half-circus is, een „show", die zelfs de aan sensaties gewende Amerikanen steeds weer verrast. Door een waas van mystiek en een ze kere vroomheid omgeven, wordt hier den bezoekers een schouwspel geboden, dat „godsdienst" genaamd, door een bepaald re ligieus karakter op naieve gemoederen onge twijfeld een sterken indruk kan maken. On der de verbluffend bekwame regie van „zus ter" Aimee Semple McPherson, die deze sek te in het leven riep, toen. zij gedurende een ziekte een „bovenaardsche verschijning" had, die haar de opdracht gaf, een „heilige" en „Gods beste profete" te worden, titels, waarop zij zeer gesteld is, worden in den An- gelus-Tempel een aantal tooneclen, die eenig in hun soort zijn, opgevoerd. Het^ grootste deel van dezen tempel —„cultus" bestaat namelijk uit religieus-wereldlijk gemengde „shows" met meer dan honderd uiterst spaarzaam gekleede engelen, koren pel grims, kruisridders, Genoveva's op paarden, duivels en wilde dieren, waarbij hemel, aar de, vagevuur en hel den achtergrond van verschrikkelijke gebeurtenissen vormen. Hemel en hel op het tooneeL Donder en bliksem, aardbevingen en zand- vloedachtige regens spelen op dit technisch volmaakte tooneel geen onaanzienlijke rol, wanneer de hemel de hel bestrijdt om het verheffende schouwspel te toonen, hoe het goede het booze overwint. De aandachtige gemeente vergaat bijna het hooren en zien en door de realistische ge beurtenissen, door de licht- en geluidseffec ten worden de gemoederen bijna in extase gebracht, tot het hoogtepunt van den avond gekomen is, de genezing van (naar beweerd wordt) zieke mcnschcn, die door bandopleg ging van hun lijden verlost worden. Deze „wonderdaden" volbrengt de in een wit, op vallend gewaad gekleede „profete" Aimee Semple McPherson. De menigte heft te harcr eere tenslotte een loflied aan. Dc stemming is nu zoo goed bewerkt, dat de harten over vloeien van dankbaarheid; geen wonder, dat de tempeldienaren thans een rijke dollar- oogst binnenhalen, want een ieder geeft zoo veel hij geven kan. „Heilige zuster" en „mondaine vrouw". De zaak van deze zonderlinge „heilige" is ook voor den staat een goede bron van inkomsten. Jaarlijks wordt van ongeveer 3 millioen dollar ingezamelde gelden belas ting geheven en ook voor het onderhouden van een eigen zender, die zich in den Ange- lus-Tempel bevindt, moet dc „profete" een flink bedrag aan rechten betalen. Aimee Semple Mc Pherson is meermalen millionair en ontving alleen reeds van de drie mannen, waarvan zij gescheiden is, uitkeeringen ter hoogte van een half millioen dollar. En wat geschiedt met al dit geld? Een deel moet, uit reclame-overwegingen, voor liefdadige doeleinden besteed worden, maai de rest is belegd in winstgevende onderne mingen, waartoe ook schitterende amuse mentsgelegenheden behooren, waar men de eigenares reeds weinige uren na den „gods dienst" in de elegantste toiletten uifgedoscht, door jeugdige cavaliers omgeven, kan aan treffen. „Heilige zuster" en „mondaine vrouw", twee rollen van een dubbelleven, dat aan een film ontleend zou kunnen zijn! Zij lichtte haar patroon op, Aangehouden is als verdacht van verduis tering van geld de 20-jarige kantoorjuffrouw J. A. W. te Groningen ,<lie de recherche heel wat last heeft bezorgd, doordat zij aan gifte deed beroofd te zijn van haar porte- monnaie, inhoudende ruim f 400.— Toen zij uit een zaak kwam, waar zij juist geld had ontvangen voor haar patroon, zou een! man haar een duw hebben gegeven, waar door de portemonnaie op straat viel. De on bekende man zou zich hiermede haastig hebben verwijderd. i- '1,e' onderzoek kwam echter aan het vorv!,, do juffrouw zelf het geld had j haar Patroon en reeds ge- 660 baar jaar voortdurend geld pa.froon achter heeft gehouden en valsche kwitanties geschreven. Wijding in MaUand van 80 missiezusters van het Heilig Hart van Jezus. Wie dit bord voor zich ziet moet éxtra voorzichtig zijn, want hij nadert 'n voor- rangsweg (óók bet verkeer van links laten vóórgaan.')

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 8