Het verbruik m het voedsel
beoordeeld uit het verloop
der mslhgift
De Pekingees
Turnkring
«Hollands Noorderkwartier"
Incidenten in Hongarije
DE FRONTEN IN SPANJE.
Obc kaartje geeft een overzicht van de fronten in Spanje waar de strijd opnieuw is
ontbrand.
Een interessante lezing voor de
Ned. Zoétechn. Vereeniging.
In de gistermiddag te Utrecht ge
houden vergadering van de Neder-
landsche Zoötechn. Vereeniging heeft
dr. B. J. B. Groeneveld, een voor
dracht gehouden over: Het verbruik
van voedsel, beoordeeld uit het ver
loop der melkgift.
Het provinciale veevoederbureau in Fries
land zoo begon spr. vond in 1934 een
twintigtal veehouders bereid tot een geregel
de voedselcontróle, welke dank zij de voor
treffelijke medewerking van deze veehou
ders thans reeds een materiaal heeft ver
schaft dat tot het maken van voorloopige
conclusies in staat stelt. Teneinde zich een
meer helder beeld te kunnen vormen, van
den invloed van de voeding op de lactatie
(voeding met melk) zocht het bureau naar
een methode om de gegeven hoeveelheid
melk bij elke proefmelking te kunnen ver
gelijken met de melkgift van andere koeien
onder ..normale" omstandigheden op het
overeenkomstig punt der lactatie. Op verzoek
van het bureau stelde het Friesch Rundvee
Stamboek het bureau in staat het materiaal
te verwerken waarop de methode is ge
bouwd.
Als omstandigheden, andere dan de
voeding en verpleging, die het ver
loop der lactatie beïnvloeden hebben
wij leeren kennen den leeftijd waar
op het dier afkalft, alsmede het tijd
stip in het bedrijfsjaar waarop het
dier afkalft.
Wordt voor een honderdtal koeien van
denzelfden leeftijd en afgekalfd op ongeveer
hetzelfde tijdstip voor elke proefmelking de
gemiddelde opbrengst in vetgrammen be
paald, dan geven in een grafiek gebracht
deze gemiddelden een lijn, die van de daar
door aangebracht teruggaande lijn uiteraard
op bepaalde plaatsen afwijkt. Deze afwijking
nu geeft den indruk verklaard te kunnen
worden uit bijzondere omstandigheden, wel
ke zich gedurende de lactatie voor deze
koeien gelijkelijk voordoen. Zoo vindt men
uit een lijn voor 105 koeien, 2 jaar oud, toen
zij tussehen 115 Februari afkalfden, in de
eerste plaats, dat deze koeien het gemiddeld
op de weide beter hadden dan op stal, de
punten van overgang van den stal naar de
weide en van de weide naar den stal demon-
streeren zich als punten van overgang van
de gemiddelde lactatielijn over de terug
gaande lijn. Een merkwaardig invloed op
de lactatie van hot in Juli in kwaliteit of
wellicht kwantiteit achteruitgaande gras is
In een bijzondere „knik" in de lactatielijn.
De „lactatielijn" bepaald uit een voldoen
de aantal gevallen, voor eenzelfden leeftijd
der koeien toont naar het tijdstip van af
kalven een gewijzigd beeld, waarin de merk
waardige punten in de lactatie als de ge
noemde overgangen in en uit de weide en
ook de „Juliknik" waargenomen kunnen
worden Een bijzonderheid hierbij is, dat naar
het tijdstip van de eerste helft October tot
de 2de helft April, waarop het dier afkalft,
de teruggang met een bepaalde verhouding
toeneemt.
De verklaring hiervoor moet naar
snr. meent, worden gezoebt-in-die in
vloeden, welke bijv. ook in het win-
termelkrapport werden genoemd, als
de ondersteuning die de lactatie van
een koe, die in den voorwinter af
kalft ondervindt door de meer gun
stige omstandigheden, door de over
gang van de weide op stal, die een
lactatie van een koe in den nawinter
afkalvende aan het uiteraard reeds
dalende einde beinvloedt
Worden de koeien naar hun opbrengsten
in klassen ingedeeld, dan vertoonen de lij
nen der lactaties voor de verschillende klas
sen een in hooge mate gelijkvormig beeld.
Het verloop schijnt nagenoeg evenwijdig. Dit
laatste wordt geaccentueerd, wanneer in
dezelfde grafiek de lactatielijn voor het ge-
heele materiaal wordt aangebracht, deze
vertoont n.1. slechts geringe -afwijkingen
van de lactatielijn voor de middelste klasse.
Van dezelfde 125 koeien ingedeeld naar pro
ductie zijn de lijnen als 2. 4 en 6-}arigen. af
gekalfd tussehen 1628 Februari, opgesteld.
De lijnen voor de afzonderlijke leeftijden
van deze koeien tezamen in beeld gebracht,
laten zien dat bij toenemenden leeftijd de
regressie (teruggang) stijgt. Men kan hier
concludeeren, dat koeien van denzelfden
leeftijd, afkalvende op hetzelfde tijdstip ge
middeld evenwijdig verloopende lacatielijnen
vertoonen, die zich naar hun opbrengst-klas
se in het beeld der grafiek van boven naar
beneden bewegen, terwijl voorts de op
brengst bij hoogeren leeftijd zich hoofdzake
lijk uit in een hoogere „start".
Uit het geheele materiaal afge
leid en genormaliseerd zijn voor de
afzonderlijke leeftijdsklassen en naar
de verschillende tijdstippen van af
kalven gemiddelde regressies vast
gesteld. Deze bewegen zich voor twee
jarige koeien naar het tijdstip van
afkalven van 7.4 voor de 2e helft van
October tot 14.6 voor de 2de helft van
April, afgedrukt in vetgrammen per
veertiendaagsche controle. Voor
achtjarige koeien beweegt zich de
regressie voor dezelfde tijdstippen
van afkalven tussehen 23, 9 en 38.3.
In het tweede deel van zijn voordracht gaf
dr. Groeneveld eenige toepassingen en voor
beelden van voedselregistratie in verband
met het verloop der lactatie.
OsiA tcoJit u&iAaal:
door
JAC ROELOFS.
Kapitein Wierdema stond op uit den gemak -
kelijken stoel in de voorga'erij van zijn wo
ning te Batavia.
„Kom meisje ik mo.t gaan. Om vier
uur varen we, sprak hij tot zijn vrouw, die
aan den anderen kant >an de kleine rottan-
tafel zat.
„En bljjf Je er nu bij, dat je geen pekin-
geesje voor me meeneemt uit Hongkong?"
vroeg ze opkijkend.
„Maar kindje, je moet toch begrijpen..."
Demonstratief drukte ze een klein zak
doekje tegen de oogen. Even schokten de
schouders. Een huilbui scheen in de lucht te
hangen.
„Jeannette maak nu geen scène, vlak
voor m'n vertrek. Moet ik nu zoo weggaan?"
Kapitein Wierdema keek naar buiten over
het groote grasveld, dat .oor het huis lag.
Kneep de oogen dicht tegen het licht van de
tropenzon wendde zich dan weer tot zijn
vrouw.
„Ik heb je toch al honderd maal gezegd
koop tien honden als je wilt, maar ik kan er
geen meebrengen".
Ineens stond ze met een ruk op. Ging recht
tegenover haar man staan hoog moest ze
naar hem >pzien. Stampte op den vloer
t-~wijl ze driftig haar zakdcek tot een bal
ineen frommelde.
„Ik wil een echten pekingees hebben uit
'longkong. In China zijn ze zoo goedkoop en
j<j kunt zoo'n klein diertje met gemak in je
koffer door de douane brengen. Maar ik weet
het wel A) hebt niets voor mij over. Je
geeft niets om me. Andere mannen doen alles
voor hun vrouwen".
Toen eensklaps haar kwade houidng latende
varen; kroop zij tegen hem aan draaide
aan een knoop van zijn jas.
„Toe nou, mannie ik heb 't zoo graag,
vleide ze.
Een oogenblik wendde hg onwillig het
hoofd af keek haar dan, ineens verteederd
aan.
„Nou, vooruit dan maar".
Met een juichkreet sloeg ze beide armen
om z'n hals kuste hem onstuimig.
In de auto, die hem naar Tandjong Friok
bracht, maakte kapitein Wierdema zich hef
tige verwijten. Hij moert haar anders aan
pakken niet zoo gauw toegeven. Maar
ja, ze was ook nog zoo jong en pas in Indië.
Eerst moest ze maar een beetje wennen, dan
zou hij wel verder zien.
In Hongkong op de thuisreis kocht hij den
beloofden pekingees.
Het schip vertrok laat dien avond. Kapitein
Wierdema stond in het donker, naast den
loods op de brug. Onverwachts dook zijn be
diende naast hem op. Kwam melden dat met
het openmaken van de deur, de pekingees uit
z'n hut gesprongen was. Hij had direct over
al gezocht, maar had hem niet kunnen vinden.
„Mooie boel", brom 1e de kapitein.
„Morgen maar verder zoeken in het donker
heeft het geen zin meer", beval hij.
Om twaalf uur gaf de derde officier de
wacht over aan den eerste over den hond
werd niet gesproken.
Stuurman Pothorst vond het altijd weer 'n
prettige wacht, den nacht na vertrek Hong
kong. Het was nogal uitkijken tussehen de
eilanden Chineesche jonken, die zonder
licl t voeren, vrij sterke en onberekenbare
stroomen, maakten dat de wacht omvloog.
Zoo stond hg tegen twee uur, in het aange
naam vooruitzicht van zijn bakje koffie, dat
spoedig boven gebracht zou worden, in een
hoek van ae brug rookte een sigaret. Tot
eensklaps een donkere gedaante de brug op
stormde.
De stuurman schrok. Hijgend nauwelijks
zichtbaar in het duister, stond een der wachts-
lieden uit de tusschendekken, waar de Chinee
sche passagiers lagen, voor hem.
„Is er iets?" vroeg de stuurman gejaagd.
„Een vreemd beest moet ergens beneden
rondloopen, mister chie' of 'eer", stamelde de
man. „Een Chinees, die in een donkeren
hoek lag, is wakker geschrokken doordat een
groot beest zijn gezicht besnuffelde. Hij durfde
de oogen niet op te slaan. Heeft zich dood ge
houden tot het dier weg wa-".
„Ach wat", lachte de stuurman opgelucht
'n groot beest. Er zijn geen beesten aan boord,
't Zal wel een rat geweest zijn."
„Nee, nee, mister chie' of 'eer de man
bezwoer me, dat het een heel groot beest ge
weest moest zijn", hield de wachtsman vol.
„Nou ga dan maar vast vooruit. Ik kom
dadelijk beneden", beloofde 'e stuurman einde
lijk, toen de man aan bleef dringen.
Pothorst liep naar de scheepstelefoon en
verbond zich met de kapiteinshut op de onder-
brug. Even later kwam de kapitein boven.
„Morgen, kapitein".
„Morgen, stuurman. Wat zei je daar? Een
groot beest in het tusschendek kapitein
Wierdema lachte grimmig. „Het zal die ver
draaide Pekingees wel rijn. Ga maar eens
kijken. Maar denk eraan niet te lang 'zoeken,
hoor".
Een kwartier later kwam de stuurman met
den hond in den arm weer boven.
„Nou .lier is het grootste beest, kaptein"
„Dank je net wat ik dacht. Dat kleine
mormel. Geef 'm maar hier."
Twee dagen later zat kapitein Wierdema
bu ten zijn hut te lezen. Het was prachtig weer,
maar het schip slingerde zwaar op een hooge
zuidwestelijke deining.
Mormeltje, zoo had hij in stilte het hondje
gedoopt, liep onrustig aan zijn touwtje heen en
weer. Het zware slingeren vrn het schip scheen
hem slecht te bevallen. Snuffelend, van tijd
tot tijd eens even naar zijn nieuwen baas kij
kend, liep ,iij naar de reeling. Boog zich bui
tenboord en staarde naar ae, voor zijn kleine
honden verstand onbegrijpelijke wijdte en be
wegelijkheid van het water. Toen scheen hij
die voorbijsnellende, schuimende watermassa's
bijster interessant te gaan vinden, want met
de voorpootjes op den smallen rand staande,
boog hij den kop al maar snuff lend, steeds
verder naar beneden, tot eensklaps het schip
een zwaren, onverwachten schuiver maakte
en Mormeltje geluidloos overboord gewipt
werd. Even bleef hij nog. al draaidend, en nu
plotseling luid jankend, aai het dunne touw
tje hangen, toen gleed de halsband over den
kop en plonsde de kleine lastpost in het
water.
Een oogenblik kwam de gedachte in den
kapitein op door te varen, maar toen hij aan
den uren en urenlangen doodstrijd van het
beest dacht, liep hij de trap op naar de brug.
„Hard stuurboord", bevr 1 h- den roergan
ger zette zelf stuurboordtelegraaf op stop.
Gaf toen een sein op de stoomfluit. Op het
zelfde oogenblik bijna renden matrozen, die
CHINEEZEN ACHTER PRIKKELDRAAD. Japansch gevangenkamp in de
omgeving van Hankau,
DZIBOETI, DE BEGEERDE HAVEN.
Elders in ons blad zetten wij uiteen dat
Dziboeti thans voor de Italianen het zwaar
tepunt in hun verlangens vormt. Een blik
op het kaartje maakt dit volkomen duidelijk
Zeker zal Italië als concessie Tunis laten
vallen om Dziboeti, de haven van Fransch
Somaliland, maar ook de eenige zeeweg tot
Abessinie in bezit te krijgen!
DStHl
Sun
M Jtalien- 4
VMPhw. W&a
O WO 400 600 iHiM
ADDIS
SÓMAU-LD
'OP1EN
kim
het sein „man overboord" herkenden naar een
reddingboot.
Zwaar overhellend nam het schip een scher
pen draai de sloep zwaaide buitenboord.
Mannen kropen erin de tweede officier
stond klaar bij het roer achterin de boot.
Als een klein zwart stipje in de oneindige
wijdt., was Mormelje nu op grooten afstand
recht voor den boeg van het schip.
Kapitein Wierdema minderde vaart. Stopte
eindelijk en zoo schoof het machtige schip
langzaam tot vlak bij het k'eine, donkere kopje
in het water. Alle passagiers stonden aan de
reeling, speurend naar een drenkeling. Einde
lijk wezen er een paar met uitgestrekten arm
naar het met den moed der wanhoop rond
zwemmende Mormeltje. „Een hond een
hond", klonken verbaasde uitroepen. De ma
trozen in de reddingboot keken lachend naar
de brug. Ook zij zagen nu in plaats van een
menschenhoofd, zooals zg verwacht hadden,
een klein hondenkopje op het water.
Kapitein Wierdema verwenschte in stilte
het geheele hondenras gaf toen het bevel:
„Vieren de boot."
In den morgen van den vijfden dag stoomde
het schip met daglicht recht op de pieren van
Tandjoeng Priok aan en om zeven uur meerde
het langs de kade.
Al van verre had kapitein Wierdema zijn
vrouw zien staan. Maar met den besten wil
van de wereld had hij het, toen het schip
dichterbij gekomen was, niet verder dan tot
een licht wuiven met de hand kunnen brengen.
Zij was een der eersten, die de loopbrug
over kwam gunde zich, boven gekomen,
maar nauwelijks den tijd om haar man te be
groeten.
„Mannie mannie, het pekingeesje heb
je het bij je?"
„Nou, en of ik het bij me heb," mees
muilde hij.
Op de onderbrug lag Mormeltje, die na z'n
onvrijwillig zeebad veel kalmer was geworden,
in z'n mand.
„O, wat een dotje," juichte ze en knielde
bij het korfje. „Maar wat hebben ze jou een
leelijk touw om je hals gedaan en zoo'n
hard kussentje, arm .eestje. Bij mij zul je het
beter hebben, hoor."
„Kom nou, Jeannette w" gaan van boord."
„Ja, ja." En dan ineens heel geheimzinnig:
■Heb je een kofertje voor 'm? Jij moet hem
door de douane brengen."
Kapitein Wierdema, die zich bij het aan
roeren van dit onderwerp steeds meer scheen
op te winden, kwam tot ontploffing.
„Door de douane brenger.? Door de
douane brengen? ik? Dank je feeste
lijk. die hond wordt aangegeven, al zou 't me
honderd gulden moeten kosten. En voor mijn
part houden ze hem vast, als ongewenschte
vreemdeling".
Het wedstrijdprogramma door het
Bestuur voor 1939 reeds samenge
steld.
In de gehouden vergadering van het Be
stuur en Techn. Com. van den Turnkring
H.N.K., werd besloten, om de bijna reeds tra-
ditioneele Februari-wedstrijden ook voor 1939
weer in „Veerburg" te Anna Paulowna te
houden. Reeds binnenkort zullen de diverse
vereenigingen hierover nadere mededeelin-
gen ontvangen. Door den penningmeester
werd het fin. verslag van het gvmnastiek-
fecst te Texel gegeven. Aan de vereenigingen
port lust en „Olvmpia" werd toestemming
verleend tot het houden van resp. een trio-
meet en een Nationale Turndag.
Betreffende de agenda van de alg. ver
gadering, welke op 8 Januari te Schagên zal
worden gehouden, deelen wij mede, dat daar
o.m het voorstel van het Bondsbestuur zal
worden behandeld, om ook van de adspirant-
leden een contributie te heffen van 5 cent per
laar. levens komt in behandeling het voor
stel van den Turnkring Groningen, betreffen
de de samenstelling van de Bondsvorgade-
j'j do hierboven reeds vermelde
wedstrijden te Anna Paulowna, zullen de
voorjaarswedstrijden ook ditmaal weer in
oil K C? -Y0rden schonden. Natuurlijk met
«lonk» wVa£ d<T wedstrijddag de „Eere-
wnrriön n 5PenlUCh,SrVmnaSÜekfefist ™l
\v orden gehouden op 11 Juni a.s. De wedstrij
den voor althletiek worden op 30 Juli geor
ganiseerd. Die vereenigingen. welke deze
twee wedstrijden willen organisceren, moeten
hiertoe voor o Januari aan het Sccretarimt
mededeeling doen. secretariaat
Op de alg. vergadering zal tevens de uit
reiking van den wisselprijs plaats hebben,
van de voorjaarswedstrijden 1938.
Nadat de Kringvoorzitter den heer Mr.
Breebaart dank gebracht heeft, voor de aan
gename besprekingen, wordt de vergadering
gesloten.
Slowaaksche ophitsing of Hone
gaarsche uitdaging?
In een door Slowakije aan Hon
garije afgestaan dorp hebben zioh
incidenten voorgedaan. De Honga
ren zoeken de oorzaak in Slowaak
sche opruiïng, de Slowaken zeggen
dat Hongaarsche soldaten de be
volking hebben uitgedaagd.
Het Hongaarsche telegraaf agentschap
bericht, dat de Slowaaksche bevolking van
het door Slowakije aan Hongarije afgesta
ne dorp Nagyusrany zich op 24 December
na de nachtmis voor het posthuis der gen
darmerie heeft verzameld en geëischt, dat
het dorp aan Tsjechoslowakije zou worden
teruggeschonken. De gendarmen verspreid
den de menigte, welke een dreigende hou
ding had aangenomen.
Den volgenden ochtend verzamelden de
Slowaken, thans gewapend met stokken en
messen, zich wederom voor het posthuis.
De dreigende houding van de menigte nood
zaakte de politie van de vuurwapenen ge
bruik te maken. Een betooger werd gedood
en verscheidenen gewond.
In welingelichte kringen is men van
meening, dat deze betooging een gevolg is
van opruiïng, welke wordt geleid uit da
stad Ni tra.
Be Slowaaksche lezing.
De Slowaaksche radioomroep heeft gister
avond over de incidenten, die zich Zater
dagavond en Zondagavond te Surany bij
Nove Zamky, een gebied, dat bij Hongarije
is gevoegd, hebben voorgedaan, het volgende
medegedeeld:
„Onze Slowaaksche broeders te Surany
zongen na de nachtmis het Slowaaksche
volkslied, toon Hongaarsche gendarmes in
de lucht begonnen 'te schieten en met de
geweerkolven op de nveniigitie insloegen,
waardoor vele personen gewond werden.
Zondagochtend verzamelden zich bij het
uitgaan van de mis Hongaarsch-gezinde ele
menten voor de kerk, die op uitdagenden
toon tot do Slowaken zeiden: „Zingt het
Slowaaksche volkslied eens nu wij er hij
zijn." De Slowaken hieven inderdaad hun
volkslied aan, doch toen verdwenen da
provocateurs en een oogenblik later spron
gen veertien Hongaarsche gendarmes te
voorschijn, die op de menigte schoten. Een
meisje van zeventien jaar werd doodelijk
in het hart getroffen. Zes personen werden
gewond".
^cAaaUen
i
VAN DER SCHEER KAMPIOEN VAN
ZUID-HOLLAND.
Op de hanen van de ijsclub „Kralingcn"
te Rotterdam werden gisteren de kampioen-'
schappen van Zuidholland van den K. N. S.
B. verreden waaraan werd deelgenomen
door 25 rijders. Winnaar werd de Nederland-
sehe kampioen Dolf v. d. Scheer, met een
genngen puntcnvoorsprong op den Rotter
dammer Zwanenburg. Van der Scheer werd
eerste op de 500 M. en resp. tweede en vijf
de op de 1500 en 5000 M. De einduitslag wast
~larrPloen van Zuid Holland: v. d. Scheer
i A'! P^tcn, 2. Zwanenburg 173.96 punten,
3. Ekelschot 174.84 punten, 4. de Jager 181-92
punten.
ANNA PAULOWNA.
„GELUKKIG ONGELUK"
Toen de bejaarde pontwachter M. Zater-
gmorgen even na 10 uur ter hoogte van
ue Aijs aan de Molenvaart uit een auto stap-
>n„C»n j! st''nS de weg overstak zag hij zich!
plotseling geplaatst voor een met flinke
ait en veel passagiers aankomende bus
n de Atbonta Met groote tegenwoordigheid
van geest gooide de chauffeur D. zijn stuur
^•8n« r!?mde u't al'c macht. Door de sneeuw
i r! zwaarbeladen bus evenwel door
over het trottoir en had zeker het daar juist
beginnende slootje in gedoken als D. niet
opnieuw het stuur had omgegooid en de
bus tegen een boom had gereden. Zoo kvva-
men allen met den schrik vrij; de bus was
spoedig in het goede spoor terug en kon do
reis verder ongestoord voortzetten.
I
