WAT GIWilM DE lB©SC©PiS^?
WINTÈRvoeten
KLDDSTERBALSEM
'k, prebihbeurteti
Zaterdag 4 Februari 1939
Derde Blad
Hiaito-TAeatel
Eleanor Powell en
Nelson Eddy in „Rosalie"
Ziv-cdL-JAeaUï
Daar waar mijn Sarie
woon'
U/Me BMlcxw-p:
Vroolijk repertoire
AKKER'5
Texelsch nieuws
Burgerlijke Stand
Mond- en Klauwzeer
Ingekomen personen
Vertrokken personen
Texelsche Biljard-competie
Q& iv-eeJk in, TMten. en, Sxuvtaii&ën.
Hel kind, en $,ijn no-o-dCcit
De Duitsch-Italiaansche
eenheid
mucciitf rcT©
/Legenda
Eleanor Powell in de
trommeldanszooals
deze te zien is in de
grootscheepsche Metro-
film „Rosalie", die deze
week in het
Rialto-theater draait.
Iedere Amerikaan, en in ruimere zin iedere
revue-liefhebber, denkt bij den naam Rosalie
terstond aan het symbool, dat wijlen de groote
Amerikaansche showman Florence Ziegfeld
voor zulke grandioos gemonteerde en met bra-
vour gezongen „show-operette's" geworden is.
Rosalie was een der laatste vermaarde tooneel-
successen van Ziegfeld. Het is het typische
luchtige en charmante geval van een voetbal
spelenden Amerikaanschen recruut en een ge
heimzinnig levenslustig meisje, dat op een der
voornaamste colleges van Amerika ingeschre
ven staat onder een pseudoniem, omdat zij in
werkelijkheid de dochter van een Balkan-vorst
is, die in Amerika haar opvoeding voltooit. Tot
voor kort bestonden zulke Balkan-vorsten in
derdaad alleen nog maar in operette's
Bjj het zien van deze film gingen onze
gedachten enkele malen terug naar dat
andere Metro-werk „The Great Ziegfeld".
Rosalie immers is eveneens een film, die
telkens weer door zjjn dansfinale's het pu
bliek pakt. Op een zeker oogenblik staan
er niet minder dan 2000 danseressen op
het tooneel, als Eleanor Powell, de star
o.a. van de Broadway Melodies en „Born
to Dance", den dans der zeven fantastische
reuzentrommels uitvoert.
Deze dans is een hoogtepunt van raffine
ment en plastische uitbeelding van het heden-
daagsche rhythme. Het effect is verbluffend
en de wijze waarop Eleanor Powell hier een
sfeer weet te scheppen is waarlijk ongeëve
naard in deze kunst-branche.
De mise en scène is uiterst kostbaar en
meermalen oogverblindend. SVederom blijkt uit
vrijwel ieder onderdeel de^R* film, dat men
noch moeiten noch kosten gespaard heeft om
haar te doen inslaan en .zooals bekend geacht
mag worden, moeten de Amerikanen in deze
materie hun meester nog steeds vinden.
Wat het muzikale deel der film betreft, velen
kennen ook in ons land reeds (o.a. van radio
en gramofoon) Nelson Eddy's titelsong
„Rosalie". I.'et is een nummer, door Cole Per
ter, momenteel Amerika's meest prominente
componist op het gebied van jazz- en dans
muziek, speciaal geschreven.
Niemand minder dan W. S. v. Dyke verzorg
de de rgeie en ook in dit opzicht mag een com
pliment gehoord worden. Het geheel zit voor
treffelijk in elkaar, met op verschillende
plaatsen zelfs zeer knap camerawerk. Natuur
lijk is de film niet op alle plaatsen even sterk.
Daar zijn diverse inzinkingen, die men niet
heeft weten te omzeilen. De dans-scèes echter
munten, hierop zy nog eens gewezen, uit door
hun grootschen opzet en door de uitbeelding
van den geest die van dezen tijd is.
Een film, niet foutloos, doch die men zeker
tot de beste „musicals" kan rekenen van de
laatste jaren.
Wat het voorprogramma betreft, hierin
draait een aantal shorts, waarvan met name
de teekenfilms bijzonder aardig zijn. Het is
jammer als men deze verzuimt. Men beleeft er
enkele vroolijke oogenblikken aan.
Men heeft reeds tal van malen, zelfs ontel
bare malen, kunnen zien, op welke wijze
filmindustrie, en wel zeer speciaal de Ameri
kaansche, weet te profiteeren van depopula
riteit van een „Schlager", de bekendheid van
een „song", die zich in den kortst mogelijk
tjjd over een paar werelddeelen be en
verwerft.
Men heeft dat kunnen zien met „It nappene
in Montary", met „Ramona", met „Es
einmal ein Musikus", met „Happy da>'® a
here again" en met „An der schónen 1
Donau". Het waren vrijwel allemaal óf sch -
gers of van weleer stammende bekende J
jes, die men handig als etiket op
Plakte en deze daarmede een muzikale viag
bezorgde die de filmische lading moest dekken.
Uiteraard bezorgde deze wijze van exploi
tatie van een succes-nummer teleurstellingen.
Doorgaans sloeg de titel van de „song" als
de bekende tang op het varken, en moest rr^n
voor de zooveelste keer weer eens ervaren,
dat ook de geestelijke schwindel in de film
industrie nog steeds een woordje mee te spre
ken heeft.
Toen wij dan ook vernamen, dat men het
wereldvermaarde liedje „Daar waar mijn
Sarie woon' zou gaan verfilmen en dat nie
mand minder dan de eveneens zeer populaire
Gracie Fields de eerste viool in deze productie
zou krijgen te vertolken, toen sloeg de vrees
ons om het hart en hebben wij gemeend dat
dit het einde wel eens zou kunnen beteekenen
van den droom, die velen om deze, in haar
eenvoud juist zoo bijzonder geslaagde compo
sitie, heengeweven hebben.
Welnu, deze 20th Century Fox-film is niet
mislukt. De vlag dekt hier geen valsche lading
en allen, die eens dat simpele liedeke gezon
gen hebben kunnen wij adviseeren deze film
te gaan zien, die roerend is in haar ongekun
steldheid, en die zich kemerkt door een bij
zonder geslaagde wijze van camerawerk. Dat is
overigens geen wonder als men weet dat nie
mand minder dan Monty Banks voor deze
Vol schilderachtige tafreeltjes is de, in
Zuid-Afrika opgenomen Gracie Fields-film
„Daar waar mijn Sarie woon", uitgebracht
door de 20th Century Fox en spelend deze
week in het Tivoli-theater,
regie zorgde. Een oude filmrot, die weet wat
zijn metier voor eisehen stelt.
De hoofdrol is in handen van de door haar
radio-optreden bekende Gracie Fields, een lief
tallige ster, die naast haar charme echter over
talent beschikt, iets wat men niet van iedere
star kan zeggen. Naast haar ziet men in de
voorste linie optreden Brian Donlevy en Vic-
tor MacLaglen. Met name de laatste is hier
weer op zijn plaats en een deel van het groote
succes van deze film is dan ook ongetwijfeld
aan hem te danken.
Deze film is genoemd: een blijspel vol sen
saties, en dat is wellicht de beste kwalificatie
die we haar kunnen geven. Een film, gezond
van inhoud, spannend en gevoelig, oolijk en
hier en daar een tikje sentimenteel. Een film
voor een groot publiek, dat zich ongetwijfeld
aan deze origineele wijze van het verfilmen
van een „song" zal leven.
Als tweede film draait deze week in de
Tlvoli „Joe Brown, de Krachtpatser". Gezien
het feit dat Joe nog steeds een groot aantal
aanhangers telt, mag verwacht worden, dat
ook deze film in den smaak zal vallen.
Wat het programma van de „Witte" be
treft, deze week vermeldt dit o.m. de film
.Ieder beeft voor mijn Commando", met in
de hoofdrol de begaafde actrice Adèle Sand-
rock, die het vorige jaar te Berlijn overleden
is en tot de garde der beste filmartisten be
hoorde, die het huidige Duitschland kent.
Ongetwjjfeld zal er belangstelling bestaan
voor deze Adèle Sandrock-film, waarin men
de grijze „commandant" in een van haar beste
werken ziet. Als tweede rolprent draait „Het
Land zonder muziek", een vroolijke musical.
ONTHOUDEN!
Prima consumptie, billijke prijzen
Gezellige zaal, centrum stad
U weet het vast
Dat is „De Toelast'
Hoe spoediger U
er Kloosterbalsem
op doet, hoe beter!
winterteenen, winterhielen, winterhanden
t>ntstaan, doordat er vergiften zich hebben
vastgezet in Uw weefsels. Deze schadelijke
stoffen prikkelen van binnenuit Uw huid.
Deze wordt rood, jeukt, zwelt en gaat open.
Neem 's-avonds een heet voetbad en doe
dan een verband met Kloosterbalsem erop.
Dadelijk verdwijnt de jeuk. Doe er ook
's-morgens Kloosterbalsem op en verras
send snel zult Ge er vanaf zijn, zelfs als
Uw winterteenen al zijn open gegaan.
Onovertroffen als huidgenezend middel bij
gesprongen handen, kloven, schrale huid.
Per pot van 25 Gram f 0.621/2, pot van 50 Gram f 1.04
Van 28 Jan. t.m. 3 Febr. '39.
GEBOREN: Petronella Geertruida, d. v. C.
Witte en M. van Heerwaarde; Petrus Wilhel
mus Maria, z. v. J. T. Boom en N. de Graaf.
GETROUWD: H. Vermeulen en A, Dogger.
Politie.
Gevonden: 1 rijwielplaatje, 1 pet, 1
handbeschermer, 1 bruine muts, 1 ceintuur, 1
handschoen, 2 portemonnaies en 1 armband.
ZONDAG 5 FEBRUARI 1939.
Ned. Herv. Gemeente.
Den Burg v.m. 10 u., Ds. Visser.
Oosterend v.m. 10 u. Ds. Kok.
De Waal v.m. 10 u. Ds. v. 't Hooft.
Den Hoorn v.m. 10 u., Ds. Wesseldijk.
De Cocksdorp v.m. 10 u. Ds. Salm.
Oudeschild, v.m. 10 u. Ds. Tinholt.
Doopsgezinde Gemeente.
Den Burg n.m. 7 u. Dr. Vis, Kerkbus v. d.
Koog.
Oosterend v.m. 10 u., dr. Vis.
Geref. Kerk.
Den Burg (Geb. Fanfare) v.m. 10 u., Ds.
v. d. Leer, n.m. 3 u., Cand. Wouda.
Oosterend v.m. 10 u. Cand. Wouda, n.m.
3 u., Ds. v. d. Leer.
10 u. en n.m. 3 u. Lees-
Geref. Kerk H. V.
Oosterend v.m.
dienst.
Leger des Heils.
Zaterdagavond 8 u., Straatzang
Zondagmorgen 7 u., Bidstond.
Zondagmorgen 10 u., Heiligingsmeeting.
Zondagmiddag 3.30, Verblijdingssamenkmost.
Zondagavond 7.30, Bidstond.
Zondagavond 8 u. Verlossingssamenkomst.
W. Renout en echtgen,, Peperstraat, Ooster
end, van Amsterdam, Hartenstraat 14.
Jan Bakker, De Mok, v. Zaandam, Kalf 176.
H. Vos, Groeneplaats, Den Burg, van Pijp-
straat 2, Gorinchem.
L. C. Mets en echtgen., Den Burg, v. d.
Pekstraat 531, Amsterdam.
I. A. Groot, van Semeijnstraat 13, Enkhui
zen, Schildereind, Den Burg.
W. Wijnolds, van Koog 38, naar Vlacht-
j wedde, Sollingen, Zuidveld F 165.
C. M. Boois. gec. Jager, R.K., van Den
Hoorn 21, naar Eindhoven, Draaiboomstr. 47.
A. Dubois, van De Mok naar Soerabaia N.I.
H. J. v. d. Veen, Herv. G., van Binnenburg
13, naar Zijpe, Oudesluts H 61.
Het vee is genezen bij:
Joh. Smit, Waal en Burg.
J. Kuip Mz., De Westen.
Gebrs. Witte Jacz., Spang
Nieuwe gevallen kwamen niet voor. Thans
heerscht nog op slechts 8 boerderijen op Texel
mond- en klauwzeer.
BOUWVERGUNNINGEN.
K. Lap^Den Burg, bouwen van een berg
plaats opwen perceel van den heer J. Bruin.
F. Duinker, Nieuweschild, verbouwen van
zijn woonhuis.
Woensdag werden de eerste wesdtrijden
alhier gehouden van de Biljart-comp. voor
den Amstelbeker.
In Hotel „Texel" speelde Fortuna tegen
Cocksdorp. Fortuna won 10 partijen (750
caramboles). Cockdorp maakte 539 caramb.
Te Oudeschild speelde bij den heer Dekker
in het T.E.S.O.-gebouw Volharding tegen
Krijt op Tijd van De Graaf's Lunchroom.
Krijt op ty'd won 8 van de tien partijen (723
caramboles). Volharding won 2 partijen (499
caramboles).
Er is deze week een merkwaardige
vergadering gehouden in de kleine
Casino-zaal. Het was de vergadering
waar de plaatselijke paedagogen ver
zameld waren en alwaar men het ge
had heeft over Het Kind.
Er zijn dien avond uiterst merkwaar
dige dingen op het tapijt gekomen. Zoo
werd o.m. verteld, dat het cijferen op
de lagere school loopt het ijs water U
niet over den rug lezer, alleen bij de
herinnering aan dat cijferen
heelemaal niet zoo belangrijk was voor
Het Kind als men altijd gemeend heeft.
Het leeren van meer dan 2000 namen
van de kaart van Nederland
Schromelijke overdrijving, tijdverspilling
en zonder nut. Schoonschrijven
Waardeloos en zonder effect. Alleen
de Nederlandsche taal, dié was primair.
Dat was het belangrijkste voor Het
Kind.
Het was een intelligent onderwijs
man, die voor ons stond en veel van
wat hij heeft gezegd, was ons recht
streeks uit het hart gegrepen. Ook wij
zijn het er over eens, dat Het Kind
tegenwoordig een hoeveelheid ballast
op zijn levensweg meegegeven ivordt,
die waarlijk niet door allen te dragen
is, zooveel, dat een groot deel lang voor
de finish (die „overgang" heet), top
zwaar wordt en zich overgeeft. Op
school noemt men dat dan „zitten
blijven". In ambtelijken stijl: doublee-
ren.
Wat ons bij dat alles spijt, is het feit,
dat weer eens bewezen wordt, dat onze
generatie te vroeg geboren is. Wij
mannen-van-deze-generatie hebben dat
alles (en meerj maar moeten slikken.
Ons heeft men laten uitrekenen de ge
schiedenis van Trein A en voetganger
B, die elkaar op een weg van 80 kilo
meter afstand ontmoeten, en waarbij de
man 6 kilometer per uur en de trein 80
per uur loopt. Vraag: hoe oud is de
tante van den neef van den voetganger.
Men heeft ons cijfersommen laten
maken, zoo geraffineerd van opzet, zoo
„vuil" van ingewikkeldheid, dat onze
hersenen vloeibaar werden en onze eet
lust verdween.
Men maakte ons tot zenuwpatiënt bij
iedere repetitie van Gelderland en tot
rampzaligen bij de repetitie schoon
schrijven. De schooltijd werd een banne
lingen-periode en de school een bagno.
Het was een bittere tijd en persoonlijk
kan ik bezwaarlijk zeggen, dat die
lagere schooltijd voor mij een dorado
van genot en uitspanning geweest is.
Het was minstens even erg als het-
harde-leven-van-straks"dat ons altijd
als een soort vagevuur voorgehouden
is. Minstens! Er was echter één troost.
We leerden alles en gedachten dat wij,
zat de boel eindelijk in onze jongens-
hersenen saamgepakt, „knap" waren.
Dat we bolleboozen waren, nu we dat
alles wisten. Heel in het geheim: we
rekenden ons in de zesde klas al zoo'n
beetje tot de intelligentsia.
Dat alles hebben wij onthouden. Het
was de eenige troost na de ellende van
het cijferen, het schoonschrijven, de
plaatsen-aardrijkskunde en de grama-
tica der Nederlandsche taal met de d,
de t en de „dt".
En nu nu komt daar een promi
nent onderwijsman en die vertelt zoo
kalm weg, zoo tergend emotieloos, dat
dat alles van nul en geener waarde ge
weest is. Dat het ballast is en dat onze
meester in die jaren z'n tijd beter had
kunnen besteden.
Dat is hard lezer. Heel hard. Dat
beteekent, dat al de moeiten, al het
cijfer-verdriet, al de aardrijkskunde-
namen-ellende tenslotte overbodig ge
weest zijn.
Nu wéten we waar Tietjerksteradeel
ligt, nu kunnen we cijferen als Stavisky's
en nu kunnen we een sollicitatiebrief
schrijven als juweel van penne-kunst.
Accoord! Maar het blijkt onnoodig ge
weest te zijn, dat onze prille jeugd er
door gebukt 'moest gaan.
Ik vind het héél erg.
Men zou bij n a met verwijten
komen
Trouw tot in den dood.
De Duitsch-Italiaansche vriendschap reikt
verder dan een bloot formeele verbonden
heid. Men wist niet precies in hoeverre
Duitschland Italië terzijde zou staan. Zou
Duitschland alleen naar de wapens grij
pen, als Italië buiten eigen schuld in een
oorlog zou komen, of zou Hitier ook de
wapenbroeder van Mussolini zijn, als de
Duce een aanvalsoorlog voerde?
Het antwoord is nu gekomen. De Italiaan-
sche pers heeft het gegeven, geïnspireerd door
de regeering. Duitschland zal Italië ten allen
tijde terzijde staan. Ook als Italië „ter ver
dediging van zijn goed recht" tot den aanval
mocht overgaan, zou Duitschland terstond zijn
algeheele militaire steun verleenen.
De „Telegrafo", het blad van de familie
Ciano, den minister van buitenlandsche zaken,
schrijft:
De as is geen schriftelijk verbond, ze is veel
meer. Misschien was de overeenkomst er aan
vankelijk slechts een tusschen de twee staats
lieden in Duitschland en Italië, doch de om
standigheden hebben ten slotte beide regimes
zóó nauw verbonden, dat het verder ondenk
baar schijnt, dat een van beide volken zich
van het andere zou kunnen afwenden, in ge
val van oorlog, om welke redenen ook. Noch
Italië, noch Duitschland zullen oorlog voeren
om het genoegen van den oorlog. Als op den
een of anderen dag een van beide landen zich
in oorlog bevindt, zal deze oorlog het zijn op-
te gedrongen door de noodzakelijkheid. Dat is
voldoende om den plicht van eensgezindheid
te doen gevoelen.
Nu is het begrip „opgedrongen door de
noodzakelijkheid", nogal een rekbaar be
grip b(j de heeren dictatoren. Want ook de
Abessijnsche strijd was opgedrongen door
de noodzakelijkheid en ook de annexatie
van Oostenrijk, de bezetting van Tsjeeho
Slowakije, de inlijving van het Saargebied
waren „opgedrongen door de noodzakelijk
heid".
Wij herhalen wat we van de week schreven.
Om de waarde van de rede van Hitier te
schatten zal men die van Mussolini af moeten
wachten. Nog enkele dagen dan zal daarover
licht vallen. Zijn ons nieuwe verrassingen te
wachten? Duitschland loopt economisch knijp.
Het feit, dat men het personenvervoer op de
spoorwegen beperkt, zie daarover het bericht
elders in dit nummer, wijst daarop o.m. ook.
Het begint met de financiën van Duitschland
te knijpen. Zal men nu een noodsprong doen
of zal men door verstandige politiek de zaak
weer op pooten zien te krijgen. Tot de eerste
veronderstelling geeft de toenemende macht
van Goering aanleiding, tot de tweede de
rede van Hitier.
We wachten af... wat Mussolini te zeggen
heeft.
PORTRET ATELIER
JAC D'L ucjcp -:d
Natuurhistorisch Museum, 2e Vroonstraat,
lederen Woensdag van 35 uur.
lederen Zaterdag van 710 uur.
Bovendien de eerste Zondag van elke maand
van 35 uur en de eerste Woensdag van
810 uur.
Westgracht 80: Tentoonstelling Historisch
Genootschap „De Kop van Noord Holland"
Eiken werkdag van 710 uur.
Zaterdags van 35 uur en van 710 uur.
BIOSCOPEN:
Tivoli-theater, Spoorstraat, half 8:
„Daar waar mijn Sarie woon' en
„Joe Brown, de krachtpatser",
Rialto, Spoorstraat half 8:
„Rosalie".
Witte-Bioscoop, Koningstraat, half 8:
„Ieder beeft voor mijn Commando" en
„Het Land zonder muziek".
Heden:
Casino: 8 uur, Cabaret Avond Mar. San.
Fonds.
Dennenheuvel Huisduinen: Feestavond „Huis-
duiner Belang".
Zondag 5 Februari
Casino 8.15 uur: „Georgie wil wel",
Dinsdag 7 Februari 1939:
Casino, „Harmonie" Concert en Filmavond
8.15 uur.
Musis Sacrum, 8 uur: Dance Evening.
Woensdag 8 Februari.
Musis Sacrum, 8.30 uur: Zwitserland-avond.
Donderdag 9 Februari.
ï'usis Sacrum, 8.15 uur, Familieavond Chr.
Jongenscl. der C. M. J. V.
Opgenomen om 8 uur hedenmorgen
Barometerstand Den Helder 769.7
Temperatuur lucht .4
Wind: kracht stil
Licht op 5.20
Bij het laatst gehouden examen slaag
den te 's-Gravenhage voor tweeden stuurman
groote handelsvaart de heeren W. P. Coolhaas
en J. L. van Rheenen.
