De Brabantsche Brief
De „gemuilkorfde lach"
van
Dr. Goebbels en
de politieke mop
Ontaaarde ouders
de cel in
Tien mille verduisterd
Auto door trein verniel^
Koopman en boekhouder
gearresteerd
Reeds dit jaar een
luchtlijn op Paramaribo]
479ste STAATSLOTERIJ
Jammer voor den man met
de moppen-bibliotheek
Ulvenhout, 9 Februari 1939.
Amico,
Deuzen Winter is
veur den akkergrond
nie kwaad gewist.
Den eerde is kuste-
lijk opengevroren
veul klein ontuig
wierd vernietigd en
den dooi „kneedde'
den akker tot 'ner
vruchtbaren brei
waarin 't gaande
wog goed werken
wordt.
Zaterdag dooide 't leste ijs weg, den ak
kergrond lag zwart te blinken onder 't
eerste Veurjaarszonneke. Wenn kwam ik
uit de stad verom gerejen. „Dooiwater lag
in plassen langs de wegels, de sloojen ston
den vol tot den rand; de velden, zat van
water, 'overgoten van zon, blonken oew
oogen moei.
Maar als ik ten avond van Guusje Ver
hagen veromkwam, 'k was 'n Zondagsch
gezicht 'bij 'm gaan halen, dan trokken m'n
opengeschoren wangen stram, van den kou
wen avond, die over ons durpke was geval
len. De wegels droogden koud op en als ik
'ns in de lochten keek, dan stond er over
d' eerde 'nen zwartblaauwen sterrenhemel
gekoepeld zoo strak lijk gepolijst metaal.
Dat wierd dus overnuuw vorst?
Trui had 't ook al bespeurd, als ik bin
nenkwam. De plattebuis stond mee 'nen
open sleutel te trekken, dat ge'm hóórde
branden! En als den Eeker gespoord en ge-
leersd binnenkwam, gereed 0111 den Zondag
teugen te gaan, dan was z'nen glimmende»
sproetenkop pèèrs van „de kuip".
Hij keek me mee lachend' oogen aan. Dat
heteekende: ,,'t was kouwer dan ik docht,
baas." Ik knikte.
„Hebt g'oew tractement al ontvangen
van den Dré?" vroeg ik. om 'm nog 'n
douwke te geven naEfr den Zondag!
„Jehje-ja baas," zee-t ie rillend van de
kuip nog. En meteen sloeg ie op z'nen bil-
zak, waar de beurs zit. „Ik eh..." lachtte
n-ie.
„Watte?"
„Kebopslaggad!" zee-t-ie rap en fluis
terend.
„Sodemearel", riep ik: „dan meugde wel
tracteeren!"
Tien keer knikte-n-ie mee z'n rattenkopke,
waarin twee grootopen oogen blij glansden.
„Doei 'k ook!"
Toen kwam Dré III binnen. Ook gespoord
en gelèèrsd! Zijnen bonker tot boven toe
vastgeknoopt, 't gleufhoeike 'n tikske schuin
op den pittigen kop, kort, gebogen pepke
in den mond. lederen keer als ik dat jonk
zie, bouw ik overnuuw op m'nen steuvigen,
dapperen compagnon, die de weareld aan-
kekt lijk 'nen best opgeblazen voetbal, waar
.mee ge zoo lekker op doel kunt trappen!
Als ik m'nen lach verdouwd had, dan
vroeg ik den Dré: „Gaan juilie op stap?"
,„Jaa...", gaf ie leutig-langzaam toe: „we
gaan 'ns i nstad kijken."
„Hebt ge plannen?"
„We gaan misschient 'ns naar de cinema."
„Misschient...?"
„Als er 'nen fijnen film is, ja!"
„Nen fijnen film! Hoe eenen?"
„Nou, zo'nen Wild-West waarin zoo 'ns
pootig geknokt wordt. E11... pootig gerejen
op die volbloed-knollen!"
„Guilie komt toch nie laat verom, jon
gens?" vroeg Trui.
„Als we zoo'n hardhandig fihnke treffen
Trui", zee Dré III: „dan zijn we om half
twaalf pas thuis en anders wel 'n groot uur
vroeger."
„Nim dan den sleutel maar mee", zee
Trui en ze gong in haren zak.
Negen uur waren ze verom, mee 'n groot
gebak!
Den Eeker had getracteerd op zijnen op
slag! En in stad was ginnen film naar hui-
liën goesting.
„Sneeuwwitje", zee den Dré en toen be-
gosten die twee „mannen" te lachen, dat
ik wel begreep...!
,,'t Mot anders 'nen prachtigen film zijn",
zee ik: „heelegaar in kleuren geteekend!"
„Jawel", zee Dré III: maar den Eeker
was bang veur de heks die er in veurkomt",
en weer hadden die twee gastjes den groot
sten leut.
„Ge mocht er toch binnen," probeerde ik
hun te nemen. „Ge zijt allebei toch boven
de veertien jaren al is 't nie veul!"
Efkes keek den Dré me deur z'n ooghor-
kes aan, Dan zee-t-ie: „Zékers mochten we
binnen, maar ik heb aan 't loket gevraagd
wanneer er 'nen film van Sinterklaas
kwam, zonder baard, los te peerd, mee 'nen
revolver in z'nen knuist, die in z'n eentje
'n heel Wild-west-durp te grazen nimt om
dan mee 't schoonste troeleke van heel de
gemeente aan den haal te gaan."
Toen gong ie naar 't opkamerke, z'n
kleeren weghangen en den Eeker naar den
zolder mee 't zelfde doel.
Trui zette 'nen ketel chocolademelk en
tóen zijn we gaan „feesten" op. den Eeker
z'n promotie!
Den anderen mergen. Zondag, lag den
buiten weer wit bevroren. De plaskes langs
den notenleer stonden vol hauenpooten-van
i.ls, op de regenton lag 'n schaal ijs 'nen
vinger dik.
Maar eer 't negen uren was stond er 'n
zonneke, allee den huis was er vol mee.
E11 als we ontbeten hadden, 11a d' eerste
mis, dan stak ik m'n pijp aan en gong zoo
zitten mèe m'n krant, da 'k 't zonneke in
m'nen nek had en de plattebuis opzij. En
als Trui d'p huiske aan den kant had, den
Eeker helpt heur altij mee 's Zondags,
dan gong ze 'r eigen kleejn veur de hoog
mis. Als Trui riaar de kerk was gongen de
twee kleine mannen ook op pad, die hadden
in de Gouwen koei '11... vergadering. Jonk
IjJlvenhout!
Man. ik kan er zoo'n plaziei in hebben,
als ik die twee gastjes samen bezig zie!
„Wat hebben juilie veur 'n vergadering?"
vroeg ik mee 'n seerjeus gezicht.
,,'t Is eigenlijk geheim", zee den Dré.
„Dan mot ge 't nie zeggen," zee ik rap.
„Maare... de vereeniging? Is die ook ge
heim?"
„Nee. Da's de J.U.V. „Jong Ulvenhout
Vooruit."
„Ha! Da's pront! En wie is den veurzit-
ter?"
„Fielp Struyckcn."
„Den kleinzoon van den bakker...?"
„Den dieën, ja!"
„En hoe zijn juilie plannen?"
„Precies weet ik 't nog nie. Den Eeker en
ik gaan er vandaag veur 't eerst naar toe,
maar Fielp Struycken heeft 't allegaar pre
cies in z'nen kop! Maar de bedoeling is,
dat wij 't eerste jaar veul vergaderen, club-
kes oprichten en zoo en dat we over 'n
jaar „naar buiten komen, zee den Fielp."
„Naar buiten?"
„Ja, als er feest is, dat wij dan mee onze
eigen vereeniging de J.U.V. meedoen en
meehelpen in 't belang van Ulvenhout!"
„En ge vergadert in de „Gouwen Koei"?
I „Ja, den Fielp zee dat ie had hooren
j zeggen dat 't daar gezellig was. En z'n
1 grootvader heeft er veur gezurgd dat wij
van Kee de consumpties goeiekooper krij
gen. Maar dan motten we vergaderen op
Zondagmergen, dan is 't daar nog stil."
,Sodepin, wat zat 't goed in maikaar. Als
daar den bakker nie achter zat, dan wist
ik 't niemeer!
Over 'n jaar..., oem..., ik begreep. Dan
waren er hier dingen en menschen veran
derd, die de J.U.V. nie zouwen teugenwer-
ken...! Den politieken Fielp! Den gladjanus
die den tijd van afwachten ook nog be
nut! Jonk Ulvenhout, weer mee 'nen Fielp
aan 't hoofd, stammende uit de school van
den grootcn Fielp.
M'nen lever kwispelde ais ik die kleine
mannen daar zoo parmantig naar „de"
vergadering zag stappen! Mee den geheimen
agenda! Of dat den Fielp was! „Ge-eim" is
z'n groote kracht. Ge hoort er meer van,
amico!
Als de baaskes weg waren besloot ik
ook maar om op te stappen, 't Zonneke trok
me naar buiten.
Kom, ik kost m'nen goeien Blek wel mee
nemen. Wat was den goeien beest blij! Uit
mee den baas en vandaag 'ns nie in den
schaduw van den grocntenwagcl, lijk ie dat
gewend is.
We kuierden de bosschcn in, waar 't
Veurjaar op zonncnevels tusschen 't ge
boomte zwierde.
Sjuust docht ik aan den Vic, mokte plan
nen om zijnen kant 'ns uit te stappen 'k
had 'm na den nuuwjaar nie meer gezien,
dus... er wierd zwaar gewerkt! als ik
den Jaan teugenkwam. Die is dus ook weer
„beter" docht ik.
Ocherm, wat stond z'nen bolhoed diep
over z'nen kop...! En wat hong z'nen snor
te „treurwilgen". Gin beste bui, docht ik.
„Allee, Janus!" riep ik.
Den Jaan keek op, sjuust onder den stij
ven rand van z'nen hoed vandaan en toen
viel me op 'n dikke rooie veeg vlak onder
z'nen zwarten snor. 't Was z'n onderlip, die
veul ontevrejen ondaag l ong.
„Zoo?" bromde-n-ie.
Zoo onvrindelijk had ik 'm nog nooit mee-
gemokt.
„Smoor in? Janeke?"
„Niks horre".
„Ge zegt zoo weinig?"
„Ge zegt zoo niks?"
„Gij, ee?"
„Ja?"
„En den Fielp, ee?"
„Jawel?"
„En dieën blaauwen sloeber, ee?"
„Mja wel?''
„En den Joost van Oosterhout, ee?"
„Ja, Jaan
„Guilie kunt allemaal borsten veur mijn
part!"
„Die Antwerpsche draaideur is toch nog
lillijk aangekomen teugen oewen kop" zee
ik zoetsappig, „Maar ge bent toch weer op
de been, gelukkig!"
„Dré," viel ie uit: „sprik me daar nie over,
„want ik ben veur alles in staat!"
'k Wierd nuuwsgierig. Dus ik dee m'n
pijp in m'nen zak, pakte m'nen sigarenko
ker, hong 'nen vorstenlander tusschen m'n
lippen en hield toen, 'n bietje nonchalant,
hum den koker voor.
'n Ileele temptatie veur 'm, maar hij zag
den koker „nie".
„Doede mee, Jaan?"
„Eh?"
„Stikte ook mee aan?
„Waarom ook nie," zee-t-ie toen en 'n biet
je bruusk klaauwde-n-ie in m'nen koker. En
terwijl ie aanstak: „nie om nuuwsgierig te
zijn, Jaan, maar eh waarom kan ik
borsten?"
„Nouja, gij, gij, gij, wie sprikt er nou
van jou zoo zoo indirect?"
Ik zweeg. Heb ik bij Trui geleerd. Als de
teugenpartij bijdraait, lot ze dan maar pra
ten, praten! Ze klasjeneeren d'r eigen in 'n
oogenblikske vast!
„Neeë ik bedoel dat énder tuig, Dré".
„Oem
„Goeie sigaar!"
„Oemoem".
,,'t Is mee Tonia op den oogenblik finaal
ka-pótt!"
„Oem-oem?"
„Ge wit ee, toen me veromkwammen uit
den Anvers. ((hij begost te lachen!)
leut hébben we g'ad, Dré, eerlijk is eeriijk!"
„Tuurlijk!"
„lederen keer als ik om dieën blaauwe
sloeber denk, toen we daar in dat kroegske
waren, mee die dikke madame.
„Haha!"
„Dat was nog 'n vergimmes knap wijf.
Dré!"
„Werendig. Gade volgend jaar weer mee?"
„Dochte soms van nie?!"
,,'k Weet nie, kweetnie. Ge sprak vijf mi
nuten gelejen zoo héél anders
Nouja! In m'nen drift".
„Dus we behoeven nie te borsten?"
„Ge zijt vrij in oew doen en oew laten",
snapte den opgekikkerden Jaan.
„Maar wat is er nou gebeurd, Jaan?''
„Ge wit toch, dat den Blaauwe me mee 'n
smoesje thuisgcbrocht hee? Op de zieke kin-
derkes van ons Mieneke gepast, den dokter
wisten halen, gejaagd, gevallen van de fiets
lichten liarsenschok en al dieën kemeedie al
meer!"
„Jawel."
„Nou, den Blaauwe en den Joost brochten
me thuis, den Joost was den dokter, omdat
Tonia hum nie kent, daar den Joost van
Oosterhout'kómt, en dokter Joost zee teu
gen Tonia dat ze nie teugen me praten mocht
dan heel zachtjes en nie meer dan noodig
was". Den Jaan begost te gichelen. „Tonia
vloog er in, Dré! Ze zat lillijk in d'ren tik-
kert, dat beloof ik oe!"
„Was ze goed veur oe, Jaan?"
„Dré, da's nie onder waarden te brengen!
In de watjes heb ik gelegen! Keersen hee ze
veur me aangestoken! 'k Had maar te kik
ken en 't was er! En iederen avond kwam
den Joost en schudde bedenkelijk mee z'nen
kop, dieë vuilen huichelèèr! Veertien da
gen minstens moest ik onder de dekens blij
ven, Dré! Man, ik had dieën vergimden
worstreiziger in mekaar kunnen trappen!"
„En toen?"
„Toen bleef ie ineens weg. Zonder boeh of
bah! Daar lag ik... mee 'n wijf in huis, dat
gek wierd van de zenuws! Toen is ze 't
dirp af gaan loopen. Om 'nen anderen dok
ter en zoo...! Voelde 'm aankomen, Dré?"
„Dieën dokter?"
„Neeë. de waarheid!"
„Ja! Ik voel iets!"
„Nou, ik voelde 't ook/En veur den dok
ter er was, ik er uit en naar ons Mieneke
pp. Nptsel. Alles is uitgekomen, Dré. alles!
Oohirre, wat was fdat. schepsel kwaad!"
„Sommigte lui kunnen niks velen!" zee
ik. -
„Zoo is 't", zee Janus. (Amico. m'nen buik
piekte, 'k Was 'n broerte nabij.)
„En toen?"
„Toen kwam dieën eigensten avond dokter
Joost...!"
„Neeë?"
„Jaje! Gestuurd deur den Blaauwe, Dré!"
Ik klapte dubbel en zag 't bosch tusschen
m'n beenen deur.
„Gij kunt makkelijk lachen," verweet
Janus.
„Makkelijk, Jaan?? Ik gaai er bekanst
aan dood!"
„Jaja!"
„En toen?"
„Veur den Joost mee z'n veule huichelach
tig plechtige stem „goeienavond" had geve
zeld, was ie al op den loop. Tonia had kalm
de pook genomen, liep daarmee fannetiek
naar den Joost ik kost 'm nog net waar
schouwen en den Joost ei
D Wat is dieën kearel rap! Hij draaide z'n
eigen om, vloog als 'nen wind de deur uit
en... hield den klink vast. Tonia tiok, ble i
de, schold en dan... dan liet den Joost de
klink los! Ge verstaat. Ze viel mee pook
en al achterover en daarvan mokte den
Joost gebruik om op z'n fiets te spri g
en naar Oosterhout te karren. Maar ik
'm ook gesmeerd, Dré! Heb 's nachts bij
Mieneke geslapen. En nou...
't Mensch behandelt me of ik heur vaüe
en moeder heb vermoord"
„Maar hebben we leut g'ad of me, Jaan.
„Leut! Ik vergeet 't nooit!"
„Nou, leg dan nie te murmereeren. Kom
vanmiddag 'n propke doen, jonk, mee t...
tuig!"
„Neeë, Dré, ik durf nie jonk! Ze is in
staat om heel de Gouwen af te komen bre
ken! Neeë, ik blijf vandaag maar kuieren.
In m'n eentje. Goeie sigaar!'
„Nog 'n paar hebben?"
„Geren, dan voel ik ,me nie zoo alleenig.
't Zal wel afsterven, Dré!"
En hiermee, amico, hebt ge de leste
nuuwkes van Ulvenhout, 'k Zou er nog
meer van kunnen vertellen, maar m'n pam-
pier is stampvol.
Dus: veul groeten van Trui, Dré III en
den Eeker en gin horke minder van oewen
t. a. v.
DRé.
Kind. gruwelijk mishandeld.
De Amsterdamsche rechtbank deed giste
ren uitspraak in de strafzaak tegen een
echtpaar, dat zich te verantwoorden heeft
gehad wegens een ernstig geval van kinder
mishandeling.
Conform den eisch van den Officier van
Justitie werd de man, die zijn vijfjarig
zoontje had geslagen, getrapt en gestompt
en het kind bovendien brandwonden had
bezorgd aan een der boenen met een bran
dende pijp, tot een gevangenisstraf van één
jaar veroordeeld.
De vrouw, die haar kind eveneens ernstig
had mishandeld, hoorde zich tot een half
jaar veroordeelen.
Het echtpaar had voor de rechtbank ont
kend het kind, dat zij achterlijk en lastig
noemden, slecht te hebben behandeld, doch
uit de getuigenverklaringen kwam de hou
ding van het ouderpaar duidelijk naar vo
ren.' De man b.v. had eens het jongetje in
den duim geheten en op deze wijze van
den grond getild.
Acht maanden geëischt tegen
directeur van textielgroothan-
del.
Voor de rechtbank te Zutfen werd gister
morgen behandeld de zaak tegen een inwo
ner van Deventer, J. K„ die in de jaren
van 1934 tot en met 1938 aldaar als direc
teur van één tcxtlelgroothahdcl, een bedrag
van 10.000 gulden had verduisterd.
Verdachte legde een volledige bekentenis
af.
De Officier van Justitie eischte acht
maanden gevangenisstraf.
De verdediger zeide, dat verdachte in
moeilijkheden was geraakt met aflossing
van een hypotheek. Pleiter riep de uiterste
clementie van de rechtbank in.
Uitspraak over veertien dagen.
Bestuurder licht gewo^
Gistermorgen omstreeks half tien is
personenauto, bestuurd door den handel11
reiziger, J. de V„ uit IJssclmonde, op ,1
onJicwaakten overweg in de wijk iv
Hoefijzers, onder de gemeente Zevenber
sche Hoek. door een trein uit Breda ge„,5'
pen. De bestuurder kreeg lichte verwon,!,!'
gen. Nadat hem de eerste hulp was ver
leend, is de heer de v. per auto naar
woning vervoerd. Zijn wagon werd jgeheki
vernield.. Ilct troinvcrkccr had ccnigen
vertraging.
tijd
Oplichting,
In het Huis van Bewaring te Rotterdam
zijn ingesloten de 39-jarige koopman D p
B. en de (il-jarige boekhouder P. F.
D. P. B. heeft in 1937 van een verzeke.
ringsmaatschappij een schadevergoeding
voor een brand, die in zijn houtwinkel hatj
gewoed, weten los te krijgen, welke schade-
vergoeding echter achthonderd gulden te
veel bedroeg.
Zijn boekhouder P. F. was hierbij mede
plichtig.
Bovendien is D. P. B. erin geslaagd een
tweetal firma's voor bedragen van 240 en
60 gulden te benadcelen.
ONZE OOST.
INCIDENT OP N.S.B.-VERGADEBING.
De bestuursautoriteiten te Salatiga stel
len een onderzoek in naar het verloop van
de N.S.B.-propaganda-vergadering, waarin
naar de N.R. Crt. meldt, de N.S.B. spreker
A. D. C. Poolman uit Seniarang, zich dus
danig uitliet, dat velen de zaal verlieten.
Uitbreiding van onze K. L. M. In
de West.
In den aanvang van deze maand heeft de
K. L. M. een nieuwe lijn toegevoegd aan haar
luchtnet in de West. Het is de verbinding
Curacao—Trinidad—Barbados. De dienst op
Trinidad zal eenmaal per week worden ge-
vlogen. Het traject loopt nagenoeg geheel
over zee. De afstand tusschen Curacao en
Port of Spain, de havenstad van Trinidad,
bedraagt 850 k.m. Van Trinidad uit vindt een
driemaal wekelijksche dienst plaats op Bar
bados, een eilandje in Engelsch bezit in de
nabijheid van Martinique, dat tot nu toe van
alle luchtverkeer verstoken was.
Het geheele luchtnet in de West bedraagt
nu 2500 k.m. en er staan nog verschillende
uitbreidingen op het programma. Zoo kan
het weer waarschijnlijk worden geacht, dat
Suriname reeds in den loop van dit jaar
aangesloten zal worden op het luchtnet der
K. L. M. Hiertoe zal de lijn naar Trinidad
doorgetrokken worden tot Paramaribo, een
afstand van 900 k.m.
(Niet officieel)
5de klasse, 17de Ifjst
Trekking van Vrjdag 10 Februari 1939
Hooge Prijzen
19883 niet, met premie van 3000.
f 100— 9816 18020
Prijzen van 70.
1475 1907 2125 3081 4900 7332 7613 7831
7887 8005 8698 9015 9338 9726 10167 10281
10758 11073 11401 11702 12101 12313 13390 15218
15354 15636 15848 15892 18268 18621 18890 19072
19740 19857 19998 20552 21427 21867 21984
Nieten
2007 2170 2395 3491 3849 3853 3888 4565
5180 5549 5712 6471 6632 6641 6686 6858
6956 7118 7244 7436 7503 7696 8114 8124
8594 8966 9464 11417 11875 12018 12965 13257
13567 13700 13837 14275 14307 14765 14813 15185
15241 15522 16185 16663 16890 17302 17569 17825
18329 18795 19261 19534 20019 20056 20272 21300
21399 21836
Verbetering volgens officieel bericht: 3e lijst,
5e klasse: 21254 met 70.— moet zijn 21351
met 70.—.
(Van een bijzonderen medewerker.)
Wanneer het waar is, dat ieder grapje uit
wrange ernst geboren wordt dan maakt
dat het begrijpelijk dat de Duitlche Rijks
minister van Propaganda Goebbels den
strijd tegen de moppen heeft aangebonden
oma ldus te voorkomen dat. de regeerings-
moilijkheden van het Duitsche Rijk zouden
worden bespot.
Dr. Göbbels heeft zooals wij dezer dagen meld
den, een tooneelspeler, een schrijver, 'n con
ferencier en enkele beroepsleukerds uit de
„Rijkscultuurkamer" verwijderd, omdat de
ze heeren den politieken grap naar zijn
smaak te ver doordreven.
De rijksminister heeft zijn ingrijpen trach
ten te motiveeren met een artikel „Hebben
wii eigenlijk nog humor" dat in de „Völki-
scher Beobaehter" en enkele andere Duit
sche dagbladen verscheen en waarin de
schrijver verklaart, dat het niet aangaat de
vitale dingen en omstandigheden van het
politieke Duitsche leven in grapjes te be
trekken door „moppen" ten beste te geven
over het vierjarenplan en het koloniale
GOEBBELS.
vraagstuk. Merkwaardig is 't in dit plei
dooi tegen den politieken grap" te lezen:...
„Wij waren en zijn niet altijd in het
bezit van de staatkundige en open
bare macht geweest. Ook wij waren
eens in de oppositie en de Duitsche
openbare meening zal stellig niet'
vergeten zijn, dat wij het waren die
eens een zekeren Berlijnsche politie
commissaris I. Weisz door aanhou
dende grappen en moppen politiek
gedood hebben"
Inventaris van 160.000 moppen.
Intusschen is één ding zeker: wie ook in
het Duitschland van heden schouderopha
lend voorbij mag gaan aan deze op zichzelf
niet wereldschokkende moppen-affaire, niet
aldus de heer Leopold Fechtner, die een
merkwaardige reputatie hooghoudt: hij is
de man met de moppen-bibliotheek.
Een jaar of twaalf geleden toen de heer
Fechtner nog een jongeheer was, ging hij.
voor een vroolijken jongen door. Zin voor
humor bezat hij in ieder geval en hij noteer
de zorgvuldig alle moppen en anecdoten die
hem onder de oogen kwamen om aldus zijn
familie op gezellige avondjes te kunnen be
zighouden. Wanneer leest een schooljongen
evenwel „moppenblaadjes"? Natuurlijk onder
schooltijd, vandaar dat de basis voor de
meest unieke verzameling die de heer Fecht
ner thans bezit, op school gelegd werd. Later
begon Leopold zijn vele dikke mappen om
vattende verzameling met andere oogen te
zien en hij besloot do grap eens wat ern
stiger op te vatten, zij het op vroolijk ge
bied, al moge dit ietwat tegenstrijdig klinken.
Aldus ontstond de grootste en omvangrijkste
humorverzameling met een inventaris van
nagenoeg 160.000 exemplaren: moppen, grap
pen en anecdoten. Vooropgesteld dient dat
er geen „dubbele" bij zijn, want dat zou na
tuurlijk fnuikend zijn geweest voor de waar
de der collectie. 255 Binnen- en buitenland-
sche bladen, tijdschriften en „moppenboek
jes" vormden de bron waaruit de uit 40 ban
den bestaande verzameling elke map be
vat ca. 4000 moppen groeide.
Dagelijks ontstaan er 200 politie
ke moppen.
Wanneer wij daarbij bedenken dat, deze
ter zake deskundige verzamelaar heeft vast
gesteld dat er in een stad van middelma
tige grootte dagelijks ongeveer 200 politieke
moppen ontstaan de politieke moesten na
tuurlijk apart worden ondergebracht en zorg
vuldig geschift, dan pas begrijpt men wat
liet. zeggen wil wanneer de minister van pro
paganda het maken en verspreiden van po
litieke moppen verbiedt!
Jammer genoeg bleef een groot deel van
een der origineelste humorcentra voor den
verzamelaar gesloten: de Vereenigde Staten.
Dit als gevolg van het feit dat de meeste
typisch Amerikaansche grappen, eenvoudig
met te vertalen zijn, althans niet zoo dat de
hlijft°riS 1 Van de grnp bewaard
Desondanks geven deze mappen een ver
bluffend volledig overzicht over de periode
oer laatste vqft)fr jaar en de vrijheden ze-
don en gewoonten welke dat tijdperk ken
merkten. De problemen waarmee de men
sehen geplaagd worden of die hen althans
bezighouden, vinden hun weerslag in 0
moppen en grappen die erover gemaakt wor
den. Ook een manier overigens om ermee
af te rekenen want volgens veler inzicht is
en blijft de mop nog altijd de beste critiek.
7.00 iemand, dan heeft Dr. Göbbels dat wel
begrepen.
Micky Mouse en Adamson.
Het spreekt vnnzolf dat de omvang dezer
verzameling mot zijn geschreven, geïllus
treerde en geheel geteekende moppen, een
bespreking uitsluit, maar het is bij voorbeeld
al typisch om vast te stellen hoe in vele tot
symbool geworden figuren der humoristische
bladen, de scheppers van de humor voortle
ven. Wie kent den „Bonzo" van don En-
gelsohman Studdy niet of „Micky Mouse" van
den Amerikaan Disney, of wel den kaalhoof-
digen Adamson met zijn brcede mond, die
in cindelooze series van vier plaatjes de
meest halsbrekende toeren maakt, wiens
hoofd, ofschoon honderdmaal platgedrukt J
telkens weer den goeden vorm aanneemt, die
reeds alle denkbare vcrkeersongclukkon
meemaakte en ondanks den caricaturisti*
sclicn vorm van zijn uiterlijk den waren
mensch in al zijn menschelijke gemoedsbe
wegingen zoo raak uitbeeldt? Zoo zijn er tal
van typen die hun rotsvast plaatsje in "8
wereld der gedrukte humor hebben inge
nomen en zonder wier verschijning de mees"
tijdschriften iets zouden missen. Zij werden
goede geesten van onze samenleving, wauf'
in de noodzakelijke korrel zout toch ai zo?
dikwijls over het hoofd wordt gezien en zB i
zijn het gebleven.
Gebrek aan dicipH0®'
In betrekkelijk korten tijd is de nog j
dige collectioneur van moppen en grapP^J1'
die dagelijks zijn bijdragen ontvangt uit a'
ueelen der wereld, overbekend geworden,
net dagelijkse!» leven fotograaf, adviseert UB
de beste komieken, conférenciers en h'"'1.
risten die uizijp rijken voorraad ideeën
men putten en het.ware interessant van de
heer Fechtner eens te kunnen vernemen J
hoeverre hij de jongste maatregel der D1'.'
sche regeering, het „veto" tegen den pol»
ken mor» verantwoord en aannemelijk aCli'(
Dr. Göbbels heeft zich erover beklaagd
de tioUficko grnnnenmakers een gebrek8;
discipline toonden. Daarin moest dns b"
mar verandering komen en wee den hun
nst. die vanaf hel iongste decreet over
••gemniikorfden larh" zou durven re''')j,,'n
Dat ware op zichzelf al een ernstig verbod
grap
