JAN ONDEUGD
Een stokpaardje
De kleine schoenmaker
De oude stalen pen
i TARZAN
j EiM DE
i ¥I^®@©iWi
iTAD
B-eóJte <pong,eni en
Vanmorgen vóór zeven uur hoorde ik op
de slaapkamer van Ue jongens een verdacht
geluid, gefluister en geloop, het waren geen
dieven, die er rondslopen, het was m'n vier
tal zelf, dat door het gordijn ontdekt had,
dat er sneeuw lag en het nu natuurlek niet
langer kon uithouden onder de wol. Wie
zou dat nu kunnen als je daarbuiten een
witte wereld ziet? 't Bleek later wel een
beetje bedrog, want toen ik '.elf naar buiten
stapte, zag ik wel, dat het maar een heel
dun laagje was en dat het bovendien nog
nat was en dus wel spoedig weg zou zijn.
De teleurstelling hebben ze dus ook gekre
gen, toen ze gekleed naar buiten stapten.
Ja, dat zijn zo van die kleinigheden in het
leven, die je slikken moet. Je denkt fijn
sneeuwballen te kunnen gooien en dan
blijkt het een soort „witte modder" te zijn.
Die Donderdagmorgen heeft ons doen zien,
dat de winter nog met voorbij is. Er kunnen
nog verrassingen komen. Zelfs in Maart
nog!
Wie ik vanmorgen in de vroegte ook
weer tegenkwam, dat was „zangvogeltje".
Ik zal je volgende week eens iets van haar
vertellen. B(jna iedere morgen kom ik haar
tegen op de Polderweg of in de Koning
straat.
En nu de prijs. Die is gewonnen door:
LOUISZA C. JANSSEN,
Gladiolenstraat 16.
Rinze en Minke Hij ma. Nee, Fries
lezen kan ik niet, hoewel m'n vader een
Fries is en het ook heel goed spreken kan.
Ik heb dus ook, net als jullie, wel wat Fries
bloed, maar 't is gemengd met Zeeuws en
't is gevoed op Hollandse bodem, je begrijpt
dus wel, dat het een raar allegaartje is.
Marietje Weeda. M'n complimenten,
Marietje, dat je met een zwerende vinger
nog zo netjes kan schrijven en dat je, niet
tegenstaande je ziekte, toch nog een briefje
ingezonden hebt. Ben je nu alle verdriet
alweer vergeten en speel je buiten?
Neeltje de Vroome. Nu begrijp ik,
waarom jij die kruiswoordraadsels zo fijn
vindt. Als je er niet uit kan komen, helpt
moeder je een handje, want dat is een
echte puzzelaarster, als ze iedere week het
„grote mensenraadsel" oplost. Op zo'n
moeder mag je wel trots wezen.
Greta Blokker. Ik ben er dus ingevlo
gen, Greta, die meneer was geen Duitser,
maar een Pool, die Duits sprak. Ja, dat was
ook moeilijk te raden. Ebbo lacht al, hoor,
al een paar weken en wat graag en wat
lief, zoals alle kleine kindertjes.
Bep Wulffelé. Als er met Augustus
een Prinsje geboren wordt, zouden we in
derdaad een koning in de toekomst krijgen,
Bep. Maar voordat die op de troon komt,
ben jij al een heele dame en ben ik bijna
een oude heer. 't Zou wel leuk zijn: een
koning, al hebben we een fijne Koningin en
zullen we ook blij zijn, als Prinses Juliana
eens Koningin wordt.
Tini v. Brederode. In de drukkerij loopt
ook een padvinder en ik zag ook hem
Woensdag, ter gelegenheid van de verjaar
dag van Baden Powel, in uniform lopen. Hoe
oud is jullie leider geworuen? Dat moet jij
weten.
George Veer. Dat w;s leuk van je,
George, om Tjib een paar dropjes in z'n
zak te stoppen. H(j kan zich anders aardig
redden, hoor, met die eene hand en volgende
week is het leed misschien helemaal gele
den en mag het verband er weer af. Ik
had gisteren wel naar jullie uitvoering wil
len komen kijken, maar ik had een andere
vergadering voor de krant. En twee dingen
tegelijk gaat nog steeds niet
Repelsteeltje. Ik hoop, dat het raad
sel van vorige week en dat van vandaag
wat meer inspanning van je gevraagd heeft,
Repelsteeltje, want als je het raadsel zo zon
der enige moeite oplost, is het toch ook niet
leuk.
Diena en Wjjtske Hilboesen* Leuk is
z'n klein hondje, hè, ze lopen en spelen gau
wer dan kleine mensjes, want als zo'n hondje
een paar weken oud is, kan je al met hem
stoeien gaan en begint hij overal in te bijten
en aan te rukken en als het nog een paar
weken verder is kan je met hem ravotten en
holt hü echter je aan. Maar dat gaat b(j de
kleine mensjes heel wat langzamer.
Bali, Annie en Cor v. Bjjnen. Ja, als de
zon nog een beetje vroeger opkomt en nog
een half uurtje later ondergaat, dan wordt
het al wat om na vier uur weer eens naar
de duinen te gaan of 's morgens vóór school
tijd eens op de fiets te stappen daar eens
rond te neuzen. Want vergeet niet, de duinen
zijn het mooist in het voorjaar, als het
nieuwe leven overal ontwaakt. Natuurlijk
hoop ik bij jullie vogeltjes te komen kijken,
als er jongen zijn. Dat is afgesproken!
Alie Teunissen. Wacht maar, Alie, als
dat broertje van jou nog een half jaartje
ouder is, wordt het vast zo'n drukteschopper
als onze Frans, een handjegauw, een heer
lijke knoeipot, een ondeugende rakker en
toch zo'n verrukkelijk joch.
Piet de Koster. Zo'n loopgraaf als jullie
achter op het land hebben is maar niet even
een fijn speelterrein, Piet en 't is te hopen,
dat hij nooit voor andere doeleinden nodig is,
dan voor schietwedstrijden met pijl en boog.
Teuntje Kloosterman. Ik dacht, dat
alleen jongens maar kwajongensstreken uit
haalden, Teuntje, maar ik zie, dat 't meisje
uit dat boek van Kuna ook ondeugende stre
ken op haar compas had.
Rika Koningstem. Kom, kom, Rika, ik
heb zo'n idee, dat het met die vff jaar
oudere broer van jou nog wel los zal lopen.
Ben je zelf altijd wel vriendelijk voor hem.
Ja, 't is wel moeilijk als ze tegen je moppe
ren, om dan vriendelijk te blijven, maar je
hebt er zeker succes mee en je zal zien, dat
wanneer het je tienmaal gelukt om niet zelf
boos te worden, dat je dan al ïeel veel ge
wonnen hebt. Probeer het eens.
Martha Brian. Als ik je naam voor de
eerste keer verkeerd geschreven heb, Martha,
dan is het buiten mijn schuld, want heus,
ik kon niet lezen wat je schreef. Volgende
week dus duidelijker en dan vertel je me
iets van je zusjes.
Gerardus Jellema. Van die raadsels,
die ik jullie een paar weken geleden heb
laten uitpuzzelen, heb ik r- nog wel een paar
duizend, Gerard. Dus je ziet, geen gebrek.
Maar ik houd eigenlijk zelf niet van die
raadsels en gebruik ze dan ook alleen als
ik niets beters heb. Voorloopig heb ik weer
andere.
Cornelis Boot. Die grootmoeder van
jou heeft zeker zilveren haren, Cor, 75 jaar,
't is geen kleinigheid, maar je weet, je hebt
altijd baas boven baas, ik heb een groot
moeder gehad, die 92 jaar was. Hoe vind
je dat? Die was helemaal wit en had een
erg lief en vriendelijk gezicht en een zachte
stem. Net zo'n lieve grootmoeder uit een
verhaaltje.
Jo Verschoor. Ik durf je niet meer te
feliciteren, Jo, na twee weken. Maar toch
wil ik je nog veel blije dagen wenens in dit
nieuwe, twaalfde levensjaar, o nee, het
wordt je dertiende levensjaar, dat is waar
ook.
Jacoba en Piet Visser. Hier is mijn
antwoord, Coba en Piet: „Jullie mogen
meedoen, hoor, heel graag." Tot volgende
week dus.
Henny Roeper, Den Burg (T.), Waar
was je briefje van de week, Henny? Jij
mocht wel schrijven. M'n vriendjes en
vriendinnetjes van buiten mogen iedere
week in hun pen klimmen.
Jeanne Reynhout. Ik weet het me niet
meer te herinneren, dat er inktvlekken op
je briefje zaten, Jeanne, maar in ieder ge
val, dit was keurig.
Beppie v. Rijswijk. Ja, dat was een
lelijke vergissing, Beppie, daar geef ik je
de eerste de beste keer, dat je meedoet, een
heel andere naam. Maar ik bleef toch in de
familie. Voortaan zal ik me niet meer ver
gissen, hoor. Vind je het moeilijk op de
Kanaalwegschool. Ik geloof, dat het nooit
meevalt van de ene school naar de andere,
maar als je je best blijft doen, zal je wel
gauw ingewerkt zijn.
Jongens en meisjes, alle briefjes zijn be
antwoord, tot volgende week dus, dan mo
gen jullie weer schrijven.
Oplossingen raadsels vorige week
Sneek, nevel, enkel, erker, Uiver, water,
woerd, ieder, troon, jager, einde.
Sneeuwwitje.
Goede oplossingen ontvangen van
Frans Pether Wethmar Hiske Mts; Leny
v d. Mart; Klaas en Gerarcius Jellema; Ida
en Tiny Scheepvaart; Ida Augustin; Nellie
de Langen; Neeltje, Leontine, Coen en
Fritsje Coster; Dopey; Cor Wulffelé; Henk
en Gerard van de Pol; Jeanne Reynhout;
Riek en Tiny Hendrikse; Tiny v. Brederode;
Nellie Visser; Cor de Jong; de Bengeltjes;
Balie Annie en Cor v. Bijnen; Leon en Loeki
van der Wal; Neeltje de Vroome; Jopie en
Corrie Doorn; Ellie en Tilly Bisschop;
Wytske en Diena Hilboesen; Louisa C.
Janssen; Annie Janssen; Repelsteeltje; Piet
de Koster; Truus v. Liere, Texel; Cornelia
v. d. Vis, Texel; Guillaume van Gessel;
Adriaan Rietveld; Jacoba Schendelaar; Jan
Raker, Den Oever; Herbert Epruit; Annie
Visser; Ida Izeband; Frans Groote, Vlissin-
gen; Cornelis Boot; Gretha Garama, Vlaar-
dinger.-Ambacht; Wijnand Kerstens; Bep
Wulffelé; Jannie, Beppie en Sientje Korbee;
Eduard en Johan v. d. Pol; Jan Koomen;
Marijke Wessels; Jan en Piet Strous, Vlis-
singen; Rika en Jacob Ras; Jan Bek; Hen
ny Roeper, Den Burg; Betsie Brinksma;
Marietje Kramer; Marry Dekker; Mhrie
Groothuis; Beppie v. Rijswijk; Rinze en
Hinke Hijma; Mary Jurg; George Weer;
Gerard Molenaar; Jo Verschoor; Henkie
Lokman.
NIEUW INVUL-RAADSEL.
X Werelddeel.
X Aan Oranje verwante naam.
X Weg tusschen twee rijen huizen.
X Bekend spel.
X Met de hand getrokken lijn.
X Militair schouwspel.
X Vlakte tussen zee en duinen.
De laatste letters der woorden, van boven
naar beneden gelezen, vormen de naam
van een bekend stuk speelgoed, om op de
weg te gebruiken.
Jan had een grote zak gevonden
En toen een nieuwe streek bedacht!
Hij kroop ermee onder de tafel
Wachtend tot Mien de koffie bracht.
Toen hij hgar hoorde komen, blies hij
Lucht in de zak, zoveel hij kon.
Liet met een knal de lucht ontsnappen
En alles viel op Mien's japon!
Mien schrok erg, maar toen zij Jan zag
Pakte zij hem bij zijn kraag
Trok hem vlug mee naar de keuken
En gaf hem een flink pak slaag!
Ja, dat was ook wel erg jammer. Jan
tje had op zijn derde verjaardag een stok
paardje gekregen en nu, twee weken later,
was het kapot. Het was heel goed te be
grijpen, dat Jan daarom moest huilen. Zijn
stokpaard was zijn liefste stuk speelgoed.
Hij had vergeten het paard voor hij naar
bed ging op te bergen en toen vader in
de donkere gang kwam, had hij erop ge
trapt. En daar kunnen stokpaarden nu
eenmaal niet tegen!
Toen Jantje het de volgende dag hoorde
begon hij vreselijk te huilen. H.t was ook
erg zielig voor hem, dat het nieuwe paard
direct al kapot was, maar er was niets aan
te doen en Jan moest nu maar met iets
anders gaan spelen.
Toen Paul die middag thuiskwam, ver
telde Jantje direct wat er was gebeurd.
Hij vroeg of Paul het paard kon maken,
maar dat was onmogelijk, want het was he
lemaal kapot. „Nee jong, dat gaat niet
meer", zei Paul „Maar ik weet iets an
ders. Ik zal een nieuw paard voor je ma
ken, vind je dat goed?" Jan keek zijn gro
ten broer zo ongelovig aan, dat deze erom
moest lachen. „Vind je dat leuk, Jantje?
Dan zal ik er morgenmiddag aan beginnen
en ik z'al 'hët nog veel mooier' maken, dan
het vorige."
Zo begon Paul de volgende middag aan
het nieuwe stokpaardje. Hij had een stevi
ge houten plank opgezocht van ongeveer
3 cm, dik en 30 bij 30 c.m. groot. Hierop
tekende hij de omtrek van een paardekop
en zaagde de kop toen uit. Om de teugels
hoefde hij zich nog niet te bekommeren,
maar wel zaagde hij een smalle gleuf (d)
waar later de stok in moest komen. Toen
zocht hij een oude bezemsteel en paste die
in de gleuf. De gleuf was nu iets te smal
en daarom zaagde Paul er nog een stukje
uit. Met hele goede lijm, maakte hij de
stok toen aan de kop vast. Maar nu zat
de kop nog niet vast genoeg en daarom
maakte hij eerst de kanten van de steel
gelijk met de zijkanten van de paardekop
en spijkerde toen nog twee kleine plankjes
(op de tekening zijn ze door stippellijn
tjes aangegeven) tegen de kop, zodat de
stok nu heel stevig vast kwam te zitten.
Daarna boorde hij een gat door de neus
van het paard en trok daar de teugels
doorheen. Nu begon het werkelijk al een
beetje te lijken, maar het echte kunst
werk begon eigenlijk pas. Dat was het be
schilderen van het paard. Want het moest
natuurlijk op een echt paard lijken. Daar
om tekende Paul eerst voorzichtig de ver
schillende lijnen op de kop en schilderde
ze daarna met verf over.
Hij liet het nieuwe stokpaard niet aan
Jantje zien, voor het helemaal klaar was,
maar de volgende dag, toen het paard goed
droog was, nam hij het mee naar beneden
en gaf het aan Jan. Die kon niets zeggen
van verbazing, zo mooi vond hij het. En
dat Paul dat zelf gemaakt had, dat begreep
hij helemaal niet. Hij vergat meteen, dat
hij eerst een ander paard had, dat kapot
was gegaan en reed even later vrolijk door
de kamers op dit mooie, nieuwe stokpaard
je!
Hier zien jullie de kleine schoenmaker!
Hij kent zijn vak heel goed en je kunt met
een gerust hart je schoenen aan hem toe
vertrouwen. Wat er ook aan moet gebeu
ren, spijkers uitslaan, zooltjes inleggen, zo
len plakken, breng ze maar bij hem, hij
maakt het in orde. Alle broertjes en zus
sen laten hun schoenen en pantoffels door
hem maken en wie zou eraan durven twij
felen, dat hij zijn schoenen goed gemaakt
terug krijgt? Je hoeft hem maar aan te
zien, om te begrijpen, dat deze schoenma
ker weet hoe het moet! En weet je van wie
hij dat heeft geleerd? Van zijn vader, want
die is een echte schoenmaker. Jaapje heeft
zo dikwijls gekeken, als zijn vader schoe
nen maakte, dat hij nu zelf een zaakje is
begonnen en daar toepast, wat hij bij zijn
vader heeft geleerd.
Wie van jullie heeft een eigen vulpen?
Zeker nog niet allemaal, maar toch zullen
er al veel zo'n kostbaar ding in hun be
zit hebben. Vroeger waren de vulpennen
heel duur, maar tegenwoordig worden ze
steeds goedkoper en we vinden het nu
allemaal heel gewoon om iemand met een
vulpen te zien schrijven. Het valt ons nau
welijks meer op. En zelfs de vulpen wordt
al weer een beetje verdrongen sinds de
schrijfmachines goedkoper worden en de
mensen niet alleen op kantoor, maar ook
thuis hun brieven op de schrijfmachine
gaan tikken.
Maar de oudste van allemaal, de gewone
stalen pen heeft- zich toch door alle jaren
heen ook nog weten te handhaven. De
Duitser Aioijs Senefelder heeft 't eerst een
stalen pen gemaakt. Daarvoor was de pen
van messingkoper in gebruik en natuurlijk
ook de nog oudere ganzepen. Het bewijs,
dat deze gewone pen toch heel goed is,
is wel dat hij nog steeds overal gebruikt
wordt.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Enige tijd geleden werden alle honden,
in Londen geteld. Toen bleek, dat er 204000
honden in de stad waren en het stadsbe
stuur verdient daar 76000 pond sterling
aan.
In een park in Sydney zullen de vogels
dit voorjaar bijzonder zachte nesten kun
nen bouwen. Een katoenplanter heeft op
dracht gegeven om elke dag een zak met
wol in het park te zetten, zodat de vogels
met die wol hun nesten kunnen maken.
j OOOR
EDGAR RICE
j BURRCU3HS
108.
Terwijl Tarzan en Herkoef de tempel van
Brulor bereikten, ontdekten de scherpe ogen
van den aapman een bewegende schaduw,
vlak bij zich. Ptomen! Herkoef snel bij de arm
grijpend, verborg hij zich met zijn vriend
achter de stam van een dikke boom, waar
langs de zonderlinge soldaten van Brulor zo
juist gepasseerd waren. De bodem van het
meer scheen te leven van de ptomen. Tarzan
wist niet, dat zij terugkeerder van hun
vruchtelooze tocht op zoek naar hem en zijn
metgezellen, doch wist wel, dat het hem on
mogelijk zou zijn, nu de tempel binnen te ko
men; hij zei moeten wachten, tot liet nacht
was geworden. Twee uur later, toen de duis
ternis haar netten over het water van het
Horus Meer had uitgespreid en de lichten van
de tempel een voor een verdwenen, behalve
de kleinen nachtlichten, kropen Tarzan en
Herkoef voorzichtig voorwaarts, om hun
laatste wanhopige poging te beginnen. Mis
schien zouden zij overwinnen, veel waarschijn
lijker was het, dat zij deze poging om htm
te redden, met den dood zouden moe-
n bekopen. Zij kwamen door de luchtkamer,
dp r ^en gang rn het slaapvertrek van
van a £emei'kt bereikten zij de deur
hPrnmf ^roonzaal- Bjjna hadden zij hun doel
a een der Ptomen ontwaakte. Deze
het oog' kreegrCCht°P Z'tten' waart,Ü bij hen in
