DE LAMP
Duitschland mag
niet verder gaan
De Marine populair
Australië achter
Engeland
Fransch afgezant
naar Rome?
in de Woestijn
i
j EDGAR RICE
BURROUGHS
Onze Oost
Nieuwe autoweg door
Hitiers nieuwste schepping
Laval a's onder
handelaar genoemd
As Rome-Berlijn
niet meer zoo stevig?
B PROGRAMMA
door Ethcl M. Dell
DOOR
125.
Er was een goede reden voor, dat Helen
en Magra niet antwoordden op hegeroep
van Tarzan. Bij het begin van de strijd in de
tempel werden zy beiden door een paar grote
apen beetgepakt en naar het begin van de
spelonk geduwd. Doch in deze kalmte kwamen
de beide apen weer tot het besef, dat zij
dwars tegen de bevelen van "tarzan in han
delden. ,,Dit zijn Tarzan-zij's", vertelde Zoe-
tho; „Tarzan zal ons doden". „Ughhh!"
gromde Ga-un angstig, „kijk naar hen. Zy
hebben geen eens haar op hun huid. De mon
den veel te klein. De „zij's" huiverden. „Niet
goed". „Wij zullen hen doden en in het water
smijten", zei Zoe-tho, „dan zal Tarzan nooit
te weten komen, dat wij zijn „zij's" gestolen
hebben." Van plan a:ze gedachte uit te voe
ren, slopen de apen raar de meisje toe, djf
echter achteruit liepen in hun angst. „Ik ge
loof, dat zij het op ons gemunt hebben," mom
pelde Magra. „Ik hoop, dat het zo is," zei
Helen, „ik sterf nog liever op deze manier".
Doèh plotseling klonk de stem van Magra:
Volg me!" Terwijl Magra dit zei, keerde ztj
zich om en rende naar de opening van de
spelonk. Helen volgde haar op de woet. Zoe-
tho en Ga-un sprongen naar voren om hen
te pakken, doch zij waren net iets te laat.
Zonder aarzelen sprongen de beide meisjes
het water in van het meer, dat onder langs
de rots stroomde.
Dank zij de leiderskwaliteiten van
den vlootvoogd in Indië en den vi-
ce-admiraal Ftirstner. Aandrang
op handhaving van deze vlagoffi
cieren.
Aan een hoofdartikel in het Bataviaasch
Nieuwsblad is het volgende ontleend:
In den laatsten tijd werd er van verschil
lende zijden, zoowel in de pers als in spraak
makende kringen, krachtig op aangedron
gen om zoowel ten aanzien van den vloot
voogd in Indië als van den vice-admiraal
J. Th. Fürstner (in Holland) af te wijken
van den gebruikelijken gang van zaken,
door beide vlagofficieren te verzoeken voor-
locpig in 's lands dienst en in hun functies
te blijven doordienen.
Eenerzijds, doch dan ook zeer in
cidenteel, is hiervoor alles te zeggen.
Want afgescheiden van de per
soonlijke zijde van deze aangelegen
heid, is zakelijk duidelijk gebleken
en in en buiten de marine ook tot
uiting gekomen, dat het beleid van
deze vlagofficieren de juiste richting
aangeeft.
Men vergete daarbij niet, dat de leiding
der marine, vooral hier in Indië, sinds het
ongelukkige gebeuren, met wijlen de Zeven
Provinciën tegenover een bijkans onmoge
lijke taak heeft gestaan.
Na dat gebeuren werd de marine hier vrij
welgeboycot. Het vertrouwen in haar
en in haar leiding was volkomen verdwe
nen.
Thans, zeven jaar later, is die marine
populair, is iedereen overtuigd, dat er goed
en hard gediend wordt, dat de zeevarende
vloot niet slechts vaart, maar ook varen
kan, dat de leiding ook leidt en goed leidt,
Zuid-Afrika waakt en wacht.
De minister-president van Australië, Ly-
ons, heeft medegedeeld, dat het Australi
sche kabinet de Britsche regeering kan ver
zekeren, dat het bereid is mede te werken
aan de pogingen tot regeling van den
internationalen toestand en het Britsche
streven naar vrede en veiligheid van harte
steunt.
Ook Zuid-Afrika is waakzaam!
Uit Kaapstad meldt Reuter, dat Hertzog
gister voor het Parlement heeft verklaard,
dat Groot Brittannië de dominions voortdu
rend op de hoogte houdt van de ontwikke
ling van de internationale situatie. Enge
land heeft de regeering van Zuid-Afrika ech
ter nog niet geraadpleegd, of zij het stand
punt van de Britsche regeering in de tegen
woordige omstandigheden deelt. Zuid-Afrika
waakt en wacht!
m m i
J
Vice-admiraal J. Th. Fürstner.
dat de marine een onontbeerlijk weermiddel
vormt. In die zeven jaren is cïe leiding erin
geslaagd door een uitstekende voorlichting
en propaganda, welke de marine steeds na
der tot het publiek bracht, het vertrouwen
te herwinnen en bovenal, te doen vergeten
wat toen is gebeurd.
Mannen, die daartoe in staat zijn, beschik
ken over meer dan normale leidersgaven.
Dergelijke leiders zijn in de ambtelijke, mi
litaire én maritieme structuur zeldzaam.
Bovendien zijn zij in tijden zooals wij thans
beleven onontbeerlijk. En dus moet zoolang
mogelijk in 's lands belang van hun werk
kracht en bekwaamheid profijt worden ge
trokken, ten spijt van de mogelijke promotic-
kansen van anderen en de domme kracht
der voorschriften en bepalingen.
Een oud plan zal verwezenlijkt
worden.
Te Praag verluidt, dat een van de eerste
gevolgen van de Duitsche bezetting van Bo-
hemen en Moravië de aanleg van een nieu
wen autoweg zal zijn, die van het westen
door Bohemen, Moravië en Slowakije naai
de Roetheensche grens zal loopen ert die aan
den anderen kant zal aansluiten bij den
Duitschen rijksautoweg te Eger. Met den
aanleg van den weg is men echter tot dus
ver nog niet begonnen. Naar men verwacht
zal men ook met koortsachtige haast een be
gin maken met den aanleg van den Noord-
zuidelijken autoweg, die Breslau via Tsjecho-
slowakije met Weenen zal verbinden en die
van het grootste belang zal zijn voor het
vervoeren van troepen in de richting van
Hongarije.
Het gerucht doet te Parijs de ronde, dat
een niet-officieel boodschapper naar Italië
zal worden gezonden met een speciale op
dracht. De namen van oud-minister-presi
dent Laval, die met Mussolini heeft onder
handeld over het Noord-Afrikaansche ver
drag, en van graaf de Chambrun, oud-am
bassadeur te Rome worden genoemd. Laval
ontkent evenwel, dat hem over deze zaak
gesproken is.
Men is zich ervan bewust, aldus de Msb„
dat men spoedig een besluit zal moeten
nemen, aangezien Mussolini Zondag a.s. zal
spreken.
Officiecle tegenspraak.
Officieele kringen zeggen niets te hebben
vernomen van een plan, dat een niet-offici-
eele boodschapper naar Italië zou worden
gezonden met een speciale opdracht.
Viermogendheden verklaring in
voorbereiding. Ook Amerika
doet mee.
SOVJET-RUSLAND WIL BIN
DENDE OVEREENKOMST. -
ENGELAND AARZELT NOG.
De omsingeling van Duitschland
nadert haar voltooiing. Volgens de
laatste berichten zal naast de anti
agressieverklaring door Engeland,
Frankrijk, Rusland en Polen te tee
kenen, Amerika voor zichzelf een
gelijke verklaring afleggen. Vier
mogendheden roepen dus Duitsch
land thans een duidelijk halt toe!
De Duitsche neiging naar het Oosten
heeft de anderen eindelijk tezamen
gebracht.
Officieel zou. naar verluidt niets bekend
worden voor Woensdag of Donderdag. Ge
heel eens zijn de bondgenooten het onderling
nog niet.
Terwijl de Russen en Polen wen-
schen dat het document clausules
zal bevatten, welke de onderteeke
naars binden tot optreden, meent
men, dat Britsche kringen meer voe
len voor een onmiddellijke algemee-
ne verklaring, die niet de mogelijk
heid uitsluit van definitieve militai
re verplichtingen, of zelfs van een
internationale conferentie, later,
wanneer de onderteekenaars zulks
wenschen.
Italië.
Groote belangstelling toont men in de
houding van Italië, welke ongetwijfeld op
gehelderd zal woruen door de rede, die Mus
solini Zondag zal uitspreken. Het vertrek
van Attolicof den Italiaanschen gezant, uit
Berlijn naar Rome heeft commentaar gewekt
in diplomatieke kringen. De Poolsche en
Turksche ambassadeurs hebben heden met
Ilalifax beraadslaagd Bonnet die den Fran-
schen president bij zijn bezoek vergezelt,
zal morgen een bespreking voeren met Ha-
lifax, waarbij zij waarschijnlijk de verkla
ring zullen bespreken en den concreten
vorm, die daaraan zou kunnen worden ge
geven, De Roemeensche gezant, Tilea, die
morgen naar Boekarest vertrekt, heeft ook
een bezoek gebracht aan het Foreign Of
fice.
Mussolini en het llaliaansche
volk beqinnen den asqenoot met
andere ooqen te zien. Berlijn
noemt een en ander belachelijk!
Alles wijst erop dat Mussolini de laatste
bewegingen van zijn asgenoot zwaar op
den maag liggen. liet Italiaansche volk
staat vrij sceptisch tegenover het brute
doordrijven van Duitschland en het is voor
Mussolini's prestige zeer no.odig dat hij nu
weer->eens aan de beurt komt. Symbolisch
is hét, dat Mussolini Ilitler geen gelukste
legram bij de bezetting vaiv Tsjeeho-Slowa-
kije zond. Langzaam maar zeker is dc men
taliteit in Italië bezig te veranderen.
Vreest het, dat, zooals hetzelf gedurende
den wereldoorlog Duitschland in den steek
liet, Duitschlar.d op den duur Italië zal
veriaten en bijv. rechten op Triest zal la
ten gelden, teneinde een directe verbinding
met de Middellandsche Zee te verkrijgen?
Vreest men ook dat Oostenrijksch Tirol, dat
in Italiaansche handen is, de vriendschap
zal doen luwen?
De Italiaansche ambassadeur te Berlijn,
Attolico, is naar Rome vertrokken, om Mus
solini verslag uit te brengen over de jong
ste gebeurtenissen.
Attolico vertrok in alle stilte en het
nieuws van deze Rome-reis vindt men niet
in de Duitsche bladen.
Reuter verneemt dat Attolico een onder
houd had met Hitier vóór zijn vertrek.
Naar verluidt waren Goering en von Rib-
bentrop daarbij tegenwoordig.
In welingelichte kringen wordt verno
men, dat Attolico een boodschap van Hit-
Ier naar Mussolini overbrengt.
Verwacht wordt, dat de ambassadeur Vrij
dag te Berlijn terug zal zijn. Men lachi te
Berlijn echter met de veronderstelling van
sommigen, die in de Rome-reis van Atto
lico een bewijs meencn te zien van een ver
koeling in de vriendschap der as-partners.
Inmiddels is de vergadering van den groo
ten fascistischen raad geëindigd na 2 uur
en 5 minuten geduurd te hebben. Later
zal een communiqué worden gepubliceerd.
RADIO
DONDERDAG 23 NLAART 1939.
Hilversum I, 1875 en 301,5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (Gr.pl.).
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest en soliste.
(In de pauze: Declamatie. 12.15 Berichten)
12.30 Het Renova-kwintet.
1.15 Orgelspel.
I.30 AVRu-Aeolian-orkest.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 AVRO-Aeolian-orkest.
3.00 Cursussen voor de vrouw.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Viool en Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 AVRO-Amusementsorkest, soliste en gr,
muziek. (Om 6.25 Berichten).
6.30 Spo.tpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 De AVRO-Dance-Band.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, radiojournaal, mededee-
lingen.
8.20 Concert-gebouw-orkest en solist.
(Om 9.10 Causerie „Cervantes en wy")
10.20 Gramofoonmuziek met inleiding.
II.00 Berichten ANP, hierna tot 12.00 popu
lair solistenconcert.
Hilversum n, 415.5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00 NCRV. 7.30 VARA. 9.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gamofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.).
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Religieuze causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Het KRO-orkest. (1.001.15 Gramo
foonmuziek
2.00 Handwerkuurtje.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Cursus handenarbeid voor onze jeugd.
6.30 All Round Sextet en gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Gramofoonmuziek.
(Om 8 00 Berichten ANP).
9.00 „De Maastunnel in wording", hoorbericht
9.45 Apollo-ensemble.
10.00 Berichten ANP, hierna actueel halfuur.
10.30 Vervolg concert.
10.45 Gymnastiekles,
11.00 Vervolg concert,
11.25 Gramofoonmuziek.
11.50—12.00 Schriftlezing.
Feuilleton
84.
„Maar ik denk er graag over," zei Tessa
ernstig, „Ik denk graag over ieder minuutje,
ik zal het zoo heerlijk vinden. Die schat van
een oom Bernard, schreef in zijn laatsten
brief, dat we veel zouden hebben van die
kleine varkentjes, die erop uitgaan om hun
fortuin to zoeken. Hij zegt, dat hij my naar
school zal sturen, alleen maar een dagschool
natuurlijk. Zou ik het prettig vinden, tante
Mary, om naar school te gaan?"
„Natuurlijk! Ieder behoorlijk meisje vindt
dat prettig.''
„Het spijt me, dat ik van u weg moet,"
zei Tessa plotseling, „maar u heeft oom Je-
ry, is 't niet? Net als tante Stella dien schat
van een oom Everard heeft, 't Ergste is het
dien armen Tommy."
„Hij zal er wel overheen komen',' zei^ me
vrouw Ralston, „dat hoop ik tenminste.
„Hij heeft beloofd mij te schrijven, zei
Tessa droevig. „Gelooft u, dat hij het za
vergeten tante Mary?"
„Ik zal 't hem wel helpen onthouden, zei
mevrouw Ralston.
„Dank u wel," en Tessa sloeg de armpjes
om haar hals, „ik zal u heel, heel dikwijls
schrijven, misschien nog wel eens in 't Fransch.
Zou u dat prettig vinden?"
„O heel erg," zei mevrouw Ralston.
„Dan zal ik het doen," beloofde Tessa..
„Hé, daar zijn ze eindelijk. Wil u even voor
me op Whiskey passen, terwijl ik hen tege
moet ga?"
Bij die woorden liep ze al weg, met uitge
spreide armen haar vrienden tegemoet.
„Dat kind wordt met den dag woester en
grooter wildebras," merkte lady Harriet op,
die juist in haar rijtuig The Grand Stand
voorbij reed. „Ze gaat haar moeder achterna,
als de domifié haar niet in toom houdt."
De dominé dacht niet over dergelijke din
gen. Hij ving het kind in zijn armen op met
een hartelijk welkom. „Dag Prinsesje Blauw
klokje. Hallo! Tommy, wie groet je daar zoo
beleefd?"
„O, die leelijke, oude, witte kat, lady Har
riet!" zei Tommy. „Zeg, Tessa, je beenen
zijn iederen keer als ik je zie, weer langer
geworden. Zet haar neer St. Bernard, dan
zullen we om 't hardst naar The Grand Stand
loopen."
„Maar ik wil naar 't Nest, naar Oom Eve
rard en tante Stella," bracht Tessa hier
tegenin en buitendien zegt tante Mary, dat
ik me niet warm mag loopen."
„O, daar kun je niet heen," zei Tommy on
verbiddelijk. ,,'t Nest is vanavond voor het
publiek gesloten; ze blijve- vanavond met
hun beidjes en daarom wilden ze ook niet met
ons meekomen."
„Doen ze verliefd?" vroeg Tessa, ernstig
kijkend. „Ja, weet u, ik hoorde vanmorgen
de Vlaamsche gaai lachen, wil zij dat zeg-
o-en?"
I „Zooiets," zei Tommy, „en daar oom Eve
rard heel gauw een publieke persoonlijkheid
wordt, doet hij verstandig nu nog zooveel
mogelijk van zijn vrijheid te genieten. Ah!
Bhulwana!", en hij strekte de armen uit in
de richting der pijnboomen. „Wat heb ik naar
je verlangd!"
„Naar my ook?' vroeg Tessa jaloersch.
Hij keek haar aan. „Naar jou kleine
schelm! Natuurlijk niet! Wie verlangt er
ooit naar zoo'n nest als jij, zoo'n klein ding
met lange beenen en een stompneus en na
genoeg geen tanden!"
„Dat is niet waar!" riep Tessa uit, ver
ontwaardigd met de voeten dampend. „Is 't
niet vreeselijk, oom St. Bernard en als 't niet
was om dien snoezigen maki, zou ik een he
kel aan hem hebben!"
,,'t Is heel slecht om een hekel aan iemand
te hebben. Weet je dat wel," zei Bernard,
terwijl hij zijn arm om het bevende lichaampje
sloeg. „Je doet maar net of hij er niet is en
wijdt al je aandacht maar aan je ouden oom,
die heel 'erg naar je verlangd heeft van het
oogenblik af dat je bent weggegaan!"
„O lieve, lieve oom, nu ga ik nooit meer
van je weg; dat kan ik nu zeggen, is 't niet?"
Ze stak hem haar roode lippen toe en hij
drukte er een kus op. „Dat hüor ik heel
graag zeggen, mijn kleine prinses!" zei h(j.
De zon ging dien avond onder in purperen
gloed en kleurde den geheelen omtrek. Spoe
dig was al die pracht voorbij; de avond viel
snel en in de veranda van de bungalow, be
kend als 't Nest, wierp een roode lamp haar
lichtin de duisternis. Bij 't hek onder den
acacia stonden twee gedaante te genieten
van de avondstilte. Nu en dan hoorden ze
boven hun hoofden 't geklapwiek van een
vogel en de witte bloesems vielen als bruids-
bloemen rondom hen neer,
„We moeten naar binnen gaan," zei Stella,
want Peter zal 't wel niet prettig vinden, als
we 't middagmaal koud laten worden."
„Ja, we moeten hem niet teleurstellen," zei
Everard. „Ik heb hem veel te danken. Stella,
ik wilde, dat ik op de een of andere manier
ook iets voor hem kon doen."
„Zijn grootste belooning is," antwoordde
ze, „dat hij ons dienen mag. Zijn liefde is van
de soort, die slechts wenscht te dienen."
„En dat is de hoogste liefde," zei Everard,
terwijl hij de armen om haar heensloeg.
„Dat heeft Hanani me duidelijk gemaakt.
Everard, waarom heb je dat zoo lang geheim
gehouden?"
Hij zweeg een oogenblik.
„Wil je 't mij niet zeggen?" vroeg ze. „Me
dunkt dat kun je nu toch wel doen!"
Hij aarzelde nog een oogenblik en zei toen.
„Ik wil je geen pijn doen, lieveling, maar...
eigenlijk was ik niet zeker, dat je nog iets
om my gaf, totdat ik met je in den tempel
was en je om mij zag schreien."
„O, Everard!" Hij nam haar in de armen.
„Ja, Stella! Ik dacht, dat ik je liefde had
gedood en zelfs toen ik merkte, dat dat niet
't geval was, was ik er nog niet zeker van,
dat je mijn laatste list zou vergeven."
„En," fluisterde ze, „als ik je dien nu niet
vergeven had?"
„Dan was ik heengegaan," zei hij.
„En zou me verlaten hebben?"
„Ik zou af en toe wel by je zyn terugge
komen, schat, onder de een of andere ver
momming, ik zou niet altijd hebben kunnen
wegblijven, maar ik zou je nooit overlast
hebben aangedaan."
„Everard, Everard!" en ze verborg 't ge
laat aan zjn borst. „Ik voel me zoo be
schaamd, zoo onwaardig."
„Dat moet je niet, lieveling," fluisterde hij.
„Laten we nu alleen gelukkig zijn."
„Ik verlangde zoo naar je; ik miste je
zoo," zei ze met gebroken stem.
Hij hief haar gelaat tot hem op.
„Ik miste zelf ook zeel," zei hy. „Ik zou
die rol van Hanani nooit hebben kunnen
spelen, als Peter me er niet toe had aange
zet. Maar wat is dat nu? Tranen? Die wil
ik niet zien, We kyken nu vóór-, niet achter
waarts!"
Ze sloeg de armen om zijn hals.
„Ja, we zullen vooruit zien; maar, o Eve
rard, beloof me, dat je me nooit meer zult
misleiden."
„Ik geloof niet, dat ik dat zou kunnen,"
zei hij.
„Maar beloof 't me," hield ze aan.
„Nu goed; ik beloof het je! Ben je nu te
vreden?" En hij kuste haar betraand ge
zichtje en drukte haar aan 't hart. „Zoo lang
ik leef, zal ik je nooit meer misleiden. Maar
't was de eenige manier om in je nabijheid
te zijn. Heb je het mij nu vergeven?"
„Natuurlijk!" antwoordde ze bevend.
,,'t Was niet de kwestie van vergeven. Bui
tendien, je hadt er reden voor. En, Everard,"
ze drong haar tranen terug, „ik vind 't zoo
heerlyk, dat jy ons kind in de armen hield...
toen 't 3tierf."
„Myn lieve vrouw!" zeide h(j en h(j zweeg
plotseling, want ook zijn stem weigerde
dienst.
't Volgende oogenblik kuste hy haar ander
maal teeder.
„God geve, dat hij niet de eenige blijft,"
zei hy zachtjes.
„Amen!" fluisterde ze
En in de takken van den acacia boven hen,
lachte de gaai vroolyk en vloog weg.
EINDE.
