lazen voor li****
EM Pi
OLIFANTS
MANNEN
Radioprogramma
ïPJtohm op £ee
UoJun acui vaal
door
edgar rice
burroughs
Uit de Pers van heden
Blijft Zog in Griekenland?
Dat was niet bij rechtuit!
Studentenliedjes in plaats
van volksliederen
(felruUi SUN LICHT ZEEP
EN NOOIT ZEER VAN ONBEKENDE HERKOMST
Zware straffen
deviezensmokkelaars
Een zeemansverhaal
door* Jaap Moulijn
18.
Tarzan daalde nu van de heuvel af tot
vlak bij het dorp. Voorzichtig betastte hij de
palissade en gluurde door de openingen tus
sen de palen. Niets van hetgeen hij zag deed
vermoeden, dat de wilden enige blanken gevan
gen hielden, maar Tarzan was niet tevreden.
Hij wilde aan de andere kant van de palissade
komen en klom in de takken van een boom,
die er boven uitstak, doch hij wist, dat hij
gedurende de rust en de stilte, die er heerste
zich niet ongemerkt naar beneden kon laten
zakken. Het scheen etenstijd te zijn in het
dorp. Met het geduld van een dier, dat zijn
BIDDEN.
„De Vrijheid" vindt het heel erg, dat men
in Gelderland in kerken, gelegen in een
plaats waar het hoofdstembureau van een
der tien Statenkringen was gevestigd, een
H. Mis liet opdragen, ten einde Gods zegen
over den uitslag der verkiezingen af te
srneeken, en dat kiezers en kiezeressen in
die plaatsen werden uitgenoodigd deze H.
Mis zooveel mogelijk bij te wonen, terwijl
aan de overigen werd verzocht, zich in den
geest met het H. Offer te vereenigen.
„Aldus", zoo lezen wij in het liberale
weekblad, „de mededeeling in de katholieke
pers, die pleegt op te stuiven, wanneer on
zerzijds wordt betoogd, dat de R.K. Staats
partij een kerkelijke, geen zuiver-staatkun-
dige partij is.
Toch spreekt zulk een opwekking boek-
deelen. Het gaat hier niet om politieke
vraagstukken, om ordening, protectie, steun
an groote gezinnen e.d. Het is de kerk, die
de geloovigen vereenigt, om te bidden voor
een gunstigen uitslag van de verkiezingen,
d.i. voor een zoo groot mogelijk aantal r.k.
zetels in de Provinciale Staten.
Puur clericalisme, dat kerk en politiek
vermengt, dat de politiek brengt in de
kerk en de kerk in de politiek.
Tot schade vart beide."
Het weekblad is toch wel erg in de war
zegt De Maasbode (R.K.)
Dat de Katholieke Staatspartij geen ker
kelijke maar een staatkundige partij is,
staat vast, vermits de kerkelijke Overheden
voor haar oprichting en program en werk
geen verantwoordelijkheid droegen of dra
gen. Men kan zelfs zeggen, dat die Overheid
juist het verst afstaat van de politieke or
ganisatie, gezien het feit, dat men daarin
geen adviseurs vindt.
De partij is zuiver staatkundig, maar het
voorwerp van haar belangstelling is niet
zuiver-staatkundig, ordening, handelspoli
tiek of gezinssteun zijn geen vraagstukken,
die men los van beginselen benadert.
Waarom is het nu zoo dwaas, te bidden
om vertegenwoordigers die deze vraagstuk
ken oplossen in het licht van beginselen,
die men de ware houdt?
IS DE KAASCONTROLE IN GEVAAR?
De heer G. Nobel, voorzitter van het
Kaascontrolestation „Noord-Holland", heeft
in de algemeene vergadering van dit station
de alarmklok geluid over het aantal boeten,
dat blijkbaar vanwege dit station in het
vorige jaar aan de aangeslotenen moest wor
den opgelegd. Hij heeft dit in zoo krach
tige termen gedaan, dat men' zicli de vraag
moet stellen, die wij hierboven plaatsen.
Aldus schrijft G. in het officieel orgaan
van den Alg. Ned. Zuivelbond en vervolgt
dan:
Hoewel wij den aard der overtredingen in
het Kaascontrolestation „Noord-Holland',
welke den heer Nobel aanleiding tot deze
ontboezeming gegeven hebben, niet kennen,
vermoeden wij dat deze niet van zoodanigen
aard waren dat daardoor b.v. kaas met een
te laag vetgehalte in den handel is geko
men. Ware dit het geval geweest, dan zou
men daar wel eerder van hebben gehoord
en had trouwens het controlestation zelf
krachtig moeten ingrijpen. Wij nemen daar
om voorloopig aan dat het overtredingen
betreft van de z.g. interne grens, die elk
controlestation boven het officieel vastge
stelde vetgehalte moet stellen om voldoende
veilig te zijn.
Nu kunnen wij ons wel voorstellen, dat
in een provincie als Noord-Holland, waar
de kleinere fabrieken langzamerhand door
grootere vervangen worden, de normen
steeds dichter benaderd en tenslotte onder
bepaalde omstandigheden overschreden wor
den.
Deze omstandigheden kunnen bij een zoo
ingewikkeld bedrijf als de kaasbereiding
van verschillende oorzaak zijn, maar ge
zien de interne grens, is daarmede de con
trole nog niet in gevaar. En meent het be
stuur van 't constrolestation dit, dan heef
ze het zelf geheel in de hand dit gevaar te
keeren, door de interne grens te verhoogen.
Dit lijkt ons incer op den weg van de
controle-instantie te liggen, dan in het pu
bliek van leer te trekken zooals de heer
Nobel het gedaan heeft. Daarmede veroor
zaakt men alleen onrust en verkeerde op
vattingen bij het publiek.
Wij nemen gaarne aan, dat dit niet de
bedoeling van den heer Nobel is geweest,
maar hij had dit moeten bedenken alvorens
deze dingen in het publiek te zeggen, want
hiermede zijn noch het vertrouwen in de
kaascontrole, noch de naam onzer kaas ge
diend.
De Koningin en haar baby ma
ken het goed.
Ex-koning Zog en Koningin Geraldine van
Albanië blijven langer te Larissa in Grie
kenland dan gedacht werd. Leden uit 's Ko-
nings gevolg gaan huizon huren van bewo
ners ter plaatse, en hieruit leidt men af,
dat zij zich wellicht blijvend in Griekenland
willen vestigen. Naar gemeld wordt, zou
den de Koning en zijn gevolg, bij het be
treden van Grieksch gebied, buitenlandsch
geld hebben aangegeven tot een bedrag van
100.000 pond sterling. Ook eenige auto's heb
ben zij meegebracht. De prinselijke baby
maakt het goed en ook de ex-Koningin gaat
goed vooruit.
DIENSTPLICHTIGE ONDER EEN
TRACTOR.
üoodelijk ongeluk te Soesterberg.
Gisterochtend is bij het vliegkamp Soes
terberg de dienstplichtige soldaat de Beer
om het leven gekomen.
De Beer sprong van een tractor, welke
een radiowagen voorttrok. Hij viel en kwam
onder den wagen terecht. Een der wielen
kreeg de ongelukkige over het hoofd, waar
door de dood onmiddellijk intrad.
Het stoffelijk overschot is naar het hos
pitaal vervoerd.
prooi besluipt, wachtte de koning der jungle.
De inboorlingen hielden na het eten hun
siësta. Er verliep een uur. Toen werden de
wilden opgeroepen door dezelfde primitieve
muziek, die de dansvloeren in de beschaafde
wereld met dansers vult. Een neger-kapel
meester verzamelde zijn muzikanten en het
Jongeman, verdacht van scha
king, aangehouden.
De gemeentepolitie te Maastricht heeft
bij een controle in een logement aange
houden de minderjarige 1!>,jarige M. B.,
geboren te Budel, den laatstcn tijd zoiulei
vaste woonplaats.
Als verdacht van schaking van dit meisje
werd in het zelfde logement aangehouden
de 29-jarige Chr. K., zonder vaste woon- of
verblijfplaats. Zijn opsporing, aanhouding
en voorgeleiding was door den burgemees
ter van Weert (L.) verzocht.
De man en het meisje zijn op het politie
bureau onder bewaring gesteld en zullen
naar Weert worden getransporteerd.
Zuid-Afrikaansche studenten wil
len geen God save the Ring."
De studentenorganisatie aan de universi
teit van Kaapstad heeft eenstemmig beslo
ten, dat „God save the King" niet meer tot
besluit van studentenbals gespegld zal war
den. Dit besluit is genomen na een daartoe
strekkend verzoek van de Afrikaansehe taai
en cultuurvereeniging. Als reden hiervoor
werd opgegeven, dat de gevoelens der meer
derheid van Afrikaansch sprekende studen
ten door het veelvuldige spelen van het En-
gelsche volkslied gekwetst worden. Evenmin
zijn zij ervoor om „Die stem van Suid Afri
ka" te spelen. In plaats van' een der beide
volksliederen werd aanbevolen de Engelsche
en Afrikaansehe studentenliedjes te laten
spelen.
dansen begon. Dat was het ogenblik waarop
Tarzan had gewacht. Temidden van het
luide geschreeuw van de dansers en het slaan
op de trommen klom hy boven In de palis-
sade. Maar zyn uiterste verwachting waj
niet voorbereid op hetgeen hy zag.
moe, c& «tas/te/
Afs Ariërs handel drijven met
Joden...
De rechtbank te Kleef heeft eenige paar-
densmokkelaars en deviezensmokkelaars
uit het Nederlandsche grensgebied veroor
deeld tot zware straffen, vooral om het
feit, dat zij de deviezenmoeilijkheden van
het Rijk verzwaard hebben.
Zekere K.R. werd veroordeeld tot één jaar
gevangenisstraf en 8.000 mark boete, subs.
acht dagen gevangenisstraf. Wegens hard
nekkig ontkennen werd hem geen aftrek
van voorarrest toegestaan. B. werd veroor
deeld tot drie maanden gevangenisstraf en
1.500 mark boete. De Israëliet W. werd we
gens smokkelen van deviezen veroordeeld
tot negen maanden en 8.000 mark boete.
De Ariërs werd vooral verweten, dat zij
met Joden handel dreven.
VRIJDAG 28 APRIL 1939.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
KRO.
8.009.15 Gramofoonplaten. (Ca. 8.15 Ber.),
11.30 Bybelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.20 KRO-orkest. (12.50—1.00 Gramofoon
muziek).
2.00 Orgelconcert en gramofoonmuziek.
3.00 Cellovoordracht met pianobegeleiding,
(3.153.30 Gramofoonmuziek).
3.45 Paul Wijnappel's strykensemble.
6 00—6.20 Land- en tuinbouwcauserie.
6^25 KRO-Melodisten en solist. (Ca. 6.30 Ber.)
7.00 Berichten.
7.15 Sociale causerie.
7.35 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Revue-uitzending.
9.15 Radio-luisterwedsti-yd.
10.30 Berichten ANP.
10.40 KRO-Melodisten en solist.
11.2012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301.5 in.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwyding.
10.20 Zang en piano.
10.50 Declamatie.
11.30 Esmeralda.
12.00 De Palladians. (Om 12.15 Berichten).
1.00 AVRO-Amusementsorkest.
I.45 „Zij wier stemmen verstomden", causerie
(met gramofoonplaten).
2.30 Viool en piano.
2.55 AVRO-Amusementsorkest en soliste.
(Opnamen).
3.30 AVRO-Dance-Band en Miff Ferrie's Jak-
dauz.
4.30 Viool en piano.
5.00 Voor de kinderen.
5.30—6.00 Orgelspel.
6.28 Berichten.
6.30 Letterkundig overzicht.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Causerie „Waarheen in onze vacantie."
7.23 Berichten ANP.
7.30 Reportage.
7.40 Cursus „De Beginselverklaring van de
Centrale Commissie voor het Vryzinnig
Protestantisme".
8.00 Friese wydingsdienst.
9.00 Uitzending, gewijd aan Kennemerland.
9.30 De Ramblers.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwyding.
II.00 Pianovoordracht.
11.30 Jazzmuziek (gr.pl.).
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
80.
Tante weifelt. Haar trots strijdt met haar
beter ik, dat zich een oogenblik had ontwor
steld aan het harnas van conventiebegrip
pen, dat een oogenblik diep-menschelijke
waardeering voelde voor Toms sterke besluit
en zuiver de groote liefde begreep, in de
twee jonge harten gegroeid als een der
schoonste van Gods gaven. Maar tè lang
heeft ze geleefd in de sfeer van dat andere,
tè zeer houdt het haar in zyn greep gevan
gen. En daardoor is ze maar al te gauw ge
neigd, zich door de freule terug te laten
voeren in de oude sleur. Want daarbuiten zou
ze zich op den duur vreemd en eenzaam
voelen, als in een omgeving waarin ze niet
thuis is.
De freule van haar kant, voelt hoe ze ter
rein herwint. Ze zet haar betoog voort en over
tuigt tante, dat ze inderdaad met haar
zwakte in het verkeerde spoor liep. Zoodat
ze tenslotte weer als vriendinnen scheiden,
met het stellige voornemen vol te houden en
het valsche motief van gekrenkte familie
trots te stellen tegenover de liefde.
Maar wat mote tante nu doen? Hoe moet
ze haar verdere houding bepalen? Zou per
slot van rekening, door al het piekeren en
peinzen hierover, de kiem der ware mensche-
lgkheidszin tóch nog niet door de harde om-
hulselen heen kunnen breken en de zon
zoeken, zooals Jan Kamps plantje door den
tuinmöfcr groeide
Het is niet plelzleritg om op BWerdag-
middag bij het Centraal Station in Amster
dam te loopen, op weg naai de Atlantische
Lloyd, met het vooruitzicht de wacht te krij
gen over een paar schepen V Zondagmid
dag. Tom is dan ook bar uit zijn humeur.
Bovendien heeft hg van Eva mets meer ge
hoord en het moet nu toch wel twee weken
geleden zijn, sedert het bericht van zijn wei
gering een walbaantje aan te nemen, tot
Bella Vista is doorgedrongen En nóg weet
hy niet hoe de uitwerking daarvan geweest is.
Vóór deze nieuwe phase in den strijd werden
er nogal eens brieven van en aan Eva door-
gesmokkeld, met behulp van Paula's onge
ëvenaarde handigheid. Maar nu heeft hij het
laatste geschreven en geen letter ten ant
woord gekregen. Ook de Heelsumsche pas
torie is stom, terwgl of Paula of Albert hem
anders vaak verslag uitbrachten over den
stand van zaken. Zyn ouders weten evenmin
iets nieuws te vertellen, hoewel hy geregeld
briefwisseling houdt met thuis en hen van
het verloop zyner liefdesbelevenissen op de
hoogte heeft gehouden. Ze hadden nimmer
geheimen voor elkaar en dat wil Tom niet
anders maken nu hij volwassen is. Maar hij
leest tusschen de regels in de brieven uit
Arnhem, dat zyn ouders zich bezorgd maken.
En zelf piekert hy ook. Dat wa-hten op be
richt is zoo ellendig enerveerend. Telkens
denkt hij, als hij naar zijn kamers gaat:
Nu zal er misschien een brief van Eva
zijn! En dan vindt hy een reclame van een
levensverzekering of iets dergelijks. Maar hij
wil zijn leven graag op geheel andere wijze
verzekeren.
Onder het oostelijk viaduct jachten auto's
met schelle claxonstooten, die hier door het
resonneeren dubbel hard in de ooren klinken,
langs hem heen, 't geen hem sterk irriteert.
In zijn hart vindt hij zichzelf kinderachtig,
maar hy kan zich er niet tegen verzetten.
Een man die slecht uitwijkt en hem in 't voor
bijgaan raakt, maakt hem nijdig.
Op het gemeentelijk havenbootje is het
beter. Daar kan hij tenminste rustig tobben,
van welke gelegenheid hy dan ook ruim
schoots gebruik maakt.
Zou Eva boos zyn om zijn weigering? Mis
schien vindt ze wel dat hy op het aanbod in
had moeten gaan, omdat dan de bezwaren
tegen hun verloving opgeheven waren ge
weest. Zou ze denken, dat hij niet voldoende
van haar houdt, nu hy dit niet voor haar over
blykt te hebben? Terwijl ze dan bovendien
niet meer telkens afscheid behoefde te ne
men! Zou hy haar diep teleurgesteld heb
ben? Zoodat ze iu aan zyn liefde twijfelt?
Hij begint er heusch over te denken tóch nog
naar aan meneer Du Glaive te vragen hem
die walbaan te 1 u'ën.
Stei je voor, dr.t z "n hospita hem straks
e.:„3 tnAste met de langverwachte brief!
De goeierd heeft beloofd er dadelyk zelf mee
naar de maatschappen te zullen komen. Maar
dat zal wel weer niet gebeuren. Op welke
manier zou hij tenslotte iets te weten ko
men? Daar is hij inderdaad zeer benieuwd
naar.
Een uur later zit hy op de onderbrug van
een stil, kaal en leeg schip, ontdaan van alle
comfort, over het Y te staren, waar een paar
thuisvarende Volendammers aan komen puf
fen uit het Noordzeekanaal. Ze hebben de
netten aan de mast geheschen om te drogen
en willen, na een week visschen op de Noord
zee, vanavond, vóór den Zondag, thuis zyn.
Aan het roer staat een wjdbroek, den eene
hand op de helmstok, de andere in de zak.
Tom bepaalt er even zyn aandacht by:
Al die lui varen tegenwoordig een Krom
houtmotor. Zal hun toch een aardige duit
van hun besomming kosten! denkt hy:
maar ze moeten natuurlijk meedoen, 'an
ders kunnen ze niet concurreeren.
Stil zit hij een poos op het haast dood-
schijnende schip. Hetzelfde schip, dat geen
twee weken geleden trilde van leven in zijn
voortgang door de wijde zeeën. Het is bijna
niet te begrijpen, dat het hier aan boord
overmorgen zal wemelen van zwoegende en
ploeterende menschen, die de groote ruimen
vol zullen stuwen met lading. Hijsch na hijsch
zal verdwijnen in de gapende luikhoofden. En
over een goede week zal de trilling weer door
de spanten en dekken gaan, zal de groote
romp in den wenschten koers gedwongen
worden door het kleine roer. Zou Tom moe
ten varen met dit schip? 't Is wel weer zoo
wat zijn beurt, je bent niet lang meer binnen
tegenwoordig. Misschien mag bij wel mee als
tweede. Er is iets meer promotie den laat-
sten tijd. 't Zou wel fyn zijn, een reis naar
Australië! Maar dan is iedere andere moge
lijkheid ook definitief afgesneden. Doet hij
daar tenslotte toch wel verstandig aan? En
zoo begint het gepieker weer opnieuw!
In de salon rinkelt de telefoon, die het
schip, zoolang het aan de kade gemeerd ligt,
verbindt met de kantoren. Zeker de adjunct
inspecteur, die hier woont aan de maat
schappij, en die het een of ander wil weten.
Maar het blijkt de portier te zijn. Hij
vraagt:
Bent u meneer van Tuilen?
Ja portier, antwoord Tom.
O meneer, d'r is hier een dame voor u,
kan nu misschien effies komm' Dan breng
ik d'r wel naar het zaaltje.
Goed, ik kom direct, zegt Tom ver
heugd en legt de telefoon op de haak.
Eindelyk zal de brief er dan toch zyn!
Want het is natuurlyk zijn hospita. Haastig
loopt hy van boord, na den wachtsman, die
hij in de buurt van de kombuis aantreft, ver
teld te hebben dat hy zóó terugkomt.
Wild klopt zijn hart, als hy het recreatie
zaaltje voor stuurlui en machinisten die de
wacht hebben, nadert. Wat zal Eva hem
schrijven? Nog een paar minuten, dan zal
hij het weten en is de tijd van wachten ten
minste eindelyk voorbij! Wat heeft ze hem
lang in spanning laten zitten! Maar hemel,
als hij nu toch eens moet lezen, dat het tus
schen hen uit is...!
Hij duwt de deur open „n loopt naar bin
nen. Daar, in een fauteuil, in al haar lief
talligheid zit Eva!
Eva, lieveling! roept Tom verrukt en
meteen is e in zijn armen. Gelukkig, dat het
zaaltje verder leeg is!
In een fractie van een seconde valt alle
druk en twijfel van hem af en voelt hy zich
in-gelukkig! Na een kwartier neemt hy haar
mee naar het verlaten schip, waar hem tot
tien uur bezoek is toegestaan. Maar de
leegte en verlatenheid zyn er niet meer: op
geen enkel schip heeft hij het nooit ooit zoo
naar zijn zin gehad. Haar charme verjaagt
elke gedachte aan eenzaamheid. Hij moet
haar alles laten zien en ze genitet van het
nieuwe en ongekende. Voor haar is er poëzie
en avontuur in dingen, die voor hem doodge
woon zijn geworden.
Daarna zitten ze samen in de kale salon
en zij schenkt thee, die lauw en slap is. Maar
dat kan hun niets schelen.
En veriel me nou eindelijk eens hoe je
hier komt kindje? vraagt Tom.
Eva zegt hem, dat ze gewoon weggeloopen
is, omdat ze het niet meer uit kon houden,
omdat ze naar hem toe moést! Tante was
boodschappen gaan doen vanmorgen en van
die gelegenheid heeft ze gebruik gemaakt, om
te vluchten. Ze heeft een briefje achterge
laten met de mededeeling, dat ze morgen
terugkomt en dat tante zich nergens onge
rust over hoeft te maken. In Amsterdam is ze
naar Tom's kamers getramd. Ze was van
plan in een hotel te gaan logeeren vannacht,
maar de hospita wilde er niet van hooren en
ze heeft moeten beloven straks bij haar terug
te komen.
Tom krijgt het heele verhaal van het be
zoek der freule, met den brief van haar neef
en hoe meneer Du Glaive voor hem gepleit
heeft.
En Tommie, besluit Eva wat ver
legen: de voornaamste reden van myn
komst is, dat ik je zélf zeggen wil, dat ik...
dat ik je nu nog meer ...liefheb, omdat ik je
besluit om die betrekking te weigeren prach
tig vind!
Tot tien uur zitten ze ongestoord van
eikaars gezelschap te genieten. Maar einde
lijk komt het oogenblik, dat Eva van boord
moet en terug naar de stad. Dan voelen ze
beiden, hoeveel moeilykheden hun hoogste
geluk nog in den weg staan. Eva's gang
naar huis, morgen, zal geen prettige onder
neming voor haar zijn. Maar in haar hart is
ze er zeker van, dat ze goed gedaan heeft
met zelf naar Tom toe te komen, al zal de
Heelsumsche kilek er schande van spreken.
En dat sterkt haar, evenals het vaste besluit,
te blyven vechten voor hun liefde.
Als Tom haar naar het havenbootje ge
bracht heeft en dit wegvaart, ziet hij haar
staan bij het heklicht. Ze wuift hem toe ten
afscheid en haar slanke gestalte vervaagt
spoedig in de late avondschemering, boven het
witte, schuimende zog.
Er gaat een steek door zyn hart. Wanneer
zal hij haar terugzien en haar weer in zyn
armen mogen nemen?
Tom monstert Vrijdags inderdaad als
tweede stuurman voor de reis naar Australië.
Maandags daarop vertrekt het schip al naar
Hamburg. Om zeven uur 's avonds zyn ze
buiten. Dan gaat de IJmuider loods van boord
met zijn welgemeend:
Goede reis kapitein, goede reis heeren
en behouden thuiskomst!
Volle kracht zegt de gezagvoerder
even later en Tom haalt de handel van de
telegraaf over.
Volle kracht vooruit! geeft de machi
nist van de wacht terug. Het schip richt zich
langzaam naar het Noorden. De zon neigt
naar het Westen, de zee is kalm en vrerlig.
Zy houdt haar duistere geheimen verborgen
onder haar eindeloos bewogen oppervlak
Zoo gaat Tom, de stuurman van de wacht,
de groote reis dan weer beginnen, naar eigen
vrye keuze. Vele stormen zal hij nog heb
ben te tarten, op zee en aan wal. Maar hn'
is er klaar voor. Evenals de telegraaf van
het schip, heeft ook hy die van zijn eigen
leven gezet op volle kracht vooruit'
EINDE
