en 01
olifant*
mannen
Mannen met berenmutsen
veroveren ons land
DRIE MANNEN
Dc boeken fe Edam
niet verbrand
Terrorisme in Roemenië
Radioprogramma
en fuu\ noodlot
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
Britsch-Roemeensche
overeenkomst een feit
Grandi minister van Justitie
Chauffeur.» ccn gevaarlijk vak.»
76.
Terwijl Tarzan achter Phoros het vertrek
binnentrad, zagen de verbaasde Gonfala en
Wood dit en herkenden hem onmiddellijk. Tar
zan legde legde echter zijn vinger op zijn
mond, hen beduidende, dat zij moesten zwijgen.
De beestachtige koning stond naar zijn gevan
genen te kijken, terwi)! zijn zware lichaam
heen en weer zwaaide. „Zo, zijn de geliefden
hier samen", brulde hfl. „Maar waarom zitten
Jullie zover van elkaar verwijderd? Hier,
idioot, let op me, lk zal Je laten zien, hoe je
een meisje het hof moet maken. Z<j la nu de
mijne. Zij zal mijn koningin worden. Menofra,
de oude vrouw, ls dood. Kijk maar naar mijn
zwaard. Dat ls het bloed van Mofra". Met een
zachte kreet van triomf hield Phoros zijn
zwaard omhoog. „En zodra ik Je heb gewezen,
hoe Je een meisje het hof moet maken, zal lk
Jou ook doden." De koning deed enkele
zwaaiende stappen ln de richting van Gonfala,
toen een ijzeren greep zich om zijn hand sloot
Het zwaard viel op de grond en de koning
werd eveneens hard tegen de grond gesmeten.
„Zwijg, ot lk dood Je!" flulterde een stem.
Gonfala en Stanley Wood beefden bij het zien
van dit optreden van den machtigen aapman.
De verrassende ommekeer ln de toestand ver
heugde hen zeer.
Vroeger met sabel en
thans metmuziek.
geweer,
De roemrijke geschiedenis van
de Schotsche gardisten. Slechts
eens verrieden zij hun koning.
De Scots Guards, waarvan het mu
ziekcorps dezer dagen in de residen
tie is aangekomen om gistermiddag
op den boulevard te Scheveningen
en gisteravond op de tentoonstel
ling „Het Leger" een concert te ge
ven, vormen een van de beroemdste
regimenten van het Britsche leger.
Men kan zeggen, dat zij naar Hol
land terugkomen, daar zij in het
verleden hier veel dienst achter den
rug hebben en eigenlijk in Holland
zijn ontstaan.
In 1650, toen Charles Stuart hier in
ballingschap leefde, werd hem door
het Schotsche parlement zijn oude
troon te Edinburgh aangeboden.
Charles accepteerde het aanbod van
zijn vrienden om een „regiment of
Scottish Flootguards" op te richten
en uit te rusten en zoo kregen de
Scots Guards 't aanzijn. Hun eerste
veldtocht had geen succes: Door
Cromwell's troepen werden zij bij
Dunbar volkomen verslagen. Eerst
in 1649 bij de restauratie verschenen
de Scots Guards weder als georga
niseerd regiment, na tot dien tijd
in ballingschap geleefd te hebben.
Onder koning Charles II dienden zij meflst
in Schotland. In 1686 kwamen zij in Enge
land en in 't groote kamp, dat Jacobus II
bij Hounslow, even buiten Londen, had op
gericht, ontmoetten zij hun makkers in de
Grenadier and Goldstream Guards. Voor 't
eerst bestond thans in het Britsche leger
een brigade van Guards en dit is de eenige
maal geweest, dat de guards den koning,
wierf zij hadden gezworen te zullen dienen,
verrieden. De tijden waren verward. Wil
lem van Oranje marcheerde op naar Londen
en de Scots Guards waarschijnlijk het
meest „protestantsohe" regiment in bet le
ger waren de eerste troepen, die openlijk
naar de invallers overliepen. Jacobus II
vluchtte en Willem van Oranje werd te
Westminster gekroond. De Scots Guards
staken over naar het vasteland om hun
werkelijke carrière als soldaten aan te van-
gen.
Onder Willem begonnen de Scots Guards
een lange reeks van campagnes in de „la
ge landen". In 1695 oogstten zij hun eerste
lauweren bij Namen. Aangevoerd door ko
ning George I vocht het regiment bij Det-
tingen.
Zij vochten bij Alkmaar en Ber
gen.
Gedurende de volgende honderd
jaren waren de Scots Guards voort
durend in actie en gedurende deze
periode kwamen zij vier keer naar
Holland. In 1793 landden zij bij Hel-
levoetsluis, zes jaren later nogmaals,
ditmaal in Noord-Holland. Er werd
bitter gevochten bij Alkmaar, Ber
gen en Egmond aan Zee. In 1809 na
men de Scots Guards deel aan de
mislukte landing op Walcheren, toen
de koorts meer mannen doodde dan
de Fransche musketten. In 1814 leed
het regiment verschrikkelijke verlie
zen bij een aanval op de versterkin
gen van Bergen op Zoom.
In deze verwarde eeuw vochten de Scots
Guards niet alleen in ons land, doch ook in
Amerika en Egypte en onder Wellington
dienden zij tijdens den oorlog in Spanje te
gen Napoleon. Tijdens vele van deze veld
tochten vochten zij zij aan zij met de Neder-
landsche troepen in het vereenigde leger.
Over de geheele wereld hebben de Scots
Guards lauweren geoogst, het laatste gedu
rende den wereldoorlog. Met veel andere
decoraties hebben de Scots Guards voor hun
moed vijf Victoria-kruisen ontvangen.
Allerlei geruchten omtrent de
fraude. Verschillende bestuurs
leden, w.o. de oud-burgemeester
gecompromitteerd?
Dezer dagen maakten wij melding van een
aanzienlijke fraude te Edam, door den bur
gemeester, den heer van Baar, kort na zijn
ambtsaanvaarding ontdekt. Volgens de Tel.
zouden de boeken verbrand zijn, zoodat de
justitie een zeer moeilijke taak beeft.
Het plaatselijk blad de Prov. N.H. Crt.
weerspreekt een en ander en schrijft:
Allerlei verhalen deden reeds de ronde in
de gemeente. Zoo werd beweerd dat niet al
leen de penningmeester, de heer B. Th. E.
schuldig was, doch ook de vroegere voorzit
ter bij de duistere zaak betrokken zou zijn.
Kort geleden nog ging het „nieuws" door
de stad dat oud-burgemeester Kolfschoten
de vorige voorzitter was gehoord en
gearresteerdAnderen willen zeggen, dat
het geheele bestuur, de directeur incluis,
strafbare financieele handelingen had ge
pleegd. Deze en andere oncontroleerbare ge
ruchten vonden bij velen een gewillig oor.
Vooruitloopen op het gerechtelijk vooron
derzoek zou slechts leiden tot het lanceeren
van gissingen en onjuistheden, daar van
bevoegde zijde geen enkele inlichting wordt
verstrekt.
Verwonderlijk was daarom een bericht in
„De Telegraaf", waarin over het tekort wordt
gesproken en wordt vermeld dat hoeken en
bescheiden zoek zijn. De suggestie wordt
gewekt dat deze stukken verbrand zijn en
dientengevolge het werkelijk tekort niet
vast te stellen is.
De reporter van het blad heeft hier zijn
fantasie laten werken (hij schrijft ook re-
vue's, dus zoo vreemd is dit niet). Van bur
gemeester Van Baar heeft hij niets los ge
kregen.
Wij willen hier met nadruk mededeelen
dat de voorstelling als zouden boeken en
bescheiden, door verbranding of anders
zins niet meer te controleeren zijn, absoluut
onjuist is. Wel degelijk heeft de justitie de
beschikking over alle boeken en stukken.
Geenszins is het voorts uitgesloten dat ook
andere personen dan de verdachte in de
zaak betrokken zijn.
Vermoedelijk zal het volle licht over de
fraude eerst ter rechtzitting schijnen. Daar
om blijft het geraden met het werpen van
den eersten steen voorzichtig te zijn.
Gisteren de acte geteekend.
Aan het Britsche departement van han
del te Londen is gisteren de BritschRoe-
meensohe handels- en betalingsovereenkomst
geteekend. De overeenkomst behelst het
verstrekken van een Britsch crediet aan
Roemenië van 5% millioen pond sterling,
en den aankoop door Groot-Brittannië van
200.000 ton Roemeensche tarwe.
Thans ambassadeur te Londen.
De Itallaansohe ambassadeur te Londen,
Grandi, is tot minister van justitie benoemd.
Grandi volgt als zoodanig Solmi op, die
voor benoeming tot Senator aan den Ko
ning is voorgedragen.
Bekneld geraakt en op slag dood.
Gistermiddag omstreeks zes uur is de
chauffeur van een vrachtauto, afkomstig uit
Kerkrade, die te Wijke puin voor wegverbe-
tering had aangevoerd, met het hoofd tus-
sohen een balk en de laadbak bekneld ge
raakt, toen hij over het mechanisme gebo
gen stond, waarmee de bak in schuinen
stand gebracht kon worden en de laadbak
plotseling weer in den verticalen stand te
rug sprong. De man was op slag dood.
Burgemeester overleden als ge
volg van een bomaanslag.
De burgemeester van Hakneu aan de Roe
meensche grens is aan de verwondingen,
die hij Zondag j.L, toen een bom in zijn wo
ning werd geworpen, had opgeloopen, over
leden. In verband met dezen aanslag zijn
reeds twintig verdachten gearresteerd, mee-
rendeels leden van de plaatselijke Hongaar-
sche minderheid. Volgens gewoonlijk goed
ingelichte kringen is bij het door de plaatse
lijke Roemeensche autoriteiten ingestelde
onderzoek vast komen te staan, dat de bom,
waarmede de aanslag is gepleegd, van een
type was, waarmede reeds eerder aanslagen
zijn gepleegd door Hongaarsche terroristen.
De misdaad zou door vier personen zijn ge
pleegd, doch hun identiteit is nog niet vast
gesteld. Men denkt dat enkelen hunner over
de dichtbij gelegen Roetheensche grens heb
ben weten te ontkomen.
Even je haar nat en dan tjoep, allemaal te water!
VRIJDAG 14 JULI 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA.
10.40 VPRO. 11.0012.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek (ca. 8.16 Berichten)..
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Orgelspel.
11.10 Declamatie.
11.30, Esmeralda.
12.00 De Palladians (Om 12.15 Berichten).
12.45 Gramofoonmuziek.
I.05 AVRO-Amusementsorkest.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.15 Causerie „Athene, de Grieksche hoofd,
stad".
2.35 Pianovoordracht.
3.00 Disco-variété.
4.30 Pianovoordracht.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Jack de Vries' Internationals en solistq.
6.00 Orgelspel en zang.
6.28 Berichten.
6.30 Causerie „Memlinc en Brugge".
6.50 Gramofoonmuziek.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Cyclus „Reizen en trekken",
7.23 Berichten ANP,
7.30 Berichten.
7.35 Causerie: „De dichter van het Evange,
11e"
8.00 Zang en piano.
8.30 Lezing over Amerika.
9.00 VARA-orkest.
9.30 RadiotooneeL
9.45 VARA-orkest
10.10 Declamatie.
10.30 Berichten ANP,
10.40 Avondwijding.
II.00 Hobo en piano.
11.30 Jazzmuziek (gr.pl.),
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum U. 301.5 m.
Algemeen Programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek (9.309.45
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Zang met pianobegleldlng en gramofoon
muziek. (In de pauze: Causerie: „Een
woord tot U").
2.00 Gramofoonmuizek,
2.30 Christ. lectuur.
3.00 Kamermuziek en gramofoonmuziek.
5.00 Declamatie.
5.35 Gramofoonmuziek.
6.30 Berichten. Hierna: Voor tuinliefhebbers,
7.00 Berichten.
7.15 Literair halfuur.
7.457.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 NCRV-gemengd koor en orkest.
9.30 Causerie over Aug. Herm. Francke
(1633—1727).
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Orgelconcert.
11,10 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing,
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch van
Morgan S* Roscuc
5.
Maar aan deze vraag verspilde hij nog geen
seconde. Zijn voornaamste gedachte was er een
van blijde dankbaarheid. Eén blik op het ge
laat van het meisje was al dadelijk voldoende
geweest om vast te stellen dat zij inderdaad
de onbekende „beauty" uit het restaurant was.
En het lot was hem, vond hij, wel heel goed
gunstig geweest.
Doch het volgende oogenblik werd die ro
mantische overpeinzing wreed verstoord door
bet bewustzijn hoezeer het meisje zijn hulp
nooidg had. Hij zag, dat zij ineenzakte en
slechts een snelle greep kon verhoeden dat zij
neerviel.
Mijn hemel, u ls gewond! hijgde hfj ont
steld.
Neen, zei ze zwak, alleen wat duizelig...
enkele seconden lag ze bewegenloos tegen
bem aan.
Vlug hing hij de geborduurde tasch om zijn
P°ls, stopte inderhaast den brief in zijn zak
en liet haar langzaam in een half liggende
bouding neerzinken, zoodat haar handen
het trottoir aanraakten. Een moment was
bijna bewusteloos.
Toen het bloed weer naar haar hoofd te-
vuggevloeid was, kwam ze overeind en
bloosde van verlegenheid, terwijl ze hem me
groote oogen aanzag.
Ik voel me nu heusch beter, sprak ze.
Dank u hartelijk... werkelijk het is over. Mag
ik alstublieft...
O' Malley knikte en stak haar de tasch toe.
Kan ik nog iets voor u doen? Een glas
water halen of zooiets? vroeg hij. Ik denk
niet dat u ergens ongerust over hoeft te zijn,
want de kerel kreeg geen tijd om iets uit uw
tasch te halen. Wilt u misschien...?
Zoudt u een taxi voor me willen roepen?
viel ze in. Ik moet...
Ze zweeg abrupt en keek vol angst om
zich heen. Hij volgde haar blik, denkend aan
den man met opgezwollen wang, maar de
straat lag verlaten achter hen.
Alstublieft herhaalde ze, dringend spre
kende roep een taxi en laat me heengaan!
En vlug liep ze al, door hem gevolgd, naar
de hoek van Sixth Avenue. Daar viel het licht
vol op O'Malley's gezicht. Voor het eerst keek
ze hem goed aan en hij zag herkenning dagen
in het diepe blauw van haar oogen. En naast
herkenning las hij een snel-opkomend wan
trouwen in haar blik.
Ik heb u nog niet eens bedankt, zei ze
met eenigszins koele waardigheid, maar ik
apprecieel het buitengewoon dat u zoo moe
dig een vreemde te hulp kwam. En even aar
zelend voegde ze er bij: „Ik begrijp alleen
niet waarom, hoe u juist op dt oogenblik
in de nabijheid was
De voor de hand liggende onuitgesproken
gevolgtrekking hinderde O'Malley en nederig
verontschuldigde hij zich:
Ik moet u wel mijn excuur aanbieden,
dat ik u vanavond in het restaurant zoo zat
aan te staren. Het was niet mijn bedoeling
u te beleedigen. En, als u dit soms mocht
denken, ik volgde u ook niet. Puur toevallig
zag ik u daarnet uit het kantoorgebouw ko
men en merkte op, hoe die man u achterna
liep. Toen volgde ik u natuurlijk!
Het meisje keek hem nogmaals onderzoe
kend aan, hoewel iets vriendelijker en ze had
haar kalmte geheel herwonnen, toen ze ver
der vroeg:
En waarom dat?
Goed psycholoog als hij was, stelde O'Malley
vast, dat er geen zweem van ij delheid achter
die vraag stak, alleen maar de wensch de
juiste beweegreden te vernemen.
Zijn antwoord was dan ook de eenvoudige
waarheid.
U bent een vrouw en verkeerde blijkbaar in
gevaar; dat was mijn eenige gedacht en dat
is toch voldoende motief voor iederen man
om te doen wat ik gedaan heb legde hij uit.
Even ruscte haar blik vol op hem, daarna
zag hij in aar oogen plotseling langs hem
kijken en oplichten en ze riep uit:
O, daar koi t een taxi! Roept u hem
alstublieft even voor mij aan
O'Malley keerde zich mi en hield zijn hand
op. De taxi stopte aan den rand van het
trottoir en hjj opende het portier voor haar.
Ik kan nu niet langer Ht-Ven, zei ze.
maar nogmaals, ik dank u h.-.n.e ijk voor al...
Heusch niet noodig, viel hg in de rede.
het was werkelijk niets bijzonders. Maar
misschien wilt u aangifte doen bjj de politie
en, als ze die schooiers te pakken krijgen,
hebt u mij als getuig: noodig. Mjjn naam is
Terrance O'Malley hij gaf zijn adres op
in de 64th street en voegde er met een soort
verlegen jongensachtigheid aan toe:
Natuurlijk zal het mjj genoegen doen
nog eens iets van u te vernemen.
Hij zag een zweem van een geamuseerde
glimlach over het aantrekkelijke meisjesge
zicht glijden, terwijl ze antwoordde:
Natuurlijk, zoo gauw ik in de gelegen
heid ben.
Daarop -keerde ze zich om, om in te stap
pen, doch wachtte nog een moment en vroeg:
Wilt u den chauffeur zeggen Sixth
Avenue in te rijden?
Hij hielp haar in de taxi en gaf den chauf
feur de verlangde aanwijzing, zich afvragend
waarom ze hem nog niet zooveel vertrouwen
schonk, dat hjj haar adres mocht weten. Het
lag toch vcor de hand, dat ze na de schokken
de gebeurtenissen van zooeven rechtstreeks
naar huis zou gaan! Maar hij slikte zijn
teleurstelling in, sloot het portier, nam zijn
hoed af en stapte achteruit, toen de taxi zich
in beweging zette.
Tot zijn verbazing klonk door het open
portierraampje een zachte stem.
Goeden nacht en nogmaals welbedankt
ridder ui. het sprookje!
Beduusd staarde O'Malley de auto na, die
weldra om den hoek verdween. Hij trilde van
emotie, terwijl hij eindelijk zijn weg naar de
club vervolgde en wreef, diep in gedachten,
zijn pijnlijke knokkels.
In de club gearriveerd, vroeg hij naar zjjn
post, kocht een krant en ging ermee naar de
leeszaal. Op den drempel wilde hij een siga
ret opsteken, stak zijn hand in zijn zak om
zijn kokei te krijgen schrok en trok zijn hand
terug.
Verscheidene seconden staarde hij naar
den brief, dien hij te voorschijn had gehaald.
Het adres waarop zijn oogen rustten luidde
slechts: Ward Barret, Esq. verder niets, geen
straat, geen postzegel. Blijkbaar had het
schrijven persoonlijk bezorgd moeten worden.
De enveloppe was nog dicht.
O'Malley's hart zonk in zijn schoenen. Wat
moest ze wel van hem denken, als ze den brief
miste
HOOFDSTUK III.
Waar een Duitsche p\jp goed voor is.
Het is niet prettig te bemerken, dat men
door een onvergeeflijke vergeetachtigheid,
iets, wat anders een heel mooie herinnering
zou hebben nagelaten, bedorven heeft en
O'Malley had zich zelf wel om de ooren kun
nen slaan, terwijl hij op den brief bleef sta
ren. Hij had geen idee waar het meisje woon
de. De brief was misschien van het grootste
belang voor haar, maar, tenzij zij zijn adres
niet vergeten had en hem schreef, kon hij
hem haar niet terugbezorgen. Het parool was
dus afwachten.
Hij ging in een gemakkelijken stoel zitten
om de heele situatie rustig te overdenken.
Blijkbaar had de man met de pet het meisje
aangevallen op last van den man met de ge
zwollen wang. En het scheen geen poging tot
gewone berooving, tenzij het meisje iets van
buitengewone waarde in haar taschje had,
want anders zou hij haar alleen de tasch ont
rukt hebben en er als de wind vandoor zijn
gegaan, om die op een veilige plaats op zijn
gemak na te snuffelen.
Zou het soms juist om dien brief te doen
zijn geweest?
O'Malley keek weer naar de eenigszins ge
kreukelde enveloppe. Het adres liet een be
schaafd handschrift zien, ook de toevoeging
van dat „Esq" wees er op dat de brief vaji
iemand van opvoeding afkomstig moest zijn.
Verder was het adres niet door een vrouw ge-
schreven, daarvan was hij vrijwel zeker
daar was het schrift niet naar.
Hij stond op, ging naar een van de tele
fooncellen, sloeg in het boek de B op en vond
een lange lijst van W. Barrets. Dat was niets
gedaan zoo kon hij toch den rechten man
niet ontdekken. En zelfs al zou h(j daar in
slagen, dan mocht hij den brief toch niet af
geven voor hij er zeker van was dat het
meisje hem inderdaad bezorgd wou hebben.
Hjj hoopte dus maar, dat ze zich zijn adres
zou herinneren en hem den brief terugvragen.
Dat zou de meest gewenschte oplossing zijn
van het dilemma, want het beteekende dat
hij haar weer zou zien. Het telefoontoestel
vóór hem bracht zijn gedachten op de ge
stoorde inbraak bij de Chesters. Die gingen
nooit voor elven naar bed en het was nu pas
half elf, dus besloot hij nog even naar Long
Island te bellen. Vóór dat hij in dit nieuwe
voorval betrokken was, was zijn geest steeds
vervult geweest van die vreemde worstelino-
in het donker.
N» enkele minuten kwam de verbinding.
Wordt vervolgd.)
