van een Bandfluweeltje
S A M O S
zijn wijn
en
zelf gemaakt
Dan nemen ze een
Van restjes katoen of linnen
Sierlijke voorwerpen,
Zaterdag 15 Juli 1939
Vierde blad
In het haar,
öp het haar,
rond hals en
armen, om
het middel
DRIE GRATIËN UIT HOLLYWOOD
"~r r
De mogelijkheden
Wie &iet waagtwie niet winti
De Grieksche waard schenkt het
edele vocht in kleine glaasjes...
Het Grieksche wijn-eiland Samos wordt
Weinig door vreemdelingen bezocht, door-
Idat het buiten de groote verkeerswegen ligt.
Wanneer een reiziger Samos met zijn ver
blijf vereert, dan is dat meestal een geo
graaf, een historicus of een zoöloog.
De hoofdstad heet Vathy. Men kan deze
plaats inderdaad „stad" noemen; zij be
schikt over verscheidene hotels, waar men
ieen aangenaam en zindelijk onderdak vindt.
Samos is in de eerste plaats bekend om
zijn wijn. Voor den fijnproever is het eiland
dan ook een paradijs: de wijn, die er rijp
wordt, is niet alleen zwaar en edel als alle
Grieksche wijnen, maar hij is ook goedkoop.
Het eiland is ook thans nog buitengewoon
(vruchtbaar. Steeds weer komt de bezoeker
onder de bekoring van den weelderigen
plantengroei; het is een bijzonder genoegen,
door de vette akkers en de bloeiende velden
te wandelen of rond te klimmen over de vele
a'otsen. Als men als vreemdeling voldoende
Grieksch spreekt, kan men zich door de
hartelijke en gastvrije bevolking allerlei in
teressante gebeurtenissen en toestanden la
ten verhalen.
Tot de mooiste plekken van het eiland
behoort het in het Westen gelegen Mara-
rthokampos, dat men per autobus van Kar-
lowasie uit kan bereiken. Een prachtige rit!
Men schudt wel wat heen en weer, als de
zware wagen de bochten wat al te snel
neemt, maar men geniet van schitterende
uitzichten over zee, op heuvels en bosschcn.
In tegenstelling tot streken, waar in den
zomer alles dor en verdroogd is, verheugt
Samos zich ook in den heetsten tijd in ver
koelende winden en verfrisscihende regen
buien. Daardoor is hier ook een gebrek aan
water, daardoor ziet de geheele subtropi
sche flora er zoo frisch en groen uit; daar
om laten rijke kooplieden uit Smyrna zich
hier landhuizen bouwen. Het dorp Mara-
thokampos zelf is een .lustoord.
In de herbergen van Samos schenkt de
waard den wijn in zoo kleine glaasjes, dat
inen de neiging voelt, daartegen bezwaren
in te brengen, maar na het eerste slokje
beseft men, waarom de wijn in zulk een
bescheiden hoeveelheid wordt toegemeten!
Overal wordt muziek gemaakt op de tradi-
tioneele landinstrumenten, want radio is in
dit gezegende oord nog lang niet opper
machtig ende bewoners zijn er des te
gelukkiger om.
Bruids'kapsel
Bandfluweel, de garneering bij uitnemendheid van
dit seizoen!
Hoe komt het toch, dat wij het bandfluweel bij meters
en meters uit de oude doos hebben gehaald? Past het
ouderwetsche garneersel bij onze moderne' jeugd, onze
make-up, onze korte rokken? Och, de meesten onzer heb
ben zich die vraag nauwelijks gesteld, toen zij voor het
eerst, na lange, lange jaren, het glanzende sierlint weer
in de modehuizen terugzagen, evenmin als ze „waarom"
riepen bij het weerzien van zoovele
andere ouderwetsigheden. 't Was
immers alle een verrassing, welke
slechts kreten van bewondering ont
lokte en die overigens direct tot ons
hart sprak door de volstrekt moder
ne wijze, waarop het naar voren
werd gebracht. Géén dacht bijvoorbeeld aan het zedige, ongeblankette
gezichtje van haar oud-tante, toen ze haar neus tegen de ruiten van
de kapperszaak platdrukte om de hoogopgemaakte kapsels te bekij
ken, die toch geïnspireerd waren op de pruiken der voor-vorige ge
neratie! Slechts overwoog ze of de nieuwe coiffure haar, twintigste-
eeuwsche, zou staan en daar had ze het voorloopig druk genoeg mee!
Misschien denken we bij het bandfluweeltje wel even aan vroeger
tijden terug! Menigeen zal immers haar moeder nog gekend hebben met
een zwart of kleurig fluweelen bandje om den hals, ter aanvulling van
het décolleté! Aan dien halsband hing soms een fraai medaillon. We
blijven echter niet lang over't verleden piekeren en bedenken hoe we 't
modesnufje het beste tot ons eigen voordeel kunnen gebruiken! En
zie! dan ontdekken we, dat een bandfluweeltje tientallen mogelijkheden
bezit! We kunnen het in het haar dragen, óp het haar, langs den hals,
rond de armen, om het middel, aan den rokzoomOp deze pagina
illustreeren we verschillende charmante mogelijkheden van het perzik-
zachte, flatteuze materiaal, dat in alle breedten, lengten, in alle mode
kleuren verkrijgbaar is
Links boven doet het fluweel dienst als hoedlint; het hangt, na een
sober gelegden strik in twee slippen af tot op den rug.
Rechts boven ziet onze lezeres een bruidskapsel, met een fluweel
en strik bijeengehouden. Het doet ons denken aan den pruikentijd,
toen de heeren hun witbepoederde krullen in den nek met een klein
strikje versierden.
In het midden van onze pagina tenslotte wordt de indruk van een
geheel avondtoilet door ettelijke meters vrij breed bandfluweel bepaald.
Wellicht komen onze lezeressen niet tot het kanten hoedje, de bruids
coiffure, de galajurken... maar zij kunnen dit zij haar tot troost!
het bekoorlijke bandfluweel ook op „gewone" japonnen en hoofddek
sels naaien: als simpel ceintuurtje op een gebloemd zijdje of om den
bol van een eenvoudigen stroohoed. En men behoeft óók geen bruid te
zijn, om zoo'n klein kinderlijk niemendalletje in het haar te vlechten....
Léontine.
Geruite avondtoiletten zijn nog steeds onweerstaan
baar. Bovenstaande japonnen zijn in pasteltinten uit
gevoerd. Het rechtsche is opvallend door den „school
melsjes"-stijl.
Ge-ajourde servetten, vingerdoekjes, kleedjes en zakdoeken
vormen nog steeds een sierlijke aanwinst voor de linnenkast.
Men gebruikt liefst tamelijk dicht geweven linnen of katoen voor
dit handwerkje, omdat het borduursel dan beter houdt. Het kost
dan wel eenige moeite de draden er uit te trekken, maar het re
sultaat is duurzamer.
Figuur I geeft een aardig motief, dat speciaal voor servet-
randen is ontworpen, mits men het borduurgaren in een vroolijk
afstekende tint neemt. Het is vaak reeds voldoende van boven en
van onderen een draad uit te trekken en twee of drie tusschen-
liggende draden te laten liggen. Verder wijst het patroontje den
weg vanzelf. Men moet vooral de steken niet te stijf aantrekken.
Fig. 2 vertoont een wat ingewikkelder va
riatie, bestemd voor kinderjurkjes of kraag
jes. Deze ajoursteek wordt in twee kleuren
uitgevoerd, terwijl men het garen voor den
middelsten rand wat dikker neemt dan voor
bovep- en onderkant. Op een wit kraagje
bijvoorbeeld met blauwe steken telkens vier
draden opnemen en later door de aldus ont
stane bundeltjes een vuurroode draad „slin
geren".
Het is een eenvoudig, doch secuur werkje,
Wie den slag eenmaal beet heeft, schiet er
echter vlug mee op en kan van allerlei rest
jes fijn katoen of linnen de aardigste voor
werpen maken. Het verdient aanbeveling
kleedje of kraagje eerst geheel af te wer
ken, te zoomen, enz. vóórdat men tot het
Ajouren overgaat.
r
Ethyl Hawortli: gekleed in een avondtoilet van fijne, roseroode
kant, gewerkt op satijn van een iets donkerder tint.
Lupe Velez draagt een echt Mexicaansch costuurn welks vervaar
diging 30 jaar in beslag nam en dat op 5000 getaxeerd wordt
in een scène van „The Girl From Mexicoeen nieuwe RKO Ra
dio film.
Linda Hayes heeft een voorliefde voor deze smaakvolle en simpe
le, moderne jurk.
Loretta Young, de ster der 2Oth
Century-Fox, die in zulk een reeks
van rolprenten triomfen gevierd
heeft, is op een zeer bijzondere, ja
op een bepaald eigenaardige ma
nier „aan de film" gekomen.
De bekende regisseur Mervyn Leroy maak
te eens, nu alweer een jaar of wat geleden,
op het tennisveld kennis met een aardig
meisje, Polly Ann Young geheeten.
Toen hij een half jaar later eens 'n speciaal
meisjestype noodig had, dacht hij terug
aan Polly Ann Young en schreef haar een
briefkaart.
Die werd bezorgd, toen Polly Ann een
reisje naar Europa maakte. Haar jongere
zusje Loretta las de verleidelijke invitatie,
mee te spelen in een film „Naughty but Ni-
ce" („Ondeugend maar lief")filmspe
len, dat was toch wel ongeveer het zaligste
wat ter wereld kon worden gedaan! En nu
kwam die kans voor haar zusje juist, toen
die mijlenver weg was, onbereikbaar ver.
Lorettc Young pakte papier en inkt en
stond net op het punt terug te schrijven,
dat Polly. Anu te Rorue logeerde in Hotel
Zoo-en-zoo, toen ze bedacht, dat dit niets
helpen zou. Want regisseur Mervyn Leroy
zou natuurlijk nooit naar dat adres in Rome
schrijven. Hij zou een ander nemen voor die
rol, want zoo'n film kan niet wachten.
En als ze dan een ander namen, waarom
dan Loretta niet? Zij immers leek heel veel
op haar zusje, méér dan een vreemd meisje
zou doen. Kort en goed: Loretta stak de
briefkaart bij zich en ging naar de studio.
De portier vroeg, wat zij kwam doen, Lo
retta toonde de briefkaart.
Bent U Polly Ann Young? vroeg de
portier.
J-j-j-ja... zei Loretta.
Gaat U door dame! sprak de portier.
Hallo, Miss Young! riep de regisseur,
Leuk, U weer te ontmoe... toen hield hij
op, keek scherp en vroeg: Bent U ziek
geweest?
Ik ben mijn zusje... ik bedoel... ik be
doel... zij is niet hier, ik ben Loretta... hak
kelde de kleine bedriegster. Daarna schepte
zij moed en vertelde alles.
Ik dacht: „Dan nemen ze een ander!"
verklaarde zij.
Zóó begon de filmcarrière van Loretta
1 oung.
