De Brabantsche Brief
n
RADIO
ra/I
jWEHTEILT
DRIE MANNEN
PROGRAMMA
i circusprinses.
OOK U KAN EEN PRACHTIG
.HORLOGE WINNEN MET DEZE
J^ux^Toilet<~Heep ^Prijsvraag
w
Naar het Amerikaansch van
Morgan S« Roscuc
Ulvenhout, 20 Juli 1939
Amico,
Zachtkes ritselt 't
nuuwe tij al over de
wegels. Zongeele blaa;
Ites dwerlen uit de
welige boomkruinen
deur de locht, flieren
over d'eerde, haken
vast in de donkere
meidoornneggen rond
om de bonte, bloeiende
veurhovekes langs
den steenweg.
De kastanjen staan
gebronsd al; nou er,
dan smakt 't zware
blad als 'nen doojen veugel mee gespreide
wieken in den drogen eerde.
'Nen enkele herfstdraad schicht soms al in
de rossere zon; kille nevels daauwen over den
zomeravond.
Langzaam komt 't nuuwe tij aangedreven
langs 't zwirrelend zwerk, dat woeliger veur-
bij den hemel jaagt. Staag komt 't gezegen
over de bronzende lommerdreven van 't bosch
over de geelende velden mee vezelend gerucht
door 't ïijpende koren.
't Nuuwe tij, 't brandt z'n avondlicht in
de kerkramen, die vlammen lijk zonnevuur in
den stillen avond op 't land. Ja, 'n nuuw
schoon tij huivert al schuchter over den
buiten.
'k Zie 't geren komen! Want daar zijn gin
schoondere maanden, dan die van den Na
zomer, van den saffranen Herfst, die nou al,
mee zoo'n enkel kantelend blaaike komt aan-
ge-.verreld, lijk 'n flierend kapelleke, deur de
zondoorzeefde dreef. Daar is gin schoonder
tü dan deus, dat binnengevaren komt op
peerse en gouwen avondluchten, die glanzen
over 't kleurend geboomt, waaruit de kante
lende, zwermende goudkapellen flieren, glij-
end en dansend op 't pittiger windeke, waarop
de late zomerzon heur stofgoud poeiert. Ik
weet nie sjecuur of 't op 'n ander zoo is,
maar wel weet ik: 't Herfsttij is zoo eigen
mee den Brabantschen buiten.
Als hier den gouwen vemel van 't rosse
zonnelicht den bonten buiten overstuift,
-bont van licht in z'n donkere bosschen en
witte, mulle zandwegels; bont van kleur in
zijnen peersen gloed van de bloeienden hei en
in zijn blonde korenvelden; bont van stem
ming in zijn kathedrale dreven en leutige
dorpkes, als hier den amberen wemel van
't tintelend zonnelicht den bonten buiten over
stuift, dan zijn onze contreien van 'n eigen
schoonheid, die 'k ieverans elders mis.
En als 't de zwadderende, lage regenlochten
zijn, die dicht over de boomtoppen zwieren,
zullen waterpeerls in de donkere bosschen
flonkeren lijk druppen van den dag; de bosch
pias blank te spiegelen ligt in den stillen
donker, dik om te snijen, den dreinenden dag
over de wije, verzopen akkers kwijnt in den
weemoed van 'nen Allerzielen, dan, ook
dan zijn onze contreien van 'n eigen schoon
heid, waarbuiten ik nie leven "kan, maar die
'k ieverans mis!
Ja, 'n nuuw, schoon tij huivert al schuch
ter over den buiten. En ik proef 't uit den
zilten westenwind. En ik voel dat, als de
klamme avonden plekken aan m'n vel. En
ik ruuk 't uit de geuren van den boschbojem,
waarin 't vroegrijpe blad ligt te vergaan. En
ik hoor 't uit de stilte, want de meeste veu-
geltjes zwijgen al; den koekoek roept anders
zijnen echo deur 't krakensstille bosch. Kra-
kensstil, ja, als 'n rooi eikenblad deur den
kruin omlaag ritselt; als dooi hout uit 't ge
boomte valt; eekers langs de stammen kret-
sen. Zoo voel ik 't nuuwe tij over m'n ziele-
ment daauwen, lijk den avond over 't gewas,
wiens okseltjes gaan volstaan mee 't kostelijk
koele sap dat van den hemel waait.
Maar genogt.
Daar is veur droomen, veur smorend pein
zen nog ginnen tijd. En daar staat nog zoo
iets veur de deur! Den graanoogst volgende
maand! Mee den rog heb ik al laten beginnen
Kan den stoppelakker rap geploegd worden
en ingezaaid veur de z.g. groenbemesting.
Zoo draait ons bedrijf mee den gank van 't
jaar steeds mee, zoo sjecuur als onze trouwe
steertklok, waarop zon en maan, uren en
maanden zoo volgzaam en precies meevertel-
len in de wisselingen der groote Schepping,
Gods horloge, dat onberispelijke mekaniek
van zonnestelsels, eb-en-vloed, jaargetijen en
e dingen waarvan wij nog heelegéAr gin be
sef hebben...!
Maar zoo, wil ik zeggen, brengen de
tijen eigens onzen arbeid mee, waarnaar wij
nooit hoeven te zoeken!
Nen zegen ampart in 't menschenleven
LH. eigens brengt ons 't werk thuis;
aan ons om er, mee zweet en wat goeie zor
gen, van te maken wat er van te maken is!
Hah! - den boerenstiel ir iets schoons! Als
ge zoo doende zijt in den stillen akker, klaau-
v.ende in den goeien eerde naar de kustelijke
viucht van oewen arbeid; en den zwarten
grond koekt aan oew knuisten, klonkert aan
oew armen, den warmen eerdegeur zuigt ge
j diep in oew longen en 'n zacht zomerwindeke
kroezelt kitsig deur oewen stoppelbaard; den
geur van 't koren waait dan over den akker
soms als 'n belofte van spoedigen, goeien
oogst, dan voelt ge, dat den Grooten Werk
meester dichtenbije is. 't Is dan, dat ge mee
de akkervruchten in oew moeibevende handen,
zwart als den eerde, efkens oew oogen toe
knijpt en, mee oew knieën in den zachten
grond, dankt, stillekes dankt. Dankt veur het
schoone leven, veur den zwaren arbeid, veur
den zegen op oew stukske eerde, waarop ge
rentmeesteren meugt om er eenmaal mis
schien den Hemel mee te meugen verdienen!
Zóó den arbeid verstaan, amico, is ie 'n wel
van helderpeerlend leven, dat ge peilen kunt
tot op den diepen, donkeren bojem. En gin
grooter deugd, dan 't leven begrijpen, zoogoed
als er gin ellendiger leed is dan den zenuuw-
wetenden twijfel aan oew eigen bestaan, aan
heel de weareld, aan... God. 't Leed van deze
troebele tijen toch, waarin zooveel menschelijk
onrecht zegeviert, dat 't menschdom twijfelt
aan de eigenste Schépping waarin 't leeft.
Hah! den boerenstiel 'is 'nen schoonen
stiel.
Maar ge mot me daarmee nie verkeerd
verstaan. Onzen mulder die mijn koren ver
maalt, den Fielp die er dan brood van bakt,
deus goeie kwiebussen hebben evengoed hun
taak van God en veur den evennoste. Eiken
arbeid, eerlijk als goud gedaan, schenkt die
oogenblikken, dat ge mee de vruchten van
dieën arbeid in oew moeibevende handen,
efkes d'oogen toedoet...!
Als ik wel 'ns op den meulen was, daar 't
ende van ons dorp, en ik zag over de stille,
zonbeschenen velden rondomme; 'k zag gun-
derwijd 't pluimende koren gegarfd staan in
rijen en rijen ën nog weer rijen over den gelen
stoppelakker, die wijd verloren liep in 'nen
witten glorie van zonnewemel, reikende tot
Baby als
den strakken zomerhemel; 'k zag gunderwijd
m'n runders tot den buik in de koele Mark
staan; bezijen den donkeren boschkant; ik
zag den mulder zijn blinke duiven op mijn
eigen hoogte daar zweven teugen 't hemel-
blaauw; en ik hoorde boven me 't gekraak
van den zwaren wieken-as, 't geklepper van
de wiekzeilen deur de zomermiddagstilte; 'k
zag daar, verderop, onzen ranken kerktoren
blinken in den witten zonnegloei; en ik rook
den zachten moutgeur van den kostelijken
blom hier gemalen, dan kwam over de fluiste
ring van 't stille zonneland rond den kner-
senden meulen, weer den grooten, geheimzin-
nigen Werkmeester dichtenbije en 't windeke
mokte m'n oogen nat. Ook hier...! Bij den
mulder, die daar zwijgend de leer afgong,
onder 'nen zak mee honderd kilo terweblom.
Ik wil maar zeggen: allen arbe'd, mits eer
lijk als goud, is zoo schoon als den boeren
stiel.
Eerlijk als Goud. Mja!
Oemja!
Ge wit wel, wa'k zeggen wil, amico.
Daës nie den arbeid van den streber, die
iedereen omlaag trapt, om eigens „hooger"
te schijnen.
Eerlijk als Goud. Da's nie den arbeid van
den geldpatser, die over lijken gaat.
Eerlijk als Goud. Da's nie den arbeid van
den Roofridder, die streber en patser tegelijk
is.
Eerlijk als Goud. Da's den arbeid dien ge
veur oew eigen, veur de menschen en veur
God verantwoorden kunt, al blijft ge zoo arm
als de mieren!
Eerlijk als Goud, Da'n den arbeid waarnaar
den grooten Werkmeester soms komt zien;
da's den arbeid waarop ge zoo lekker slaapt
als 'n moegespuld kind. Als 'n blom, die teu
gen den zonsondergank heuren kelk toedoet.
Laten we eerlijk zijn: daar wordt weinig
arbeid-eerlijk-als-goud gedaan»
En toch wierd meer gezien naar den
gouwen standaard van zulken arbeid eigens
Elke week stellen wij 30 fraaie Zwitserse dames-
of heren-horloges beschikbaar voor de verbruikers
van Lux Toilet Zeep. de ongeëvenaarde toiletzeep,
die „vermoeide huid" voorkomt.
Al wat U te doen heeft is het volgende:
Beschrijf in hoogstens 30 woorden Uw ervaring over
Lux Toilet Zeep voor de verzorging van het gelaat.
Frankeer Uw inzending als brief en vermeld duidelijk
Uw naam en adres. Adresseer aan: Lux Toilet Zeep
prijsvraag, postbus No. 7, Rotterdam en voeg bij
Uw inzending drie buitenomslagen van Lux Toilet
Zeep. U kan zo vaak inzenden als U wil, indien
U bij elke inzending 3 omslagen voegt. Op de
uitslag is geen beroep mogelijk en briefwisseling
hierover kan niet worden gevoerd. Alle inzen
dingen worden ons eigendom en kunnen door
ons naar goeddunken worden gebruikt.
s
LUX TOILET ZEEP
TEGEN VERMOEIDE HUID
LTS. 179* 02 SOA
en minder naar 't zilveren loon, den mensch
kréég dan, waar ie zoo amechtig naar streeft:
Geluk!
Want neeë: den Streber vindt nooit geluk,
daar boven al die vertrapten. Want als le
„boven is, dan mot ie opnuuw gaan streben,
omdat er altij weer hoogere geplotsten zijn.
Want neeë: den geldpatser vindt nooit geluk
mee z'n zakken goud, want hij wit nie hóe rap
ie mee Ijn geld z'n gezondheid zal verdoen,
aan... nouja, ge wit genogt.
Want neeë: den roofridder vindt nooit geluk
na 'n leven van roofridderij. En als ge 'r aan
twijfelt, zie dan maar 'ns in de bleeke tronie
van zoo'nen straffeloozen misdadiger!
't Geluk is veur den arbeider, die 's avonds
den moeien kop ter ruste legt als 'n moege
spuld kind dat doet.
En die 't nie gelooft... nou, die doet zynen
arbeid dan maar oneerlijk en werkt z'n eigen
tenende in de Hel.
Maar beter kan ie 'ns gaan afzien 't rijpe
landschap van deus tij in de zonovergoten
stilte, daar onder den blaauwen zomerhemel,
waarin 'nen zwerm blanke duiven wiekt naar
den blinkende kerktoren. En dan den mulder
helpen mee de zakken blom van honderd kilo,
dieën overdaad van kostelijk voedsel, gegroeid
in 't stille landschap rond den meulen, wiens
malende wieken schaduwen en schaduwen,
den heelen zomer, over 't rijpend koren...!
Mee deuzen raad schei 'k er af, ik gaai den
rog binnenrijen, amico! Ge wit: druk tij!
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gih horke minder van oewen
t.a.v.
DRfi.
ZONDAG 23 JULI 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.55 VARA. 12.00 AVRO, 5.00 VARA. 6.30
VPRO. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwhalfuur.
9.35 Gramofoonmuziek.
9.59 Berichten.
10.00 Declamatie.
10.20 VARA-orkest (opn.).
11.00 De Kilima Hawaiians, VARA-Kinder-
koortjes „De Krekels" en „De Merels" en
orgelspel.
12.00 AVRO-Amusementsorkest en solist.
12.50 Gramofoonmuziek met toelichting.
I.30 Causerie „Wat er in Indië gebeurt".
2.00 Boekbespreking.
2.30 Zwolsch Mannenkoor.
3.00 AVRO-Dance-Band.
3.30 Omroeporkest en soliste.
4.15 Reportages.
5.00 Gemengde Zangvereeniging „Sempre
Crescendo" en gramofoonmuziek.
5.30 Esmeralda (opn.).
6.00 Sportpraatje.
6.15 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek.
6.30 Reportage.
7.00 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
8.00 Berichten ANP, Radiojournaal, mede-
deelingen.
8.20 Residentie-orkest en soliste.
9.15 Interview.
9.30 AVRO-Musette-orkest, vocaal duo en
soliste.
9.15 Interview.
9.30 AVRO-Musette-orkest, vocaal duo en
soliste.
10.30 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP, Gramofoonmuziek.
11.1512.00 Renova-septet.
Hilversum n. 301.5 m.
8.30 NCRV. 9.30 KRO. 5.00 NCRV. 7.45
11.15 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gezongen H. Mis.
10.45 Gramofoonmuziek.
12.15 Causerie „Naar de kampen".
12.35 Gramofoonmuziek.
1.00 Literaire causerie.
I.20 KRp-orkest.
2.00 Vragenbeantwoording.
2.45 Gramofoonmuziek.
4.30 Ziekenhalfuurtje.
4.555.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Gereformeerde Kerkdienst. Hierna: Ge
wijde muziek (gr.pl.).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 KRO-orkest en solisten (9.009.15 Gra
mofoonmuziek).
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Rococo-octet en gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.15 Esperantonieuws.
MAANDAG 24 JULI 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
Algemeen Programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Orgelspel.
Ca. 8.15 Berichten. Hierna: Gramofoonmuz.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Jetty Cantor. (Ca. 11.05 en
11.50 Declamatie en om 12.15 Berichten).
12.30 AVRO-Amusementsorkest en solist.
I.45 Het Sylvestre trio.
2.30 Declamatie.
3.00 AVRO-Aeolianorkest (opn.).
4.00 Pianovoordracht.
4.30 Disco-causerie.
5.30 Het Omroeporkest.
6.15 De Twilight Serenaders. (Om 6.28 Ber.)
7.00 Zang en piano.
7.30 Literaire causerie.
7.507.57 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, hierna: Gramofoonmuz.
9.10 Radiotooneel.
9.45 Het Omroeporkest.
10.30 AVRO-Dance-Band.
II.00 Berichten ANP, hierna: Ensemble
Francis Keth.
11,4512.00 Orgelspel (opn.).
Hilversum n. 301.5 m.
NCRV-uitzending.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9309.45
Geluk wenschen
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. lectuur.
12.00 Berichten.
12.15 Amsterdamsch Salonorkest en gramo
foonmuziek.
I.45 Zang met planobegeleiding en gramo-
fonomuziek.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
3.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15 Kinderuur.
6.15 Gramofoonmuziek, hierna: Berichten.
6.30 Vragenuurtje. (7.007.15 Berichten).
7.35 Gramofoonmuziek.
7.407.55 Toespraak over het Generaal Appèl.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Protestantsche Gemengde Zangvereeni
ging „Kerkkoor Excelsior" en gramofoon
muziek.
9.00 Causerie „De tentoonstelling „100 jaar
Fransche beeldhouwkunst" te Amsterdam".
9.30 Carillonbespeling.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Vioolvoordracht met pianobegeleiding
en gramofoonmuziek.
II.05 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
FEUILLETON.
13.
Terry begon ze, dit is een vreese-
lijke geschiedenis. Je moet het me niet kwa-
Hjk nemen dat ik je vroeg om te komen en
het mij vergeven als ik genoodzaakt ben 'n
beetje ongastvrij te zijn. Ik weet haast niet
tot wien ik me wenden moet. Ik heb iemand
noodig om me kracht en moed te geven.
Daarom drong ik er op aan dat jij komen
zou. Mijn vader is zoo ongeveer buiten zich
zelf. Zie je, hij had zoowat honderdduizend
dollars in die kleine brandkast. Hij heeft en
kele erg speculatieve fondsen of zooiets en
hij had dat geld broodnoodip voor dekking of
zooiets van dien aard. Nu hij het kwijt is, al
zou het zelfs maar tijdelijk zijn, is hij bijna
krankzinnig van opwinding en zenuwachtig
heid. Hij zegt, dat hij geruïneerd is, Terry!
Lieve deugd, Louise, zoo erg kan het toch
n'et zijn! Weet je het zeker? Hy moet toch
U'iddelen hebben om het hoofd boven water te
kouden tot dat geld terug is. Hoe zit het met
Schenk?
Louise schudde bedroefd het hoofd, haar ge
zicht angstig en verdrietig.
Ik heb van die dingen niet veel verstand.
Z('i ze, maar hij schijnt van meening te
Wet b°esbanci wanhopig is. Ik weet
2e keerde zich om, om den roep van een
vrouwestem uit het huis te beantwoorden.
0en drukte ze zijn arm.
Ik moet gaan, Terry. Vergeef me. En
luister. Ik zou graag willen dat je bleef lun
chen. Mijn tante komt met den trein van twee
uur. Als ze er is, rijdt ik haar naar de stad om
een boodschap voor mijn vader te doen. Ik zou
het prettig vinden als je met me naar de stad
terugreed, dan kan ik je vertellen wat er te
vertellen is. Nu gaat dat slecht. Maar het feit
alleen dat je hier bent, helpt me meer dan je
weet. O ja, er is hier een detective, die met
je wilde praten. Ik heb hem gezegd, dat je
vandaag over zou komen en hij wacht op je in
de bibliotheek. Ga naar hem toe en vertel hem
alles wat je weet.
Met een glimlach tot afscheid, onbewust
pathetisch in haar poging om dapper te z(jn
liet ze hem alleen en haastte zich naar het huis.
O'Malley vond een detective van het New
Yorksche hoofdbureau in de bibliotheek heen
en weer loopen. Hij stelde zich voor en vertelde
den politieman alles wat hij van den inbraak
Zondagnacht wist. Toen hij ermee klaar was,
knikte de detective en bedankte hem.
Bent u zelf al tot eenige gevolgtrekking
gekomen, mr. O'Malley? vroeg hjj eens
klaps.
O'Malley dacht even na.
Tot niets positiefs, gaf hij ten antwoord
en buitendien zou ik liever niets zeggen.
De man grinnikte.
U denkt dat het licht dat u zag en die
geluiden misschien het gevolg van uw val
waren, toen u tegen dien stoel in de hall op
botste? vroeg hy.
O'Malley schudde het hoofd, eveneens met
een grijnslach.
En u zag niemand beneden in de gang,
toen u de trap afkwam hè? vervolgde de
politiebeambte.
Niets gezien en niets gehoord was het
bescheid.
Mooi, dank u zeer mijnheer.
Toen de gong luidde voor de lunch, kwam
Louise naar de bibliotheek, waar O'Malley zich
geïnstalleerd had. De detective was verdwe
nen en ze zag hoe haar gast de afmetingen van
het vertrek bestudeerde; hij liep, verdiept in
zyn waarnemingen, den afstand van de hall tot
de brandkast en van de brandkast naar het
venster. Hij had iedere bijzonderheid van de in
braak van Zondagnacht, voor zoover hij daar
van getuige was geweest, goed in zijn geheu
gen gegrift en zijn levendige herinnering en in
tuïtie hadden tot een ontstellende conclusie
geleid.
Even voor hij dien nacht de bibliotheek bin
nenging, had hij een gefluister gehoord. Het
was van den anderen kant der bibliotheekdeur
gekomen en binnen enkele seconden gevolgd
door een slag en een zwaren val. Deze hadden
meer van veraf geklonken, bijna van het einde
van het vertrek, dus van ergens tusschen de
brandkast en het venster een afstand van
een meter of negen. Zeker was het lichtschijnsel
uit die richting gekomen. Toen, bijna zonder
een seconde tusschenpoos, was hij de biblio
theek binnengestormd om tegen Schenk op te
botsen, geen halve meter van de deur af!
De conclusie lag voor de hand. Iemand had
een harde klap of stoot gegeven. Aan het eind
van de bibliotheek was iemand neergevallen.
Dat wilde dus zeggen dat er drie personen in
het vertrek waren geweest, toen hy binnen
kwam en niet twee. Vermoedelijk waren de
andere twee allebei mannen geweest en waren
zij door de openslaande deur gevlucht, terwijl
hij met Schenk worstelde. En het was Schenk,
van wien dat onverstaanbaar gefluister af
komstig was geweest.
O'Malley was overtuigd, dat hij voldoende
bewijs had om Schenk te verdenken meer van
de gebeurtenissen van dien nacht te weten dan
hij had verteld. De aanvechting om zyn ont
dekking aan Louise mee te deelen werd hem
haast te machtig. Haar bezorgd, verdrietig ge
zicht toen za binnenkwam, hield hem hiervan
terug.
Chester voelde zich niet in staat zijn kamer
te verlaten, zoodat Louise en O'Malley alleen
waren bij de lunch. Maar door de aanwezigheid
van bedienden waren ze gedwongen zich tot
een oppervlakkige conversatie te beperken en
de inbraak angstvallig buiten hun gesprek te
houden.
Ze zaten nog aan tafel toen Chesters zuster
arriveerde. Haar nicht nam haar mee naar
boven en bleef daar, ook toen een van de be
dienden even na twee uur een kleine twoseater
voor de deur reed. Pas een half uur later kwam
Louise beneden en deelde O'Malley mee dat ze
klaar was om te vertrekken.
Het eerste gedeelte van den rit naar de stad
voerde hen langs goede wegen, waar bijna
geen verkeer was. Toen ze het dorp achter zich
hadden, nam hij het stuurrad en kwam Louis
naast hem zitten.
Terry, begon ze al gauw, ik ben in een af
schuwelijke positie. Ik weet niet wat ik doen
moet. En ik heb je raad noodig. Ik ga je iets
vertellen, waar ik nog nooit met iemand anders
over heb gesproken. Ik moet het wel, het is
niet gemakkelijk, dat begrijp je zeker?
O'Malley knikte.
Begin maar Louise. Alles wat je me ver
telt is veilig bij me zoolang als je wenscht dat
ik het voor me houd.
Louise staarde met nietsziende oogen voor
zich uit; ze merkte zelfs niet dat een losge
waaide lok haar fijn gelaat streelde. Na een
oogenblik zuchtte ze diep en wendde zich weer
naar hem toe.
Zie je, hernam ze, eens heb ik heel veel
van een man gehouden, Terry. Hij beteekende
alles voor me. En hij liet me in den steek.
Louise! Dat kan ik eenvoudig niet ge-
looven.
Toch is het zoo, bevestigde ze toonloos.
Hij had natuurlijk een reden. In mijn oogen
moet die voldoende zijn geweest. Maar ik...
Ze zweeg abrupt en keerde zich van hem af.
Zijn vader was een speculant, ging ze na
enkele oogenblikken verder. Hij stond in zake
lijke relatie met myn vader; ze waren goede
kennissen. Toen verloor de vader van den man
van wien ik hield plotseling alles; hij ging
failliet en stierf een paar dagen later aan een
hartverlamming het gevolg van de emoties
die hy had doorstaan. Er liepen geruchten dat
mijn vader en twee andere zakenlui hem bedro
gen en geruïneerd hadden om zichzelf te ver
rijken,
Louise zuchtte. Vermoedelijk waren die
geruchten overdreven, vervolgde ze, maar een
grond van waarheid was er ongetwijfeld in. En
het was misschien vanzelfsprekend dat zijn
zoon onze verloving verbrak. Sedert dien heb
ik hem niet weergezien, maar hij is nu zelf een
man van beteekenis en invloed in Wall Street,
Terry, vader houdt bij hoog en laag vol dat hij
méér weet van deze inbraak; dat hij op de
hoogte was van de hachelijke positie waarin
mijn vader verkeert en op het juiste moment
heeft toegeslagen om wraak te nemen. Vader
heeft natuurlijk geen bewijs, maar hij is er
absoluut van overtuigd. De kwestie is dat
vader dat geld noodig had om voldoende dek
king te geven. Zonder dat is hij practisch ge
sproken verloren, zegt hij.
Waarom denkt je vader...
Hij moet, voor het gelukken van een trans
actie bepaalde fondsen hebben en hij heeft ont
dekt dat mijn dat die man ze heeft opge
kocht. En Terry, het was zoo'n eigenaardige
inbraak. De man die de brandkast opende wist
dat de effecten zich daarin bevonden. En hij
had de combinatie van het slot.
Kende kende die man die dan?
Vader zegt dat hy niet begrijpt hoe hij er
aan gekomen is, tenzij iemand hier in huis het
hem verraden heeft. Maar zoover hy weet was
de combinatie aan niemand bekend. Je weet
dat hij het de politie vertelde toen wjj Maan
dagmorgen allen ondervraagd werden. O Terry,
ik ben doodsbang dat myn vader de hand aan'
zichzelf zal slaan. Je hebt gewoon geen idee in
wat voor toestand hy verkeert.
Toch snap ik niet hoe iemand de combina
tie aan dien man kan hebben meegedeeld, hield
O'Malley aan.
In ieder geval moet iemand er achter zijn
gekomen.
Haar zelfbeheersching liet haar opeens in
den steek. Ze stak met een smeekend gebaar
haar hand naar hem uit.
(Wordt vervolc/d.)
