Duitsche vliegtuigen
boven den Theemsmond
:n
olifant,
DRIE MANNEN
MANNIN
Duitschland ontdekt
nieuwe grondstoffenbron
Roemenen door Duitschers
geboycot
De staat gedagvaard
Radioprogramma
't
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
Keizer Wilhelm noemde
de Engelschen uilskuikens
Munitie in
bomvrije grotten
Zes verdachten opgesloten
Goudkapers voor
het gerecht
feuilleton.
Morgan S» Roscue
87.
Iedere morgen werden de slaven gehaald om
aan het werk te gaan en Iedere dag bleef Tar-
zan alleen achter, aan de ketting gelegd als
een wild dier. Onvrijheid van elk soort was een
straf voor den koning der jungle, om aan de
ketting te liggen was een marteling. Maar hjj
liet niets blijken van de geestelijke ellende, die
hij had te verduren. Onder zijn kalm uiterlijk
verborg hij echter met moeite zijn woede over
de ruwe behandeling door de slavendrijvers. En
dit optreden werd nog wreder, nadat drie sla
ven kans gezien hadden te ontvluchten. Op
zekere avond kwam een officier met enkele sol
daten naar de slavenafdeeling en riep Valthor.
Toen de edelman naar voren trad, hield de of
ficier een ijzeren ring aan een ketting omhoog.
,,Ik heb een presentje voor je", zei hij sarcas
tisch. De moedige Valthor bleef onbewogen toen
de man de ring om zijn hals vastmaakte en
zijn ketting aan een paal bond, vlak bij die van
Tarzan. „Waarom doet de grote Phoros mij
deze eer aan?" vroeg de edelman. „Het is
Phoros niet, maar Menofra. Zij regeert nu",
antwoordde de officier", en ze heeft bevolen,
dat U en dien wildeman morgen in de arena
zullen sterven, vertrapt en vermorzeld door een
wilden olifant!"
Een interview met den ex-keizer
na 31 jaar gepubliceerd.
De „New York Times" heeft thans na 31
jaar, een interview gepubliceerd, dat een
speciale correspondent van dit blad in 1908
had met den toenmaligen Duitschen keizer
en dat toen op verzoek van het Duitsche de
partement van buitenlandsche zaken en te
vens van president Theodore Roosevelt niet
geplaatst werd. In dit interview liet de kei
zer zich uiterst vijandig uit jegens Japan en
betitelde hij de Engelschen om hun bondge
nootschap met Japan als uilskuikens.
Britsche luchtmacht zeer waak
zaam.
De „Daily Mail" schrijft, da» de Brit
sche luchtmacht groote waakzaam
heid betracht aan de Oostkust van
Engeland, aangezien het de laatste
weken herhaaldelijk is voorgeko
men, dat Duitsche militaire vliegtui
gen, alleen of in formatie op groote
hoogte vliegend, Engeland tot op
minder dan drie mijl de toege
stane limiet naderen. Zij vlogen
o.a. over de mond van de Theems en
van de Humber.
Ex-Keizer Wilhelm.
Volgens den keizer vormde Japan
als zoodanig geen gevaar, maar wel
een Japan aan het hoofd van een
geconsolideerd Azië, zoodat hij het
verstandig achtte, wanneer de blan
ken er naar zouden streven Azië te
gen zichzelf te verdeelen en Japan
te verhinderen China op te slokken.
De keizer betreurde het, dat de Russisch-
Japansche oorlog niet in een nederlaag van
Japan was geëindigd en hij achtte het de
taak van Duitschland en de Vereenigde Sta
ten om Japan te stuiten.
Cellulose van Roemeensche wilgen.
Duitschland meent een „onuitputtelijke"
bron van grondstoffen voor zijn celluiose-
industrie gevonden te hebben. Profiteerende
van het. onlangs gesloten handelsverdrag
met Roemenië, hoopt het de exploitatierech
ten te verkrijgen, over het uitgestrekte moe
rasgebied in de Donaudelta, aldus de „B. Z.
am Mittag".
Tachtig procent van dit gebied is bedekt
met riet en wilgen, welke een ideaal mate
riaal zouden vormen voor de vervaardiging
van cellulose. Een groep Duitsche deskundi
gen is reeds ter plaatse om de mogelijkheden
na te gaan. De Nationale Bank van Roe
menië gelooft, dat daar jaarlijks minstens
twee millioen ton riet en wilgen kan worden
verzameld. Het drassige gebied levert even
wel groote moeilijkheden op voOr het ver
voer.
Een plan van de Egyptische re-
geering.
De Egyptische regeering heeft besloten
grotten, welke den krachtigsten bommen
kunnen weerstaan, in gebruik te nemen voor
het opslaan van wapenen en munitie in oor
logstijd. Tusschen Maasara nabij Caïro en
een plek waar de grotten gelegen zijn is een
spoorlijn aangelegd, welke uitsluitend voor
het vervoer van munitie gebruikt wordt en
deze week formeel aan het ministerie van
defensie zal worden overgedragen. De spoor
lijn is slechts 6.5 km. lang, maar de grotten
strekken zich uit tot Suez, een afstand van
bijna 100 km. Sommige van deze grotten zijn
luchtgekoeld en electrisch verlicht.
Duitschland is bezig zich een
vrije zone te scheppen aan het
Bega-kanaal.
Leidende Roemenen te Timissoara, de
hoofdstad van de aan Hongarije grenzen
de Z.W. Roemeensche provincie, hebben
aan de regeering een petitie van honderd
bladzijden gezonden, waarin verklaard
wordt, dat hel economische leven der Roe
menen in deze provincie langzaam ver
nietigd wordt door de Duitschers, die daar
de relatieve meerderheid hebben. In de pe
titie, waarin bij de regeering op onmiddel
lijke maatregelen wordt aangedrongen,
wordt gezegd, dat de Roemenen en andere
deelen der bevolking voortdurend geboycot
worden, daar de Duitschers van hun leiders
order hebben gekregen, geen handel te
drijven met niet-Duitschers.
Timisoara is onlangs het algemee-
ne hoofdkwartier geworden van de
activiteit der Duitsche minderheid
in geheel Roemenië, van waaruit
orders worden gegeven aan de ver
schillende minderhedenorganisaties,
die geheel op nationaal-socialisti-
sche leest zijn geschoeid en zelfs
afdeelingen S.A. en S.S. hebben.
De Duitschers, die geen lid zijn van de
nazi-organisaties, worden eveneens stelsel
matig geboycot.
Intusschen hebben de Roemeensche auto
riteiten besloten, niet toe te staan, dat
Duitschland doorgaat met zijn plan, een
vrije zone te scheppen aan het Bega-ka
naal, dat over Timisoara naar Hongarije
loopt en uitmondt in de rivier Tissza nabij
de samenvloeiing met de Donau, en dat
aanzienlijke strategische militaire beteeke-
nis heeft en spoedig onder volkomen Duit
sche controle zou kunnen komen. Men
meent te weten, dat een der factoren, die
tot dit besluit van Roemenië hebben ge
leid, is het bestaan van verdedigingswer
ken nabij het Kanaal.
President van de Haagsche recht
bank verklaart zich onbevoegd
van de zaak kennis te nemen.
Vorige week heeft de coöperatieve auto
busonderneming C.A.R. in kort geding den
Nederlandschen Staat voor den president
van de Haagsche rechtbank gedagvaard-,
omdat naar de meening van eischeres de po
litie onrechtmatig een autobus van haar in
beslag heeft genomen. Deze inbeslagneming
stond in verband met een overtreding van
het R.A.P., (Reglement Autovervoer Perso
nen) welke naar de meening van de poli
tie, de C.A.R. zou hebben gepleegd.
De C.A.R. beweerde bij monde van haar
raadsman, Mr. Noten te Amsterdam even
wel, dat het hier een zuiver eigen gebruik
van de coöperatieve vereeniging van de
autobus betrof, hetwelk niet onder de bepa
lingen van het R.A.P. valt.
De vereeniging een camouflage.
Hiertegenover stelde de raadsman van
den staat, jhr. mr. G. W. van der Does, dat
de heele constructie met de coöperatieve
vereeniging een camouflage was, doch bo
vendien, dat de president niet bevoegd is
van het geschil kennis te nemen, daar het
wetboek van strafvordering uitdrukkelijk in
art. 103 regelt, hoe men tegen een in beslag
neming een bezwaarschrift moet indienen.
De president, gisteren vonnis wijzend,
heeft zich met het standpunt van den
ötaat vereenigd en zich onbevoegd verklaard
van het geschil kennis te nemen.
Wegens diefstal of heling
motorrijwielen.
van
Waren Maandag reeds twee verdachten
door de politie van het bureau Leidsche-
plein te Amsterdam terzake van diefstal van
moterrijwielen aangehouden, thans zijn op
dit bureau nog vier mannen, verdacht van
diefstal of heling van een aantal motorfiet
sen ingesloten.
Bij huiszoeking zijn vijf motorfietsen te
ruggevonden.
De zes verdachten zullen voor den officier
van Justitie worden geleid.
De inbraak bij den goudsmid te
Apeldoorn.
De rechtbank te Zutfen heeft gisteren uit
spraak gedaan in de zaak tegen de arbei
ders E. van D. en R. van H., beiden uit
Apeldoorn, die de vorige week terecht had
den gestaan wegens diefstal en medeplich
tigheid aan diefstal. Het betreft hier de in
braak in den goudsmidwinkel van E. van
de Kamp te Apeldoorn. De mannen hadden
een straatklinker door de étalageruit ge
worpen en een tableau met gouden ringen,
ter waarde van ongeveer vierhonderd gul
den gestolen. Van D. 'werd wegens diefstal
veroordeeld tot anderhalf jaar gevangenis
straf, conform den eisch, van H. eveneens
conform den eisch tot een jaar gevangenis-
straaf.
ZOG HUURT KASTEEL NABIJ VER-
SAILLES.
Albanië's ex-koning Zog heeft te Oslo in
een interview verklaard, voornemens te
zijn zich mettertijd in Engeland te vesti
gen, doch voorloopig had hij een kasteel
nabij Versailles gehuurd.
VRIJDAG 28 JULI 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek. (Ca. 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Orgelspel.
11.00 Declamatie.
11.20 Esmeralda.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.30 AVRO-Amusementsorkest en solist (Ca.
1.00 Interview).
1.20 Gramofoonmuziek.
I.30 Orgel, viool en zang.
2.15 Populair concert (opn.) en declamatie.
3.00 AVRO-Dance-Band en soliste (opn.).
3.30 Nina Dolce's Puszta-orkest.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 VARA-orkest (opn.).
6.00 Esmeralda.
6.28 Berichten.
6.30 Declamatie.
6.50 Gramofoonmuziek.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Cyclus „Reizen en trekken".
7.23 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Causerie „De heilige",
8.00 Vioolvoor dracht.
8.30 Lezing „Protestantse religieuze poëzie",
9.00 Repotage.
9.20 Orgelspel.
9.30 Radiotooneel.
9.45 Gramofoonvoordracht.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding,
II.00 Pianovoordracht.
11.30 Jazzmuziek (gr.pl.).
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum n. 801.5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9.309.40
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.15 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek, hierna: Een woord
voor U.
12.45 Orgelspel.
1.45 Quintolia en gramofoonmuziek.
2.30 Christ. lectuur.
3.0C Quintolia en gramofoonmuziek.
4.45 Kamermuziek en gramofoonmuziek.
5.15 Declamatie.
5.45 Vervolg kamermuziek en gramofoonmuz.
6.30 Voor tuinliefhebbers.
7.15 Literair halfuur.
7.457.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Bericht.
8.15 Stafmuziek van het 6e R.I.
9.00 Causerie „Verloren Land".
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Utrechts Stedelijk orkest en soliste
(opn.).
10.45 Kamermuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
Naar het Amerikaansch van
17.
Als ik zoo vrij maS zÜn u van advies te
dienen in een aangelegenheid, waarvan ik de
draagwijdte beter kan beoordeelen dan u, zou
'k u aanraden de heele zaak zoo spoedig mo
gelijk te vergeten. Dat is heusch het beste
Voor alle betrokken partijen.
Een zoo duidelijke bedreiging kon geen an-
dere uitwerking hebben dan O'Malley
geworteld gevoeol van onafhankelijkheid tot
verzet prikkelen. Zijn mond trok in een vast
besloten lijn. Hij zei geen woord. Barrett.
keek hem een oogenblik uitvorschend aan.
Toen brak de strakheid van zijn gelaatsuit
drukking in een begrijpenden glimlach.
Het Is absoluut niet mijn bedoeling u
hit eigenbelang er toe te brengen u niet ver
der met de zaak bezig te houden, mr.
O'Malley, legde hij voorkomend uit
evenmin om u den mond te snoeren.
h zeg is de simpele waarheid; het is heusch
beter voor u deze geschiedenis te vergeten.
Zijn toon veranderde abrupt.
En nu, mr. O'Malley, ging hij voort,
Zonder ook maar even te wachten om
indruk te zien, dien zijn woorden hadden ge
blaakt, ik heb het heel druk en neem aan,
dat u mij zult willen excuseeren. Ik hoop
binnenkort het genoegen te hebben u by ons
thuis te zien en dan de gelegenheid te vinden
meer op mijn gemak te danken. Mijn zuster
}vd u ook graag haar erkentelijkheid betuigen,
-'aar or.dertussch.en ik ben overtuigd dat u
mij zult begrijpen. Overigens nog wel bedankt
voor het brengen van den brief.
Er zat voor O'Malley niets anders op dan op
te staan. Hij wist eigenlijk niet goed wat hij
doen moest. Het onderhoud mocht interessant
zijn geweest, bevredigend was het niet. Hij
was niets gewaar geworden, behalve het feit,
dat de brief in geheimschrift was. Maar van
één ding was hij zeker. Barrett had hem ge
wantrouwd en was het ook niet heelemaal
met zichzelf eens wat hem betorf.
Barrett drukte op een bel op zijn schrijftafel.
O'Malley stak zijn gastheer de hand toe en
volgde een bediende, die binnenkwam om hem
uit te laten. Bij de deur keerde hij zich om.
Atjieu, mr. Barrett zei hij. Het was
me heel aangenaam u ontmoet te hebben. Als
ik me niet vergis hebben we gemeenschappe
lijke kennissen. En met het oog daarop en in
verband met onze gemeenschappelijke in
teresse voor den brief, lijkt het me gewenscht
de kennismaking voort te zetten.
Hn lette scherp op hoe Barrett op dit af
scheid reageerde. Maar diens buiging en glim
lach leken eerder geamuseerd dan dat zij
schrik of verbazing verrieden. O'Malley ver
liet het privé-kantoor geërgerd, van zijn
stuk gebracht, en, diep ln zijn hart, geïmpo
neerd
Hij moest zich wel hard vergissen, als Ward
Barrett niet zou blijken een formidabele tegen
partij te zijn!
HOOFDSTUK IX.
Het eerste slachtoffer.
Terwijl O'Malley in de lift omlaag ging,
merkte hij op, dat de meeste kantoren in het
gebouw reeds gesloten waren. Zijn horloge
vertelde hem dat het bijna zes uur was en de
mogelijkheid kwam bij hem op dat Barrett lan
ger dan gewoonlijk op kantoor was gebleven
voor het geval dat hij met den brief zou ver
schijnen. Maar zeker wist hij dat natuurlijk
niet en met een geprikkelde gewaarwording
van gefaald te hebben verliet hij het gebouw
en begaf zich Oostwaarts naar Fifth Avenue.
Hij was niet bijzonder op zijn hoede terwijl hij
voortwandelde, want hij was overtuigd dat
het gevaar voor hem zelf tenminste
voorbij was, nu de brief aan Ward Barrett be
zorgd was.
Barrett had een sterken indruk op hem ge
maakt. Hij was zonder twijfel een zeer in
nemende persoonlijkheid; hij boezemde ver
trouwen en sympathie in. Er school groote
doelbewustheid en zelfbeheersching achter zijn
bezadigde reserve. En toch...
Louise Chester had hem verteld, dat er ver
scheidene jaren geleden een groot onrecht
jegens Barretts vader begaan was. Ze had ge
zinspeeld op wraak voor dit onrecht als motief
voor den diefstal. De man, dien O'malley zoo
even gesproken had, kon natuurlijk achter het
masker van een rustig en aantrekkelijk voor
komen, wraakzucht verbergen. Maar, als dit
zoo mocht zijn, dan was O'Malley zeker dat hij
de geslepenheid en de zelfbeheersching bezat
om jaren te wachten en dan op het kritieke
moment toe te slaan.
O'Malley trachtte zich zijn eigen vader, nu
sedert vele jaren overleden, voor te stellen, ge
ruïneerd en het slachtoffer van verraad en
tengevolge van angst en ellende door een hart
verlamming getroffen, door toedoen van een
man als Chester. En hij voelde hoe een derge
lijke wetenschap een vernietigenden gloed van
woede en haat in zijn eigen hart zou hebben
doen oplaaien. Niet gerechtvaardigd misschien,
maar wel heel menschelijk, zulk een motief.
Het gezicht van Claudia Hunt verrees voor
zijn geest: het bracht den loop van zijn gedach
ten in verwarring en deed zijn polsen feller
kloppen. Een gezicht van tantaliseerende
schoonheid was het, met de fijne trekken en de
blanke, zachte huid, en meer nog, met de be
vallige waardigheid en bekoorlijke vrouwelijk
heid, die haar van duizend anderen scheidden.
Toch had ze voor haar broer gevochten. En
tijdens hun kort telefoongesprek was het niet
moeilijk geweest vast te stellen dat ze op den
besten voet waren, zij en Barrett.
O'Malley naderde nu het park en het stille
restaurant, waar hij het meisje het eerst had
gezien, Hij vroeg zich af of ze er vanavond
misschien weer zou zijn. En hij merkte opeens
dat hij honger had.
Alle problemen van zich af zettend, trad hij
binnen en liep naar de eetzaal. Natuurlijk was
ze er niet. De kans om haar te ontmoeten was
die van één op een millioen, zei zijn nuchter
verstand hem. Maar zijn aderen brandden in
een koorts van liefde.
Hij dineerde langzaam en treuzelde over zijn
koffie. Het werd buiten donker. De kellner
bleef bij hem in de buurt, verbaasd. En nog
wachtte hij, hoopvol, tegen beter weten in.
Maar toen het tenslotte acht uur was gewor
den, betaalde hij zijn maaltijd en ging naar
huis, onuitsprekelijk teleurgesteld.
Miss Hippy kwam hem al in de hall tege
moet, toen ze de voordeur hoorde dichtslaan.
O mr. O'Malley! begroette ze hem
Ik dacht al dat u het was. Er is een tele
gram voor u. Ik heb het in uw kamer ge
legd, omdat ik dacht, dat u misschien laat
zou zijn en het in de hall niet zou opmer
ken.
Dank u, miss Hippy. Wanneer is het ge
komen
Ongeveer een uur geleden.
Met een angstig voorgevoel haastte hij
zich naar boven, vond het telegram op zijn
schrijftafel en scheurde het met zenuwach
tige vingers open.
Vader overleden. Kun je over komen?
Louise."
O'Malley was diep geschokt. Chester zelf
beteekende nauwelijks iets voor hem, maar
onmiddellijk stelde hij zich Louise voor, hul
peloos en gebroken onder dezen slag. Was
Chester vrijwillig uit het leven gescheiden of
was hij bezweken onder den last van vrees
en zorg? In ieder geval, onder deze omstan
digheden zou Louise iemand naast zich noo-
dig hebben, nu dadelijk, niet morgen, of den
dag daarop.
Hij pakte een paar reisbenoodigdheden bij
elkaar en stopte ze in een koffer, zijn ge
dachten vervuld met medelijden met zijn on
gelukkige vriendin. Na een paar minuten ver
liet hij het huis weer, riep een taxi aan en
was op weg naar het station. Hj) had het
geluk dat er bijna direct een trein vertrok.
Gedurende de reis dwaalden zijn gedachten
her en der. Hij peinsde opnieuw over de mo
gelijke oorzaak van Chesters dood. Vervol
gens hielden zij zich bezig met Barrett, en
het trof hem, dat ais de financier, van wien
Louise nog altijd hield, indirect aansprakelijk
zou zijn voor haar vaders plotseling overlij
den, dit een tragedie op zichzelf was.
Maar een dergelijke wraakneming, in koe
len bloede op touw gezet door een man van
Barrets positie, leek hem wel erg onwaar
schijnlijk. Bovendien, Schenk was óók in de
zaak betrokken. Zijn verklaring voor zijn
aanwezigheid in de bibliotheek dien nacht,
klopte niet met de feiten en bevredigde
O'Malley heelemaal niet. En dan die myste
rieuze brief! Wanneer Barretts aandeel in de
inbraak onwaarschijnlijk was, op welke wijze
stond de brief en de daarmee samenhangende
gebeurtenissen er dan mee in verband? Maar
een volgende vraag had de brief iets
te maken met den inbraak? Er was niets
dat daar op wees.
Een taxi bracht hem van het station naar
de villa van de Chesters. Het meisje, met
rood behuilde oogen, dat hem opendeed, deel
de hem mee, dat hij miss Chester in haar
zitkamer kon vinden en dat zij hem wachtte.
Toen hij de trap opging, kwam Bates, de
butler, uit het achterhuis de hall in schie
ten. Verrast keek O'Malley op hem neer. Hij
was zoo bleek als een doek, liep met het
hoofd stijf rechtop als iemand ln trance, en
zijn handen spanden en ontspanden zich in
krampachtige bewegingen. Hij merkte O'Mal
ley op de trap niet op en de jongeman deed
geen poging om zijn aandacht te trekken.
Hij prentte zich alleen 's mans uiterlijk in
het geheugen voor het geval dat later van
beteekenis mocht blijken te zijn en vervolgde
snel zijn weg naar boven, naar de welbeken
de, behaaglijke, kleine zitkamer.
(Wordt vervolgd.)
