Den Helder viert uitbundig Oranjefeest
Treffende redevoering
van den burgemeester
HULDE!
1200 Nieuwediepers loopeti in Herinneringswandeltocht mee
De Koningstraat als Danssalon
Nederland en Oranje hebbenzamen één geschiedenis
Tweede Blad
Serenade en vaandelhulde aan burgemeester en marinecommandant brengen
duizenden op de been
De herinneringswandel-
tocht
Niet op wapengeweld rust de troon maar op heilige herinnering
van geslacht tot geslacht
Receptie ten stadhuize
Dankdienst Ned. Herv. Gemeente
lgker>In^dan°de Za^erda^Datkw^m' Sp($straat in' toen de staart no8
- usscnien midden op den Kanaalweg liep. Een enorme
omdat de menschen zich de vreugde nu meer
gerealiseerd hadden, misschien ook omdat deze
dag niet begon met de kanonnades van een
donderbui, maar ingezet werd met de vriende
lijke stralen van de Oranjezon.
Het duurde niet lang of jong Den Helder was
huiten en gaf de toon voor den dag aan met
een uitbundigheid, die alleen de jeugd eigen is
Men had oude mutsen van den zolder gehaald
of nieuwe maskers aangeschaft, een oude lange
broek, een hooge feestmuts als een afgedankte
kachelpijp op de blonde haren en het beeld van
den feestvierenden was voltooid. Zoo gingen ze
al vroeg door de straten en achter de gordijn
tjes lachten de menschen enze werden
aangestoken door dat jonge goed om de straat
op te gaan en mee te lachen.
Zoo vond het muziekcorps van het 21e, dat
den dag weer inzette, de stad reeds ontwaakt
en vriendelijk gestemd. Een losbeenige menigte
danste er al spoedig achter en wie het nog
waagde een gat in dezen feestdag te slapen
werd op een vroolijke wijze uit Morpheus'
armen gerukt om zoo temidden van de feest-
drukte te worden geplant.
Toen om 11 uur de Staf door de stad trok,
wel toen waren er niet veel menschen meer
thuis. Het was Oranje in de binnenstad. Een
dansende en springende menigte. En dat zoo
vroeg, dat beloofde wat.
De Stafmuziek, de rijen miliciens, had
den niet veel noodig om de harten te verove
ren. Half Den Helder liep mee en de rest stond
aan den kant geschaard, in lange onafzienbare
rijen. Men trok van het Havenplein langs
Hoofdgracht en Weststraat, dwars de binnen
stad door, alleen de Koningstraat stond niet op
't programma en weer de werf, waar ontbonden
werd. Het was het oude schouwspel, dat altijd
nieuw is en dat we altijd weer met evenveel
enthousiasme weten te waardeeren.
De stemming bleef, ook nad^t de troepen ont
bonden waren. Men trok naar de versierde stra
ten, men bleef al genieten van de vroolijke
klanken uit de stem van den reus voor ons
kantoor, die van Koningsplein tot Spoorstraat
de Koningstraat bestreek.
Evenals ter gelegenheid van de geboorte
van Prinses Beatrix werd ook ditmaal een
groote wandeltocht door de gemeente Den
Helder gehouden en wederom bleek er bizonder
veel animo voor deze gebeurtenis te bestaan.
Van alle kanten waren de aanvragen binnen
gekomen en de commissie, belast met de orga
nisatie, had de handen vol werk, zelfs een
half uur, ja zelfs enkele minuten voor vertrek
gaven zich nog gegadigden op.
Om twee uur kwamen de eerste groepen
en vanaf dat oogenblik volgde de eene club op
de andere. Individueelen in grooten getale
namen hun plaats in op ongeveer het midden
van den Kanaalweg.
Bij het Postkantoor hadden de heeren Lücker
en Wiersma postgevat, die de individueelen
van een startkaart voorzagen, en de geleiders
der groepen van een groepsnummer.
Als eerste groep merkten we op de Speeltuin
„Tuindorp" ,die er dus wel heel vroeg bij was)
met eigen muziek en vaandel, dan de groep
„Tot Genoegen", dan kwamen achtereenvol
gens de Emmastraat en de Damclub H.D.C.
met eigen vlag. Een groepje van de speeltuinen
„Visehmarkt" en „Ouden Helder" gingen hun
plaats innemen in de rij van groepen. Met een
keurige groote groep marcheerde O.K.K. de
Postbrug over en den Kanaalweg op. Ook de
Heldersche postboden lieten zich niet onbe
tuigd en hadden een aardige groep gevormd.
Hoe kon het ook anders: als er één soort men
schen loopen kunnen, dan zijn het wel de post
boden. Voorts was ook Drukkerij de Boer
vertegenwoordigd met een selectie typografen,
die er kennelijk zin in hadden.
Een bizonder sportieve groep vormde H.R.C.:
het rood-wit maakte een vroolijken indruk.
Maar ook andere combinaties zijn mogelijk;
b.v. groen-wit, de „Volharding", in welke groep
wel zeer jeugdige tippelaars meeliepen.
Het aantal vereenigingen is haast te groot
om op te noemen, immers geen club of ver-
eeniging van eenige beteekenis, of ze had haar
vertegenwoordigers, die de eer op moesten
houden.
Natuurlijk was de Wandelsportvereeniging
„De Zilvermeeuw" present, en bij een gelegen
heid als deze kon ook de Padvinderij niet ach
terwege blijven: een flinke groep welpen met
vaandel was aanwezig, kleineren van de Drie
hoek en van het Leger des Heils meldden zich
eveneens aan de start.
Vooral mogen we de Marine niet vergeten,
kwart over twee kwam een troep van de
„Schorpioen" aangemarcheerd, tip-top, en
keurig in de maat. Het was een lust om deze
marinemannen te zien loopen. Noemen we de
Marine, dan komt vanzelf de gedachte boven
aan de Landmacht, die eveneens den herinne-
ïings-wandeltocht luister bij zou zetten.
De Voetbalclub „Helder" en de Sportvere
niging „Turnlust" kwamen ongeveer tegelij
kertijd, bij de laatste de heeren in wit, de da
mes in blauw, een groep, die „af" genoemd
kan worden.
Verder de Wandelclub „Het Centrum", de
Mondharmonicaclub „Bravo", met vaandel en
mondharmonica's.
Van ver klonk een zware trom en muziek.
Met bleek de groote groep Oranjegardisten te
2'jn, die den Kanaalweg af kwam.
Een tweetal „Kruizen" stonden in de lange,
lange rij, die zich ondertusschen gevormd had.
Een rij," van Helden der Zee-plein tot de Post-
hrug. We bedoelen het Mobilisatiekruis en de
groep van het Marine-Hospitaal, die eveneens
®en kruis in haar vlag voerde.
Om half drie precies zette het „Stedelijk
Muziekkorps", opgesteld tegenover het Raad
huis, in. De stoet zette zich in beweging, het
Helden der Zee-plein over, waarna voor den
burgemeester en diverse autoriteiten met hun
dames werd gedefileerd onder het spel van
„Stedelijk" en „Winnubst".
Het was een geweldige stoet, de kop draaide
slang kronkelde zich langs Singel, door Kru-
gerstraat, Van Galenstraat, Javastraat, enz.
Van alle kanten stroomden de nieuwsgierigen
toe. Overal langs den weg hadden zich honder
den opgesteld om dit schouwspel van kleuren
en vlaggen en vaandels te zien.
Zoo ging het langs de lange route, die op het
program stond, de heele stad door, Keizer
straat, Stationsplein en Koningsplein waren
de punten van de grootste drukte. Daar ver
drong men zich in een meters breede haag.
Het weer leende zich uitstekend voor deze
gelegenheid. De zon bescheen vlaggen en vaan
dels, zoodat de stoet een feestelijk aanzien
kreeg.
Via Polderweg en Middenweg werd naar het
Helder-terrein gemarcheerd, waar de prijsuit
reiking plaats vond.
Algemeene indruk.
Op verschillende punten van de stad hebben
we den stoet voorbij laten trekken en daarbij
viel ons in het bizonder op de buitengewone
wijze, waarop door de groep van de Koninklijke
Marine werd geloopen. Het was duidelijk, dat
een hoofdprijs deze groep zeker ten deel zou
vallen. Ook de Landmacht en de beide gymnas-
tiekvereenigingen, alsmede H.R.C. trokken
allerwege de aandacht met hun correct en
fraai loopen. En het bleek, dat we de plank
niet ver misgeslagen hadden. Het oordeel der
jury bleek later gelijkluidend te zijn en er zal
wel niemand geweest zijn, die het hiermee niet
eens was. Inderdaad is door deze groepen voor
treffelijk werk verricht, waarmee we niet wil
len zeggen, dat de wijze, waarop andere deel
nemers hun best deden om een zoo goed moge
lijken indruk te maken, van deze plaats niet
een woord van waardeering toekomt.
Want inderdaad, er is schitterend geloopen!
We zouden haast de Burgerwacht vergeten,
de beide controleurs te paard, en hen, die
naast de troep meeliepen om alles een zoo orde
lijk mogelijk verloop te doen hebben.
Want mede aan hun medewerking is dit gun
stig resultaat te danken.
Er waren in totaal 38 vereenigingen, met
gezamenlijk 1000 deelnemers en 200 individu
eelen.
Een compliment aan het wandelcomité Den
Helder, waarvan de bestuursleden, de heeren
Lücker, Lastdrager en Wiersma een geweldige
prestatie hebben geleverd bij de organisatie van
dit wandelfeest.
De prijsuitreiking.
Zoo ging het tegen half vijf Helder-terrein-
waarts en voor het laatst zagen we de pl.m.
1200 deelnemers bij den Watertoren langs ons
marcheeren.
Ook nu was er geen spoor van vermoeidheid
te bekennen en allen marcheerden er kranig
op los. Vooral de militaire groepen van H.Ms.
de Schorpioen en het Reg. Kustartillerie vielen
op. Ook de H.R.C.-adspiranten maakten een
keurigen indruk. Deze verdienen wel een pluim
voor hun mooie wandelen. Op het Helder-ter
rein was het intusschen een drukte van belang
en het was een fraai gezicht de verschillende
groepen wandelaars het veld op te zien mar
cheeren. In afwachting van den burgemeester
werd den tijd gekort met de beroemde „Chest
Nut tree" eneen driewerf hoera, onder lei
ding van den heer Lückner op onze kleine
prinses.
De Burgemeester arriveert.
Om ruim vijf uur arriveerde de burgemeester
onder de tonen van het al-oude „Wilhelmus",
dat plechtig door de duizenden aanwezigen
werd aangehoord.
Nadat de heer Ritmeester het podium had
betreden, sprak hij alvorens tot de prijsuitrei
king over te gaan een kort woord tot de wan
delaars.
„Als de aanwezigen, die deze 10 km-marsch
hebben meegetippeld, nu denken", aldus spr.,
„dat ze het moeilijker gehad hebben, dan ik, dan
vergissen ze zich, want ik heb tijdens de recep
tie wel 20 km handen gedrukt (hilariteit).
Doch beide handelingen, zoowel die van U,
als die van mij, hoe verschillend van aard ook,
hebben betrekking op dat eenzelfde gevoel,
dat ons allen bezielt, de trouw en aanhankelijk
heid aan ons Vorstenhuis, dat ons land ge
maakt heeft onder Prins Willem van Oranje,
tot het land, dat wij zoo zeer liefhebben en
waarin de gewetensvrijheid no. één is.
Het is verheugend om Nederlander te zijn en
wanneer we dit beseffen, dan gaan we pas be
seffen, hoe dankbaar we God moeten zijn, dat
Hij het Huis van Oranje deze tweede telg heeft
geschonken.
We zijn verleden jaar beginnen te wandelen,
toen hebben we een jaar rust gehad en nu zijn
we weer gaan wandelen. Laten we hopen, dat
we in de toekomst nog vele malen mogen wan
delen (applaus, enthousiasme!)
En nu hebt ge allen de herinneringsmedaille
gekregen, en wanneer ge de beteekenis er aan
hecht, die overeenkomt met het al-oude „Je
maintiendrai", dan zult ge niet aarzelen om
met mij een driewerf „hoera" op onze pas-ge
boren prinses Irene, „de vredebrengende", uit
te brengen".
Vervolgens ging de burgemeester over tot het
uitreiken der prijzen, hetgeen in een vlot tempo
geschiedde.
Na afloop hiervan bracht de heer Ritmeester
namens allen nog den dank over aan het orga-
niseerend comité en aan de jury de heeren
v. Loo. Reinders en Straven, die dezen middag
voor een moeilijke taak hadden gestaan.
Zoo kwam om kwart voor zes een einde aan
dezen prachtig geslaagden Herdenkingswan
deltocht.
De prijswinnaars.
Burgerverceniyingen
le prijs: O.K.K.
2e H.R.C.
3e Turnlust.
Militairen:
le prijs: H.Ms. Schorpioen.
2e Regiment Kustartillerie.
Jeugdvereeniginycn:
le prijs: H.R.C.
2e O.K.K.
3e Turnlust.
Grootste jeugdgroep:
H.R.C.
Gr oeps prijzen:
Politie, Jutter, Oranjegarde, O.K.K., de Vol
harding, H.R.C., Turnlust, Regt. Kustartillerie,
P.T.T., Schorpioen, Marine Hospitaal, Held.
Damclub, Mobilisatiekruis, Buurtcom. Emma
straat, Drukkerij De Boer, H.F.C. Helder,
Sportvereeniging Centrum, H.R.C. (jeugd),
Volharding, O.K.K. (jeugd), Mondorgelvereen.
Bravo, Turnlust (jeugd), Tot Ons Genoegen,
Sportvereeniging Tuindorp, Ned. Chr. Padvin
ders, Padvinders Leger des Heils, Driehoeks
meisjes, Chr. Jongel.ver., Padvindersgilde.
JONGENS-FEEST-COMITÊ „TUINDORP"
BOEKT WEER EEN GROOT SUCCES.
Zeer goed geslaagde kindermiddag
op het H.R.C.-terrein.
Gistermiddag had op bovengenoemd terrein
een kinderfeestje plaats. Het bestond uit een
tractatie en een zangwedstrijd, terwijl Melo-
rini als goochelaar en buikspreker optrad.
Even over tweeën heette de nog jeugdige
voorzitter van het comité de honderden kin
deren en even zoovele ouders in een korte
toespraak hartelijk welkom.
Hierna maakte Melorini een begin met zijn
goocheltoeren.
In de korte pauze, die daarna volgde, zorg
den eenige dames-comité-leden voor de uit-
deeling van chocolade-reepen.
Het weer werkte dezen middag bijzonder
mee en alles verliep vlot.
Om 3 uur gisterenmiddag ontvingen burge
meester en mevrouw Ritmeester ten Stadhuize
vereenigingen, corporaties en particulieren,
die hun gelukwenschen wilden aanbieden.
Zeer velen hebben van deze gelegenheid ge
bruik gemaakt om het hoofd van onze ge
meente, als vertegenwoordiger van het Gezag,
gelukwenschen aan te bieden, met de geboorte
van de jonge Irene, Emma, Elisabeth.
Door uitstedigheid was de commandant van
de Marine verhinderd, als waarn. commandant
was de chef staf, kolonel J. C. v. d. Berg tegen
woordig, voorts zagen we den garnizoenscom
mandant, majoor W. Doorman en den adjudant
van den commandant der Marine, luit. ter zee
der le klas B. J. Velderman, den hoofdofficier
van den M.S.D. der le kl. C. B. Eenhoorn, den
commandant van het 21e Regiment Infanterie,
majoor v. d. Blom, den kapitein van den gene-
ralen staf, I. L. Uyterschout. Er waren de wet
houders v. Loo en Smits, de hoofden van be
drijven, verschillende Marine- zoowel als bur
ger doktoren, geestelijken, zoowel katholieke
als protestantsche, besturen van tal van veree
nigingen, Kerkbesturen, schoolbesturen, ver
tegenwoordigers van de Kamer van Koophan
del en van het Zeebad Huisduinen, besturen van
beide Oranjevereenigingen, enz. enz.
Rede van burgemeester Ritmeester.
Aan de rede van onzen burgemeester ont-
leenen wij het volgende:
Een volk behoort tot de menschheid en
moet zoo noodig voor de menschheid iets
beteekenen. Ons volk heeft niet te be
schikken over oorlog en vrede, ware dit
wel zoo, de wereld zou anders zijn. Maar
er is één terrein, waarop wjj met andere
volkeren kunnen wedijveren: het terrein
van den geest. Drieërlei zijn de geeste
lijke machten: Godsdienst, wetenschap
en kunst en deze drie zjjn tevens wereld
talen.
Augustinus en Calvijn, Rafaël en Bach,
Thomas a Kempis en Erasmus, Rembrandt en
Sweelinck hebben gearbeid voor meer dan één
volk. Op geen der drie terreinen heeft Neder
land in den loop der eeuwen zich onbetuigd ge
laten; op elk der dri* zoeke het ook in de toe
komst zijn glorie.
Het beginsel der gewetensvrijheid, waaraan
diep opgevat, behalve de erkenning van 's men-
Burgemeester Ritmeester.
schen recht, de overtuiging ten grondslag ligt,
dat de waarheid geen steun behoeft van buiten,
dat beginsel is door Nederland veroverd en wel
voor de gansche menschheid. Het is geen ijdele
verheffing, wanneer we dit zeggen; de beste
geesten in geheel de wereld getuigen het. Al
zou de Nederlandsche natie niet anders hebben
gedaan dan dit, dan zou haar naam alleen
reeds daardoor niet kunnen verdwijnen uit de
wereldgeschiedenis. Zoo leven hier ongehin
derd in één vaderland roomsch en onroomsch,
jood en christen, mohammedaan en zij, die den
godsdienst een overwonnen standpunt achten.
Hier vonden Fransche protestanten in het ein
de der 17e eeuw, hier vonden Duitsche katholie
ken in 1870 een vrijen en gastvrijen bodem,
hier vindt de jood een tweede vaderland. Wij
hebben slechts om ons heen te zien in Europa
om te weten, dat Nederland op dit gebied nog
een taak te vervullen heeft. De gruwel van het
anti-semitisme, die dank zij onze tradities,
hier nooit wortel vatten kon, maakt onze hulp
blijvend noodig. Ons volk is door de vrijheid
des gewetens de gansche wereld vooruit. Die
gewetensvrijheid is een aan het Nederlandsche
Volk toevertrouwd pand. ze is onze kracht,
onze trots, waarin we willen leven, waarin we
willen sterven.
Een natie is ziel in het verleden, geestelijk
beginsel in het heden. Ziel door het gemeen
schappelijk bezit van een schat van herinnerin
gen; geestelijk beginsel door het gemeenschap
pelijk gevoel in het heden, de begeerte om saam
te leven, den wil, om de erfenis, die men ont
ving, onverdeeld te bewaren. Daarom is de ver
eering onzer voorvaders gewettigd. Zij toch
maakten het volk tot wat het is. Een helden
tijdperk, groote mannen, ware roem in het ver
leden, dat is het waaraan een nationale ge
dachte kan ontspringen. De innigheid der liefde
is evenredig aan de gebrachte offers en Spar-
ta's lied aan de voorvaderen: „wij zijn wat gij
waart, wat gij zijt, zullen wij zijn", is in al zijn
eenvoud de hymne van elk vaderland, zoo ook
van het onze. Wij hebben een gezamenlijk ver
leden, wij hebben een heldentijdperk en wij heb
ben een geestelijk beginsel, dat ons samen
bindt, in het heden. Dit beginsel is het beginsel
der vrijheid. Die hebben onze vaderen ver
overd ten koste van naamloos wee. Goed en
bloed hebben zij ervoor geofferd, evenals hij, die
hun vriend, hun broeder, hun leidsman, hun
vader was: Willem van Oranje.
Wij hebben waren roem, den roem, die op
het gebied des geestes ligt. Dat beginsel der
vrijheid, die beteekenis voor den geest wijzen
ons het spoor, dat wij moeten volgen. En tel
kens wanneer Nederland zich een oogenblik be
zint, wijl een nieuw tijdperk wordt ontsloten,
kan het niet beter doen, dan zich voor den
geest roepen, wat zijn groote mannen, dienaren
van het ware en het schoone zijn geweest, niet
beter doen dan zich te verdiepen in het ver
heven geschenk der gewetensvrijheid, aan de
wereld gegeven door de doodsverachting van
de Nederlanders der 16e eeuw en het genie van
Prins Willem de eerste.
Niets zoo wankel als wat geen kracht
heeft in zichzelf; niets zoo vast als wat op
eigen kracht berust. Daarom is geen troon
in de wereld zoo vast als die van ons Vor
stenhuis. Wij willen niet onder vreemde
hand, wij willen geregeerd worden door
eigen, dit is, door Oranje. Nederland en
Oranje hebben tezamen één geschiedenis.
Het weefsel van beider glorie is niet te ont
vlechten.
Kenne Nederland zichzelf, binde Nederland
zichzelf, verheffe Nederland zichzelf.
En dit zoo ziende, kan het niet anders of
Néerlands volk in al zijn geledingen voelt zich
één met zijn Vorstenhuis in lief en leed.
Leed, dat het mee heeft gedragen en waar
aan het uiting heeft gegeven door meerdere be
wijzen van liefde en aanhankelijkheid.
Te midden van dreiging met oorlogsgeweld
is er thans weder feest in Nederland.
Er is een prinses geboren! Er is weer het
wonder van het moederschap met de smarten
eerst, met de vreugde, dat er een mensch in
de wereld geboren is.
Blijdschap, want er is blijdschap in kinder
spel met lach en dans, er is vreugde in blonde
lokken en stralende oogen, er is heerlijkheid in
onschuldige ernst. Er is geluk in het hart van
de jonge moeder, als zij het kind in de armen
sluit. Haar kind: „Gods wondergave".
Wij herinneren ons hoe Beets in zijn Camera
Obscura Hildebrand het gedicht van Victor
Hugo laat reciteeren.
In Neerlands huisgezin is vandaag weer het
kindje binnengekomen.
Men zou bij het ondergaan van de vele
feestelijkheden van gisteren haast enkele
instanties vergeten, die toch zulk een
belangrijk aandeed gehad hebben in een
vlot verloop van het Heldersche Oranje
feest.
Wij denken hierbij dan bijv. aan de
leden van onze plaatselijke muziekkorp
sen, die speciaal gisteren niet moe wer
den voor de noodzakelijke muzikale
omlijsting van het geheel te zorgen.
Zoowel „Stedelijk" en „Winnubst" als de
„Oranje Harmoniekapel" en „Helders
Fanfarekorps" hebben stuk voor stuk
hun beste beentje voorgezet. Ze liepen
dien dag vele, zeer vele, kilometers, doch
dat bleek van geen invloed op hun spel,
dat een niet geringe stimulans was
voor de algemeene vreugde.
En dan ons politiekorps. Ook de
leden hiervan hebben een paar zware
dagen achter zich liggen. Van hun tact
en opgewektheid werden wel eens offers
gevergd, die zij echter blijmoedig brach
ten. Soepel trad men op en bij elk
onderdeel der feestelijkheden zorgden
zij voor een loffelijke regeling.
En tenslotte: natuurlijk hulde aan
burgerwacht, aan het „21ste", aan de
vele besturen der plaatselijke vereeni
gingen, aan de buurtcomité's en andere
instanties, die voor een zoo goede orga
nisatie zorgdroegen.
Uit dat alles blijkt, dat door een
drachtig samengaan iets bijzonders te
bereiken valt.
In de Nw. Kerk aan de Weststraat, werd
gisterenmorgen om 10 uur een dankdienst
gehouden, geleid door Ds. H. Enklaar.
Aan dezen dienst werkte het Herv. Kerk
koor mee, benevens een trio voor orgel, viool
en violoncel.
De kerk was voor deze gelegenheid stem
mig en fijn versierd met de nationale kleuren
en veel oranje.
Ds. Enklaar sprak naar aanleiding van het
schriftwoord uit Psalm 103 2: „Loof den
Heer mijn ziel en vergeet geen van zijn wel
daden".
En alles jubelt.
Juicht om het kind, juicht om de Moeder,
die wij ook als kind hebben gekend.
't Had een jongen moeten zjjn, om de
traditie bij het Huis van Oranje met zjjn
krachtige doelbewuste mannen voort te
zetten.
Het is een meisje en wjj zeggen het mag
een meisje zjjn. Want kan een man ons
land voortreffelijker besturen, dan het nu
in opvolging door twee vrouwen is ge
schied
Is de geest van sociale rechtvaardigheid niet
sterker aangewakkerd onder de regeering
onzer geëerbiedigde Koningin? Heeft Zij met
Haar oproep tot geestelijke en moreele herbe
wapening niet het hart van ons volk in de
diepste diepte getroffen?
Wij verheugen ons in het tweede prinsesje,
toekomstige speelkameraad van Beatrix, wier
eerste stappen wij met een lach en een traan
hebben mogen zien.
Het Gemeentebestuur van Den Helder
heeft mede namens de Burgerjj aan Hare
Majesteit de Koningin en aan het Prinse
lijk gezin een telegram van gelukwensch
gezonden, waarin uiting werd gegeven aan
de vreugde, die ons allen bezielt.
Wij leven mede met het Koninklijk gezin en
in ons hart rijst de bede, dat de Koninklijke
Grootmoeder en de Koninklijke ouders lang
gespaard mogen blijven om het geluk hunner
kinderen te aanschouwen.
Moge Hare Majesteit de Koningin nog
lange lange jaren blijven regeeren in zegen
en voorspoed over een volk, dat den vrede
begeert tot in het diepst van zijn ziel, maar
niet met opoffering van de groote waarde der
geestelijke vrijheid, die het door de eeuwen
heeft veroverd.
Moge dit toch in dezen tijd beseffen,
dat het moet zijn één geheel, bereid om
zich offers te getroosten, offers, die dik
wijls zwaar te dragen zullen zijn!
Maar voor alles, ik herhaal het, een be
geerte koesteren naar vrede, vrede naar bin
nen, vrede naar buiten.
En dit heeft het Koninkljjk gezin zoo juist
weergegeven in den naam van het prinsesje:
Irene Emma Elizabeth.
Irene bij de Grieken de Godin van den vrede
en als eigennaam de Vreedzame.
Emma, naar haar Grootmoeder, de wijze
Regentes, de vrouw met het hart vol liefde
voor allen, die leden, de vrouw, die zoo zeer
bij het Nederlandsche volk geliefd en door
het volk op de handen werd gedragen.
Elisabeth, naar Elisa, de aan God gewijde.
Moge in deze benaming een voorbeeld lig
gen voor ons allen van zoo groote waarde.
Dames, mijne Heeren, wij verheugen ons.
dat de vertegenwoordigers der burgerij in al
haar geledingen zich hier wel hebben willen
vereenigen om uiting te geven aan gevoelens
van vreugde en aanhankelijkheid jegens ons
Vorstenhuis.
Die uiting zij een driewerf hoera voor ons
jonge prinsesje, die ik verzoek staande met
mij te willen aanheffen.
Leve de Prinses!
Met enthousiasme werd hieraan gevolg ge
geven.