Den Helder viert uitbundig Oranjefeest Treffende redevoering van den burgemeester HULDE! 1200 Nieuwediepers loopeti in Herinneringswandeltocht mee De Koningstraat als Danssalon Nederland en Oranje hebbenzamen één geschiedenis Tweede Blad Serenade en vaandelhulde aan burgemeester en marinecommandant brengen duizenden op de been De herinneringswandel- tocht Niet op wapengeweld rust de troon maar op heilige herinnering van geslacht tot geslacht Receptie ten stadhuize Dankdienst Ned. Herv. Gemeente lgker>In^dan°de Za^erda^Datkw^m' Sp($straat in' toen de staart no8 - usscnien midden op den Kanaalweg liep. Een enorme omdat de menschen zich de vreugde nu meer gerealiseerd hadden, misschien ook omdat deze dag niet begon met de kanonnades van een donderbui, maar ingezet werd met de vriende lijke stralen van de Oranjezon. Het duurde niet lang of jong Den Helder was huiten en gaf de toon voor den dag aan met een uitbundigheid, die alleen de jeugd eigen is Men had oude mutsen van den zolder gehaald of nieuwe maskers aangeschaft, een oude lange broek, een hooge feestmuts als een afgedankte kachelpijp op de blonde haren en het beeld van den feestvierenden was voltooid. Zoo gingen ze al vroeg door de straten en achter de gordijn tjes lachten de menschen enze werden aangestoken door dat jonge goed om de straat op te gaan en mee te lachen. Zoo vond het muziekcorps van het 21e, dat den dag weer inzette, de stad reeds ontwaakt en vriendelijk gestemd. Een losbeenige menigte danste er al spoedig achter en wie het nog waagde een gat in dezen feestdag te slapen werd op een vroolijke wijze uit Morpheus' armen gerukt om zoo temidden van de feest- drukte te worden geplant. Toen om 11 uur de Staf door de stad trok, wel toen waren er niet veel menschen meer thuis. Het was Oranje in de binnenstad. Een dansende en springende menigte. En dat zoo vroeg, dat beloofde wat. De Stafmuziek, de rijen miliciens, had den niet veel noodig om de harten te verove ren. Half Den Helder liep mee en de rest stond aan den kant geschaard, in lange onafzienbare rijen. Men trok van het Havenplein langs Hoofdgracht en Weststraat, dwars de binnen stad door, alleen de Koningstraat stond niet op 't programma en weer de werf, waar ontbonden werd. Het was het oude schouwspel, dat altijd nieuw is en dat we altijd weer met evenveel enthousiasme weten te waardeeren. De stemming bleef, ook nad^t de troepen ont bonden waren. Men trok naar de versierde stra ten, men bleef al genieten van de vroolijke klanken uit de stem van den reus voor ons kantoor, die van Koningsplein tot Spoorstraat de Koningstraat bestreek. Evenals ter gelegenheid van de geboorte van Prinses Beatrix werd ook ditmaal een groote wandeltocht door de gemeente Den Helder gehouden en wederom bleek er bizonder veel animo voor deze gebeurtenis te bestaan. Van alle kanten waren de aanvragen binnen gekomen en de commissie, belast met de orga nisatie, had de handen vol werk, zelfs een half uur, ja zelfs enkele minuten voor vertrek gaven zich nog gegadigden op. Om twee uur kwamen de eerste groepen en vanaf dat oogenblik volgde de eene club op de andere. Individueelen in grooten getale namen hun plaats in op ongeveer het midden van den Kanaalweg. Bij het Postkantoor hadden de heeren Lücker en Wiersma postgevat, die de individueelen van een startkaart voorzagen, en de geleiders der groepen van een groepsnummer. Als eerste groep merkten we op de Speeltuin „Tuindorp" ,die er dus wel heel vroeg bij was) met eigen muziek en vaandel, dan de groep „Tot Genoegen", dan kwamen achtereenvol gens de Emmastraat en de Damclub H.D.C. met eigen vlag. Een groepje van de speeltuinen „Visehmarkt" en „Ouden Helder" gingen hun plaats innemen in de rij van groepen. Met een keurige groote groep marcheerde O.K.K. de Postbrug over en den Kanaalweg op. Ook de Heldersche postboden lieten zich niet onbe tuigd en hadden een aardige groep gevormd. Hoe kon het ook anders: als er één soort men schen loopen kunnen, dan zijn het wel de post boden. Voorts was ook Drukkerij de Boer vertegenwoordigd met een selectie typografen, die er kennelijk zin in hadden. Een bizonder sportieve groep vormde H.R.C.: het rood-wit maakte een vroolijken indruk. Maar ook andere combinaties zijn mogelijk; b.v. groen-wit, de „Volharding", in welke groep wel zeer jeugdige tippelaars meeliepen. Het aantal vereenigingen is haast te groot om op te noemen, immers geen club of ver- eeniging van eenige beteekenis, of ze had haar vertegenwoordigers, die de eer op moesten houden. Natuurlijk was de Wandelsportvereeniging „De Zilvermeeuw" present, en bij een gelegen heid als deze kon ook de Padvinderij niet ach terwege blijven: een flinke groep welpen met vaandel was aanwezig, kleineren van de Drie hoek en van het Leger des Heils meldden zich eveneens aan de start. Vooral mogen we de Marine niet vergeten, kwart over twee kwam een troep van de „Schorpioen" aangemarcheerd, tip-top, en keurig in de maat. Het was een lust om deze marinemannen te zien loopen. Noemen we de Marine, dan komt vanzelf de gedachte boven aan de Landmacht, die eveneens den herinne- ïings-wandeltocht luister bij zou zetten. De Voetbalclub „Helder" en de Sportvere niging „Turnlust" kwamen ongeveer tegelij kertijd, bij de laatste de heeren in wit, de da mes in blauw, een groep, die „af" genoemd kan worden. Verder de Wandelclub „Het Centrum", de Mondharmonicaclub „Bravo", met vaandel en mondharmonica's. Van ver klonk een zware trom en muziek. Met bleek de groote groep Oranjegardisten te 2'jn, die den Kanaalweg af kwam. Een tweetal „Kruizen" stonden in de lange, lange rij, die zich ondertusschen gevormd had. Een rij," van Helden der Zee-plein tot de Post- hrug. We bedoelen het Mobilisatiekruis en de groep van het Marine-Hospitaal, die eveneens ®en kruis in haar vlag voerde. Om half drie precies zette het „Stedelijk Muziekkorps", opgesteld tegenover het Raad huis, in. De stoet zette zich in beweging, het Helden der Zee-plein over, waarna voor den burgemeester en diverse autoriteiten met hun dames werd gedefileerd onder het spel van „Stedelijk" en „Winnubst". Het was een geweldige stoet, de kop draaide slang kronkelde zich langs Singel, door Kru- gerstraat, Van Galenstraat, Javastraat, enz. Van alle kanten stroomden de nieuwsgierigen toe. Overal langs den weg hadden zich honder den opgesteld om dit schouwspel van kleuren en vlaggen en vaandels te zien. Zoo ging het langs de lange route, die op het program stond, de heele stad door, Keizer straat, Stationsplein en Koningsplein waren de punten van de grootste drukte. Daar ver drong men zich in een meters breede haag. Het weer leende zich uitstekend voor deze gelegenheid. De zon bescheen vlaggen en vaan dels, zoodat de stoet een feestelijk aanzien kreeg. Via Polderweg en Middenweg werd naar het Helder-terrein gemarcheerd, waar de prijsuit reiking plaats vond. Algemeene indruk. Op verschillende punten van de stad hebben we den stoet voorbij laten trekken en daarbij viel ons in het bizonder op de buitengewone wijze, waarop door de groep van de Koninklijke Marine werd geloopen. Het was duidelijk, dat een hoofdprijs deze groep zeker ten deel zou vallen. Ook de Landmacht en de beide gymnas- tiekvereenigingen, alsmede H.R.C. trokken allerwege de aandacht met hun correct en fraai loopen. En het bleek, dat we de plank niet ver misgeslagen hadden. Het oordeel der jury bleek later gelijkluidend te zijn en er zal wel niemand geweest zijn, die het hiermee niet eens was. Inderdaad is door deze groepen voor treffelijk werk verricht, waarmee we niet wil len zeggen, dat de wijze, waarop andere deel nemers hun best deden om een zoo goed moge lijken indruk te maken, van deze plaats niet een woord van waardeering toekomt. Want inderdaad, er is schitterend geloopen! We zouden haast de Burgerwacht vergeten, de beide controleurs te paard, en hen, die naast de troep meeliepen om alles een zoo orde lijk mogelijk verloop te doen hebben. Want mede aan hun medewerking is dit gun stig resultaat te danken. Er waren in totaal 38 vereenigingen, met gezamenlijk 1000 deelnemers en 200 individu eelen. Een compliment aan het wandelcomité Den Helder, waarvan de bestuursleden, de heeren Lücker, Lastdrager en Wiersma een geweldige prestatie hebben geleverd bij de organisatie van dit wandelfeest. De prijsuitreiking. Zoo ging het tegen half vijf Helder-terrein- waarts en voor het laatst zagen we de pl.m. 1200 deelnemers bij den Watertoren langs ons marcheeren. Ook nu was er geen spoor van vermoeidheid te bekennen en allen marcheerden er kranig op los. Vooral de militaire groepen van H.Ms. de Schorpioen en het Reg. Kustartillerie vielen op. Ook de H.R.C.-adspiranten maakten een keurigen indruk. Deze verdienen wel een pluim voor hun mooie wandelen. Op het Helder-ter rein was het intusschen een drukte van belang en het was een fraai gezicht de verschillende groepen wandelaars het veld op te zien mar cheeren. In afwachting van den burgemeester werd den tijd gekort met de beroemde „Chest Nut tree" eneen driewerf hoera, onder lei ding van den heer Lückner op onze kleine prinses. De Burgemeester arriveert. Om ruim vijf uur arriveerde de burgemeester onder de tonen van het al-oude „Wilhelmus", dat plechtig door de duizenden aanwezigen werd aangehoord. Nadat de heer Ritmeester het podium had betreden, sprak hij alvorens tot de prijsuitrei king over te gaan een kort woord tot de wan delaars. „Als de aanwezigen, die deze 10 km-marsch hebben meegetippeld, nu denken", aldus spr., „dat ze het moeilijker gehad hebben, dan ik, dan vergissen ze zich, want ik heb tijdens de recep tie wel 20 km handen gedrukt (hilariteit). Doch beide handelingen, zoowel die van U, als die van mij, hoe verschillend van aard ook, hebben betrekking op dat eenzelfde gevoel, dat ons allen bezielt, de trouw en aanhankelijk heid aan ons Vorstenhuis, dat ons land ge maakt heeft onder Prins Willem van Oranje, tot het land, dat wij zoo zeer liefhebben en waarin de gewetensvrijheid no. één is. Het is verheugend om Nederlander te zijn en wanneer we dit beseffen, dan gaan we pas be seffen, hoe dankbaar we God moeten zijn, dat Hij het Huis van Oranje deze tweede telg heeft geschonken. We zijn verleden jaar beginnen te wandelen, toen hebben we een jaar rust gehad en nu zijn we weer gaan wandelen. Laten we hopen, dat we in de toekomst nog vele malen mogen wan delen (applaus, enthousiasme!) En nu hebt ge allen de herinneringsmedaille gekregen, en wanneer ge de beteekenis er aan hecht, die overeenkomt met het al-oude „Je maintiendrai", dan zult ge niet aarzelen om met mij een driewerf „hoera" op onze pas-ge boren prinses Irene, „de vredebrengende", uit te brengen". Vervolgens ging de burgemeester over tot het uitreiken der prijzen, hetgeen in een vlot tempo geschiedde. Na afloop hiervan bracht de heer Ritmeester namens allen nog den dank over aan het orga- niseerend comité en aan de jury de heeren v. Loo. Reinders en Straven, die dezen middag voor een moeilijke taak hadden gestaan. Zoo kwam om kwart voor zes een einde aan dezen prachtig geslaagden Herdenkingswan deltocht. De prijswinnaars. Burgerverceniyingen le prijs: O.K.K. 2e H.R.C. 3e Turnlust. Militairen: le prijs: H.Ms. Schorpioen. 2e Regiment Kustartillerie. Jeugdvereeniginycn: le prijs: H.R.C. 2e O.K.K. 3e Turnlust. Grootste jeugdgroep: H.R.C. Gr oeps prijzen: Politie, Jutter, Oranjegarde, O.K.K., de Vol harding, H.R.C., Turnlust, Regt. Kustartillerie, P.T.T., Schorpioen, Marine Hospitaal, Held. Damclub, Mobilisatiekruis, Buurtcom. Emma straat, Drukkerij De Boer, H.F.C. Helder, Sportvereeniging Centrum, H.R.C. (jeugd), Volharding, O.K.K. (jeugd), Mondorgelvereen. Bravo, Turnlust (jeugd), Tot Ons Genoegen, Sportvereeniging Tuindorp, Ned. Chr. Padvin ders, Padvinders Leger des Heils, Driehoeks meisjes, Chr. Jongel.ver., Padvindersgilde. JONGENS-FEEST-COMITÊ „TUINDORP" BOEKT WEER EEN GROOT SUCCES. Zeer goed geslaagde kindermiddag op het H.R.C.-terrein. Gistermiddag had op bovengenoemd terrein een kinderfeestje plaats. Het bestond uit een tractatie en een zangwedstrijd, terwijl Melo- rini als goochelaar en buikspreker optrad. Even over tweeën heette de nog jeugdige voorzitter van het comité de honderden kin deren en even zoovele ouders in een korte toespraak hartelijk welkom. Hierna maakte Melorini een begin met zijn goocheltoeren. In de korte pauze, die daarna volgde, zorg den eenige dames-comité-leden voor de uit- deeling van chocolade-reepen. Het weer werkte dezen middag bijzonder mee en alles verliep vlot. Om 3 uur gisterenmiddag ontvingen burge meester en mevrouw Ritmeester ten Stadhuize vereenigingen, corporaties en particulieren, die hun gelukwenschen wilden aanbieden. Zeer velen hebben van deze gelegenheid ge bruik gemaakt om het hoofd van onze ge meente, als vertegenwoordiger van het Gezag, gelukwenschen aan te bieden, met de geboorte van de jonge Irene, Emma, Elisabeth. Door uitstedigheid was de commandant van de Marine verhinderd, als waarn. commandant was de chef staf, kolonel J. C. v. d. Berg tegen woordig, voorts zagen we den garnizoenscom mandant, majoor W. Doorman en den adjudant van den commandant der Marine, luit. ter zee der le klas B. J. Velderman, den hoofdofficier van den M.S.D. der le kl. C. B. Eenhoorn, den commandant van het 21e Regiment Infanterie, majoor v. d. Blom, den kapitein van den gene- ralen staf, I. L. Uyterschout. Er waren de wet houders v. Loo en Smits, de hoofden van be drijven, verschillende Marine- zoowel als bur ger doktoren, geestelijken, zoowel katholieke als protestantsche, besturen van tal van veree nigingen, Kerkbesturen, schoolbesturen, ver tegenwoordigers van de Kamer van Koophan del en van het Zeebad Huisduinen, besturen van beide Oranjevereenigingen, enz. enz. Rede van burgemeester Ritmeester. Aan de rede van onzen burgemeester ont- leenen wij het volgende: Een volk behoort tot de menschheid en moet zoo noodig voor de menschheid iets beteekenen. Ons volk heeft niet te be schikken over oorlog en vrede, ware dit wel zoo, de wereld zou anders zijn. Maar er is één terrein, waarop wjj met andere volkeren kunnen wedijveren: het terrein van den geest. Drieërlei zijn de geeste lijke machten: Godsdienst, wetenschap en kunst en deze drie zjjn tevens wereld talen. Augustinus en Calvijn, Rafaël en Bach, Thomas a Kempis en Erasmus, Rembrandt en Sweelinck hebben gearbeid voor meer dan één volk. Op geen der drie terreinen heeft Neder land in den loop der eeuwen zich onbetuigd ge laten; op elk der dri* zoeke het ook in de toe komst zijn glorie. Het beginsel der gewetensvrijheid, waaraan diep opgevat, behalve de erkenning van 's men- Burgemeester Ritmeester. schen recht, de overtuiging ten grondslag ligt, dat de waarheid geen steun behoeft van buiten, dat beginsel is door Nederland veroverd en wel voor de gansche menschheid. Het is geen ijdele verheffing, wanneer we dit zeggen; de beste geesten in geheel de wereld getuigen het. Al zou de Nederlandsche natie niet anders hebben gedaan dan dit, dan zou haar naam alleen reeds daardoor niet kunnen verdwijnen uit de wereldgeschiedenis. Zoo leven hier ongehin derd in één vaderland roomsch en onroomsch, jood en christen, mohammedaan en zij, die den godsdienst een overwonnen standpunt achten. Hier vonden Fransche protestanten in het ein de der 17e eeuw, hier vonden Duitsche katholie ken in 1870 een vrijen en gastvrijen bodem, hier vindt de jood een tweede vaderland. Wij hebben slechts om ons heen te zien in Europa om te weten, dat Nederland op dit gebied nog een taak te vervullen heeft. De gruwel van het anti-semitisme, die dank zij onze tradities, hier nooit wortel vatten kon, maakt onze hulp blijvend noodig. Ons volk is door de vrijheid des gewetens de gansche wereld vooruit. Die gewetensvrijheid is een aan het Nederlandsche Volk toevertrouwd pand. ze is onze kracht, onze trots, waarin we willen leven, waarin we willen sterven. Een natie is ziel in het verleden, geestelijk beginsel in het heden. Ziel door het gemeen schappelijk bezit van een schat van herinnerin gen; geestelijk beginsel door het gemeenschap pelijk gevoel in het heden, de begeerte om saam te leven, den wil, om de erfenis, die men ont ving, onverdeeld te bewaren. Daarom is de ver eering onzer voorvaders gewettigd. Zij toch maakten het volk tot wat het is. Een helden tijdperk, groote mannen, ware roem in het ver leden, dat is het waaraan een nationale ge dachte kan ontspringen. De innigheid der liefde is evenredig aan de gebrachte offers en Spar- ta's lied aan de voorvaderen: „wij zijn wat gij waart, wat gij zijt, zullen wij zijn", is in al zijn eenvoud de hymne van elk vaderland, zoo ook van het onze. Wij hebben een gezamenlijk ver leden, wij hebben een heldentijdperk en wij heb ben een geestelijk beginsel, dat ons samen bindt, in het heden. Dit beginsel is het beginsel der vrijheid. Die hebben onze vaderen ver overd ten koste van naamloos wee. Goed en bloed hebben zij ervoor geofferd, evenals hij, die hun vriend, hun broeder, hun leidsman, hun vader was: Willem van Oranje. Wij hebben waren roem, den roem, die op het gebied des geestes ligt. Dat beginsel der vrijheid, die beteekenis voor den geest wijzen ons het spoor, dat wij moeten volgen. En tel kens wanneer Nederland zich een oogenblik be zint, wijl een nieuw tijdperk wordt ontsloten, kan het niet beter doen, dan zich voor den geest roepen, wat zijn groote mannen, dienaren van het ware en het schoone zijn geweest, niet beter doen dan zich te verdiepen in het ver heven geschenk der gewetensvrijheid, aan de wereld gegeven door de doodsverachting van de Nederlanders der 16e eeuw en het genie van Prins Willem de eerste. Niets zoo wankel als wat geen kracht heeft in zichzelf; niets zoo vast als wat op eigen kracht berust. Daarom is geen troon in de wereld zoo vast als die van ons Vor stenhuis. Wij willen niet onder vreemde hand, wij willen geregeerd worden door eigen, dit is, door Oranje. Nederland en Oranje hebben tezamen één geschiedenis. Het weefsel van beider glorie is niet te ont vlechten. Kenne Nederland zichzelf, binde Nederland zichzelf, verheffe Nederland zichzelf. En dit zoo ziende, kan het niet anders of Néerlands volk in al zijn geledingen voelt zich één met zijn Vorstenhuis in lief en leed. Leed, dat het mee heeft gedragen en waar aan het uiting heeft gegeven door meerdere be wijzen van liefde en aanhankelijkheid. Te midden van dreiging met oorlogsgeweld is er thans weder feest in Nederland. Er is een prinses geboren! Er is weer het wonder van het moederschap met de smarten eerst, met de vreugde, dat er een mensch in de wereld geboren is. Blijdschap, want er is blijdschap in kinder spel met lach en dans, er is vreugde in blonde lokken en stralende oogen, er is heerlijkheid in onschuldige ernst. Er is geluk in het hart van de jonge moeder, als zij het kind in de armen sluit. Haar kind: „Gods wondergave". Wij herinneren ons hoe Beets in zijn Camera Obscura Hildebrand het gedicht van Victor Hugo laat reciteeren. In Neerlands huisgezin is vandaag weer het kindje binnengekomen. Men zou bij het ondergaan van de vele feestelijkheden van gisteren haast enkele instanties vergeten, die toch zulk een belangrijk aandeed gehad hebben in een vlot verloop van het Heldersche Oranje feest. Wij denken hierbij dan bijv. aan de leden van onze plaatselijke muziekkorp sen, die speciaal gisteren niet moe wer den voor de noodzakelijke muzikale omlijsting van het geheel te zorgen. Zoowel „Stedelijk" en „Winnubst" als de „Oranje Harmoniekapel" en „Helders Fanfarekorps" hebben stuk voor stuk hun beste beentje voorgezet. Ze liepen dien dag vele, zeer vele, kilometers, doch dat bleek van geen invloed op hun spel, dat een niet geringe stimulans was voor de algemeene vreugde. En dan ons politiekorps. Ook de leden hiervan hebben een paar zware dagen achter zich liggen. Van hun tact en opgewektheid werden wel eens offers gevergd, die zij echter blijmoedig brach ten. Soepel trad men op en bij elk onderdeel der feestelijkheden zorgden zij voor een loffelijke regeling. En tenslotte: natuurlijk hulde aan burgerwacht, aan het „21ste", aan de vele besturen der plaatselijke vereeni gingen, aan de buurtcomité's en andere instanties, die voor een zoo goede orga nisatie zorgdroegen. Uit dat alles blijkt, dat door een drachtig samengaan iets bijzonders te bereiken valt. In de Nw. Kerk aan de Weststraat, werd gisterenmorgen om 10 uur een dankdienst gehouden, geleid door Ds. H. Enklaar. Aan dezen dienst werkte het Herv. Kerk koor mee, benevens een trio voor orgel, viool en violoncel. De kerk was voor deze gelegenheid stem mig en fijn versierd met de nationale kleuren en veel oranje. Ds. Enklaar sprak naar aanleiding van het schriftwoord uit Psalm 103 2: „Loof den Heer mijn ziel en vergeet geen van zijn wel daden". En alles jubelt. Juicht om het kind, juicht om de Moeder, die wij ook als kind hebben gekend. 't Had een jongen moeten zjjn, om de traditie bij het Huis van Oranje met zjjn krachtige doelbewuste mannen voort te zetten. Het is een meisje en wjj zeggen het mag een meisje zjjn. Want kan een man ons land voortreffelijker besturen, dan het nu in opvolging door twee vrouwen is ge schied Is de geest van sociale rechtvaardigheid niet sterker aangewakkerd onder de regeering onzer geëerbiedigde Koningin? Heeft Zij met Haar oproep tot geestelijke en moreele herbe wapening niet het hart van ons volk in de diepste diepte getroffen? Wij verheugen ons in het tweede prinsesje, toekomstige speelkameraad van Beatrix, wier eerste stappen wij met een lach en een traan hebben mogen zien. Het Gemeentebestuur van Den Helder heeft mede namens de Burgerjj aan Hare Majesteit de Koningin en aan het Prinse lijk gezin een telegram van gelukwensch gezonden, waarin uiting werd gegeven aan de vreugde, die ons allen bezielt. Wij leven mede met het Koninklijk gezin en in ons hart rijst de bede, dat de Koninklijke Grootmoeder en de Koninklijke ouders lang gespaard mogen blijven om het geluk hunner kinderen te aanschouwen. Moge Hare Majesteit de Koningin nog lange lange jaren blijven regeeren in zegen en voorspoed over een volk, dat den vrede begeert tot in het diepst van zijn ziel, maar niet met opoffering van de groote waarde der geestelijke vrijheid, die het door de eeuwen heeft veroverd. Moge dit toch in dezen tijd beseffen, dat het moet zijn één geheel, bereid om zich offers te getroosten, offers, die dik wijls zwaar te dragen zullen zijn! Maar voor alles, ik herhaal het, een be geerte koesteren naar vrede, vrede naar bin nen, vrede naar buiten. En dit heeft het Koninkljjk gezin zoo juist weergegeven in den naam van het prinsesje: Irene Emma Elizabeth. Irene bij de Grieken de Godin van den vrede en als eigennaam de Vreedzame. Emma, naar haar Grootmoeder, de wijze Regentes, de vrouw met het hart vol liefde voor allen, die leden, de vrouw, die zoo zeer bij het Nederlandsche volk geliefd en door het volk op de handen werd gedragen. Elisabeth, naar Elisa, de aan God gewijde. Moge in deze benaming een voorbeeld lig gen voor ons allen van zoo groote waarde. Dames, mijne Heeren, wij verheugen ons. dat de vertegenwoordigers der burgerij in al haar geledingen zich hier wel hebben willen vereenigen om uiting te geven aan gevoelens van vreugde en aanhankelijkheid jegens ons Vorstenhuis. Die uiting zij een driewerf hoera voor ons jonge prinsesje, die ik verzoek staande met mij te willen aanheffen. Leve de Prinses! Met enthousiasme werd hieraan gevolg ge geven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 5