Albanië
Italiaansche
heerschappij
Wij lazen voor II
En de Chinees verdrinkt
in schoone droomen
onder
Nog steeds commentaar op
de Kabinetsformatie
De opiumpijp gaat rond
Gevoel van onzekerheid
onder de
bevolking
Het verdoovende
middel in bedspijlen
gesmokkeld
.JIIETS IS GOEDKOOPER
DAN GELD."
„Niets is goedkooper dan geld",
deed eens een staatsman op den
Balkan opmerken. De veroveraars
van Albanië hebben hiervan nota
genomen en passen het principe met
fascistische grondigheid toe. Het uit
geven van geld voor giften is goed
kooper dan het veroveren van iede-
ren berg en ieder dal. Deze politiek
heeft van het begin af aan goede
resultaten opgeleverd. Na jaren van
stelselmatige omkooperij door het
buitenland, is Albanië tijdens de
Paasdh-vacantie ineengestort, met
op zijn hoogst een paar honderd doo-
den en gewonden. Functionarissen,
die niet waren omgekocht en die
niet de partij van de invallers wil
den kiezen, werden zoo gedemorali
seerd door het gedrag van hun col
lega's, dat zij de vlucht namen,
Toen graaf Ciano aan den vooravond van
Paschen te Tirana aankwam, strooide hij
bankbiljetten rond onder een verheugde me
nigte. Sedert dien heeft het geld rijkelijk
gevloeid, zoo schrijft, volgens de N.R.Ct., een
Balkancorrespondent in de „Times". Een
van de eerste daden van het Italiaansche
bestuur was, om aan alle officieren van het
Albaneesohe leger en alle hooge bestuurs
ambtenaren twee maanden extra salaris te
geven. De uitwerking hiervan kan men zich
voorstellen. Een andere maatregel, welke
thans zeer krachtig ten uitvoer wordt ge
legd, zal op don duur van nog grooter be
lang blijken te zijn: voor alle soorten arbeid
is een minimum-loon van 8 lekhs (in Ne-
derlandsc'h geld f 0.75) per dag vastgesteld.
De loonen zijn alom verhoogd. Kinderar
beid is volledig afgeschaftalthans op
papier,
Toch niet populair.
Drie maanden Italiaansche heerschappij
hebben het nieuwe regiem echter niet popu
lair gemaakt. Italiansche berichten over de
hartelijke wijze, waarop Italiaansche minis
ters bij hun bezoek aan Albanië zijn ver
welkomd, kunnen gemakkelijk worden ver
klaard. Bij al zulke gelegenheden werd geld
verdeeld onder eenige honderden Zigeuners,
die dan moesten juichen. De Albaneezen
blijven evenwel zwijgen. Er zijn zelfs kalme
Albaneesche demonstraties in tegengestel
den zin geweest.
Koning Zog had tallooze persoon
lijke en politieke vijanden. De be
trekkelijke luxe aan zijn hof werd
door velen gecritiseerd, maar het
was toch opmerkelijk, hoe krachtig
men zich zelfs te Scoetari, waar al
tijd de meeste tegenstanders van Ko
ning Zog waren geweest, achter de
regeering aaneensloot, toen de Italia
nen het land binnenvielen,
Vele vijanden van den Koning vroegen
om wapens en munitie om de Italianen te
weerstaan. Sedertdien is de Italiaansche
propaganda begonnen het moreel der Alba
neezen te ondermijnen, eerder dan hun
loyaliteit jegens koning Zog.
Hoe de Albaneesche boer er over
denkt,
öe Albaneesche boer heeft de neiging de
mogelijkheid van een onafhankelijk bestaan
voor Albanië in twijfel te trekken. Hij rede
neert, dat zijn land altijd te klein is ge
weest om onafhankelijk te ;ijn; het zou vol
gens hom in ieder geval zijn opgeslokt door
Zuid Slavië of door Griekenland of zijn ver
deeld tusschen die twee landen, als de Ita
lianen niet hadden ingegrepen. Maar ander
zijds kent de Albanees een desperate liefde
voor vrijheid tot eiken prijs.
Gedurende eenigen tijd werden de
Italianen 's nachts nog wel eens be
schoten, maar zelfs deze demonstra
ties, die ten doel hadden het moreel
der Albaneezen te handhaven, heb
ben nu een einde genomen. Er zijn
geen bewijzen van tegenstand en er
is evenmin gevaar voor onlusten,
zelfs niet in de bergen.
Het zakenleven is over het algemeen het
zelfde als vroeger, maar er is meer voor
spoed. De Italiaansche soldaat, die meer
dan tweemaal zooveel soldij krijgt als in
Italië, heeft een veel omvattend, doch wel
kom beroep gedaan op de plaatselijke koop
lieden. Do afschaffing van de invoerrechten
op Italiaansche producten heeft een prijsstij
ging ten gevolge van een tekort aan goede
ren gedeeltelijk te niet gedaan.
Tirana ziet er netter uit.
Tirana ziet er thans netter uit en de Ita
liaansche militairen voeren thans een ver
keersregeling in. Men hoort geen klachten
over het gedrag van de soldaten. Het aantal
troepen bedraagt thans 80.000 a 90.000 man.
Men acht het naar Albanië overgebrachte
materiaal voldoende voor ongeveer 100.000
„Roomsche machtswel
lust"
De Standaard (a.r.) schreef:
„De oud-koloniaal is weg.
De woestijn ingezonden,
als een officier van Room
sche machtswellust".
I
De Maasbode (r.k.) voegt
hier aan toe:
Men voelt en tast met han
den en voeten het grotesk be
spottelijke van een dergelijke
beschuldiging.
De antirevolutionaire „Rot
terdammer" was objectiever,
toen hij vaststelde: dr. Colijn
drong met zijn vijfde kabinet
de katholieken inderdaad in
een positie, die zij zich met
geen mogelijkheid konden la
ten welgevallen.
Wij zijn er zeker van, dat
dit inzicht wordt gedeeld door
velen in do antirevolutionaire
partij, en is het, ook voor die
partij zelf, van belang en van
beteekenis, dat uit het opval
lend zitting nemen van een
vooraanstaande figuur als
prof. Gerbrandy in het huidi
ge kabinet openlijk kwam
vast te staan, dat niet iedere
anti-revolutionair zich zonder
meer en geheel schaarde ach
ter de politiek, den laatsten
tijd door dr. Colijn gevoerd.
Dat kon ook niet anders:
daarvoor is deze politiek in
den grond te liberaal-econo
misch getint. Hier zit ook de
diepste en afgezien van dr.
Colijns onberekenbaarheid
eigenlijk de eenige oorzaak
van al de strubbelingen van
de katholieken met dr. Colijn
van de laatste jaren, zoodat
een onzer meest rustige voor
mannen reeds jaren geleden
moet hebben gesproken van
het „geval-Colijn", dat wij ka
tholieken nu eenmaal dóór
moesten.
Jhr. de Geer en de tantes
„Gij kunt natuurlijk hooren
wien gij wilt, uw vriend, uw
tante, uw fractievoorzitter of
partijraad, maar ik sta daar
buiten", zei jhr. de Geer on
langs, toen men hem vroeg,
in hoeverre partijinstanties
aan de vorming van het nieu
we Kabinet hadden deelgeno
men.
Het Nationale Dagblad (n.
s.b.) bevat naar aanleiding
hiervan het volgende stukje
in zijn rubriek; „Onder de
Luifel":
„Wij ontvingen de volgende
mededeeling: Het Democra
tisch Comité van Waakzaam
heid van Nederlandsche Tan
tes, kennis genomen hebben
de van de mededeeling van
den minister-president aan de
pers, dat hij bij zijn kabinets
formatie aan de door hem
aangezochte personen heeft
gezegd, dat zij over zijn voor
stel voor zijn part hun tante
konden raadplegen,
overwegende, dat een derge
lijke smalende uitdrukking
over 'n geziene volksgroep tot
heden ongebruikelijk was in
Nederland,
,van meening, dat uitdruk
kingen als de thans door den
minister-president in 't open
bare leven ingevoerde strek
ken tot het in minachting
brengen van genoemde groep
van het Nederlandsche volk,
meer in het bijzonder bij de
andere Nederlandsche volks
groep van Neefjes en Nichtjes
Wijders in aanmerking ne
mende, dat uitdrukkingen als
door den minister-president
gebezigd tot uitwerking kun
nen hebben dat onder de
volksgroep der Tantes, waar
onder tot heden vele kiezeres
sen van de partij van den mi
nister-president voorkwamen,
fascistische neigingen zouden
kunnen ontstaan,
bedenkende ten slotte dat
belecdiging van volksgroepen
door de wet-Van Schaik straf
baar is gesteld.
spreekt zijn ernstige afkeu
ring uit over den smaad, door
den minister-president aan de
nuttige volksgroep der Tan
tes aangedaan en besluit deze
motie van afkeuring aan het
Nationale Dagblad toe te zen
den in de overtuiging, dat dit
blad door de democratie ge
speld wordt.
(w.g.) wed. HAANTJE DE
VOORSTE geb. jonkvrou-
we Bons.
i
Kabinets nachtmerrie
Uit „De Kleine Krant", het he
ikelblaadje van „De Groene
Amsterdammer".
Zoo is dar» eindelijk de „crise
d'cabinet", zooals onze Zuider
buren zeggen, opgelost met
liet Kabinet van Jonkheer
Meester De Geer, en hoewel ik
zelf geen titel heb, nog van
adel ben, hoewel van goede
familie en niet onbelezen, acht
ik een man als mijn kennis
De Geer a priorio niet onge
schikt.
Want wat is het geval?
Laat ons de historie en voor
geschiedenis dezes formatie
eens onbevangen en volstrekt
onpartijdig nagaan.
Nadat het spuwend twee
koppig monster, dat Roomsch
Roodsche samenwerking
heet, met hun eiige, hekrom
pen, op het verfoeilijke even-
pedi^e algemeene kiesrecht
(om van de rijwielbelasting
nog maar te zwijgen) geba
seerde, kleine eigen partij-po
litiek, den nationalen, volko
men on-politieken immers
streng anti-re volüüonnairen
figuur, met zijn on-politieke
bekwame vak-ministers, die
immers niet op een of andere
saamgesmede „parlementaire
„meerderheid" berustten,
door de tendentieuze motie
Deckers waaraan nota be
ne! (sic.) de Moskou Sowjet
Communisten op hoog bevel
van het Anti-Kominternpact
en wijlen Bela Kun, den Een-
heidsfronter uit de Hongaar-
sche laagvlakte, hun ultra-
roode stem des volks ga
ven (waar was ik ook weer
gebleven? Oh ja!) had wegge
stemd, stond niets meer de
vorming van een Léon (Le-
vy) Blums Fransch Room
Rood Chr.-Historisch ver
politiekt stelletje nietsnutten,
dat zich in de toekomst ons
kabinet zal mogen noemen
(daar komt het slot van de
zin) in de weg.
„Wij willen niet, als Rome
en PraagMoskou reeds van
te voren een ook maar eenigs
zins partijdige houding aan
nemen. Maar als wij fairder
zijn dan dat troepje verpoli
tiekte financieële vrijbuiters
met hun onverantwoordelijke
(Frankrijk, Duitschland's
Vierzehn Jahre!, Bela Kun,
Stalin, Weidmann, Dolffuss,
voordat hij vermoord was),
„rcgeerings"-plannen". is het
niet, opdat men later kan zeg
gen, dat wij niet onze waar
schuwende stem hebben laten
hooren, tegen de plan-politie
kelingen, die onze vrouwen en
kinderen naar den afgrond
zullen sleuren, en de naam
van ons liberale, negenman
nelijke, aanpassclijke, beter
gesitueerde Vaarland door het
Paapsch-Vakvereenigings-
slijk zullen sleuren".
Maarschalk Badoglio, de eenige man, die
indruk maakte in Albanië.
man, waaruit men afleidt, dat dit tenslotte
de totale sterkte van de Italiaansche troe
pen zal zijn. Hoewel de bevolking slechts
ongeveer een millioen zielen telt en er
geen actief verzet is, achten vreemdelingen
een troepenmacht van 100.000 man juist
voldoende voor de behoeften van het land
onder de tegenwoordige omstandigheden,
waarbij men rekening moet houden met
den slechten staat van de wegen, het ge
ringe aantal daarvan en het volkomen ont
breken van spoorwegen. Als de Italiaansche
troepen tot 150.000 man zouden worden ver
sterkt, dan zou er reden zijn om aan te
nemen, dat Italië agressie bedoelingen
had. Op het oogenblik is er eerder een nei
ging om de sterkte der troepen te vermin
deren. Een paar weken geleden zijn gemo
toriseerde strijdkrachten, tezamen onge
veer ter sterkte van een divisie, naar Italië
teruggezonden.
Het werk staat stil.
Alle staatsambtenaren blijven salaris
beuren, maar het werk staat stil. Geen en
kele minister durft een bevel uitvaardigen
uit vrees, dat het te Rome niet zal worden
goedgekeurd en daar er ook geen instruc
ties uit de Italiaansche hoofdstad komen,
wordt er niets gedaan. Er zijn vele plannen
gemaakt, maar geen enkel wordt uitgevoerd
Er zijn groote bedragen beloofd voor ver
betering van het onderwijs en voor open
bare werken, maar er is tot dusver niets
gebeurd. Hetzelfde ontbreken van een be
paalde politiek vindt men overal, en het
wordt niet weggenomen door de bijna weke-,
lijksche bezoeken van Italiaansche functi-
onnarissen. De Albaneezen zijn door die
bezoeken slechts gaan denken, dat de Ita
lianen een menigte plannenmakers zijn,
die zelfs nog minder doen dan de Albanee
zen.
Badoglio maakte indruk.
De eenige Italiaan, die diepen indruk
heeft gemaakt is maarschalk Badoglio.
Zijn verklaring: „Ik ben een man van daden
en niet van woorden; Albanië zal groot
zijn", heeft rechtstreeks doel getroffen. De
persoonlijkheid van den Italiaanschen gou
verneur-generaal, den vroegeren gezant te
Tirana, verbetert den toestand weinig of
niet. Hij wordt beschouwd als een beroeps-
piplomaat, die nooit bijzondere administratie
ve gaven heeft getoond. Hij kent het land
vrijwel niet door eigen aanschouwing. Hij
wordt echter ter zijde gestaan door een be
kwamen ministerpresident; van Italiaanse!)
standpunt was diens benoeming een wijze
keuze. De minister-president wordt be
schouwd als een oude vijand van koning
.(Slot)
(Van een bijzonderen medewerker.)
In ons vorig artikel hebben wij
het een en ander verteld over de
herkomst van de opium en de be
werking, die het poeder ondergaat
voor het gebruikt kan worden.
Thans zullen we nagaan, hoe het
opium- en morfinegebruik in zijn
werk gaat en tevens, hoe het de
opiumsmokkelaars gelukt, de poli
tie om den tuin te leiden.
Een Chinees wil opium rooken.
Hij koopt bij den houder van de
inrichting een poeder. Met dien poe
der ontvangt hij dan tevens de ver
dere benoodigdheden, namelijk een
pijp en een lamp. De kop van de
pijp is hol en rondom gesloten. Al
leen de bovenkant van den kop,
die flauw is gebogen, heeft in het
imidden een klein gaatje. Dit gaat
je is het middelpunt van een kleine
inzinking.
De rooker neemt nu een soort naald ter
lengte van ca. 10 c.m. en drukt daarmede
een bolletje opium üi het gaatje.
Het eigenlijk rooken
Nu eerst kan de man gaan rooken. Hij
brengt de kop van de pijp waar het opium
is aangebracht, dichter bij het vlammetje
van de lamp. Het opium begint te prutte
len, te schroeien en te rooken. Nu doet de
rooker één of twee lange trekken om de
rook van het opium naar binnen te krijgen.
Hij inhaleert die rook heel diep, tracht de
ze zoo lang mogelijk binnen te houden en
blaast die dan weer uit. De asch wordt daar
na van den kop van de pijp geschrapt en
zorgvuldig bewaard. Is dit gebeurd, dan
geeft hij de pijp aan zijn opvolger, iemand
die later is binnengekomen en die ook een
pijpje wil rooken. Deze bewerkt dezelfde
pijp op de bovengenoemde wijze en neemt
ook eenige halen.
Zijn er nog meer bezoekers, dan gaat de
pijp eerst het gezelschap rond. Ondei'wijl
steekt de eerste rooker een sigaret op,
Zog, die, toen hij nog president van Albanië
was, verloofd was met zijn dochter.
Een gevoel van onzekerheid.
Overal vindt men kleine tegenspraken.
Albaneesch geld circuleert nog altijd naast
de lire en postzegels met de beeltenis van
koning Zog zijn nog steeds in gebruik. Te
midden van deze verwarring bestaat er bij
velen een gevoel van onzekerheid. Het ont
breken van een bepaalde politiek leidt er
toe, dat een ieder vraagt, of Italië niet an
ders kan doen dan Albanië vasthouden en
den pas markeeren!
drinkt een kopje thee en wacht tot zijn
beurt om de pijp weer te mogen gebrui
ken, is aangebroken. Zoo rookt hij vier of
vijf pijpen, beginners drie of soms twee,
waarna hij zich op zijn bank uitstrekt en
inslaapt. Dit is een tegenstelling tusschen
het opium en andere verdoovende middelen:
alleen bij het opiumschuiven slaapt men
in.
In den slaap droomt men dan al
lerlei schoone droomen, men waant
zich rijk en machtig en alles schijnt
even mooi... tot de rooker wakker
wordt en de tegenstelling tusschen
droom en werkelijkheid op harde
wijze tot hem begint door te drin
gen. Hij zal echter niet wakker
worden, voor de opium is uitge
werkt. Men zal bij een slapenden
opiumrooker een kanon kunnen af
schieten, zonder dat hij wakker
wordt...
Opium eten en drinken
Een andere vonn van opiumgebruik is
het eten. Dit gebruik komt het meest voor
in Perzic en Britsch-Indië, waar het een
gewoonte is geworden en waar men nu
ook een aantal verslaafden van deze me
thode aantreft. Ook onder de Chineezen
komt het vrij veel voor.
Hot opium-drinken is een locaal verschijn
scl. Meerdere malen zijn er in ons land
thermosflesschen in beslag genomen met
koffie, waarin opium was opgelost. Ook
zijn er wel flesschen met koffie aangetrof
fen, waarin op den bodem een dikke laag
opium-asch, afkomstig uit opiumpijpen,
werd gevonden. In opium-asch bevindt zich
nog vrij veel morfine en in dit geval moest
dc morfine nog dienst doen. Vandaar dat
de asch, die na het opiumrooken overblijft,
wordt verzameld en tegen vrij hoogen prijs
weer wordt verkocht.
Zeelieden verslaafd
De politie is tot de conclusie ge
komen, dat hier te lande opium
wordt geinjecteerd. Eenige Rotter-
damsche zeelieden hadden in Ameri
ka het gebruik van morfine leeren
kennen. Dc morfine werd door mid
del van een injectienaald in het
lichaam gebracht.
Daar de zeelieden zelf geen spuitje had
den, gingen zij naar bepaalde adressen in
New York, Boston en New-Orleans, waar
men hen tegen betaling met morfine in
spoot. Op den duur waren deze zeelieden
aan het morfinegebruik verslaafd gefaakt.
Toen zij te Rotterda mwaren teruggekeerd,
konden zij hier niet zoo gemakkelijk aan
morfine komen als in Amerika. Een van
hen kwam toen op het idee, om bij Chi
neezen opium te koopen cn zich daarmee
in te spuiten. De Chineezen hadden alleen
rookopium in voorraad.
Nu is rookopium in verschen toestand te
vergelijken met stroop en is niet geschikt
om met een injectienaald in het lichaam
gebracht te worden. Er werd naar een an
dere injectiemethode gezocht en gevonden.
Men nam een oogdruppelaar met een gum
midopje. De punt van het glas was echter
mot. gcschitk om een gaatje in de huid Ie
prikken en men gebruikte daarom een vei
ligheidsspeld, waarmee een opening in dc
huid werd gemaakt. Men spoot met de
Met bovenstaande nieuwe race-boot, waar-
van de motor een capaciteit van 2500 paar-
dekrachten kan ontwikkelen hoopt Sir Mal-
colm Campbell zijn eigen snelheidsrecord te
water van 130.9 Engelsche mijl is 222 km.
per uur te breken. Op het Coniston-meer
in Lancashire zal dit snelheidsmonster zijn
enorme kracht kunnen botvieren.
oogdruppelaar een dosis rookopium in het
lichaam. Na gebruik werden spuit en veilig
heidsspeld in den zak gestoken en aan
schoonmaken werd niet gedacht. De gevol
gen waren funest en er ontstonden op de
plaatsen, waar zij zich hadden ingespoten,
infecties. Tenslotte moesten zij in een zieken
huis worden opgenomen. Daar werden zij
verpleegd en ondergingen tevens een ont
wenningskuur. Het resultaat van deze kuur
is echter bedroevend geweest: slechts een
tweetal is werkelijk ontwend; de andere
verslaafden liepen tijdens de behandeling
weg en vervielen weer in het oude kwaad.
Smokkeltrucs
Uit brieven van smokkelaars, die
men heeft kunnen onderscheppen,
is gebleken dat in alle havenplaat
sen de controleerende ambtenaren
waren omgekocht, zoodat de in- en
uitvoer van verdoovende middeleni
ongestoord kon plaats hebben.
Men gebruikt overigens de meest geraffi
neerde methoden, om de verboden waar ter
bestemder plaatse te krijgen.
Zoo nam eenige jai'en geleden in een Ame
rikaansche staat do in- en uitvoer van.
ijzeren ledikanten plotseling zoodanige af
metingen aan, dat dit de controleerende
douane-beambten verdacht voorkwam. De
zendingen werden bij uitvoer eens goed
nagekeken en toen kwam men tot de ont
dekking, dat dezelfde ledikanten werden,
uitgevoerd, die eenigen tijd tevoren waren
ingevoerd! Bij de uitgevoerde ledikanten
werd niets bijzonders ontdekt; toen
echter een nieuwe zending van de
zelfde soort ledikanten ten invoer werd
aangeboden, werden deze eens extra onder
zocht. Hierbij bleek, dat de stijlen hol wa
ren en aan de onderzijde waren voorzien
van een los stuk, dat er bijna onzichtbaar
was aangeschroefd. Deze schroef werd losge
draaid en toen zagen de ambtenaren, dat
alle stijlen geheel gevuld waren met pak
jes heroïne.
In vleugcis.
Eenzelfde truc werd eenigen tijd later ont
dekt. Toen hadden de smokkelaars de hol
le ijzeren pooten van vleugels met heroïne
gevuld. De winsten waren zoo groot, dat
het blijkbaar de moeite leende deze vleu
gels, waarvoor toch groote bedragen aan
in- en uitvoer en vracht betaald moesten
worden, geregeld tusschen Amerika en Eu
ropa heen en weer te zenden.
Een der grootste smokkelpartijen ontdek
te men in 1925 in Rotterdam. Ook hier be
trof het het smokkelen van opium. Vanuit
Zwitserland werden regelmatig via Ant
werpen, Hamburg en Rotterdag nieuwe
brandkasten verzonden, naar vrijwel alle
wereldhavens. Na een langdurig onderzoek
bleek, dat er ook van die brandkasten naar
Rotterdam werden verzonden en wel be
stemd voor Rotterdam zelf! Tenslotte ont
dekte men twee brandkasten, afkomstig van
zoo'n zending in een klein pakhuisje in het
havenkwartier. De eigenaar van dit pak
huisje had het verhuurd aan een vreemde
ling, die hem had verteld, dat hij die brand
kasten gebruikte om verf uit Duitschland te
verzenden. Ingevolge het vredesverdrag van
Versailles mocht er geen verf uit dat land
worden uitgevoerd. Hij verborg die verf
dan in de zijkanten van de brandkast; hier
in had men de gebruikelijke vulling niet
aangebracht, zoodat een holte was ontstaan.
De vreemdeling was er tegenover den eige
naar in het geheel niet geheimzinnig mee,
want deze was er meermalen bij geweest,
als hij den binnenkant van de brandkast
losschroefde en de pakjes verf uit de zijwan
den haalde. Deze pakjes verf werden i'1
stevige kisten gepakt en door personeel van.
den eigenaar van het pakhuis naar een
veem gebracht, waar zij op ceel als kisten
verf werden opgeslagen.
In de voering van zijn vest.
Toevallig was de vreemdeling, die slechts
eens per maand kwam, op het moment dat
de politie het pakhuis ontdekte bij den
eigenaar op bezoek. Hij werd meegenomen
cn bil. fouilleering werden in de voering
van zijn vest eenige ceclen gevonden voor
kisten verf. die in een veem waren °V£e'.
slagen. Bij openen van deze kisten in ne
veem bleek, dat de „verf" opium was...
In een ander veem werden, eveneens Ml
toeval, twee nog nieuwe brandkasten g°'
vonden, die elk 600 kg. opium bleken
bevatten! Totaal werden eenige duizende
kilogrammen opium in beslag genomen. D®
geheelc voorraad opium was voor Neder
landsch gebruik bestemd, hetgeen wel een
bewijs is dat de zich in Nederland ophou
dende Chineezen heel wat opium schuiven