Albanië Italiaansche heerschappij Wij lazen voor II En de Chinees verdrinkt in schoone droomen onder Nog steeds commentaar op de Kabinetsformatie De opiumpijp gaat rond Gevoel van onzekerheid onder de bevolking Het verdoovende middel in bedspijlen gesmokkeld .JIIETS IS GOEDKOOPER DAN GELD." „Niets is goedkooper dan geld", deed eens een staatsman op den Balkan opmerken. De veroveraars van Albanië hebben hiervan nota genomen en passen het principe met fascistische grondigheid toe. Het uit geven van geld voor giften is goed kooper dan het veroveren van iede- ren berg en ieder dal. Deze politiek heeft van het begin af aan goede resultaten opgeleverd. Na jaren van stelselmatige omkooperij door het buitenland, is Albanië tijdens de Paasdh-vacantie ineengestort, met op zijn hoogst een paar honderd doo- den en gewonden. Functionarissen, die niet waren omgekocht en die niet de partij van de invallers wil den kiezen, werden zoo gedemorali seerd door het gedrag van hun col lega's, dat zij de vlucht namen, Toen graaf Ciano aan den vooravond van Paschen te Tirana aankwam, strooide hij bankbiljetten rond onder een verheugde me nigte. Sedert dien heeft het geld rijkelijk gevloeid, zoo schrijft, volgens de N.R.Ct., een Balkancorrespondent in de „Times". Een van de eerste daden van het Italiaansche bestuur was, om aan alle officieren van het Albaneesohe leger en alle hooge bestuurs ambtenaren twee maanden extra salaris te geven. De uitwerking hiervan kan men zich voorstellen. Een andere maatregel, welke thans zeer krachtig ten uitvoer wordt ge legd, zal op don duur van nog grooter be lang blijken te zijn: voor alle soorten arbeid is een minimum-loon van 8 lekhs (in Ne- derlandsc'h geld f 0.75) per dag vastgesteld. De loonen zijn alom verhoogd. Kinderar beid is volledig afgeschaftalthans op papier, Toch niet populair. Drie maanden Italiaansche heerschappij hebben het nieuwe regiem echter niet popu lair gemaakt. Italiansche berichten over de hartelijke wijze, waarop Italiaansche minis ters bij hun bezoek aan Albanië zijn ver welkomd, kunnen gemakkelijk worden ver klaard. Bij al zulke gelegenheden werd geld verdeeld onder eenige honderden Zigeuners, die dan moesten juichen. De Albaneezen blijven evenwel zwijgen. Er zijn zelfs kalme Albaneesche demonstraties in tegengestel den zin geweest. Koning Zog had tallooze persoon lijke en politieke vijanden. De be trekkelijke luxe aan zijn hof werd door velen gecritiseerd, maar het was toch opmerkelijk, hoe krachtig men zich zelfs te Scoetari, waar al tijd de meeste tegenstanders van Ko ning Zog waren geweest, achter de regeering aaneensloot, toen de Italia nen het land binnenvielen, Vele vijanden van den Koning vroegen om wapens en munitie om de Italianen te weerstaan. Sedertdien is de Italiaansche propaganda begonnen het moreel der Alba neezen te ondermijnen, eerder dan hun loyaliteit jegens koning Zog. Hoe de Albaneesche boer er over denkt, öe Albaneesche boer heeft de neiging de mogelijkheid van een onafhankelijk bestaan voor Albanië in twijfel te trekken. Hij rede neert, dat zijn land altijd te klein is ge weest om onafhankelijk te ;ijn; het zou vol gens hom in ieder geval zijn opgeslokt door Zuid Slavië of door Griekenland of zijn ver deeld tusschen die twee landen, als de Ita lianen niet hadden ingegrepen. Maar ander zijds kent de Albanees een desperate liefde voor vrijheid tot eiken prijs. Gedurende eenigen tijd werden de Italianen 's nachts nog wel eens be schoten, maar zelfs deze demonstra ties, die ten doel hadden het moreel der Albaneezen te handhaven, heb ben nu een einde genomen. Er zijn geen bewijzen van tegenstand en er is evenmin gevaar voor onlusten, zelfs niet in de bergen. Het zakenleven is over het algemeen het zelfde als vroeger, maar er is meer voor spoed. De Italiaansche soldaat, die meer dan tweemaal zooveel soldij krijgt als in Italië, heeft een veel omvattend, doch wel kom beroep gedaan op de plaatselijke koop lieden. Do afschaffing van de invoerrechten op Italiaansche producten heeft een prijsstij ging ten gevolge van een tekort aan goede ren gedeeltelijk te niet gedaan. Tirana ziet er netter uit. Tirana ziet er thans netter uit en de Ita liaansche militairen voeren thans een ver keersregeling in. Men hoort geen klachten over het gedrag van de soldaten. Het aantal troepen bedraagt thans 80.000 a 90.000 man. Men acht het naar Albanië overgebrachte materiaal voldoende voor ongeveer 100.000 „Roomsche machtswel lust" De Standaard (a.r.) schreef: „De oud-koloniaal is weg. De woestijn ingezonden, als een officier van Room sche machtswellust". I De Maasbode (r.k.) voegt hier aan toe: Men voelt en tast met han den en voeten het grotesk be spottelijke van een dergelijke beschuldiging. De antirevolutionaire „Rot terdammer" was objectiever, toen hij vaststelde: dr. Colijn drong met zijn vijfde kabinet de katholieken inderdaad in een positie, die zij zich met geen mogelijkheid konden la ten welgevallen. Wij zijn er zeker van, dat dit inzicht wordt gedeeld door velen in do antirevolutionaire partij, en is het, ook voor die partij zelf, van belang en van beteekenis, dat uit het opval lend zitting nemen van een vooraanstaande figuur als prof. Gerbrandy in het huidi ge kabinet openlijk kwam vast te staan, dat niet iedere anti-revolutionair zich zonder meer en geheel schaarde ach ter de politiek, den laatsten tijd door dr. Colijn gevoerd. Dat kon ook niet anders: daarvoor is deze politiek in den grond te liberaal-econo misch getint. Hier zit ook de diepste en afgezien van dr. Colijns onberekenbaarheid eigenlijk de eenige oorzaak van al de strubbelingen van de katholieken met dr. Colijn van de laatste jaren, zoodat een onzer meest rustige voor mannen reeds jaren geleden moet hebben gesproken van het „geval-Colijn", dat wij ka tholieken nu eenmaal dóór moesten. Jhr. de Geer en de tantes „Gij kunt natuurlijk hooren wien gij wilt, uw vriend, uw tante, uw fractievoorzitter of partijraad, maar ik sta daar buiten", zei jhr. de Geer on langs, toen men hem vroeg, in hoeverre partijinstanties aan de vorming van het nieu we Kabinet hadden deelgeno men. Het Nationale Dagblad (n. s.b.) bevat naar aanleiding hiervan het volgende stukje in zijn rubriek; „Onder de Luifel": „Wij ontvingen de volgende mededeeling: Het Democra tisch Comité van Waakzaam heid van Nederlandsche Tan tes, kennis genomen hebben de van de mededeeling van den minister-president aan de pers, dat hij bij zijn kabinets formatie aan de door hem aangezochte personen heeft gezegd, dat zij over zijn voor stel voor zijn part hun tante konden raadplegen, overwegende, dat een derge lijke smalende uitdrukking over 'n geziene volksgroep tot heden ongebruikelijk was in Nederland, ,van meening, dat uitdruk kingen als de thans door den minister-president in 't open bare leven ingevoerde strek ken tot het in minachting brengen van genoemde groep van het Nederlandsche volk, meer in het bijzonder bij de andere Nederlandsche volks groep van Neefjes en Nichtjes Wijders in aanmerking ne mende, dat uitdrukkingen als door den minister-president gebezigd tot uitwerking kun nen hebben dat onder de volksgroep der Tantes, waar onder tot heden vele kiezeres sen van de partij van den mi nister-president voorkwamen, fascistische neigingen zouden kunnen ontstaan, bedenkende ten slotte dat belecdiging van volksgroepen door de wet-Van Schaik straf baar is gesteld. spreekt zijn ernstige afkeu ring uit over den smaad, door den minister-president aan de nuttige volksgroep der Tan tes aangedaan en besluit deze motie van afkeuring aan het Nationale Dagblad toe te zen den in de overtuiging, dat dit blad door de democratie ge speld wordt. (w.g.) wed. HAANTJE DE VOORSTE geb. jonkvrou- we Bons. i Kabinets nachtmerrie Uit „De Kleine Krant", het he ikelblaadje van „De Groene Amsterdammer". Zoo is dar» eindelijk de „crise d'cabinet", zooals onze Zuider buren zeggen, opgelost met liet Kabinet van Jonkheer Meester De Geer, en hoewel ik zelf geen titel heb, nog van adel ben, hoewel van goede familie en niet onbelezen, acht ik een man als mijn kennis De Geer a priorio niet onge schikt. Want wat is het geval? Laat ons de historie en voor geschiedenis dezes formatie eens onbevangen en volstrekt onpartijdig nagaan. Nadat het spuwend twee koppig monster, dat Roomsch Roodsche samenwerking heet, met hun eiige, hekrom pen, op het verfoeilijke even- pedi^e algemeene kiesrecht (om van de rijwielbelasting nog maar te zwijgen) geba seerde, kleine eigen partij-po litiek, den nationalen, volko men on-politieken immers streng anti-re volüüonnairen figuur, met zijn on-politieke bekwame vak-ministers, die immers niet op een of andere saamgesmede „parlementaire „meerderheid" berustten, door de tendentieuze motie Deckers waaraan nota be ne! (sic.) de Moskou Sowjet Communisten op hoog bevel van het Anti-Kominternpact en wijlen Bela Kun, den Een- heidsfronter uit de Hongaar- sche laagvlakte, hun ultra- roode stem des volks ga ven (waar was ik ook weer gebleven? Oh ja!) had wegge stemd, stond niets meer de vorming van een Léon (Le- vy) Blums Fransch Room Rood Chr.-Historisch ver politiekt stelletje nietsnutten, dat zich in de toekomst ons kabinet zal mogen noemen (daar komt het slot van de zin) in de weg. „Wij willen niet, als Rome en PraagMoskou reeds van te voren een ook maar eenigs zins partijdige houding aan nemen. Maar als wij fairder zijn dan dat troepje verpoli tiekte financieële vrijbuiters met hun onverantwoordelijke (Frankrijk, Duitschland's Vierzehn Jahre!, Bela Kun, Stalin, Weidmann, Dolffuss, voordat hij vermoord was), „rcgeerings"-plannen". is het niet, opdat men later kan zeg gen, dat wij niet onze waar schuwende stem hebben laten hooren, tegen de plan-politie kelingen, die onze vrouwen en kinderen naar den afgrond zullen sleuren, en de naam van ons liberale, negenman nelijke, aanpassclijke, beter gesitueerde Vaarland door het Paapsch-Vakvereenigings- slijk zullen sleuren". Maarschalk Badoglio, de eenige man, die indruk maakte in Albanië. man, waaruit men afleidt, dat dit tenslotte de totale sterkte van de Italiaansche troe pen zal zijn. Hoewel de bevolking slechts ongeveer een millioen zielen telt en er geen actief verzet is, achten vreemdelingen een troepenmacht van 100.000 man juist voldoende voor de behoeften van het land onder de tegenwoordige omstandigheden, waarbij men rekening moet houden met den slechten staat van de wegen, het ge ringe aantal daarvan en het volkomen ont breken van spoorwegen. Als de Italiaansche troepen tot 150.000 man zouden worden ver sterkt, dan zou er reden zijn om aan te nemen, dat Italië agressie bedoelingen had. Op het oogenblik is er eerder een nei ging om de sterkte der troepen te vermin deren. Een paar weken geleden zijn gemo toriseerde strijdkrachten, tezamen onge veer ter sterkte van een divisie, naar Italië teruggezonden. Het werk staat stil. Alle staatsambtenaren blijven salaris beuren, maar het werk staat stil. Geen en kele minister durft een bevel uitvaardigen uit vrees, dat het te Rome niet zal worden goedgekeurd en daar er ook geen instruc ties uit de Italiaansche hoofdstad komen, wordt er niets gedaan. Er zijn vele plannen gemaakt, maar geen enkel wordt uitgevoerd Er zijn groote bedragen beloofd voor ver betering van het onderwijs en voor open bare werken, maar er is tot dusver niets gebeurd. Hetzelfde ontbreken van een be paalde politiek vindt men overal, en het wordt niet weggenomen door de bijna weke-, lijksche bezoeken van Italiaansche functi- onnarissen. De Albaneezen zijn door die bezoeken slechts gaan denken, dat de Ita lianen een menigte plannenmakers zijn, die zelfs nog minder doen dan de Albanee zen. Badoglio maakte indruk. De eenige Italiaan, die diepen indruk heeft gemaakt is maarschalk Badoglio. Zijn verklaring: „Ik ben een man van daden en niet van woorden; Albanië zal groot zijn", heeft rechtstreeks doel getroffen. De persoonlijkheid van den Italiaanschen gou verneur-generaal, den vroegeren gezant te Tirana, verbetert den toestand weinig of niet. Hij wordt beschouwd als een beroeps- piplomaat, die nooit bijzondere administratie ve gaven heeft getoond. Hij kent het land vrijwel niet door eigen aanschouwing. Hij wordt echter ter zijde gestaan door een be kwamen ministerpresident; van Italiaanse!) standpunt was diens benoeming een wijze keuze. De minister-president wordt be schouwd als een oude vijand van koning .(Slot) (Van een bijzonderen medewerker.) In ons vorig artikel hebben wij het een en ander verteld over de herkomst van de opium en de be werking, die het poeder ondergaat voor het gebruikt kan worden. Thans zullen we nagaan, hoe het opium- en morfinegebruik in zijn werk gaat en tevens, hoe het de opiumsmokkelaars gelukt, de poli tie om den tuin te leiden. Een Chinees wil opium rooken. Hij koopt bij den houder van de inrichting een poeder. Met dien poe der ontvangt hij dan tevens de ver dere benoodigdheden, namelijk een pijp en een lamp. De kop van de pijp is hol en rondom gesloten. Al leen de bovenkant van den kop, die flauw is gebogen, heeft in het imidden een klein gaatje. Dit gaat je is het middelpunt van een kleine inzinking. De rooker neemt nu een soort naald ter lengte van ca. 10 c.m. en drukt daarmede een bolletje opium üi het gaatje. Het eigenlijk rooken Nu eerst kan de man gaan rooken. Hij brengt de kop van de pijp waar het opium is aangebracht, dichter bij het vlammetje van de lamp. Het opium begint te prutte len, te schroeien en te rooken. Nu doet de rooker één of twee lange trekken om de rook van het opium naar binnen te krijgen. Hij inhaleert die rook heel diep, tracht de ze zoo lang mogelijk binnen te houden en blaast die dan weer uit. De asch wordt daar na van den kop van de pijp geschrapt en zorgvuldig bewaard. Is dit gebeurd, dan geeft hij de pijp aan zijn opvolger, iemand die later is binnengekomen en die ook een pijpje wil rooken. Deze bewerkt dezelfde pijp op de bovengenoemde wijze en neemt ook eenige halen. Zijn er nog meer bezoekers, dan gaat de pijp eerst het gezelschap rond. Ondei'wijl steekt de eerste rooker een sigaret op, Zog, die, toen hij nog president van Albanië was, verloofd was met zijn dochter. Een gevoel van onzekerheid. Overal vindt men kleine tegenspraken. Albaneesch geld circuleert nog altijd naast de lire en postzegels met de beeltenis van koning Zog zijn nog steeds in gebruik. Te midden van deze verwarring bestaat er bij velen een gevoel van onzekerheid. Het ont breken van een bepaalde politiek leidt er toe, dat een ieder vraagt, of Italië niet an ders kan doen dan Albanië vasthouden en den pas markeeren! drinkt een kopje thee en wacht tot zijn beurt om de pijp weer te mogen gebrui ken, is aangebroken. Zoo rookt hij vier of vijf pijpen, beginners drie of soms twee, waarna hij zich op zijn bank uitstrekt en inslaapt. Dit is een tegenstelling tusschen het opium en andere verdoovende middelen: alleen bij het opiumschuiven slaapt men in. In den slaap droomt men dan al lerlei schoone droomen, men waant zich rijk en machtig en alles schijnt even mooi... tot de rooker wakker wordt en de tegenstelling tusschen droom en werkelijkheid op harde wijze tot hem begint door te drin gen. Hij zal echter niet wakker worden, voor de opium is uitge werkt. Men zal bij een slapenden opiumrooker een kanon kunnen af schieten, zonder dat hij wakker wordt... Opium eten en drinken Een andere vonn van opiumgebruik is het eten. Dit gebruik komt het meest voor in Perzic en Britsch-Indië, waar het een gewoonte is geworden en waar men nu ook een aantal verslaafden van deze me thode aantreft. Ook onder de Chineezen komt het vrij veel voor. Hot opium-drinken is een locaal verschijn scl. Meerdere malen zijn er in ons land thermosflesschen in beslag genomen met koffie, waarin opium was opgelost. Ook zijn er wel flesschen met koffie aangetrof fen, waarin op den bodem een dikke laag opium-asch, afkomstig uit opiumpijpen, werd gevonden. In opium-asch bevindt zich nog vrij veel morfine en in dit geval moest dc morfine nog dienst doen. Vandaar dat de asch, die na het opiumrooken overblijft, wordt verzameld en tegen vrij hoogen prijs weer wordt verkocht. Zeelieden verslaafd De politie is tot de conclusie ge komen, dat hier te lande opium wordt geinjecteerd. Eenige Rotter- damsche zeelieden hadden in Ameri ka het gebruik van morfine leeren kennen. Dc morfine werd door mid del van een injectienaald in het lichaam gebracht. Daar de zeelieden zelf geen spuitje had den, gingen zij naar bepaalde adressen in New York, Boston en New-Orleans, waar men hen tegen betaling met morfine in spoot. Op den duur waren deze zeelieden aan het morfinegebruik verslaafd gefaakt. Toen zij te Rotterda mwaren teruggekeerd, konden zij hier niet zoo gemakkelijk aan morfine komen als in Amerika. Een van hen kwam toen op het idee, om bij Chi neezen opium te koopen cn zich daarmee in te spuiten. De Chineezen hadden alleen rookopium in voorraad. Nu is rookopium in verschen toestand te vergelijken met stroop en is niet geschikt om met een injectienaald in het lichaam gebracht te worden. Er werd naar een an dere injectiemethode gezocht en gevonden. Men nam een oogdruppelaar met een gum midopje. De punt van het glas was echter mot. gcschitk om een gaatje in de huid Ie prikken en men gebruikte daarom een vei ligheidsspeld, waarmee een opening in dc huid werd gemaakt. Men spoot met de Met bovenstaande nieuwe race-boot, waar- van de motor een capaciteit van 2500 paar- dekrachten kan ontwikkelen hoopt Sir Mal- colm Campbell zijn eigen snelheidsrecord te water van 130.9 Engelsche mijl is 222 km. per uur te breken. Op het Coniston-meer in Lancashire zal dit snelheidsmonster zijn enorme kracht kunnen botvieren. oogdruppelaar een dosis rookopium in het lichaam. Na gebruik werden spuit en veilig heidsspeld in den zak gestoken en aan schoonmaken werd niet gedacht. De gevol gen waren funest en er ontstonden op de plaatsen, waar zij zich hadden ingespoten, infecties. Tenslotte moesten zij in een zieken huis worden opgenomen. Daar werden zij verpleegd en ondergingen tevens een ont wenningskuur. Het resultaat van deze kuur is echter bedroevend geweest: slechts een tweetal is werkelijk ontwend; de andere verslaafden liepen tijdens de behandeling weg en vervielen weer in het oude kwaad. Smokkeltrucs Uit brieven van smokkelaars, die men heeft kunnen onderscheppen, is gebleken dat in alle havenplaat sen de controleerende ambtenaren waren omgekocht, zoodat de in- en uitvoer van verdoovende middeleni ongestoord kon plaats hebben. Men gebruikt overigens de meest geraffi neerde methoden, om de verboden waar ter bestemder plaatse te krijgen. Zoo nam eenige jai'en geleden in een Ame rikaansche staat do in- en uitvoer van. ijzeren ledikanten plotseling zoodanige af metingen aan, dat dit de controleerende douane-beambten verdacht voorkwam. De zendingen werden bij uitvoer eens goed nagekeken en toen kwam men tot de ont dekking, dat dezelfde ledikanten werden, uitgevoerd, die eenigen tijd tevoren waren ingevoerd! Bij de uitgevoerde ledikanten werd niets bijzonders ontdekt; toen echter een nieuwe zending van de zelfde soort ledikanten ten invoer werd aangeboden, werden deze eens extra onder zocht. Hierbij bleek, dat de stijlen hol wa ren en aan de onderzijde waren voorzien van een los stuk, dat er bijna onzichtbaar was aangeschroefd. Deze schroef werd losge draaid en toen zagen de ambtenaren, dat alle stijlen geheel gevuld waren met pak jes heroïne. In vleugcis. Eenzelfde truc werd eenigen tijd later ont dekt. Toen hadden de smokkelaars de hol le ijzeren pooten van vleugels met heroïne gevuld. De winsten waren zoo groot, dat het blijkbaar de moeite leende deze vleu gels, waarvoor toch groote bedragen aan in- en uitvoer en vracht betaald moesten worden, geregeld tusschen Amerika en Eu ropa heen en weer te zenden. Een der grootste smokkelpartijen ontdek te men in 1925 in Rotterdam. Ook hier be trof het het smokkelen van opium. Vanuit Zwitserland werden regelmatig via Ant werpen, Hamburg en Rotterdag nieuwe brandkasten verzonden, naar vrijwel alle wereldhavens. Na een langdurig onderzoek bleek, dat er ook van die brandkasten naar Rotterdam werden verzonden en wel be stemd voor Rotterdam zelf! Tenslotte ont dekte men twee brandkasten, afkomstig van zoo'n zending in een klein pakhuisje in het havenkwartier. De eigenaar van dit pak huisje had het verhuurd aan een vreemde ling, die hem had verteld, dat hij die brand kasten gebruikte om verf uit Duitschland te verzenden. Ingevolge het vredesverdrag van Versailles mocht er geen verf uit dat land worden uitgevoerd. Hij verborg die verf dan in de zijkanten van de brandkast; hier in had men de gebruikelijke vulling niet aangebracht, zoodat een holte was ontstaan. De vreemdeling was er tegenover den eige naar in het geheel niet geheimzinnig mee, want deze was er meermalen bij geweest, als hij den binnenkant van de brandkast losschroefde en de pakjes verf uit de zijwan den haalde. Deze pakjes verf werden i'1 stevige kisten gepakt en door personeel van. den eigenaar van het pakhuis naar een veem gebracht, waar zij op ceel als kisten verf werden opgeslagen. In de voering van zijn vest. Toevallig was de vreemdeling, die slechts eens per maand kwam, op het moment dat de politie het pakhuis ontdekte bij den eigenaar op bezoek. Hij werd meegenomen cn bil. fouilleering werden in de voering van zijn vest eenige ceclen gevonden voor kisten verf. die in een veem waren °V£e'. slagen. Bij openen van deze kisten in ne veem bleek, dat de „verf" opium was... In een ander veem werden, eveneens Ml toeval, twee nog nieuwe brandkasten g°' vonden, die elk 600 kg. opium bleken bevatten! Totaal werden eenige duizende kilogrammen opium in beslag genomen. D® geheelc voorraad opium was voor Neder landsch gebruik bestemd, hetgeen wel een bewijs is dat de zich in Nederland ophou dende Chineezen heel wat opium schuiven

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 8