VIJFTIG JAAR in een
SLAAPCOUPÉ
Wij lazen voor U
RADIO
DRIE MANNEN
Poolschc boeren beschoten
Dum-dum kogels gebruikt
Vrouwen in den Raad
Duitsche bonbons
feuilleton.
Morgan S. Roscue
„geen verontschul
diging".
geen verlenging van duitsch—
turksch handelsverdrag.
Krijgsgevangene op
Britsch schip
PROGRAMMA
Godefrey Pierce stierf zooals hij
geleefd ha("
In de Amerikaansche staat Texas stierf
enkele jaren geleden, tijdens een spoorrit,
de millionnair Godefrey Pierce. In Amerika
was het bekend, dat hij nooit langer dan
één nacht in dezelfde stad bleef.
In een vroege ochtend klopte de zwarte
conducteur aan de deur van het slaaj>-
wagencompar timent. Mr. G. P. ftr "e'
stond geen slaapwagenconducteur, die den
ouden zonderling niet kende wilde ooi
acht uur gewekt worden. De neger verwon
derde zich er over, dat hij geen antwoord
kreeg. Hij besprak het met zijn collega en
beiden besloten toen de coupe te openen.
De oude heer lag dood op bed.
De conducteur was oprecht bedroefd.
Want Mr. G. P. zijn naam voluit was
Godefrey Pierce was niet gierig met
zijn fooien. De dood van den 97-jarige
was een sensatie voor alle employees van
de Amerikaansche spoorwegondernemingen.
't Kan verkeeren.
Niet. steeds reisde Godefrey Pierce zoo
gemakkelijk. Er is een tijd geweest, dat hij
als doodgewone landlooper over de wegen
zwierf en zoo af en toe als verstekeling
een reisje per trein waagde. Deze reizen
waren even vermoeiend als gevaarlijk.
Werd men door den conducteur gesnapt.
dan moest men er in volle vaart afsprin
gen, wanneer men tenminste geen lading
lood verkoos te slikken.
Op zekeren dag ging Pierce weer op weg
Vanuit het verre Californië kwamen be
richten van sprookjesachtige goudvondsten.
Men fluisterde elkaar de namen toe van
arme drommels, die naar het toentertijd
nog woeste land waren vertrokken en in
een slag millionnair waren geworden. Nu
was het zaak de tanden op elkaar te zet
ten en niet bang te zijn.
Godefrey, de jonge zwerver, wist niet wat
hang zijn beteeken-de. Te voet en tusschen
de wielen schoot hij langzaam maar zeker
in de goede richting. Eindelijk arriveerde
hij goed en wel in het bovendal van de
Sacramento en begon, evenals duizenden
andere avonturiers, het kostbare metaal te
zoeken. Na enkele maanden moest Godefrey
Pierce inzien, dat ook in Californië het
gound niet aan de hoornen groeide Wanneer
men hem van de gelukkige vondsten van
de anderen vertelde, glimlachte hij bitter
en spuwde verachtelijk voor zich uit.
Maar het. goudzoeken gaf hij niet op. Vijf
jaren verliepen. In dien tijd slaagde hij
er in een paar korreltjes van het gele me
taal te vinden en zoodoende kon hij in
zijp levensonderhoud voorzien.
Een goudader!
Op zekeren dag stiet hij op een goudader.
Godefrey werd bijna krankzinnig van vreug
de. Een heel jaar lang bleef hij bij de plaats
van zijn vondst. Hij hield zijn mond dicht
en lette er wel op, dat niemand zijn geheim
te weten kwam. Eindelijk kwam het oogen-
blik, dat Pierce naar San Francisco ver
trok. Zijn muilezel droeg twee uitpuilende
leeren zakken, waarin het goudstof zat ter
waarde van tienduizend dollars.
Godefrey was vastberaden een ieder, die
zijn handen naar zijn eigendommen zou uit
steken te dooden. Na eenige avonturen be
reikte hij goed en wel San Francisco en
ging naar de Bank van Californië, die hij
zijn goud en claimrechten aanbood. Hij
kreeg een millioen dollar contant uitbetaald
en stopte het bundeltje duizenddollarbiljet
ten in de zakken van zijn schunnig pak.
5L
Naar het Amerikaansch van
Waarheen meneer? informeerde de tact
volle Richard.
Naar mijn flat, Diek! Voor de eerste maal
was er iets van triomf in Barretts stem.
Hij leunde behaaglijk achterover, als iemand
die na vele dagen eindelijk ontspanning voelt.
En thans achtte O'Malley het oogenblik geko
men om lucht te geven aan zijn opgekropte
nieuwsgierigheid.
Verdraaid! Hoe heb je dat klaargespeeld?
vroeg hij.
Je bedoelt om ze daarginds te krijgen?
was de wedervraag. Dat was heel eenvoudig.
Maar ik moet een weinig teruggaan in de ge
schiedenis, O'Malley.
Zie je, ik wist van het begin af, dat
Schenk bij den diefstal bij Chester de leiding
gehad moest hebben. Ik kwam in de kamer
daar, in de bibliotheek, kort voor jou. Ik hoorde
Schenk tegen Mc Girk fluisteren, hoewel ik
pas later wist dat het Mc Girk was.
Hij fluisterde: Heb je het? Op dat oogenblik
kreeg Mc Girk me in de gaten, liet zijn zak
lantaarn op me schijnen en had geen tijd om
te antwoorden. Hij kwam met een ploerten-
dooder op me af en sloeg me zóó. dat het
weinig scheelde of ik was er geweest. Maar ik
slaagde erin uit het raam te kruipen voor de
lichten opgingen. Mc Girk had toen al de bee-
nen genomen. Ik hoorde je worsteling met
Schenk en ik keek door het raam toen het
licht opging. Ik zag Schenks gezicht. Hij was
geheel gekleed, dat herinner je je, wat uiter
mate verdacht was. Natuurlijk vermoedde ik,
dat hij degeen was, die tegen den ander ge
fluisterd had. Ik wachtte lang genoeg om te
zien wie jij was en daarmee maakte ik dat ik
weg kwam. Ik was bang, dat ze het terrein
zouden doorzoeken en ik was er te slecht aan
toe om ver of veel te kunnen loopen. Maar
sedert dien heb ik Schenks gangen voortdurend
nagegaan.
GodefTev wist het wel
De bank, die deze goudmijn kocht, heeft
van de transactie nooit spijt gehad. De mijn
bleek buitengewoon rijk te zijn en de heeren
waren er van overtuigd, dat Godefrey Pier
ce dom gehandeld had. Maar de jonge man
was nog niet zoo onnoozel geweest als zij
wel dachten. Hij wist precies waarom hij
niet meer naar zijn mijn terug wilde gaan.
Hij had met een paar knapen, die in de
zelfde streek naar goud zochten, ernstig ver
schil van meening gehad. En daar Godefrey
zijn mannetjes wel kende, vond hij het be
ter zoo spoedig mogelijk uit San Francisco
te verdwijnen.
Zijn zenuwen waren door de jarenlange
ontbering en teleurstelling, door 't eeuwige
gejaagd zijn en op de loer liggen ten zeer
ste geschokt. Zoo is het dan te verklaren,
dat Godefrey Pierce de aanslagen van zijn
vijanden meende te kunnen ontgaan op de
volgende zonderlingen wijze.
Levenslang op de vlucht.
Het werd zijn principe nooit twee nachten
achter elkaar in dezelfde stad te vertoeven.
Waar er spoorwegen waren gebruikte hij
dit verkeersmiddel In de minder gecicviliseer
de streken liet hij zich door de diligence
van plaats naar plaats brengen. Zoo ging
het jaren, tenslotte tientallen jaren door.
In de eerste jaren van zijn vlucht stelde
Godefrey Pierce zich er mede tevreden over
dag, te reizen en 's nachts in een hotel of
bungalow te blijven. Later was ook dit niet
meer voldoende. Een koortsachtige onrust
maakte zich van hem meester! Hij kon in
het geheel niet slapen, wanneer zijn bed op
één plaats bleef staan en zoo koos Godefrey
Pierce dan de slaapwagen tot zijn domicilie.
Een menschenleeftijd sliep hij nacht aan
nacht in de Pullmancar. Door voorzichtig
beheer was zijn kapitaal grooter geworden,
maar G. P. was er niet toe over te halen
een auto te koopen. Familileden had hij
niet en zijn eenige vrienden waren de em
ployees van de slaapwagenonderneming.
En zoo stierf Godefrey Pierce, zooals hij
geleefd heeft; in de Pullmanwagen, die zijn
vaderland geworden was.
Kinderziekenhuis verwoest.
Zondag hebben 27 vliegtuigen boven Byd-
goszez gevlogen en uit machinegweren ge
schoten op boeren, die van het veld huis
waarts keerden. Er zijn twee dooden, drie
ernstig en twaalf licht gewonden.
Bij Piotrkow zijn twee reizigerstreinen ge
bombardeerd.
Een van de correspondenten van Havas
heeft een bezoek gebracht aan het kinderzie
kenhuis van Otwock, op twintig kilometer
ten zuiden van de hoofdstad aan de Weich-
sel gelegen, welke plaats Vrijdag werd ge
bombardeerd. Een bom is op twee meter af
stand van de inrichting gevallen. Het ge
bouw werd voor driekwart verwoest. Twaalf
kinderen werden onder het puin bedolven en
slechts toen hunner werden teruggevonden.
De meesten waren evenwel volkomen ver
koold. Vijf en twintig kinderen van ver
schillende leeftijden en vijf verpleegsters
werden gewond.
Duitsche beschuldiging aan het
adres van Polen.
Het Duitsche Nieuwsbureau meldt:
De speciale berichtgever van de B. Z. am
Mittag maakt melding van ongehoorde
schendingen van het Volkenrecht door Po
len. Bij de gevechten in den sector Brahe zijn
Poolsciie machinegeweergordels gevonden,
waarbij de patroonpunten waren afgevijld.
Het betreft hier dus een systematisch ge
bruik van de volgens internationaal recht
verboden dum-dum-kogels. Voorts heeft men
gasgranaten gevonden.
Verzet tegen de vrouw.
A. B. K. schrijft dézen „Op
roerige Krabbel" in Het
Volk:
In Dordrecht heeft onze
partij een der wethouders ze
tels met een vrouw bezet,
mevrouw SmitPieters.
De samenwerkende raads
fracties van rechts hebben
zich bereid verklaard, bij de
aanstaande benoemingen
mede te werken aan het
bezetten van twee wethou
derszetels door mannelijke
sociaal-democraten. Hetgeen
dus beteekent, dat de vrouw
zou moeten wijken. Onze
partijgenooten hebben daarop
geantwoord, dat zij op deze
basis op de zaak niet kun
nen ingaan.
Een dergelijke dwang te
willen oefenen, alleen om
een vrouw van deze platas
te weren, is toch wel heel
kras. Het is ons trouwens on
duidelijk, hoe christelijk-his-
torischen en katholieken er
toe kunnen komen, tot dit
uiterste over te gaan, wat
toch geenszins in de lijn van
deze partijen ligt.
De hoofdzaak is echter, dat
door het stellen van dezen
eisch, het moet een man zijn
de wet geweld wordt aan
gedaan. Zij wordt eenvoudig
op zij gezet. En terwijl men
zich stelt buiten en boven
haar gezag, laat men hier
voor de verkiesbaarheid een
voorwaarde gelden, welke
nadrukkelijk en met voor
dracht uit de wet is verwij
derd.
Men kan daaraan den draai
geven, die men wil. Maar
men kan niet ontkomen aan
de onverbiddelijke waarheid,
dat hier door deze voor
waarde in het geding te
brengen, een revolutionnaire
daad gesteld wordt. Men
wenscht eenvoudig door den
dwang van het getal, al®
men het voor elkaar kan
krijgen, een vrouw te beroo-
ven van de bevoegdheid, wel
ke haar bij de wet is toege
kend. Dit is duidelijke onge
hoorzaamheid aan het voor
schrift van de wet.
Natuurlijk zal men het over
deze boeg gooien, dat nie
mand hoeft te stemmen op
degene, die hij niet wil.
Maar het is duidelijk als de
dag, dat dit een drogreden
is. Men verzet zich hier niet
tegen een bepaalde persoon,
maar tegen een bepaalde
sekse, en gaat aldus de per
ken van de wet te buiten.
Het is geen fraai voorbeeld,
dat aldus door de overheid
aan de burgerij gegeven
wordt.
KEERPUNT IN NEDER
LANDS POLITIEK.
De voorzitter van de R.K.
Staatspartij wijdt in het or
gaan van deze partij een uit
voerige beschouwing aan de
intrede der sociaal-democra
tische. ministers in het Kabi
net. Wij ontleenen hieraan
het volgende:
In de evolutie, welke het
partijwezen doorleeft, scheen
het oogenblik gekomen, dat
bij zulke structuur de soci
aal-democraten niet meer
behoefden uitgesloten te wor
den. „Niet meer behoefden"
is hier: „maar dan ook niet
mochten".
Zoodra men waarde meent
te moeten hechten aan de na
tionale uitingen en onom
wonden constitutioneele ver
klaringen van vooraanstaan
de mannen, wier karakter
men acht, is het onverant
woordelijk een vierde deel
der bevolking bij een natio
nale constructie mt te slui
ten.
Hierbij is uiteraard een
geestelijk traagheidsmoment
te overwinnen.
Op onze afwijzing der so
cialisten, zooals wij die vroe
ger formuleerden, wegens
hun klassenstrijd theorie en
hun revolutionaire gezind
heid, past het plaats nemen
naast hen in één zelfde Ka
binet niet. Maar moeten wij
ons niet verheugen, dat die
formuleeringen thans niet
meer passen? Zegt men ons:
weest voorzichting of de oude
zuurdeesem niet makkelijk
weer aan het gisten zal
slaan best Waakzaam,
moeten wij blijven. Maar de
constitioneele houding van
de sociaal-democraten negee-
ren, hun zwenking als ma
noeuvre bestempelen, als een
listige laag, die zij ons leg
gen, is schadelijke overijver.
Wendt men het daarbij over
een principieelen, zelfs reli
gieuzen boeg, dan riposteeren
wij: staan wij geestelijk te
genover de kinderen der
Fransche revolutie, tegen
over het principieele libera
lisme, niet geheel en al afwij
zend? En, zoo vragen wij dan
verder: Zou uV ijver ook
gaande zijn gemaakt, als de
nationale structuur wel de li
beralen, niet de socialisten
hadden omsloten?
Door de onloochenbare
zwenking in de sociaal-demo
cratische theorie en mentali
teit is er in de Nederland-
sche politiek een keerpunt
bereikt. Dat deze nieuwe si
tuatie zich thans openbaart
in een nationaal Kabinet
heeft zijn voordooien.
Uit „Kerk en Vrede":
Tegen de razernij der oor
logspsychose legt iedere rede
neering het af; zij tast, een
maal losgebroken, allen aan.
Op slechts enkelen na. Doch
in de algemeene geestelijke
en inoreele onreddering, die
aan do massale slachting
voorafgaat, vallen zij wel
door de hand van een sluip
moordenaar! Weg met de
verzoeningsgezinden! De haat
moet regeeren! De haat, die
liet volk geestelijk weerbaar
moet maken tegen hen, met
wie het enkele dagen te vo
ren nog middelen beraamde
oni den broedermoord te
voorkomen!
Maar boven de met men-
schcnbloed geschreven histo
riebladen, die ons verdwaasd
werelddeel wie weet hoe spoe
dig weer schrijven gaat, zal
als een bittere aanklacht het
woord van Jaurès, den leider
der Fransche socialisten in
1914, staan, dat hij eenige
uren voor zijn dood schreef:
„Er is geen verontschuldiging
voor dezen oorlog".
Als een striemend verwijt
zal het nageslacht den onver-
antwoordelijken verantwoor
delijken van nu deze woor
den van Jaurès in het aange
zicht slingeren. Eens zal, na
bitter lijden en ondraaglijk
leed, het hongerend en ver
kommerend opgroeiend ge
slacht aan ons de rekening
presenteeren. Dan zullen des
perado's de ontketende harts
tochten der misleiden gebrui
ken om ideologieën in het le
ven te roepen, waarbij het
Russisch communisme en het
Duitsch nationaal-socialisme
vriendelijke volksbewegingen
zullen schijnen.
Europa kan niet nogmaals
'n verdierlijking zijner bewo
ners dragen zonder zichzelf
geestelijk te vernietigen.
Door vliegtuigen uitgeworpen.
Poolsche bevolking gewaar
schuwd.
Duitsche vliegtuigen hebben bo
ven Pruszkow, dat niet ver van
Warschau is gelegen, een groote
hoeveelheid bonbons laten vallen.
Er is reden te gelooven, dat deze
vergiftigd zijn. De bevolking werd
door de politie en via de radio ge
waarschuwd. Een gedeelte der
„Duitsche bonbons" werd door des
kundigen onderzocht, een ander ge
deelte door den geneeskundigen
dienst begraven.
Volgens welingelichte kringen heeft Tur
kije geweigerd zijn handelsovereenkomst
met Duitschland, welke einde Augustus ten
einde liep, te verlengen. Bovendien zijn de
autoriteiten reeds thans overgegaan tot ac
tieve voorbereidingen met betrekking tot de
verdediging der natie.
Zondagavond "is aan boord van het Brit-
sche schip „Georgie", dat zich in de haven
van New York bevindt, de eerste vrouwe
lijke krijgsgevangene geinterneerd. Het be
trof een jeugdige Duitsche stewardes, die
sinds vijf jaar in dienst is van de Cunard
Line. Zij verklaarde een Engelsch gevangen
kamp te verkiezen boven een terugkeer naar
het Derde Rijk als „vrij burgeres".
WOENSDAG 6 SEPTEMBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
VARA-uitzending. 10.901020 v.m. VPRO.
6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. Cc. 8.16 berichten).
9.30 Causerie „Onze keuken",
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Berichten.
12.17—1.45 VARA-örkest. (1.00—1.15 gr.m.).
2.00 VARA-orkest.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Pianovoordracht.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor dr kinderen.
5.30 Orgelspel en zang.
6.00 Esmeralda.
6.28 Berichten.
6.30 Causerie „De beteekenis van de sociale in
dezen tijd.
7.00 V AR A-kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Causerie „Van streven en strijden".
7.30 Cyclus „Ons werk en ons geloof",
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 VARA-orkest.
9.00 Radiotooneel.
9.40 VARA-orkest.
10.00 Berichten ANP.
10.10 VARA-orkest.
10.30 Fantasia.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.3012.00 Dansmuziek (gr.pl,).
Heb je ook die organisate van de groene
inktvlek ontdekt?
Niet dadelijk. Maar wel ontdekte ik, dat
er een aantal diefstallen was gepleegd in de
huizen van vermogende lieden, waar Schenk
kort tevoren gelogeerd had of juist logeerde.
Hij heeft groote verliezen geleden op de beurs
en ik was er zeker van, dat hij een hoop meer
uitgaf dan hij op normale wijze verdiende.
Alles wees erop, dat hij die diefstallen op touw
had gezet.
Hoe kwam je achter de geschiedenis met
de groene inktvlek? wilde O'Malley weten.
Ik zal je in volgorde vertellen wat er ge
beurde, was het antwoord. Bindles was het
werkelijke hoofd van die groene bende. Hij was
een schurkachtige oude vrek en hoewel hij,
vóór hij zich uit de zaken terug trok, een bom
duiten bijeen had geharkt, gedeeltelijk ten
koste van mijn vader, was hij onverzadiglijk;
hij moest altijd meer hebben. Op een of andere
manier kreeg hij Mc Girk in zijn macht. Ver
moedelijk is Mc Girk onvoorzichtig geweest en
heeft iemand vermoord. Toen probeerde
Schenk, die Bindles kende, dezen te bestelen.
Bindles snapte hem. En inplaats van hem aan
de politie over te leveren, dwong hij Schenk
om met stelen door te gaan en hem het leeu
wenaandeel van den buit te geven. Schenk was
zijn adjudant en tusschenpersoon. Bindles
sprak persoonlijk nooit met een lid van de
bende, behalve met Mc Girk, die voor de leus
zijn bediende was.
Hoe ben je dat in vredesnaam allemaal te
weten gekomen?
Een oogenblikje geduld! Schenk haalde
Bindles over om hem Chester te laten bestelen.
Natuurlijk vond Bindless dat best, als hij zijn
aandeel maar kreeg. En Schenks motief,
Louise te dwingen met hem te trouwen, kon
Bindles geen steek schelen. Nu, Mc Girk pleeg
de den diefstal. Maar hjj dacht, dat hij een weg
zag om er zelfs met den heelen buit vandoor
te gaan,
Dus vertelde hij aan Bindles en aan Schenk
ook, dat ik hem op zijn kop geslagen had, en
stopte het geld en de effecten veilig weg
buiten hun bereik. Hij stootte met zijn eigen
hoofd tegen den muur of zoo, als bewijs dat hij
een opstopper had gehad. Die detective heeft
de stukken en het bankpapier intusschen op
gespoord.
Na een korte adempauze vervolgde Barrett.
Bindles verkeerde dus in de veronderstel
ling, dat ik den buit van den inbraak bij
Chester had, dus probeerde hij mij door afper
sing te dwingen dien met hem te deelen. Om
te beginnen stuurde hij mij den sleutel van zijn
code per post. Daarop liet hij den eersten
brief met de groene inktvlek aan mijn woning
in het flatgebouw afgeven, maar niet door
Mc Girk. Dien stuurde hij om antwoord ik
had den brief toen nog niet gelezen, zooais je
weeten ik gooide Mc Girk mijn kantoor uit.
Die schooier wist natuurlijk drommels goed,
dat ik de effecten en het geld van Chester
niet gestolen had hij had zc immers zelf!
Maar hij veronderstelde, dat ik den brief met
de inktvlek ontvangen had, die hem in een
moeilijke positie plaatste.
Nadat ik hem behoorlijk op zijn huid had
gegeven en de deur uitgegooid had Claudia
viel daarbij ongelukkigerwijze op den grond
deed Mc Girk alsof hij bewusteloos was en
hoorde haar zeggen, dat ze den brief had mee
gebracht. Ik had hem al verteld, dat ik niet
wist waar hij het over had en geen brief had
ontvangen. Maar toen hij Claudia over een
brief hoorde spreken, dacht hij, dat mijn ont
kenning een poging tot bluf was geweest.
Dat verklaart, viel O'Malley in, waarom
hij met alle geweld dien brief terug wilde heb
ben; dan zou niemand van het bestaan ervan
weten. Hij was natuurlijk bang, dat jij, als je
den brief las, met Bindles in contact zou kun
nen komen en hem vertellen, dat hij, Mc Girk,
en niet pij, de bedrijver van den diefstal was.
Zoo is het, stemde Barrett toe. Bleekneus,
een van zijn handlangers, die hij voor alle even
tualiteiten in de nabijheid in reserve had ge
houden, moest hem helpen Claudia en jou den
brief te ontfutselen voor ik hem kon lezen.
Daarna zou hij hem hebben vernietigd. Aan
Bindles vertelde hij, dat ik hem vernietigd had
en weigerde erop te antwoorden.
Maar hoe ontdekte je dat van Bindles?
Dat was gemakkelijk. Toen je me dien
brief bracht en ik hem had gelezen, wist ik
onmiddellijk, dat hij van Schenk moest zijn of
van iemand, die met Schenk in verbinding
stond. Nadat ik Mc Girk's gezicht had gezien
en op het vermoeden gekomen was, dat Mc
Girk de hand in de zaak had en waarschijnlijk
de man was, die me dien nacht op het hoofd
had geslagen, hield ik ook hem in het oog.
Maar Schenk schaduwde ik systematisch. En
Schenk bracht mij op het spoor van Bindles.
Hoe? vroeg O'Malley, diQ in popelende
nieuwsgierigheid luisterde.
Ik hoefde, om zoo te zeggen, maar in zijn
kielzog te varen. Op een avond stond ik bij
Schenks huis op wacht: hij kwam naar buiten
en reed in 'n taxi naar Bindles' huis. Ik volg
de in 'n anderen wagen, slaagde erin een ach
terraam binnen te komen vanaf dien beroem
den muur van jou en was getuige van een con
ferentie van het edele drietal: Bindles, Schenk
en Mc Girk. Ik stond achter een gordijn, van
waar ik ze zien kon. Bindles veegde ze den
mantel uit en ik ving een wederzijdschen blik
op van Schenk en Mc Girk, die niet veel goeds
voor den ouden boosdiener voorspelde. Ze moe
ten toen al het plan hebben gehad hem te ver
moorden en mij er voor op te laten draaien.
Maar.maar..< riep O'Malley uit, ik
Hilversum II. 301.5 m.
N.C.R-V.-uitzending. 6.307.30 Onderwijs.*
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Berichten, Gramofoonmuziek (9.309.45
Geluk wenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Cello, piano en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Dames-ensemble Van Eden en gramo
foonmuziek.
2.00 Gramofoonmuziek.
3.00 Zang met pianobegeleiding en gramo*
foonmuziek.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
4.45 Felicitaties.
5.00 Voor de jeugd.
5.455.55 en 6.00 Gramofoonmuziek. (Ca.
6.30 Berichten
6.30 Taalles en causerie over het Binnenaan*
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Christ. Muziekvereenigmg „Advendo" en
gramofoonmuziek.
8.00 Berichten A.N.P., herhaling SOS-be*
richten.
9.00 Causerie „De ontdekking van Hoenderi
loo door Ds. Heldring in het jaar 1839",
9.30 „Molto Cantabile".
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Vervolg „Molto Cantabile".
Schriftlezing.
11.15 Gramofoonmuziek. Ca. 11.5012.00
hield jouw huis in de gaten. En ik zag je niet
in- of uitgaan!
Klopt, lachte Barrett. Ik zag je uit het
raam aan den voorkant; door een kijker her»
kende ik je. Maar dat je me niet zag, zat zóó.
Meestal kwam ik niet thuis tot ik 's nachts
met Schenk klaar was. Maar een paar maal,
toen ik jou ongemerkt wilde passeeren, ging
ik naar beneden en wachtte in de hall tot
iemand thuiskwam in een taxi en slipte zoo
naar buiten. Ik heb zoo eenige keeren weg
kunnen komen zouder dat je me zag.
O'Malley lachte spijtig.
Maar dien nacht in Bindles' huis...?
O, ja, grinnikte Barrett. Das was een
keurig opgezette val! Zie je, Schenk meende,
dat ik naar Chesters bibliotheek was gegaan
om hem te bestelen uit wraak voor wat hij en
zijn kornuiten mijn vader hadden aangedaan.
Hij dacht, dat hij nu aam de beurt kwam, dus
vatte hij het plan op om Bindles te dooden en
mij ervoor te laten arresteeren. Hij liet mij
door Mc Girk opbellen met de boodschap, dat
Bindles mij precies om half drie 's nachts wilde
spreken. Ik vermoedde, dat het een val was,
dus ging ik eerder op pad. Maar gaan deed ik,
om zekerheid te krijgen. En ik probeerde jou
daar ook heen te lokken en er zelf stilletjes
uit te knijpen. En je bent ook bijna in die val
geloopen.
Ja, het scheelde een haartje, bevestigde
O'Malley. Maar waarom jij dacht, dat ik met
Schenk onder één hoedje speelde, terwijl ik
juist twee van zijn satellieten lens had gesla
gen, is mij een raadsel.
Jij schaduwde mij, was het wederwoord.
Ik was niet zeker van je. Maar ik dacht, dat
't een doortrapt sluwe streek van Schenk was.
Die vechtpartij met die twee handlangers van
hem kon een krijgslist zijn om mij zand in de
oogen te strooien. Ik wist toen al, dat je dien
brief aan de politie gegeven had, maar een
dag of tien uitstel had gevraagd. Dat verzoek
was evenzeer in Schenk's belang als in het
mijne, want ik werd erin betrokken zonder de
identiteit van de groene inktvlek te onthullen.
Ik dacht, dat het zijn bedoeling was, dat jij
je in mijn vertrouwen zou dringen en op die
manier meehelpen, dat ik in de val liep, die in
Bindles' huis voor me was opengezet. Doordat
ik dien nacht met je praatte, besloot Barrett
lachend, was het een dubbeltje op zijn kant,
dat weet je.
Dus je hebt me al dien tijd verdacht?
Wordt vervolgd.)