VIJFTIG JAAR in een SLAAPCOUPÉ Wij lazen voor U RADIO DRIE MANNEN Poolschc boeren beschoten Dum-dum kogels gebruikt Vrouwen in den Raad Duitsche bonbons feuilleton. Morgan S. Roscue „geen verontschul diging". geen verlenging van duitsch— turksch handelsverdrag. Krijgsgevangene op Britsch schip PROGRAMMA Godefrey Pierce stierf zooals hij geleefd ha(" In de Amerikaansche staat Texas stierf enkele jaren geleden, tijdens een spoorrit, de millionnair Godefrey Pierce. In Amerika was het bekend, dat hij nooit langer dan één nacht in dezelfde stad bleef. In een vroege ochtend klopte de zwarte conducteur aan de deur van het slaaj>- wagencompar timent. Mr. G. P. ftr "e' stond geen slaapwagenconducteur, die den ouden zonderling niet kende wilde ooi acht uur gewekt worden. De neger verwon derde zich er over, dat hij geen antwoord kreeg. Hij besprak het met zijn collega en beiden besloten toen de coupe te openen. De oude heer lag dood op bed. De conducteur was oprecht bedroefd. Want Mr. G. P. zijn naam voluit was Godefrey Pierce was niet gierig met zijn fooien. De dood van den 97-jarige was een sensatie voor alle employees van de Amerikaansche spoorwegondernemingen. 't Kan verkeeren. Niet. steeds reisde Godefrey Pierce zoo gemakkelijk. Er is een tijd geweest, dat hij als doodgewone landlooper over de wegen zwierf en zoo af en toe als verstekeling een reisje per trein waagde. Deze reizen waren even vermoeiend als gevaarlijk. Werd men door den conducteur gesnapt. dan moest men er in volle vaart afsprin gen, wanneer men tenminste geen lading lood verkoos te slikken. Op zekeren dag ging Pierce weer op weg Vanuit het verre Californië kwamen be richten van sprookjesachtige goudvondsten. Men fluisterde elkaar de namen toe van arme drommels, die naar het toentertijd nog woeste land waren vertrokken en in een slag millionnair waren geworden. Nu was het zaak de tanden op elkaar te zet ten en niet bang te zijn. Godefrey, de jonge zwerver, wist niet wat hang zijn beteeken-de. Te voet en tusschen de wielen schoot hij langzaam maar zeker in de goede richting. Eindelijk arriveerde hij goed en wel in het bovendal van de Sacramento en begon, evenals duizenden andere avonturiers, het kostbare metaal te zoeken. Na enkele maanden moest Godefrey Pierce inzien, dat ook in Californië het gound niet aan de hoornen groeide Wanneer men hem van de gelukkige vondsten van de anderen vertelde, glimlachte hij bitter en spuwde verachtelijk voor zich uit. Maar het. goudzoeken gaf hij niet op. Vijf jaren verliepen. In dien tijd slaagde hij er in een paar korreltjes van het gele me taal te vinden en zoodoende kon hij in zijp levensonderhoud voorzien. Een goudader! Op zekeren dag stiet hij op een goudader. Godefrey werd bijna krankzinnig van vreug de. Een heel jaar lang bleef hij bij de plaats van zijn vondst. Hij hield zijn mond dicht en lette er wel op, dat niemand zijn geheim te weten kwam. Eindelijk kwam het oogen- blik, dat Pierce naar San Francisco ver trok. Zijn muilezel droeg twee uitpuilende leeren zakken, waarin het goudstof zat ter waarde van tienduizend dollars. Godefrey was vastberaden een ieder, die zijn handen naar zijn eigendommen zou uit steken te dooden. Na eenige avonturen be reikte hij goed en wel San Francisco en ging naar de Bank van Californië, die hij zijn goud en claimrechten aanbood. Hij kreeg een millioen dollar contant uitbetaald en stopte het bundeltje duizenddollarbiljet ten in de zakken van zijn schunnig pak. 5L Naar het Amerikaansch van Waarheen meneer? informeerde de tact volle Richard. Naar mijn flat, Diek! Voor de eerste maal was er iets van triomf in Barretts stem. Hij leunde behaaglijk achterover, als iemand die na vele dagen eindelijk ontspanning voelt. En thans achtte O'Malley het oogenblik geko men om lucht te geven aan zijn opgekropte nieuwsgierigheid. Verdraaid! Hoe heb je dat klaargespeeld? vroeg hij. Je bedoelt om ze daarginds te krijgen? was de wedervraag. Dat was heel eenvoudig. Maar ik moet een weinig teruggaan in de ge schiedenis, O'Malley. Zie je, ik wist van het begin af, dat Schenk bij den diefstal bij Chester de leiding gehad moest hebben. Ik kwam in de kamer daar, in de bibliotheek, kort voor jou. Ik hoorde Schenk tegen Mc Girk fluisteren, hoewel ik pas later wist dat het Mc Girk was. Hij fluisterde: Heb je het? Op dat oogenblik kreeg Mc Girk me in de gaten, liet zijn zak lantaarn op me schijnen en had geen tijd om te antwoorden. Hij kwam met een ploerten- dooder op me af en sloeg me zóó. dat het weinig scheelde of ik was er geweest. Maar ik slaagde erin uit het raam te kruipen voor de lichten opgingen. Mc Girk had toen al de bee- nen genomen. Ik hoorde je worsteling met Schenk en ik keek door het raam toen het licht opging. Ik zag Schenks gezicht. Hij was geheel gekleed, dat herinner je je, wat uiter mate verdacht was. Natuurlijk vermoedde ik, dat hij degeen was, die tegen den ander ge fluisterd had. Ik wachtte lang genoeg om te zien wie jij was en daarmee maakte ik dat ik weg kwam. Ik was bang, dat ze het terrein zouden doorzoeken en ik was er te slecht aan toe om ver of veel te kunnen loopen. Maar sedert dien heb ik Schenks gangen voortdurend nagegaan. GodefTev wist het wel De bank, die deze goudmijn kocht, heeft van de transactie nooit spijt gehad. De mijn bleek buitengewoon rijk te zijn en de heeren waren er van overtuigd, dat Godefrey Pier ce dom gehandeld had. Maar de jonge man was nog niet zoo onnoozel geweest als zij wel dachten. Hij wist precies waarom hij niet meer naar zijn mijn terug wilde gaan. Hij had met een paar knapen, die in de zelfde streek naar goud zochten, ernstig ver schil van meening gehad. En daar Godefrey zijn mannetjes wel kende, vond hij het be ter zoo spoedig mogelijk uit San Francisco te verdwijnen. Zijn zenuwen waren door de jarenlange ontbering en teleurstelling, door 't eeuwige gejaagd zijn en op de loer liggen ten zeer ste geschokt. Zoo is het dan te verklaren, dat Godefrey Pierce de aanslagen van zijn vijanden meende te kunnen ontgaan op de volgende zonderlingen wijze. Levenslang op de vlucht. Het werd zijn principe nooit twee nachten achter elkaar in dezelfde stad te vertoeven. Waar er spoorwegen waren gebruikte hij dit verkeersmiddel In de minder gecicviliseer de streken liet hij zich door de diligence van plaats naar plaats brengen. Zoo ging het jaren, tenslotte tientallen jaren door. In de eerste jaren van zijn vlucht stelde Godefrey Pierce zich er mede tevreden over dag, te reizen en 's nachts in een hotel of bungalow te blijven. Later was ook dit niet meer voldoende. Een koortsachtige onrust maakte zich van hem meester! Hij kon in het geheel niet slapen, wanneer zijn bed op één plaats bleef staan en zoo koos Godefrey Pierce dan de slaapwagen tot zijn domicilie. Een menschenleeftijd sliep hij nacht aan nacht in de Pullmancar. Door voorzichtig beheer was zijn kapitaal grooter geworden, maar G. P. was er niet toe over te halen een auto te koopen. Familileden had hij niet en zijn eenige vrienden waren de em ployees van de slaapwagenonderneming. En zoo stierf Godefrey Pierce, zooals hij geleefd heeft; in de Pullmanwagen, die zijn vaderland geworden was. Kinderziekenhuis verwoest. Zondag hebben 27 vliegtuigen boven Byd- goszez gevlogen en uit machinegweren ge schoten op boeren, die van het veld huis waarts keerden. Er zijn twee dooden, drie ernstig en twaalf licht gewonden. Bij Piotrkow zijn twee reizigerstreinen ge bombardeerd. Een van de correspondenten van Havas heeft een bezoek gebracht aan het kinderzie kenhuis van Otwock, op twintig kilometer ten zuiden van de hoofdstad aan de Weich- sel gelegen, welke plaats Vrijdag werd ge bombardeerd. Een bom is op twee meter af stand van de inrichting gevallen. Het ge bouw werd voor driekwart verwoest. Twaalf kinderen werden onder het puin bedolven en slechts toen hunner werden teruggevonden. De meesten waren evenwel volkomen ver koold. Vijf en twintig kinderen van ver schillende leeftijden en vijf verpleegsters werden gewond. Duitsche beschuldiging aan het adres van Polen. Het Duitsche Nieuwsbureau meldt: De speciale berichtgever van de B. Z. am Mittag maakt melding van ongehoorde schendingen van het Volkenrecht door Po len. Bij de gevechten in den sector Brahe zijn Poolsciie machinegeweergordels gevonden, waarbij de patroonpunten waren afgevijld. Het betreft hier dus een systematisch ge bruik van de volgens internationaal recht verboden dum-dum-kogels. Voorts heeft men gasgranaten gevonden. Verzet tegen de vrouw. A. B. K. schrijft dézen „Op roerige Krabbel" in Het Volk: In Dordrecht heeft onze partij een der wethouders ze tels met een vrouw bezet, mevrouw SmitPieters. De samenwerkende raads fracties van rechts hebben zich bereid verklaard, bij de aanstaande benoemingen mede te werken aan het bezetten van twee wethou derszetels door mannelijke sociaal-democraten. Hetgeen dus beteekent, dat de vrouw zou moeten wijken. Onze partijgenooten hebben daarop geantwoord, dat zij op deze basis op de zaak niet kun nen ingaan. Een dergelijke dwang te willen oefenen, alleen om een vrouw van deze platas te weren, is toch wel heel kras. Het is ons trouwens on duidelijk, hoe christelijk-his- torischen en katholieken er toe kunnen komen, tot dit uiterste over te gaan, wat toch geenszins in de lijn van deze partijen ligt. De hoofdzaak is echter, dat door het stellen van dezen eisch, het moet een man zijn de wet geweld wordt aan gedaan. Zij wordt eenvoudig op zij gezet. En terwijl men zich stelt buiten en boven haar gezag, laat men hier voor de verkiesbaarheid een voorwaarde gelden, welke nadrukkelijk en met voor dracht uit de wet is verwij derd. Men kan daaraan den draai geven, die men wil. Maar men kan niet ontkomen aan de onverbiddelijke waarheid, dat hier door deze voor waarde in het geding te brengen, een revolutionnaire daad gesteld wordt. Men wenscht eenvoudig door den dwang van het getal, al® men het voor elkaar kan krijgen, een vrouw te beroo- ven van de bevoegdheid, wel ke haar bij de wet is toege kend. Dit is duidelijke onge hoorzaamheid aan het voor schrift van de wet. Natuurlijk zal men het over deze boeg gooien, dat nie mand hoeft te stemmen op degene, die hij niet wil. Maar het is duidelijk als de dag, dat dit een drogreden is. Men verzet zich hier niet tegen een bepaalde persoon, maar tegen een bepaalde sekse, en gaat aldus de per ken van de wet te buiten. Het is geen fraai voorbeeld, dat aldus door de overheid aan de burgerij gegeven wordt. KEERPUNT IN NEDER LANDS POLITIEK. De voorzitter van de R.K. Staatspartij wijdt in het or gaan van deze partij een uit voerige beschouwing aan de intrede der sociaal-democra tische. ministers in het Kabi net. Wij ontleenen hieraan het volgende: In de evolutie, welke het partijwezen doorleeft, scheen het oogenblik gekomen, dat bij zulke structuur de soci aal-democraten niet meer behoefden uitgesloten te wor den. „Niet meer behoefden" is hier: „maar dan ook niet mochten". Zoodra men waarde meent te moeten hechten aan de na tionale uitingen en onom wonden constitutioneele ver klaringen van vooraanstaan de mannen, wier karakter men acht, is het onverant woordelijk een vierde deel der bevolking bij een natio nale constructie mt te slui ten. Hierbij is uiteraard een geestelijk traagheidsmoment te overwinnen. Op onze afwijzing der so cialisten, zooals wij die vroe ger formuleerden, wegens hun klassenstrijd theorie en hun revolutionaire gezind heid, past het plaats nemen naast hen in één zelfde Ka binet niet. Maar moeten wij ons niet verheugen, dat die formuleeringen thans niet meer passen? Zegt men ons: weest voorzichting of de oude zuurdeesem niet makkelijk weer aan het gisten zal slaan best Waakzaam, moeten wij blijven. Maar de constitioneele houding van de sociaal-democraten negee- ren, hun zwenking als ma noeuvre bestempelen, als een listige laag, die zij ons leg gen, is schadelijke overijver. Wendt men het daarbij over een principieelen, zelfs reli gieuzen boeg, dan riposteeren wij: staan wij geestelijk te genover de kinderen der Fransche revolutie, tegen over het principieele libera lisme, niet geheel en al afwij zend? En, zoo vragen wij dan verder: Zou uV ijver ook gaande zijn gemaakt, als de nationale structuur wel de li beralen, niet de socialisten hadden omsloten? Door de onloochenbare zwenking in de sociaal-demo cratische theorie en mentali teit is er in de Nederland- sche politiek een keerpunt bereikt. Dat deze nieuwe si tuatie zich thans openbaart in een nationaal Kabinet heeft zijn voordooien. Uit „Kerk en Vrede": Tegen de razernij der oor logspsychose legt iedere rede neering het af; zij tast, een maal losgebroken, allen aan. Op slechts enkelen na. Doch in de algemeene geestelijke en inoreele onreddering, die aan do massale slachting voorafgaat, vallen zij wel door de hand van een sluip moordenaar! Weg met de verzoeningsgezinden! De haat moet regeeren! De haat, die liet volk geestelijk weerbaar moet maken tegen hen, met wie het enkele dagen te vo ren nog middelen beraamde oni den broedermoord te voorkomen! Maar boven de met men- schcnbloed geschreven histo riebladen, die ons verdwaasd werelddeel wie weet hoe spoe dig weer schrijven gaat, zal als een bittere aanklacht het woord van Jaurès, den leider der Fransche socialisten in 1914, staan, dat hij eenige uren voor zijn dood schreef: „Er is geen verontschuldiging voor dezen oorlog". Als een striemend verwijt zal het nageslacht den onver- antwoordelijken verantwoor delijken van nu deze woor den van Jaurès in het aange zicht slingeren. Eens zal, na bitter lijden en ondraaglijk leed, het hongerend en ver kommerend opgroeiend ge slacht aan ons de rekening presenteeren. Dan zullen des perado's de ontketende harts tochten der misleiden gebrui ken om ideologieën in het le ven te roepen, waarbij het Russisch communisme en het Duitsch nationaal-socialisme vriendelijke volksbewegingen zullen schijnen. Europa kan niet nogmaals 'n verdierlijking zijner bewo ners dragen zonder zichzelf geestelijk te vernietigen. Door vliegtuigen uitgeworpen. Poolsche bevolking gewaar schuwd. Duitsche vliegtuigen hebben bo ven Pruszkow, dat niet ver van Warschau is gelegen, een groote hoeveelheid bonbons laten vallen. Er is reden te gelooven, dat deze vergiftigd zijn. De bevolking werd door de politie en via de radio ge waarschuwd. Een gedeelte der „Duitsche bonbons" werd door des kundigen onderzocht, een ander ge deelte door den geneeskundigen dienst begraven. Volgens welingelichte kringen heeft Tur kije geweigerd zijn handelsovereenkomst met Duitschland, welke einde Augustus ten einde liep, te verlengen. Bovendien zijn de autoriteiten reeds thans overgegaan tot ac tieve voorbereidingen met betrekking tot de verdediging der natie. Zondagavond "is aan boord van het Brit- sche schip „Georgie", dat zich in de haven van New York bevindt, de eerste vrouwe lijke krijgsgevangene geinterneerd. Het be trof een jeugdige Duitsche stewardes, die sinds vijf jaar in dienst is van de Cunard Line. Zij verklaarde een Engelsch gevangen kamp te verkiezen boven een terugkeer naar het Derde Rijk als „vrij burgeres". WOENSDAG 6 SEPTEMBER 1939. Hilversum I. 1875 en 414,4 m. VARA-uitzending. 10.901020 v.m. VPRO. 6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00 VPRO. 8.00 Gramofoonmuziek. Cc. 8.16 berichten). 9.30 Causerie „Onze keuken", 10.00 Morgenwijding. 10.20 Voor arbeiders in de continubedrijven. 12.00 Gramofoonmuziek. 12.15 Berichten. 12.17—1.45 VARA-örkest. (1.00—1.15 gr.m.). 2.00 VARA-orkest. 2.30 Gramofoonmuziek. 3.00 Pianovoordracht. 3.30 Gramofoonmuziek. 4.00 Voor dr kinderen. 5.30 Orgelspel en zang. 6.00 Esmeralda. 6.28 Berichten. 6.30 Causerie „De beteekenis van de sociale in dezen tijd. 7.00 V AR A-kalender. 7.05 Felicitaties. 7.10 Causerie „Van streven en strijden". 7.30 Cyclus „Ons werk en ons geloof", 8.00 Herhaling SOS-berichten. 8.03 Berichten ANP, VARA-Varia. 8.15 VARA-orkest. 9.00 Radiotooneel. 9.40 VARA-orkest. 10.00 Berichten ANP. 10.10 VARA-orkest. 10.30 Fantasia. 11.00 Gramofoonmuziek. 11.3012.00 Dansmuziek (gr.pl,). Heb je ook die organisate van de groene inktvlek ontdekt? Niet dadelijk. Maar wel ontdekte ik, dat er een aantal diefstallen was gepleegd in de huizen van vermogende lieden, waar Schenk kort tevoren gelogeerd had of juist logeerde. Hij heeft groote verliezen geleden op de beurs en ik was er zeker van, dat hij een hoop meer uitgaf dan hij op normale wijze verdiende. Alles wees erop, dat hij die diefstallen op touw had gezet. Hoe kwam je achter de geschiedenis met de groene inktvlek? wilde O'Malley weten. Ik zal je in volgorde vertellen wat er ge beurde, was het antwoord. Bindles was het werkelijke hoofd van die groene bende. Hij was een schurkachtige oude vrek en hoewel hij, vóór hij zich uit de zaken terug trok, een bom duiten bijeen had geharkt, gedeeltelijk ten koste van mijn vader, was hij onverzadiglijk; hij moest altijd meer hebben. Op een of andere manier kreeg hij Mc Girk in zijn macht. Ver moedelijk is Mc Girk onvoorzichtig geweest en heeft iemand vermoord. Toen probeerde Schenk, die Bindles kende, dezen te bestelen. Bindles snapte hem. En inplaats van hem aan de politie over te leveren, dwong hij Schenk om met stelen door te gaan en hem het leeu wenaandeel van den buit te geven. Schenk was zijn adjudant en tusschenpersoon. Bindles sprak persoonlijk nooit met een lid van de bende, behalve met Mc Girk, die voor de leus zijn bediende was. Hoe ben je dat in vredesnaam allemaal te weten gekomen? Een oogenblikje geduld! Schenk haalde Bindles over om hem Chester te laten bestelen. Natuurlijk vond Bindless dat best, als hij zijn aandeel maar kreeg. En Schenks motief, Louise te dwingen met hem te trouwen, kon Bindles geen steek schelen. Nu, Mc Girk pleeg de den diefstal. Maar hjj dacht, dat hij een weg zag om er zelfs met den heelen buit vandoor te gaan, Dus vertelde hij aan Bindles en aan Schenk ook, dat ik hem op zijn kop geslagen had, en stopte het geld en de effecten veilig weg buiten hun bereik. Hij stootte met zijn eigen hoofd tegen den muur of zoo, als bewijs dat hij een opstopper had gehad. Die detective heeft de stukken en het bankpapier intusschen op gespoord. Na een korte adempauze vervolgde Barrett. Bindles verkeerde dus in de veronderstel ling, dat ik den buit van den inbraak bij Chester had, dus probeerde hij mij door afper sing te dwingen dien met hem te deelen. Om te beginnen stuurde hij mij den sleutel van zijn code per post. Daarop liet hij den eersten brief met de groene inktvlek aan mijn woning in het flatgebouw afgeven, maar niet door Mc Girk. Dien stuurde hij om antwoord ik had den brief toen nog niet gelezen, zooais je weeten ik gooide Mc Girk mijn kantoor uit. Die schooier wist natuurlijk drommels goed, dat ik de effecten en het geld van Chester niet gestolen had hij had zc immers zelf! Maar hij veronderstelde, dat ik den brief met de inktvlek ontvangen had, die hem in een moeilijke positie plaatste. Nadat ik hem behoorlijk op zijn huid had gegeven en de deur uitgegooid had Claudia viel daarbij ongelukkigerwijze op den grond deed Mc Girk alsof hij bewusteloos was en hoorde haar zeggen, dat ze den brief had mee gebracht. Ik had hem al verteld, dat ik niet wist waar hij het over had en geen brief had ontvangen. Maar toen hij Claudia over een brief hoorde spreken, dacht hij, dat mijn ont kenning een poging tot bluf was geweest. Dat verklaart, viel O'Malley in, waarom hij met alle geweld dien brief terug wilde heb ben; dan zou niemand van het bestaan ervan weten. Hij was natuurlijk bang, dat jij, als je den brief las, met Bindles in contact zou kun nen komen en hem vertellen, dat hij, Mc Girk, en niet pij, de bedrijver van den diefstal was. Zoo is het, stemde Barrett toe. Bleekneus, een van zijn handlangers, die hij voor alle even tualiteiten in de nabijheid in reserve had ge houden, moest hem helpen Claudia en jou den brief te ontfutselen voor ik hem kon lezen. Daarna zou hij hem hebben vernietigd. Aan Bindles vertelde hij, dat ik hem vernietigd had en weigerde erop te antwoorden. Maar hoe ontdekte je dat van Bindles? Dat was gemakkelijk. Toen je me dien brief bracht en ik hem had gelezen, wist ik onmiddellijk, dat hij van Schenk moest zijn of van iemand, die met Schenk in verbinding stond. Nadat ik Mc Girk's gezicht had gezien en op het vermoeden gekomen was, dat Mc Girk de hand in de zaak had en waarschijnlijk de man was, die me dien nacht op het hoofd had geslagen, hield ik ook hem in het oog. Maar Schenk schaduwde ik systematisch. En Schenk bracht mij op het spoor van Bindles. Hoe? vroeg O'Malley, diQ in popelende nieuwsgierigheid luisterde. Ik hoefde, om zoo te zeggen, maar in zijn kielzog te varen. Op een avond stond ik bij Schenks huis op wacht: hij kwam naar buiten en reed in 'n taxi naar Bindles' huis. Ik volg de in 'n anderen wagen, slaagde erin een ach terraam binnen te komen vanaf dien beroem den muur van jou en was getuige van een con ferentie van het edele drietal: Bindles, Schenk en Mc Girk. Ik stond achter een gordijn, van waar ik ze zien kon. Bindles veegde ze den mantel uit en ik ving een wederzijdschen blik op van Schenk en Mc Girk, die niet veel goeds voor den ouden boosdiener voorspelde. Ze moe ten toen al het plan hebben gehad hem te ver moorden en mij er voor op te laten draaien. Maar.maar..< riep O'Malley uit, ik Hilversum II. 301.5 m. N.C.R-V.-uitzending. 6.307.30 Onderwijs.* fonds voor de Scheepvaart. 8.00 Schriftlezing en meditatie. 8.15 Berichten, Gramofoonmuziek (9.309.45 Geluk wenschen) 10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoonmuziek. 11.15 Cello, piano en gramofoonmuziek. 12.00 Berichten. 12.15 Gramofoonmuziek. 12.30 Dames-ensemble Van Eden en gramo foonmuziek. 2.00 Gramofoonmuziek. 3.00 Zang met pianobegeleiding en gramo* foonmuziek. 3.45 Gramofoonmuziek. 4.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek. 4.45 Felicitaties. 5.00 Voor de jeugd. 5.455.55 en 6.00 Gramofoonmuziek. (Ca. 6.30 Berichten 6.30 Taalles en causerie over het Binnenaan* varingsreglement. 7.00 Berichten. 7.15 Christ. Muziekvereenigmg „Advendo" en gramofoonmuziek. 8.00 Berichten A.N.P., herhaling SOS-be* richten. 9.00 Causerie „De ontdekking van Hoenderi loo door Ds. Heldring in het jaar 1839", 9.30 „Molto Cantabile". 10.00 Berichten ANP, actueel halfuur. 10.30 Vervolg „Molto Cantabile". Schriftlezing. 11.15 Gramofoonmuziek. Ca. 11.5012.00 hield jouw huis in de gaten. En ik zag je niet in- of uitgaan! Klopt, lachte Barrett. Ik zag je uit het raam aan den voorkant; door een kijker her» kende ik je. Maar dat je me niet zag, zat zóó. Meestal kwam ik niet thuis tot ik 's nachts met Schenk klaar was. Maar een paar maal, toen ik jou ongemerkt wilde passeeren, ging ik naar beneden en wachtte in de hall tot iemand thuiskwam in een taxi en slipte zoo naar buiten. Ik heb zoo eenige keeren weg kunnen komen zouder dat je me zag. O'Malley lachte spijtig. Maar dien nacht in Bindles' huis...? O, ja, grinnikte Barrett. Das was een keurig opgezette val! Zie je, Schenk meende, dat ik naar Chesters bibliotheek was gegaan om hem te bestelen uit wraak voor wat hij en zijn kornuiten mijn vader hadden aangedaan. Hij dacht, dat hij nu aam de beurt kwam, dus vatte hij het plan op om Bindles te dooden en mij ervoor te laten arresteeren. Hij liet mij door Mc Girk opbellen met de boodschap, dat Bindles mij precies om half drie 's nachts wilde spreken. Ik vermoedde, dat het een val was, dus ging ik eerder op pad. Maar gaan deed ik, om zekerheid te krijgen. En ik probeerde jou daar ook heen te lokken en er zelf stilletjes uit te knijpen. En je bent ook bijna in die val geloopen. Ja, het scheelde een haartje, bevestigde O'Malley. Maar waarom jij dacht, dat ik met Schenk onder één hoedje speelde, terwijl ik juist twee van zijn satellieten lens had gesla gen, is mij een raadsel. Jij schaduwde mij, was het wederwoord. Ik was niet zeker van je. Maar ik dacht, dat 't een doortrapt sluwe streek van Schenk was. Die vechtpartij met die twee handlangers van hem kon een krijgslist zijn om mij zand in de oogen te strooien. Ik wist toen al, dat je dien brief aan de politie gegeven had, maar een dag of tien uitstel had gevraagd. Dat verzoek was evenzeer in Schenk's belang als in het mijne, want ik werd erin betrokken zonder de identiteit van de groene inktvlek te onthullen. Ik dacht, dat het zijn bedoeling was, dat jij je in mijn vertrouwen zou dringen en op die manier meehelpen, dat ik in de val liep, die in Bindles' huis voor me was opengezet. Doordat ik dien nacht met je praatte, besloot Barrett lachend, was het een dubbeltje op zijn kant, dat weet je. Dus je hebt me al dien tijd verdacht? Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 8