De Brabantsche Brief
van Dré
Radioprogramma
Napels eindpunt
Indië route
Zal Mussolini zich tot
Roosevelt wenden?
Het Meisje
uit den
exprestrein
voelde 'r niks veur om zoo zoetjesaan uit za
ken te gaan?"
„Och, - och, waasaksegge, meneer notaris?
Hebt ge 'n... 'n goei bod?"
„Jjja!"
„Lot na hooren".
„Tien mille".
„Oem. Mooi geld".
„Prachtbod".
„Maar 't is 'n goei-beklante zaak, meneer
'notaris".
„Oemjawell..., jawell..., maar de huizen
hebben gin wéérde. Drie is goed betaald van
daag veur deus. Dus...? Zeuven goodwill...!
Ge krijgt zoo'n bod nooit meer, Keeke!"
„Wie is ue liefhebber?"
„Da's geheim".
„Oem".
„Ge hebt toch ginnen zeun of dochter, die
in de zaak wil komen, is nie?"
„Neeë. De kinders zijn gebrooid".
,,'k Zou 't loen, K"e!"
,,'k Voel er wel iets veur, meneer notaris".
„Nou mot ik oe één klein bezwaar meedee-
len, Kee. Ge mot dalij'<p besluiten en... eh...
en as ge besloten zijt, dan wil den nuuwen
eigenèèr t mergen in!"
„Meneer notaris, de complimenten aan
oewen klant en zeg 'm dat er altij 'nen em
mer water onder den toog staat".
„Van zo'n antwoord begrijp ik niks!"
„Da kan! Maar Nolleke Gommers snapt 't
zooveel te beter", lachte Kee. Zij naar bin
nen. Liet den notaris alleen bij z'n bierke,
veur 't huis.
Zooals ik zee: Nolleke Annaconda krijgt
Amerik" nsche allures!
Maar 'k zou heelegaar vergeten te vertellen,
waarom ie tóch spreekt van „dieën vrekten
oorlog".
Hij vindt, dat ie altij nog 'n beslist „recht"
bezit, op 't geven van 'n bruiloft! Ge wit...,
dat van den Anvers, waar ie trouwplannen
kreeg mee Angeliek, die... den anderen dag
passeerde mee 'nen anderen „bruigom".
Toch zou Nolleke ons 'n bruiloft geven. Een
En nou hebben de „bruiloftsgasten", den
zonder bruid wel, maar op zijnen vrijdom!
Fielp, den Blaauwe, den Jaan, ik en nog wat
gezonde jongens hun gezeed, dat de tijen er
nie naar zijn, om 't op 'n fuiven te zetten!
Nolleke staat op 't standpunt, da Alle brui-
lofen doorgaan, want dat wij hier er niks aan
kunnen doen, dat de weareld bakkeleien wil.
En dat 't 'n vervloekte onbillijkheid zou zijn,
om zijn bruiloft uit te stellen.
„En hals we nou 'nen bom op honze test
krijgen?" zee den Fielp.
„Dan hebben we 't feest tenminste g'ad",
antwoordde Nolleke onvervéérd!
„Da's eigenlijk óók waar", vond den Blaau
we!
Zoodat, amico, de „bruiloft van Nolleke
meer en meer nadert...! Mocht ze, teugen al
les in, doorgaan, dan hoorde 'r nog wel van!
We zullen eerst 'n bietje aan die ellendige
oorlogsgedachte zien te... wennen, 't Sterke
leven wint 't toch altij. Ook van bommen en
granaten! En vooral mee al die kleine, ego-
istische, winstmakende Nollekes, die er zoo-
veul zijn...!
Maar nou schei 'k er af.
Veul grc -ten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.é.v.
DRé.
MAANDAG 18 SEPTEMBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Berichten ANP. Hierna: Orgelspel.
8.17 Gramofoonmuziek.
9.00 AVRO-Musette-wnsemble en soliste.
9.3") Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Rentmeester.
11.00 Declamatie (gr.pl.).
11.10 Ensemble Rentmeester.
12.00 AVRO-Vaudeville-orkest (opn.).
12.30 Gramofoonmuziek. (Ca. 12.45 Berich
ten ANP)
1.15 Viool en orgel.
I.45 Het Lyra-trio.
2.30 Omroeporkest en solist. Als intermezzo:
Decamatie.
4.30 Disco-causerie.
5.30 AVRO-Amusementsorkest.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 De Romanciers en soliste.
7.15 Causerie „Bloedtransfusie".
7.25 Gramofoonmuziek.
_7.40 Causerie: „Nederlandsch Fabrikaat".
"8.00 Berichten ANP. Eventueel: Vraag en
antwoord.
8.25 Het Concertgebouw-orkest.
9.25 Radiotooneel.
9.50 De Twilight Serenaders.
10.35 Gramofoonmuziek met toelichting.
II.00 Berichten ANP. Hierna: Het ensemble
Iliescu.
11.3012.00 AVRO-Dansorkest.
Hierdoor weer luchtpost moge
lijk.
Zoolang het niet mogelijk is de thuiskee-
rende Indië-vliegtuigen te laten doorvlie
gen tot Nederland, zal Napels als voorloo-
pig eindpunt der Indië-route dienst doen.
Zoowel in Napels als iin Batavia zijn op het
oogenblik drie Indië-vliegtuigen gestation-
neerd. Vandaag vertrekt „De Gier" uit Na
pels en de „Torenvalk" uit Batavia. Maan
dag vertrekt de „Buizerd" uit Napels, waar
na de „Wielewaal" Dinsdagmorgen uit Ba
tavia vertrekt.
Het besluit de Indië-vliegtuigen uit Na
pels weer naar Ned. Indië te laten ver
trekken, maakt weer een snelle luchtpost
verbinding tusschen Nederland en onze Oost
mogelijk. „De Gier" welke vandaag uit Na
pels vertrekt, zal in lexandrië, post be
stemd voor Nederl. Indië, aan boord nemen.
Dit Is de post, welke op 2 September j.1.
den dag vóór het uitbreken van den oorlog,
niet per vliegtuig werd verzonden, maar
per s.s. „Poelau Roebia" uit Nederland,
werd medegenomen.
Het spreekt vanzelf, dat de KLM haar
pogingen voortzet oen vergunning te krijgen
de Indië-lijn weer tot Nederland door te
trekken. Het is echter wei aannemelijk dat
zoolang deze vergunning niet is verleend',
de dienist tweemaal per week tusschen Na
pels en Batavia' zal worden waargenomen^
Geruchten over een vredescon
ferentie.
De diplomatieke redacteur van de „News
Cronicle" maakt melding van geruchten,
volgens welke Mussolini te gelegener tijd
president Roosevelt zou vragen een vredes
conferentie bijeen te roepen.
Ten aanzien hiervan schrijft de di
plomatieke redacteur, dat indien Hitier in
de nabije .toekomst onderhandelingen wil
aanbieden, het geenszins zeker is, dat de
door Goering gedane voorstellen herhaald
zullen worden.
Er bestaat aanleiding om te veronderstel
len, dat Mussolini aan president Roosevelt
een vraag zal voorleggen, welke zooge
naamd afkomstig is van de neutrale staten,
om onmiddellijk een vredesconferentie te
beleggen. Zonder twijfel moet deze mogelijk
heid met de grootste reserve worden be
schouwd, doch er wordt in invloedrijke Brit
sohe kringen over gesproken. Een dergelijke
manoeuvre zou den president, die omringd
is door isolationisten en wiens land, evenals
alle neutralen, hard door den oorlog zal
worden getroffen, in moeilijkheden kunnen
brengen.
Indien hij zou weigeren, dan zou zijn po
sitie in de Vereenigde Staten, als ook die de
mocratische denkbeelden, welke hij verte
genwoordigt, verzwakt kunnen worden. In
de huidige omstandigheden zou een derge
lijk voorstel door Frankrijk en Engeland
verworpen worden, zelfs wanneer de Sov
jet Russen zich bij Duitschland zouden
voegen om opnieuw Polen te ontleden.
De redacteur verklaart verder, dat de rei
zen, welke de ambassadeurs van Italië te
Berlijn en van Duitschland te Rome hebben
gemaakt, een soort authenticiteit geven aan
deze geruchten over een vredes-offensief.
Ulvenhout, 14 Sept. 1939.
Amico,
Nolleke Gommers,
't kleine-manneke
mee-de-groote- woor
den, is in zijnen wiek
geschoten door „dieën
vrekten oorlog", lijk
ie dat zegt.
Ge wit: Nolleke is
'n eigengereid tiepeke
en nie heelegaar zon
der egoïme. In dit op
zicht is deus kleine
krieleke dus 'nen vol
wassen Negentienne-
genendertiger en... hjj heeft den wind 'n
bietje mee! Want sjuust omdat ie zoo'n klein
opdonderke is, wordt 'm veul vergeven! En
dus wordt ie mee de jaren, hij is nou zestig,
steeds eigengereider, koppiger, egoïstischer
'n Vrouw heeft ie nie, dus hij wordt nooit
gecommandeerd, hoeft nooit iets te eten wat
ie nie geren lust, hoeft gin smoesje te ver
zinnen om 'ns van huis te gaan, kortom:
Nolleke is baas over zijn eigen. Centen bezit
ie genogt, dus klanten, noch bazen hebben
aan hum 'n kans om huilie gemoed op te
luchten. Zijnen eenigen strop in z'n leven is,
dat ie omtrent vijfenzeuventig duim te kort
is en teugen dat tekort vecht ie al 'n halve
eeuw mee „groote woerden", mee grandioze
gebaren, mee veul brutaliteit. Kee uit „de
Gouwen" mept 'm nou en dan om z'n ooren,
of er 'n zweep knalt, dreigt 'm te verzuipen
In den spoelbak onder den toog, maar niks
helpt er aan. Onze schuld! Wij hebben te
veul leut mee 'm, zien Jles door de vingers,
laten 'm begaan. Hij smijt mee rondjes en
goeie sigaren (onder de maat zijn is duur!),
nou en dan doet ie z'n schoenen uit en geeft
op d'n biljert 'n voordracht dat ge scheuren
zou van 't lachen, ge wit wel: „de Bedro
gen Prinses of 't Kindje onder de Bedstee"
en zoo kan Nolleke gin kwaad doen, al doet
ie 't soms gèèf over 't potje.
Moderne zielkundigen, die in 'n los vest-
knoopke of in 'n kromme haarschei al 'n
„minderwaardigheidscomplex" ontdekken,
zu'ke „geleerdhedens", wier heele geleerdheid
vastzit aan 't zijen dradeke van één begrip,
ze zouwen heel dieën houvast verspeulen, als
ze Nolleke Gommers onder 't zielkundige mes
namen!
Want als Kee 'm op 'n oplababber trak
teert, die g'aan den overkant kunt hooren,
dan veert Nolleke op, in 'n edele verontwèèr-
diging, of ie alle wijven getemd heeft.
En nou kunde ge wel zeggen, dat Nolleke
z'n meerweerdigheidscomplexen vortkomen
uit z'n minderheidscomplex, maar dan lust
ik er nog wel eentje. Zoo geredeneerd is 'n
kat 'nen kater op 'n kleinigheidje na.
Neeë, og eens: Nolleke Gommers is 'nen
wasch-echten Negentiennegendertiger en
heeft dus niks geen last van minderwèèr-
digheidsgevoelens! Integendeel! Hij over
schat z'n eigen zonder moeite en als ge hum
over dieën „vrekten oorlog" hoort praten,
dan wordt heel den wereldramp 'nen lastigen
muggenzwerm, dien Nolleke dalijk wel 'ns
mee z'n pet uit malkaar zal slaan, als 't hum
verveelt! Op den oogenblik is ie aan 't gok
ken. En als ge'm nou bezig hoort over „zij
nen bankier", die er de ballen van wit, over
z'n „zeef", die vol „staal en olie" ligt, over
de beurs, die de zenuwen hèèft, en over den
Moes, die de zenuwen kan krijgen, want
als die meevocht zag ie kans om veul meer
te verdienen, als ie dan weer 'n rondje
betaalt, omdat ie aan 't koper verdiende, dan
zoude zeggen, dat Nolleke Anaconda, zooals
wij 'm nou noemen, de weareld in z'n vest
zakje heeft en ze verkoopt tegen eiken prijs,
dien 'm goeddunkt.
Hij krijgt zelfs Amerikaansche allures.
Zondagmiddag, als ie op zat te scheppen over
z'n huizen, op deuze manier: „de luizebossen
betalen gin huur meer", en „ben ik 'nen man
om m'n eigen dik te maken op verstopte
FEUILLETON.
V
Naar het Engelsch
bewerkt dooi
J, van der Sluys
8.
IX. Ontdekkingen.
Natuurlijk was Freddy met opzet den ver
keerden kant opgegaan. Hij wilde nog eens
een kijkje nemen bij den man in het donker
bruine pak, alvorens zijn plaats in het restau
ratierijtuig in te nemen en was volmaakt be
reid daarvoor de kans te loopen voor hoogst
onintelligent, althans voor iemand zonder
oriëntatievermogen te worden gehouden.
Het compartiment, waarin hij den man in
het bruin gezien had, bevond zich een paar
wagons naar voren in den trein. Toen hij de
tweede der smalle, schokkende landengten,
die de wagons onderling verbinden, passeerde,
bonsde een gestalte tegen hem op.
„Ken je niet uitkijken, waar je je voeten
neerzet?" informeerde de gestalte.
„Goeie genade," riep Freddy uit, den ras-
Londenaar herkennend. „Ik geloof, dat het
ditmaal uw beurt is om verontschuldigingen
aan te bieden."
„Loop naar degrauwde de Londenaar
en drong door.
„Schijnt een specialiteit in botsingen te
zijn," filosofeerde Freddy. Hij zette zijn korten
tocht voort. Aha! Hier was de bewuste coupé.
Hij keek naar binnen. Het compartiment was
leeg.
Hij is weg!" constateerde Freddy lichtelijk
verbaasd, hoewel hij niet wist waarom hij
eigenlijk verbaasd was. De man kon immers
in Ipswich uitgestapt zijn.
„Ja, maar ik kan me niet herinneren, dat
ik hem in Ipswich heb zien uitstappen," flitste
Freddy door het hoofd. „Ik weet, dat ik naar
zijn wagon heb gekeken, toen de trein stopte.
De deur is niet opengegaan. Niemand stapte
uit."
Neen, hg wés niet uitgestapt. Daar was zgn
gootsteenen en dito k-khuizen", dan riep Kee,
van achter den toog: „zeg, Kleinduimke, ik
zit m'n eigen al 'n uur aan jou te verergeren.
Nou is 't genogt, ee?!" dan stond Nol op,
„schreed" op z'n korte beentjes, de handen in
de zakken, 'n groote Anaconda-sigaar in den
kop. naar een toog. En onder spannende
stilte sprak Nolleke: „wat let me, akelig
stekelsverkske, om bier deuzen heelen snoep
winkel van oe te koopen en jou dan de straat
op te gooien, serpent?"
Wijd stond ie mee z'n beentjes uit malkaar,
den bolhoed achterover, halvelings z'nen rug,
de vuistekes gebald in de zakken, den kop in
den nek, op te kijken naar Kee achter den
toog, die efkes sprakeloos naar benejen stond
te zien, naar dat gebolhoeid doodzondeke-op-
twee-voeten.
Kt ge kost 't zien, vrat alle drift op. Ze
nam 'nen inwendigen aanloop om Nol te ver
pletteren onder 'nen berekenden sprong. Kalm
van woede zee ze: „daar hedde gij gin centen
genogt veur, Alikriek, om mijn affaire te
koopen!"
't Wierd hoe langer hoe stiller in „de Gou
wen". Zouwen we 'nen anderen baas krijgen
achter 't buffet?
En in die gespannen stilte, die Nolleke
zoo 'nen deugd dee! sprak ie één, één in
drukwekkend woord: „prijs!"
't Woord wier de gelagkamer ingstóómd!
'Nen kolossalen rookkolom pafte toen boven
Nollekes' bolhoed uit, lijk ge dat wel zien
kunt, uit die koperen „bolhoeien" boven 'n
locomotief.
Kee drukte 'r knuisten nog iets steuviger
op de heupen en sprak toen twéé woorden:
vijfentwintigduuzend, Rockefeller
Weinig gezeed, amico, was dat zoowat
vijftienduuzend overvraagd.
„Daar koop ik 't heele gemeentehuis veur,
mee alles wat er los en vast aan is, van den
burgemeester tot de ratten toe", zee Nolleke:
„en dan koop ik nóg 'nen strop."
De stilte wierd minder gespannen, 't Wierd
leutiger. Hij gong deur, terwijl Kee 'm stond
dood te kijken: „tienduuzend". Puff! weer
zo'nen smoorwolk. „Ginnen centime meer, veur
die snorrepijperij!" Puff! „En dalijk beslissen!"
Puff! „En dan vanavond, veur twaalven, de
deur uit, gij!" „Dan slaap ik hier!" Puff. Nol
leke stond te stoomen als 'n heele machine-
loods, kwalsterde teugen den vloer, begost te
titsen van z'n hakken op z'n teenen. Kreeg
ie dan nooit in de smiezen, wat 'n gevaar of
ie liep
Kee, ge okst 't zóó van d'r gezicht schep
pen, Kee had moordplannen.
Iedereen zag dat, behalve 't aanstaande
slachtoffer. Dat was zoo in de wolken, figuur
lijk en letterlijk, dat ie 't Aaardsche kwaad
niemeer bespeurde.
Haren éénen arm liet Kee langzaam zak
ken...! Dan zaagt ge heuren schouwer naar
benejen gaan. 't Wierd moord mee voorbe
dachten rade! Dan, - rap als 'n kat, bukte
ze dieper, nam „iets" van onder den toog en
toen pas kreeg Nolleke argwaan.
Maar den kleinen gladjanus, in den loop
der jaren 'nen snellen duiker geworden, liep
nou op z'n teenen, maar rap, naar den toog,
dook ineen teugen de toonbank en als Kee
voor den dag kwam mee 'nen vollen emmer
water, dan keek ze met vragende oogen door
de gelagkamer. Want Nolleke op centimeters
vlak bij haar, daar vóór den toog, zag ze nie!
Nolleke zat gespannen omhoog te kijken.
Toen gebeurde er iets...! Den Blaauwe wees
Kee mee 'nen gebaar van zijnen omlaagge-
richten wijsvinger, waar zij zijn moest.
Even kléérde Kee op; hield heel sjecuur en
geluidloos den emmer boven den toog en
toen... de volle puts over 't „stilleven" van
Nolleke, bolhoed en sigaar!
Als ik nou zeg: „Nolleke dreef", dan zeg
ik nog niks, Neeë, Nolleke verzoop tennosten-
bije. Hij hapte naar asem.
Ge mot nie vragen, wat wij uitstonden! 't
Was genogt om te blijven in 'n rolberoerte.
En toen, Heeren minderweerdigheids-com-
plicators
j-Oen stond Nolleke op en in vollen ernst
en wéérdig sprak ie: „mot ik ditte zooveul as
beschouwen, dat den verkoop van oew snoep-
kraam nie deurgaat, pissebed?"
Zelfs Kee lachte!
Onderwijl droop 't water uit Nollekes' mou
wen, aan den rand van z'n jaske peerlde 'nen
franje van druppels, over zijnen kop siepelde
't water, van onder z'nen bolhoed uit, in zij
nen veul te wijen boord.
„Neeë, Rock .feller", antwoordde Kee, ter
wijl ze den emmer op z'n plaats schupte: „ik
zal m'n snoeptent nog nie overdoen".
Twee dagen later kwam den Notaris bij
Kee.
„Bierke, Kee, asteblief?"
„Asteblief, meneer notaris".
„Zeg-eh-Kee, ge bent nie zoo jonk meer...,
bruine handtasch. Dat was voldoende bewijs,
dat de man nog in den trein moest zijn.
,,E^1, die ik ben!" mompelde Freddy het
volgend oogenblik. „Als iemand nu langs onze
coupé kwam om mij te zoeken, zou hij me
ook niet vinden! Waarom niet? Omdat ik
naar den restauratiewagen ben gegaan om te
dineeren! Daar is die knaap ook. In den res
tauratiewagon
Evenwel, de man in het bruine pak maakte
niet den indruk van iemand, die vier shilling
sixpence aan zijn middagmaal spendeert. Een
pakje boterhammen in een krant lag meer in
zijn lijn. Wel allemenschen! Daar lag een
krant, die er uitzag, alsof zij als emballage
voor boterhammen had dienst gedaan
Freddy deed een stap naar voren.
Ja, de kruimels zaten er nog op. Maar die
kruimels waren niet hetgeen Freddy Reeve's
aandacht thans geboeid hield. Die krant be-
\atte iets veel aantrekkelijkereeen portret
van Miss Lydia Leveridgo, de meest gezegen
de onder alle meisjes, met wie hij over enkele
minuten zou dineeren!
Het portret lachte hem toe uit de kriebelig-
gedrukte kolommen der society-rubriek. Hij
kwam naderbij en las het onderschrift:
„Mis Lydia Leveridge, een van de jonge-
meisjes, die dit jaar voor 't eerst aap het
gezelschapsleven deelnemen, de dochter van
Sir Henry Leveridge," de naam kwam
hem min of meer bekend voor „reist
vandaag naar Sheringham, Norfolk." She-
ringham! Verdorie! Freddy's reisbiljet was
naar Cromer! Ofschoon, de beide plaatsen
lagen niet zoover van elkaarwaar
zij de weekend gaat doorbrengen met Lord
en Lady Treadmouth, met wier zoon zij zich
onlangs verloofd heeft."
Een moment had Freddy het gevoel, als-
ZONDAG 17 SEPTEMBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
12.00 AVRO. 5.00 VARA. 6.30 VPRO. 8.00
—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Beri-hten.
9.05 ""uinbouwhalfuur.
9.35 Gramofoonmuziek.
9.45 Causerie „Van Staat en Maatschappij".
9.59 Berichten.
10.00 Bach-cantate.
10.40 Declamatie en gramofoonmuziek.
11.00 VARA-orkest.
11.30 Arbeiders-Zangvereeniging „Kunst en
Propaganda".
12.00 AVRO-Amusementsorkest en soliste.
12.45 Berichten ANP, eventueel gramofoon
muziek.
1.00 .Schilderijbespreking.
1.15 Orgelconcert en zang.
I.30 Causerie: „Wat er in Indië gebeurt".
2.00 Boekbespreking.
2.30 Omroeporkest en solist.
3.35 De Vagebonden en soliste.
4.155.00 Gramofoonmuziek en eventueel
sportnieuws ANP.
5.05 Orgelspel.
5.30 Kinderhalfuur.
6.00 Sportpraajte.
6.15 Sportnieuws ANP.
6.20 „De collecte op 20 September a.s. ter
gelegenheid, van het 100-jarig bestaan der
Nederlandsche Spoorwegen", toespraak.
6.30 Causerie over het eeuwfeest van de Ca
mera Obscura.
7.00 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen, even
tueel Vraag en antwoord.
8 25 Omroeporkest en solisten.
9.15 Radiotooneel.
9.50 Gramofoonmuziek met toelichting.
10.30 AVRO-Dansorkest en soliste.
II.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Het
Renova-septet (opn.).
Hilversui n. 301,5 m.
8.30 NCRV. 9.30 KRO. 5.00 NCRV. 7.45—
11.15 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.30 Hoogmis.
11.45 Gramofoonmuziek.
12.00 Causerie. „Het 's te gek."
12.20 KRO-orkest.
I.00 Boekbespreking.
120 KRO-orkest.
2.00 Vragenbeantwoording,
3.00 Plechtig lof.
4.305.00 Helder's R.K. Knapenkoor „De
zingende Jantjes", met pianobegeleiding.
5.05 Gereformeerde Kerkdienst. Hierna: Ge-
w' de muziek (gr.pl.).
7.45 Berichten.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.^5 Vrolijk programma.
9.15 Radiotooneel.
9.55 KRO-orkest.
10 30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.15 Esperantonieuws.
of de aarde ophield te draaien. Ze was ver-
lpofd! Inderdaad had hij dén verlovingsring
gezien, twee verlovingsringen zelfs, maar hij
had haar ook gezien zonder verlovingsring!
En dat was allemaal zoo zonderling en ge
compliceerd geweest, dat hij in zijn onder
bewustzijn was blijven hopen. Meisjes, die niet
afkeerig zijn van wat flirtation, verdonker-
manen hun verlovingsring onder bepaalde om
standigheden; meisjes, die principieel niets
van een flirt moeten hebben, schuiven er
soms een aan den vinger, zonder tot het dra
gen gerechtigd te zijn. Een verlovingring
heeft zonder meer geen bewijskracht. Maar
hier had hij het bewijs zwart op wit, in ter
gende kleine drukletters, die evenzoovele ge-
meene knipoogjes van den duivel leken. Acht
dood-simpele, maar noodlotzware woorden,
versperden hem den weg naar het paradijs.
„Natuurlijk ben je een idioot, Freddy," ont
snapte hem halfluid. „Hoe kon je in vredes
naam denken
Freddy had een gevoel of iemand hem plot
seling het hart uit haat uit het lichaam had
gerukt, en, om de maat zijner spotzieke
wreedheid vol te maken, een steen in de plaats
had gedeponeerd. Maar hij was niet van plan
kinderachtig en sentimenteel te doen en zich
zelf te gaan beklagen. Als hij niet langer het
recht had haar lief te hebben, niemand kon
hem het recht ontzeggen haar toegewijde die
naar te zijn!
„Nu eens rustig nadenken," dwong Freddy
Reeve zijn in verwarring geraakten geest tot
zakelijkheid. „Een man een man in een
bruin pak. Daarvoor ben ik hier. Een man
in een bruin pak."
Op deze gedachte borduurde hij door. Zij
bracht hem terug in de wereld der ac
tiviteit en actief-zijn was een levensbehoefte
Hilversum n. 301,5 m.
NCRV-Uitzending,
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Gramofoonmuziek (9.309.45 Gelukwen-
schen).
10.30 Morgendienst.
11.00 Chris? tectuur.
11,30 Fidel-octet (12.00—12.15 Berichten).
10.05 Gramofoonmuziek.
I.15 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
2.00 Schooluitzending.
2.3" Maran .tha-uitzending.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.156.15 Voor de kinderen.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 Vragenuurtje. (7.007.15 Berichten).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-berichten.
8.15 Het NCRV-Harmonie-orkest".
9.00 Gr ofoonmuziek.
9.40 Vervolg concert.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
II.05 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
voor hem in deze omstandigheden. Dus: de
man in het bruine pak was niet hier en was
ook niet in Ipswich uitgestaptIpswich
een plaats, die Freddy millioenen jaren gele
den gepasseerd was, toen zijn hart nog niet
door steen was vervangen. En ofschoon de
man in het bruin hier niet was,- zijn koffer
was wèl hier. En dus lag het voor de hand,
dat hij naar het resauratierijtuig gegaan was.
Ja, Freddy herinnerde zich nu weer alles. Dat
was de slotsom waartoe hij was gekomen, op
het oogenblik, dat hij het portretneen,
nu niet meer over dat portrethet restau
ratierijtuig was nu aan de orde. Mooi! Prach
tig! Hij zou naar het restauratierijtuig gaan,
zich vergewissen dat de man rustig an sma
kelijk zat te eten en vervolgens z'n eigen
plaats innemen. Dat was het goede, oude
plan.
Haastig verliet hij het leege compartiment
op den terugweg bij het naderen van zijn
eigen compartiment, toomde hij zijn spoed
even in om een excuus te stamelen van „ezel
die ik ben, nou ben ik warempel weer den ver
keerden kant uitgegaan," en van de gelegen
heid gebruik te maken even een blik op zijn
medereizigers te werpen. Wat zijn oogen
zagen, strekte niet tot vermeerdering van zijn
innerlijke rust. Hij arriveerde namelijk juist
op het gedenkwaardige moment, dat de dikke
mijnheer zijn sigarettenkoker aanbood... aan
•het meisje!
„Allemachtig!" kwam het over Freddy's
lippen.
Hij liep door, in versnelden pas en bereikte
den restauratiewagen.
Een glimlachende en buigende oberkellner
ontving hem.
„Dit is uw tafeltje, mijnheer," wees hij ge
dienstig aan.
S.O.S. NAAR CHURCHILL.
De kapitein van het Britsche schip „Fir-
by", dat door een Duitschen duikboot tot
zinken is gebracht, heeft medegedeeld, dat
de commandant van den onderzeeër, nadat
het schip tot zinken wasg ebraeht, een s.o'.s.
heeft uitgezonden, gericht tot Winston
Churchill op het ministerie van marine,
waarin de positie van het schip werd aan
gegeven.
De kapitein voegde hieraan toe, dat de
bemanning van de „Fiinby" dertien uur in
een reddingboot heeft vertoefd, alvorens ge
red te worden.
„Dank je," betuigde Freddy.
Hij ging met het gezicht in de richting van
de locomotief zitten.
Freddy worstelde tegen een onplezierige be
zorgdheid, die zich van hem meester begon
te maken. Hij haalde zich het derde klas com
partiment voor den geest, waar hij het por
tret van Miss Leveridge gevonden had, en
vroeg zich af of die coupé nog leeg zou zijn.
En verder: lag op dit oogenblik de krant nog
op de plaats, waar hij haar had aangetroffen
en bevond de bruine handtasch zich nog in het
bagagenet? Maar met méér beklemming nog
stelde hij zich de vraag wat er in zijn eigen
compartiment gaande was. Miss Leveridge
had hem beloofd met hem te dineeren als het
met haar bedoelingen strookte. Wat waren
die bedoelingen? En welk incident voorzag
zij, dat haar zou kunnen weerhouden zich bij
hem te voegen? Was de groote, indrukwek
kende mijnheer in dit incident betrokken?
„Aha! Een leege plaats!"
Freddy keek snel op, toen een hongerige
passagier een aanslag pleegde op den nog on
bezetten stoel.
„Pardon, die is gereserveerd," verklaarde
Freddy snel.
„Ja, dat weet ik," was het koele bescheid.
De passagier ging blijkbaar van het principe
uit dat brutale menschen, zooal niet de halve
wereld, dan toch in elk geval een leegen stoel
in een dichtbezetten restaurantiewagen heb
ben. „Ik heb hem nu voor mij gereserveerd."
Freddy was op het punt den indringer duch
tig van repliek te dienen, maar hield zich in
en requireerde officieele hulp. Het was altijd
verkeerd een scène te maken.
„Ober," riep hg, „wilt U zoo goed zijn mijn
heer hier te zeggen, dat deze plaats bespro
ken is?"
De oberkellner schoot toe.
„Die plaats is.gereserveerd, mijnheer!"
„En hoe lang blijft die gereserveerd?" kïonk
het sarcastisch. „Een week?"
„Neen nog maar enkele seconden, als U
er niets tegen hebt.' De woorden kwamen van
een kalme stem achter hem.
De onbeleefde mijnheer draaide het hoofd
om, kreeg 'n kleur als een pioen en veerde
overeind. Hij ging door het leven zonder
iemand of- iets te ontzien. Maar er zijn nu
eenmaal van die uitverkorenen, die men een
voudig ontzien moet. Lydia Leveridge was
een van hen.
(Wordt vervolgd.)
