IVOREN SCHAT
RADIO
Verlofpas verdwijnt
Goederenvervoer
en mobilisatie
Het geheim van de
Vasthouden van rogge
(jHet Meisje
uit den
exprestrein
Twee inbrekers aangehouden
De Haapsche
juweelendiefstal'en
Elf dagen voor Duins
„Luchtvloot boven Nederland"
doorA. PANDOR
PROGRAMMA
Daarvoor in de plaats militaire
spoorkaartjes.
Ten aanzien van het vervoer van militaire
verlofgangers is naar wij van officieele
zijde vernemen het volgende vastgesteld.
Met ingang van 1 Octol>er 1939 behoort
voor het vervoer van militaire verlofgan
gers, die per spoor moeten reizen en aan
spraak kunnen doen gelden op vervoer voor
rijksrekening, een nieuw model-vervoerbe-
\vijs te worden verstrekt, waarvan de ver-
eischte aantallen bereids aan de betrokken
militaire autoriteiten zijn verzonden.
Ten einde het gebruiken van deze ver-
voerbewijzen zooveel mogelijk te beperken,
vooral indien het betreft groote vervoeren
van verlofgangers, vertrekkende van een
zelfde spoorwegstation naar een gemeen
schappelijk station van aankomst, heeft de
directie der Nederlandsche Spoorwegen op
51 stations z.g.n. militaire spoorkaartjes op
crediet verkrijgbaar gesteld, welke aan de
betrokken commandanten van de ter plaatse
of in de nabijheid gelegen onderdeden, op
aanvrage, zullen worden verstrekt.
Het reizen per spoor op een zgn.
verlofpas, als geldig plaatsbewijs,
zooals tot heden gebruikelijk was, is
van 1 October 1939 derhalve verbo
den en mede geldt dit ten aanzien
van het vervoer per tram, autobus
of boot, voor welke vervoeren in" den
vervolge de formulieren, resp. mo
del no. 4, no. 4a en no. 12 moeten
worden gebruikt, terwijl model no. 4
eveneens moet worden gebruikt bij
te verrichten diens t-reizen. per
spoor.
Mocht onverhoopt een commandant of
militaire autoriteit geen of onvoldoende for
mulieren in zijn bezit hebben, dan kan nog
van het thans geldende en in gebruik zijn
de model (zgn. verlofpas) bij wijze van
uitzondering, tot uiterlijk 10 October a.s. ge
bruik worden gemaakt, terwijl de ontbre
kende formulieren ten spoedigste aan het
departement moeten worden aangevraagd en
wel door den commandant van een regiment
een depot, enz. met duidelijke vermelding
van de vereischte aantallen van het betrek
kelijke model.
Volkomen overbodig. Bij even-
tueele prijsverhooging zal deze
ook nog worden uitgekeerd aan
hen, die hun rogge reeds hebben
ingeleverd.
Men meldt ons van bevoegde zijde:
De Minister van Economische Zaken heeft
kort geleden den prijs, welken de boeren bij
inlevering van hun rogge in 1939 ontvangen
reeds thans bepaald op f 8.— per 100 Kg.,
zijnde de prijs, die aanvankelijk pas per
half December in uitzicht was gesteld.
Het schijnt, dat er landbouwers zijn
die er de voorkeur aan geven hun
rogge vast te houden in de hoop, dat
de minister een hoogeren prijs zal
bepalen. Voor deze handeling is geen
enkele reden aanwezig. De minister
acht den prijs der rogge in de hui
dige omstandigheden juist.
Zou in den loop van het jaar 1939—'40
vóór 1 April door thans nog niet te voor
ziene omstandigheden een nieuwe prijsver
hooging noodig blijken, dan zal deze ver
hooging uiteraard ook nog worden uitge
keerd aan hen, die hun rogge reeds hebben
ingeleverd. Een vasthouden van de rogge,
in de hoop er een hoogeren prijs voor te
verkrijgen, dan thans is vastgesteld, is dus
volkomen overbodig.
FEUILLETON.
Naar het Engelsch
bewerkt door
J. van der Sluys
19.
Met welk doel kon Freddy niet uitmaken.
Maar het leek aannemelijk dat de ontvoerders
hem hadden willen vasthouden dat vier
van hen met het meisje vertrokken waren en
de vijfde, die nu dood op den vloer lag, was
achtergebleven om den reverend te bewaken.
Freddy stelde zich den verderen gang van
zaken aldus voor:
De reverend was neergeslagen. Hij was ech
ter sluw en had het klaar gespeeld de rollen
om te keeren en inlichtingen uit z(jn cipier te
persen. Dat had ongetwijfeld een vechtpartij
veroorzaakt, waarbij de reverend aan de hand
gewond was, terwijl de ander op den grond
was terecht gekomen. De man was bjj zjjn
val tegen iets hards aangebotst, dat hem
noodlottig was geworden Juist op het oogen-
blik, dat Freddy 't huisje bereikte, wilde de
reverend weggaan.
De idee om op de politie te wachten trok
Freddy hoe langer hoe minder aan. Misschien
zou het nog een poosje duren, eer ze kwamen;
misschien zouden ze hem, waneer ze versche
nen, niet gelooven. Tusschen twee haakjes,
wie was die reverend? Een vermomde detec-
tieve? Waarschijnlijk. „Neen, ik zou wel gek
zijn, als ik bleef wachten'!' besloot Freddy,
opspringend uit zijn stoei. „Ik verdwijn en laat
een briefje achter.
Toen schoot hem een nieuwe moeilijkheid
te binnen. Hij had de fiets niet. Hoe kwam hij
in Holt?
YV acht. misschien was er wel een andere
fiets te vinden. In een uitbouw of een schuur.
In elk geval, hij zou buiten eens een kijkje
gaan nemen.
Alvorens de kamer te verlaten, bukte hij
zich en onderzocht het voorover liggende li
chaam nauwkeurig. Daar was geen twijfel
CRISISORGANISATIE GEVORMD.
De minister van Binnenlandsche Zaken,
heeft aan de .burgemeesters, naar aanlei
ding van een verzoek van den minister
\an Waterstaat, een schrijven gericht,
waarin het volgende wordt medegedeeld:
In verband met de buitengewone tijds
omstandigheden is het noodzakelijk ge
bleken, een crisisorganisatie te vormen
voor regeling, waar noodig, van het goede
renvervoer.
Deze crisisorganisatie vormt een onderdeel
van de rijksverkeersinspectie. Aan het bu
reau van den inspecteur-generaal van het
verkeer is daartoe ingericht afdeeling e'
goederenvervoer, welke is gesteld onder lei
ding van mr. K. Vonk.
Het land is verdeeld in 10 districten.
Aan het hoofd van het district
Haarlem staat ir. J. Rodenburg. Dit
district bevat de gebieden van de
Kamers van Koophandel van Haar
lem en Omstreken, Amsterdam,
Gooiland gedeeltelijk), Zaandam,
Hollands Noorderkwartier en West-
Friesland en de districten van de
bevrachtingscomimissies te Haar
lem, Amsterdam en Alkmaar.
Het ligt in de bedoeling, dat binnenkort
de districtsinspecteurs bij de burgemeesters
uit hun district inlichtingen zullen inwin
nen omtrent de vervoermiddelen, welke
ten behoeve van de gemeentelijke lucht
beschermingsdiensten beschikbaar moeten
blijven.
Tenslotte vestigt de minister de aandacht
erop, dat het in gebruik stellen van ver
voermiddelen ten behoeve van de lucht
beschermingsdiensten met groote omzich
tigheid dient te geschieden, opdat voor
deze diensten niet meer automobielen etc.
worden bestemd, dan strikt noodzakelijk
is te achten.
Zij hadden de gestolen costuums
aan.
In den nacht van Maandag op Dinsdag is,
zooals wij gemeld hebben, ingebroken op
den .Nieuwendijk bij het kleedingmagazijn
van de firma P. van den Brul, terwijl daar
bij tevens sporen van braak werden ont
dekt aan de belendende perceelen, de Pas
sagebioscoop en de papiergroothandel van
de N.V. Lutkie en Smit. Bij van den Brul
werd toen een aantal costuums ter waarde
van ongeveer duizend gulden weggenomen.
Een agent kwam tegen den ochtend een
man met een groot pak tegen, die op het
zien van den politieman de vlucht nam,
terwijl hij het pak kleeren op de straat
wierp. Deze costuums bleken afkomstig te
zijn van de firma van den Brul. Men ver
miste echter nog het grootst-e deel van het
gestolene, dat door een ander in een gordijn
was meegenomen.
De politie had echter vingerafdrukken ge
vonden, die reeds geregistreerd waren. Het
spoor leidde naar den Haag, waar men de
twee gezochte verdachten, een 23-jarige en
een 26-jarige koopman, twee goede beken
den, als t heertje gekleed in de gestolen
costuums, terugrond. Zij hadden ook nog
een pak kleeren bij zich, terwijl een deel
hij de bank van leening bleek opgeborgen.
Het laatste deel van het gestolene is in een
koffer gestopt, welke men ook op het spoor
is, zoodat deze zaak volkomen is opgehel
derd.
Zoon veroordeeld, vader vrijge
sproken.
De Haagsohe rechtbank deed gisteren uit
spraak in de strafzaken tegen den'36-jarigcn
Haagschen koopman J. D., en diens vader,
den 58-jarigen M. D., die terecht hebben ge
staan, verdacht van heling van een groot
aantal voorwerpen en sieraden, afkomstig
van inbraken bij Haagsche juweliers ge
pleegd.
De eisch togen J. D. was vier jaar gevan
genisstraf geweest, tegen M. D. twee jaar
gevangenisstraf.
De rechtbank veroordeelde gister J. D. tol
een gevangenisstraf van drie jaar en ge
lastte teruggave van de gestolen en in be
slag genomen goederen aan de rechthebben
den.
M. D. werd van het hem ten laste gelegde
vrijgesproken.
De „AlbertviUe" eindelijk in Ant-
werpsche haven terug.
De Congoboot „AlbertviUe-' is gisteroch
tend om negen uur in de haven van Antwer
pen aangekomen. Op 1 September was het
schip uit de Congo vertrokken. Te Lobito
hadden de passagiers kennis gekregen van
de oorlogsverklaring. De reis verliep nor
maal tot de reede van Dover, waar het
schip door Britsche autoriteiten werd ge
praaid en naar de Downs overgebracht.
Elf dagen bleef de All»ertville er voor anker
en toen kreeg het schip verlof de reis naar
België voort te zetten.
De Engelschc autoriteiten hebben geen
enkel deel van de lading in beslag geno
men. De lading (3617 ton) bestond uit tin,
koper, suiker, bananen, lijnkoeken, katoen,
koffie, tinstecn enz.
De 106 passagiers, die zich aan boord
van de AlbertviUe bevonden, en die allen
te Antwerpen van boord zijn gegaan, heb
ben hun ontevredenheid uitgesproken over
de vertraging, welke zij op deze wijze op
hun terugreis hebben ondervonden.
Bij aankomst te Antwerpen heeft kapitein
Bicbuyck. de gezagvoerder van de Albert
viUe verklaard, dat het schip Woensdag
middag om halftwee van de Downs was
vertrokken, tot groote opluchting van de
passagiers, die hun tijd hadden moejen
doorbrengen met te kijken naar voorbij
gaande schepen.
AMERIKAANSCH GERUCHT:
«VAT ER VAN WAAR IS.
De Anierikaansche pers van gisteroch
tend bevatte het bericht, dat de Neder
landsche radio Woensdagavond het vliegen
van een groote vloot niet geïdentificeerde
vliegtuigen over Nederland had gesigna
leerd.
Dit bericht is onjuist. Naar wij bij infor
matie vernemen, heeft de Nederlandsche
radio alleen vermeld, dat omstreeks half
elf in den avond motorgeronk is waarge
nomen achtereenvolgens boven Steenwijk,
Kampen en Elburg, welk motorgeronk af
komstig bleek van een vreemd vliegtuig.
Dit vliegtuig is, kort nadat het de op
merkzaamheid had getrokken, op groote
hoogte gaan vliegen, waardoor het niet
meer warneembaar was.
Een avontuurlijke reis naar de ontoeqan-
kelijke oerwouden van Afrika, op zoek naar
de plaats, waar de olifanten hun laatste le
vensdagen slijten.
109.
,,Bep", zei mijnheer Hendriks, „jij en ik
kunnen beter hier bij onze machine blijven,
dat is veilig genoeg bij deze bevriende kaf
fers. René en Koen kunnen met Kazimoto
naar Kisuma gaan en een sleepboot hierheen
zenden, zodat we morgen „De Zilveren Alba
tros" naar de stad kunnen slepen. Aldus
werd besloten. René, Koen en Kazimoto gin
gen aan boord van de stoomboot. Terwijl
René en Koen over het dek heen en weer lie
pen, maakten zij kennis met een onaange
naam uitziend heer, die zich voorstelde als
mijnheer Timmers, gouvernementsambtenaar.
110.
Hij was zo vriendelijk, dat het niet lang
duurde of René had hem alles verteld van de
noodlanding van de „Zilveren Albatros" en
het verraad van Lopez.
„Lopez?" mijnheer Timmers dacht even
na. „Ik geloof, dat er iemand van die naam
hier aan boord is. Hij is mager, heeft een
bruine gelaatskleur en een donkere hangsnor",
„Dat is de man!" riepen Koen en René
tegelijkertijd.
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1939.
Hilversum II. 301.3 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.S0—8.00 VPRO.
8.00 Eventueel Ber. ANP; Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
2.00 Filmpraatje.
2.15 Orgelspel.
3.00 Reportage.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.30 üsperanto-uitzending.
4.50 VARA-Strijkorkest.
5.30 Filmland.
5.50 Orgelspel.
6.15 Uit de "roode jeugdbeweging.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 V AR A-Kalender
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Cyclus „Leekenspel en jeugdtooneel".
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 Vraag en antwoord.
8.30 VARA-orl:est en solist.
9.10 „Verwarring en zekerheid", toespraak.
9.15 Vroolijke voordracht.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.40 Vragenbus.
10.00 En nu... Oké.
11.00 Berichten ANP.
11.10 Radiotooneel.
11.305 2.00 Gramofoormuizek.
111.
„Hij kwam aan boord met een reusachtigen
kaffer, die schijnbaar de angst van de andere
kaffers opwekte, toen hij naar het tusschen-
dek ging. 1 ijn naam is Boo-loo of zo iets".
„Boo-loo-la vroeg René.
„Ja, ik geloof het wel," gaf mjjnheer Tim
mers toe. Het kwam René zo ongelooflijk
voor, dat hij nauwelijks zijn oren kon geloven.
„Waar kwamen Lopez en Boo-loo-la aan
boord?" vroeg hij.
„Bij een van de jungle-nederzettingen, en
kele uren geleden", was het antwoord.
112.
„U bent heel nieuwsgierig naar dat twee
tal", zei de ambtenaar.
„Ja, dat komt, omdat het ons zoo onwaar-
schijnlijk voorkomt, dat Lopez en Boo-loo-la
goede vrienden zijn".
„Men kan niet altijd van de kaffers op
a-n", zei mijnheer Timmers. „Als er soms
iets is, dat ik voor U doen kan, aarzelt U dan
niet, vraag het mij gerust."
„Dank U wel", zei René, „ik zal het aan
mijnheer Hendriks vertellen de ontdek
kingsreiziger, weet U wel, die achter is ge
bleven op het eiland bij de vliegmachine."
Hilversum II. 301.5 m.
KR >uitzending.
g.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest (1.001.20 Gramofoonmu
ziek).
2.00 Voor de r.jpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuur.
4.00 R.K. Mondharmonica-club „The White
Yellow-Band". (4.10—4.20 Gramofoonmu
ziek).
4.30 KRO-orkest.
5.15 Film. raatje.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
5.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 lauserie: „Medische Missi, in Oostersche
landen".
7.35 Actueele aetherflitsen.
meer mogelijk; de man was dood. Het hart
stond stil. Een hand, die hij optilde, viel slap
:er.
Met de schaduw van zijn luguber werk nog
over zijn geest, haastte Freddy zich de ka
mer uit, verliet het huisje door de voordeur
en liep er omheen naar een klein erf. De re
gen was iets minder hevig, maar droop toch
nog gest-dig voort.
Achter het erf lag een houten gebouwtje.
Hij opende de deur en opeens ontmoette zijn
blik iets, dat hem een schok van vreugde gaf.
Hij zag de vage omtrekken van een auto.
„Alle menschen!" mompelde h(j. „De Ci
troen!"
Dit was zonder twijfel het voertuig, waar
mede de reverend naar Aylsham vervoerd
was!
In minder dan geen tijd had Freddy den
motor op gang en den wagen achteruit den
weg op gereden. Toen keerde hij naar het
huisje terug en schreef haastig een korte
mededeeling die hij op in het oog vallende
wijze op een stoel achterliet.
Maar in zijn optimis tische blijdschap over
het ontdekken van de auto was één geweldige
hindernis niet direct tot hem doorgedrongen:
zjjn onbekendheid met den weg naar Holt! Na
tuurlijk zou hjj, eenmaal in Holt aangekomen,
evenmin den weg weten naar het leege huis,
waar zich het laatste hoofdstuk van zijn avon
tuur zou afspelen; maa>- voor het oogenblik
gold alleen de vraag, hoe hij het onbekende
oord moest bereiken.
Een stem uit de duisternis schudde Freddy
uit zijn kwellend probleem wakker.
„Neem me niet kwalijk, mijnheer", sprak
die stem, „maar zou u me niet kunnen mee
nemen?"
Freddy draaide zich met een ruk op zijn
zitplaats om. Het was de werkman.
De ontmoeting was voor beiden een ver
rassing.
„Deksels", riep Freddy; „dat is een bof!
Hoe kom je zoo gauw hier?"
„Een man in een Ford heeft me laten mee
rijden", lichtte de werkman in, „maar die
zwenkte een mijl hier vandaan af. ..Hij kwam
dichterbij en keek Freddy uitvorschend aan.
„Hebt u ze nog te pakken gekregen?"
„Nog niet".
„Waar is mijn fiets?"
„Die is op zoek naar de politie".
„Die kar van me maakt een raren avond
mee! En nu hebt u een auto
„Ja maai daar schiet ik geen steek mee
op, tenzij jij me den weg naar Holt kunt wij
zen".
„Holt?" herhaalde de werkman. „Er stond
toch Aylsham op het papiertje?"
„Jawel", legde Freddy uit, „maar ze z\jn
al verder getrokken".
„Naar Holt?"
„Ja".
„Hoe weet u dat?"
„Dat kan ik je nu niet uitleggen, maar ik
weet het zeker".
„En gaat u ze achterna?"
„Wat dacht je dan, kerel! En zeg me nu
alsjeblief welken weg ik moet nemen".
De werkman dacht even na.
„Bichkeding door en dan door Saxthorpe
Edgefield. In welk deel van Holt moet u zrjn?"
„Hemel nog aan toe, wat komt dat er nu
op aan!" sputterde Freddy wanhopig. Want
plotseling werd hij zich bewust, dat het er
héél erg op aan kwam. „Ik moet probeeren
een leeg huis te vinden, ergens buiten Holt",
voegde hij er aan toe.
„En hoe wou u dat doen?" informeerde de
werkman op zijn gemoedelijk-trage manier.
„Misschien vind ik in Holt iemand, die me
vlugger en beter kan helpen dan jij", ant
woordde Freddy nijdig.
De werkman bleef ongevoelig voor den bit
sen toon.
„Misschien vindt u m(j wel in Holt", ver
klaarde hij onverstoorbaar. „Tenminste als u
mij mee wilt nemen. Dat heb ik u immers
daar net al gevraagd".
„Wat! Bedoel je, dat je met me mee wilt
gaan?"
„O jawel", was het rustige bescheid.
„Spring er in, man, spring er in!" barstte
Freddy uit, buiten zichzelf van verrukking
dat hij zoo onverwacht een bondgenoot ge
kregen had. „Misschien ben jij in staat om
me dat huis te helpen vinden!"
„We zullen het in elk geval probeeren,
mijnheer", zei de werkman terwijl hjj instapte.
„U gaat nu eerst een einde rechtuit. Ik zal u
wel zeggen, waar u moet afslaan. Ik heb na
melijk in Holt gewoond".
„Waar woon je dan nu?" vroeg hij.
„In Aylsham".
De werkman liet een norsch-klinkend, on
verstaanbaar gemompel hooren en toen was
er een zwijgen, terwijl de Citroen tusschen de
donkere, druipende boomen doorgleed.
Verscheidene kilometers verder stoof 'n an
dere auto over den 'limmenden weg, 'n don-
kerroode wagen... een Armstrong Siddeley...
met vijf menschen erin De oogen van vier
van hen waren open, maar die van de vijfde
persoon gesloten. En ofschoon die vijfde ge
kneveld was, een doek voor de mond gebon
den had. en handen noch voeten kon bewegen,
was in haar hart een wonderbaarlijke triomf.
Spoedig zou ze daar zijn. waar ze boven alles
zijn wilde, waarvoor' ze alles trotseerde om er
te komen. En wat daarna gebeurde, wel, dat
verborg de toekomst in haar schoot...
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Meditatie met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 Gevarieerd programma.
10.30 Berichten ANP.
10.40 „Het onveragnkelijke Rijk", causerie met
muzikale omlijsting.
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
XXIII. Middernacht.
Het was precies middernacht, toen de Cl-
troën zijn weg zocht daar een afgelegen en
woest gedeelte van Holt.
Links van den kleinen wagen, terzijde van
den slikkerigen weg, teekende zich donker ge
boomte ai en daarachter het silhouet van een
gedeelte van een groot huis.
„Kan het dit zijn?" fluisterde Freddy.
„Ja, ik heb hier wel aan gedacht", gaf de
werkman toe „Voor zoover ik weet staat het
al vijf jaar leeg".
Komende uit de richting Aylsham, waren
ze nog langs enkele andere onbewoonde, af
zonderlijk staande huizen gereden, maar die
bevonden zich alle veel dichter bij de kom
van het dorp en geen ervan had zoo'n spook-
achtigen indruk van sinistere verlatenheid op
hen gemaakt als dit. Het lag voor de hand,
dat als er in de omgeving van Holt een een
zame behuizing voor het uitvoeren van mis
dadige plannen in aanmerking kwam, het deze
moest zijn.
Freddy kon dan ook de welkome gedachte
niet onderdrukken, dat zijn geluksster hem
goed had geleid.
„Ik zal hier stilhouden", hernam hij, nog
steeds op fluistertoon, toen zij een boschje
dicht kreupelhout genaderd waren. „Ze moe
ten ons niet hooren aankomen".
Hij draaide van den weg af op het hobbe
lige groen en stuurde zco behoedzaam moge
lijk naar de beschermende boschjes. Ze be
vonden zich links van den weg, waar ook het
huis een flink eind naar achteren lag.
„Hier stappen we uit", besliste Freddy, z\jn
lichten doovend. „Onthoud de plek, ouwe jon
gen. Als we terugkomen, konden we wel eens
haast hebben!"
Ze verlieten de wagen in de veilige beschut
ting van het kreupelhout en begonnen slui
pend de ruige vlakte, die hen van het huis
scheidde, over te steken. Tusschen hard gras
en heidekruid verhieven zich onregelmatige
lage boschjes.
Het donkere huis was thans geen vijftig
meter meer verwijderd. Achter de beide man
nen, die het omzichtig naderden, lag de ive»
die een eind verder dan waar zij die verlaten
hadden, op den hoofdweg uitkwam en recht
streeks naar het huis leidde. Hoe meer de
afstand naar het huis verminderde, hoe hoo-
ger de omringende boomen werden. Een ijze
ren poorthek sloeg een gat in het geboomte
en door de opening werd het lagere gedeelte
van het gebouw thans zichtbaar
(Wordt vervolgd.)
