De Brabantsche Brief
van Dré
Boekhouder bekent fraude
Na vele borrels
Momentopnamen
Zaterdag II November 1939
"Derde blad
Onze Oost
De tong-tong weerklinkt
Vierjarig meisje vermist
Speuren naar bankbiljetten
Engelaod's wapenindustrie
Duifsche soldaten in
't huwelijksbootje
Zwitserland roept nieuwe
troepen op
De Paus betuigt Hitier
deelneming
Moderne liefde
Duitschers moeten hun
leiders leeren haten
Poolsche senaat
naar huis gestuurd
Mijnramp in Japan
Ulvenhout, 9 November 1939.
Amico,
Verleden week, mee
den Allerheiligen en
Allerzielen, stille
dagen in onze con-
treiën, is mijn baas-
ke, da's al 'n vaste
jaarlij ksche gewoon
te geworden naar
Amsterdam gereisd.
Naar zijn Ouwers
Of lijk ie 't eigens
zegt: naar ons Wies-
ke. Dat kleine, blon
de wefke van z'n
Vader, dat teere dingske mee z'n vijftien
de jaar nam Dré III zijn Moeder al lijk 'n
kindeke in z'n sterke armen en zette haar
zachtekens in de sjees ik zeg: teugen dat
blonde, teere wijveke, waarvan ie zoo veul
houdt, kan mijn baaske bekanst gin Moe
der" zeggen, 't Is altij: „ons Wieske". En wat
dan ook zoo lollig is aan dieën goffert: altij
en telkens, als ie „ons Wieske" noemt, dan
komt er in zijn zwarte goudpiekende sterre-
oogen nen amparten glans. Ik zou zeggen,
dat z n oogen dan wat kleiner worden en 'n
tlkske minder brutaal blinken!
Genogt. Dré III is naar Ons Wieske gewist
en en hij heeft den Eeker meegenomen!
Dat was iets, amico! Den Eeker veur 't eerst
van z'n leven in den trein.
Ja 't manneke had wel meer „gereisd",
vroeger, in zijn zwerverstijd, maar dat gong
in woon- en kersmiswagels en dan reisde-n-ie
't grootste deel van den tocht naast 't peerd.
Te voet!
Ocherm, 't jonk was zoo zenuwachtig. Op
reis, echt op reis. Mee 'n kofferke, in 't Zon-
dagsch pak, z'n nuuwe (eerste!) hoeike op en
naar de hoofdstad. Logeeren! In 'n „deftig"
huis in de stad.
's Zondags tevoren was m'n baaske 'ns mee
me komen overleggen. Daar heeft ie zoo'n
slag van! Dan komt ie op me af, langzaam,
z'n pepke stoppen, seerjeus. Dan zit zoo in
zijnen doen de bedoeling van ik kom 'ns pra
ten en heb dus den tijd. Da's gezellig. Da's
ferm ook. Ge zijt compagnons of nie! En
compagnons motten nou en dan 'ns mee
malkaar praten.
Trui was naar de late mis, den Eeker
doende in den stal, waar ie 'n „Zondagsche
taak" had. De beesten voeieren, luchten
hier en daar wat open- en loszetten, maar
zóó, dat gin beest op den tocht staat zoo
noodig wat ruimen en 'nen bos proper strooi
geven, afijn, 'n Zondagsche, lochte beurt; 'n
uurke in de klompen.
„Opa..." en onderwijl nam Dré III 'nen
stoel, zette die, mee den leuning naar me toe,
'nen meter veur me. Dan sloeg ie z'n gelèèrs-
de spierbeenen uit malkaar, hij had juust
Bles afgereien) zijn Zondagsche lochte
taak!), pootte den stoel mee één hand onder
'm, stak z'n pepke aan, gong toen zoo mak
kelijk meuglijk zitten, leunend over den
stoelrug.
„Opa... eh...' ik heb iets, da'k 'ns efkes
mee oe bekijken mot."
Ik vouwde m'n krantje op, stillekes lachend
om deuzen jongen, zekeren reus, die uit m'n
baaske gegroeid is! Ik nam ook m'n pijp,
krabte ze schoon, den Dré reikte mij z'n
tabaksbuiltje uit z'n broekszak. Zijnen tabak
is me wat locht, maar ik zou nie geren wei
geren op zo'nen oogenblik!
Compagnons, amico! Ook in 't kleine, ook
in 't plazierige!
Ik zeg dat zoo: ik heb compagnons ge
kend, die malkaar alleen spraken, als de
zaken fout dreigden te gaan. Die malkaar
hardstikke veurbij liepen, zooiank alles van
eigens marcheerde. En dan... malkaar stie
kem treiterden, afkamden bij 't personeel en
zóó... de zaak den grond inboorden. Op den
dag, dat de zakenschuit in 't kwaaie weer
kwam, veul sturm te verduren kreeg, kwa
men de „compagnons" bij malkaar op de
brug. Enne... dan stelde den een den ander
veur, om maar van 't schip te springen!
Sjuust als in 'n onverstandig, dus modern
huwelijk. Waarin Vader en Moeder, ieder
veur z'n eigen, witte vöetjes perbeert te
halen bij de kinders. Hebben die van zoo'nen
toestand dan zooveul misbruik gemokt, dat
't gezin dreigt te vergaan, dan... dan gaan
de huwelijkscompagnons tot „overleg" over.
Net als die zakencompagnons van daarsjuust.
Dan stellen ze malkaar veur, maar uit den
huwelijksboot te springen...!
Neeë, compagnons die malkaar maar twee
keer spreken: op den dag van de feestelijke
contract-onderteekening en op den dag van
't faillissement, zulken zijn, naar mijn boe-
rengedacht, gin compagnons, doch gevaar
lijke concurrenten in één-en-de-eigenste zaak.
Ik mag zeggen: mijn baaske en ik, wij
doen 't anders!
„Kek 's opa... eh... (in 'nen dikken smoor-
Wolk) 6..toch wel 'n lekker pepke tabak,
ee?"
„Puik, jonk!" ('Nen diepen haal). „Waar
haalde oewen tabak?" (Ik wéét 't wel).
„Waar gij 'm altij haalt; bij vrouwke
Oomen."
„Oja, da's waar ook. Ze zee lest nog, dat
Ze zoo'nen goeie klant aan jou had gekre
gen." Dat dee 'm goed. Dus hij sloeg z'n
lange wimpers neer, keek 'ns in z'n pijp-
Dan: „Kek 's opa... ons Wieske hee me ge
schreven g'ad enne... ge verstaat, ee?"
„Jawel. Ge wilt 'r 'ns tusschen uit!"
„Sjuust, ja. Ikke... 'k zou ze thuis geren
Weer 'ns allemaal zien. Mee 't werk kan 't
leien nou, 't akkerland is ingezaaid, de bees
ten staan binnen, alleen... ge zult oew eigen
'n bietje motten behelpen mee den rooi veur
oewen wagel, opa."
„Da's nikske, Dré, da's nikske. jonk; ge
Kunt mee 'n gerust hart van huis, als ge
verom zijt za'k zurgen dat er niks mankeert!
Ik ben toph ook wel 'ns weg, man. En dan
springde gij toch bij veur oewen compagnon!"
Hij kreeg 'n bietje kleur, z'n oogen lachten,
toen dee ie rap 'n stevige haal aan z'n pepke.
„En dan, ee, ik heb den Eeker óók nóg!"
Toen keek. ie 'n bietje benaauwd. Stak z'n
onderlip vooruit, twee kuilen plooiden in z'n
wangen.
Zwart betrok de lucht. Hagelklonters klot
sen teugen den kalen notenleer, dat ge 't bin
nen hooren kost. De kiepen zaten stillekes
op 'nen kluit, achter in 't kot en keken mee
ouwe, geleerde knipoogskes dieën dansenden
hagel aan.
Dré III stond van zijnen stoel. Zee: ,,'kzal
de kachel 'ns 'n bietje opstoken. Trui zal 't
koud hebben als ze dalijk thuiskomt. En
onderwijl ie op z'n hurken doende was de
plattebuis op te pooken, den sleutel open te
zetten en wat scheppen kolen bij te laaien,
vertelde-n-ie: „den Eeker... tja, dat is 't nou
sjuust. Ik heb 'm van den zomer al beloofd,
gij waart er bij, opa, dat ie den komenden Al
lerheiligen mee mocht naar Mokum. Ik heb
er thuis over gesproken en ons Wieske noo-
digt 'm nou ook uit, in den brief, ziede."
Ros gloeide 't hartvurmige pookgat over
de plavuizen, 't Was Zondagmergen, maar
toch schemerde 'nen donkeren wemel deur
den huis.
„Beloofd is beloofd, woord is woord, Dré!
Ge wit, jonk, op dat punt geven wij samen
nooit toe!"
„Weet ik, opa," zee-t-ie fier.
't Koffiewater begost te zingen op de snor
rende plattebuis. In den Zondags-properen
huis was 't goed om te zijn. Daarbuiten jak
kerde de Herfst deur de lochten: lekte-n-ie
uit 't kale hout, stoof ie over den erf. 'n
Musch zat dik op den raamdurpel en ver
wonderd draaide 't veugeltje z'n pittige kopke
rond en rond naar 't barre weer.
Den Eeker kwam uit den stal naar bin
nen, opweg naar zijn „woonwageltje" daar
op den zolder, om z'n eigen weer in 't Zon-
dagsch pak te gaan steken.
„Wat hoor ik, Eeker? Gade gij naar Am
sterdam?!"
Mee 'nen schok bleef ie staan. Keek van
mij naar zijnen patroon, Dré III, mee nuuws-
gierige, maar ook blijglanzend' oogen. Z'n
klompen had ie in d'handen (reglement-Trui
op Zondag!) en dan zee-t-ie, heesch gefluis
terd, „eh... naar Amsterdam, m ikke...?"
Pats, daar viel 'nen klomp. 'Nen brok mest,
uit den stal, kluiterde teugen den properen
vloer en mee 't vegerke-van-onder-dp-kachel,
veegde-n-ie den klont rap op, gooide 'm in
't vuur.
„Ikke... 'k weet nie... baas!" Weer schoten
z'n rappe muizenoogskes naar den Dré en die
knikte toen.
„Ja..., we... wij hebben 't er wel 'ns over
g'ad, ma...maare, da's al zoo lank gelejen,
ee," hakkelde den Eeker.
„En wanneer zou dat dan gebeuren,
Eeker?"
„Mee Allerheiligen^ baas", zee-t-le rap,
zonder nadenken.
„Nou? Allerheiligen gaat toch déur van
't jaar!"
Rap knikte 't schriele sproetenkopke van
„ja".
„Ga-d-oew eigen rap verkleejen, Eeker, dan
zullen we dat avontuur 'ns gezellig in mal
kaar gaan steken, onder 'nen bak 's Zon-
dag.schen koffie dalijk, dien we van de vrouw
krijgen!"
Den Eeker vlóóg den zolder op.
„Hebt ge 'm niks verteld, Dré?"
„Neeë, opa. 'k Wou de zaak eerst samen
overleggen, ee!"
Zoo amico, zijn die twee mannekes dan
op reis gegaan, 'k Heb aan den Allerheili
gen en Allerzielen nog 'n stertje gebreid; 'k
heb gezeed: Zondagavond thuis, jongens.
Dan hebt ge 'nen royalen uitstap!
Nou, eerlijk gezeed: 't was veul vrimd
veur Trui en mij als we weer alleen in ons
huiske zaten te koekeloeren! Zo'n paar jonge
gastjes om oe henen, man, 't is toch
veul gezellig. Ochirre, 't was zoo stil. Wat
tikte die steertklok hard. „Neeë", zee Trui:
,,'k zou ze nie geren meer missen, Dré, gij?"
Ik keek m'nen Toeteloeris 'ns lachend aan.
En ik spotte: „vroeger waart g'anders con
tent mee mijn gezelschap, wijf!"
Waarop Trui: „Oh wadadaangaat, 't
zou weer gaauw wennen, Dré".
Dat leek op heuren ouwen dag nog sterk
op 'n liefdesverklaring! En 'k ben op ge
staan, heb heuren ouwen, trouwen kop 'ns
in m'n handen genomen en als ik in 'r zwar
te oogen keek, niks anders zag dan die,
'nen glans daarin blonk lijk... nopja, per-
cies eender als héél lank gelejen, dan
nou, man, dan was van Herfst in onzen
huis nie veul te bespeuren. Dan zomerde 't
in blijen glans. Want laten we malkaar nou
maar gin „Mieke" noemen, maar als ge al
zóólank, 'n leven lank mee malkaar opge
trokken zijt en ge hebt nóg genogt aan
malkaar, dan dan kan 'k O. L. H. veul
dankbaar zijn, dat ie mij, op m'n twaalfde
jaar al, m'n Truike op den nek schoof! Dan
voelt ge 't, tot diep in oewen pit: wat O.
L. H. bindt, kén de mensch nie scheiën. Wie
dat probeert, die snijdt den blomknop uit
zijn levensgewas; snijdt den sier, maar ook
de vrucht weg.
En in deuze weareld, waarin de mensch
alles docht beter te weten dan zijnen Schep
per, in deuze weareld is dan ook nie veul
bloei meer te bekennen! De blommekes zijn
uitgerukt, 't Leven wierd kleurloos en on-
plazierig. 't Wierd eenen graauwen zurg!
Zaterdag's mergens brocht den postboot
'nen brief uit Amsterdam. 'Nen dikken! In
den envelop zat er eenen van ons Wieske
en eenen van Dré III.
Dré III schreef
„Lieve Opa en Opoe!
Zoolang als ik al voorgoed op den hof
ben, was ik nog niet zooveul dagen van huis,
als dezen keer. Dus even 'n briefke! Ik hoop,
dat jullie het goed kunt stellen zonder den
Eeker en mij. Laat maar zooveel als kan
staan voor ons hoor, Opa! Wij maken het
best. Ons Wieske, Vader, Bart, Truike en
de kleine waren content ons te zien! Vooral
ons Wieske was in de wolken. Er stond een
complete feesttafel klaar, toen we binnen
kwamen. Den Eeker was eerst 'n beetje ver
legen. Maar guilie weet hoe Wieske is. Ze
had 'm rap op z'n gemak. En hoe meer ie
frat, hoe beter den Eeker op rust kwam. Ik
geloof, dat ie nog 'n oogje heeft op ons
Truike. Want als zjj, ze is nou in 't
huishouden, b.v. de tafel gaat afruimen,
dan springt den Eeker subiet op en gaat mee
naar de keuken. Daar helpt ie omwasschen,
afdrogen, daar poetst ie 't fornuis en doet ie
alle zware karweikes. En Trui, dat mispunt,
die meiden zijn toch allemaal eender.
zij staat achter mijnen goeien Eeker z'nen
rug te gichelen en bakkesen te trekken. Ik
heb haar onderhanden genomen, maar ze zei:
„och, hou op, jog!" Jog, ja, dat zei die
apekop! „Och, hou op, Jog, telkens als ik
dien Eeker aankijk, dan denk ik. dat ie ge
batikt is". Afijn, genoeg over die zus van
me! Ze róókt!! Werendig! In haar taschje
zit 'n doosje sigaretten. Merk: „licht hooi".
En die stomme Eeker heeft vanmorgen, toen
we samen op stap waren, nog 'n doosje voor
haar gekocht ook!
„Je bent gek", zei 'k 'm. Maar dan lacht
ie zoo maar een beetje, u weet wel. De
stad vindt ie reusachtig, maar te druk. Soms
is ie suf, in al die drukte. Dan zou ie vier
kant onder de auto's loopen. En weet u
wat ie zoo prachtig vindt? Dat ze bjj ons
thuis op een bovenhuis wonen. Hij was nog
nooit zoo'n trap opgegaan. En hij loopt 'm
net zoo statig en plechtig of ie de trappen
van het gemeentehuis opklimt om te gaan
trouwen: Dan loopen de menschen ook zoo
plechtstatig, vind ik altijd. Hij kan uren voor
't raam zitten en alsmaar in de straat kij
ken. Van morgen zei ie: „Dré, nou moest den
baas daar 'ns gaan mee den groentenwagel!"
„Wat dan, Eeker?"
„Nou, dan zou ik 'm roepen! En wuiven,
hier van die hogte!"
„Zóu nie noodig zjjn, Eeker; Opa gaat
hier nie veurbij. Is hier al dikwijls gewist!"
„Oja", zei ie toen. Daar ging 'm 'n heele
electrische centrale op, Opa! Het atelier van
Vader vindt ie ook iets deftigs. Hij praat er
zachtjes, net of ie in de kerk is. En als
Vader aan 't werk is, dan kan den Eeker
wel uren stillekes zitten kijen, met z'n mond
open. „Da's nog iets anders, Dré," zei ie:
„dan peeën-uitdoen!" Hij kijkt op straat in
elke spiegelruit naar z'n hoeike. Hij ls al
zóó ver, dat ie 't 'n beetje schuins zet. Wies
ke mag 'm graag. Nou ja, zoo is ons Wieske!
En tegen mij heeft ie gezegd: „gos, Dré, wa
kunnen Moeders veul verschillen mee mal
kaar. Zie nou de mijne is. Als ik die naast
de jouwe zet, anderhalven cent man. En
toch" zei ie: „in haren doen, zoo teugen
jou, is jouw Wieske weer sjuust mijn Moe
der!" Toen ging ie 'n grooten winkel in om
iets schoons uit te zoeken voor zijn Moeder!
Maar toen ie mee de lift naar boven moest,
toen stak ie allebei z'n armen uit en hield
z'n eigen vast aan 'n knoop van 'nen officier
en aan den bont van 'n dame. En den Eeker
z'n hoeike schoof op z'n neus en angstig
kwekte ie: „Dré, hou-d-oe vast, jonk, we
worden opgelaten!" 'k Heb me kapot ge
lachen. Kom, ik schei er af, tot overmorgen".
Dan vertellen we de rest wel.
Maar amico, ik schei er ook af, m'n pam-
pier is al lang vol. Veul groeten van Trui,
Dré II, den Eeker en gin horke minder van
oewen t.a.v.
DRÊ.
Zware aardverschuivingen
„Deli Courant" verneemt, dat op de noor
delijke helling van de Sinaboeng, aan de
zijde van het meertje Laokawar, zware
aardschuivingen zijn geconstateerd. Deze
begonnen op ongeveer 200 meter van den
top van de berg en schoven op naar de si
naasappelonderneming van den heer Konijn
De familie Konijn is naar de N.R.Crt. meldt
de woning, welke op de onderneming ligt,
ontvlucht.
Vele Inheemschen zijn, als gevolg van
de toenemende bergverschuivingen, even
eens met have en goed gevlucht.
In de kampongs weerklinkt overal de
tong- tong.
De verschuiving schijnt nu voorloopig tot
stilstand te zijn gekomen.
De sinaasappelaanplant is beschadigd, ter
wijl vele volkstuinen en een complex sa-
wahs bij kampong Sigarang zijn vernield.
Gevreesd wordt dat bij voortduring van de
huidige regens een voortzetting van deze
ontzaglijke aardschuiving van de Sinaboeng
te verwachten is.
Reclasseeringsrapport niet ongunstig.
Een boekhouder van een fabriek te Hoo-
geveen had de verleiding niet kunnen weer
staan en zich vergrepen aan de gelden van
de N.V., waaraan hij was verbonden.
In het tijdvak van Januari tot half Sep
tember 1939 heeft hij verschillende bedragen
verduisterd tot een totaal van ruim 3.000
gulden en hiervoor had hij zich voor de
rechtbank te Assen te verantwoorden. Hij
heeft tijdens de zitting de hem ten laste
gelegde verduistering, welke door een ac
countantsonderzoek aan het licht was ge
komen, toegegeven.
Het over hem uitgebrachte rcclasseerings-
rapport luidde niet ongunstig. Verdachte
heeft een bewogen leven achter den rug.
Langen tijd was hij in goeden doen, maar
door speculaties had hij zijn geld verloren
en tenslotte kreeg hij de aanstelling in
Hoogeveen op een salaris, waarvan hij
eigenlijk niet rond kon komen.
Gisteren veroordeelde de rechtbank den
boekhouder tot 12 maanden gevangenisstraf,
waarvan 8 maanden voorwaardelijk, met 3
jaar proeftijd en onder toezichtstelling van
het Nederlandsch genootschap, Een en an
der met aftrek der preventieve hechtenis.
In het water gevallen?
Sinds Donderdagmiddag half vijf wordt
het vierjarig dochtertje van den heer L.
Bouma te Franeker vermist. Naar uitla
tingen van een vriendinnetje, waarmee zij
op straat had gespeeld, zou het meisje in
het water zijn gevallen. Dadelijk is men
toen gaan dreggen in het dichtst nabij gele
gen kanaal Harlingen-Leeuwarden.
Ook de verdere omgeving werd afgezocht,
maar tot nu toe hebben alle pogingen, om
een spoor van het meisje te ontdekken,
geen resultaat gehad.
Dronkaard dreigde met revolver.
Op 30 September moest de Amsterdam-
sche politie optreden in een café aan de
Lindegracht, waar een stratenmaker, die
den geheelen avond borrels had gedron
ken, iemand met een geladen revolver had
bedreigd.
De man was in het café binnengekomen
in een stemming, die niet al te goed was.
Hij had reeds diverse hartversterkingen
genoten en in een minimum van tijd had
hij vier glaasjes naar binnen geslagen.
Op een gegeven oogenblik miste een
van de cafébezoekers zijn portemonnaie.
Hij wilde de politie halen, doch de straten
maker sprong op en riep: „Jij gaat de
deur niet uit om de politie te halen, denk
er om, anders schiet ik je neer!"
Met een stak hij zijn hand in zijn broek
zak. „Pas op, het is geladen en op je ge
richt".
Niemand trok zich van de bedreiging
iets aan en de politie werd toch gehaald.
De man, die de portemonnaie kwijt was,
had intusschen zijn eigendom in zijn jas
zak teruggevonden. De politie hoorde' echter
van de bedreiging en fouilleerde den stra
tenmaker. Tenslotte werd een geladen re
volver in een der toiletten gevonden. De be
dreiger gaf toe, dat hij zijn wapen daar
verstopt had en werd gearresteerd.
De getuigen verklaarden, dat niemand in
het café de bedreiging serieus had geno
men.
De officier van Justitie eischte ze.s maan
den gevangenisstraf met aftrek van de
voorloopige hechtenis en vernietiging van
het vuurwapen.
De verdediger bepleitte clementie, daar
hier z.i. niet van een bedreiging, doch
slechts van dronkemans bravour kan worden
gesproken.
Vonnis 24 November.
Inbraak te Baarn.
De commissaris van politie te Baarn ver
zoekt opsporing en inbeslagneming van de
volgende in den vorigen nacht door middel
van braak en inklimming ontvreemde 16Bel
gische bankbiljetten van frs. 100, 15 Engel
sche bankbiljetten van een pond, 1 Neder
landsch bankbiljet van f 100.— en 2 van
f 25.5 van f 10.— zeven gouden tientjes
en een ouderwetsch dikgouden heerenhorlo
ge.
Hiervoor wortd de speciale aandacht van
bankinstellingen verzocht.
CHAMBERLAIN IETS BETER.
In den toestand van Chamberlain is vol
gens de specialisten, die de premier giste
ren hebben onderzocht, een definitieve ver
betering ingetreden.
Chamberlain blijft nog in bed, doch dit
verhindert hem niet staatszaken te behan
delen.
ROME GAAT WEER DANSEN.
Het leven in Rome en de andere groote
icden van Italië wordt weer normaal Do
oeperkingen waartoe in de eerste dagen
van September werd besloten, zijn geleide-
zullen"^ °h iMet ,itlKanR van Zondag
zullen de dansgelegenheden weer worden
geopend en zullen de café's en restaurants
tot een uur 's nachts mogen open blijven
n plaats van tot middernacht.
Nog niet op volle kracht
De directeur-generaal voor de munitiefa-
brikatie van het Engelsche ministerie voor
de bevoorrading heeft gezegd, dat in de
wapenindustrie thans acht of negen maal
zoo veel personen werkzaam zijn als in 1930
en dat het hoogtepunt nog niet is bereikt
Ter vergemakkelijking van huwelijken
van militairen is in Duitschland een veror
dening uitgevaardigd, op grond waarvan
een huwelijksvoltrekking kan worden toe
gelaten zonder dat de man voor den amb
tenaar van den burgerlijken stand moet
verschijnen.
Wie te velde staat, kan op grond van de
ze verordening tegenover zijn bataljonscom
mandant verklaren, dat hij in het huwelijk
wil treden, terwijl de vrouw dan voor den
ambtenaar van den burgerlijken stand moet
verschijnen en verklaren dat zij wenscht te
trouwen.
Daarmede is een mogelijkheid geschapen,
dat verloofden, die het voornemen te huwen
niet meer konden verwezenlijken, omdat de
man moest opkomen, dit thans zonder ver
dere moeilijkheden alsnog kunnen doen.
De Zwitsersche bondsraad heeft gisteroch
tend besloten tegen 13 November des v.m.
om negen uur de volgende troepen op te
roepen:
De staven van de lichte brigades 1, 2 en 3
de staven der lichte regimenten 2. 4 en 6, de
staven de rverkenningstroepen 2, 6 en zeven
an 30 eskadrons dragonders.
De bondsraad heeft verder nog besloten
dat de mannen van 20 tot 40 jaar, die af
gekeurd waren voor den militairen dienst,
zich aan een herdenking moeten onderwer
pen.
legen 27 November moeten twee batal
jons reservisten opkomen.
De Paus heeft den apostolischen nuntius
■e Berliin opgedragen den Fuehrer zijn ge
voelen van voldoening over te brengen, dat
deze aan den aanslag is ontsnapt.
BELGISCH-DUITSCH HANDELSCONTACT.
h®eren. Suetens en Gerard van het
Belgische ministerie van buitenlandsche za
ken zullen vandaag te Berlijn aankomen
voor onderhandelingen van oeconomischen
aard met Duitschland. e
De heer Ritter, speciaal ambassadeur voor
oeconomische kwesties, zal te hunne? eele
een banket aanbieden.
SINT MAARTEN IN RHEINLAND.
Gevallen van huwelijkszwendel
komen in Nederland den laat-
sten tijd veelvuldig voor: Nog
deze week werden in de hoofd
stad twee mannen gearresteerd,
die een jonge vrouw het hoofd
op hol joegen en haar van haar
spaarduitjes beroofden. In alle
gesignaleerde gevallen blijkt tel
kens, dat de vrouw, geheel
„weg" van haar minnaar, te goe
der trouw haar geld aan den
trouweloozen „bruidegom" ver
spilt.
't. Moderne meisje (zegt zij)
Haat romantiek.
Geen bloemenkransjes vlecht zij,
Dat is „antiek".
Verliefde vrouwen? (zegt zij)
O néé, meneer!
Aan min en trouwe hecht zij
Allang niet meer
Modern en zaaklijk vecht zij
Voor hare leus,
Genadeloos spreekt recht zij:
„Géén 1 i e f d e s keus!"
Opdat zij niemands knedht zij,
Is zij zoo hard
Modern ben ik! (zoo zegt zij),
Voor koek een gard!
Maar kómt de min, dan legt zij
Haar masker af
Zij is een vrouw (zoo zegt hij)
Tot in haar graf
Britsch geweld mag echter niet
de scheidsrechter zijn.
Sir Neville Henderson, de laatste Britsch e
ambassadeur in Berlijn, heeft het
woord gevoerd aan een lunch van de
„Press Club' waarin hij o.a. zeide, dat de
oorlog zoodanig moet afloopen, dat de
eenige grief van de Duitschers zich richt
tegen hun eigen leiders, tegen hun Fuehrer
en tegen het stelsel dat hen opnieuw tot
een nederlaag heeft gebracht.
Wij dienen dezen oorlog te beschouwen,
aldus Henderson, als een kruistocht, geba
seerd op de idealen van het Britsche ge-
meenebest, ten einde de hoogste mensche-
hj'ke beginselen te verdedigen en er voor te
zorgen, dat het Britsche geweld niet de uit
eindelijke scheidsrechter is in internationa
e aangelegenheden. Er wordt veel gespro
ken over oorlogsdoeleinden, een oorlogs
doeleinde moet zijn, dat aan beide zijden
geen gevoel van haat overblijft.
Ook Smigly Rydz ontslagen
De president der Poolsche republiek
Raczkiewicz, heeft maarschalk Smiglv Rydz
ontslag verleend uit zijn functies van on
het pVoeökhberi 6n in*pecteur generaal van
iet Poolsche leger. De maarschalk had in
geboden. ,an °C,0ber
Verder heeft de president generaal «ü-
korsky benoemd tot opperbevelhebber en
inspecteur generaal van het leger
In een derde decreet heeft hij den senaat
en de kamer, die in September 1935
ren gekozen .ontbonden met het motief dat
ren en te inspecteeren valt.
nood.erden arbeiders doods-
(Japanf welden" MatSOe° Iwata
peters van
Sered. Men^verkeert" mhan wor'den
voor het lot der ingesloten bezor*dheid
