Zeeridder Ostenbrug's laatste vaart fladlrdeuwJl Het heengaan van een eerlijk, eenvoudig en robuust zeeman Vreemd vliegtuig boven de stelling Aan wie de schuld? Dinsdag 21 November 1939 Tweede Blad Morgenavond 2e Marine-Concert De ramp van de „Simon Bolivar;J Heldersche familie van 4 personen vermist Burgerlijke Stand van Den Helder St. Nicolaasfeest Kon. Marine Inschrijving Handelsregister Reprise van tt n Huis vol Herrie" JN v.Mijnhardtje Ecrende woorden namens de N.Z.-Holl. Redding Mij. Autoriteiten en vrienden aan den groeve van den zeeheld Piet Ostenbrug Het is tenslotte een zoon van Ostenbrug, die de aanwezigen dankt namens de familie voor de eer, den vader gebracht. En die daarbij zeide, dat deze altijd vol lof geweest is over de wijze waarop Den Helder van zijn waardeering voor hem blijk gegeven heeft. Hij mocht zich verheugen in een onbezorg- den ouden dag. Hij had nergens gebrek aan, mede dank zij de verschillende sociale instellingen die hem steunden. Speciaal dankte hij burgemeester Ritmeester en de vertegenwoordigers van de Maatschappij voor hun aanwezigheid. Daarna verlaat men het kerkhof. Eenzaam wordt het by de groeve, waar in zich het stoffelijk overschot bevindt van hem, die eens heel de stad kende als „Oome Piet". Het was de laatste faze van een aan grijpende plechtigheid. De finale van een heldenleven in majeur. Zeer aantrekkelyk programma. Zooals men reeds gelezen heeft vindt morgenavond in het Casino het tweede marine-concert van het stafmuziekkorps der Koniklijke Marine plaats onder lei ding van kapelmeester Leistikow. Wij zijn er van overtuigd, dat zeer velen van het ditmaal wel zeer zorgzaam samengestelde programma komen genieten. Als solist, zal men kunnen beluisteren den adsp.-muzikant J. B. Kling, die met begeleiding van het orkest, het viool-con cert in D-mineur van Tartini zal vertolken met begeleiding van het orchest. Het overige programam vermeldt voor de pauze de ouverture ,,Don Juan" van Mozart en Beethoven's 2e Symphanie in D dur, terwijl na het vioolconcert van Tar tini besloten wordt met de ouverture Wil helm Teil van Rossini. Zooals men ziet, een programma van formaat, dat ongetwijfeld vele muziek- vrienden morgenavond in Casino bijeen zal brengen. Toen wy gisteren het bericht in de krant opnamen van de redding van den heer De Haan, was het ons niet bekend, dat zich aan boord nog een familie bevond, afkomstig uit Den Helder. Dit was de familie Ten Have, bestaande uit vader, moeder en twee minder jarige kinderen. Het zoontje, Gerhard was 6. het meisje Nelly 2 jaar. De heer Ten Have was ongeveer een half jaar geleden als hoofdingenieur van de ,,Ba- taafsche" met tropenverlof naar Holland ge komen en nam zijn intrek in de woning van zijn broer aan den Bmkkeveldweg. De vorige week vertrok men om weder naar de West te gaan. Tot nu toe heeft men echter niets vernomen en men kan wel aannemen, dat bij de verongelukten moeten behooren. Een zware slag voor de familieleden van den heer Ten Have, die niet vermoed kunnen hebben, dat hun reis op zulk een diep-tragische manier zou eindigen. van 20 November 1939, GETROUWD: J. van Deutekom en D. Groenewold. BEVALLEN: J. J. F. de WijnMeteler- kamp, z.; G. VisserKlaassen, d.; H. de MariDreuning, z.; L. E. van der Mey Kloppenburg, d.; A. de Jong—Kemker, z.; J. C. M. Harder—de Jong, d.; A. G. Crone— Tromp, d.; G. van BerkumBoendermaker, d. In de advertentie van j.1. Zaterdag kwam een advertentie voor betreffende het St. Nicolaas feest voor de Koninklijke Marine. Het Secre tariaat is gevestigd Weststraat 23. Intense activiteit van luchtdoel geschut en zoeklichten. Gisteravond, om kwart over tien, werd Den Helder plotseling opgeschrikt. Zwaar en vlakbij donderden losbarstingen van het anti-luchtdoelgeschut over Den Helder, men hoorde de projectielen gieren en daarna de ontploffing hoog in de lucht. En even later zag men overal de men- schen uit hun woningen komen om deze oorlogs-momenten mee te maken, en te zien wat er eigenlijk aan de hand was. Laag hingen de wolken over de stad: maar tegen dat grijsgrauwe wolkendak zochten een 5-tal zoeklichtbundels den hemel af. Oneindig lange balken licht, die poogden door de wolken heen te dringen en datgene vast te houden wat het doel was: een vliegmachine van vreemde nationaliteit. Ergens in de oneindigheid van den avond lijken hemel moest zich het vliegtuig bevin den. Waarschijnlijk zeer hoog, omdat wij het geluid van den motor niet gehoord hebben. Een waarschijnlijk verdwaalde vlieger, die ge poogd zal hebben zich zoo snel mogelijk te onttrekken aan deze „heete" ontvangst van Den Helder. Het was een beangstigend gezicht, en in eens besefte men weer, dat het oorlog is. Deze bundels licht, langs de wolken scherend. S'oms kwamen er drie, vier bundels in één punt te zamen. Evenzoovele grijpklauwen van de kleine monsters, opgesteld aan alle zijden van de stelling. Nu eens versmalden zich de bun dels, dan weer verbreedden zij zich. En steeds weer barstte het geschut los: steeds weer hoorde men het weggieren der granaten naar een voor ons onzichtbaar doel. Het duurde langer dan een kwartier, dit be angstigend intermezzo. Langer dan een kwar tier poogde men dezen onwelkomen bezoeker te grijpen in het aftastend licht der millioenen kaarsen. Langzamerhand werden de wolken minder zwaar. Groote plekken blauw werden zicht baar in de bundels licht. Nog enkele malen barstte het vuur los, nog eens speurden de grijpklauwen dentrans af, maaiden ze van Oost naar West en van Noord naar Zuid toen werd het stil. De vreemde vliegenier is er in geslaagd te ontkomen aan het vuur en het licht, waar schijnlijk dank zij de wolken. Maar Den Helder had voor het eerst iets gezien, dat zeer nabij grensde aan een vol slagen luchtgevecht. In dit verband is het wellicht gewenscht er de aandacht op te vestigen, dat er altijd gevaar schuilt in het zien naar dergelijke gebeurtenissen buitenshuis. Juist gisteren kregen wy bezoek van een stadgenoot, die dezer dagen een granaatscherf op z'n dak kreeg, afkomstig van een anti-lucht doelkanon van de stelling. De kans moge dan niet groot zyn daardoor getroffen te worden, in ieder geval bestaat zy. van 7 tot 21 November 1939. Nieuwe zaken: D e n H e 1 d e r: J. A. Feij, Koningdwarsstraat 37, loodgietersbedrijf enz. Bestuurswijzigingen: Den Helder: N.V. Witte Bioscoop, Ko ningstraat 101. N.V. Mij. tot exploitatie van Bioscoopthaters „Lumière", Plantsoen straat 3. Wyzigingen: Den Helder: B. M. Becker, Weststraat 11, fotograaf; verplaatst naar Hillegom. „Heldria", Keizerstraat 5456, winkelier in rijwielen enz.; overgegaan aan: G. H. van Grunningen. Het daverend succes van Johan Kaart's ge zelschap met het vroolijke blijspel ,,'n Huis vol herrie" heeft de Casino-Directie doen be sluiten om a.s. Zondag nog één beslist laatste voorstelling te doen geven. De vorige maal werden zeer velen teleur gesteld daar Casino totaal uitverkocht was. Donderdag a.s. begint de plaatsbespreking en voor militairen gelden weer de zelfde prijzen! vlucht direct voor De echte lijn niet rond, maar hartvormig. Het zal naar alle waarschijnlijkheid wel altijd in het duister blijven, wie de schuldige is van den verraderlijken aan slag op de „Simon Bolivar" en een aan tal andere schepen onder de Engelsche kust. Op de gebruikelijke manier beschul digen de Duitschers de Engelschen en we- derkeerig schuiven de Engelschen de schuld op de Duitschers en ze gebruiken daarbij het argument, dat men in Enge land toch wel niet zoo dwaas zal zijn om zijn eigen koopvaardij in een mijnenveld te laten loopen. Daarbij voeren de Engel schen aan, dat het voor Duitschland van belang is, dat de koopvaardijvloot een andere route neemt, opdat de schepen door de Duitschers in beslag genomen kunnen worden. Het zal wel nimmer tot klaarheid komen, op wiens rekening 'deze rampen geboekt moe ten worden, Wat wel aan het licht komt, dat is het laaghartige van de oorlogvoering. Er is geen middel gemeen gMioeg om den tegen stander te vernietigen. Or daar volkomen on- schuldigen mede het slachtoffer van worden, daar tilt men niet zwaar aan. Wat opnieuw aan het licht gekomen is, dat is het satanische van dezen strijd. Vrouwen en kinderen, ouden van dagen, menschen, die als dieren opgejaagd zijn en in de nieuwe wereld rust denken te vin den, die wegvluchten ver van „de beschaving", worden op lage wijze aangevallen door een oorlogswapen, dat als een van de gemeenste aangerekend wordt. Duikbooten en mijnen zijn wel de geraffineerdste en gemeenste wa penen, die men in den oorlog gebruikt, omdat men het gevaar niet ziet aankomen, maar op verraderlijke wijze wordt aangevallen. Vlieg tuigen zijn dutvelsche middelen om dood en verderf te brengen. Maar men ziet in ieder geval het gevaar naderen. Men heeft instru menten, die zoo nauwkeurig luisteren, dat men kilometers ver het geronk van het vijandelijk vliegtuig hoort en zich er dus tegen verdedi gen kan, maar de duikboot besluipt zijn prooi en schiet zijn torpedo af, zonder dat de tegen stander het gevaar ziet. Het is laf, laaghartig, intens gemeen, deze sluipmoordenaarstactiek. En zoo is het ook met de mijnen. Men strooit de mijnen rond op plaatsen waar men weet, dat de scheepvaart van den vijand langs komt, maar waarlangs ook noodzakelijk de schepen van die landen komen, die met den oorlog niets uitstaande hebben en zoo worden volkomen onschuldigen eveneens beslopen en vernietigd. Met diepe deernis kunnen wij bewogen zijn over het ontzaggelijke leed, dat over honderden gezinnen gekomen is. Menschen, die de hel ontvluchten, om toch nog door den duivel ach terhaald te worden. Wie is schuldig? Alle mogendheden, die dergelijke duivelsche middelen gebruiken om dood en verderf te brengen. HET SLACHTOFFER Hebben Jansen en z'n vrouw gisteravond woorden gehad? Ja, z'n vrouw was kwaad omdat hij niet even met haar een afzakkertje in „de Toelast" was gaan gebruiken na af loop van de bioscoop. WIE MIST Z'N HERDER? Aan het adres Middenstraat 116 is een groote herdershond aan komen loopen. Wie weet er meer van? DIVERSE OVERTREDINGEN. Tot de kleinere delicten, die bekeurd moes ten worden, behoorde gisteren het rijden met een fiets over het trottoir, en een overtreding van de Arbeidswet. FIETS VERDWENEN. Gisteren zette iemand z'n fiets voor een per ceel in de Spuistraat. Toen de eigenaar terug kwam was het vehikel spoorloos verdwenen. HET WORDT KERSTMIS Bij een bewoner van de Dorus Rijkersstraat verdween gisternacht op verdachte wijze een xonijn van 5 pond uit het hok. Wie gapte deze kerstbout...?? Noord, pal-Noord, was de wind gistermid dag. Hij perste de golven van het Marsdiep breed op tegen den dijk, hij breide er witte franjes van schuim aan en hij gierde over de daken en tegen de schoorsteenen .van den Ouden Helder. De lucht was één beweeglijk niozaiek van grijze, blauwe en witte stukken wolk. Soms was de lucht egaal-grijs en dan sloeg een kille regen striemend neer. Zoo was het gistermiddag om 2 uur aan het Dijkje. Aan het Dijkje, waar vrijwel alle Nieuwediepsche zeeridders vereend stonden, met blauw-duffelsche jas, de bolhoed op de grijze koppen, en het rinkelend eere-metaal op de borst. Het was weer een droeve dag voor de gar de: want ditmaal werd Piet Ostenbrug, de even vermaarde als populaire „Oome Piet" van den Ouden Helder, naar zijn laatste rust plaats geleid. Oome Piet, de hoogbejaarde blauwe zeeridder, die in heel Den Helder geen enkele vijand, maar louter vrienden telde. Hij hoorde bij deze stad, en dat hebben wy Zaterdag al geschreven. Hij hoorde er by, deze propere oude baas, met z'n witte wandelstok, z'n baardje en z'n klassieke ridderskop. En nu hij weg is, nu we hem nooit meer zullen zien staan aan het station, of wandelend met zijn makker, Janus Kuiper, nu eerst zullen we hem met recht gaan missen. Bij 't Dijkje. Zoo stonden ze aan het Dijkje, de leden van de garde, totdat het oogenblik daar was, dat de kist met haar doeve last uit het kleine raam van het kleine huis gedragen werd. Ja, het was een eenvoudige woning, waarin Oome Piet zij leven doorbracht. Net zoo eenvoudig als hij zelf. Maar we weten wél, dat Oome Piet niet bijster op dikdoenerij en „grootsig- heid" gesteld was. Dat liet hij aan anderen over. De kist wordt bedekt met de vlag. De vlag met het rood-geel van „Moed, Vol harding". Daarop de bloemen. Een prach tige krans van de Noord- en Zuidholland- sche Redding Maatschappij, en eenige .andere bloemstukken. De dragers, die de kist naar de auto brengen, zijn zeerid ders. Ze zullen wellicht zwaarder lasten in hun leven getild hebben, maar slechts weinige, die zóó moeilijk te dragen waren. Eén moment Dan formeert zich de stoet. Voorop het vaandel, daarachter de vereeniging en de volgauto's. Langzaam gaat het via de Dijk- straat naar het Helden der Zeeplein, alwaar de stadsbeiaardier het carillon bespeelt. De lucht is opvallend ijl die oogenblikken en ver dringt de metalen klank door. Een droeve melodie. En droef is de stoet die langs het bruin-grijze monument schrijdt. Op het kerkhof. Langs den Huisduinerweg gaat het naar den öoodenakker op Huisduinen. Hier heb ben zich reeds versclieidenen verzameld om een laatste groet aan Ostenbrug te brengen. Jonge menschen en oude menschen. Die allen de koude, de regen en de kilheid van dezen dag genegeerd hebben om getuige te zijn van dit droeve ceremonieel. Op het kerkhof zien wij o.m. burgemeester G. Ritmeester; van het plaatselijk bestuur van de Noord- en Zuid-Hollandsche Redding- Maatschappij de heeren P. C. van Diest en Kolster, en van het Heldersche Reddingsfonds de heer Egner. Mede was aanwezig de heer L. Grunwald, levensbeschrijver van de Ne- derlandsche zeeridders, en de heer C. Bot, schipper van de „Dorus Rijkers". De groeve bevindt zich op het nieuwe ge deelte van het kerkhoftusschen witte en rose en paarse bloemen, die in den regen en den wind liggen te geuren. En weer schrijden de familie en de garde achter de baar aan, die al te spoedig lang zaam wegzinkt in het schemer-duister van de aarde. Het is stil op het kerkhof. Zóó stil, dat men in de verte de branding hoort ruischen tegen de strandlijn. De Noordewind klaagt door de dennen en schudt de regendroppels er af. Klagelijk giert hij over de zerken. Het is alles op dit oogenblik onzegbaar triest en eindeloos melancholiek. Witte strooibloemen dwarrelen neer uit vele handen: uit de han den van familieleden, en uit die van de auto riteiten. Vele malen wordt er -een „rust zacht" gezegd, en zelden was dit wellicht zoo zeer gemeend. Het vaandel heeft dan reeds zijn groet gebracht. Het verweerde vaandel, waarachter Ostenbrug zoo vele malen geloo- pen heeft. Waaronder hij zoo vele malen stond als h ij een makker wegbracht naar Huisduinen. De heer van Diest: Dan treedt de heer P. C. van Diest naar voren om als vertegenwoordiger van de Noord- en Zuid-Hollandsche Redding Maat schappij een cr.kel woord aan de nagedach tenis van Ostenbrug te wijden. De heer van Diest wijst op het karakter van den heen gegane en op het feit, dat hij als lid van het korps zeeridders dit korps groote eer heeft aangedaan. Voor zijn taak heeft hij alles over gehad en daardoor heeft de maatschappij veel, zeer veel, aan hem te danken. Wat Ostenbrug volbracht, somtijds met slecht materiaal, was een voorbeeld van moed en plichtsbetrachting en talloozen heeft hij in zijn leven van den dreigenden ondergang weten te redden. En vooral daar voor komt hem dank en hulde toe. Ostenbrug was een eenvoudig man: zijn kenmerken kan men samenvatten als eenvoudig, robuust en zonder een zweem van gevoel voor uiterlijk vertoon. De Noord- en Zuidhollandsche Redding Maat schappij zal hem niet vergeten, en dat is iets wat de nabestaanden van dezen grooten redder tot troost moet zijn. Met een „rust zacht" besluit de heer van Diest zijn hartelijke en welgemeende woor den. De heer van Dok: Ook de voorzitter van „Moed, Volharding, Zelfopoffering", Jan van Dok, neemt het woord. Het is een zwaar jaar voor de ver eeniging, aldus van Dok, want het is thans voor de zevende maal, dat wij bij een groeve van een onzer makkers vereend staan. Een stoere vletterman was je, een vriend en goed kameraad voor iedereen. Dat heb je telkens weer in je leven kunnen bewijzen, niet in het minst toen je een halve eeuw geleden van je deed hooren bij de Renown-ramp. Ook jij trok er 3 dagen en 3 nachten op uit. Piet, je waart de trots van onze vereeni ging en ook dét valt ons hard, nu we je moeten missen. Voor dte familie heeft de heer van Dok eveneens woorden van troost en hij eindigt met het uitspreken van de hoop, dat het eeuwige licht Ostenbrug's deel moge zijn. Opkomen met spoed...dat was de titel van een der sketches, die men Zaterdagai ond opgevoerd zag in Musis Sacrum door de cabaretclub van den Onderzeedienst Klaar voor Onderwater". Enkele artisten in een dramatisch momentFoto Modern.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 5